BRESKENSCHE COURANT
Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D.
i
Het bittere erfdeel.
Verschijnt iederen DINSDAG- cn VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 70179. Uitgave J. C. LE BLEU v|h E. BOOM-BLIEK, Breskens
-
Eerste Blad.
„Godsvrede".
FEUILLETON
Rechtszaken.
44ste Jaargang.
Vrijdag 7 December 1934
Nummer 3991
ABONNEMENTSPRIJS:
Per drie maanden 1 1.25. Buiten Breskens per drie maanden 1.40.
Franco per post per jaar f 5.00.
Buitenland per jaar f 6.50. Alles bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIEPRIJS
Van 1-5 regels (0,75. Iedere regel meer f0;15. Ingez. Med. 30 ct. per regel
Abonnements-advertenties groote korting.
Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels 0.40 (bij vooruitbetaling)
Dit nummer bestaat uit 2 bladen.
n 1
ital
;pa
itst
on
i i
g
Ier.
IA.
I El
en
;rb
er
:1 r
uji
elm:
IL(
Esk
rord
:n te
n ter
n tei
vrij
aal
aal
aal
n in
r te
omt
:nde
l.
resi
57
,22
,57
lag
den
III zi
tz.)
m.
Duitschland kan nu gerust zijn,
wat het Saargebied betreft, schrijft
de N. R. Crt. Wij zijn er sedert
lang van overtuigd geweest, dat
Frankrijk niets liever wenschte dan
met eere van dit vraagstuk af te
komen door een aansluiting van het
gebied bij Duitschland, op een wijze
die de bepalingen van het vredes
verdrag niet omverwierp en te ver
dedigen viel tegenover de heele be
volking van het gewest; in Duitsch
land echter was men niet zoo goed-
geloovig. Wie zou den Duitscher de
ze achterdocht kunnen kwalijk ne
men? Zijn ervaringen met het ple
bisciet in Opper-Silezië en vooral
met de consequenties, die de mo
gendheden eruit getrokken hebben,
waren niet van het prettigste soort.
Nu is dat geschied onder den nog
verschen indruk van den oorlog.
Maar de Duitscher weet, dat de po
litiek van zijn land ook op het oogen-
blik in de buitenwereld weinig vrien
den heeft. Nog doen de wonden
pijn, die het vredesverdrag zijn land
geslagen heeft. Het was te veel van
hem verlangd, te verwachten dat hij
ten opzichte van de internationale
behandeling der Saarkwestie opti
mistisch zou zijn. Sterk en verklaar
baar was bij velen de vrees, dat
Frankrijk middelen zou vinden, om
Duitschland, zelfs bij een duidelijken
uitslag van het plebisciet ten gunste
van het Rijk, te kunnen teleurstel
len. Sedert het vergelijk van Rome
bestaat voor die vrees echter geen
reden meer. Dat wordt in Duitsch
land blijkbaar in breeden kring er
kend. Frankrijk heeft zelfs voor
Duitschers overtuigende teekenen ge
geven, het geval zoo spoedig moge
lijk te willen liquideeren. Zijn voor
waarden heeft het in voor Duitsch
land aannemelijken vorm gesteld.
De internationale kant van de zaak
heeft het ongeduld der Duitschers
dus niet meer zoo hevig te prikke
len.
Dat ongeduld komt nu echter op
94.
door
MARGARET PEDLER.
Uit het Engelsch vertaald door
A.E.C. VUERHARD-BERKHOU1
0
„Hij is niet goed genoeg voor
haar," protesteerde Carol, nu naar
den anderen kant omzwaaiend, wei
felend tusschen haar liefde voor Her
rick en die voor haar broer.
„Heel weinig mannen zijn goed
genoeg vooir de vrouwen waarmee
ze trouwen," antwoordde Mim be
daard. „Ik geloof zelfs niet, dat jouw
aangebeden Mac goed genoeg voor
Herrick zou zijn geweest. En wat
Gair betreft, hij is koppig en egoïst.
