BRESKENSCHE COURANT Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. MfCOFFIE «nYSENDYK CEEL MERK Holland toert naar België. Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 70179. Uitgave J. C LE BLEU v|h E. BOOM-BLIEK, Breskens FEUILLETON Het Parelsnoer. DIE HEN BUll HEEL LEKKER VINDT 44ste Jaargang Vrijdag 23 Augustus 1935 Nummer 4062 ABONNEMENTSPRIJS Per drie maanden 1.25. Buiten Breskens per drie maanden f 1.40. Franco per post per jaar 1 5.00 Buitenland per jaar f 6.50. Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer (0;15. Ingez. Med. 30 ct. per regel Abonnements-advertenties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling) o— Men schrijft uit Brabant aan de N. R. Crt.: Aan de Nederlandsch-Belgische grens heerscht reeds den geheelen zomer een geweldige drukte. De Brusselsche tentoonstelling, gepaard met den lagen koers van den Bel gischen franc en den daardoor voor de niet-Belgen ongekend lagen levensstandaard, oefenen een groote aantrekkingskracht uit op de Neder landers, die iederen dag in drommen de grens overtrekken. Nog steeds neemt die drukte eer toe, dan af. Hoe intensief het toeristenverkeer uit Nederland naar België is, kan men het best beoordeelen, wanneer men eenige uren in het Belgische grensplaatsje Wuestwezel aan den grooten weg Tilburg—BredaAnt werpen doorbrengt. Vrijwel elke autobus-chauffeur, die met een lading passagiers naar Bel gië gaat, kiest dit plaatsje met voorbijgaan van de Nederlandsche grensplaatsen als eerste rustpunt van de reis. De toeristen kunnen daar in één der twee bekende café's geld wisse len en a raison van „één franc en een half" een kop koffie of een glas bier nuttigen. En zoodra een Nederlander dat „één franc en een half" hoort, voelt hij zich rijk en moet er nog wat gebruikt worden, zoodat de chauf feurs veelal moeite hebben het op onthoud tot een kwartier of 20 mi nuten te beperken. Nauwelijks is echter een autobus weggereden, of een andere staat reeds weer voor en op sommige tij den, vooral in de ochtenduren en in den laten avond staan er dik werf 10 en 12 tegelijk. Want ook de buspassagiers, die na één- of meerdaagsch verblijf uit het Belgen land komen, willen als regel hier nog even aanleggen, hetzij om de laatste goedkoope consumptie te nut tigen, hetzij om de overgebleven franken tegen gave Hollandsche gul dens om te wisselen. In deze grenscafé's werkt men daardoor onder hoogdruk van 's morgens 6 uur tot 's nachts 3 uur of half vier toe, om dan na een enkel uur slapen opnieuw te begin nen. In Brabant en vooral in Breda 69 Roman van H. COURTHS-MAHLER met autorisatie uit het Duitsch vertaald door A. VUERHARD-BERKHOUT o Zoo bleef ze staan tot de trein snuivend naderde. Hij reed heel langzaam, want het ging hier berg op. Met gloeiende oogen zag ze de raampjes der coupés voorbij glijden en daar aan een der vensters stond Ralf Lersen en keek naar de boerderij. Ze zag duidelijk, hoe bleek en bedroefd hij er uitzag en haar hart kromp ineen. Plotseling zag hij haar staan. Hij kreeg een schok en strekte als smee- kend de handen naar haar uit. Ze wenkte hem een groet toe en ze zag dat zijn gezicht opklaarde. Eendank- bare blik een buigen van het hoofd toen was hij voorbij. Ze zag nog alleen zijn zakdoek uit het raampje fladderen. Met gevouwen ziet men dit alles met leede oogen aan. De enkele autobus, die overdag door Breda gaat, probeert er zoo snel mogelijk weer uit te komen, terwijl de meeste bussen na het ge reed komen van den hieuwen ver keersweg Breda—Princenhage langs Breda suizen. 