BRESKENSCHE COURANT Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. Winnifred de Pelskoningin, RHEUMATISCHE PIJNEN KWELDEN KLOOSTERBALSEM v Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 70179. Uitgave J. C. LE BLEU v|h E. BOOM-BLIEK, Breskens Watzal de„Lusitania" aan hetlichtbrengen? FEUILLETON OUDEN HEER VAN 60 JAAR 45ste Jaargang Dinsdag 12 November 1935 Nummer 4085 ABONNEMENTSPRIJS Per drie maanden I 1.25. Buiten Breskens per drie maanden I 1.40 Franco per post per jaar 5.00 Buitenland per jaar f 6.50 Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer f 0; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel Abonnements-advertenties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels I 0.40 (bij vooruitbetaling) De knip- en vcrstelcursus neemt a.s. Donderdag een aanvang, des avonds 7 uur, in het lokaal der Vrij Evangelische gemeente. |u]|anastraat. 0 Van de talrijke krijgsdaden der Duitsche onderzeeërs in de bijna vier jaar ononderbroken voortgezette han delsoorlog 1915—1918 heeft er geen enkele zoo'n diepen indr.uk gemaakt, als het torpedeeren van het Britsche passagiersschip „Lusitania" door de „U 20". Geen gebeurtenis in den wereldoorlog heeft zóó lang nage werkt als dit feit, vooral wat be treft de relaties tusschen Duitschland en de Vereenigde Staten. Hetgeen echter op dien beruchten 7den Mei 1915 gebeurd is, heeft men door een tendenzieu.se propaganda lang zamerhand zoo vervormd, dat nie mand eigenlijk precies meer weet, wat er gebeurd is. Want de onder zeeërs, die thans ieder land heeft, werden hoofdzakelijk door het bui tenland gebruikt om tegen Duitsch land stemming te verwekken en de Vereenigde Staten stelselmatig te drijven tot deelname aan den oor log, aan de zijde der geallieerden. Nog heden ten dage zijn de sporen van deze propaganda overal ter we reld te vinden; voornamelijk de Amerikaansche volksmeening is er mee gedrenkt. En dientengevolge is het niet te verwonderen, dat Duitschland nog steeds tracht de waarheid te verbreiden over het „Lusitania"-geval De „U-20" en zijn opdracht. „U 20," onder bevel van kapitein luitenant Schwieger, verliet den 30- sten April 1915 Emden met de door den commandant der onderzee eskaders uitgevaardigde opdracht in de Iersche Zee Britsche troepen Roman van H. COURTHS-MAHLER met autorisatie uit het Duitsch vertaald door Mevr. J. P. WESSELINK-v. Ros,um 0 Het was in elk geval overal bui tengewoon genoeglijk voor Winni fred geweest, zoo voor het eerst als dame te worden gevierd en sinds dien gaf men zich zeer veel moeite in het gezelschap van de bekoorlijke kleine Pelskoningin te komen, die trouwens haar naam eer aandeed door het dragen van buitengewoon kostbare bontmantels. Maar nu had de heldere, warme zomer zijn recht. De zomer in Mon treal is kort, maar meestal heel mooi en warm. Winnifred kon zich niet voorstellen, dat het ergens op de wereld mooier kon zijn, maar tante Kora beweerde, dat er in Canada in het geheel geen echte zomer was. Daarentegen was de winter des te transporten aan te vallen, waarvan op grond van bepaalde berichten werd aangenomen, dat zij van Liver pool naar Frankrijk verscheept zou den worden I En verder zou de „U 20" handelen volgens de algemeene bepalingen van den handelsoorlog. Op 2 Mei passeerde de boot de Orkney's, 's morgens op den 5den bereikte men de ZuidWest-punt van Ierland. Bij mistig weer en dikken nevel voer de ,,U 20" verder en zette den 6den Oostwaarts koers naar het St. Georges-kanaal, richting Li verpool. Terwijl het zoo nu en dan weer eens even opklaarde, bracht men „en passant" pen Britsche zeil boot en twee Britsche stoomschepen tot zinken. Maar naarmate de U- Bootcommandant Liverpool nader de, moest hij inzien, dat het onbe gonnen werk zou zijn in den nevel tot de waarschijnlijk sterk-bewaakte, nauwe binnenwateren van Liverpool door te dringen! Dat gedeelte van den opdracht, dat betrekking had op de troepentransporten, was onder deze omstandigheden niet uitvoer baar! Daarom nam de kapitein den 6den Mei het besluit niet tot Liver pool door te gaan, doch voor het St.