BRESKENSCHE COURANT
Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D.
JAVA heel fijn
KARAVANEN
Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 70179. Uitgave C. LE BLEU v|h E. BOOM-BLIEK, Breskens
FEULLLETON
Het Parelsnoer.
Buitenland
44ste Jaargang 18
Vrijdag 2 Augustus 1935
Nummer 40
ABONNEMENTSPRIJS
Per drie maanden I 1.25. Buiten Breskens per drie maanden I 1.40.
Franco per post per iaar I 5.00
Buitenland per jaar I 6.50. Alles bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIEPRIJS
Van 1-5 regels (0,75. Iedere regel meer F 0; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel
Abonnements-advertenties groote korting.
Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling)
Ons Weekpraatje.
o
Carpe diem! De dagen
worden korter.
Weinig menschen denken aan het
feit, dat de dag al weer bijna een
uur korter is geworden. Ongetwij
feld binnenkort zal het weer merk
baar bergafwaarts gaan. Pessimisten
schudden hun hoofd en zeggen:
„Wel zoo de dagen worden kor
ter hoe lang zal het duren, of
wij moeten weer stoken. Dan komt
nog Kerstmis en het jaar is weer
oml"
Zoo vlug hoeft men nu weliswaar
niet dadelijk één, twee, drie over
het jaar heen te springen. Wij moe
ten liever in zomervreugde ver onze
armen uitbreiden en zingen: Nog
is er de bloeiende gouden tijd
nog zijn er de dagen der rozen!
Bloeit het niet overal? Draagt de
zomerwind niet rozengeuren verover
het geheele land? Nu ja, het hoog
tepunt van het jaar is overschreden
en merkbaar glijden wij verder in
de tweede helft van het jaar. Nog
echter behoeven wij niet om de lang
zaam afnemende dagen te treuren,
want nog is de verminderde tijds
duur niet duidelijk merkbaar. Dat
is eigenlijk pas het geval, wanneer
wij met lamplicht moeten eten
De dagen worden korter! Ook al
merken wij dit nog niet zoo erg,
toch is het feit reeds een kleine
aanmaning: Laten wij de zomerda
gen benutten! Laten wij onzen tijd
gebruiken van den vroegen zonnigen
morgen tot den langen lichten avond.
Binnen vier weken reeds zal er niet
veel gelegenheid meer zijn, na het
avondeten een wandeling in de lichte
schemering te maken. Laten wij er
ook aan denken, dat herfst en winter
ons weer langen tijd aan het huis
zullen ketenen. Ieder uur, dat wij
buiten kunnen doorbrengen, willen
wij als een geschenk ontvangen en
genieten
Carpe dieml zeiden de ouden. Dat
beteekent, woordelijk vertaald: Pluk
den dag geniet hem. Maar dit
woord is voor ons een symbool, om
de rozen vol geur en schoonheid
te plukken, ze in de handen te dra
gen als een kostbaar kleinood
zoo willen wij ook den dag plukken,
de een na den ander van den boom
des levens. Deze zomerdagen, dat
voelen wij, zijn de schoonste van
alle dagen in het jaar. Al de over
vloed en de schoonheid van het ze-
63
Roman van
H. COURTHS-MAHLER
met autorisatie uit het
Duitsch vertaald door
A. VUERHARD-BERKHOUT
0
Nu begreep ze zijn angst, dat hij
verdriet in haar leven zou brengen.
Dat was het dus, wat hij bedoelde,
toen hij over zijn gebonden handen
praatte. Het was onmogelijk dat hij
die vrouw, die zijn naam droeg,
liefhad, neen, zijn liefde behoorde
haar toe, daar kon ze niet aan twij
felen, evenmin als hij er aan twij
felen kon dat zij hem lief had, hoe
wel ze beiden nooit over liefde ge
sproken hadden. Moest ze zich over
haar liefde schamen? Neen, neen,
dat kon niet. Ze had nooit wenschen
aan haar liefde vastgeknoopt, haar
liefde was wenschloos geweest van
het begin af aan. Wat goed, dat
het zoo geweest was.
Wat zou Lersen van zijn vrouw
gevierende leven ligt over hen.
