BRESKENSCHE COURANT Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 70179. Uitgave J. C. LE BLEU v|h E. BOOM-BLIEK, Breskens Brusselsche Moment Opnamen. o— FEUILLETON Het Parelsnoer. Buitenland 44ste Jaargang Dinsdag 13 Augustus 1935 Nummer 4059 ABONNEMENTSPRIJS- Per drie maanden f 1.25 Builen Breskens per drie maanden f 1.40 Franco per post per jaar f 5.00 Buitenland per jaar f 6.50. Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS Van 1-5 regels (0,75. Iedere regel meer 10; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel Abonnements-advertenties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels 0.40 (bij vooruitbetaling) Een van de merkwaardigste din gen, die men in deze dagen in Brus sel kan bijwonen, is de Zondagsche processie van Sinter Goedele, schrijft Joh. C. P. A. in de H. P. Het is, of de machtige kathedraal bij alle feestelijkheden en tentoonstel lingsattracties haar uiterste best wil doen, het lichtende middelpunt te blijven. Des avonds baadt ze in den gloed van schijnwerpers, die de ver weerde bogen en kanteelen als met sneeuw bedekt en soms, onverwacht, ontsteekt ze mysterieuze lampen ach ter de gebrandschilderde ramen met hun middeleeuwsche voorstellingen in rijke, bezonken kleuren. Een stil le ommegang om de St. Gudule is dan zeer zeker de moeite waard, 's Zondags om elf uur zendt ze haar processie uit, die vaak het karakter heeft van een mysterie-spel; ver beeldingen van de Geboorte, den Intocht in Jeruzalem, de Kruisiging, en een leger van Joden met lange baarden, en engeltjes in blauw en goud en lila. De processie wordt voorafgegaan en gesloten door mili tairen en als ze op de Grand' Place is aangekomen, vindt ze daar, te midden van de zwaar-vergulde gilde- huizen en de kanten torens van pa leis en raadhuis, een altaar opge steld, waar in de open lucht de mis wordt gecelebreerd. Het koorge zang wordt door militaire muziek begeleid en het voor ons Noorder lingen wel allermerkwaardigste mo ment is het toonen van de Hostie, waarbij de hoornblazers hetko ninklijk saluut blazen I 0 Een ander typisch moment is de wekelijksche „intocht der Bataven". Eiken Zaterdagmiddag omstreeks 1 uur komen ze, in groote en kleine, solide en uiterst gammele autobussen op het plein bij de Noordstatie aan, bij horden. Voor velen is het blijk baar de eerste buitenlandsche reis, die ze van hun leven maken. Ze hebben geen benul van Fransch noch Vlaamsch, noch van dat rare geld met gaten er in. En zoo kan men het zien gebeuren, dat een boertje uit Overijssel, na een consumptie van dertig of veertig francs, op het terras van het Palace Hotel, den kellner met een verheerlijkt gezicht 5 centimes fooi in de hand drukt. 66 Roman van H. COURTHS-MAHLER met autorisatie uit het Duitsch vertaald dooi A. VUERHARD-BERKHOUT 0 Nog denzelfden avond zei ik mijn vrouw, dat tusschen ons beiden al les uit was. Ik had haar reeds eer der verteld, welk eerewoord ik den minister gegeven had en dat ook zij zwijgen moest, wilde ze straf ont- loopen. Nu deelde ik haar mede dat ik wilde scheiden. Ik liet het aan haar over den scheidingsgrond te bepalen, ik zou op alles ingaan daar we de ware reden toch niet bekend mochten maken. Daarop zei zij, zeker geprikkeld door mijn ver achting: „Er is maar één grond waarop ik me wil laten scheiden en dat is de ware. Wil je met alle geweld van me af, dan moet je je eerewoord maar breken". Dat vernietigde het laatste restje Een ander geeft weer, met een even verheerlijkt gezicht, twee stukken van vijf franc. Omdat het toch zulk gek-goedkoop geld is. Dan zwermen ze uit over de boulevards, probeeren den escalier roulant in de Bon Mar- ché, staan voor elke étalage 'stil, om de prijzen te vergelijken en vin den het dan allen heelemaal ge woon, dat ze overal Hollandsch hoo- ren spreken en dat de straatventers in kersen en aardbeien, zeker voor het eerst in de historie, niet meer:- ,twei franken een pond," maar: ,een dubbeltsje maar" roepen! Eén ding hebben ze echter allen ge meen, dat ze n.l., na een avond op de feeëriekverlichte tentoonstel