-Georgeskanaal te blijven staan en daar den handelsoorlog te voeren. Tenminste zóólang de reeds ver minderende brandstofvoorraad het zou toelaten I Toen den 7den, bij het aanbreken van tien dag, echter wéór een dikke mist op het water hing, veranderde de commandant zijn plan opnieuw. Hij besloot dadelijk terug te keeren, in de hoop aan den Noordelijken uitgang van de Iersche Zee gunstiger weer voor een han delsoorlog aan te treffen. Terwijl de ,,U 20" op 7 Mei met een Westelijke koers langs de Ier sche Zuidkust vaart, wordt het plot seling helder weer en breekt de zon stralend door. Kort daarop, in den middag, meldt de wachthebbende of ficier van den onderzeeër in het Wésten masten en schoorsteenen van een groot stoomschip, dat op de Iersche kust toevaart en later als de „Lusitania" werd herkend. Het is dus pen toeval geweest en géén voorbedachten rade, dat „Lusi tania" en ,,U 20" elkaar ontmoet ten. „U 20" was de éénige Duitsche U-boot. die zich op 6 en 7 Mei Zuidelijk van Ierland bevond. Een aantal Britsche radiotelegrammen over de aanwezigheid van onder zeeërs in die streek werd op die da gen uitgezonden, teneinde de scheep- strenger. Winnifred reed tot aan de Victoria- brug, toen wendde zij haar paard om. Steeds weer had zij groeten te beantwoorden. Zij was niet alleen bekend en geliefd in de aanzienlijke kringen, ook de werklieden en de armen kenden haar en haar vader goed. Peter Hartau had zich een aan zienlijke positie weten te verschaf fen, niettegenstaande hij een Duit- scher was. De Engelschen zien het anders niet graag, dat een Duitscher hen voorbijstreeft, maar Peter Har tau had het toch zoo ver gebracht en, wat nog meer zegt, zonder vijan den te maken. Montreal, dat als een eiland tus schen den linkeroever van de Lo renzorivier en den rechter van de Prairie-rivier ligt, is een hoofdmid delpunt van den bonthandel. Toen de vader van Winnifred voor vijf en dertig jaar door onaangename omstandigheden naar Canada was gedreven, had hij zich als pelsjager aan een groote maatschappij ver bonden. Vijf jaar lang had hij in de Cana deesche wouden als pelsjager ge woond. Hij had een gelukkige hand en een scherp oog gehad en ver vaart te waarschuwen. Daaruit sloeg men propagandistischen munt. Er hadden, zoo zei men, verscheidene U-Booten op de loer gelegen om de „Lusitania" te treffen. In wer kelijkheid sloegen deze radiotele grammen alle op de nu eens hier, dan daar weer opduikende „U 20". Bovendien is het feit, dat de onder zeeër voor den aanval op de „Lusi tania" reeds verschillende andere handelsschepen had aangevallen, een sterk bewijs er voor, dat men geen vooropgezette bedoelingen had. Im mers ware de „U 20" uitgestuurd met opdracht de „Lusitania" te tref fen, dan had de commandant er wèl voor gezorgd onwelkome radio meldingen te ontloopen en zich schuil te houden tot de „Lusitania" in 't zicht was gekomen. De dag boeken van den U-Bootcommandant en van den chef van de onderzee- vloot zijn bij het Marine-archief ter inzage. Foto's van de betreffende pagina's zijn destijds alle betreffende regeeringen toegezonden. De verden king. dat kapitein-luitenant Schwie ger uitgezonden was met het hoofd doel de „Lusitania" te vernietigen, is hiermede wel genoeg ontzenuwd! De aanval op de „Lusitania" was volkomen overeenkomstig de heer- schende handeisoorlog-bepalingen, waarbij men zonder voorafgaande waarschuwing, door middel van een torpedo, de schepen mocht laten zin ken. En daar de „Lusitania" in snel heid den onderzeeër de baas was, bleek dit de eenige mogelijkheid tc zijn, die succes zou hebben. Het zou een waagstuk geweest zijn, bo ven water te komen, daar volgens de aankondiging van de Britsche admiraliteit, passagiers- en koopvaar