Hoe komen we aan ons
St, Nicolaasfeest.
Oorsprong van
de Surprise.
Voor Huis en Tuin.
Pluimveeteelt.
Eventjes lachen,
Wat Zwarte Piet
verraadde.
9»venstaande vraag is geenszins ge-
9MkJcc]jjk ie beantwoorden- Sint Nicolaas
k e«,i bisschop uit de Klein-Aziatische
u*J My ra en hij leefde omstreeks de
ielft van de vierde eeuw. Met Spanje
heeft hij nooit iets te maken gehad en
de Spanjaarden kennen zijn naamdag zelfs
niet eens. Er is dan ook geen duidelijke
verklaring van te gevén, waarom1 we
Sinterklaas nu juist uit Spanje laten ko
men. In meerdere Sinterklaasliedjes om
hangen we den heiligen bisschop met de
Spaansclie nationaliteit.
Sunterkloas, goedheilig man,
Trek oewe besten tabberd an,
Ried d'r met noa Amsterdam,
Van Amsterdam noa Spanje; enz.
Er heefct in Spanje ook wel een hei
lige Nicolaas gewoond, maar deze kan
oonmogelijk ónze Sinterklaas zijn geweest
Het kan, dat de naamsgelijkheid hier ver
warrend Iteeft gewerkt, maar méér waar
schijnlijk is, dat onze voorouders zich om
de levensgeschiedenis van St- Nicolaas
weinig hebben bekommerd. Ze wisten
slechts, dat ze op zijn naamdag met al
lerlei mooie en lekkere dingen werden
verrast- In de middeleeuwen was de aan
voer van allerlei heerlijke zuidvruchten,
w.o. sinaasappelen (appeeltjes van Oran
je) een kostelijke ervaring voor de be
woners van onze gewesten. Vanzelfspre
kend kon men er toen ook al licht toe
komen om Sinderklaas, die met de ge
noemde artikelen „zoo rjjk belaan" kon
zijn, uit het land te laten stammen, waar
de sine sappelen- en citroenen groeia"
Sint Nicolaas is dus.,*^ neilige bis-
schopp van *>-*•£,' maar hoe is die
nu ja.oi bij ons beland, terwijl andere
volkeren hem niet of nauwelijks kennen?
Sint Nicolaas was oorspronklijk de be
schermheilige der zeevaarders en stond
als zoodanig bij ons volk in hoog aan
zien. Er liepen eenige verhalen over won-
derebare uitkomsten, welke in tijden van
nood ter zee, door tusschenkomst van
den beschermheilige zouden zijn verkre-
Als overblijfsel van het Germaansche
heidendom kende ons volk omstreeks den
dag van het huidige Sinterklaasfeest, een
surpriscr.avond. Omtrent dat.gebeuren ver
telde n.en elkaar nog van allerlei fabel
tjes uit het heidendom, als van een
Wodan, die, gezeten op een vurig paard,
des nachts over de daken reed. Os gees
telijkheid heeft vermoedelijk ook dat over
blijfsel uit het heidendom willen kerste
nen en bevorderd, dat de St. Nicolaas-
viering er voor in de plaats kwam. Het
feit, uat in de legenden ook de grijze
bisschop v an Myra op een schimmel over
de daken rijdt, wijst daar op.
Voor ons land moet het gemakkelijk
zijn geweest om het Sinderklaasfeest al-
dusingang te doen vinden, omdat deze als
beschermheilige der zeevaarders reeds
zoo'n groote populariteit bezat, in het
bijzonder te Amsterdam.
Geieidelijk vergrootte hij zpn reputatie.
Allerlei verhalen kwamen in omloop om
trent de wonderlijke dingen, welke hij
wrochtte. Een boerenknecht, zoo vertelde
men elkaar na, die bij 'n boerin diende,
welke weduwe was, zette 's avonds zijn
klompen bij haar schouw. Toen hij zich
den anderen morden op Sinterklaas, naar
den 'schouw spoedde, stond de boerin in
zijn klompen! De knecht moet over
gelukkig zijn geweest met deze gave, maar
in sommige omstandigheden zou zoo'n ver
rassing toch wef eens een onaangename
kunnen zijn.
Als huwelijksmakelaar geniet St. Nico-
colaas zijn reputatie al van den tijd, dat
hij bisschop was van Myra. De legende
ywil* dat hij, toen drie arme en be
laagde meisjes aan een eerzaam hu
welijk heeft kunnen helpen door op een
.stillen nacht een beurs met goud door
een openstaand venster naar binnen te
werpen. De beurs kwam juist in een
muilte van een dejr meisjes terecht.
