BRESKENSCHE COURANT Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. JAVA heel fijn KARAVANEN Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 70179. Uitgave C. LE BLEU v|h E. BOOM-BLIEK, Breskens FEULLLETON Het Parelsnoer. Buitenland 44ste Jaargang 18 Vrijdag 2 Augustus 1935 Nummer 40 ABONNEMENTSPRIJS Per drie maanden I 1.25. Buiten Breskens per drie maanden I 1.40. Franco per post per iaar I 5.00 Buitenland per jaar I 6.50. Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS Van 1-5 regels (0,75. Iedere regel meer F 0; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel Abonnements-advertenties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling) Ons Weekpraatje. o Carpe diem! De dagen worden korter. Weinig menschen denken aan het feit, dat de dag al weer bijna een uur korter is geworden. Ongetwij feld binnenkort zal het weer merk baar bergafwaarts gaan. Pessimisten schudden hun hoofd en zeggen: „Wel zoo de dagen worden kor ter hoe lang zal het duren, of wij moeten weer stoken. Dan komt nog Kerstmis en het jaar is weer oml" Zoo vlug hoeft men nu weliswaar niet dadelijk één, twee, drie over het jaar heen te springen. Wij moe ten liever in zomervreugde ver onze armen uitbreiden en zingen: Nog is er de bloeiende gouden tijd nog zijn er de dagen der rozen! Bloeit het niet overal? Draagt de zomerwind niet rozengeuren verover het geheele land? Nu ja, het hoog tepunt van het jaar is overschreden en merkbaar glijden wij verder in de tweede helft van het jaar. Nog echter behoeven wij niet om de lang zaam afnemende dagen te treuren, want nog is de verminderde tijds duur niet duidelijk merkbaar. Dat is eigenlijk pas het geval, wanneer wij met lamplicht moeten eten De dagen worden korter! Ook al merken wij dit nog niet zoo erg, toch is het feit reeds een kleine aanmaning: Laten wij de zomerda gen benutten! Laten wij onzen tijd gebruiken van den vroegen zonnigen morgen tot den langen lichten avond. Binnen vier weken reeds zal er niet veel gelegenheid meer zijn, na het avondeten een wandeling in de lichte schemering te maken. Laten wij er ook aan denken, dat herfst en winter ons weer langen tijd aan het huis zullen ketenen. Ieder uur, dat wij buiten kunnen doorbrengen, willen wij als een geschenk ontvangen en genieten Carpe dieml zeiden de ouden. Dat beteekent, woordelijk vertaald: Pluk den dag geniet hem. Maar dit woord is voor ons een symbool, om de rozen vol geur en schoonheid te plukken, ze in de handen te dra gen als een kostbaar kleinood zoo willen wij ook den dag plukken, de een na den ander van den boom des levens. Deze zomerdagen, dat voelen wij, zijn de schoonste van alle dagen in het jaar. Al de over vloed en de schoonheid van het ze- 63 Roman van H. COURTHS-MAHLER met autorisatie uit het Duitsch vertaald door A. VUERHARD-BERKHOUT 0 Nu begreep ze zijn angst, dat hij verdriet in haar leven zou brengen. Dat was het dus, wat hij bedoelde, toen hij over zijn gebonden handen praatte. Het was onmogelijk dat hij die vrouw, die zijn naam droeg, liefhad, neen, zijn liefde behoorde haar toe, daar kon ze niet aan twij felen, evenmin als hij er aan twij felen kon dat zij hem lief had, hoe wel ze beiden nooit over liefde ge sproken hadden. Moest ze zich over haar liefde schamen? Neen, neen, dat kon niet. Ze had nooit wenschen aan haar liefde vastgeknoopt, haar liefde was wenschloos geweest van het begin af aan. Wat goed, dat het zoo geweest was. Wat zou Lersen van zijn vrouw gevierende leven ligt over hen. Misschien zouden wij deze dagen niet zoo volop genieten, wanneer wij niet wisten, dat ze ons onherroepe lijk ontglippen, dat iedere dag ver dwijnt en verleden wordtWeer beleven wij een zomer vol rijke schoonheid. En zoolang zijn heer lijke dagen binnen ons bereik