BRESKENSCHE COURANT
Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D.
Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 70179. Uitgave J. C. LE BLEU v|h E. BOOM-BLIEK, Breskens
Brusselsche
Moment Opnamen.
o—
FEUILLETON
Het Parelsnoer.
Buitenland
44ste Jaargang
Dinsdag 13 Augustus 1935
Nummer 4059
ABONNEMENTSPRIJS-
Per drie maanden f 1.25 Builen Breskens per drie maanden f 1.40
Franco per post per jaar f 5.00
Buitenland per jaar f 6.50. Alles bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIEPRIJS
Van 1-5 regels (0,75. Iedere regel meer 10; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel
Abonnements-advertenties groote korting.
Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels 0.40 (bij vooruitbetaling)
Een van de merkwaardigste din
gen, die men in deze dagen in Brus
sel kan bijwonen, is de Zondagsche
processie van Sinter Goedele, schrijft
Joh. C. P. A. in de H. P.
Het is, of de machtige kathedraal
bij alle feestelijkheden en tentoonstel
lingsattracties haar uiterste best wil
doen, het lichtende middelpunt te
blijven. Des avonds baadt ze in den
gloed van schijnwerpers, die de ver
weerde bogen en kanteelen als met
sneeuw bedekt en soms, onverwacht,
ontsteekt ze mysterieuze lampen ach
ter de gebrandschilderde ramen met
hun middeleeuwsche voorstellingen
in rijke, bezonken kleuren. Een stil
le ommegang om de St. Gudule is
dan zeer zeker de moeite waard,
's Zondags om elf uur zendt ze haar
processie uit, die vaak het karakter
heeft van een mysterie-spel; ver
beeldingen van de Geboorte, den
Intocht in Jeruzalem, de Kruisiging,
en een leger van Joden met lange
baarden, en engeltjes in blauw en
goud en lila. De processie wordt
voorafgegaan en gesloten door mili
tairen en als ze op de Grand' Place
is aangekomen, vindt ze daar, te
midden van de zwaar-vergulde gilde-
huizen en de kanten torens van pa
leis en raadhuis, een altaar opge
steld, waar in de open lucht de mis
wordt gecelebreerd. Het koorge
zang wordt door militaire muziek
begeleid en het voor ons Noorder
lingen wel allermerkwaardigste mo
ment is het toonen van de Hostie,
waarbij de hoornblazers hetko
ninklijk saluut blazen I
0
Een ander typisch moment is de
wekelijksche „intocht der Bataven".
Eiken Zaterdagmiddag omstreeks 1
uur komen ze, in groote en kleine,
solide en uiterst gammele autobussen
op het plein bij de Noordstatie aan,
bij horden. Voor velen is het blijk
baar de eerste buitenlandsche reis,
die ze van hun leven maken. Ze
hebben geen benul van Fransch noch
Vlaamsch, noch van dat rare geld
met gaten er in. En zoo kan men
het zien gebeuren, dat een boertje
uit Overijssel, na een consumptie
van dertig of veertig francs, op het
terras van het Palace Hotel, den
kellner met een verheerlijkt gezicht
5 centimes fooi in de hand drukt.
66
Roman van
H. COURTHS-MAHLER
met autorisatie uit het
Duitsch vertaald dooi
A. VUERHARD-BERKHOUT
0
Nog denzelfden avond zei ik mijn
vrouw, dat tusschen ons beiden al
les uit was. Ik had haar reeds eer
der verteld, welk eerewoord ik den
minister gegeven had en dat ook zij
zwijgen moest, wilde ze straf ont-
loopen. Nu deelde ik haar mede
dat ik wilde scheiden. Ik liet het
aan haar over den scheidingsgrond
te bepalen, ik zou op alles ingaan
daar we de ware reden toch niet
bekend mochten maken. Daarop zei
zij, zeker geprikkeld door mijn ver
achting: „Er is maar één grond
waarop ik me wil laten scheiden
en dat is de ware. Wil je met alle
geweld van me af, dan moet je je
eerewoord maar breken".