Men moet er dus veel aandacht aan*is het al gauw een vieze boel; dra wordt
schenken, hij is van zeer grooicn invloed fcltet vochtig, schimmelig, mukV En dan is
De surprise is onafscheidelijk aan den
St- Nicolaas-avond verbonden. De naam
duidt reeds aan, dat deze niet van Ne-
derlandschen oorsprong is. De surprise is
niets anders dan de verfranschte „Sa
pate".
Sapate is de naam, die de Spanjaar
den uit de Middeleeuwen gaven aan het krabsel heel dikwijls vernieuwen, of de
feest, dat zij op 5 December vierden, productie daalt bedenkelijk.
Het gebruik van „Sapate" l Tond in het Een vaste bodem is daarom te prefe-
geven van geschenken aan zijn vrienden, reeren.
zonder dat dezen wisten, vanwaar die j De stevigste vloer is die van cement
kwamen. Om hen'aangenaam te verrassen of beton, welke zoo dik gemaakt moet
op de winterproductic.
Men onderscheidt losse en vaste bo
dems.
Een losse bestaat uit zand en is na
tuurlijk het goedkoopst. Des zomers vol
doet hij zeer goed, als maar gezorgd
wordt, dat het zand liefst zuiver zand
er dik' genoeg in ligt en zuiver ge
houden wordt.
Het" is proper meteen, want rivierzand
stuift niet. Maar zoo gauw als 't gaat
winteren is dit zand te koud, het koelt
veel te sterk af.
Er moet dus gedurende het winter
halfjaar strooisel, krabniateriaal, over
heen gebracht zijn.
Maar dit brengt groote moeilijkheden
mee, want het strooisel vermengt zich
met het zand en de versche mest, wel
ke de kippen overdag loozen, zoodat het
spoedig een onfrissche, klamme, d.i. min
of meer vochtige, muffe massa wordt.
Met een lossen bodem moet men dus het
liet men hen die in hun huizen vinden,
zonder dat zij wisten van waar en hoe
die daar gekomen waren.
Sapate noemde men ook wel een aan
zienlijk geschenk, gegeven in den vorin
van iets anders, dat van veel minder
waarde is, b.v. een citroen, waarin een
groote diamant verborgen is. Ook in Ita
lic was dit gebruik bekend.
Elders vinden wij in verband met het
St Ni "^aas-feest melding gemaakt van
worden, dat ratten en ander ongedierte
dezen niet kunnen doorgraven. In den
zomer brengt men hier énkel eene vrij
dikke laag droog zand overheen, waar
van men iedere week de ongerechtighe
den wegharkt of wegbezemt
Turfstrooisel is het aangewezen artikel,
dat voor krabmateriaal gebruikt wordt.
„Maar het stuift zoo!" hoor ik zeggen.
Is ook zoo, maar dit is dan ook het
éénige, wat tegen turfstrooisel is in te
Zopata", het Spaansche woord voorbrengen. En tegen dit ééne nadeeltje
scheen. In de Zopata werden de geschen-1 staan ve'.e onmiskenbare voordedenle.
ken gedaan, waarmee men zijn vrienden het blijft lang droog; 2e. het „kcekt"
of bloedverwanten wilde begiftigen niet gauw aaneen; 3e. het trekt de am-
Het is dus niet onwaarschijnlijk, datmoniakgassen en Jt vocht spoedig tot zich.
Sapate afgeleid is van Zopata. I Het nadeel, dat 't stuiven veroorzaakt,
De invoering van de surprise hier te is lang zoo groot niet, als 't lijkt, want
lande dateert van het einde der xVe het stof is zacht en daardoor veel min-
't natuurlijk absoluut ongeschikt als krab
bed, waartusschen 't hard voer gestrooid
en geharkt wordt.
Afgevallen blad en dennennaalden kun.
nen ook dienst doen, mits ze kurkdroog
zijn. Buiten kan men ze in den herfst
gemakkelijk droog verzamelen en in de
schuur bewaren; ze kosten meestal niets
dan het werkltxon en hebben ook nog
mestwaarde.
Het blad moet echter spoedig door ver-
schen aanvoer vernieuwd worden, want
het gaat soms ook koeken en schimme
len.
