RESKENSCHE COURANT ieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. IK Het bittere erfdeel. irschijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 70179. Uitgave J. C. LE BLEU v|h E. BOOM-BLIEK, Breskens >1 -o- FEUILLETON Het vervoer over de veren in Zeeland. o 144ste Jaargang. Dinsdag 20 November 1934. Nummer 3986 een E en d rkti ABONNEMENTSPRIJS: Per drie maanden f 1.25. Buiten Breskens per drie maanden 1 1.40. Franco per post per jaar 5.00 Buitenland per jaar I 6.50. Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS: Van 1-5 regels (0,75. Iedere regel meer f0;15. Ingez. Med. 30 ct. per regel Abonnements-advertenties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels t 0.40 (bij vooruitbetaling) laak rk. N EN :n 'ulje' len moet zich weten aan te passen aan den geest van zijn tijd. ÏK Zich aanpassen aan den geest van Ljn tijd is door alle tijdperken heen, I ingevoeld als een noodzakelijk mid '1, dat ontegenzeggelijk moest wor- '1] :n aangewend, wilde men niet ten He ider gaaln in den stroom van tegen agen, die dreigend afkomen op een «nmaa'l bloeiend volksbestaan. Een noodzakelijkheid, die wordt t een steeds dringender roepende ■El icht, naar mate de nood stijgt: naar ite, bij het afleggen van den duis- ren, onvasten weg, de lichtende rei trizon steeds verder en verder gaat ijken. In onzen tijd rijst de vraag: op ien rust die plicht, ons te redden t dezen maalstroom? Wie zijn er toe geroepen mede te •beiden aan den wederopbouw van ontwrichte economische wereld >te|e5taan Het antwoord op deze vraag.ligt igesloten in de volgende uitspraak een politicus van naam: ,,de aarde van een mensch kan worden gemeten naar zijn capaciteit een alp voor anderen te zijn en zoo- ffll >ende bij te dragen tot den bloei m het algemeen welzijn". Werpen wij een blik achter ons, ui .zien wij inderdaad,- hoe na elke :riode van inzinking de welvaart wedergekeerd, dank zij de energie de wilskracht van hen, die ge- «pen waren om, elk met de hun [schonken gaven va|n geest en hart, menschheid te bevrijden uit den ïaos van oogenschijnlijke onoplos ire .problemen. Niet een ieder, hoe goedwillig ook, ezit de noodige capaciteiten om ilk een plicht te vervullen. Daarom ist zij op hen, die geroepen zijn beste krachten te wijden aan het ilbrengen van een zoo zware taak. In Nederland is die taak gegeven ijl wie wij gelooven en vertrouwen besten te zijn om ons te leiden, de bekwame mannen van onze geering, van wie wij verwachten it zij ons den weg zullen wijzen, die idt maar het doel, dat wij allen Enschen te bereiken: het econo- isch herstel. Maar men bedenke, dat ook onze id door MARGARET PEDLER. Uit het Engelsch vertaald door ■E.G. VUERHARD-BERKHOUl 0 „Je schijnt vandaag al bijzonder si schik in je leven te hebben, i hij. „Je zou haast zeggen, dat je ruzie met Kemyon had bijge gd. Is dat zoo?" vroeg hij bruusk. Ze bloosde bij die vraag, aarzelde en en beantwoordde toen zijn blik et een nerveuse, half smeekende ïrlijkheid. „Nog niet, maar het zal wel ge iuren," zei ze eenvoudig. Het was eter, bedacht ze snpl, dat hij wist at er gebeuren zou en voor ;ns en voor altijd begreep, dat het atteloos was om een valsche hoop 1 koesteren. Ze zaten samen bij het raam en jtwijl ze sprak kwam het haar voor zijn lichaam plotseling verstijfde, 'sof hij zich met een geweldige 'achtsinspanning vermande. >.Heb je hem dan gezien, Ke- l?on?" vroeg hij scherp. regeering medewerking behoeft. Een medewerking, die, berustend op ver trouwen, leiden kan tot het bereiken van de beoogde resultaten. Een ver trouwen, dat weer berust op de be lofte van onze ministers, dat zij „al hun krachten zullen inspannen. Dat zij naar alle middelen grijpen zullen om Nederland diensten te bewijzen door industrie, handel en landbouw den zwaren strijd te helpen voeren". Zij willen het materiaal voor "den wederopbouw aanbrengen, maar ver wachten van het bedrijfsleven, dat het bijgedragene zal worden benut. Regeering en