's Avonds bij het terugkeeren heeft men, nadat men de grens gepasseerd is, als regel haast om thuis te ko men, of wel men is zoo laat, dat voor de Nederlandsche café's het sluitingsuur reeds is ingegaan. De ontvanger van het Belgisch grenskantoor te Wuestwezel deelde ons desgevraagd mede, dat gedu rende Juli en Augustus iederen dag alleen langs dit grensstation 100 tot 150 autobussen België intrekken, op Zaterdag en Zondag stijgt dit aantal zelfs tot boven de 200. Woensdagmorgen passeerden van s morgens acht uur tot half twaalf alleen 73 volgepropte touringcars en toen moesten zooals de ontvanger het uitdrukte „de Amsterdamsche bussen" nog komen. Onder de Amsterdamsche bus sen" wordt hier verstaan de touring cars van een Amsterdamsche on derneming, die een geregelden bus dienst op Brussel onderhoudt en voor die reis meerdaagsche retours af geeft. 's Morgens 9 uur vertrekt men uit Amsterdam en 's avonds 6 uur ver trekt dezelfde bus weer uit Brus sel, doch dan met passagiers, die daar één of meer dagen tevoren ge arriveerd zijn. Het schijnt, dat het Rijkstoezicht op de Spoorwegen, dat korten tijd geleden zulk een heftigen strijd te gen de z.g. wilde busdiensten voer de, tegen dat vervoer machteloos staat, aangezien het hier betreft een geregelden dienst op een plaats in het buitenland. Vandaar ook, dat voor het uitstappen van passagiers tusschen Amsterdam en de grens niet gestopt wordt. Aannemende dat, den Zondag uit gezonderd, iederein dag 150 bussen bij Wuestwezel de grens passeeren, dan blijft men nog aan den veiligen kant, wanneer men het aantal Ne derlanders, dat langs dit grenskan toor België intrekt, op 30.000 per week schat. Daarbij is dan nog niet eens rekening gehouden met het ver voer per luxe auto en met de wiel rijders, die nu men tot 1 Novem ber het rijwiel vrij mag invoeren eveneens bij tientallen tegelijk de grens passeeren. handen bleef ze staan. Ze had hem nog ééns moeten zien voor het geval het de laatste maal geweest was. 0 Toen Lersen na de onverwachte ontmoeting met Bingen naar Soli tude was teruggekeerd, was hij in een wanhopige gemoedsstemming. Dat Frieda gp zoo'n ruwe wijze van zijn huwelijk moest hooren, zonder dat hij haar had kunnen voorberei den, kwelde hem nog meer, dan Bingens koude, afwijzende houding Hij had aan haar bleek gezicht ge zien hoe de mededeeling haar ge schokt had. De eenige troost dien hij had was het feit, dat Frieda zijn biecht al in handen had. In ieder geval hinderde het hem, dat het afscheid van haar zoo pijnlijk geweest was. Hij had er wat voor gegeven als hij nog enkele woorden met haar had kunnen wisselen. Thuis gekomen begon hij toebe reidselen voor de reis te maken en telkens luisterde hij hij had het gevoel of hij nog bericht van Frieda zou krijgen, alsof hij niet weg kon gaan zonder nog iets van haar te Daar aan de Belgische grenskan- toren het passagiersvervoer voorgaat, moeten vrachtauto's dikwerf uren wachten voor zij ingeklaard worden en vooral het transitoverkeer onder vindt dikwerf uren vertraging. Zoo zagen wij Woensdagmorgen om 9 uur aan de grens een vracht auto staan van een Haagschen wild- handel, beladen met 61 kisten, waar in ruim 700 K.G. wilde eenden en bestemd voor Boulogne sur Mer. Niettegenstaande alle papieren in orde waren en de vereischte waar borg was gestort, stond deze auto er om 12 uur nog. alleen omdat door de groote drukte de douaniers geen gelegenheid hadden de 61 kis ten van een douaneloodje te voor zien. En zoo geschiedt het dagelijks, zeer tot schade van de Nederland sche expediteurs, wier belang, voor al met de lage vrachtprijzen, mede brengt een maximum-aantal vrachten in minimum tijd te doen. Het bijzonder drukke grensverkeer brengt dan ook alleen voordeel voor de Belgen en de Nederlandsche autobus-ondernemers, terwijl de Ne derlandsche middenstand en de Ne derlandsche hotelhouders de scha de lijden. 