Maar," haar oogen lachten, „dat zijn
geen zeldzame ondeugden bij man
nen. Het zijn net groote kinderen
ze denken dat ze alles moeten
krijgen wat ze hebben willen. En
ik denk, dat wij vrouwen, daarom
probeeren het hun te geven".
En Carol ging naar huis, met leed
in het hart, want ze had geen ka
rakter, dat haar in staat stelde de
andere wijze krachtig aan den dag.
Het blijkt steeds duidelijker, dat al
lerlei groote beslissingen in Duitsch
land zelf op den 13den Januari wach
ten. Met de noodzakelijkheid van dit
uitstel troost men nu het ongeduld
der onstuimige gemoederen, die aan
houdend, met alle teekenen van te
leurgesteldheid, op een krachtige
hervatting van een goed nationaal-
socialistische politiek aandringen.
Wanneer komt nu het socialisme,
dat den socialen nood, die eer ver
sterkt dan verminderd voortbestaat,
uit de wereld moet helpen? Dezer
dagen heeft een Duitsch spreker hier
te Rotterdam het als een lasterlijke
voorstelling bestempeld, wanneer de
buitenlandsche pers het oeconomi-
sche Duitschland van dr. Schacht
kapitalistisch inplaats van socialis
tisch noemt. De buitenlandsche pers
is daarbij echter in treffende over
eenstemming met den linkervleugel
van het nationaal-socialisme, met dr.
Ley en Darré. Deze machtige, en bij
Hitier nog steeds zeer invloedrijke
groep, brandt van verlangen naar
socialistische daden. Haar invloed
bij Hitler is, ondanks de op zich
zelf veel conservatiever neigingen van
den Leider, zoo sterk, omdat zij op
diepe sentimenten bij hem werken
kan, herinnerend aan zijn oude pre
diking en beloften en wijzend op de
opvattingen der menigte, die reeds
lang van verraad mompelt. De toe
nemende nood, de hem bereikende
of door hem gevoelde verwijten der
menigte zijn voor de gevoelige ze
nuwen van Hitier een zware be
proeving, dat blijft niemand in zijn
omgeving verborgen. De eischender
menigte kunnen niet rondweg wor
den afgewezen. Maar gezegd kan
worden: „Wacht op 13 Januari". En
dat wordt ook gezegd.
Het wordt gezegd op velerlei ge
bied. Streicher en de zijnen, die de
toepassing der leer omtrent rassen
van het nationaal-socialisme nog niet
barbaarsch genoeg vinden in haar
tegenwoordigen vorm, worden als
antwoord op hun aandringen daar
mee getroost. „Het kan nu niet,
wij mogen het buitenland geen pro
pagandamateriaal tegen ons ver
schaffen," is het algemeen afdoend
argument. De Berlijnsche correspon
dent van de Times, voorzichtige,
maar tegelijk dappere voorlichter
van de openbare meening in de bui
humoristische tolerante en teedere
philosophie te verwerven, die Mim
door het leven droeg. En in de hall
liep ze dokter Lincoln tegen het lijf,
die voor een tweeden, hoewel minder
ernstigen hartaanval opnieuw naar
het ziekbed van Sir Francis geroe
pen was, waarheen deze zich, zoo
dra hij de eerste symptomen voelde
opkomen, overhaast begeven had.
De dokter schudde haar de hand
en er was een peinzende uitdrukking
in zijn ondoorgrondelijke oogen toen
hij Carols vermoeid en bedroefd ge
zichtje zag. Hij wees naar de zit
kamer en volgde haar daar naar
binnen.
„Het is zijn hart," zei hij kortaf.
„Dat kan niet veel meer verdragen
van de bedwelmende middelen die
hij gebruikt en ook niet veel
opwinding van welken aard ook. Ik
heb hem gewaarschuwd En ik
acht het mijn plicht u ook te waar
schuwen. Ik geef hem nog een jaar
hoogstens achttien maanden".
Hij uitte geen sympathie-betuiging
doch staarde verstrooid in zijn hoed.
