BRESKENSCHE COURANT lieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. Het bittere erfdeel. Verschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 70179. Uitgave J. C. LE BLEU v|h E. BOOM-BLIEK. Breskens FEUILLETON F Het Saargebied. Eet Melkbrood''. 44ste Jaargang. Dinsdag 4 December 1934 Nummer 3990 ABONNEMENTSPRIJS: Per drie maanden I 1.25. Buiten Breskens per drie maanden 1 1.40 Franco per post per jaar f 5.00 Buitenland per jaar f 6.50 Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS: Van 1-5 regels (0,75. Iedere regel meer f 0; 15Ingez. Med. 30 ct. per regel Abonnements-advertenties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels 0.40 (bij vooruitbetaling) De Kerstinzameling, uitgaande van de Vereenigingen „De Nederlandsche Dagblad pers" en „De Zeeuwsche Pers". 0 „Geen gift is te klein, geen bij drage te groot" zoo. werd in de (erste oproeping geschreven. Geen gift is te kleinMaar illen, die in staat zijn iets af te zon- leren voor dit mooie doel, moeten voor zorgen, dat het óók op hen lersocnlijk slaat. Geen gift mhg te dein zijn Het Nederlandsche volk is opge- oepen voor een groote zaak, een ware taak: Kerstvreugde te bren- ■en in de gezinnen der behoeftigen. let getal der hulpbehoevenden is afstellend groot, het leed, dat zoo- Kei mogelijk gelenigd moet worden, itzettend zwaar. Daarom zal er echts van leniging van den nood trake kunnen zijn, als er veel, zeer tel geld inkomt. Er is nu in hon- erden, duizenden gezinnen een ver- rachting gewekt Die moet vervuld worden 1 Men vrage zich niet af: met hoe ïinig kan ik er mij afmaken, maar: 10e veel kan ik geven. Giften voor dit doel hebben niet et karakter van een aalmoes, zij ijn een offer. De gever ontzegt er ichzelf, als het noodig is, iets voor. laar als wij het penningske als aaatstaf nemen, zullen er bij de in- tmeling ook vele penningen komen, an zal er ook zilver klinken en ankpapier ritselen. Zij die kapitaal ezitten en zij die nog werken, heb- en hier een taak te vervullen I De giften moeten stroomen. Ooik deze kan ons kleine volk zich weer ens groot toornen I Er kan ook zoo. nuttig met lijsten ewerkt worden. Wie neemt op fa- riek, werkplaats, kantoor, of win ti het initiatief om zoo'n lijst aan leggen? Wie collecteert op ver- ideringen, op conóerten, op uitvoe- ïgen? Penningmeesters van ver- nigingen of clubs die goed bij kas tten, hebben ook een taak te ver dien. Er moet, als de inzameling is af- eloopen, gezegd kunnen worden: Geen gift was te klein! Dus: Met elkander voor een an- :r! door MARGARET PEDLER. Uit het Engelsch vertaald door E.C. VUERHARD-BERKHOU1 0 „Ik kan niet gelooven dat het tar is," zei hij. „Het is niets voor j om zoo iets te doen, Herrick. hebt- je door Severn laten do- neeren terwijl je in Londen is en boos op me". Hij legde zijn nden op haar schouders en dwong ar hem te zien. „Antwoord me wat je nu zegt, zal ik als de rarheid aanvaarden: Verlang je rkelijk en oprecht om met hem trouwen?" Met inspanning doorstond ze zijn k. Ze moest zich goed houden dit oogenblik doorstaan, daar tam alles op aan. „Ik verlang eerlijk om met hem trouwen," zei ze vast en er was s in haar stem, dat de man naast ar overtuigde. „Ik zou niet ge tkig kunnen zijn als ik het niet led". Ze wist, dat ze de zuivere 0 Het Saargebied met zijn yele mij nen, toebehoorende aan den Pruisi- schen staat, ging, krachtens het Ver drag van Versailles, in 1919 als eigendom aan den Franschen staat over voor den tijd van vijftien jaar. Volgend jaar nu loopt deze termijn af en zal de volksstemming worden gehouden. Wat nu het technische en het com- mercieele werk van het Fransch be stuur in dat tijdvak heeft uitgewerkt, wordt van Fransche zijde het vol gende medegedeeld. De totale opbrengst van de mijnen bedroeg in 1913 13,216,312 ton; zij was in 1919 teruggevallen tot 8,970.848 ton. In 1920 was zij geste gen tot 9,410,433 ton; in 1921 tot 9,574,602 ton, om te komen tot 11,240,003 ton in 1922. De achter uitgang, dien men in de productie