0 Er is een extra-trein uit Amster dam te Brussel aangekomen. Nu zijn er bepaald veel meer Nederlan ders langs den weg dan Belgen. Zij komen natuurlijk allen voor de tentoonstelling, a'thans het ter rein der tentoonstelling, doch zij moeten eerst voor logies zorgen, en dat geeft veel heen en weer ge draaf. De meeste menschen hebben verzuimd een kamer te bespreken en de vrouw die op reis ongemak kelijk wordt' u kent het type krijgt, al beviel het haar in den trein ook niet héélemaal met dat gelach en gezing, haar eerste se rieuse kans om iets minder prettigs op te merken, in den trant van „och ja, als je naair mijn raad ge luisterd had," of: „onverdeeld leuk is 't niet, met jou op reis te gaan". Héél wat anders dan 't vrouwtje dat ik tot haar man hoor zeggen: „leuk als we geen hotel vinden, dan boemelen we vannacht door". Dót is mannentaal. Er zijn vrouwen en vrouwen I Maar een paar uur later vinden wij elkander op de tentoonstelling terug, onderdak of geen onderdak. Niemand van 'de Hollanders is er nu niet. hebben gehoord. Maar de tijd van vertrek brak aan, zonder dat hij iets had ont vangen. De auto, die hem naar het station zou brengen stond voor. Met somber, bleek gezicht verliet hij So litude, even somber als hij het maan den geleden betreden had. Voor hij instapte keek hij op naar het venster waarvoor hij Frieda het eerst ge zien had. Zou hij haar weerzien als vrij man? Met zwaar hart ging hij heen Toen hij in den trein zat, evenals toen, alleen in een coupé, ging hij naar het raampje om nog een laat sten blik op haar huis te werpen En daar zag hij Frieda op een hoogte staan, zag haar stralende oogen en haar wenken haar laat- sten groet. Het was hem nu of een zware last van zijn ziel was afge wenteld. Dat was het bewijs, dat ze hem vergeven had. Zijn oogen werden vochtig. „Frieda!" Haar naam ging verloren in het gedender van den trein en haar lief beeld vertroebelde voor zijn oogen daar hij niet helder meer zien kon Maar in zijn hart was groote blijd schap. 0 Het is een prachtige avond en het geweldige terrein met zijn prachtige verlichting maakt kennelijk indruk. Er boven snort een eskader vlieg tuigen, dat een soort vuurwerk te weeg brengt. ,'t Is grootsch," zegt een heer, en hij vond het juiste woord. Cl- Over de tentoonstelling regeert de kermis. Het is kermis hier, daar, overal. Een manspersoon gilt door een microfoon, dat hier het grootste won der van de eeuw: half mensch, half aap, is te aanschouwen. Maar dóór is de kleinste man ter wereld (bij wien vergeleken de bewoners van het lilliputtersdorp uit de kluiten gewassen lieden zijn), geflankeerd door de twee grootste vrouwen; dóór is een tent met griezelige bees ten, daar een met bijzonderheden aangaande Dillinger, Jackie Diamond Capone en Hauptmann (vooral door schrijvers van ingezonden stukken gefrequenteerd). Overal verdringt zich het publiek, op eenigen afstand van den ingang, zoodat de propriétai- res wel eens goedmoedig zeggen: ,,u hoeft niet bang te zijn..." En als er dan maar één den moed heeft om een stapje nader te komen en een kaartje te nemen, dan is de inrichting weldra uitverkocht. Het schaap en de brug Van alle kanten krijscht de mu ziek. Van alle kanten worden wij door honderd procent energieke sal timbanques geattaqueerd. Probeer niet om van dien buiten kant der kermis met haar lawaaige jolijt even los te komen en naar binnen te kijken. Tracht niet, eens door die menschen met hun rijkdom aan betoogen heen te zien. Daar is een tent met een soort loterij. Het duurt vrij lang voor alle loten zijn uitgegeven en men kort er den tijd met het draaien van gram mofoonplaten. Voor de tent staat een opgeverfde jongeling van 17 len tes in een soort smoking van roode kleur, met een hoogen hoed op. Hij gedraagt zich gelijk de poppen van een fraai draaiorgel. Hij speelt marionet. Hij doet mal met zijn han den en trekt zonderlinge gezichten. Wanneer het