ESKENSCHE COURANT
Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D.
JAVA heelf[]n
KARAVANEN
Winnifred de Pelskoningin.
ijn, Kiespijn. SUM
Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 70179. Uitgave J. C. LE BLEU v|h E. BOOM-BLIEK, Breskens
3emeexi\e ^resVexv^
Een ernstig woord.
o
FEUILLETON
Radio
in dienst der spoorwegen
o
qoed en toch, c
goedkoop
Gewestelijk Nieuws
45ste Jaargang
Vrijdag 20 December 1935
Nummer 4096
ABONNEMENTSPRIJS
Per drie maanden 1.25. Buiten Breskens per drie maanden I 1.40
Franco per post per jaar f 5.00
Buitenland per jaar f 6.50 Alles bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIEPRIJS
Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer t0;15. Ingez. Med. 30 ct. per regel
Abonnements-advertenties groote korting.
Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels t 0.40 (bij vooruitbetaling)
HUISVUIL.
Het huisvuil ln de Woensdag- en
Donderdag-wijk wordt Maandag en
Dinsdag opgehaald.
Het Bureau voor Handelsinlich
tingen, Amsterdam schrijft ons:
Wanneer een handelsfirma in het
buitenland nieuwe relaties wenscht
aan te knoopen in Nederland, dan
schrijft hij ons. Wanneer hij tot za
ken komt, betuigt hij. ons in vele
gevallen zijn dank. Wanneer hij niet
Slaagtblijft hij gewoonlijk niet
in gebreke om ons zijn teleurstelling
kenbaar te maken.
Wij kunnen ami alle klachten niet
dezelfde waarden hechten, dikwijls
betreft het een geschil van heel per
soonlijken aard; een zaak van per
soonlijke opvatting, waarvoor de be
treffende partijen zelf een oplossing,
behooren te vinden, omdat inmen
ging van onze zijde niet op haar
plaats zou zijn.
Wanneer echter van verschillende
zijden een oordeel uitgesproken
wordt, waarvan de gelijkluidendheid
ons treft, dan komt het ons voor,
dat wij dit algemeene oordeel be
hooren te brengen onder de aan
dacht van den Nederlandschen han
del.
Vatten wij aldus de verzamelde
klachten samen:
„Acquiers bonne renommée, et
dors la grosse matinée". „Het is niet
onze schuld, dat dit spreekwoord
ons te binnen schiet, wanneer wij
na herhaalde pogingen om in Ne
derland zakenrelaties aan te knoo
pen, het eindelijk opgeven.
Nederland vertrouwt te veel op
den goeden naam, welke het zich
in vroegere tijden verworven heeft
enwacht nu rustig af, totdat die
gouden tijd zal zijn wedergekeerd,
zonder het zich bewust te worden,
dat de omwenteling aller dingen,
een terugkeer naar de oude toestan
14
Roman van
- H. COURTHS-MAHLER
met autorisatie uit het
Duitsch vertaald door
Mevr.J. P.WESSELINK-v. Roesum
Ci
nq zou mij kunnen beleedigen, zon
der dat ik het zou kunnen beletten.
Indien ik zal leven en ik wil
leven, moeder, om uw dierbaar le
ven niet in gevaar te brengen
dan moet ik het vaderland verlaten
moet daarginds, in de wereld trach
ten, een bestaan te vinden, al zal
dat ook nog zoo bescheiden zijn
Ik wil naar Amerika gaan ergens
in de eenzaamheid, waar ik mij kan
inspannen, werken. Ik wil in de toe
komst met eigen kracht mijn leven
weer opbouwen. God geve, moeder,
dat ik uw liefde waardig blijf".
Zij drukte een kus op zijn voor
hoofd en haalde diep adem. „Dat
zal je altijd, mijn zoon. En nu wil
len wij ook niet langer wankelmoedig
den volkomen uit moet sluiten.
Aangespoord door Nederlandsche
propaganda van officieele en parti
culiere zijde probeeren wij in Neder
land zakenrelaties aan te knoopen.
