GNGEV/ENSCHTE
VREEMDELINGEN.
De zaak, die onze aandacht trok
en waarover wij het in deze re
gelen willen hebben, zou men
komisch kunnen noemen, als zij
niet ook haar linancieele zijde
had, die haar min of meer tra
gisch maakt.
Het is dan onlangs in Den Haag
gebeurd, dat men een vreemde
ling op het spoor kwam, dien
men om bepaalde redenen liever
niet binnen onze grenzen zag. De
politie ging er op af en legde de
hand op den man, hoewel de be
woners van het pand aanvanke
lijk ontkenden, dat hij er verblijl
hield.
Hij werd medegenomen naar 't
politiebureau, waar men zijn in-
dentiteit vaststelde en vervolgens
VAN DE LONDENSCHE
C DNFERENTIETAFEL.
L'j conin;::: e tuc3ch;n de vijf grooie
zeemogendheden: Engeland, Frankrijk
Italië, Amerika en Japan, sleept zich te
Londen moeizaam voort, doch de belan
gen der vijf deelnemers staan zoo scherp
tegenover elkaar, dat het wel heel twijfel
achtig is, of nog overeenstemming zal zijn
te bereiken. Op onze foto ziet men den
Britschen Minister-President Baldwin met
den leider van de Fransche delegatie, Ge
zant Corvin (links), beiden op den voor
grond in {1c voorste rij.
overgegeven aan den Vreemde
lingendienst, die hem over de
grens geleidde.
Tot zoover is dit alles niet meei
dan een gemengd berichtje, zoo
als men ze vaak genoeg in de
krant kan aantreffen. Dit geval is
echter niet zoo eenvoudig als de
meeste andere, al was het alleen
maar, omdat de man in kwestie
op weg naar de grens onomwon
den verklaarde, dat hij „toch
spoedig weer terugkwam."
Dit zou men kunnen opvatten
als een goedkoope pocherij, er
de schouders over opvalend, mei
de gedachte: „Dat meent hij tocb
hietDoch nu komt het eigen
aardige. Deze man meent het wèl.
Hij heeft het bewezen, want dit
was nu reeds de vierde maal
dat hij van ons land uit over de
grens werd gezet. Het zou ons
zelfs nic-ts verwonderen, of hij
bevindt zich op dit oogenblik
reeds weer in ons midden
Nu zou die besliste voorkeu?
voor ons land erg vleiend vooi
ons zijn en een betere belooning
verdienen dan wéér (voor de vijf
de maal, en zoo verder!) over de
qiens te worden rrezet, als het
Iemand betrof, van wien men kon
vermoeden, dat hij ons land eer
zou aandoen; maar het feit, dat
de oolitionoele arto-'teit^n niet
ot> hem zijn qestold doet het te
gendeel vermoeden. Hij behoort
om ongetwijfeld zeer geldige ±e-
denen tot de ongewenschte
vreemdelingen.
Nu vertoont dit geval verschil
lende bedenkelijke asoeeten.
In de eerste plaats blijkt eruit,
dat de controle aan onze nrenzen
wel iets te wenSchen overlaat, als
dergelijke individuen ze onge
merkt en ongehinderd kunnen
overschrijden.
In de tweede olaats bedenke
men, dat elke aanhouding en uit
geleiding geld kost. dat beter be
steed zou kunnen worden dan
aan ongewenschte vreemdelin
gen.
In de derde plaats bestaat er
blijkbaar een leemte in onze wet,
waardoor de man ongestraft zijn
dure spelletje kan blijven voort
zetten, door tot in het oneindige
terug te komen en zich tot in het
oneindige weer over de grens te
laten zettere
Zou het, In verband met dit
laatste, geen aanbeveling verdie
nen om enkele strafmaatregelen
voor dit en andere gevallen van
dien aard, in het levén te roepen
en toe te passen? In vroeger
eeuwen nam men speciale mid
delen te baat tegen menschen die
om een of andere reden uit een
stad of een bepaalde streek wa
ren verbannen. In den regel werd
in het vonnis bepaald, dat, indien
zij toch terugkwamen en in han
den van de overheid vielen, hun
een oor, of de neus, of een vinger
zou worden afgesneden, bij wijze
van waarschuwing tegen herha
ling van het feit. Gewoonlijk
bleek deze preventieve maatregel
wel voldoende om hen van der
gelijke gevaarlijke uitstapjes af
te houden.
Natuurlijk zouden wij geen te
rugkeer tot deze wat al te drasti
sche maatregelen willen beplei
ten; wij halen ze alleen maar aan
als voorbeeld, dat men vroeger
wetsbepalingen had, die in zulke
gevallen met vrucht werden toe
gepast.