bedrijfsleven staan voor een moeilijke taak, waarbij komt, dat de taak van voorlichting geven in vele gevallen ondankbaar is; dat menige goede raad dikwijls niet wordt opgevolgd. Wij gaap uit van de gedachte, dat het de vurige wensch van de regeering is, het juk van de bevol king te verlichten, ook wanneer de opgelegde verplichtingen offers met zich medebrengen, die gebracht moe ten worden in het belang van het algemeen. Men bedenke, dat haar zware taak alleen volbracht kan worden bij een drachtige samenwerking, die zoozeer noodzakelijk is onder de huidige, voor handel en industrie zoo abnor male en moeilijke omstandigheden. En men vergete niet, dat bij eenmaal getroffen regeeringsmaatregelen men veilig mag uitgaan van het stand punt, dat aan hun ingrijpen een diep gaande, zakelijke studie is vooraf gegaan. Men kan hier tegenwerpen, dat men onmogelijk de oogen kan slui ten voor de fouten welke zijn be gaan en voor de vergissingen die ontstaan zijn. Maar men begrijpe dan, dat men de fout of vergissing eerst kan vaststellen op het einde van den weg, die men insloeg te goeder trouw. Wanneer een maatregel niet het gewenschte resultaat met zich mee brengt, dan ontbreekt het zelden aan kritiek van de betweters, die „het wel hadden zien aankomen en die het wel beter zouden hebben ge daan". Met zulk een wjjsheid is een volk niet gebaat. Zij, die aan het roer staan van het schip van Staat, dra gen de verantwoordelijkheid om ons veilig door de branding heen te hel „Neen". Ondanks zichzelf voelde ze zich gedrongen hem te zeggen wat er gebeurd was. Ze voelde zijn verlangen om te weten zoo sterk, alsof hij zijn wil aan haar opdrong. „Neen, maar hij heeft me geschre ven. De de dwaasheid waarover we kibbelden is nu opgehelderd. Het was niets dan een misverstand". „Dat spijt me," zei hij kortaf. „Dat is niet vriendschappelijk van je, Gair. Het zou aardiger van je zijn als je trachtte een beetje blij te zijn voor mij. Gaat dat niet?" voegde ze er smeekend bij. Hij antwoordde bijna heftig:,.Heb ik je niet al eerder gezegd, dat vriendschap tusschen jou en mij niet mogelijk is? Ik ben je „vriend" niet en ik wil het niet zijn ook. Ik ben de man die met je wil trouwen en dat doen zal ook". Herrick voelde zich boos worden. „Het is bespottelijk om zoo te praten," antwoordde ze. „Je kunt een vrouw niet met je laten trouwen, als ze dat niet wil". „Niet? Ik geloof dat dat soms wèl kan". „In dit geval niet". „Jawel. Herrick," zijn stem ver zachtte en kreeg een onverwacht warmen en teederen klank. „Ik wil je niet dwingen, liever niet ten min ste. Daarom was ik zoo blij toen ik hoorde dat je engagement af was pen. Zou het beter gaan, indien zij luisterden naar de „aanwijzingen" van de wijze stuurlui aan den wal? Geen verantwoordelijkheid weegt zwaarder, noch legt duurder plichten op, dan regeeringsverantwoordelijk- heid. Wel mag overwogen worden, dat haar onvermoeide ijver voor het volkswelzijn onze bewondering af dwingt, ook al kan niet ieder bij de regeeringsmaatregelen de baat vin den, die hij wenscht. Men kan van een regeering niet vergen, dat zij de toekomst kent en precies weet, waarheen een maatre gel leiden kan. Een weloverwogen plan voor onze volkswelvaart, heden tot uitvoering gebracht, kan stuiten op een moeilijkheid van internationa len aard, die morgen tot uiting komt. Heeft men het regiem in Duitsch- land kunnen voorzien, het loslaten van den gouden standaard of het mislukken van de Economische Con ferentie? Wie kon de moeilijkheden voor zien, welke ontstonden bij de on zekerheid op monetair gebied en wie heeft de verschillen in productiekos ten kunnen voorspellen welke ont stonden tusschen de goudlanden en de andere? Leidden deze feiten er niet toe, dat de wereldcrisis op economisch ge bied in hevigheid toenam? En hoe dikwijls wordt nog inter nationale samenwerking onmogelijk, omdat zij afstuiten moet op maatre gelen, die de regeeringen moeten nemen tot bescherming van eigen