van 1923 constateert, is een gevolg van het pitbreken van een politieke staking in het Saargebied, die ten doel had het passieve verzet van de Ruhr te ondersteunen. Maar het jaar 1924 overschrijdt met een productie van 14,032,118 ton alle voorafgaan de resultaten. Van dien datum af begint men in alle landen te merken, dat de verkregen hoeveelheden steen kool de behoeften van de markt overschrijden. De crisis is begonnen: 13,579,000 ton in 1929; 10.438,000 ton in 1932; 10,561,000 ton in 1933. Men kan voor 1934 rekenen op een productie van 11,300,000 ton onge veer. Het is dus niet meer de moei lijkheid om vóór alles te producee- ren, maar om te kunnen verkoo- pen. In 1913 werden de steenkolen van de Saar aldus verkocht: 37.9 pet. in het Saargebied, 33.8 pet. in Duitschland, 18.9 pet. in Frankrijk (en Elzas-Lotharingen), 5.8 pet. in Zwitserland, 1.5 pet. in Italië, 0.8 pet. in België, 0.4 pet. in Luxem burg, 0.2 pet. in de andere landen. Het vredesverdrag legde aan Frank rijk de verplichting op hetzelfde per centage aan het gebied van de Saar te waarborgen, en aangezien de mij nen toegewezen waren om aan Frank rijk de kolen te verschaffen die het miste tengevolge van de vernietiging .door den oorlog van zijn eigen mij nen, is een zeer belangrijke reductie waarheid sprak, hoewel met een be teekenis, die Kenyon met geen mo gelijkheid raden kon. „Het het spijt me, Mac, maar ik kan niet met je trouwen, heusch niet". „Goed," zei hij en zonder verder een woord te zeggen draaide hij zich om en ging heen. Ze bleef luisteren tot zijn voetstap pen waren weggestorven en de bloe men oprapende, keerde ze langzaam naar huis terug. Gedurende de weken die volgden deed Lady Bridget haar uiterste best om achter de waarheid te komen en te ontdekken of er een bepaalde reden was voor Herricks engage ment met Severn. Ze verlangde zoo oprecht, dat het meisje, dat ze lief had, gelukkig zou worden en het kind was 7too verschrikkelijk geslo ten. „Heb je niet wat overijld gehan deld," vroeg ze eens. „Laat dwaze trots je leven toch niet bederven - als dat de eenige reden is, waar" om je het met Mac hebt uitge maakt". Herrick glimlachte. „Bedoelt u, dat ik mijn engage ment met Gair nu moet verbreken en Mac nog eens een kansje geven, Mim?" antwoordde ze koeltjes. „Ik kan maar niet aan 't veranderen blij ven". van den verkoop in Duitschland een gevolg hiervan; het was echter geen uitvloeisel van een politiek die ten doel gehad zou hebben de Saar oeco- nomisch los te maken van Duitsch land. Reeds in 1922 steeg inder daad de verkoop aan Duitschland tot 1,281,000 ton -(tegen 438,000 ton voor de vorige 2 jaren 1920—1921 samen), en van 1924 tot 1929 ver toonde die verkoop een gemiddelde van 1,118,000 ton, of wel 9.3 pet. van de productie. Zij zou deze cijfers overschreden hebben indien de Duit- sche autoriteiten in vele gevallen geen moeilijkheden in den weg ge legd hadden voor de uitbreiding van den verkoop van Saarkolen. Het Fransche bestuur heeft van 1922 af tot 1924 den verkoop in Italië, Bel gië, Luxemburg en Oostenrijk terug gebracht op de cijfers van voor den oorlog en heeft ze zelfs overschreden Na 1924 zijn de schommelingen ge ring geweest wat een bewijs is van de trouw van de buitenlandsche klan ten aan de groote fabrieken van de Saar. Vóór den oorlog werden de steen kolen van de Saar beschouwd als een soort, dat slechts minderwaardige co kes kon opleveren en die men voor de groote hoog-ovens van Lotharin gen niet gebruiken kon. Het Fran sche bestuur heeft een procédé toe gepast, dat het verkrijgen van metal lurgische cokes, te vergelijken met die van de Ruhr en van het Noorden van Frankrijk, mogelijk maakt. De particuliere industrie breidde tege lijkertijd in Lotharingen de industrie van de cokes uit. Om deze twee redenen vonden de Saarkolen in de Fransche metaalindustrie een dicht - bijzijnde en zeer groote klant. De crisis heeft den verkoop van steenkool zeer ernstig getroffen. De verkoop in de Saar verminderde van 