Andere tijden, andere zeden.
Men zou thans den delinquent bij
de eerste herhaling een weekje in
hechtenis kunnen zetten, b.v. op
water en brood. Dat zou vermoe-
Jelijk zijn liefde voor den Neder-
'andschen bodem reeds aanmer-
v.elijk doen bekoelen. Bij recidive
'OU men de straf kunnen ver
zwaren.
Den delinquent zou men niet
behoeven te beklagen hij zou
liet immers aan zichzelf te wijten
hebben? Alles, wat wij van hem
verlangen is, dat ^ij niet meer
ons land binnenkomt. En wij van
orzen kant zouden op die manier
voorkomen, dat ongewenschte
\neemdelingen verstoppertje gin
gen spelen met de politie: een
loolletje, dat de politie onnoodi-
"en last bezorgt en den belasting
betaler geld kost.
Wij zullen er iets op moeten vin
den om te voorkomen, dat er er-
*ens vlak bij onze grens een ver
dacht element zit te wachten om
~i over te glippen, met de zeker
heid dat „ze hem toch niets ma
ken" als hij later wordt gesnapt,
terwijl het hem zelfs nog een gra
tis reisje verschaft op kosten van
-Ie Nederlandsche gemeenschap.
BINNENLANDSCH OVERZICHT.
De Beul in de Tweede Ka
mer. Minister de Wilde
vindt hem niet zoo afschrik
wekkend. Maar vermijdt
toch liever verdere kennis
making. Minister de Graefl
kan den heer Kortenhorst niet
de hand boven het hoofd
houden. Politiek.... tot
zelfs op het biljartl
Ook in de Tweede Kamer heeft
De Beul nog even zijn opwachting
gemaakt. Het Kamerlid Amelink
had namelijk enkele vragen ge
richt tot den minister van Binnen-
landsche Zaken, die daarop heeft
geantwoord.
De minister heeft het stuk ge
lezen. Hij is van meening dat op
verschillende gronden de opvoe
ring er van bij velen den indfük
moest wekken, dat de Christe
lijke godsdienst er in wordt ge
smaad en de weermacht bespot.
Hij acht het evenwel onjuist, te
meenen, dat het stuk het geweld
zou verheerlijken; hij is veeleer
geneiad, de bestrijding van het
geweld aan te nemen als de be
doeling van den schrijver.-al moet
hij den vorm. waarin dit geschiedt
dan ook bedenkelijk noemen.
Den minister van binnenland-
sche zaken komt volgens ons po
sitief r-cht niet de bevoegdheid
toe, de opvoering van een be-
caald stuk te verbieden; deze be
voegdheid behoort tot het terrein
van de burgemeesters der ver
schillende gemeenten. Hierbil
doet de minister opmerken, dat
in de grootste gemeenten de bur
gemeester, gezien den omvang
van zijn werkkring, niet persoon
lijk kennis kan nemen van den
inhoud van elk tooneelstuk, dat
zal worden opgevoerd, zoodat hii
zijn beslissing zal moeten la'en
afhangen van de rapporten, die
hem er over worden uitgebracht.
Inmiddels is de minister van
meening, dat wijs beleid vorder'
dat Jjet stuk niet m°er ter vertoe
ni~a wordt toegelaten.
Zooals men weet. heeft de di j
rectie van het gezelschap, dat D'
Beul ten tooneelo bracht, reed'
afgezien van het geven van ver
dere openbare vertooningen.
Ook het geval-Koitenhorst is Jr
de Kamer ter sprake qebrach*
naar aanleiding van de desb^tre*
fende vragen van den heer Goac
ling.
De minister van buitenlandcche
zaken gaf toe, dat de Duitsche re
geering zich inderdaad ten aan
zien van den heer Koitenhorst
heeft uitgelaten, zccals dit in de
pers is vermeld. De Duitsche re
geering had zich in het bijzonder
gegriefd gevoeld door de uitla
tingen van Dr. Kortenhorst: „De
onéaütastbaarheld van de rechter
lijke uitspraken, de onafhanke
lijkheid van de rechterlijke macht
tegenover de uitvoerende orga
nen, is daar wel nu en dan tot een
aanfluiting geworden", welk
woord „aanfluiting" in 't Duitsch
werd vertaald met „Farce" of
„zum Hohn und Spott". Verder
door de ontkenning van Dr. Kor
tenhorst, dat Duitschland een
„rechtsstaat" mocht heeten.
Naar Duitsche opvatting zou dit
laatste beteekenen, dat er in
Duitschland geen recht bestond.