Een practische vloer is bestrating met
z.g. harde Friesche turven. De turven
worden, nadat de ondergrond geheel ge
lijk ^maakt is, met sintels netjes ste
vig tegen en naast elkaar gelegd. Hier.
over strooie men een laagje scherp ri
vierzand of turfstrooisel. Na enkele maan
den keert men de turven een kwartslag
om en eindelijk kunnen ze nog uitmun
tend als brandstof gebruikt worden.
Uit het voorgaande kan 'n ieder oor
delen welk strooisel voor hem het ge
makkelijkst te krijgen is en voor hem de
meeste aanbeveling verdient.
Maar voor alles, houdt u aan den
regel. Het krabmateriaal moet zindelijk
en droog zijn.
eeuw, doch was toen slechts in hoogere
kringen bekend. Eerst zeer langzaam po.
pulariseerde deze aardige gewoonte zich
HET KRABBED IN
DEN WINTER.
Als de win Ier zijn intrede heeft ge
daan, is een moeilijk seizoen voor de
kippen aangebroken; vooral voor de
beesten, die laat hebben geruid, was en
is het koude, vochtige jaargetijde onaan
genaam en ongezond.
De dagen zijn kort en daardoor moe
ten onze hoenders een groot deel van
het etmaal in het hok doorbrengen. Als
eerste eisch, waaraan het hok voldoen
moet, is al vaak opgegeven, dat 't tocht
vrij, droog en luchtig dient te wezen.
Tevens moet het de dieren gelegenheid
verschaffen, om zich in beweging te hou
den, anders blijven ze op den duur niet
gezond. Juist door vuurtdurende bewe
ging is de ontlasting normaler en ver
teert het voedsel beter, twee voorname
factoren voor de gezondheid der hoen
ders.
Het zicli onledig houden geschiedt na
tuurlijk op den bodem van het hok, bij
het zoeken naar graankorrels en het ne
men van een stofbad.
Hieruit volgt, dat de bodem van het
hok, in den winter, een zéér voornaam
onderdeel is van de geheele behuizing.
der gevaarlijk voor de slijmvliezen, dan
schérp stof.
Zeker, het hok ziet er spoedig onoog
lijk, malproper uit, maar waar een wil
is, daar is ook een weg. Als men iedere
week den stoffer hanteert, zal 't hok er
draaglijk blijven uitzien.
En dan, als meststof is turf met kip
penmest voor groente, en bloementuin zeer
aan te bevelen. Dit mengsel trekt uit
stekend het vocht tot zich en bewaart
dit in den grond. Klamme, stugge klei
wordt er veel handelbaarder door en
voor de teelt ook meer geschikt.
Turfstrooisel is ook zeer hygiënisch,
omdat de looistof, die zich' daarin be
vindt, desinfecteerend, d.w.z. ontsmettend
werkt.
Wie een vrij dikke laag turfstrooisel
over den hoog genoeg Iiggenden bodem
spreidt en deze laag geregeld om harkt,
die zal ervaren, dat turfstrooisel nog al
een heele poos mee gaat.
Zaagsel is te fijn, dat „koekt" ook te
Spoedig, 'tls wel goed voor de legnestcn'
Maar de mest wordt er waardeloos door.
Dit is ook 't geval met machineschaafsel.
Op de boerderij wordt vaak stroohak-
sel gebezigd, omdat het stroo den boer
niet veel kost.
't Is van roggestroo, liefst van grof
stroo, en gehakt op eene lengte van 5
tot 10 c.M.
Op een lossen bodem moet het elke
week ververscht worden, want met 't
zand en de versche mest vermengd,
DE MAAND DECEMBER.
IN DEN TUIN-
Wie meenen mocht, dat er in dezen
tijd des jaars niet zooveel, om niet -te
zeggen niets, te doen zou zijn in den
tuin, die heeft nog weinig begrip van de
allesoverheerschcnde beteekenis eener goe
de grondbewerking voor de beoefening
zijner liefhebberij, een liefhebberij, die
voor velen tevens zoo aangenaam, gezond
en loonend kan zijn.
Zoo lang het open weer is, d.w.z. zoo
lang vorst den grond niet ongeschikt
maakt voor bewerking, is het thans voor
al tijd om te spitten, zoodat de vorst
straks heel de bovenste laag teelaarde
kan doordringen, schadelijke levenskiemen
daarin kan dooden en de klonters doen
verkruimeien, wat een eerste voorwaarde
is voor een goede zaad-kieming in het
voorjaar en voor het aanslaan der jonge
plantjes. Vooral zware grond moet vóór
de vorst goed omgespit liggen.
Er kan echter ook nog veel ander nut
tig werk in den tuin worden gedaan.
