GNGEV/ENSCHTE VREEMDELINGEN. De zaak, die onze aandacht trok en waarover wij het in deze re gelen willen hebben, zou men komisch kunnen noemen, als zij niet ook haar linancieele zijde had, die haar min of meer tra gisch maakt. Het is dan onlangs in Den Haag gebeurd, dat men een vreemde ling op het spoor kwam, dien men om bepaalde redenen liever niet binnen onze grenzen zag. De politie ging er op af en legde de hand op den man, hoewel de be woners van het pand aanvanke lijk ontkenden, dat hij er verblijl hield. Hij werd medegenomen naar 't politiebureau, waar men zijn in- dentiteit vaststelde en vervolgens VAN DE LONDENSCHE C DNFERENTIETAFEL. L'j conin;::: e tuc3ch;n de vijf grooie zeemogendheden: Engeland, Frankrijk Italië, Amerika en Japan, sleept zich te Londen moeizaam voort, doch de belan gen der vijf deelnemers staan zoo scherp tegenover elkaar, dat het wel heel twijfel achtig is, of nog overeenstemming zal zijn te bereiken. Op onze foto ziet men den Britschen Minister-President Baldwin met den leider van de Fransche delegatie, Ge zant Corvin (links), beiden op den voor grond in {1c voorste rij. overgegeven aan den Vreemde lingendienst, die hem over de grens geleidde. Tot zoover is dit alles niet meei dan een gemengd berichtje, zoo als men ze vaak genoeg in de krant kan aantreffen. Dit geval is echter niet zoo eenvoudig als de meeste andere, al was het alleen maar, omdat de man in kwestie op weg naar de grens onomwon den verklaarde, dat hij „toch spoedig weer terugkwam." Dit zou men kunnen opvatten als een goedkoope pocherij, er de schouders over opvalend, mei de gedachte: „Dat meent hij tocb hietDoch nu komt het eigen aardige. Deze man meent het wèl. Hij heeft het bewezen, want dit was nu reeds de vierde maal dat hij van ons land uit over de grens werd gezet. Het zou ons zelfs nic-ts verwonderen, of hij bevindt zich op dit oogenblik reeds weer in ons midden Nu zou die besliste voorkeu? voor ons land erg vleiend vooi ons zijn en een betere belooning verdienen dan wéér (voor de vijf de maal, en zoo verder!) over de qiens te worden rrezet, als het Iemand betrof, van wien men kon vermoeden, dat hij ons land eer zou aandoen; maar het feit, dat de oolitionoele arto-'teit^n niet ot> hem zijn qestold doet het te gendeel vermoeden. Hij behoort om ongetwijfeld zeer geldige ±e- denen tot de ongewenschte vreemdelingen. Nu vertoont dit geval verschil lende bedenkelijke asoeeten. In de eerste plaats blijkt eruit, dat de controle aan onze nrenzen wel iets te wenSchen overlaat, als dergelijke individuen ze onge merkt en ongehinderd kunnen overschrijden. In de tweede olaats bedenke men, dat elke aanhouding en uit geleiding geld kost. dat beter be steed zou kunnen worden dan aan ongewenschte vreemdelin gen. In de derde plaats bestaat er blijkbaar een leemte in onze wet, waardoor de man ongestraft zijn dure spelletje kan blijven voort zetten, door tot in het oneindige terug te komen en zich tot in het oneindige weer over de grens te laten zettere Zou het, In verband met dit laatste, geen aanbeveling verdie nen om enkele strafmaatregelen voor dit en andere gevallen van dien aard, in het levén te roepen en toe te passen? In vroeger eeuwen nam men speciale mid delen te baat tegen menschen die om een of andere reden uit een stad of een bepaalde streek wa ren verbannen. In den regel werd in het vonnis bepaald, dat, indien zij toch terugkwamen en in han den van de overheid vielen, hun een oor, of de neus, of een vinger zou worden afgesneden, bij wijze van waarschuwing tegen herha ling van het feit. Gewoonlijk bleek deze preventieve maatregel wel voldoende om hen van der gelijke gevaarlijke uitstapjes af te houden. Natuurlijk zouden wij geen te rugkeer tot deze wat al te drasti sche maatregelen willen beplei ten; wij halen ze