RESKENSCHE COURANT
ieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D.
IK
Het bittere erfdeel.
irschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 70179. Uitgave J. C. LE BLEU v|h E. BOOM-BLIEK, Breskens
>1 -o-
FEUILLETON
Het vervoer over de
veren in Zeeland.
o
144ste Jaargang.
Dinsdag 20 November 1934.
Nummer 3986
een
E
en
d
rkti
ABONNEMENTSPRIJS:
Per drie maanden f 1.25. Buiten Breskens per drie maanden 1 1.40.
Franco per post per jaar 5.00
Buitenland per jaar I 6.50. Alles bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIEPRIJS:
Van 1-5 regels (0,75. Iedere regel meer f0;15. Ingez. Med. 30 ct. per regel
Abonnements-advertenties groote korting.
Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels t 0.40 (bij vooruitbetaling)
laak
rk.
N
EN
:n
'ulje'
len moet zich weten aan te
passen aan den geest
van zijn tijd.
ÏK Zich aanpassen aan den geest van
Ljn tijd is door alle tijdperken heen,
I ingevoeld als een noodzakelijk mid
'1, dat ontegenzeggelijk moest wor-
'1] :n aangewend, wilde men niet ten
He ider gaaln in den stroom van tegen
agen, die dreigend afkomen op een
«nmaa'l bloeiend volksbestaan.
Een noodzakelijkheid, die wordt
t een steeds dringender roepende
■El icht, naar mate de nood stijgt: naar
ite, bij het afleggen van den duis-
ren, onvasten weg, de lichtende
rei trizon steeds verder en verder gaat
ijken.
In onzen tijd rijst de vraag: op
ien rust die plicht, ons te redden
t dezen maalstroom?
Wie zijn er toe geroepen mede te
•beiden aan den wederopbouw van
ontwrichte economische wereld
>te|e5taan
Het antwoord op deze vraag.ligt
igesloten in de volgende uitspraak
een politicus van naam: ,,de
aarde van een mensch kan worden
gemeten naar zijn capaciteit een
alp voor anderen te zijn en zoo-
ffll >ende bij te dragen tot den bloei
m het algemeen welzijn".
Werpen wij een blik achter ons,
ui .zien wij inderdaad,- hoe na elke
:riode van inzinking de welvaart
wedergekeerd, dank zij de energie
de wilskracht van hen, die ge-
«pen waren om, elk met de hun
[schonken gaven va|n geest en hart,
menschheid te bevrijden uit den
ïaos van oogenschijnlijke onoplos
ire .problemen.
Niet een ieder, hoe goedwillig ook,
ezit de noodige capaciteiten om
ilk een plicht te vervullen. Daarom
ist zij op hen, die geroepen zijn
beste krachten te wijden aan het
ilbrengen van een zoo zware taak.
In Nederland is die taak gegeven
ijl wie wij gelooven en vertrouwen
besten te zijn om ons te leiden,
de bekwame mannen van onze
geering, van wie wij verwachten
it zij ons den weg zullen wijzen, die
idt maar het doel, dat wij allen
Enschen te bereiken: het econo-
isch herstel.
Maar men bedenke, dat ook onze
id
door
MARGARET PEDLER.
Uit het Engelsch vertaald door
■E.G. VUERHARD-BERKHOUl
0
„Je schijnt vandaag al bijzonder
si schik in je leven te hebben,
i hij. „Je zou haast zeggen, dat
je ruzie met Kemyon had bijge
gd. Is dat zoo?" vroeg hij bruusk.
Ze bloosde bij die vraag, aarzelde
en en beantwoordde toen zijn blik
et een nerveuse, half smeekende
ïrlijkheid.
„Nog niet, maar het zal wel ge
iuren," zei ze eenvoudig. Het was
eter, bedacht ze snpl, dat hij wist
at er gebeuren zou en voor
;ns en voor altijd begreep, dat het
atteloos was om een valsche hoop
1 koesteren.
Ze zaten samen bij het raam en
jtwijl ze sprak kwam het haar voor
zijn lichaam plotseling verstijfde,
'sof hij zich met een geweldige
'achtsinspanning vermande.
>.Heb je hem dan gezien, Ke-
l?on?" vroeg hij scherp.
regeering medewerking behoeft. Een
medewerking, die, berustend op ver
trouwen, leiden kan tot het bereiken
van de beoogde resultaten. Een ver
trouwen, dat weer berust op de be
lofte van onze ministers, dat zij „al
hun krachten zullen inspannen. Dat
zij naar alle middelen grijpen zullen
om Nederland diensten te bewijzen
door industrie, handel en landbouw
den zwaren strijd te helpen voeren".
Zij willen het materiaal voor "den
wederopbouw aanbrengen, maar ver
wachten van het bedrijfsleven, dat
het bijgedragene zal worden benut.
