BRESKENSCHE COURANT
Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D.
Winnifred de Pelskoningin,
RHEUMATISCHE
PIJNEN KWELDEN
KLOOSTERBALSEM
v
Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 70179. Uitgave J. C. LE BLEU v|h E. BOOM-BLIEK, Breskens
Watzal de„Lusitania"
aan hetlichtbrengen?
FEUILLETON
OUDEN HEER VAN 60 JAAR
45ste Jaargang
Dinsdag 12 November 1935
Nummer 4085
ABONNEMENTSPRIJS
Per drie maanden I 1.25. Buiten Breskens per drie maanden I 1.40
Franco per post per jaar 5.00
Buitenland per jaar f 6.50 Alles bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIEPRIJS
Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer f 0; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel
Abonnements-advertenties groote korting.
Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels I 0.40 (bij vooruitbetaling)
De knip- en vcrstelcursus neemt a.s.
Donderdag een aanvang, des avonds
7 uur, in het lokaal der Vrij Evangelische
gemeente. |u]|anastraat.
0
Van de talrijke krijgsdaden der
Duitsche onderzeeërs in de bijna vier
jaar ononderbroken voortgezette han
delsoorlog 1915—1918 heeft er geen
enkele zoo'n diepen indr.uk gemaakt,
als het torpedeeren van het Britsche
passagiersschip „Lusitania" door de
„U 20". Geen gebeurtenis in den
wereldoorlog heeft zóó lang nage
werkt als dit feit, vooral wat be
treft de relaties tusschen Duitschland
en de Vereenigde Staten. Hetgeen
echter op dien beruchten 7den Mei
1915 gebeurd is, heeft men door
een tendenzieu.se propaganda lang
zamerhand zoo vervormd, dat nie
mand eigenlijk precies meer weet,
wat er gebeurd is. Want de onder
zeeërs, die thans ieder land heeft,
werden hoofdzakelijk door het bui
tenland gebruikt om tegen Duitsch
land stemming te verwekken en de
Vereenigde Staten stelselmatig te
drijven tot deelname aan den oor
log, aan de zijde der geallieerden.
Nog heden ten dage zijn de sporen
van deze propaganda overal ter we
reld te vinden; voornamelijk de
Amerikaansche volksmeening is er
mee gedrenkt. En dientengevolge
is het niet te verwonderen, dat
Duitschland nog steeds tracht de
waarheid te verbreiden over het
„Lusitania"-geval
De „U-20" en zijn opdracht.
„U 20," onder bevel van kapitein
luitenant Schwieger, verliet den 30-
sten April 1915 Emden met de door
den commandant der onderzee
eskaders uitgevaardigde opdracht in
de Iersche Zee Britsche troepen
Roman van
H. COURTHS-MAHLER
met autorisatie uit het
Duitsch vertaald door
Mevr. J. P. WESSELINK-v. Ros,um
0
Het was in elk geval overal bui
tengewoon genoeglijk voor Winni
fred geweest, zoo voor het eerst als
dame te worden gevierd en sinds
dien gaf men zich zeer veel moeite
in het gezelschap van de bekoorlijke
kleine Pelskoningin te komen, die
trouwens haar naam eer aandeed
door het dragen van buitengewoon
kostbare bontmantels.
Maar nu had de heldere, warme
zomer zijn recht. De zomer in Mon
treal is kort, maar meestal heel mooi
en warm. Winnifred kon zich niet
voorstellen, dat het ergens op de
wereld mooier kon zijn, maar tante
Kora beweerde, dat er in Canada in
het geheel geen echte zomer was.
Daarentegen was de winter des te
transporten aan te vallen, waarvan
op grond van bepaalde berichten
werd aangenomen, dat zij van Liver
pool naar Frankrijk verscheept zou
den worden I En verder zou de „U
20" handelen volgens de algemeene
bepalingen van den handelsoorlog.
Op 2 Mei passeerde de boot de
Orkney's, 's morgens op den 5den
bereikte men de ZuidWest-punt van
Ierland. Bij mistig weer en dikken
nevel voer de ,,U 20" verder en
zette den 6den Oostwaarts koers naar
het St. Georges-kanaal, richting Li
verpool. Terwijl het zoo nu en dan
weer eens even opklaarde, bracht
men „en passant" pen Britsche zeil
boot en twee Britsche stoomschepen
tot zinken. Maar naarmate de U-
Bootcommandant Liverpool nader
de, moest hij inzien, dat het onbe
gonnen werk zou zijn in den nevel
tot de waarschijnlijk sterk-bewaakte,
nauwe binnenwateren van Liverpool
door te dringen! Dat gedeelte van
den opdracht, dat betrekking had
op de troepentransporten, was onder
deze omstandigheden niet uitvoer
baar! Daarom nam de kapitein den
6den Mei het besluit niet tot Liver
pool door te gaan, doch voor het
St.-Georgeskanaal te blijven staan
en daar den handelsoorlog te voeren.