ling en in het jolige Oud-Brussel, en een vollen expositiedag, waarop de heele wereld in de aantrekkelijk ste gedaante voor ze open viel, Brus sel een zalige stad vinden. Zoo in teressant, zoo vrij, zoo vroolijk en zoo goedkoop. Op zóó'n laten Zon dagavond verrastte ik een eenzamen landgenoot, terwijl hij zich, in het portiek van het station, nog eens naar de stad omkeerde, zijn laatste honderd-frank-biljet in de hand, en zachtjes mompelde: „Tot ziensl" 0 Brussel verdient dat enthousiasme. Het spaart niets, neen werkelijk niets, om het zijn bezoekers zoo aangenaam mogelijk te maken. Ter wijl de tentoonstelling méér biedt dat men in veertien dagen verwer ken kan, en het Lunapark alle at tracties bevat, die een moderne geest-met-vacantie zich maar kan droomen: van het parachutesprin gen uit Moskou, tot den „geper- fectionneerden" Turkschen schom mel uit Chicago, die, onder adem- Iooze spanning van de omstanders, eenige malen echt over den kop slaat, gaan de gewone Brusselsche kermissen, die echt-knusse „foren," met hun oliebollen- en ijstenten, waarzeggers, draaimolens, circus sen en razende, electrische autotjes, hun gewonen gang. Parachute-sprin gen kan men daar natuurlijk niet. Wat misschien een niet te onder schatten voordeel is. Onlangs woon de ik het bij, dat een jong-getrouwd paar ten slotte, na heel wat aarzelen en na drie of vier keer om den ijzeren toren te zijn heen gedraaid, den grooten sprong zou wagen. Ze lieten zich met de lift omhoog hijschen. Op het platform, vanwaar men een majesteitelijk uitzicht over de expositie, over het park van Lae van een eens zoo sterk en diep ge voel in me. Ik wist, dat ze me daar mee wilde binden en me haar macht laten voelen. Zoodoende moest ik ook van de scheiding afzien, maar ik bleef staan op een onmiddellijk uiteen gaan en zei, dat ik haar een toelage zou uit- keeren, die ze echter alleen zou ont vangen, wanneer ze onmiddellijk Duitschland verliet. Ze liet zich het bedrag noemen, en willigde toen in. Als die toelage niet hoog genoeg ge weest was, zou ze nog wel gemarchan deerd hebben. Ze vertrok dus naar New-York naar haar nicht. Ze woont nu sedert korten tijd in Florida zooals ik hoor, ik heb haar na dien tijd niet weer gezien. Ik hield het ook niet uit m Duitschland, de schande, die op me drukte, dreef me de wijde wereld in. Ik kon en mocht me niet recht vaardigen. Je weet, Frieda, dat ik bijna tien jaar lang rusteloos de wereld door gezworven heb en hoe ik ook nu nog lijd onder de schandvlek die mijn vrouw op mijn naam geworpen heeft. Tot nu toe was het me bijna on verschillig, dat mijn huwelijk niet ken en de stad-in-nevelen heeft, werd mevrouwtje (honneur aux dames) het eerst aan de parachute gebon den. Touwen onder de armen, een touw om het middel, een valkap op het geparmanente hoofd. Dan tot vlak voor het hek, dat plotseling wordt opengeworpen, waarna de af grond vóór u ligt. Ze sprong, dap per, misschien ook wel om aan haar echtvriend en aan het publiek daar beneden (dat het heele geval ge amuseerd volgde) te toonen, hoe dapper ze wel was. Ze kwam behou den beneden. Toen was de beurt aan mijnheer. Die niet durfde. Die draaide, en draaide, en ten slotte maar weer in de lift stapte. Gelach van het publiek. Hoon van het pu bliek, Mevrouwtje in tranen. Me vrouwtje weg. Absoluut weg. Wou van geen verzoening meer weten. Dat mag nu voor Moskou, waar deze sport zijn oorsprong vindt, niet zoo heel erg zijn, voor onze West- Europeesche toestanden is het niet meer of minder dan een catastrophe. En ook zóó iets kan u op de We reld-tentoonstelling overkomen! Er zijn deze laatste dagen in het oude Europa dingen voorgevallen, die voor een oogenblik de aandacht hebben afgeleid van het Zwarte We relddeel, dat reeds zoo lang onze be langstelling in beslag neemt. Wij doelen hier op de buitengewoon ernstige onlusten, waarvan enkele Fransche havensteden het tooneel zijn geweest en wel voornamelijk Toulon en Brest. De beteekenis van de oproerige bewegingen springt te meer in het oog, wanneer men be denkt, dat dh de