Wat dit laatste betreft, heeft de
Nederlandsche gezant te Berlijn
den Duitschen autoriteiten een
uiteenzetting gegeven, hierop
neerkomende, dat men dit ge
zegde een Nederlandschen maat
staf moet aanleggen, en geen
Duitschen. „Tegen de grief, voor
zoover berustend op het woord
aanfluiting", aldus de minister,
„kon echter zakelijk niets worden
aangevoerd".
De regeering achtte geen goe
den grond aanwezig, om verdere
stappen te doen bij de Duitsche
regeering. Zij is van oordeel dat
Dr. Kortenhorst, toen hij na zijn
benoeming tot gedelegeerde in
de Nederlandsche handelsdele
gatie, afgevaardigd naar Berlijn,
meerbedoelde rede in de Tweede
Kamer hield, „zich onvoldoende
rekenschap heeft gegeven van
zijn positie als zoodanig, welke
medebracht, dat hij in een tus-
schenperiode tusschen twee bij
eenkomsten van de beide dele
gaties zich onthield van uitlatin
gen, welke die positie wellicht
zouden kunnen bemoeilijken."
Daarmede is de zaak voor de
regeering afgedaan. Ook voor
den heer Kortenhorst, die, naar
men zich zal herinneren, zich vrij
willig heeft teruggetrokken als
gedelegeerde.
De strijd tusschen sport en po-
tiliek, waarop wij reeds meer de
aandacht vestigden, heeft ten
slotte in den Nederlandschen Bil
jartbond geleid tot een scheuring,
die volgens insiders niet te ver
mijden was.
Reeds jaren bestond er in dien
bond een sterk „geschil van mee
ning", dat intusschen een zeer
scherpen vorm aannam na de drie
maanden geleden te Amsterdam
gehouden buitengewone, alge-
meene vergadering, op welke
vergadering een motie werd aan
genomen, behelzende, dat leden
van den bond niet meer tegen
Duitschers zouden spelen, waar
dan ook.
Hoewel deze motie toen werd
aangenomen, regende het onmid
dellijk protesten van een groot
aantal spelers, die zich daaraoor
gedupeerd achtten. De eerste
klassers zetten een actie op touw
tot het uitschrijven van een nieu
we algemeene verqadering, on
der bedreiging, dat zij anders
voorloopiq niet meer zouden in
schrijven voor de nationale kam
pioenschappen.
Op deze laatste bedreiging zijn
zij intusschen wel teruggekomen
maar de buitengewone vergade
ring werd toch uitgeschreven en
had te Rotterdam plaats, ook al
naar aanleiding van het bedan
ken van den penningmeester, den
heer A. v. Lennep, die te Brussel
zonder blanco mandaat van den
Bond heeft gestemd voor weder-
toelating van Duitschland iot de
UT.F.AB
Voor- en tegenstanders hebben
elkaar de waarheid gezegd en 't
einde is geweest, dat de geïncri
mineerde motie werd geannu
leerd. Eén andere motie werd
aangenomen, volgens welke geen
deelnemers door den Bond zullen
worden afgevaardigd naarDuitsch
land, doch dat Nederlanders ove-
DE HOOGE ZIEKE.
Paus Pius XI, die thans 80 jaar is, is
reeds geruimen tijd lijdende aan ader-
verkalking.
rigens overal tegen Duitschers
zulleji kunnen spelen, ook in Ne
derland, waaruit volgt, dat in ons
land internationale wedstrijden en
kampioenschappen kunnen wor
den georganiseerd, waaraan ook
Duitschers deelnemen.
Een aantal clubs, wien dit niet
naar den zin was, hebben nu be
dankt voor het lidmaatschap van
den Bond. En ziedaar, hoe de po
litiek haar noodlottigen invloed
weet te doen gelden tot zelfs.
op het biljart 1
BUITENLANDSCH OVERZICHT.
Weinig gunstig onthaal van
de voorstellen van Laval en
Hoare. Spoedige behande
ling der Parijsche voorstellen
door den Volkenbondsraad
De vlootconferentie reeds
zoo goed als mislukt. De
Tsjechische presidentsverkie
zingen.
Heel veel pleizier hebben Lava)
en vooral Hoare van hun voor
stellen, die den vrede tussclien
Italië en Abessinië moesten bren
gen, niet gehad. Nergens tei
wereld zijn deze voorstellen gun
stig ontvangen, in Engeland niet,
in Genève niet, in Addis Abeba
niet en.... zelfs niet in Rome,
waarvan men toch uit den aaro
van de zaak mocht vervrachten,
dat het met de premie, die Italië
zich als aanvaller toegewezen zag
wel tevreden zou zijn, te meer
daar nog maar zeer kort geleder
een embargo op petroleum
dreigde.