Toen hij had uitgesproken sloeg hij
zijn oogen opnieuw naar haar gezicht
op en de uitdrukking er van was
even ondoorgrondelijk als altijd.
„Goeden middag, lady Mortimer".
En het was onmogelijk uit te ma
ken of hij al of niet wist welk een
wereld van geluk en vrijheid zijn
tenwereld omtrent Duitschland, een
man die met zijn lijfelijke aanwezig
heid te Berlijn en met het hand
haven van zijn positie door deze hee
le periode heen, de waarborgen le
vert voor zijn betrouwbaarheid, heeft
dezer dagen gemeld, dat de span
ning tusschen rijksweer en S.S. op
het oogenblik de hoogte bereikt heeft
van de spanning tusschen rijksweer
en S.A. vóór 30 Juni. Maar ge
beurtenissen zijn niet spoedig te ver
wachten. Zou een conflict losbre
ken, dan zou dit in ieder geval niet
mogelijk zijn voor 13 Januari.
Dit geldt vooral voor den strijd
op godsdienstig gebied. Er mocht
dan al van hoogerhand verkondigd
zijn dat de nationaal-socialistische
partij besloten had neutraal te blijven
in dezen strijd, in werkelijkheid is
het heel anders geloopen. De cor
respondent van de Times wist in
zijn blad van Maandag te berichten,
dat Himmler (de gevreesde chef van
de geheime politie, die indertijd in
een rede te München de revolutie
te „burgerlijk fatsoenlijk" had ge
vonden, en zeide op het bevel van
den Leider te wachten om „los te
breken") een „coup" tegen de be
lijdeniskerk had willen ondernemen,
door haar voornaamste aanvoerders
gevangen te nemen. Men heeft hem
daarvan voorloopig kunnen afhou
den door hem op het ongelegene
van een dergelijke actie te wijzen
vóór den datum van het plebisciet
in het Saarbekken. Gisteren schreef
deze correspondent nog nader over
het geval. „De indruk wint veld,
dat na 13 Januari een offensief tegen
dp kerken beraamd is. Het moge hog
niet een frontaanval zijn van den
kant van de groep van Rosenberg;
de methode van een Duitsche na
tionale Kerk met een sterke ,gtor
dische" kleur op te bouwen, achter
den gevel van de Evangelische Kerk,
moge nog voortzetting vinden; maar
dan in een feller vorm dan totnogtoe
het geval is geweest," zoo zegt hij.
En verder: „Het blijkt, dat het uit
gestelde plan om tegen de leiders
,van de belijdeniskerk op te treden,
en het feit dat de naamlijst nog voor
Januari gereed gehouden werd en
zich in handen van den rijksbisschop
bevond, bekend geworden is door
een waarschuwing, die de leiders
van de belijdeniskerk uit de eigen
omgeving van den rijksbisschop be
woorden inhielden voor de vrouw,
die stil luisterend naast hem stond.
0
XXXII.
De poorten van het geluk.
De tijd vliegt of kruipt voorbij,
doch wat hij ook doet, het is altijd
onvermijdelijk precies het tegenover
gestelde van wat wij verlangen. In
oogenblikken van geluk als we graag
elk yur honderd maal langer zou
den willen laten duren, vliegen ze
voorbij, terwijl elke droevige secon
de zich verlengt tot een kleine
eeuwigheid.
Voor Herrick, die in haar hart
gruwde voor den dag van haar huwe
lijk met Gair Severn, scheen de tijd
voorbij te vliegen. De ochtend was
nauwelijks aangebroken of de avond
scheen alweer te dalen, dan een paar
korte uren van duisternis en het
was alweer dag. En zoo ging het
voort tot ze op den laatsten dag
van haar vrijheid ontwaakte en ze
den volgenden dag Severns vrouw
zou worden.
Het was afgesproken dat het hu
welijk zou plaats vinden in Londen
en in alle stilte voltrokken zou wor
den. Dat had Herrick zoo gewild
en niets kon haar daarvan afbrengen.
Ze voelde, dat het meer zou zijn
dan ze dragen kon, als ze moest
reikt heeft". Verder spreekt hij nog
van ondubbelzinnige dreigementen
uit bevoegden mond, voor dien ge
vaarlijken datum.
