RESKENSCHE COURANT luws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. ut bittere erfdeel. lijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 70179. Uitgave J. C. LE BLEU v|h E. BOOM-BLEK, Breskens vreemd diplomaat. o— FEUILLETON !B De Belgische regeering treedt af. o Buitenland 4ste Jaargang. Dinsdag 13 November 1934. Nummer 3984 ABONNEMENTSPRIJS: Per drie maanden f 1.25. Buiten Breskens per drie maanden I 1.40 Franco per post per jaar t 5.00. Buitenland per jaar f 6.50. Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS Van 1-5 regels fO,75. Iedere regel meer f 0; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel Abonnements-advertenties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling) 3R1 it T rcorresporient te Weenen van t (Jk. R. Crt. Tieldt merkwaardige -.pen, aangaarle Von Papen, de J t) sche gezant te Weenen. V ;ze toch, reistin Oostenrijk rohd, t hij allerweje redevoeringen .j., [t van een, x>or een buiten- sch diplomaat heel ongewoon lbs kter. Hij zou een anti-Oosten- che campagne voeren en de - [ste regeeringsersonen in het IV fel critiseeren De Oostenrijk- regeering zelf jou er voor zor- dat de bijeenkomsten alleen Duitschers en aidere vreemde- m, maar nitt dooi Oostenrijkers cht worden Het klinkt alles mate ongevoon. Maar ongeloo- lepDat wood kan men op po- )U gebied in die buurt niet meer 'IK uiken. In het bijzonder niet ere teer het Ton Papen betreft. officier-inustrieel-staatsman-di uroiaat heeft reds lang zijn plaats iend onder e zeer avontuurlijke I en der polieke wereldgeschie- 5. Vooral t( Rome zal men dat [0 fit oogenblii zeker beamen. Men daar in tei laatsten tijd zijn P en laten neg met bijzondere igstelling. Hi is er zoo weinig (ilair, dat hit ons niet zou ver- n, wanneei tij er weldra een ;l{kek zou aanendigen, in de wer ft onschuldig verwachting er als leman doorgentleman met vol de vriendelkheid ontvangen te en. Zoo riemt hij zelf deze |en op, als een ridderlijk spel, ^tvan echter een der regels is, tnen de gtvone begrippen van irlijkheid vlmaakt terzijde zet. :or rat met poitiek samenhangt is ied hem een oort jioe jitsoe, als ibeoefend. Hebben anderen 1 degen morele bezwaren, dan is lechts ontlat zij geen begrip en van ioe jitsoe als sport. !-J' Pasen kemt met zijn altijd wel- iden blik uit het strijdperk. zijn handen, en is verder erbaasd als hij merkt dat er zijn die politiek gesproken handen liever niet meer druk- Dipit stoort hem niet in zijn ge- j4edigheid en ijver. Het ligt im- vJalleen aan gebrek aan begrip t anderen. im< r il I door adiMARGARET PEDLER. t> het Engelsch vertaald door sv*. VUERHARD-BERKHOU1 >fi o hebt gelijk, Mac zal geen se- langer lijden". Carols blauwe waren wijd geopend, stralend jttiijke verontwaardiging en ze laar man onbevreesd aan. „Ik levjt nu direct de waarheid zeg- Om Herrick vrij te pleiten, in 'kq,n je met me doen wat 3(t. Scheiden als je wilt ik lat je het deed". Francis oogen flikkerden een >lik valsch, toen zei hij: „Zoo fin ik niet. Er zijn andere, stl musantere manieren om om n vrouwen te straffen", cb anks haar nieuw verworven vi( ^iverde ze even bij de af- elijke dreiging in zijn stem, lerinnerde ze zich ineens een r t Jems brief: „Tracht je te Lieren, dat ik nog ergens op ie planeet rondzwerf en je al- U liefhebben". Het was als Zoo is het heel zijn diplomatiek en politiek verleden geweest. Het is met zijn bekende lotgevallen als militair attaché te Washington begonnen. Hoezeer hij daar niet alleen de Ame rikanen dupeerde wie van zijn belligerante ambtgenooten uit dien tijd zal hem dit in alle oprechtheid verwijten? maar veel erger nog zijn eigen medewerkers, wij weten dat uit The dark Invader, het boek van den Duitschen kapitein