Tenminste zóólang de reeds ver
minderende brandstofvoorraad het
zou toelaten I Toen den 7den, bij
het aanbreken van tien dag, echter
wéór een dikke mist op het water
hing, veranderde de commandant zijn
plan opnieuw. Hij besloot dadelijk
terug te keeren, in de hoop aan den
Noordelijken uitgang van de Iersche
Zee gunstiger weer voor een han
delsoorlog aan te treffen.
Terwijl de ,,U 20" op 7 Mei met
een Westelijke koers langs de Ier
sche Zuidkust vaart, wordt het plot
seling helder weer en breekt de zon
stralend door. Kort daarop, in den
middag, meldt de wachthebbende of
ficier van den onderzeeër in het
Wésten masten en schoorsteenen van
een groot stoomschip, dat op de
Iersche kust toevaart en later als de
„Lusitania" werd herkend.
Het is dus pen toeval geweest en
géén voorbedachten rade, dat „Lusi
tania" en ,,U 20" elkaar ontmoet
ten. „U 20" was de éénige Duitsche
U-boot. die zich op 6 en 7 Mei
Zuidelijk van Ierland bevond. Een
aantal Britsche radiotelegrammen
over de aanwezigheid van onder
zeeërs in die streek werd op die da
gen uitgezonden, teneinde de scheep-
strenger.
Winnifred reed tot aan de Victoria-
brug, toen wendde zij haar paard
om. Steeds weer had zij groeten
te beantwoorden. Zij was niet alleen
bekend en geliefd in de aanzienlijke
kringen, ook de werklieden en de
armen kenden haar en haar vader
goed.
Peter Hartau had zich een aan
zienlijke positie weten te verschaf
fen, niettegenstaande hij een Duit-
scher was. De Engelschen zien het
anders niet graag, dat een Duitscher
hen voorbijstreeft, maar Peter Har
tau had het toch zoo ver gebracht
en, wat nog meer zegt, zonder vijan
den te maken.
Montreal, dat als een eiland tus
schen den linkeroever van de Lo
renzorivier en den rechter van de
Prairie-rivier ligt, is een hoofdmid
delpunt van den bonthandel.
Toen de vader van Winnifred voor
vijf en dertig jaar door onaangename
omstandigheden naar Canada was
gedreven, had hij zich als pelsjager
aan een groote maatschappij ver
bonden.
Vijf jaar lang had hij in de Cana
deesche wouden als pelsjager ge
woond. Hij had een gelukkige hand
en een scherp oog gehad en ver
vaart te waarschuwen. Daaruit sloeg
men propagandistischen munt. Er
hadden, zoo zei men, verscheidene
U-Booten op de loer gelegen om
de „Lusitania" te treffen. In wer
kelijkheid sloegen deze radiotele
grammen alle op de nu eens hier,
dan daar weer opduikende „U 20".
Bovendien is het feit, dat de onder
zeeër voor den aanval op de „Lusi
tania" reeds verschillende andere
handelsschepen had aangevallen, een
sterk bewijs er voor, dat men geen
vooropgezette bedoelingen had. Im
mers ware de „U 20" uitgestuurd
met opdracht de „Lusitania" te tref
fen, dan had de commandant er
wèl voor gezorgd onwelkome radio
meldingen te ontloopen en zich
schuil te houden tot de „Lusitania"
in 't zicht was gekomen. De dag
boeken van den U-Bootcommandant
en van den chef van de onderzee-
vloot zijn bij het Marine-archief ter
inzage. Foto's van de betreffende
pagina's zijn destijds alle betreffende
regeeringen toegezonden. De verden
king. dat kapitein-luitenant Schwie
ger uitgezonden was met het hoofd
doel de „Lusitania" te vernietigen,
is hiermede wel genoeg ontzenuwd!
De aanval op de „Lusitania" was
volkomen overeenkomstig de heer-
schende handeisoorlog-bepalingen,
waarbij men zonder voorafgaande
waarschuwing, door middel van een
torpedo, de schepen mocht laten zin
ken. En daar de „Lusitania" in snel
heid den onderzeeër de baas was,
bleek dit de eenige mogelijkheid tc
zijn, die succes zou hebben. Het
zou een waagstuk geweest zijn, bo
ven water te komen, daar volgens
de aankondiging van de Britsche
admiraliteit, passagiers- en koopvaar
dijschepen met geschut bewapend
zouden worden.