alleen maar aan als voorbeeld, dat men vroeger wetsbepalingen had, die in zulke gevallen met vrucht werden toe gepast. Andere tijden, andere zeden. Men zou thans den delinquent bij de eerste herhaling een weekje in hechtenis kunnen zetten, b.v. op water en brood. Dat zou vermoe- Jelijk zijn liefde voor den Neder- 'andschen bodem reeds aanmer- v.elijk doen bekoelen. Bij recidive 'OU men de straf kunnen ver zwaren. Den delinquent zou men niet behoeven te beklagen hij zou liet immers aan zichzelf te wijten hebben? Alles, wat wij van hem verlangen is, dat ^ij niet meer ons land binnenkomt. En wij van orzen kant zouden op die manier voorkomen, dat ongewenschte \neemdelingen verstoppertje gin gen spelen met de politie: een loolletje, dat de politie onnoodi- "en last bezorgt en den belasting betaler geld kost. Wij zullen er iets op moeten vin den om te voorkomen, dat er er- *ens vlak bij onze grens een ver dacht element zit te wachten om ~i over te glippen, met de zeker heid dat „ze hem toch niets ma ken" als hij later wordt gesnapt, terwijl het hem zelfs nog een gra tis reisje verschaft op kosten van -Ie Nederlandsche gemeenschap. BINNENLANDSCH OVERZICHT. De Beul in de Tweede Ka mer. Minister de Wilde vindt hem niet zoo afschrik wekkend. Maar vermijdt toch liever verdere kennis making. Minister de Graefl kan den heer Kortenhorst niet de hand boven het hoofd houden. Politiek.... tot zelfs op het biljartl Ook in de Tweede Kamer heeft De Beul nog even zijn opwachting gemaakt. Het Kamerlid Amelink had namelijk enkele vragen ge richt tot den minister van Binnen- landsche Zaken, die daarop heeft geantwoord. De minister heeft het stuk ge lezen. Hij is van meening dat op verschillende gronden de opvoe ring er van bij velen den indfük moest wekken, dat de Christe lijke godsdienst er in wordt ge smaad en de weermacht bespot. Hij acht het evenwel onjuist, te meenen, dat het stuk het geweld zou verheerlijken; hij is veeleer geneiad, de bestrijding van het geweld aan te nemen als de be doeling van den schrijver.-al moet hij den vorm. waarin dit geschiedt dan ook bedenkelijk noemen. Den minister van binnenland- sche zaken komt volgens ons po sitief r-cht niet de bevoegdheid toe, de opvoering van een be- caald stuk te verbieden; deze be voegdheid behoort tot het terrein van de burgemeesters der ver schillende gemeenten. Hierbil doet de minister opmerken, dat in de grootste gemeenten de bur gemeester, gezien den omvang van zijn werkkring, niet persoon lijk kennis kan nemen van den inhoud van elk tooneelstuk, dat zal worden opgevoerd, zoodat hii zijn beslissing zal moeten la'en afhangen van de rapporten, die hem er over worden uitgebracht. Inmiddels is de minister van meening, dat wijs beleid vorder' dat Jjet stuk niet m°er ter vertoe ni~a wordt toegelaten. Zooals men weet. heeft de di j rectie van het gezelschap, dat D' Beul ten tooneelo bracht, reed' afgezien van het geven van ver dere openbare vertooningen. Ook het geval-Koitenhorst is Jr de Kamer ter sprake qebrach* naar aanleiding van de desb^tre* fende vragen van den heer Goac ling. De minister van buitenlandcche zaken gaf toe, dat de Duitsche re geering zich inderdaad ten aan zien van den heer Koitenhorst heeft uitgelaten, zccals dit in de pers is vermeld. De Duitsche re geering had zich in het bijzonder gegriefd gevoeld door de uitla tingen van Dr. Kortenhorst: „De onéaütastbaarheld van de rechter lijke uitspraken, de onafhanke lijkheid van de rechterlijke macht tegenover de uitvoerende orga nen, is daar wel nu en dan tot een aanfluiting geworden", welk woord „aanfluiting" in 't Duitsch werd vertaald met „Farce" of „zum Hohn und Spott". Verder door de ontkenning van Dr. Kor tenhorst, dat Duitschland een „rechtsstaat" mocht heeten. Naar Duitsche opvatting zou dit laatste