von Rin- teln, een van zijn slachtoffers. De aandacht der heele wereld trok hij opnieuw, toen hij de oppositie der Oost-Elbische groot-grondbezitters tegen de nieuwe agrarische politiek van Brüning zoo goed wist te organiseeren, dat hij zelf als rijks kanselier uit dit alles te voorschijn kwam. Als rijkskanselier bleek hij te gevaarlijk. Het was zijn bescher mer en vriend Von Schleicher, die hem bijtijds wegschoof en verving. Von Schleicher had steeds een zeer geringen dunk gehad van de intel- lectueele kracht van zijn „Freund Franzchen". Daarom onderschatte hij hem geducht als politiek jioe-jitsoe- speler. Von Schleicher's inlichtingen dienst was goed genoeg om direct te ontdekken, dat Von Papen op 4 Januari 1933 begonnen was te Keu len met Hitier te praten. Het was onaangenaam dat dit in de kranten kwam; maar Von Papen zocht zelf Von Schleicher op om hem gerust te stellen. Hij begreep er niets van dat de kanselier aan zijn vriendschap kon twijfelen. Von Schleicher, de koele beoordeelaar van menschen, zal het zijne gedacht hebben bij de pathetische betuigingen van vriend schap van Von Papen; maar hij heeft er niet genoeg bij gedacht. Dat merkte hij, toen weinige weken later Von Papen, in gezelschap van Hu- genberg, Hitier, door hen beiden „aan handen en voeten gebonden," ais rijkskanselier aan Hindenburg kwamen aanbieden. Wat van dit al les het gevolg is geweest, en in hoever Von Papen de gevolgen van zijn grootsche intrige heeft beheerscht wij hoeven er niets over te zeg gen. Kort voor 30 Juni van dit jaar hield Von Papen een merkwaardige rede, waarbij hij, tegen zijn gewoon te, iets van zijn gevoelens tegenover het bewind, dat hij toch maar zelf in het zadel had geholpen, in het de druk van een vriendenhand vast, waar en trouw te midden van dezen chaos van .valschheid, be drog en wreedheid. Ze doorstond moedig den kwaadaardigen blik van haar man. „Ik ben je nooit ontrouw ge weest," zei ze. „En dat weet je even goed als ik. Je hoeft ook niet te probeeren me bang te maken, ik geloof niet, dat ik ooit weer bang voor je zal zijn". Ze draaide zich om en verliet kalm de kamer en om een reden, dien hij zelf niet begreep, deed Sir Fran cis geen poging om haar terug te houden. Misschien bleef hij doorlou ter verbazing zoo stil en onbewe gelijk staan, of misschien was het haar moed een moed, die altijd het beste wapen is om een stiel mee te bestrijden. Een half uur later was ze in Greenwood en vertelde Mac gebro ken en wat onsamenhangend dehee le geschiedenis, want het was een veel moeilijker taak om de waarheid te bekennen aan hem, die zoo ge leden had en dien ze zoo liefhad, dan het was geweest om haar echt genoot haar minachting in het ge laat te slingeren. Doch ze kreeg het er eindelijk in onsamenhangende woorden en zinnen uit en zé zag aan Macs gezicht, dat hij de geheele beteekenis van de gebeurtenissen op openbaar liet blijken. Dezen keer heeft het hem, op dien noodlottigen datum, op een haar af het leven gekost. Men zegt dat von Bose met zijn leven het leven van zijn chef redde. Zelfs in nationaal-socialisti- sche regeeringskringen heeft men aanstoot genomen aan het gemak, waarmede Von Papen den dood van verschillende vrienden op 30 Juni scheen te vergeten en te vergeven. Men kan nu eenmaal niet altijd win nen; als men zelf het leven er maar afbrengt, dan zet men het spel voort. Dat is sportmanseer. Von Papen's vrienden en vijanden vonden het toch maar beter, dat hij uit Berlijn wegkwam. Men gaf hem werk te Weenen. Von Papen begon al vreemd. Hij had heelemaal geen haast, om zijn toch dringende taak te aanvaarden. Hij maakte allerlei reizen; hij nadert nu eenmaal alles liefst langs een omweg. Zag hij te gen Weenen op? Toen hij er