Onder bloeinheesters en struiken, bessen-
struiken b.v-, moet gedurende den winter
de grond luchtig los gehouden worden,
voor zoover tenminste tusschenstaande
gewassen, als vroeg bloeiende bolgewas
sen, de grondbewerking niet verhinderen.
Maar ook dan maken we in deze maan:!
den grond nog voorzichtig wat los, zon
der deze bewerking dan echter nog te
herhalen in het komende voorjaar.
Ook in het boordbed vinden we werk;
het moet gemest en gespit worden. We
nemen daartoe korten mest, dien we voor
zichtig onder brengen. Waar zulks niet
mogelijk is met het oog op geplante ge
wassen, brengen we den mest op den
grond en overdekken dien dan met aar
de of verteerde bladeren.
Sommige, overigens winter.harde hees
ters in het boordbed, die vroeg bloeien,
kunnen we tegen wind en vorst bescher
men door er een rietmat omheen te zet
ten. Rhododendrons b.v. komen daarvoor
in aanmerking, Prumus, en ook Conife
ren. Bij sneeuwval schudden wt
dan de sneeuw van deze struiken-?^
Enkele heesters, die in het voorjj I
het jonge hout bloeien, kunnen
snoeid worden en ook uitgedund
zoover dat noodig is.
Vooral de VRUCHTBOOMEN i j
vragen in deze maand onze aanS
Het doode hout nemen we er ujj
dichte kronen dunnen we. Moeten
groote wonden maken, b.v. door htj B
snijden van kanker, en andere zieke JJ
ken, dan moeten we de wonden mtjï'
was of teer bestrijken; ook vruchtbtjl
carbolineum is goed. Verplanten b
vruchtboomen gaat in deze maand-JB
goed bij open weer.
Ze kunnen nu ook bemest words
ook met stalmest. We strooien den«j
zoodanig uit, dat rondom den sta®,
cirkel van 2 M. middellijn vrij blij),
niet verder dan tot de uiteinden der»
ken. Dan luchtig onderspitten.
Het witten der vruchtboomen ka
ook plaats hebben, teneinde de 1^
van allerlei insecten, als de appelbli
kever, blcedluizen, donsvlinder, sc!
zen enz-, welke zich tusschen de
ophouden, te vernietigen. We nem<
mengsel van ijzervitriool en gebl
kalk.
Niet zoo algemeen bekend is, d
in deze maand reeds mogelijk is
beschutte plekjes spinazie te zaaien
het weer een beetje meewerkt, kunn
dan reeds heel vroeg in het v
oogsten. Vroeg zaaien dik zaaie
Met kunstmest kan men ook
gaan werken, niet met stikstol
echter, die we eerst in het voorjaar
dienen. Op gespitten zandgrond kan
uitstrooien 12 KG. Thomasslakkett
en 8 KM. Kali per Are; op kleig
8 KG. Superfosfaat en 6 K.G. Pi
kali per Are. Op natte, zure groi
brenge men bovendien 20—50 K G. K
mergel per Are, al naarmate de i\i
te van den grond; op lichten grond
minst.
In de huiskamer kunnen we langzal
hand de allervroegste hyacinthen en
pen brengen, maar nog niet in liet
licht. Dat doen we pas, als de knoj
de ontwikkelde neus voelbaar is. Is
nog niet zoover, maar is de bol
reeds sterk beworteld, plaats de
dan eerst nog een paar weken in
donkere kast van- een verwarmde kan
Ook bollen op glazen kunnen over
algemeen nog wel wat in de donli
worden gehouden. En koel. Als de
zen dicht beworteld zijn, brenge men
bollen eerst in het licht, maar in
niet verwarmde kamer. Pas als de blo
knop begint te kleuren, zet men de I
len in het venster van een kamer, w t
in wordt gestookt.
bo
id
,,En brigadier," vroeg de kantonred
ter aan den agent, „hoe komt u er
om te beweren, dat deze mijnheer di
ken was?"
„Ja, edelachtbare, hij stond op
boulevard en had ruzie met een I
chauffeur."
„Maar dat bewijst nog niet, briga
dat hij dronken was."
„Excuseer edelachtbare, dat bewees b
ditmaal wel, want d'r was geen taxi£j
geen chauffeur te zien."
(Ecu Sinterklaas-vertelling.)