beteekenen, dat er in Duitschland geen recht bestond. Wat dit laatste betreft, heeft de Nederlandsche gezant te Berlijn den Duitschen autoriteiten een uiteenzetting gegeven, hierop neerkomende, dat men dit ge zegde een Nederlandschen maat staf moet aanleggen, en geen Duitschen. „Tegen de grief, voor zoover berustend op het woord aanfluiting", aldus de minister, „kon echter zakelijk niets worden aangevoerd". De regeering achtte geen goe den grond aanwezig, om verdere stappen te doen bij de Duitsche regeering. Zij is van oordeel dat Dr. Kortenhorst, toen hij na zijn benoeming tot gedelegeerde in de Nederlandsche handelsdele gatie, afgevaardigd naar Berlijn, meerbedoelde rede in de Tweede Kamer hield, „zich onvoldoende rekenschap heeft gegeven van zijn positie als zoodanig, welke medebracht, dat hij in een tus- schenperiode tusschen twee bij eenkomsten van de beide dele gaties zich onthield van uitlatin gen, welke die positie wellicht zouden kunnen bemoeilijken." Daarmede is de zaak voor de regeering afgedaan. Ook voor den heer Kortenhorst, die, naar men zich zal herinneren, zich vrij willig heeft teruggetrokken als gedelegeerde. De strijd tusschen sport en po- tiliek, waarop wij reeds meer de aandacht vestigden, heeft ten slotte in den Nederlandschen Bil jartbond geleid tot een scheuring, die volgens insiders niet te ver mijden was. Reeds jaren bestond er in dien bond een sterk „geschil van mee ning", dat intusschen een zeer scherpen vorm aannam na de drie maanden geleden te Amsterdam gehouden buitengewone, alge- meene vergadering, op welke vergadering een motie werd aan genomen, behelzende, dat leden van den bond niet meer tegen Duitschers zouden spelen, waar dan ook. Hoewel deze motie toen werd aangenomen, regende het onmid dellijk protesten van een groot aantal spelers, die zich daaraoor gedupeerd achtten. De eerste klassers zetten een actie op touw tot het uitschrijven van een nieu we algemeene verqadering, on der bedreiging, dat zij anders voorloopiq niet meer zouden in schrijven voor de nationale kam pioenschappen. Op deze laatste bedreiging zijn zij intusschen wel teruggekomen maar de buitengewone vergade ring werd toch uitgeschreven en had te Rotterdam plaats, ook al naar aanleiding van het bedan ken van den penningmeester, den heer A. v. Lennep, die te Brussel zonder blanco mandaat van den Bond heeft gestemd voor weder- toelating van Duitschland iot de UT.F.AB Voor- en tegenstanders hebben elkaar de waarheid gezegd en 't einde is geweest, dat de geïncri mineerde motie werd geannu leerd. Eén andere motie werd aangenomen, volgens welke geen deelnemers door den Bond zullen worden afgevaardigd naarDuitsch land, doch dat Nederlanders ove- DE HOOGE ZIEKE. Paus Pius XI, die thans 80 jaar is, is reeds geruimen tijd lijdende aan ader- verkalking. rigens overal tegen Duitschers zulleji kunnen spelen, ook in Ne derland, waaruit volgt, dat in ons land internationale wedstrijden en kampioenschappen kunnen wor den georganiseerd, waaraan ook Duitschers deelnemen. Een aantal clubs, wien dit niet naar den zin was, hebben nu be dankt voor het lidmaatschap van den Bond. En ziedaar, hoe de po litiek haar noodlottigen invloed weet te doen gelden tot zelfs. op het biljart 1 BUITENLANDSCH OVERZICHT. Weinig gunstig onthaal van de voorstellen van Laval en Hoare. Spoedige behande ling der Parijsche voorstellen door den Volkenbondsraad De vlootconferentie reeds zoo goed als mislukt. De Tsjechische presidentsverkie zingen. Heel veel pleizier hebben Lava) en vooral Hoare van hun voor stellen, die den vrede tussclien Italië en Abessinië moesten bren gen, niet gehad. Nergens tei wereld zijn deze voorstellen gun stig ontvangen, in Engeland niet, in Genève niet, in Addis Abeba niet en.... zelfs niet in Rome, waarvan men toch uit den aaro