1,530.000 ton dus van 32 pet. van 1930 tot 1932. De vermindering van den verkoop naar Frankrijk was slechts 10.5 pet. Men heeft aan het mijnbestuur verweten, dat het den aanwezigen voorraad niet op Frank rijk, een land dat te weinig kolen heeft, overgebracht heeft. Maar dit was van de gevraagde kwaliteiten afhankelijk en bovendien had de di rectie van de Saarmijnen een over eenkomst met de Fransche mijnen gesloten, die de verkregen posities op de basis van de jaren 1929—1930 eerbiedigde. Het was moeilijk de „Het is beter om aan 't veranderen te blijven, dan een vergissing te be gaan en met den verkeerden man te trouwen een vergissing, die de rest van je leven zal duren," ant woordde Mim practisch. „Luister eens, Herrick, als het dat is en je bang bent om Gair zijn woord terug te geven, laat mij het dan voor je doen. Ik weet wel, dat hij nogal een moeilijk iemand is om mee om te springen, maar ik ben niet bang voor hem of voor wie ook als het om jouw geluk gaat". Herrick sloeg impulsief haar ar men om den hals van de oudere vrouw. „Mim, u is de grootste engel die er bestaat," zei ze hartelijk. „Ik geloof dat u naar den brandstapel zoudt gaan of u in kleine stukjes zoudt laten hakken als u dacht, dat u daar een ander een dienst mee be wees. Maar u hoeft zichzelf niet voor mij op te offeren, hoor. Ik weet nu dat het een vergissing zou zijn ge weest als ik het weer goed had ge maakt met Mac. Je je kunt nooit meer goed worden met menschen die je gewantrouwd hebt of die jou gewantrouwd hebben". Ze was zelf verbaasd over het gemak waarmee ze loog. „En ik ik wil nu liever met Gair trouwen". Dat was ten minste waar, dacht ze. werkloosheid uit te breiden en de salarissen van de Fransche mijnwer kers te drukken om aan de bewoners van het Saargebied hun ongerepten vroegeren welstand te verzekeren. Alles goed beschouwd heeft het Fransche bestuur de belangen van het Saargebied goed behartigd: van 1929 tot 1933 bedroeg de daling van den verkoop naar Duitschland 17.5 pet. maar slechts 9.8 pet. naar de andere landen, terwijl de totale pro ductie van de Saar gedaald was met 22 pet. Men heeft den Franschen staat er van beschuldigd de mijnen op zoo danige wijze te hebben ontgonnen, dat hij er in zoo kort mogelijken tijd zooveel mogelijk voordeel van had, zonder aan de toekomst te den ken. In werkelijkheid is het de hoofdgedachte van het Fransche be stuur geweest de mijnen te beheeren „als een goede huisvader" door, in tegendeel, voor de toekomst te zor gen. Het Fransche bestuur heeft er tal van verbeteringen aangebracht. Het vraagstuk van de veiligheid heeft allereerst zijn aandacht getrok ken, want de Saarmijnen zijn zeer gevaarlijk door het daar aanwezige mijngas. Men had er 13 verschil lende soorten lampen. Men is dade lijk begonnen met het vervangen van de oude lampen door electrische en men is, sinds 5 jaar al, daarmee klaar. De luchtverversching is ver beterd, zoodat de hoeveelheid lucht per mijnwerker op de drukste plaat sen gebracht is van 140 liter op 254 liter per seconde^ Men heeft zeer afdoende voorzorgsmaatregelen te gen het gevaar van stof genomen. Het gebruik van ontplofbare stof fen is ongeveer op 1/3 teruggebracht. Het aantal ongelukken met doode- lijken afloop, dat in 1913 1225 op 300,000 posten bedroeg, is in 1933 gedaald tot 1017. Het aantal onge lukken met doodelijken afloop onder en boven den grond bedraagt in het Saargebied gemiddeld 0,949, in de jaren na den oorlog, op 1000 werk lieden, .tegen 2123 in de Ruhr en 2170 voor alle Pruisische mijnen te zamen. Men heeft het werk meer gena tionaliseerd en geconcentreerd; in 1920 haalde men de kolen uit 2500 verschillende posten, die ieder ge middeld 10 ton opbrachten. In 1934 is dit aantal posten teruggevallen op 455 en de gemiddelde opbrengst van Intusschen had Sevem heel wat tijd op de pastorie doorgebracht en drong op een spoedig huwelijk aan. En nu hij zijn zin had gekregen was hij weer zichzelf, om beurten geestig, innemend en heerschzuchtig en altijd