In Engeland niet: daar is r'
storm van verontwaardiging ovc?
de voorstellen sinds de publica
tie tot een orkaan opgezweept
Zeer terecht ziet men in deze
voorstellen een belooning vooi
den aanvaller. Baldwin heeft dan
ook een verre van gemakkelijke
taak om dezo voorstellen in het
Lagerhuis zoo goed en zoo kwaad i
als het gaat, te verdedigen.
In Genève niet: ook hier ziet
men in de voorstellen van Laval
en Hoare een geheel veikeerd
toegeven aan de eischen van den
aanvaller. Het was dan ook te
verwachten, dat in de eerste
plaats de kleinere staten hier
r'cen precedent wilden schaopen.
Maar ook groote moqendheden
als Polen en Sovjet-Rusland wa
ren er niets over te spreken. Po
len en Turkije wisten zelfs door
te drijver, dat de voorstellen niet
door de Commissie van Vijf maar
den Volkenbondsraad zuller
worden behandeld. Mocht de ne
gus weigeren de voorstellen te
aanvaarden, dan zullen zij in den
Raad weinig kans van slagen
hebben. Intusschen zal de Raad
waarschijnlijk eerst de politieke
discussies te Londen, Parijs en
Rome afwachten, alvorens de Pa
rijsche voorstellen in behandeling
te nemen.
In Addis Abeba niet: Dat de
negus niets voor voorstellen zou
voelen was begrijpelijk, indien
men eens op de landkaart van
Abessinië ziet, tot welken ge-
biedsafstand hij daardoor ge
dwongen zou worden, terwijl hij
door de economische voordeel'en.
die Italië in het hem overblijven
de gebied zou krijgen, geen
meester meer in eigen huis zou
zijn. Indien Engeland geen ster
ken druk op hem zou uito menen
en dit is in verband met de
openbare meening daar te la~de
onmoqelijk zal de Neqi'.s dan
ook de voorstellen van de ba"d
wijzen, zooals hij al tegenover
eenige journalisten te Dessië heeft
verklaard.
En ten slotte zonderling ge
noeg ook in Rome niet: een
ieder had verwacht, dat nu men
inplaats van het embargo op pe
troleum met een flink geschenk
kwam aandragen, Rome wel soe
pel zou wórden. En zulks waar
schijnlijk niet ten onrechte had
de wereld gunstiger op de voor
stellen gereageerd, dan had Mus
solini zich wel inschrikkelijkei
getoond. Thans echter, nu hij ziet
dat er toch weinig van terecht zal
komen, gaat hii weer tegen den
keer in, vindt dat de voorstellen
hem te weinig bieden en eischt
meer. Toch zal hij er zich wel
voor wachten, de voorstellen zon
der meer van de hand te wit'en
Hoogstwaarschijnlijk zal hij de
zaak zoo lang mogelijk rekken
om het embargo op petroleum te
ontdaan.
Zooals reeds gezegd, zal waar-
-chh'nliik begin volgende week
Vnlker>bo,Ti"'p-,d de voots1~1-
Ten in behandeling nemen. De
-aak zal dan in een beslissend
DR. M. EUWE
Guu? Betïem Jr.
Bij zijn wereldkampioenschap
schaken 1
Al hebt u dan in elke krant
Er reeds van kunnen lezen,
Wijl niemand thans wel in ons
land
Zóó populair zal wezen.
Al geeft het bioscoopjournaal
Sinds Zondag, èlle dagen
Hetzelfde vreugdevol verhaal,
(Wélk hoeft u niet te vragenl)
Al kunt u Euwe's aangezicht
Ten slotte bijna droomen,
Tóch moet het er in mijn gedicht
Oók nog maar eens van komenl
En - laat ons eerlijk zijn, nietwaar,
Zoudt u wellicht soms willen,
Dat ik m'n woorden roek'loos maai
Aan and'ren ging verspillen?
Al is het feit dan ook misschien
Een dag of wat qr-Wlen,
't Gaat om don st 1 en boven
dien,
Hoe of die werd drn?
En trouwens., ook u nou:
Jandorie.allo menschen.
Het gaat wéér over Euwe, vrouw,
Ik vind, het heeft z'n grenzen.."
Hoewel, dat lèatste moet ik hier
Direct alweer weerleggen,
Omdat ik weet - tot m'n pleizier -
U zult zooiets niet zeggen
Maar.stéllen wij 't ons voor dan
- tjè,
Dan zou dat tóch niets geven,
Omdat er liedjes zijn nou, ja,
Die., moeten er geschrevenl
Die wroeten dagen achtereen
Door al, door él je denken,
Die willen, dat je hèn alleen
Te aandacht maar zult schenken.