Regeering en bedrijfsleven staan
voor een moeilijke taak, waarbij
komt, dat de taak van voorlichting
geven in vele gevallen ondankbaar
is; dat menige goede raad dikwijls
niet wordt opgevolgd.
Wij gaap uit van de gedachte,
dat het de vurige wensch van de
regeering is, het juk van de bevol
king te verlichten, ook wanneer de
opgelegde verplichtingen offers met
zich medebrengen, die gebracht moe
ten worden in het belang van het
algemeen.
Men bedenke, dat haar zware taak
alleen volbracht kan worden bij een
drachtige samenwerking, die zoozeer
noodzakelijk is onder de huidige,
voor handel en industrie zoo abnor
male en moeilijke omstandigheden.
En men vergete niet, dat bij eenmaal
getroffen regeeringsmaatregelen men
veilig mag uitgaan van het stand
punt, dat aan hun ingrijpen een diep
gaande, zakelijke studie is vooraf
gegaan.
Men kan hier tegenwerpen, dat
men onmogelijk de oogen kan slui
ten voor de fouten welke zijn be
gaan en voor de vergissingen die
ontstaan zijn. Maar men begrijpe dan,
dat men de fout of vergissing eerst
kan vaststellen op het einde van den
weg, die men insloeg te goeder
trouw.
Wanneer een maatregel niet het
gewenschte resultaat met zich mee
brengt, dan ontbreekt het zelden aan
kritiek van de betweters, die „het
wel hadden zien aankomen en die
het wel beter zouden hebben ge
daan".
Met zulk een wjjsheid is een volk
niet gebaat. Zij, die aan het roer
staan van het schip van Staat, dra
gen de verantwoordelijkheid om ons
veilig door de branding heen te hel
„Neen". Ondanks zichzelf voelde
ze zich gedrongen hem te zeggen
wat er gebeurd was. Ze voelde zijn
verlangen om te weten zoo sterk,
alsof hij zijn wil aan haar opdrong.
„Neen, maar hij heeft me geschre
ven. De de dwaasheid waarover
we kibbelden is nu opgehelderd. Het
was niets dan een misverstand".
„Dat spijt me," zei hij kortaf.
„Dat is niet vriendschappelijk van
je, Gair. Het zou aardiger van je
zijn als je trachtte een beetje blij te
zijn voor mij. Gaat dat niet?"
voegde ze er smeekend bij.
Hij antwoordde bijna heftig:,.Heb
ik je niet al eerder gezegd, dat
vriendschap tusschen jou en mij niet
mogelijk is? Ik ben je „vriend" niet
en ik wil het niet zijn ook. Ik ben
de man die met je wil trouwen
en dat doen zal ook".
Herrick voelde zich boos worden.
„Het is bespottelijk om zoo te
praten," antwoordde ze. „Je kunt
een vrouw niet met je laten trouwen,
als ze dat niet wil".
„Niet? Ik geloof dat dat soms
wèl kan".
„In dit geval niet".
„Jawel. Herrick," zijn stem ver
zachtte en kreeg een onverwacht
warmen en teederen klank. „Ik wil
je niet dwingen, liever niet ten min
ste. Daarom was ik zoo blij toen ik
hoorde dat je engagement af was
pen. Zou het beter gaan, indien zij
luisterden naar de „aanwijzingen"
van de wijze stuurlui aan den wal?
Geen verantwoordelijkheid weegt
zwaarder, noch legt duurder plichten
op, dan regeeringsverantwoordelijk-
heid. Wel mag overwogen worden,
dat haar onvermoeide ijver voor het
volkswelzijn onze bewondering af
dwingt, ook al kan niet ieder bij de
regeeringsmaatregelen de baat vin
den, die hij wenscht.
Men kan van een regeering niet
vergen, dat zij de toekomst kent en
precies weet, waarheen een maatre
gel leiden kan. Een weloverwogen
plan voor onze volkswelvaart, heden
tot uitvoering gebracht, kan stuiten
op een moeilijkheid van internationa
len aard, die morgen tot uiting komt.
Heeft men het regiem in Duitsch-
land kunnen voorzien, het loslaten
van den gouden standaard of het
mislukken van de Economische Con
ferentie?
Wie kon de moeilijkheden voor
zien, welke ontstonden bij de on
zekerheid op monetair gebied en wie
heeft de verschillen in productiekos
ten kunnen voorspellen welke ont
stonden tusschen de goudlanden en
de andere?
Leidden deze feiten er niet toe, dat
de wereldcrisis op economisch ge
bied in hevigheid toenam?
En hoe dikwijls wordt nog inter
nationale samenwerking onmogelijk,
omdat zij afstuiten moet op maatre
gelen, die de regeeringen moeten
nemen tot bescherming van eigen
rechten.