een veeleischend en hartstochtelijk minnaar. „Ik zweer, dat ik je gelukkig zal maken, Herrick," zei hij eens. „Hoe wel ik weet, dat je het niet gelooft. Werkelijk," en er was een zeldzame ernst in de brutale, blauwe oogen, een ongewone teederheid om zijn mond. „Werkelijk, ik had gruwelijk het land dat ik dwang moest gebrui ken, ik zou je veel liever zonder dat hebben veroverd. Maar je zult dat alles eens vergeten als ik je ge leerd heb me lief te hebben. En dat zal ik". En Herrick had kalm geantwoord: „Ik zal het nooit vergeten. Ik heb beloofd met je te trouwen, maar ik heb niet beloofd, dat ik je lief zou hebben". Tegenover Gair en Gair alleen kon ze in die dagen ge heel zichzelf zijn geheel en on verdeeld oprecht. Lady Bridget had de moeilijke taak om Carol te troosten, die diep bedroefd was over den gang van zaken. Ze was er zoo vast van over tuigd geweest, dat haar broer en Herrick, nadat ze Mac de waarheid iederen post is 102 ton. Het ondergrondsche materiaal is gemoderniseerd zoowel wat betreft het verkrijgen van de kolen als wat betreft het transport. Er zijn haast geen paarden meer; het aantal ben zol-locomotieven vermindert en maakt plaats voor locomotieven die met sa mengeperste lucht werken en die veel minder gevaarlijk zijn. Het ma teriaal boven den grond is eveneens zeer verbeterd. Om de waarde van een mijn-ont ginning te schatten kijkt men vaak naar de productie per werkman. Ge durende de eerste 6 maanden van 1934 bedroeg deze productie in de Saar ongeveer 1175 kg. Vóór den oorlog was zij 784 k.g.zij is dus met 50 pet. gestegen. o- Vrijdag j.l. werd in een der zalen van café „De Eendracht" te Mid delburg een vergadering gehouden, welke door verschillende vertegen woordigers van landbouworganisa ties en bakkers- en banketbakkers bonden werd bijgewoond en waarin door den heer Bosma propagandist der Friesche melkbroodcommissie te Leeuwarden op duidelijke wijze werd uiteengezet waarom en hoe deze coim- missic werkzaam is. Spreker zette daarbij uiteen, dat het zeer smake lijke en voedzame melkbrood vroe ger algemeen in ons land werd ge bruikt, doch tijdens den wereldoor log vanwege het gebrek aan spijs- vetten in ons land zijn plaats moest afstaan aan het waterbrood. Na den oorlog keerde de groote massa der bevolking niet terug tot het melk brood. Thans wordt dan ook slechts 20-25 pCt. van het brood met melk bereid. Waar tot 1930 de zuivelpro ducten een gereede aftrek vonden in het buitenland bestond er geen di recte aanleiding tot het voeren van propaganda voor het eten van melk brood. Nu echter van alle kanten invoerbelemmeringen en verboden den uitvoer van onze veeteeltpro ducten bemoeilijken ligt het voor de hand dat men zijn aandacht weer meer ging schenken aan de binnen- landsche markt. Hierbij trok vooral het weer ge bruiken van melkbrood de aandacht. verteld had omtrent hetgeen in Two Ways Cottage gebeurd was, hun twist bij zouden leggen, dat het nieuws van Herricks verloving met Sevem een groote slag voor haar was geweest, te harder, omdat hij zoo onverwacht kwam. „Ik heb het gevoel dat het alle maal mijn schuld is en die van Jem," zei ze verdrietig. „Als ik niet zoo dwaas was geweest om dien avond naar zijn huis te gaan zou er niets gebeurd zijn". „Nee, liefste," antwoordde Lady Bridget. „Ik vrees, dat het Macs eigen schuld is. Hij heeft Herrick diep gegriefd. En Gair maakte van de gelegenheid gebruik". „Ik zou nooit gedacht hebben dat Herrick zoo onverzoenlijk kon zijn," zei Carol, bitter om het verloren geluk van haar broer. Lady Bridget zuchtte. Ze begreep Herrick zelf ook niet goed, doch liet dat niet merken en kwam dapper voor haar op. „Je moet probeeren haar niet te hard te beoordeelen," antwoordde ze. „Vergeet niet, dat Gair een zeld- zamen invloed op vrouwen heeft. Zelfs ik zoo oud als ik ben merk' dat. Hij heeft ontzettend vol gehouden en ik denk, dat lyj Her rick ten slotte omver heeft ge praat".

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1934 | | pagina 1