dijschepen met geschut bewapend zouden worden. Ammunitie aan boord?... Het schrikwekkend groote aantal, bij den ondergang van de „Lusita nia" om' het leven gekomen men- schen maakt het „Lusitania"-geval tot wat het js geworden; een pro pagandamiddel tegen Duitschland. Met het schip, dat nauwelijks 20 minuten na het inslaan van de torpe do Kenterde en zonk, gingen 1198 menschen mee de diepte in! Daar onder waren 785 passagiers! Als teeken, dat de verzekering van droe fenis der Duitsche regeering over het menschenverlies niet alleen woor den waren, moge het feit dienen, dat de keizer spoedig daarna be vel gaf vijandelijke passagierssche pen voortaan met rust te laten I Het geweldige verlies aan men- schenlevens is een gevolg van het spoedige kenteren. Niemand en in het minst wel de U-Bootcomman- dant zelf zou hebben gedacht, dat zoo'n reuzenschip van meer dan 30.000 ton inhoud binnen enkele minuten onder den zeespiegel zou verdwijnen, als gevolg van één tor pedoschot I Want bijna alle in den onderzeeërs-oor'.og door torpedo's getroffen stoomschepen, zelfs van veel kleinere tonnemaat, hadden zich zoolang boven water gehouden, tot de reddingsbooten rustig bemand en weggevaren waren; en menig schip wist zelfs te blijven drijven, totdat het een haven bereikt had. De inspecteur van den haven dienst spreekt Nu is het verrassend snelle zinken der „Lusitania" beslist niet alleen door de torpedo-explosie veroor zaakt I Veel waarschijnlijker is het, dat het passagiersschip met munitie beladen was, een volkenrechtelijk verboden oorlogshandeling I Van ambtelijke Amerikaansche zijde ver klaarde men éérst, dat er geen ex plosieve stoffen in het schip waren, doch later heeft de senator La Fol- lette in een scherpe redevoering de regeering aangeklaagd en verklaard, dat een deel van de „Lusitania"- lading uit munitie bestond! Toen de regeering weigerde in den strijd, die daarop ontbrandde de ladings- brieven van het schip ter beschik king te stellen, nam de verantwoor delijke inspecteur van den haven dienst van New York, Dudley Field Malone, persoonlijk het woord. („The Nation" 3.1.1923) en verklaarde, dat onder de groote hoeveelheden oor logsmateriaal, die met de „Lusita nia" naar Engeland gingen, 4200 kisten vol patronen van klein kaliber waren, die wel niet tot de gewone explosieve stoffen gerekend konden worden, doch bij een massa van 10- 11 ton kruit door een plotselinge stoot en groote hitte gemakkelijk tot explosie konden komen en .een niet geringe explosie-haard konden vormen 1 In de buurt van deze ge vaarlijke en onverantwoordelijke la ding detonneerde de torpedo van de „U 20". De commandant van den onderzeeër meldde, dat onmiddellijk na de torpedo-explosie een tweede explosie werd vernomen, die nog sterker was. Tal van overlevenden wierf in deze vijf jaar door een zuinige levenswijze een klein ver mogen. Daarmee kocht hij het stuk bosch waarin hij gejaagd had en dat de maatschappij wilde afstaan. Nu leefde hij op eigen grond, maar niet weelderiger dan tevoren. Hij woonde in een eenvoudige houten hut en joeg nu voor eigen rekening. Ook nu werd hij door het geluk be gunstigd, het was alsof het wild op hem toeliep. Maar het leven in de eenzaamheid van het oerwoud was zwaar en drukkend. Hij was slechts aangewezen op den omgang met pelsjagers, die niet juist tot het beste gezelschap behoorden. Elk jaar ging hij tweemaal naar Montreal om zijn vellen te verkoo- pen. Daar hij het geluk had de edel ste en kostbaarste pelsdieren te schieten, zooals sabeldieren, mus kusratten, zilver- en blauwvossen, skunks, hermelijnen en wolven, ver wierf hij zich een aanzienlijk vermo gen. Dat belegde hij dan in nieuwe landerijen en kwam daardoor in de omstandigheid een aantal - pelsjagers aan te kunnen stellen en een bont handel te beginnen. Intusschen had hij in Montreal bij een handelsvriend een Duitsch meis je ontmoet met wie hij trouwde en