zijn, willen wij ieder van hen als een kostbaar geschenk aannemen. Carpe dieml Veelzijdige lichaamsontwikkeling. o Teneinde een alzijdige lichaams ontwikkeling van het Nederlandsche volk te bewerkstelligen en te bevor deren sticht het Nederlandsch Olym pisch Comité een eereteeken als on derscheiding voor veelzijdige ver richting op het gebied van lichaams oefening. Dit eereteeken kan aangemerkt worden als de hoogste onderschei ding. op het gebied der lichaams oefeningen in Nederland. Het is de wensch van het Neder landsch Olympisch Comité, dat ieder Nederlander in het bezit zal komen van deze onderscheiding. Met recht een schoon ideaal, want daarmee zal heel Nederland een al zijdige lichamelijke vaardigheid be zitten en de volkskracht niet weinig worden verhoogd. Hiermede wor den niet alleen lichamelijke, maar ook geestelijke waarden verkregen, waaraan een volk behoefte heeft en waarop het met recht trotsch mag zijn. Wie kent niet de spreuk: een zwak lichaam dwingt, een sterk lichaam gehoorzaamt? De sport be zit de eigenschap niet alleen een proef te zijn voor lichamelijke vaar digheid, doch tevens de sterke en zwakke punten bloot te leggen van het karakter en deze te demonstree- ren. Vele zwakheden van ons volks karakter zijn in den loop der jaren, mede door de sport, naar voren ge komen, waarom men zich meer en meer afvraagt of niet naast de licha melijke opvoeding ook de karakter opvoeding van ons volk schromelijk is verwaarloosd. Iemand moge physiek in staat zijn een langen tocht te ondernemen wanneer hij niet de volharding bezit de inspanning vol te houden tot het scheiden, waarom woonde hij hier en zij in Florida? En, waarom ging hij nu naar Florida toe? Om zich vrij te maken? Dat maakte ze uit zijn woorden op. Maar waarom had hij zich dan niet eerder vrijgemaakt, als hij toch niet met haar samen kon of wilde leven? Ze streek over haar voorhoofd, en nam het boek uit haar naaimandje, waarin zijn aan- teekeningen verborgen waren. Vast besloten nam ze het dikke, gesloten couvert uit het boek, maak te het met bevende vingers open en las: Aan freule Frieda von Dorlach in diepsten eerbied, de biecht van mijn leven. Voor het eerst schrijf ik deze biecht neer, ze is reeds eenmaal over mijn lippen gekomen in die dagen, toen het ongeluk over me kwam en de onverdiende schande als een drukkenden last op me lag. Des tijds vertrouwde ik, voor zoover ik mocht, de geschiedenis van ntijn el lende aan den trouwsten vriend van mijn vader, den heer Schröter, toe, gedeeltelijk om eens eenmaal mijn hart uit te storten, en verder, om dat ik iemand moest hebben, die me vertrouwde, en die in mijn af- einde toe, dan zal hij trots zijn licha melijke geschiktheid, zijn doel nim mer bereiken. Elk streven om voor de lichamelijke opvoeding de toeko mende plaats in een harmonisch op voedingsstelsel op te eischen, moet dan ook van harte door ieder wor den toegejuicht en aangegrepen. Het doel der lichamelijke opvoe ding is niet, het bereiken van een hoogen graad van voortreffelijkheid in een bepaalde wijze van lichaams oefening of sport, niet de vorming van krachtmenschen, snelle loopers, van zwemmers of fietsers, maar een algemeene, harmonische ontwikke ling van het lichaam, om flinke, krachtige menschen te kweeken, in staat zich in te spannen, vermoeienis te doorstaan, weerstand te bieden aan moeilijkheden, om met kans op succes hun weg te vinden door het leven. Het lichaam moet worden op gevoed, gevormd, ontwikkeld en de lichamelijke welstand bevorderd. Dit laatste moet van evenveel be lang worden geacht als het verwer ven van kennis alleen. Het is mij opgevallen, dat de meeste diploma-bezitters worden ge vonden bij het leger en de vloot, militaire en gemeentelijke politie en de Brandweer te Amsterdam, ter wijl door het overgroote deel onzer burgerbevolking slechts sporadisch een poging wordt gewaagd om in het bezit te komen van deze onder scheiding. De oorzaken hiervan zijn m.i. tweeërlei: le. de laatste bezit ten niet de geschiktheid en ..wils kracht dit diploma te verwerven. 