Misschien zouden wij deze dagen
niet zoo volop genieten, wanneer wij
niet wisten, dat ze ons onherroepe
lijk ontglippen, dat iedere dag ver
dwijnt en verleden wordtWeer
beleven wij een zomer vol rijke
schoonheid. En zoolang zijn heer
lijke dagen binnen ons bereik zijn,
willen wij ieder van hen als een
kostbaar geschenk aannemen. Carpe
dieml
Veelzijdige
lichaamsontwikkeling.
o
Teneinde een alzijdige lichaams
ontwikkeling van het Nederlandsche
volk te bewerkstelligen en te bevor
deren sticht het Nederlandsch Olym
pisch Comité een eereteeken als on
derscheiding voor veelzijdige ver
richting op het gebied van lichaams
oefening.
Dit eereteeken kan aangemerkt
worden als de hoogste onderschei
ding. op het gebied der lichaams
oefeningen in Nederland.
Het is de wensch van het Neder
landsch Olympisch Comité, dat ieder
Nederlander in het bezit zal komen
van deze onderscheiding.
Met recht een schoon ideaal, want
daarmee zal heel Nederland een al
zijdige lichamelijke vaardigheid be
zitten en de volkskracht niet weinig
worden verhoogd. Hiermede wor
den niet alleen lichamelijke, maar
ook geestelijke waarden verkregen,
waaraan een volk behoefte heeft en
waarop het met recht trotsch mag
zijn. Wie kent niet de spreuk: een
zwak lichaam dwingt, een sterk
lichaam gehoorzaamt? De sport be
zit de eigenschap niet alleen een
proef te zijn voor lichamelijke vaar
digheid, doch tevens de sterke en
zwakke punten bloot te leggen van
het karakter en deze te demonstree-
ren.
Vele zwakheden van ons volks
karakter zijn in den loop der jaren,
mede door de sport, naar voren ge
komen, waarom men zich meer en
meer afvraagt of niet naast de licha
melijke opvoeding ook de karakter
opvoeding van ons volk schromelijk
is verwaarloosd.
Iemand moge physiek in staat zijn
een langen tocht te ondernemen
wanneer hij niet de volharding bezit
de inspanning vol te houden tot het
scheiden, waarom woonde hij hier
en zij in Florida? En, waarom ging
hij nu naar Florida toe? Om zich
vrij te maken? Dat maakte ze uit
zijn woorden op. Maar waarom had
hij zich dan niet eerder vrijgemaakt,
als hij toch niet met haar samen
kon of wilde leven? Ze streek over
haar voorhoofd, en nam het boek
uit haar naaimandje, waarin zijn aan-
teekeningen verborgen waren.
Vast besloten nam ze het dikke,
gesloten couvert uit het boek, maak
te het met bevende vingers open
en las:
Aan freule Frieda von Dorlach
in diepsten eerbied, de biecht van
mijn leven.
Voor het eerst schrijf ik deze
biecht neer, ze is reeds eenmaal over
mijn lippen gekomen in die dagen,
toen het ongeluk over me kwam
en de onverdiende schande als een
drukkenden last op me lag. Des
tijds vertrouwde ik, voor zoover ik
mocht, de geschiedenis van ntijn el
lende aan den trouwsten vriend van
mijn vader, den heer Schröter, toe,
gedeeltelijk om eens eenmaal mijn
hart uit te storten, en verder, om
dat ik iemand moest hebben, die
me vertrouwde, en die in mijn af-
einde toe, dan zal hij trots zijn licha
melijke geschiktheid, zijn doel nim
mer bereiken. Elk streven om voor
de lichamelijke opvoeding de toeko
mende plaats in een harmonisch op
voedingsstelsel op te eischen, moet
dan ook van harte door ieder wor
den toegejuicht en aangegrepen.
Het doel der lichamelijke opvoe
ding is niet, het bereiken van een
hoogen graad van voortreffelijkheid
in een bepaalde wijze van lichaams
oefening of sport, niet de vorming
van krachtmenschen, snelle loopers,
van zwemmers of fietsers, maar een
algemeene, harmonische ontwikke
ling van het lichaam, om flinke,
krachtige menschen te kweeken, in
staat zich in te spannen, vermoeienis
te doorstaan, weerstand te bieden
aan moeilijkheden, om met kans op
succes hun weg te vinden door het
leven. Het lichaam moet worden op
gevoed, gevormd, ontwikkeld en de
lichamelijke welstand bevorderd.
Dit laatste moet van evenveel be
lang worden geacht als het verwer
ven van kennis alleen.
Het is mij opgevallen, dat de
meeste diploma-bezitters worden ge
vonden bij het leger en de vloot,
militaire en gemeentelijke politie en
de Brandweer te Amsterdam, ter
wijl door het overgroote deel onzer
burgerbevolking slechts sporadisch
een poging wordt gewaagd om in
het bezit te komen van deze onder
scheiding. De oorzaken hiervan zijn
m.i. tweeërlei: le. de laatste bezit
ten niet de geschiktheid en ..wils
kracht dit diploma te verwerven.