't Gebeurt niet, zei pa Verhaar
met nadruk. Ik wil bij dien jongen
geen verwachtingen wekken, welke voor-
loopig niet kunnen worden verwezen
lijkt. Hij loopt nu al anderhalf jaar zon
der werk en al w'I ik graag aannemen,
dat zulks zijn schuld niet is, doch aan
de tijdsomstandigheden moet worden ge
weten, ik kan er toch niet aan denken
om m'11 dochter te laten trouwen met
een jongeman, die geen andere perspec
tieven heeft dan eens met zijn vrouw te
moeten leven van zijn stempelboekje
Maar paschuchterde de oude
mevruuw Verhaar.
Maar pa!..., stamelde Annie, de
jongste doch.er.
Ik heb gezegd! Aldus sneed de
heer Verhaar verdere tegenwerpingen af.
|k heb dien oudsten jongen van Bek
kers, den kolenboer, ais Zwarten Piet
geëngageerd en daarmee basta! Ik wil
-liet hebben, dat Fritz op Sinterklaas
avond aanwezig zal zijn. Hij moet lce-
fen begrijpen, dat in zijn huidige omstan
digheden een omgang uit moet wezen,
welke tusschen Anna en hem, als kin
deren, kameraadschappelijk kon lieeten,
maar op den leeftijd van nu een andere
beteekenis zou gaan krijgen!
Anna huilde en moeder Verhaar zucht
te zenuwachtig, maar papa Verhaar ver
liet met opgeheven hoofd dc kamer, in.
bet volle besef, dat hij zich van een
moeilijken plicht had gekweten.
Dat zou sedert meerdere jaren voor
Jict eerst weren, dat Fritz Berger den
hoofd was. Fritz en Anna kenden elkaar dien avond overigens erg zenuwachtig cn
al van de M.U.L.O- en hadden een vriend-onhandig deed. Sinterklaas begreep wel,
schappelijken omgang onderhouden; ze; waar de schoen wrong en hij had een
kwamen nu en dan bij elkaar thuis, vroe
ger om over en weer „studie-adviezen"
in te winnen, later uit gewooonte.
Fritz was werkzaam geweest op een
bank, die door de crisis had moeten li
quideeren en sindsdien liep hij „zonder"
Hemel en aarde had hij bewogen om
weer wat te vinden, maar 't was alles
vruchteloos geweest.
Fritz had er onder geleden, 't Was,
of hij zelf voelde, dat het hem in deze
omstandigheden niet paste om zijn vriend
schappelijke bezoeken ten huize van de
famil.e Verhaar- te blijven onderhouden.
Hij kwam nog maar zelden en niet ten
onrechte meende hij uit de manier van
ontvangst door papa Verhaar diens koele
stemming te voelen.
't Was een traditie van de laatste ja
ren, dat» Fritz op Sinterklaasavond den
heer Verhaar, in diens hoedanigheid van
Sinterklaas, assisteerde als Zwarte Piet.
Ten huize van de Verhaars verscheen
Siterklaas n.l. elk jaar persoonlijk. Dit
was vroeger zoo geweest, toen de kin
deren kicin waren en dat bleef, toen ze
grooter waren geworden; 't was nóg zoo,
nu die kinderen, op de jongste dochter
Anna na, zélf vaders en moeders waren
geworden, die zich op den avond van
den 5en December met hun kroost ten
huize van de grootouders pleegden te
verzamelen.
't Was op den avond van den 5en
December weer een uitgelaten, vroolijke
troep kinderen en een opgewekt gezel-
Schap van jeugdige ouderparen, welke
zich in een der suite-kamers ten huize
van de familie Vcriiaar hadden verzameld.
De scluiifdciiren waren dicht en met ge
beetje spijt van zijn betoonde onverzet
telijkheid. Hij klopte zijn dochter op den
schouder en troostte haar met een „Kom,
meid, wees maar flink, hoor! Als 'twéér
Sinterklaasavond is, ziet alles er misschien
veel hoopvoller uit."
Ja, pa! zuchtte Anna. Misschien
wél
Daar werd gebeld.
Dat zal die jongen van den kolen
boer zijn, zei pa. Laat jij hein even in
de gang, Anna, dan gaan we meteen naar
binnen. De mand staat in de kleine ka
mer; geef hem die even mee.
Anna spoedde zich naar de deur.
Juist trok Zwarte Piet de mand on
der zijn arm, toen Sinterklaas de kamer
uitkwam. „Kom maar mee, jong!" noo-
digde hij.
Zwarte Piet ging achter Sinterklaas aan
door de donkere gang.
Anna klopte aan de deur, de kinder
stemmen verstomden en daar schreed de
heilige man statig, op den voet gevolgd
door den zwarten Moor, de kamer binnen.