2e. onbekendheid met dit bij uitstek nuttige instituut. Waar blijven o.a. onze jonge gym- nastiek-leeraren, studenten en leer lingen van de hoogste klassen onzer scholen voor V. H. en Middelbaar onderwijs Van hun wordt in de eerste plaats verwacht, dat zij het voorbeeld zul len geven. In dit verband moet ik opmerken, het jammer te vinden, dat de zelfverdediging van het exa menprogramma voor leeraar in lichaamsoefeningen dreigt te verval len. Moge dit schrijven bijdragen- tot het verkrijgen van meerdere be kendheid met doel en streven van het Nederlandsch Olympisch Comi té en haar eereteeken voor alzijdige vaardigheid komen in het bezit van breedere lagen van ons volk. Deze vaardigheid wordt verkregen door oefening van het lichaam om te kun nen voldoen aan 7 eischen n.l. loo wezigheid veel voor me zou moeten regelen. Nu zal ik alles vertellen en jou, Frieda, openbaren wat ik tot nu toe verzwegen heb en verzwijgen moest. Ik weet, dat ik bij jou be grijpen en deelneming zal vinden. Ik mag je niet bij den naam noe men, waarmee ik je dikwijls wan hopig geroepen heb als een engel van licht, die me bevrijding zou brengen. Maar Frieda mag ik je noemen, niet waar, dat sta je een ongelukkige, die vandaag nog niet weet of hij je ooit een anderen naam zal mogen geven en of hij ooit na deze biecht weer je gezicht zal zien, wel toe. Wees niet boos als je deze biecht gelezen heb, dat ik het waagde tot je te spreken. Neen, je zult niet boos zijn. Jij oordeelt niet klein over iemand, die na lange smartelijke rondzwervingen het geluk had in jouw oogen te zien. En nu mijn biecht, Frieda. Ik wou, dat ik daarbij je hand kon vasthouden en in je oogen zien, om er in te lezen of je me vergeeft. Maar dat kan niet. Alléén moet je zijn, als ik je onthul wat ik je al lang had moeten zeggen. Eerst deed ik het niet, omdat ik niet meer ge pen, springen, werpen, zwemmen, klimmen, uithoudingsvermogen en zelfverdediging. Het programma dezer eischen is verkrijgbaar bij het uitvoerend Co mité van het N.O.C., Vijverberg 3, te Den Haag. Moeilijkheden in de Belgische regeering? Tusschen den socialistischen mi nister van justitie, mr. Soudan en de andere leden van de regeering zijn partijgenoot den minister zon der portefeuille, E. VanderVelde uit gezonderd blijkt een verschil van meening te zijn ontstaan, dat, naar verluidt, reeds een vrij scherpen vorm heeft aangenomen. Oorzaak van dit geschil is het feit dat ko ning Leopold, afwijkend van de se dert vele decenniën gevolgde tradi tie, een ter dood veroordeelden moor denaar, zekeren Hyacinth Danse, die twee zijner familieleden doodde in Frankrijk en vervolgens zijn gewezen leeraar, een pater te Luik, het leven ontnam, geen gratie blijkt te willen verleenen. Volhardt de jonge vorst in zijn weigering dan zou Danse, die blijkbaar de tweede misdaad be dreef met het doel in Frankrijk aan de guillotine te ontsnappen, moeten worden onthoofd. Minister Soudan en minister VanderVelde zijn echter, van hun kant, principieel tegen het terechtstellen van ter dood veroor deelden gekant en blijken te hebben verklaard liever ontslag te nemen uit de regeering dan de onthoofding van Danse goed te keuren. Naar men meldt, heeft koning Leopold, na nogmaals het advies van den minister van Justitie, mr. Soudan, te hebben ingewonnen, de tegen den moordenaar Danse uitge sproken doodstraf in levenslangen dwangarbeid veranderd. De vrees voor ministerieele moeilijkheden, welke, in verband met dit geval, werd