Wij hebben er een lange overzeesche
reis voor over. Wij gaan naar Ne
derland, naar het land van de „bon
ne renommée" en komen al spoedig
tot de conclusie, dat Nederland te
conservatief is om zich aan te pas
sen aan onze usances, zooals Enge
land, de Vereenigde Staten, Duitsch-
land en Japan dit bereid zijn te
doen. Het resultaat? Wij keeren Ne
derland den rug toe (de hotel-
prijzen zijn ons ook duchtig tegen
gevallen en kloppen aan bij de
buren, waar men ons in herinnering
brengt de aloude klacht:
„In matter of business, the fault
[of the Dutch
Is giving too little and asking too
[much".
Het is te betreuren, want bij ge
lijke condities zou Nederland een
goede kans maken".
Deze hier weergegeven grief is
wel de voornaamste, die de buiten
lander niet moe wordt ons voor te
houden.
Wij mogen veronderstellen, dat
men in binnenlandsche handelskrin
gen het beste kan beoordeelen, in
hoeverre deze klachten gemotiveerd
zijn.
Zijn zij geheel of ten deele ge
grond, dan moge het bovenstaande
mede aanleiding zijn tot het betrach
ten van meer aanpassing aan de
handelsusances van de firma's in het
buitenland, die, na ingewonnen in
formaties, geacht kunnen worden
hun verplichting na te zullen komen.
Zou men onze meening vragen
aangaande de rechtvaardigheid van
de algemeen geuite klacht, dan zou
den wij antwoorden dat wij ons moe
ten onthouden van het uitspreken
van een oordeel, omdat wij besef
fen, dat de Nederlandsche exporteur
te kampen heeft met moeilijkheden,
die den buitenlander ontgaan.
Vraagt men ons echter of wij het
m o g e 1 ij k achten dat de naar voren
gebrachte grief gegrond is. dan moe
ten wij zeggen dat wij niet lang ge
leden den indruk kregen dat de
buitenlandsche klagers niet geheel
ongelijk hebben. Gaf niet onlangs
een vooraanstaande Nederlandsche
instelling, welker financieele mede
werking door ons werd ingeroepen
ter verwezenlijking van ons plan tot
uitbreiding van onze relaties ter ver
krijging van een snellere berichtge
en treurig zijn. Iedere zaak heeft
twee kanten. Én wie weet, waarvoor
deze beproeving goed is. AI het an
dere zal God ten beste leiden".
Hij omhelsde haar met groote tee-
iderheid. „Mijn lieve moeder ik
dank u voor uwe goedheid".
Haar oogen werden vochtig, maar
daarop glimlachte zij weer. „Je bent
immers mijn geliefde zoon dan
valt het gemakkelijk goed te zijn
Nu wil ik naar de keuken gaan
en zien, of onze maaltijd ook toe
reikend is voor jou. Ik denk, dat
je vandaag en gisteren niet veel zult
hebben gebruikt".
Hij kuste haar de handen. Wat
was zijn hart nu verlicht. De vrij
spraak zijner moeder had in zijn
ziel al zijn kwellingen tot rust ge
bracht. Wel drukte alles hem nog
zwaar, maar hij kon toch weer vrij
ademhalen, en er aan denken, hoe
hij het zou kunnen goed maken.
Mevrouw Maria Salten omhelsde
haar zoon nog eens, voordat zij snel
naar de keuken ging. Een uur later
zaten moeder en zoon aan tafel en
bespraken allerlei, wat nu gebeuren
moest.
Rudolf sprak er over, dat hij nu
naar oom Ludwig moest gaan om
ving ons den raadte wachten
totdat de tijd daartoe rijp zou zijnl
Dit woord heeft ons zeer verbaasd,
want wij weten, dat, terwijl wij hier
wachten, andere naties bezig zijn ons
te verdringen op die markten, waar
wij tot nu toe hebben weten stand
te houden.
In verschillende landen, die om
hun aanpassing geroemd worden, be
speurt men teekenen van economisch
herstel.
Dat de tijd niet verre zij, dat men
ook in Nederland wijzen kan op
uitbreiding van den export. Het wei
stagen van andere landen moge ons
niet het gevoel geven van „niet mee
te kunnen," het moge niet remmend
werken op onzen ondernemingsgeest,
doch een aansporing zijn om „niet
achteraan te komen".
Een nieuw jaar staat voor de deur.
Een Spaansch gezegde luidt:
„Ano nuevo, vida nueva". Een
nieuw jaar, een nieuw leven.
Moge dit voor den Nederland
schen handel bewaarheid worden.