2e. onbekendheid met dit bij uitstek
nuttige instituut.
Waar blijven o.a. onze jonge gym-
nastiek-leeraren, studenten en leer
lingen van de hoogste klassen onzer
scholen voor V. H. en Middelbaar
onderwijs
Van hun wordt in de eerste plaats
verwacht, dat zij het voorbeeld zul
len geven. In dit verband moet ik
opmerken, het jammer te vinden,
dat de zelfverdediging van het exa
menprogramma voor leeraar in
lichaamsoefeningen dreigt te verval
len. Moge dit schrijven bijdragen-
tot het verkrijgen van meerdere be
kendheid met doel en streven van
het Nederlandsch Olympisch Comi
té en haar eereteeken voor alzijdige
vaardigheid komen in het bezit van
breedere lagen van ons volk. Deze
vaardigheid wordt verkregen door
oefening van het lichaam om te kun
nen voldoen aan 7 eischen n.l. loo
wezigheid veel voor me zou moeten
regelen.
Nu zal ik alles vertellen en jou,
Frieda, openbaren wat ik tot nu
toe verzwegen heb en verzwijgen
moest. Ik weet, dat ik bij jou be
grijpen en deelneming zal vinden.
Ik mag je niet bij den naam noe
men, waarmee ik je dikwijls wan
hopig geroepen heb als een engel
van licht, die me bevrijding zou
brengen. Maar Frieda mag ik je
noemen, niet waar, dat sta je een
ongelukkige, die vandaag nog niet
weet of hij je ooit een anderen naam
zal mogen geven en of hij ooit na
deze biecht weer je gezicht zal zien,
wel toe.
Wees niet boos als je deze biecht
gelezen heb, dat ik het waagde tot
je te spreken. Neen, je zult niet
boos zijn. Jij oordeelt niet klein over
iemand, die na lange smartelijke
rondzwervingen het geluk had in
jouw oogen te zien.
En nu mijn biecht, Frieda.
Ik wou, dat ik daarbij je hand
kon vasthouden en in je oogen zien,
om er in te lezen of je me vergeeft.
Maar dat kan niet. Alléén moet je
zijn, als ik je onthul wat ik je al
lang had moeten zeggen. Eerst deed
ik het niet, omdat ik niet meer ge
pen, springen, werpen, zwemmen,
klimmen, uithoudingsvermogen en
zelfverdediging.
Het programma dezer eischen is
verkrijgbaar bij het uitvoerend Co
mité van het N.O.C., Vijverberg 3,
te Den Haag.
Moeilijkheden in de Belgische
regeering?
Tusschen den socialistischen mi
nister van justitie, mr. Soudan en
de andere leden van de regeering
zijn partijgenoot den minister zon
der portefeuille, E. VanderVelde uit
gezonderd blijkt een verschil van
meening te zijn ontstaan, dat, naar
verluidt, reeds een vrij scherpen
vorm heeft aangenomen. Oorzaak
van dit geschil is het feit dat ko
ning Leopold, afwijkend van de se
dert vele decenniën gevolgde tradi
tie, een ter dood veroordeelden moor
denaar, zekeren Hyacinth Danse, die
twee zijner familieleden doodde in
Frankrijk en vervolgens zijn gewezen
leeraar, een pater te Luik, het leven
ontnam, geen gratie blijkt te willen
verleenen. Volhardt de jonge vorst
in zijn weigering dan zou Danse,
die blijkbaar de tweede misdaad be
dreef met het doel in Frankrijk aan
de guillotine te ontsnappen, moeten
worden onthoofd. Minister Soudan
en minister VanderVelde zijn echter,
van hun kant, principieel tegen het
terechtstellen van ter dood veroor
deelden gekant en blijken te hebben
verklaard liever ontslag te nemen
uit de regeering dan de onthoofding
van Danse goed te keuren.
Naar men meldt, heeft koning
Leopold, na nogmaals het advies
van den minister van Justitie, mr.
Soudan, te hebben ingewonnen, de
tegen den moordenaar Danse uitge
sproken doodstraf in levenslangen
dwangarbeid veranderd. De vrees
voor ministerieele moeilijkheden,
welke, in verband met dit geval,
werd gekoesterd, is dan ook weer
geweken.