gekoesterd, is dan ook weer geweken. Het Koninklijke echtpaar in Oud-Brussel- Koning Leopold en koningin Astrid hebben nu ook eens bij avond een bezoek gebracht aan de Brus- selsche wereldtentoonstelling en in cognito van de sprookjesachtige il- wend was met iemand over mezelf te spreken, omdat ik zelf bijna geen notitie meer van mezelf nam en la ter, toen het noodig was om te spreken, kon ik het niet meer, uit angst en bezorgheid voor jou. En nu moet het toch gebeuren. Maar nu weet je ook, dat ik een reis ga maken waardoor ik bevrijding hoop te vinden van een keten, dien ik dof en zwijgend gedragen heb. Ik moet vrij worden, Frieda, tot eiken prijs, want nu gaat het niet alleen om mijn bevrijding, maar om jouw zielerust. Je moet flink zijn, Frieda, en me niet veroordeelen, als ik je zeg, dat ik getrouwd ben. Doe ik jou daar verdriet mee? ik lijd er zelf dub bel zwaar onder. Wend je niet hard en boos van me af in je trotsche reinheid, je staat voor mij zoo hoog, als nog nooit een vrouw voor mij gestaan heeft. Ik leef al bijna tien jaar geschei den van die vrouw en zal nooit ineer met haar vereenigd worden. Maar nu ga ik naar liaar toe om voor het laatst met haar om mijn vrijheid te vechten. Hoe dat alles zoo gekomen is? Ik was nauwelijks vijf en twintig toen ik bij het Duitsche gezantschap luminatie genoten. Zij wandelden schier onopgemerkt tusschen de me nigte over de Eeuwfeestlaan, langs de lichtfonteinen en door het bosch park en begaven zjch vervolgens naar Oud-Brussel, waar Romain Maes, de Vlaamsche winnaar van den rondrit van Frankrijk, werd ge huldigd. Als gewone burgers gingen zij in de menschenmassa staan, die Romain Maes, bij diens vertrek uit Oud-Brussel, uitbundig toejuichte. Vervolgens wandelde het jonge ko ninklijk paar door de schilderachtige straten van het schoone stadje om ten slotte te voet naar het niet ver van de tentoonstelling gelegen slot Stuivenberg terug te keeren. Het bezoek aan de wereld tentoonstelling. Tot eergisteren werd de wereld tentoonstelling van Brussel bezocht door negen millioen zevenhonderd duizend personen, hetgeen een ge middelde van 100.000 personen per dag is. Het dak van een station als vliegveld. Volgens de Berlijnsche correspon dent van de Daily Telegraph zal het dak van het station te Leipzig in een vliegveld worden herschapen. Het station beslaat een oppervlak te van ca. tien H.A. en men heeft berekend, dat door een deel van de spoorlijnen te overbruggen men met inbegrip van het enorme gebouw een aanloopruimte voor vliegtuigen zal hebben van 550 meter. Een vliegveld in het midden der stad was hoogst noodzakelijk te Leipzig. De vlucht van Berlijn naar in Rome gedetacheerd werd. Mijn ouders waren even voor dat tijdstip kort na elkaar gestorven. In rijkdom opgegroeid, heb ik toch nooit misbruik daarvan ge maakt. Zorgeloos en vroolijk, vol vuur voor mijn beroep, ging ik naar Rome en won daar al dadelijk de volle tevredenheid van mijn chefs en hun vertrouwen. Mij werden din gen opgedragen, die mij boven an deren uitverkoren. Toen kreeg ik een kort verlof, dat ik in Zwitser land doorbracht en daar overviel het noodlot me. Ik leerde bij een voorname Zwit- sersche familie Jutta Dumont ken nen, werd met al de onstuimigheid van mijn jeugd hartstochtelijk ver liefd op het beeldschoone meisje en trouwde haar, zonder eerst goed te onderzoeken of te overwegen of ik een goede keuze gedaan had. Ze deed of ze me ook lief had Ouders had ze niet meer. Ze had eenig geld en woonde bij een ook niet gefortuneerde tante in en was met de dochter Gertrude samen op gevoed. Dat nichtje was kort voor we elkaar leerden kennen met een Amerikaan getrouwd en met hem naar New York gegaan. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1935 | | pagina 1