Anna sloot de deur achter hen en
ging zelf naar de keuken om de choco
lademelk te verzorgen.
Het Sinterklaasspel ging z'11 gang. De
kinderen zegden braaf hun versjes op en
Zwarte Piet haalde pakje voor pakje uit
de mand. De knecht van Sinterklaas was
zwarter dan hij ooit geweest was, maar
het roet of kolengruis wat het dan
ook geweest moge zijn lag 'n beetje
ongelijk verdeeld op zijn gezicht. Sinter
klaas had dat met misnoegen vastgesteld.
De jongen deed nu en dan bovendien
erg onhandig; hij leek wel bang of ze
nuwachtig. Dan was Fritz In de voor
kwam Anna binnen met de verwachte
dampende chocolade-melk. Maar... wat
beteekende dat? Het gezicht van Anna
was bijna zoo zwart als dat van Zwarten
Piet; het zag er griezelig uit met al die
vlekken! De kinderen keken eerst ver
baasd, toen gilden ze het nit.
O, ta-a-a-ante'
De ouderen sloegen de hand voor den
mond om het niet uit te proesten. Ze
keken van Anna naar Zwarten Piet, wiens
mond was opengevallen van ontzetting,
en van hen naar Sinterklaas.
De brave heilige zag het binnenkomen,
de meisje aan, als ware ze de herrezen
geest van een der drie maagden uit
Myra, die hij eens van de schande had
gered. Zijn staf trilde in zijn handen.
Anna keek, niet begrijpend, van links
naar rechts, tot haar blik bleef hangen
op het stupide gelaat van Zwarten Piet,
wien de tranen uit de oogen waren ge
komen om zich op zijn wangen tot een
roet-pap te mengen.
Ta-a-d-ante! bleven de kinderen
maar gillen.
Té-a-a-ante!
Stilte! gebood nu Sinterklaas met
luide stem, terwijl hij nijdig met zijn
bisschopsstaf op den grond stampte.
Oogenblikkelijk was er rust; alleen de
zusters en zwagers van Anna schenen nog
moeite te hebben om hun lachen te be
dwingen.
Met een ernstig gezicht keek Sinterklaas
neer op den ineengedoken Zwarten Piet,
die een gat in den grond scheen te zoe
ken, waardoor hij zou kunnen verdwij
nen.
Anna zei de oudste dochter van
den heer Verhaar tegen haar zuster
zet de chocolademelk hier even neer;
dan ga ik met je mee naar de keuken
om je verder te Helpen
Het duurde 'n heelen tijd, vóór A M
weer binnenkwam met haar oudste
ter. ze had een frisch gewasschen gez L
maar roode oogen. Ze had gehuild 1.
Ze durfde niet opkijken, toen Sii
klaas haar bij zicli noodigde; ze nadl ir
beschroomd, plukkend aan haar blous ut
Hm! zei Sinterklaas op indruki ik
kende wijze.
Hm! Ik mis hier vanavond... lm K
je vader, meisje. Is die niet thuis?
Anna keek verwonderd op. Wat
doelde pa nou? O, ja, hij was in
rol van Sinterklaas! K
Ik weet... niet--, wat..., L
terde Anna. 1
Hm! Als je 'm ziet, moet je
gen, dat-ie een bee;je oud begin
worden, 't Wordt tijd, dat-ie zich ir
terugtrekken uit zijn zaak. Hij moet g.
eens een poosje laten assistceren dooi
jonge krachtJa, dat moet-ie cfc
kan 't tempo van dezen tijd niet j 4:1
meer bijhouden. Sommige dingen schi 181
zich verder te ontwikkelen dan hij
gen kanm
O, pa... Sinterklaas! 12
Stil, meisje, je moet 'm zeggen 0
die Fritz Berger '11 pientere jongen h
die misschien wel geschikt gemaakt ,e
kunnen worden om hem eens op te
gen. Ken je dien snuiter? D
O... Sinterklaas!
Goed, goed! Zeg hem dat |i
maar. En wat zeg je nu tegen mij, Ut
kind?
Dank je! Dank je, Sinterklaas1
Anna zakte huilend op d'r kuit 8
kuste de hand van den grijzen bissi
Zwarte Piet graaide naar de andere I
van den goeden Sint en kneep die !r
roerd bt
BI.... aap! zoo viel dc heilige
thans uit zijn rol, zie je niet, dat je rdi
witte handschoenen zwart maakt?! |erc