Dat vernietigde het laatste restje
Een ander geeft weer, met een even
verheerlijkt gezicht, twee stukken
van vijf franc. Omdat het toch zulk
gek-goedkoop geld is. Dan zwermen
ze uit over de boulevards, probeeren
den escalier roulant in de Bon Mar-
ché, staan voor elke étalage 'stil,
om de prijzen te vergelijken en vin
den het dan allen heelemaal ge
woon, dat ze overal Hollandsch hoo-
ren spreken en dat de straatventers
in kersen en aardbeien, zeker voor
het eerst in de historie, niet meer:-
,twei franken een pond," maar:
,een dubbeltsje maar" roepen! Eén
ding hebben ze echter allen ge
meen, dat ze n.l., na een avond
op de feeëriekverlichte tentoonstel
ling en in het jolige Oud-Brussel,
en een vollen expositiedag, waarop
de heele wereld in de aantrekkelijk
ste gedaante voor ze open viel, Brus
sel een zalige stad vinden. Zoo in
teressant, zoo vrij, zoo vroolijk en
zoo goedkoop. Op zóó'n laten Zon
dagavond verrastte ik een eenzamen
landgenoot, terwijl hij zich, in het
portiek van het station, nog eens
naar de stad omkeerde, zijn laatste
honderd-frank-biljet in de hand, en
zachtjes mompelde: „Tot ziensl"
0
Brussel verdient dat enthousiasme.
Het spaart niets, neen werkelijk
niets, om het zijn bezoekers zoo
aangenaam mogelijk te maken. Ter
wijl de tentoonstelling méér biedt
dat men in veertien dagen verwer
ken kan, en het Lunapark alle at
tracties bevat, die een moderne
geest-met-vacantie zich maar kan
droomen: van het parachutesprin
gen uit Moskou, tot den „geper-
fectionneerden" Turkschen schom
mel uit Chicago, die, onder adem-
Iooze spanning van de omstanders,
eenige malen echt over den kop
slaat, gaan de gewone Brusselsche
kermissen, die echt-knusse „foren,"
met hun oliebollen- en ijstenten,
waarzeggers, draaimolens, circus
sen en razende, electrische autotjes,
hun gewonen gang. Parachute-sprin
gen kan men daar natuurlijk niet.
Wat misschien een niet te onder
schatten voordeel is. Onlangs woon
de ik het bij, dat een jong-getrouwd
paar ten slotte, na heel wat aarzelen
en na drie of vier keer om den
ijzeren toren te zijn heen gedraaid,
den grooten sprong zou wagen. Ze
lieten zich met de lift omhoog
hijschen. Op het platform, vanwaar
men een majesteitelijk uitzicht over
de expositie, over het park van Lae
van een eens zoo sterk en diep ge
voel in me. Ik wist, dat ze me daar
mee wilde binden en me haar macht
laten voelen.
Zoodoende moest ik ook van de
scheiding afzien, maar ik bleef staan
op een onmiddellijk uiteen gaan en
zei, dat ik haar een toelage zou uit-
keeren, die ze echter alleen zou ont
vangen, wanneer ze onmiddellijk
Duitschland verliet. Ze liet zich het
bedrag noemen, en willigde toen in.
Als die toelage niet hoog genoeg ge
weest was, zou ze nog wel gemarchan
deerd hebben.
Ze vertrok dus naar New-York
naar haar nicht. Ze woont nu sedert
korten tijd in Florida zooals ik hoor,
ik heb haar na dien tijd niet weer
gezien.
Ik hield het ook niet uit m
Duitschland, de schande, die op me
drukte, dreef me de wijde wereld
in. Ik kon en mocht me niet recht
vaardigen.