van de zaak mocht vervrachten, dat het met de premie, die Italië zich als aanvaller toegewezen zag wel tevreden zou zijn, te meer daar nog maar zeer kort geleder een embargo op petroleum dreigde. In Engeland niet: daar is r' storm van verontwaardiging ovc? de voorstellen sinds de publica tie tot een orkaan opgezweept Zeer terecht ziet men in deze voorstellen een belooning vooi den aanvaller. Baldwin heeft dan ook een verre van gemakkelijke taak om dezo voorstellen in het Lagerhuis zoo goed en zoo kwaad i als het gaat, te verdedigen. In Genève niet: ook hier ziet men in de voorstellen van Laval en Hoare een geheel veikeerd toegeven aan de eischen van den aanvaller. Het was dan ook te verwachten, dat in de eerste plaats de kleinere staten hier r'cen precedent wilden schaopen. Maar ook groote moqendheden als Polen en Sovjet-Rusland wa ren er niets over te spreken. Po len en Turkije wisten zelfs door te drijver, dat de voorstellen niet door de Commissie van Vijf maar den Volkenbondsraad zuller worden behandeld. Mocht de ne gus weigeren de voorstellen te aanvaarden, dan zullen zij in den Raad weinig kans van slagen hebben. Intusschen zal de Raad waarschijnlijk eerst de politieke discussies te Londen, Parijs en Rome afwachten, alvorens de Pa rijsche voorstellen in behandeling te nemen. In Addis Abeba niet: Dat de negus niets voor voorstellen zou voelen was begrijpelijk, indien men eens op de landkaart van Abessinië ziet, tot welken ge- biedsafstand hij daardoor ge dwongen zou worden, terwijl hij door de economische voordeel'en. die Italië in het hem overblijven de gebied zou krijgen, geen meester meer in eigen huis zou zijn. Indien Engeland geen ster ken druk op hem zou uito menen en dit is in verband met de openbare meening daar te la~de onmoqelijk zal de Neqi'.s dan ook de voorstellen van de ba"d wijzen, zooals hij al tegenover eenige journalisten te Dessië heeft verklaard. En ten slotte zonderling ge noeg ook in Rome niet: een ieder had verwacht, dat nu men inplaats van het embargo op pe troleum met een flink geschenk kwam aandragen, Rome wel soe pel zou wórden. En zulks waar schijnlijk niet ten onrechte had de wereld gunstiger op de voor stellen gereageerd, dan had Mus solini zich wel inschrikkelijkei getoond. Thans echter, nu hij ziet dat er toch weinig van terecht zal komen, gaat hii weer tegen den keer in, vindt dat de voorstellen hem te weinig bieden en eischt meer. Toch zal hij er zich wel voor wachten, de voorstellen zon der meer van de hand te wit'en Hoogstwaarschijnlijk zal hij de zaak zoo lang mogelijk rekken om het embargo op petroleum te ontdaan. Zooals reeds gezegd, zal waar- -chh'nliik begin volgende week Vnlker>bo,Ti"'p-,d de voots1~1- Ten in behandeling nemen. De -aak zal dan in een beslissend DR. M. EUWE Guu? Betïem Jr. Bij zijn wereldkampioenschap schaken 1 Al hebt u dan in elke krant Er reeds van kunnen lezen, Wijl niemand thans wel in ons land Zóó populair zal wezen. Al geeft het bioscoopjournaal Sinds Zondag, èlle dagen Hetzelfde vreugdevol verhaal, (Wélk hoeft u niet te vragenl) Al kunt u Euwe's aangezicht Ten slotte bijna droomen, Tóch moet het er in mijn gedicht Oók nog maar eens van komenl En - laat ons eerlijk zijn, nietwaar, Zoudt u wellicht soms willen, Dat ik m'n woorden roek'loos maai Aan and'ren ging verspillen? Al is het feit dan ook misschien Een dag of wat qr-Wlen, 't Gaat om don st 1 en boven dien, Hoe of die werd drn? En trouwens., ook u nou: Jandorie.allo menschen. Het gaat wéér over Euwe, vrouw, Ik vind, het heeft z'n grenzen.." Hoewel, dat lèatste moet ik hier Direct alweer weerleggen, Omdat ik weet - tot m'n pleizier - U zult zooiets niet zeggen Maar.stéllen wij 't ons voor dan - tjè, Dan zou dat tóch niets geven, Omdat er liedjes zijn nou, ja, Die., moeten er geschrevenl