Het Koninklijke echtpaar in
Oud-Brussel-
Koning Leopold en koningin
Astrid hebben nu ook eens bij avond
een bezoek gebracht aan de Brus-
selsche wereldtentoonstelling en in
cognito van de sprookjesachtige il-
wend was met iemand over mezelf
te spreken, omdat ik zelf bijna geen
notitie meer van mezelf nam en la
ter, toen het noodig was om te
spreken, kon ik het niet meer, uit
angst en bezorgheid voor jou. En
nu moet het toch gebeuren. Maar
nu weet je ook, dat ik een reis
ga maken waardoor ik bevrijding
hoop te vinden van een keten, dien
ik dof en zwijgend gedragen heb.
Ik moet vrij worden, Frieda, tot
eiken prijs, want nu gaat het niet
alleen om mijn bevrijding, maar om
jouw zielerust.
Je moet flink zijn, Frieda, en me
niet veroordeelen, als ik je zeg, dat
ik getrouwd ben. Doe ik jou daar
verdriet mee? ik lijd er zelf dub
bel zwaar onder. Wend je niet hard
en boos van me af in je trotsche
reinheid, je staat voor mij zoo hoog,
als nog nooit een vrouw voor mij
gestaan heeft.
Ik leef al bijna tien jaar geschei
den van die vrouw en zal nooit
ineer met haar vereenigd worden.
Maar nu ga ik naar liaar toe om
voor het laatst met haar om mijn
vrijheid te vechten.
Hoe dat alles zoo gekomen is?
Ik was nauwelijks vijf en twintig
toen ik bij het Duitsche gezantschap
luminatie genoten. Zij wandelden
schier onopgemerkt tusschen de me
nigte over de Eeuwfeestlaan, langs
de lichtfonteinen en door het bosch
park en begaven zjch vervolgens
naar Oud-Brussel, waar Romain
Maes, de Vlaamsche winnaar van
den rondrit van Frankrijk, werd ge
huldigd. Als gewone burgers gingen
zij in de menschenmassa staan, die
Romain Maes, bij diens vertrek uit
Oud-Brussel, uitbundig toejuichte.
Vervolgens wandelde het jonge ko
ninklijk paar door de schilderachtige
straten van het schoone stadje om
ten slotte te voet naar het niet ver
van de tentoonstelling gelegen slot
Stuivenberg terug te keeren.
Het bezoek aan de wereld
tentoonstelling.
Tot eergisteren werd de wereld
tentoonstelling van Brussel bezocht
door negen millioen zevenhonderd
duizend personen, hetgeen een ge
middelde van 100.000 personen per
dag is.
Het dak van een station als
vliegveld.
Volgens de Berlijnsche correspon
dent van de Daily Telegraph zal
het dak van het station te Leipzig
in een vliegveld worden herschapen.
Het station beslaat een oppervlak
te van ca. tien H.A. en men heeft
berekend, dat door een deel van de
spoorlijnen te overbruggen men met
inbegrip van het enorme gebouw
een aanloopruimte voor vliegtuigen
zal hebben van 550 meter.
Een vliegveld in het midden der
stad was hoogst noodzakelijk te
Leipzig. De vlucht van Berlijn naar
in Rome gedetacheerd werd. Mijn
ouders waren even voor dat tijdstip
kort na elkaar gestorven.
In rijkdom opgegroeid, heb ik
toch nooit misbruik daarvan ge
maakt. Zorgeloos en vroolijk, vol
vuur voor mijn beroep, ging ik naar
Rome en won daar al dadelijk de
volle tevredenheid van mijn chefs
en hun vertrouwen. Mij werden din
gen opgedragen, die mij boven an
deren uitverkoren. Toen kreeg ik
een kort verlof, dat ik in Zwitser
land doorbracht en daar overviel
het noodlot me.
Ik leerde bij een voorname Zwit-
sersche familie Jutta Dumont ken
nen, werd met al de onstuimigheid
van mijn jeugd hartstochtelijk ver
liefd op het beeldschoone meisje
en trouwde haar, zonder eerst goed
te onderzoeken of te overwegen of
ik een goede keuze gedaan had.
Ze deed of ze me ook lief had
Ouders had ze niet meer. Ze had
eenig geld en woonde bij een ook
niet gefortuneerde tante in en was
met de dochter Gertrude samen op
gevoed. Dat nichtje was kort voor
we elkaar leerden kennen met een
Amerikaan getrouwd en met hem
naar New York gegaan.
(Wordt vervolgd.)