Je weet, Frieda, dat ik bijna tien
jaar lang rusteloos de wereld door
gezworven heb en hoe ik ook nu
nog lijd onder de schandvlek die
mijn vrouw op mijn naam geworpen
heeft.
Tot nu toe was het me bijna on
verschillig, dat mijn huwelijk niet
ken en de stad-in-nevelen heeft, werd
mevrouwtje (honneur aux dames)
het eerst aan de parachute gebon
den. Touwen onder de armen, een
touw om het middel, een valkap op
het geparmanente hoofd. Dan tot
vlak voor het hek, dat plotseling
wordt opengeworpen, waarna de af
grond vóór u ligt. Ze sprong, dap
per, misschien ook wel om aan haar
echtvriend en aan het publiek daar
beneden (dat het heele geval ge
amuseerd volgde) te toonen, hoe
dapper ze wel was. Ze kwam behou
den beneden. Toen was de beurt
aan mijnheer. Die niet durfde. Die
draaide, en draaide, en ten slotte
maar weer in de lift stapte. Gelach
van het publiek. Hoon van het pu
bliek, Mevrouwtje in tranen. Me
vrouwtje weg. Absoluut weg. Wou
van geen verzoening meer weten.
Dat mag nu voor Moskou, waar
deze sport zijn oorsprong vindt, niet
zoo heel erg zijn, voor onze West-
Europeesche toestanden is het niet
meer of minder dan een catastrophe.
En ook zóó iets kan u op de We
reld-tentoonstelling overkomen!
Er zijn deze laatste dagen in het
oude Europa dingen voorgevallen,
die voor een oogenblik de aandacht
hebben afgeleid van het Zwarte We
relddeel, dat reeds zoo lang onze be
langstelling in beslag neemt. Wij
doelen hier op de buitengewoon
ernstige onlusten, waarvan enkele
Fransche havensteden het tooneel
zijn geweest en wel voornamelijk
Toulon en Brest. De beteekenis van
de oproerige bewegingen springt te
meer in het oog, wanneer men be
denkt, dat dh de twee grootste
Fransche oorlogshavens zijn, met
reusachtige arsenalen en marinewer
ven.
Het heet, dat de onlusten wel
ke in verschillende Fransche bladen
met den onheilspeilenden naam van
„muiterij" zijn betiteld zijn ont
staan naar aanleiding van de door
de regeering afgekondigde korting
van 10 pCt. op de loonen. Dit is
dan pok inderdaad misschien de eer
ste aanleiding geweest; doch het
verdere verloop van de gebeurtenis
sen heeft duidelijk aangetoond, dat
achter deze beweging meer stak dan
een loonkwestie. Men heeft aanwij-
wettig ontbonden was, maar nu, Frie
da nu hangt er voor mij zooveel
van af om vrij te izijn. Jij weet
waarom ik er met mijn heele ziel
naar verlang. Ik was een levende
doode toen het toeval me naar deze
plek voerde of was het een he-
melsche beschikking? Ik ben tot
nieuw leven ontwaakt, ik voel weer,
dat mijn bloed snel en warm door
mijn aderen stroomt, ik voel, dat
ik weer hopen en wenschen kan met
mijn geheele hart. En dat geeft me
moed om te strijden, het is nu weer
de moeite waard om voor mijn vrij
heid, voor mijn eer, te vechten. Er
is nog geluk mogelijk voor me, Frie
da, en dat geluk kan ik alleen uit
jouw hand ontvangen. Daarvoor wil
ik strijden. Ik zet alles op het spel
om dit geluk te veroveren. Gelukt
het me niet dan zul je me niet
terug zien, dan mag ik om jou en
om mijzelf niet meer naar Solitude
terugkeeren. Word ik echter vrij,
dan zien we elkaar terug.