Men stelle de regeering niet tot
plicht in alles het voorbeeld te vol
gen van andere landen. Wat voor het
eene land geboden is, kan voor het
andere noodlottig worden.
Dat men zich onthoude van kri
tiek op regeeringsbeleid. Vooral
wanneer men niet tevens andere,
meer waarborg gevende middelen
aan de hand weet te doen.
Wij weten het. Nederland bevindt
zich in moeilijke omstandigheden.
Het land heeft lang zijn export we
ten te handhaven, totdat de depressie
het noodzaakte uit te zien naar nieu
we afzetgebieden.
En moge er hier aan herinnerd
worden, dat het Bureau voor Han-
delsinlichtingen, Amsterdam, reeds
eenige jaren geleden de waarschu
wing liet hooren: Verzet de ba
het scheen me een kans te geven
om je op een andere manie rte win
nen".
„Neen," viel ze hem in de rede.
„je hebt nooit een kans gehad Gair.
Geloof me, nooit".
De plotselinge heftigheid van haar
antwoord scheen den duivel in hem
wakker te maken. Toen hij weer
sprak was alle teederheid uit jijn
stem verdwenen. Ze wgs arrogant
als altijd triomfantelijk, woest ar
rogant.
„Dan heb ik dus nu mijn kans,"
zei hij beslist en haar strak aanzien-
de terwijl hij sprak ging hij voort:
„Ik weet toevallig wie je vader was.
Kenyon weet dat niet. Denk je, dat
hij met je zou trouwen als hij het
wist als ik hem de waarheid om
trent jou vertelde".
Het was als een donderslag uit
helderen hemel als een hamer
slag van het noodlot met vaste hand
toegebracht. Ze kromp ineen, bleek
tot de lippen. Toen raapte ze met
geweldige inspanning al haar moed
bijeen om hem te weerstaan. Se
vern moest haar zelf in zijn hart
bewonderen om de moed waarmee
ze hem aankeek.
„Het zou Mac niets kunnen sche
len als je het hem vertelde," zei
ze, haar eerlijke oogen vast en uit
dagend op hem gevestigd. „Ik heb
hem al zooveel verteld, als hjj hoo
kensl Daarmede te kennen gevend,
dat het belang voor onze welvaart
gebood nieuwe markten intensiever
te gaan bewerken. Op die eerste
waarschuwing zijn andere gevolgd en
wij mogen hier met waardeering ge
tuigen van de Pers, die onze po
gingen heeft gesteund, door te wij
zen op de diensten, die het Bureau
den handel kan bewijzen. En mogen
er velen zijn om de geboden ge
legenheid te benutten.
Wij wagen ons niet op het terrein
van theorieën, maar wijzen er op,
dat het logisch en begrijpelijk is nut
te willen trekken uit de ervaringen
waarmede dat Bureau zich in dertig
jaren van zijn bestaan heeft verrijkt.
Men verlieze niet uit het oog, dat het
op den uitkijk heeft gestaan in de
bloeiende vooroorlogsjaren, in den
moeilijken strijd om het bestaan tij
dens den wereldoorlog en in de
niet minder zeer bewogen periode,
die volgde op den „vrede," een tijd,
die in plaats van ons te brengen
tot het zoo vurig gehoopte herstel
ons verder en verder dreigt te ver
wijderen van dit ideaal.
Dreigt te verwijderen!
Er moet zijn eendrachtige samen
werking tot afwering van wat ons
nog bedreigen kan. En daarbij komt
het op handelen aan.
Herinneren wij ons, dat „vooruit
gang te danken is aan hem, die weet
te handelen en nimmer kan worden
bereikt door hem, die niet anders
weet te doen, dan te praten over de
wijze waarop men de dingen niet
moet doen".
Wij zijn er van overtuigd te hande
len in het belang van Nederlands
handel, als wij hier gewag maken
van het groote nut dat er kan uit
gaan van het werk van het Bureau
voor Handelsinlichtingen, ten opzich
te van bevordering van den handel
tusschen alle landen.
De tijd gebiedt niet stil te staan
bij het verleden.
W. R. CHAMBERS.
De Kamer van Koophandel en Fa
brieken voor de Zeeuwsche Eilanden
te Middelburg heeft zich met het
ren wilde en het kan hem gewoon
niets schelen wat mijn vader deed".
Een oogenblik zweeg Gair. Het
scheen bijna of er iets van onwille
keurig medelijden in zijn oogen
kwam toen hij ze liet rusten op het
tengere, jonge figuurtje van dit meis
je, dat zoo dapper het noodlot tart
te, dat haar zoo lang geplaagd had
en nu dreigde haar gelukshuis aan
haar voeten in puin te doen vallen.