Er schijnt nog meer te wachten.
Wij vinden in de Daily Telegraph;
„Krupp van Bohlen, die belangrijke
verschillen van meening heeft gehad
met de leiders der nazi's over de
reorganisatie van de Duitsche nij
verheid, zal waarschijnlijk aftreden
als „leider van de industrie". Hij
zal zijn verzoek om ontslag echter
niet indienen voor na het plebisciet
in het Saargebied".
Men ziet, alle groote beslissingen
moeten wachten. Tot die groote be
slissingen zou het aftreden van
Krupp von Bohlen zeker behooren,
omdat dit het bewijs zou leveren,
dat een omwenteling in de organi
satie van de nijverheid, die de groote
industrieelen waarlijk niet hebben
verwacht, toen zij Hitier indertijd
zoo rijkelijk van geldmiddelen voor
zagen, op til is.
Als men dit alles bij elkaar be
schouwt, dan zal men begrijpen dat
Goebbels waarlijk niet op een buiten-
landsch avontuur hoefde te zinspe
len, toen hij in zijn rede te Stettin
van overweldigende komende ge
beurtenissen sprak. Wij vreezen dat
vele goede Duitschers, ondanks alle
vreugde, die de terugkeer van het
Saargebied hen moet bereiden, met
angst en beven het midden van.de
volgende maand tegemoet zien. Mis
schien loop't het niet zoo'n vaart.
Misschien moet dien datum slechts
dienst doen als voorloopig St. Jutte-
mis, voor dingen, die men niet aan
durft. Maar dat men eindeloos din
gen kan uitstellen, die men het niet
waagt eenvoudig te onderdrukken,
en ook, dat niet alles wat dreigt, zan
der wrijving zijn beslag zal kunnen
krijgen, lijkt ons een eenvoudige
waarheid. De uitslag in het Saarge
bied is niet meer het spannendste
wat wij in Januari tegemoet zien
Kantongerecht Oostburg.
Strafzitting van 22 November 1934
Uitspraken, wegens:
Op den spoorweg loopen: A. J
de C. te Aardenburg f 5.- s. 5 d.h
trouwen in het kleine, grijze kerkje
van St. Heriot, dat daar zoo vredig
lag, te midden van bosschen en vel
den, de kerk waar zij en Mac eiken
Zondag heen waren gegaan en waar
ze gedroomd had, dat zij eens tot
man en vrouw zouden worden ge
maakt meer dan ze kon dragen
om Alec Fane met zijn vriendelijke,
scherpe oogen voor haar den dienst
te zien leiden op God's altaar, zijn
bekende stem met den ondertoon
van trouwe vriendschap de plechtige
woorden te hooren uitspreken, die
haar voor altijd zouden afsnijden van
alle hoop op geluk. Neen, ze had
haar last opgenomen, den last, dien
haar vaders zonden op haar hadden
geladen en ze zou dien tot het einde
toe dragen, doch ze wilde ten minste
de verfijnde martelingen vermijden
die een huwelijk in St. Heriot zou
meebrengen.
Men was dus overeengekomen, dat
ze. vergezeld door Lady Bridget en
Billy, den dag voor de huwelijks
voltrekking naar Londen zou gaan
en dan daar in reistoilet in een van
de kerken zou trouwen, in een kerk,
die geen herinneringen bevatte en
geen droomen.
En nu was de dag van vertrek
aangebroken. Des nachts was Her
rick druk bezig geweest met pakken
en met allerlei dingen op te ruimen
oude brieven, waardelooze prul-
Op den spoorweg rijden: H. J. C.
te Maldeghem f 2.- s. 2 d.h.
Rijden met voertuig met te korten
dissel; J. E. de S. te Oedelen f 5.-
s. 5 d.h.
Rijden met voertuig waarvan de
wielen niet van klei en modder zijn
ontdaan: A. L. te Sluis f 5.- s. 5 d.h.