twee grootste Fransche oorlogshavens zijn, met reusachtige arsenalen en marinewer ven. Het heet, dat de onlusten wel ke in verschillende Fransche bladen met den onheilspeilenden naam van „muiterij" zijn betiteld zijn ont staan naar aanleiding van de door de regeering afgekondigde korting van 10 pCt. op de loonen. Dit is dan pok inderdaad misschien de eer ste aanleiding geweest; doch het verdere verloop van de gebeurtenis sen heeft duidelijk aangetoond, dat achter deze beweging meer stak dan een loonkwestie. Men heeft aanwij- wettig ontbonden was, maar nu, Frie da nu hangt er voor mij zooveel van af om vrij te izijn. Jij weet waarom ik er met mijn heele ziel naar verlang. Ik was een levende doode toen het toeval me naar deze plek voerde of was het een he- melsche beschikking? Ik ben tot nieuw leven ontwaakt, ik voel weer, dat mijn bloed snel en warm door mijn aderen stroomt, ik voel, dat ik weer hopen en wenschen kan met mijn geheele hart. En dat geeft me moed om te strijden, het is nu weer de moeite waard om voor mijn vrij heid, voor mijn eer, te vechten. Er is nog geluk mogelijk voor me, Frie da, en dat geluk kan ik alleen uit jouw hand ontvangen. Daarvoor wil ik strijden. Ik zet alles op het spel om dit geluk te veroveren. Gelukt het me niet dan zul je me niet terug zien, dan mag ik om jou en om mijzelf niet meer naar Solitude terugkeeren. Word ik echter vrij, dan zien we elkaar terug. Dan mag ik komen en mijn ge luk halen, is 't niet, Frieda? Ik klamp me aan die hoop vast, die moet me sterken in de .volgende weken. En wat er gebeuren mag, Frieda, wij beiden weten, hoe het er in onze harten uijziet, zonder dat zingen te over, dat de Roode Hand hier in het spel is geweest. De so- cialistisch-communistische fusie heeft zonder eenigen twijfel tot de betreu renswaardige excessen geleid, die met geweld zijn onderdrukt, na aan weerszijden weder een aantal men- schenlevens te hebben gekost. 0 De duistere elementen, die men vooral in havensteden in groote me nigte aantreft, houden het oog ge richt op Moskou, dat roof, moord en plundering als iets doodgewoons pleegt te beschouwen, ja, deze mid delen zelfs openlijk aanbeveelt ter bestrijding van de gehate „bour geoisie" en het verfoeide kapitalis me. Dat overigens ook menschen, bij wie men meer gezond verstand zou verwachten, zich soms laten me- desleepen door de uitbarstingen van woede van de laagste lagen, bewijst het feit, dat zich onder de arrestan ten een vijf-en-dertigjarige leeraar van het lyceum te Marseille bevindt, die zijn liefde voor Moskou niet beter wist de demonstreeren dan door een politie-agent een flesch naar het hoofd te slingeren. Mis schien dat de straf, die hem hier voor wacht, hem tot andere en be tere gedachten zal brengen. Het hoofdaandeel aan de oproe rige bewegingen evenwel heeft, zoo als in den regel, het schuim uit de achterbuurten gehad, leegloopers van het laagste allooi, die trachten bij zulke gelegenheden hun slag te slaan. Vandaar dan ook, dat in vele gevallen de ruiten van winkels wer den verbrijzeld, waarna de misdadige bende aan het plunderen sloeg. Een karakteristieke bijzonderheid vormt het feit, dat van een zeventig tal te Toulon gearresteerde ma nifestanten ongeveer vijftig den leef tijd van twintig jaar nog niet hadden bereikt. Men heeft zelfs een knaap van dertien jaar bij de kraag ge pakt op het oogenblik, dat hij deel nam aan een aanval op de politie. Voorloopig zal men dit veelbeloven de jongmensch wel niet meer in de gelegenheid stellen, om op deze wijze zijn haat tegen de flics" (agenten) te demonstreeren. 