rechten. Men stelle de regeering niet tot plicht in alles het voorbeeld te vol gen van andere landen. Wat voor het eene land geboden is, kan voor het andere noodlottig worden. Dat men zich onthoude van kri tiek op regeeringsbeleid. Vooral wanneer men niet tevens andere, meer waarborg gevende middelen aan de hand weet te doen. Wij weten het. Nederland bevindt zich in moeilijke omstandigheden. Het land heeft lang zijn export we ten te handhaven, totdat de depressie het noodzaakte uit te zien naar nieu we afzetgebieden. En moge er hier aan herinnerd worden, dat het Bureau voor Han- delsinlichtingen, Amsterdam, reeds eenige jaren geleden de waarschu wing liet hooren: Verzet de ba het scheen me een kans te geven om je op een andere manie rte win nen". „Neen," viel ze hem in de rede. „je hebt nooit een kans gehad Gair. Geloof me, nooit". De plotselinge heftigheid van haar antwoord scheen den duivel in hem wakker te maken. Toen hij weer sprak was alle teederheid uit jijn stem verdwenen. Ze wgs arrogant als altijd triomfantelijk, woest ar rogant. „Dan heb ik dus nu mijn kans," zei hij beslist en haar strak aanzien- de terwijl hij sprak ging hij voort: „Ik weet toevallig wie je vader was. Kenyon weet dat niet. Denk je, dat hij met je zou trouwen als hij het wist als ik hem de waarheid om trent jou vertelde". Het was als een donderslag uit helderen hemel als een hamer slag van het noodlot met vaste hand toegebracht. Ze kromp ineen, bleek tot de lippen. Toen raapte ze met geweldige inspanning al haar moed bijeen om hem te weerstaan. Se vern moest haar zelf in zijn hart bewonderen om de moed waarmee ze hem aankeek. „Het zou Mac niets kunnen sche len als je het hem vertelde," zei ze, haar eerlijke oogen vast en uit dagend op hem gevestigd. „Ik heb hem al zooveel verteld, als hjj hoo kensl Daarmede te kennen gevend, dat het belang voor onze welvaart gebood nieuwe markten intensiever te gaan bewerken. Op die eerste waarschuwing zijn andere gevolgd en wij mogen hier met waardeering ge tuigen van de Pers, die onze po gingen heeft gesteund, door te wij zen op de diensten, die het Bureau den handel kan bewijzen. En mogen er velen zijn om de geboden ge legenheid te benutten. Wij wagen ons niet op het terrein van theorieën, maar wijzen er op, dat het logisch en begrijpelijk is nut te willen trekken uit de ervaringen waarmede dat Bureau zich in dertig jaren van zijn bestaan heeft verrijkt. Men verlieze niet uit het oog, dat het op den uitkijk heeft gestaan in de bloeiende vooroorlogsjaren, in den moeilijken strijd om het bestaan tij dens den wereldoorlog en in de niet minder zeer bewogen periode, die volgde op den „vrede," een tijd, die in plaats van ons te brengen tot het zoo vurig gehoopte herstel ons verder en verder dreigt te ver wijderen van dit ideaal. Dreigt te verwijderen! Er moet zijn eendrachtige samen werking tot afwering van wat ons nog bedreigen kan. En daarbij komt het op handelen aan. Herinneren wij ons, dat „vooruit gang te danken is aan hem, die weet te handelen en nimmer kan worden bereikt door hem, die niet anders weet te doen, dan te praten over de wijze waarop men de dingen niet moet doen". Wij zijn er van overtuigd te hande len in het belang van Nederlands handel, als wij hier gewag maken van het groote nut dat er kan uit gaan van het werk van het Bureau voor Handelsinlichtingen, ten opzich te van bevordering van den handel tusschen alle landen. De tijd gebiedt niet stil te staan bij het verleden. W. R. CHAMBERS. De Kamer van Koophandel en Fa brieken voor de Zeeuwsche Eilanden te Middelburg heeft zich met het ren wilde en het kan hem gewoon niets schelen wat mijn vader deed". Een oogenblik zweeg Gair. Het scheen bijna of er iets van onwille keurig medelijden in zijn oogen kwam toen hij ze liet rusten op het tengere, jonge figuurtje van dit meis je, dat zoo dapper het noodlot tart te, dat haar zoo lang geplaagd had en nu dreigde haar gelukshuis aan haar voeten