stuk uit is, blijft hij roerloos in zijn laatste pose staan. Ook deze jongen is een lief, aan vallig kind geweest. En de dwergen en de reuzen, zelfs de aapmensch, zijn óók menschen. Maar deze overwegingen moet je heusch niet laten gelden op de ker- De tocht over zee werd begunstigd door het heerlijkste weer en zou voor Lersen zeker een genot zijn geweest, als hij aan iets anders had kunnen denken dan aan het doel van zijn reis. In Cuba aangekomen reed hij re gelrecht naar het eiland Key West Van hier nam hij den trein, waar over hij Ursula gesproken had. Over de helft van de straat Florida was een honderd tachtig kilometer lange spoorbrug gebouwd over de koraal eilanden en riffen heen, die tot steun punten dienden. Talrijke viaducten die te zamen een lengte van negentig kilometer bereikten, overbrugden den, voor de scheepvaart gevaar lijken, zeebodem en over deze einde loos schijnende brug suisde de spoor trein. Rechts en links was niets dan water te zien en de golven sloegen tegen de pijlers op. Het was een indrukwekkend mooi gezicht waardoor Lersen een oogen blik alles wat hem kwelde vergat. In Miami, aan de Oostkust van Florida, eindigde deze grandiose spoorbrug, die een verbluffend staaltje was van den genialen onder nemingsgeest der Amerikaansche ingenieurs. mis. Ze zouden je pleizier bederven. En wij klimmen in draaimolens en op glijbanen, wij zitten in auto's, in bootjes, in bier- en wijnhuizen, wij draaien aan raderen en smijten met ballen. 0 Tegen éénen zakken wij naar oud- Brussel af. Daar schijnt dan het ge drang op zijn hevigst te zijn. Maar het aantal lokalen „waar men ge lagen zet" is zóó groot, dat er me nige slechte zaken schijnen te doen. Hier en daar speelt het strijkje voor de rondhangende kellners en keil- nerinnen, de geirriteerde, jaloersche exploitanten. Wij betreden een Italiaansche in richting, omdat daar een drank wordt geafficheerd die ons lijkt. Er hangt de naargeestige stemming van t geeft toch niks, doch zoodra wij onze gezichten laten zien komt ieder een in actie en op het podium het verhoog, zouden de echte A.N.V.'ers zeggen dansen een- klaps een danseuse en haar partner, mitsgaders twee diensters. „Hoe zou het komen dat 't hier zoo leeg is?" vraag ik. „Het is hier heusch niet onaardig". „De vloer loopt hier van den in gang naar binnen toe op," zegt mijn metgezel. „Dat is de zaak". Het psychologische inzicht kanwel eens groeien naarmate de avond vor dert. De avond? 0 Dót is toch wel erg prettig in een stad als Brussel: dat je kunt doen wat je verkiest. Dat je om half vier van de tentoonstelling naar de stad kunt met de tram; dat je dan nog ergens gezellig een stukje kunt eten. Aldus deden uiteraard vele Ne derlanders. Dat mocht nu eens lek- Lersen zette zijn reis naar Talla hassee aan één stuk door, Hoe meer hij zijn einddoel naderde, des te ner- veuser werd hij. In Tallahassee aangekomen werd hij wat kalmer. Hij had nu zijn doel bereikt en morgen kon hij handelen, kon hij zijn lot in handen nemen. De hoofdstad van Florida met haar beroemde mooie parken maakte een zeer vriendelijken indruk op Lersen. Hij kwam in den middag aan en nam zijn intrek in een hotel, dicht bij het station. Hij vond het voor dien dag te laat om Jutta nog ten huize van mrs. Fane op te zoeken, maar nadat hij zich wat had opgefrischt, maakte hij een wandeling door de stad en zocht wel de straat op waar ze woonde. Het pension van mrs. Fane lag dicht bij een prachtig park en was aan alle kanten door een mooien tuin omgeven, die vol stond met allerlei planten uit tropische en meer gema tigde luchtstreken. Lersen zag onder een wilden vijge boom eenige dames en heeren met een balspel bezig, maar Jutta was er niet bij. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1935 | | pagina 1