In de open lucht, binnen 45 m.
van den weg een vuur branden: J.
Ie G. te Zuidzande f 0,50 s. 1 d.h.
Openbare dronkenschap: J. de V.
te ljzendijke f 15.- s. 10 d.h.
Op den openbaren weg een trek
dier laten staan zonder de noodige
regelen ter voorkoming van schade
te hebben genomen: J. v. d. W. te
Biervliet f 3.- s. 3 d.h.
Loopen op verboden grond: L. v.
d. te Groede, vrijspraak.
Rijden met motorrijtuig zonder ver
licht achternummer: P. d. te Oost
burg f 2.- s. 2 d.h.; L. de W. te
Oostburg f 5.- s. 5 d.h.; L. M. de
L. te Schoondijke f 5.- s. 5 d.h.;
J. P. du B. te Groede f 2.- s. 2 d.h.
Onder invloed van drank met rij
wiel rijden: K. J. de B. te Eede f 20.-
s. 20 d.h.; C. S. te Aardenburg f 15.-
s. 15 d.h.
Met motorrijtuig rijden zonder gel
dig rijbewijs: O. J. de G. te Waer-
schoot f 3.- s. 3 d.h.; P. I. v. L. te
Mariakerke f 3.- s. 3 d.h.
Met rijwiel rijden zonder licht: R.
D. te St. Jan in Eremo f 5.- s. 5 d.h.
Met bakfiets op rijwielpad rijden:
E. v. d. V. te Waterland-Oudeman
f 1.- s. 1 d.h.
Rijden met motorrijtuig zonder 2
krachtige remmen: L. de P. te Ter-
neuzen f 3.- s. 3 d.h.
Met motorrijtuig links houden in
een bocht: A. C. S. te Hoek f 15.-
s. 10 d.h.
Met rijwiel links houden: R. M.
te Middelburg (B.) f 3.- s. 3 d.h.
Met motorrijtuig links houden: P.
B. te Middelburg f 5.- s. 5 d.h.;
C. N. J. v. R. te Oostburg f 5.- s.
5 d.h.; N. L. K. v. d. M. te Knocke
f 2.- s. 2 d.h.; H. v. O. te Goes f 10.-
s. 5 d.h.; J. N. C. B. te Breskens
f 5.- s. 5 d.h.; C. J. de Z. te Zuid
zande f 5.- s. 5 d.h.d. L. v. d. te
Vlissingen f 5.- s. 5 d.h.
Rijden met motorrijtuig met te
hoogen wieldruk: A. J. de S. te Sluis
f 5.- s. 5 d.h.
Rijden met niet-ingeschreven mo
torrijtuig: A. P. v. d. B. te Waer-
schoot f 5.- s. 5 d.h.; O. J. de G.
letjes die zich zoo licht opzamelen.
Er waren een paar dingen geweest
waarbij ze geaarzeld had of ze ze
zou bewaren of niet. Een klein
heel klein pakje brieven, korte krab
beltjes van Mac, het programma van
een concert in Tanborough waar ze
samen op een middag heen waren
geweest, een klaverblaadje van vier
dat hij eens voor haar had geplukt
en waarbij hij lachend gezegd had:
„Verlies je geluk niet". Maar ze
had haar geluk zoo volkomen verlo
ren, dat het geen zin had om de
symbolen er van langer te bewaren
en zoo gingen deze arme kleine re-
liquien den weg van den anderen
rommel.
Ze was Spartaansch geweest in
haar opruimerij en nu, dezen laatsten
morgen .toen ze haar zitkamer rond
keek om te zien of er iets vergeten
was, zag de kamer er, ontdaan van
de bekende kleinigheden, kaal en on
bewoond uit. Ze liep naar het venster
en keek vermoeid uit in het park.
Het meer in het dal beneden glin
sterde in den zonneschijn, een sluier
van jong groen bedekte de boomen.
Overal lente lente met haar be»
lofte van zomer, haar belofte van
vervulling. Ze voelde haar oogen
vochtig worden en veegde er haastig
met haar hand langs.
(Wordt vervolgd).