Toen verdween dat medelijden weer,
hij zag het hiaat in haar verdediging
en. maakte er gebruik van. „Mis
schien kon het hem niet schelen -
in het abstracte. Maar heb je hem
wel eens verteld dat je vader Quin-
tin Lindris was?" Hij legde een bij
zonderen nadruk op den naam.
„Nee," zei ze onzeker en ner
veus. „Maar ik zie niet in, wat voor
verschil het zou maken of zijn naam
Quintin Lindris is of John Brown.
Hetgeen hij deed, dddr kwam het
op aan".
„In dit geval maakt het een groot
verschil".
„Waarom?" herhaalde ze. Zonder
te begrijpen waardoor het kwam
voelde ze zich hoe langer hoe banger
worden. Ze had het gevoel, alsof er
iets verschrikkelijks en noodlottigs,
iets dat ze niet kende, op de loer
stond, gereed om op haar af te
springen.
Severn keek een oogenblik uit het
volgende adres tot de Provinciale
Staten gericht
Onder dagteekening van 21 Sep
tember j.l. No. 18 werd door Gede
puteerde Staten bij Uw College een
voorstel ingediend onder meer om
de noodige gelden beschikbaar te
stellen voor het totstandkomen van
weegbruggen te Zierikzee en Wolph-
aartsdijk om in staat te zijn het
juiste gewicht van de voornamelijk
per vrachtauto vervoerde goederen
te oonstateeren.
De Goesche Middenstandsvereeni-
gingen .„Handelsbelangen" en „De
Hanze" hebben in dit voorstel aan
leiding gevonden zich tot Uwe ver
gadering te wenden met een verzoek
waarin o.m. wordt aangedrongen op
een kosteloos vrachtvervoer op de
veren in de provincie. Naar de mee
ning dier Vereenigingen moeten toch
de waterwegen der provincie als het
ware worden beschouwd als een
voortzetting van de landwegen.
Ook onze Kamer heeft zich meer
malen in dien geest uitgesproken.
Zoo schreef zij o.a. in een onder
dagteekening van 23 November 1928
No. 349 D, verzonden schrijven het
navolgende:
„De Kamer meent dat in het ta-
„rief van het vervoer van auto's ook
„het vervoer van den bestuurder
„moet zijn begrepen en bij voldoe
ning aan het verzoek van de Kamer
„te Ter Neuzen om auto's, waar-
„mede goederen worden overge
bracht, gratis te vervoeren, zou ook
„dan de bestuurder gratis moeten
„worden vervoerd".
„De Kamer wil ook nog speciaal
„wijzen op den ook in het adres
„der Ter Neuzensche Kamer uitge
sproken wensch om automobielen
„in ieder geval gratis over te zetten.
„De veren over de Wester-Schelde
„zijn toch te beschouwen als ver
bindingen van de wegen op Walche-
„ren en Zuid-Beveland met die in
„Zeeuwsch-Vlaanderen. Bij de groo-
„te rivieren worden deze verbindin-
„gen gevormd door bruggen waar-
„van, voorzoover ze nog moeten wor-
„den tot stand gebracht, de aanleg-
„kosten worden .gedragen door het
„Rijkswegenfonds en overigens toch
„zeker de onderhoudskosten".
„Het wil de Kamer derhalve voor-
„komen, dat zal moeten worden ge
bracht uit het Rijkswegenfonds eene
„uitkeering te krijgen om de kosten
raam naar de daken aan den over
kant, die glinsterden in het zonlicht.
Toen zijn oogen zich weer op haar
gezicht vestigden was er een eigen
aardige, geconcentreerde, onbarm
hartige blik in.
„Het maakt een geweldig verschil
of je vader toevallig Quintin Lindris
was of of een andere oplichter,"
zei hij langzaam, „omdat Quintin
Lindris Kenyons vader geruïneerd
heeft".
„Mac's vader?" Het kwam hape
rend, ongeloovig over haar lippen
en toen, omdat het te onmogelijk
scheen om waar te zijn: „Je liegt".
Hij schudde het hoofd.
„Nee, ik lieg niet. Je vader heeft
den ouden Kenyon zijn laatsten cent
afgezet. Hij heeft zijn heele fortuin
in Lindris' speculaties verloren. Hij
was door een vriend gewaarschuwd,
doch hij bleef ondanks dat in Lindris
gelooven en moest voor dat ver
trouwen betalen. Hij heeft zich al
leen niet voor zijn hoofd geschoten,
omdat hij toevallig eerst stierf
een paar minuten vóór hij den trek
ker zou hebben overgehaald. Het
heeft indertijd allemaal in de cou
ranten gestaan".
„O nee, nee!" hijgde Herrick.
(Wordt vervolgd),