Die wroeten dagen achtereen Door al, door él je denken, Die willen, dat je hèn alleen Te aandacht maar zult schenken. Tótdat zo. ^eindelijk hun zin) hi?r staan neergeschreven, Dién avond., slaap je rustig in, Te hebt iets.... wèggegeven Zóó.'n liedje maak je., eens per jaar. Hóéveel Je er zoudt wenschen, Zóó'n Ii^die maak ie énkel maar Voor., heel bijzond're menschen! Zoo'n liedje maak je, als je vindt ^en Hollander niét vaker Die heel en héél bescheiden wint Den titel.wer jldschaker DE IAPANSCH-CHINEESCHE SPANNING. DE ONLUSTEN IN CAIRO. Üci iitUcnomkrisch streven in Noord-CJ-ia en tic IiG-dicg van Japan Lebben in Shanghai opnieuw anti-Japansche betoogingen en protestdemonstraties uitgelokt. Onder gewapend geleide van Japanse!: e matrozen verliet daarom een groot aantal Japansche staatsburgers de Chineezenstad om zijn toevlucht te nemen in de inter nationale nederzettingen, waar zij voor eventueele molestaties gevrijwaard zijn. stadium gekomen zijn, dat men met belangstelling tegemoet mag Opnieuw hebben in Caïro rc!!c;;es pk.r.ts gehad, waaraan in de eerste plaats studenten cn schooljongens deelnamen, die tegen Engeland demonstreerden. De Ic.'ccr van de Wafd-oartij, Nahas Pasja, beeft zich uitgesproken tegen deze onlus- fc.i. waarbij ook Britschc soldaten werden aangevallen. Een aantal van de Lclhamcls werd, zooals de foto laat zien, door de politie in arrest gesteld. Dat er van de vlootconferentie te Londen weinig terecht zou ko men, was duidelijk voor een iede? die zich had gerealiseerd hoeve? de verschillende eischen en be langen wel uiteen liepen. Het be richt uit Londen, dat lange en geduldige pogingen om de Japan sche inzichten ten aanzien van de maximale vlootsterkte te verzoe- aen met die van Engeland cn de Vereenigde Staten geheel vruch teloos zijn gebleven, behoeft dan ook geen verwondering te baren. Weliswaar is de conferentie nog niet ten einde, maar het is thans wel zoo goed als onmogelijk ge worden, dat men behoudens ten '.anzien van eenige kleinere za- 1*en van ondergeschikt belang tot •vyora^nstemm'ng zal kunnen ko men. De wereld zal dan een tijd perk van koortsachtige bewaoe- -inq ter zee gaan beleven. Men 'nu er van verzekerd zijn, dat in Je admiraliteiten van de verschil- >udn mogendheden de bouw- p'ap^en voor de nieuwe vloot- •^enheden reeds geheel uitqe werkt liggen. In Praag had Woensdag de ver kiezing van den nieuwen Tsjechi- chen president plaats, die noo- dig geworden was door het af treden van den ouden Masarijk. Reeds te voren had men getracht de zaak ondershands te regelen en zoo Benesj, den bekenden mi nister van buitenlandsche zaken, tot zijn opvolger te laten benoe men. Daar de rechter partijen ten slotte- hun medewerking weiger den en hunnerzijds prof. Nemetsj tot candidaat stelden waren deze verkiezingen, zeer tegen den wil van den president-bevrijder, zooals men Masarijk noemt, in, noodig geworden. Op het oogenblik, dat wij dit schrijven zijn wij nog niet in het bezit van den uitslag. Slechts be kend is, dat Benesj niet alleen de steun van de linkerpartijen, maar ook van de katholieken geniet. De beslissing ligt tenslotte bij de Südeten-Duitsciiers, die nu niet zoo bijster met Benesj zijn inge nomen, en bij de Slowakenpartij van pater Hlinka. Aan de verkiezingen is nog een feilen strijd in de couranten van links en rechts voorafgegaan. Rechts verweet men Benesj voor al zijn samengaan met de commu nisten het militair Verdrag met Moskou. Al deze debatten brachten Be nesj intusschen de treurige ze kerheid, dat zijn successen, veel al ook van persoonlijken aard, vooral in het buitenland behaald, daar meer worden gewaardeerd dan in eigen huis. En dat is v<~~' een candidaat-president een -i- nig verheugend feit.

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1935 | | pagina 4