0 Indien men de zaak van over heidswege niet tracht te verdoezelen, mag het althans eenigszins gerust stellend worden genoemd, dat zich onder de gearresteerde belhamels te Toulon, Brest en Marseille bijna geen enkele arbeider van de marine- we er een woord over hebben ge sproken. Vergeef me, dat ik onrust en verdriet in je leven moest bren gen, ik, die je op de handen zou willen dragen. God helpe me, dat ik het eens goed kan maken. Hoe alles ook loopt, je hooft in ieder geval van me ook als we elkaar niet mogen terug zien. Zoo God wil tot weerziens. Je Ralf von Lersen". Een zucht ontsnapte aan Frieda's lippen toen ze den brief uitgelezen had. Ze legde de blaadjes voor zich neer en streelde ze liefkoozend. Toen vouwde ze, als in gebed, de handen. Maar haar oogen waren helder ge worden, ze wist, dat ze haar liefde en haar vertrouwen aan geen on waardige geschonken had. En of hij terugkeerde of niet vrij of gebon den, hij was het hoogste heiligdom van haar hart. Ze wilde niet hopen, niets afsmeeken van den hemel voor zich zelf, maar ze bad met haar geheele hart voor zijn geluk. Het was haar eigenaardig stil en plechtig te moede. Ze dacht er niet aan, hem naar .Solitude bericht te zenden, hoewel ze wist, dat hij nog niet vertrokken was. Met den man van een andere vrouw mocht ze werven bevindt, hetgeen er op zou wijzen, dat dezen inderdaad uitslui tend tegen de loonsverlaging heb ben willen manifesteeren. Doch, zoo als gezegd: men kan van hooger- hand zijn redenen hebben, om de zaak wat gunstiger voor te stellen, dan zij in werkelijkheid is. Volgens de officieele berichten hebben practisch alle werklieden zich weder aan de werven gemeld tfoor hervatting van den arbeid, toen zij vonden, dat het tijd werd om weer eens aan den slag te gaan. Erg aan genaam moet het anders niet zijn, met zulke recalcitrante elementen te doen te hebben, bij wie de Mos- kousche methoden blijkbaar sterk in den smaak vallen. De beweging heeft zich voortge plant tot op de handelsvloot, zoo dat het s.s. „Champlain" met aan zienlijke vertraging naar New York is vertrokken, omdat de bemanning zich had aangesloten bij de protest beweging tegen de loonsverlaging. Hier heeft de regeering zich laten verleiden om de korting terug te brengen van 10 tot 3 pCt. en bui tengewoon gevaarlijk procédé. Men kan moeilijk inzien, waarom hier- zoo zooveel water in den kortings wijn is gedaan. Voor het oogenblik is de opstan dige beweging tot staan gebracht; doch de vrees is gewettigd, dat het vuur van het oproer is blijven smeu len en vandaag of morgen weder zal oplaaien misschien nog fel ler dan de vorige maal Frankrijk doorleeft moeilijke dagen; en de loop, dien de politieke gebeurtenis sen daar te lande zullen nemen, zal ongetwijfeld invloed uitoefenen op den toestand in de andere landen van Europa. 0 In het conflict Italië-Abessinië komt geen schot, zooals dan ook niet te verwachten was. Rome heeft op de kreupele schijn-oplossing van Genève geantwoord met het uitvaar digen van het negende mobilisatie bevel. Opgeroepen zijn twee nieuwe divisies, in totaal 60.000 man tellen de, terwijl bovendien een zesde de- visie „zwarthemden" is gevormd, be staande uit 12.000 man. Deze laat ste devisie is samengesteld uit Ita- liaansche vrijwilligers uit het buiten land, frontstrijders, vrijwilligers en militairen, die in den wereldoorlog zijn gewond. Het is wel zoo goed als zeker, dat tusschen Italië en Frankrijk een geen relaties onderhouden. Hij wist, hoe ze over hem dacht en dat ze hem met hart en ziel toebehoorde. Ze mocht hem door niets beïnvloe den hij moest zijn weg gaan zoo als hij zelf besloten had. Maar alle twijfel en angst waren nu verdwenen, haar moedig hart had den slag van de laatste uren over wonnen. Zorgvuldig sloot ze de beschre ven blaadjes in een kistje, dat aller lei reliquiën bevatte hoofdzakelijk herinneringen aan haar overleden moeder. Die was tot nu toe de eeni ge geweest, behalve de trouwe dienst boden, die haar had lief gehad nu was er nog iemand die van haar hield. En zijn woorden mochten bij haar heiligdommen bewaard worden. Weer geheel in evenwicht, rustig en bedaard, verliet ze haar kamer en ging naar de keuken. Vrouw Wengerli keek verbaasd op van een pan waarin ze bezig was te roeren. Haar oogen stonden heel bezorgd. Ze was daareven in Ursula's kamer geweest en die had in haar opge wondenheid op Lersen gescholden en daardoor aan vrouw Wengerli verraden, dat Lersen getrouwd was. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1935 | | pagina 1