Ammunitie aan boord?...
Het schrikwekkend groote aantal,
bij den ondergang van de „Lusita
nia" om' het leven gekomen men-
schen maakt het „Lusitania"-geval
tot wat het js geworden; een pro
pagandamiddel tegen Duitschland.
Met het schip, dat nauwelijks 20
minuten na het inslaan van de torpe
do Kenterde en zonk, gingen 1198
menschen mee de diepte in! Daar
onder waren 785 passagiers! Als
teeken, dat de verzekering van droe
fenis der Duitsche regeering over
het menschenverlies niet alleen woor
den waren, moge het feit dienen,
dat de keizer spoedig daarna be
vel gaf vijandelijke passagierssche
pen voortaan met rust te laten I
Het geweldige verlies aan men-
schenlevens is een gevolg van het
spoedige kenteren. Niemand en
in het minst wel de U-Bootcomman-
dant zelf zou hebben gedacht,
dat zoo'n reuzenschip van meer dan
30.000 ton inhoud binnen enkele
minuten onder den zeespiegel zou
verdwijnen, als gevolg van één tor
pedoschot I Want bijna alle in den
onderzeeërs-oor'.og door torpedo's
getroffen stoomschepen, zelfs van
veel kleinere tonnemaat, hadden zich
zoolang boven water gehouden, tot
de reddingsbooten rustig bemand en
weggevaren waren; en menig schip
wist zelfs te blijven drijven, totdat
het een haven bereikt had.
De inspecteur van den haven
dienst spreekt
Nu is het verrassend snelle zinken
der „Lusitania" beslist niet alleen
door de torpedo-explosie veroor
zaakt I Veel waarschijnlijker is het,
dat het passagiersschip met munitie
beladen was, een volkenrechtelijk
verboden oorlogshandeling I Van
ambtelijke Amerikaansche zijde ver
klaarde men éérst, dat er geen ex
plosieve stoffen in het schip waren,
doch later heeft de senator La Fol-
lette in een scherpe redevoering de
regeering aangeklaagd en verklaard,
dat een deel van de „Lusitania"-
lading uit munitie bestond! Toen
de regeering weigerde in den strijd,
die daarop ontbrandde de ladings-
brieven van het schip ter beschik
king te stellen, nam de verantwoor
delijke inspecteur van den haven
dienst van New York, Dudley Field
Malone, persoonlijk het woord. („The
Nation" 3.1.1923) en verklaarde, dat
onder de groote hoeveelheden oor
logsmateriaal, die met de „Lusita
nia" naar Engeland gingen, 4200
kisten vol patronen van klein kaliber
waren, die wel niet tot de gewone
explosieve stoffen gerekend konden
worden, doch bij een massa van 10-
11 ton kruit door een plotselinge
stoot en groote hitte gemakkelijk
tot explosie konden komen en .een
niet geringe explosie-haard konden
vormen 1 In de buurt van deze ge
vaarlijke en onverantwoordelijke la
ding detonneerde de torpedo van
de „U 20". De commandant van den
onderzeeër meldde, dat onmiddellijk
na de torpedo-explosie een tweede
explosie werd vernomen, die nog
sterker was. Tal van overlevenden
wierf in deze vijf jaar door een
zuinige levenswijze een klein ver
mogen. Daarmee kocht hij het stuk
bosch waarin hij gejaagd had en dat
de maatschappij wilde afstaan. Nu
leefde hij op eigen grond, maar niet
weelderiger dan tevoren. Hij woonde
in een eenvoudige houten hut en
joeg nu voor eigen rekening. Ook
nu werd hij door het geluk be
gunstigd, het was alsof het wild op
hem toeliep. Maar het leven in de
eenzaamheid van het oerwoud was
zwaar en drukkend. Hij was slechts
aangewezen op den omgang met
pelsjagers, die niet juist tot het beste
gezelschap behoorden.
Elk jaar ging hij tweemaal naar
Montreal om zijn vellen te verkoo-
pen. Daar hij het geluk had de edel
ste en kostbaarste pelsdieren te
schieten, zooals sabeldieren, mus
kusratten, zilver- en blauwvossen,
skunks, hermelijnen en wolven, ver
wierf hij zich een aanzienlijk vermo
gen. Dat belegde hij dan in nieuwe
landerijen en kwam daardoor in de
omstandigheid een aantal - pelsjagers
aan te kunnen stellen en een bont
handel te beginnen.
Intusschen had hij in Montreal bij
een handelsvriend een Duitsch meis
je ontmoet met wie hij trouwde en
een gelukkig huwelijksleven leidde.