een gelukkig huwelijksleven leidde. Zijn rijkdom groeide van jaar tot jaar, want hij was ijverig, omzichtig en verstandig. Gaandeweg ontwik kelde zich de vroegere Duitsche of ficier die ook uit een officiersfamilie stamde tot een flinken handelsman, opgewassen tegen de slimme Engel schen en die zich niet het beetne men. Als burger van het Dominion van Canada had hij alle rechten ver worven, die zijn onderneming in elk opzicht beschermden en beveiligden. Trouwens deed hij die nog steeds meer bloeien door zijn evenals vroe ger onvermoeide energie en werk kracht en een buitengewone geniale bekwaamheid. Zoo had hij in den loop der jaren een groot fortuin en den trotschen naam van Pelskoning verworven, die met eenige andere maatschappijen aan het hoofd van den beroemden Canadeeschen pelshandel stond. Toen Winnifred heden van den rit terugkeerde, ontmoette zij juist aan den ingang van den tuin den auto van haar vader die van de beurs terugkwam. Voor de deur sprong hij, ondanks zijn drie en zestig jaren, veerkrachtig uit den auto en bleef staan, tot zijn dochter met haar dogcart naderde. Dank zij den KLOOSTERBALSEM is hi| nu weer kras en monter BTot mijn 50ste jaar mankeerde ik nooit iets, maar toen begonnen hevige rheu- matiek-aanvallen mijn leven te ver gallen. Reeds begon ik te wanhopen, toen een vriend van mijn leeftijd mij vertelde welke wonderbaarlijke onder vindingen hij had opgedaan met Kloos terbalsem. Nu ik zelf dit wonderlijke middel heb toegepast, kan ik verklaren, dat ik mij weer jeugdig en monter gevoel als een knaap van 30 jaaral hoop ik eerstdaags 60 jaar te worden." J. Vr. te H. AKKER'S ORIGINEEL TER INZAGE „Geen goud zoo goed" Onovertrotten bij brand-en snij wonden Ook ongeëvenaard als wrljfrafddel bij Rheumatiek, spit en pijnlijke spieren Schroefdoos 35 ct. Potten: 62'/, ct. en f 1.04 van de „Lusitania" hebben dit be vestigd; een van hen zei zelfs, dat de tweede explosie wel leek op een ratelend machinegeweer-vuur. Slechts op deze wijze is het buitenge woon snelle zinken van het schip te verklaren! Want volgens alle des kundige ervaringen is de beste tor pedo van dien tijd niet in staat ge weest een schip van den inhoud van de „Lusitania" onder normale om standigheden te doen zinken; hoog stens had men het schip onklaar kunnen maken, zoodat het zich niet meer bewegen kon. Bij het kalme weer had waarschijnlijk ieder levend wezen op de „Lusitania" gemakke lijk gered kunnen worden. De ver antwoording voor deze ramp is daar om niet aan Duitsche zijde gelegen 1 0 Het zal niet lang meer duren of na het succes van den duiker Jarrett, die volgens U.P. het wrak van de „Lusitania" heeft ge vonden, er zal licht in deze zaak komen. Op twee-en-zeventig meter diepte ligt het bewijs er van, dat deze ramp, die aan de onverantwoor delijke handeling der Britsche re geering te wijten is, slechts gediend heett, om de anti-Duitsche propa- Zij wierp zich lachend in zijn uit gespreide armen en kuste hem. Hij trok haar tegen zijn borst. Met tee- deren blik keek hij in haar bloeiend gelaat met de fijne wat onregelmati ge trekken en de lieftallige schalk- sche uitdrukking. .„Goeden morgen, beste vader!" „Goeden morgen, Winnil Waar ben je heen geweest?" „Overall Ik heb half Montreal doorgereden, tot aan de Victoria- brug, en heb een menigte kennis sen gegroet. En nu heb ik honger niettegenstaande tante Kora zegt, dat een jong meisje geen honger mag hebben en het in elk geval nooit moet bekennen".. Hij lachte. „Ik heb ook honger". Arm in arm gingen zij het huis binnen. De groote, hooge hall toonde reeds door de deftige degelijke meu belen waarbij al wat op protsigheid geleek vermeden was, dat de bezitter een zeer goeden smaak had. Op den marmeren vloer lagen kostbare kleeden, en door 'de hooge geschil derde ramen viel bont licht op den witten marmeren vloer. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1935 | | pagina 1