in puin te doen vallen. Toen verdween dat medelijden weer, hij zag het hiaat in haar verdediging en. maakte er gebruik van. „Mis schien kon het hem niet schelen - in het abstracte. Maar heb je hem wel eens verteld dat je vader Quin- tin Lindris was?" Hij legde een bij zonderen nadruk op den naam. „Nee," zei ze onzeker en ner veus. „Maar ik zie niet in, wat voor verschil het zou maken of zijn naam Quintin Lindris is of John Brown. Hetgeen hij deed, dddr kwam het op aan". „In dit geval maakt het een groot verschil". „Waarom?" herhaalde ze. Zonder te begrijpen waardoor het kwam voelde ze zich hoe langer hoe banger worden. Ze had het gevoel, alsof er iets verschrikkelijks en noodlottigs, iets dat ze niet kende, op de loer stond, gereed om op haar af te springen. Severn keek een oogenblik uit het volgende adres tot de Provinciale Staten gericht Onder dagteekening van 21 Sep tember j.l. No. 18 werd door Gede puteerde Staten bij Uw College een voorstel ingediend onder meer om de noodige gelden beschikbaar te stellen voor het totstandkomen van weegbruggen te Zierikzee en Wolph- aartsdijk om in staat te zijn het juiste gewicht van de voornamelijk per vrachtauto vervoerde goederen te oonstateeren. De Goesche Middenstandsvereeni- gingen .„Handelsbelangen" en „De Hanze" hebben in dit voorstel aan leiding gevonden zich tot Uwe ver gadering te wenden met een verzoek waarin o.m. wordt aangedrongen op een kosteloos vrachtvervoer op de veren in de provincie. Naar de mee ning dier Vereenigingen moeten toch de waterwegen der provincie als het ware worden beschouwd als een voortzetting van de landwegen. Ook onze Kamer heeft zich meer malen in dien geest uitgesproken. Zoo schreef zij o.a. in een onder dagteekening van 23 November 1928 No. 349 D, verzonden schrijven het navolgende: „De Kamer meent dat in het ta- „rief van het vervoer van auto's ook „het vervoer van den bestuurder „moet zijn begrepen en bij voldoe ning aan het verzoek van de Kamer „te Ter Neuzen om auto's, waar- „mede goederen worden overge bracht, gratis te vervoeren, zou ook „dan de bestuurder gratis moeten „worden vervoerd". „De Kamer wil ook nog speciaal „wijzen op den ook in het adres „der Ter Neuzensche Kamer uitge sproken wensch om automobielen „in ieder geval gratis over te zetten. „De veren over de Wester-Schelde „zijn toch te beschouwen als ver bindingen van de wegen op Walche- „ren en Zuid-Beveland met die in „Zeeuwsch-Vlaanderen. Bij de groo- „te rivieren worden deze verbindin- „gen gevormd door bruggen waar- „van, voorzoover ze nog moeten wor- „den tot stand gebracht, de aanleg- „kosten worden .gedragen door het „Rijkswegenfonds en overigens toch „zeker de onderhoudskosten". „Het wil de Kamer derhalve voor- „komen, dat zal moeten worden ge bracht uit het Rijkswegenfonds eene „uitkeering te krijgen om de kosten raam naar de daken aan den over kant, die glinsterden in het zonlicht. Toen zijn oogen zich weer op haar gezicht vestigden was er een eigen aardige, geconcentreerde, onbarm hartige blik in. „Het maakt een geweldig verschil of je vader toevallig Quintin Lindris was of of een andere oplichter," zei hij langzaam, „omdat Quintin Lindris Kenyons vader geruïneerd heeft". „Mac's vader?" Het kwam hape rend, ongeloovig over haar lippen en toen, omdat het te onmogelijk scheen om waar te zijn: „Je liegt". Hij schudde het hoofd. „Nee, ik lieg niet. Je vader heeft den ouden Kenyon zijn laatsten cent afgezet. Hij heeft zijn heele fortuin in Lindris' speculaties verloren. Hij was door een vriend gewaarschuwd, doch hij bleef ondanks dat in Lindris gelooven en moest voor dat ver trouwen betalen. Hij heeft zich al leen niet voor zijn hoofd geschoten, omdat hij toevallig eerst stierf een paar minuten vóór hij den trek ker zou hebben overgehaald. Het heeft indertijd allemaal in de cou ranten gestaan". „O nee, nee!" hijgde Herrick. (Wordt vervolgd),

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1934 | | pagina 1