Tótdat zo. ^eindelijk hun zin)
hi?r staan neergeschreven,
Dién avond., slaap je rustig in,
Te hebt iets.... wèggegeven
Zóó.'n liedje maak je., eens per
jaar.
Hóéveel Je er zoudt wenschen,
Zóó'n Ii^die maak ie énkel maar
Voor., heel bijzond're menschen!
Zoo'n liedje maak je, als je vindt
^en Hollander niét vaker
Die heel en héél bescheiden wint
Den titel.wer jldschaker
DE IAPANSCH-CHINEESCHE SPANNING.
DE ONLUSTEN IN CAIRO.
Üci iitUcnomkrisch streven in Noord-CJ-ia en tic IiG-dicg van Japan Lebben in
Shanghai opnieuw anti-Japansche betoogingen en protestdemonstraties uitgelokt.
Onder gewapend geleide van Japanse!: e matrozen verliet daarom een groot aantal
Japansche staatsburgers de Chineezenstad om zijn toevlucht te nemen in de inter
nationale nederzettingen, waar zij voor eventueele molestaties gevrijwaard zijn.
stadium gekomen zijn, dat men
met belangstelling tegemoet mag
Opnieuw hebben in Caïro rc!!c;;es pk.r.ts gehad, waaraan in de eerste plaats
studenten cn schooljongens deelnamen, die tegen Engeland demonstreerden. De
Ic.'ccr van de Wafd-oartij, Nahas Pasja, beeft zich uitgesproken tegen deze onlus-
fc.i. waarbij ook Britschc soldaten werden aangevallen. Een aantal van de
Lclhamcls werd, zooals de foto laat zien, door de politie in arrest gesteld.
Dat er van de vlootconferentie
te Londen weinig terecht zou ko
men, was duidelijk voor een iede?
die zich had gerealiseerd hoeve?
de verschillende eischen en be
langen wel uiteen liepen. Het be
richt uit Londen, dat lange en
geduldige pogingen om de Japan
sche inzichten ten aanzien van de
maximale vlootsterkte te verzoe-
aen met die van Engeland cn de
Vereenigde Staten geheel vruch
teloos zijn gebleven, behoeft dan
ook geen verwondering te baren.
Weliswaar is de conferentie nog
niet ten einde, maar het is thans
wel zoo goed als onmogelijk ge
worden, dat men behoudens ten
'.anzien van eenige kleinere za-
1*en van ondergeschikt belang tot
•vyora^nstemm'ng zal kunnen ko
men. De wereld zal dan een tijd
perk van koortsachtige bewaoe-
-inq ter zee gaan beleven. Men
'nu er van verzekerd zijn, dat in
Je admiraliteiten van de verschil-
>udn mogendheden de bouw-
p'ap^en voor de nieuwe vloot-
•^enheden reeds geheel uitqe
werkt liggen.
In Praag had Woensdag de ver
kiezing van den nieuwen Tsjechi-
chen president plaats, die noo-
dig geworden was door het af
treden van den ouden Masarijk.
Reeds te voren had men getracht
de zaak ondershands te regelen
en zoo Benesj, den bekenden mi
nister van buitenlandsche zaken,
tot zijn opvolger te laten benoe
men. Daar de rechter partijen ten
slotte- hun medewerking weiger
den en hunnerzijds prof. Nemetsj
tot candidaat stelden waren
deze verkiezingen, zeer tegen den
wil van den president-bevrijder,
zooals men Masarijk noemt, in,
noodig geworden.
Op het oogenblik, dat wij dit
schrijven zijn wij nog niet in het
bezit van den uitslag. Slechts be
kend is, dat Benesj niet alleen de
steun van de linkerpartijen, maar
ook van de katholieken geniet.
De beslissing ligt tenslotte bij de
Südeten-Duitsciiers, die nu niet
zoo bijster met Benesj zijn inge
nomen, en bij de Slowakenpartij
van pater Hlinka.
Aan de verkiezingen is nog een
feilen strijd in de couranten van
links en rechts voorafgegaan.
Rechts verweet men Benesj voor
al zijn samengaan met de commu
nisten het militair Verdrag met
Moskou.
Al deze debatten brachten Be
nesj intusschen de treurige ze
kerheid, dat zijn successen, veel
al ook van persoonlijken aard,
vooral in het buitenland behaald,
daar meer worden gewaardeerd
dan in eigen huis. En dat is v<~~'
een candidaat-president een -i-
nig verheugend feit.