Zijn rijkdom groeide van jaar tot
jaar, want hij was ijverig, omzichtig
en verstandig. Gaandeweg ontwik
kelde zich de vroegere Duitsche of
ficier die ook uit een officiersfamilie
stamde tot een flinken handelsman,
opgewassen tegen de slimme Engel
schen en die zich niet het beetne
men. Als burger van het Dominion
van Canada had hij alle rechten ver
worven, die zijn onderneming in elk
opzicht beschermden en beveiligden.
Trouwens deed hij die nog steeds
meer bloeien door zijn evenals vroe
ger onvermoeide energie en werk
kracht en een buitengewone geniale
bekwaamheid.
Zoo had hij in den loop der jaren
een groot fortuin en den trotschen
naam van Pelskoning verworven, die
met eenige andere maatschappijen
aan het hoofd van den beroemden
Canadeeschen pelshandel stond.
Toen Winnifred heden van den
rit terugkeerde, ontmoette zij juist
aan den ingang van den tuin den
auto van haar vader die van de
beurs terugkwam.
Voor de deur sprong hij, ondanks
zijn drie en zestig jaren, veerkrachtig
uit den auto en bleef staan, tot zijn
dochter met haar dogcart naderde.
Dank zij den KLOOSTERBALSEM
is hi| nu weer kras en monter
BTot mijn 50ste jaar mankeerde ik nooit
iets, maar toen begonnen hevige rheu-
matiek-aanvallen mijn leven te ver
gallen. Reeds begon ik te wanhopen,
toen een vriend van mijn leeftijd mij
vertelde welke wonderbaarlijke onder
vindingen hij had opgedaan met Kloos
terbalsem. Nu ik zelf dit wonderlijke
middel heb toegepast, kan ik verklaren,
dat ik mij weer jeugdig en monter
gevoel als een knaap van 30 jaaral
hoop ik eerstdaags 60 jaar te worden."
J. Vr. te H.
AKKER'S ORIGINEEL TER INZAGE
„Geen goud zoo goed"
Onovertrotten bij brand-en snij wonden
Ook ongeëvenaard als wrljfrafddel bij
Rheumatiek, spit en pijnlijke spieren
Schroefdoos 35 ct. Potten: 62'/, ct. en f 1.04
van de „Lusitania" hebben dit be
vestigd; een van hen zei zelfs, dat
de tweede explosie wel leek op
een ratelend machinegeweer-vuur.
Slechts op deze wijze is het buitenge
woon snelle zinken van het schip te
verklaren! Want volgens alle des
kundige ervaringen is de beste tor
pedo van dien tijd niet in staat ge
weest een schip van den inhoud van
de „Lusitania" onder normale om
standigheden te doen zinken; hoog
stens had men het schip onklaar
kunnen maken, zoodat het zich niet
meer bewegen kon. Bij het kalme
weer had waarschijnlijk ieder levend
wezen op de „Lusitania" gemakke
lijk gered kunnen worden. De ver
antwoording voor deze ramp is daar
om niet aan Duitsche zijde gelegen 1
0
Het zal niet lang meer duren of
na het succes van den duiker
Jarrett, die volgens U.P. het
wrak van de „Lusitania" heeft ge
vonden, er zal licht in deze zaak
komen. Op twee-en-zeventig meter
diepte ligt het bewijs er van, dat
deze ramp, die aan de onverantwoor
delijke handeling der Britsche re
geering te wijten is, slechts gediend
heett, om de anti-Duitsche propa-
Zij wierp zich lachend in zijn uit
gespreide armen en kuste hem. Hij
trok haar tegen zijn borst. Met tee-
deren blik keek hij in haar bloeiend
gelaat met de fijne wat onregelmati
ge trekken en de lieftallige schalk-
sche uitdrukking.
.„Goeden morgen, beste vader!"
„Goeden morgen, Winnil Waar
ben je heen geweest?"
„Overall Ik heb half Montreal
doorgereden, tot aan de Victoria-
brug, en heb een menigte kennis
sen gegroet. En nu heb ik honger
niettegenstaande tante Kora zegt,
dat een jong meisje geen honger
mag hebben en het in elk geval
nooit moet bekennen"..
Hij lachte. „Ik heb ook honger".
Arm in arm gingen zij het huis
binnen. De groote, hooge hall toonde
reeds door de deftige degelijke meu
belen waarbij al wat op protsigheid
geleek vermeden was, dat de bezitter
een zeer goeden smaak had. Op
den marmeren vloer lagen kostbare
kleeden, en door 'de hooge geschil
derde ramen viel bont licht op den
witten marmeren vloer.
(Wordt vervolgd.)