Dan mag ik komen en mijn ge
luk halen, is 't niet, Frieda? Ik
klamp me aan die hoop vast, die
moet me sterken in de .volgende
weken. En wat er gebeuren mag,
Frieda, wij beiden weten, hoe het er
in onze harten uijziet, zonder dat
zingen te over, dat de Roode Hand
hier in het spel is geweest. De so-
cialistisch-communistische fusie heeft
zonder eenigen twijfel tot de betreu
renswaardige excessen geleid, die
met geweld zijn onderdrukt, na aan
weerszijden weder een aantal men-
schenlevens te hebben gekost.
0
De duistere elementen, die men
vooral in havensteden in groote me
nigte aantreft, houden het oog ge
richt op Moskou, dat roof, moord
en plundering als iets doodgewoons
pleegt te beschouwen, ja, deze mid
delen zelfs openlijk aanbeveelt ter
bestrijding van de gehate „bour
geoisie" en het verfoeide kapitalis
me. Dat overigens ook menschen,
bij wie men meer gezond verstand
zou verwachten, zich soms laten me-
desleepen door de uitbarstingen van
woede van de laagste lagen, bewijst
het feit, dat zich onder de arrestan
ten een vijf-en-dertigjarige leeraar
van het lyceum te Marseille bevindt,
die zijn liefde voor Moskou niet
beter wist de demonstreeren dan
door een politie-agent een flesch
naar het hoofd te slingeren. Mis
schien dat de straf, die hem hier
voor wacht, hem tot andere en be
tere gedachten zal brengen.
Het hoofdaandeel aan de oproe
rige bewegingen evenwel heeft, zoo
als in den regel, het schuim uit de
achterbuurten gehad, leegloopers
van het laagste allooi, die trachten
bij zulke gelegenheden hun slag te
slaan. Vandaar dan ook, dat in vele
gevallen de ruiten van winkels wer
den verbrijzeld, waarna de misdadige
bende aan het plunderen sloeg.
Een karakteristieke bijzonderheid
vormt het feit, dat van een zeventig
tal te Toulon gearresteerde ma
nifestanten ongeveer vijftig den leef
tijd van twintig jaar nog niet hadden
bereikt. Men heeft zelfs een knaap
van dertien jaar bij de kraag ge
pakt op het oogenblik, dat hij deel
nam aan een aanval op de politie.
Voorloopig zal men dit veelbeloven
de jongmensch wel niet meer in
de gelegenheid stellen, om op deze
wijze zijn haat tegen de flics"
(agenten) te demonstreeren.
0
Indien men de zaak van over
heidswege niet tracht te verdoezelen,
mag het althans eenigszins gerust
stellend worden genoemd, dat zich
onder de gearresteerde belhamels te
Toulon, Brest en Marseille bijna
geen enkele arbeider van de marine-
we er een woord over hebben ge
sproken. Vergeef me, dat ik onrust
en verdriet in je leven moest bren
gen, ik, die je op de handen zou
willen dragen. God helpe me, dat
ik het eens goed kan maken. Hoe
alles ook loopt, je hooft in ieder
geval van me ook als we elkaar
niet mogen terug zien. Zoo God
wil tot weerziens.
Je Ralf von Lersen".
Een zucht ontsnapte aan Frieda's
lippen toen ze den brief uitgelezen
had. Ze legde de blaadjes voor zich
neer en streelde ze liefkoozend. Toen
vouwde ze, als in gebed, de handen.
Maar haar oogen waren helder ge
worden, ze wist, dat ze haar liefde
en haar vertrouwen aan geen on
waardige geschonken had. En of hij
terugkeerde of niet vrij of gebon
den, hij was het hoogste heiligdom
van haar hart. Ze wilde niet hopen,
niets afsmeeken van den hemel voor
zich zelf, maar ze bad met haar
geheele hart voor zijn geluk.