Moge 1936 een opleving inluiden
van onzen export, als belangrijke
factor voor welvaart van het land.
om deze pijnen te verdrijven is een
Mijnhardt's Poeder. Per stuk 8 ct.;
doos 45 ct. Bij Uw drogist.
De waarschuwende stem.
Hoe sneller de verbindingen wor
den, hoe dichter de verste afstanden
bij elkaar komen, hoe minder tijd
wij hebben. Het is een eeuwige wed
loop tusschen de moderne techniek
en onze vermeende behoefte aan
snelheid. Als onze grootouders een
reis ondernamen, -rekende men niet
met uren en minuten, doch met da
gen en weken.
Doch dat is alles geheel v e ran
derd. Menige stationschef van een
onzer grootste stations zal misschien
nog wel eens met een zucht terug
denken aan den ouden tijd, toen
zijn voorgangers geen zwaardere taak
hadden, dan te zorgen voor aanslui
ting tusschen twee postkoetsen. Het
zuchten helpt hem echter weinig.
Als hij zijn ambt naar behooren wil
hem te zeggen, dat hij den dienst
had verlaten en zich nu naar het
buitenland wilde begeven.
Zijn moeder knikte. „Ja, Rudolf
dat moet je doen. Hij heeft er recht
op, het te weten. Maar ga wat zacht
met den ouden man om weet je
hij is een beetje verbitterd van
aard precies als je vader. Zulke
arme menschen komen moeilijker
over een zandkorreltje heen dan an
dere menschen over een berg"
„Ik zal het hem zoo voorzichtig
mogelijk mededeelen, moeder, maar
het zal hem toch opwinden, dat ik
geen officier blijf, en hij zal mij voor
ondankbaar uitmaken, omdat ik hem
de juiste reden niet kan zeggen
Zij knikte en in haar oogen straal
de alweer een vonkje humor. „Nu
hoor dat kalm aan laat hem uit
varen. Luister eens, lieden als hij
hebben behoefte boos uit te varen
ook als zij vernemen, dat zij de
honderd duizend getrokken hebben
anders scheppen zij geen vreug
de in het leven".
Vol bewondering keek Rudolf zijn
moeder aan. Zoo had zij ook alle
booze luimen van zijn vader ver
dragen en hem altijd een vriendelijk
gezicht getoond. Hij greep haarhamd
uitoefenen en niet het gevaar loopen,
in een hoek te worden gedrukt door
jongere krachten, die beter met hun
tijd weten mede te gaan, moet hij
er voortdurend op zinnen om nieuwe
wegen en middelen te vinden, die
hij aan de directie kan voorleggen
om het aanpassings-tempo van de
spoorwegen te bevorderen.
Bij dezen wedijver zijn het niet
altijd de grootste verkeerscentra, die
vooraan komen, zooals wij uit het
volgende kunnen zien.
- De invoering van telefoon en ra
dio in de treinen heeft ook de chefs
van kleinere stations aan het pieke
ren gezet over mogelijkheden, om
een nieuwe vinding practisch toe te
passen. Vooral de radio leek daar
toe geschikt; en zoo is er een op
het denkbeeld gekomen, het afroe
pen van het vertrek der treinen voor
taan te doen plaats vinden door den
luidspreker. Wanneer ge bij toeval
in een zekere kleine Fransche stad
in de provincie komt, en ge aan
stalten maakt, als de trein het sta
tion binnenrolt, om de coupédeur
vast te openen een slechte ge
woonte, die vele menschen hebben!
dan laat zich plotseling een stentor
stem hooren, die de waarschuwende
woorden uit: „Portier niet openen
voordat de trein stilstaat 1" Voordat
ge van den schrik bekomen zijt,
houdt de trein reeds stil, zoodat het
beoogde doel volkomen is bereikt
Deze dienende geest laat zich ook
nog verder hooren; in de wachtka
mer roept hij u toe, wanneer het
tijd is om zich op het perron te
begeven voor een bepaalden trein,
op het perron maant hij aan om in
in te stappen en ten slotte waar
schuwt hij, als de portieren worden
gesloten.
Had de beambte, die op dit idee
is gekomen, zijn denkbeeld verder
uitgewerkt, dan zou hij deze aan
kondigingen en waarschuwingen, wel
ke steeds worden herhaald, op gra-
mofoonplaten hebben laten vastleg
gen en door middel van pick-up en
radio op het gewenschte oogenblik
ten gehoore gebracht. Thans verge
noegt men zich er mede, zich te be
tdienen van een microfoon, die in ver
binding staat met reusachtige luid
sprekers, welke op de verschillende
perrons zijn aangebracht. Voor de
microfoon staat een spoorwegbe
ambte, en zijn waarschuwende stem
is het, die men hoort.
Het afroepen van de treinen, dat
trouwens bij ons en in verschillen
de andere landen is aigeschaft, gaf
en kuste die.
„Als ik u toch maar zeggen kon
mijn lieve moeder, hoe ik u bewon
der en hoe dankbaar ik u ben".
Zij zag hem met stralende oogen
aan, maar heel diep daarin trilde
nog de weerglans van den angst
die kort te voren haar hart had be
klemd. Maar dat behoefde haar zoon
niet te weten.
0
Toen Rudolf Salten kon veron
derstellen, dat zijn oom zijn middag
slaapje had gedaan, begaf hij zich
op weg naar hem toe.
De oude heer ontving zijn neef
op de hem eigen, steeds knorrige
manier in zijn woonkamer. Die was
vol tabaksrook, zoodat men alle
voorwerpen slechts als door een
blauwgrijzen sluier zag.
Hij was vrijgezel en leefde in
voortdurenden strijd met zijn huis
houdsters, die het allen slechts kor
ten tijd bij hem uithielden.
Toen Salten voor zijn oom stond
nam deze hem ontstemd van top
tot teen op.
„Wat moet dat beteekenen, Ru
dolf? Je komt in burgerkleeding bij
mij? En zonder dat je je laat aan
dienen? Zooveel beleefdheid had ik
iets romantisch aan het reizen. Thans
is ook dat gemechaniseerd. Men
vraagt zich af, of men niet nog eens
met weemoed zal terugdenken aan
den tijd, toen een beleefde conduc
teur ons, het portier openhoudende,
hoffelijk uitnoodigde om in te stap
pen I
BRESKENS.
Verbetering
Naar wij uit goede bron vernemen
wordt door ons Gemeentebestuur
ernstig onderhandeld om de onhoud
bare toestand in de Dorpsstraat aan
Kijkuit uit den weg te ruimen. Komt
men tot overeenstemming, dan zoude
sloot worden gedempt en een trottoir
worden aangelegd, aansluitende aan de
bestaande trottoirs.
Het is te hopen, dat deze, zoo ge
vaarlijke toestand, eindelijk zal worden
verbeterd.
Ook de Wegencommissie A.N.W.B.
dringt op verbetering aan.
Openbare verkooping.
Dinsdagmiddag had alhier de ver
kooping plaats van een woonhuis
ten verzoeke van de fam. de Vlieger.
Kooper werd de heer W. Carels
alhier voor de som van f 2125.-.
Uitvoering.
Donderdagavond gaf de turnver-
eeniging V. M.S.V. onder leiding
van den heer T. van Exter een goed
geslaagde uitvoering.
Begin van brand.
Hedenmorgen bij het ontwaken
ontdekte de bewoner K. alhier dat
de achterkamer vol rook stond. Een
toch van je mogen verwachten, dat
je mij in uniform je bezoek brengt.
Je weet toch, dat ij^ er niet van
houd, als officieren m burgerklee
ding zijn en ik mag toch eischen,
dat je eenige aandacht aan mijn
wenschen schenkt".
Rudolf Salten bleef heel kalm.
„Beste oom, u weet, dat ik u al mijn
bezoeken in uniform bracht, maar
vandaag kon ik dat niet doen".
„Zoo en waarom dan niet
als ik vragen mag," vroeg de oude
heer scherp.
„Omdat ik de uniform in 't geheel
niet meer zal dragen. Ik heb den
dienst verlaten".
Met een ruk wendde de oude heer
zich naar hem toe. „Wat moet dat
beteekenen? Den dienst verlaten?
Ik heb zeker niet goed verstaan?"
„Ja, oom Ludwig. Ik heb mijn
ontslagaanvrage ingediend, en ben,
totdat het is ingewilligd, van den
dienst ontheven".
De oude heer boog zich naar vo
ren, rood van toorn, en sloeg met
de vuist op de tafel.
„Wat is dat voor onzin? Spaar mij
dat alsjeblieft. Ik versta zulke grap
pen niet".
(Wordt vervefgé).