Het was haar eigenaardig stil en
plechtig te moede. Ze dacht er niet
aan, hem naar .Solitude bericht te
zenden, hoewel ze wist, dat hij nog
niet vertrokken was. Met den man
van een andere vrouw mocht ze
werven bevindt, hetgeen er op zou
wijzen, dat dezen inderdaad uitslui
tend tegen de loonsverlaging heb
ben willen manifesteeren. Doch, zoo
als gezegd: men kan van hooger-
hand zijn redenen hebben, om de
zaak wat gunstiger voor te stellen,
dan zij in werkelijkheid is.
Volgens de officieele berichten
hebben practisch alle werklieden zich
weder aan de werven gemeld tfoor
hervatting van den arbeid, toen zij
vonden, dat het tijd werd om weer
eens aan den slag te gaan. Erg aan
genaam moet het anders niet zijn,
met zulke recalcitrante elementen
te doen te hebben, bij wie de Mos-
kousche methoden blijkbaar sterk in
den smaak vallen.
De beweging heeft zich voortge
plant tot op de handelsvloot, zoo
dat het s.s. „Champlain" met aan
zienlijke vertraging naar New York
is vertrokken, omdat de bemanning
zich had aangesloten bij de protest
beweging tegen de loonsverlaging.
Hier heeft de regeering zich laten
verleiden om de korting terug te
brengen van 10 tot 3 pCt. en bui
tengewoon gevaarlijk procédé. Men
kan moeilijk inzien, waarom hier-
zoo zooveel water in den kortings
wijn is gedaan.
Voor het oogenblik is de opstan
dige beweging tot staan gebracht;
doch de vrees is gewettigd, dat het
vuur van het oproer is blijven smeu
len en vandaag of morgen weder
zal oplaaien misschien nog fel
ler dan de vorige maal Frankrijk
doorleeft moeilijke dagen; en de
loop, dien de politieke gebeurtenis
sen daar te lande zullen nemen, zal
ongetwijfeld invloed uitoefenen op
den toestand in de andere landen
van Europa.
0
In het conflict Italië-Abessinië
komt geen schot, zooals dan ook
niet te verwachten was. Rome heeft
op de kreupele schijn-oplossing van
Genève geantwoord met het uitvaar
digen van het negende mobilisatie
bevel. Opgeroepen zijn twee nieuwe
divisies, in totaal 60.000 man tellen
de, terwijl bovendien een zesde de-
visie „zwarthemden" is gevormd, be
staande uit 12.000 man. Deze laat
ste devisie is samengesteld uit Ita-
liaansche vrijwilligers uit het buiten
land, frontstrijders, vrijwilligers en
militairen, die in den wereldoorlog
zijn gewond.
Het is wel zoo goed als zeker,
dat tusschen Italië en Frankrijk een
geen relaties onderhouden. Hij wist,
hoe ze over hem dacht en dat ze
hem met hart en ziel toebehoorde.
Ze mocht hem door niets beïnvloe
den hij moest zijn weg gaan zoo
als hij zelf besloten had.
Maar alle twijfel en angst waren
nu verdwenen, haar moedig hart had
den slag van de laatste uren over
wonnen.
Zorgvuldig sloot ze de beschre
ven blaadjes in een kistje, dat aller
lei reliquiën bevatte hoofdzakelijk
herinneringen aan haar overleden
moeder. Die was tot nu toe de eeni
ge geweest, behalve de trouwe dienst
boden, die haar had lief gehad nu
was er nog iemand die van haar
hield. En zijn woorden mochten bij
haar heiligdommen bewaard worden.
Weer geheel in evenwicht, rustig
en bedaard, verliet ze haar kamer
en ging naar de keuken. Vrouw
Wengerli keek verbaasd op van een
pan waarin ze bezig was te roeren.
Haar oogen stonden heel bezorgd.
Ze was daareven in Ursula's kamer
geweest en die had in haar opge
wondenheid op Lersen gescholden
en daardoor aan vrouw Wengerli
verraden, dat Lersen getrouwd was.
(Wordt vervolgd.)