aan kwam waren er echter wel degelijk lieden, die zich gaarne door hem lieten bepraten. Wie zou door zoo veel frissche naïveteit, en zooveel aristocratische welwillendheid, niet worden ingepakt? Het was jammer voor Von Papen, maar: Niet de katholieke machthebbers die hem weinig gul begroeten. Al heel spoedig ging hij, ter af wisseling, bij Gömbös jagen, nadat hij zich veel moeite gegeven had voor een persoonlijke introductie bij den Hongaarschen premier. Hij bracht voor Gömbös wat mee, een alleraardigst politiek voorstel, waar naar de Hongaarsche premier, en met hem zijn nazi-gezinde minister van buitenlandsche zaken, met open mond luisterden* Het ongeluk Von Papen's onvermijdelijk onge luk, dat echter altijd slechts anderen treft heeft gewild, dat men van de ontvankelijkheid daarvoor ook vernam te Rome, waarvoor het voor stel waarlijk niet bedoeld wasl Von Papen dan had verteld: „Er bestond een bondgenootschap kant en klaar, tusschen Duitschland, Polen en Zuid- Slavië. Het kon echter eerst van kracht worden, als Hongarije, als verbindende schakel, er werd bijge voegd. Dan kon de groote potver- deeling een aanvang nemen. Polen zou uitgestrekte territoriale pers pectieven krijgen in vele richtingen en om te beginnen, begeerde brok Two Ways Cottage begreep. „Zeg, dat je me vergeeft, Mac," smeekte ze, verschrikt door die vreemde, weggetrokken uitdrukking in zijn gezicht. Nu verdween de maskerachtige strakheid en een flauwe glimlach verscheen om zijn lippen. „Er is niet veel te vergeven," zei hij vriendelijk. „Jij kon niet voorzien wat er gebeuren zou, nadat jij het huis verlaten had „Ik dacht, dat je boos op me zou zijn, dat ik er heen was gegaan," haperde ze, want ze kon de ernstige vriendelijkheid waarmee hij haar biecht opnam, niet begrijpen. „Ik was bang, dat je dat je het on oprecht van me zoudt vinden". Er was een eigenaardige uitdruk king in zijn oogen. „Misschien zou ik er vroeger boos om zijn geweest," ontwoordde hij langzaam, „maar ik begin in te zien dat soms de eene vorm van loyali teit in conflict komt met den ande ren". Een poosje praatten ze kalm sa men, doch ze bleef niet lang. In stinctmatig begreep ze, dat hij ver langde om alleen te zijn. Ze waagde het echter nog een vraag te doen met betrekking tot de toekomst. „En Herrick? Zal je haar schrij ven, Mac?" „Ja," antwoordde hjj kortaf. „Ik ken van Tsjechoslowakije. Duitsch land kreeg uit dat land de Duit schers. Maar men zou toch een Tsjechisch kernstaatje overlaten. Hongarije kreeg natuurlijk ook wat het begeerde, o.a. het Burgenland van Oostenrijk. De rest van Oostenrijk moest van zelf Duitsch worden. Ook weer niet heelemaal; Carinthië zou den de Zuid-Slaven krijgen. Die zouden zich verder naar het Zuiden op kosten der Italianen kunnen te goed doen. Ook Duitschland zou het noodige, gewezen Oostenrijksche ge bied weer van Italië afnemen. Fiume zou een vrije haven worden voor de bondgenooten. Het was een prachtig plan, al leen wat geflatteerd voorgesteld. Po len, en, naar men nu zeker weet, ook Zuid-Slavië, waren niet zoo vast van de partij als Von Papen het voorstelde. Gömbös mag een oogen- blik verblind zijn geweest door de glorie, die Von Papen hem voor spiegelde; tot zich zelf bracht hem het onweer uit Rome, dat niet uit bleef, toen men daar vertrouwelijke voorlichting kreeg. Ook te Weenen heeft men stellig het noodige ver nomen en opgemerkt tegenover Gömbös. Deze laatste is nu intus- schen te Warschau, te Rome en op den Semmering bij Schuschnigg ge weest. Hij blijkt sedertdien een wij zer, en misschien zelfs ook een wat opgelucht, man. Het is weer misge- loopen voor Von Papen. Maar dat ontmoedigt hem niet. Wij vernemen nu juist zijn jongste heldendaden. Hij zal het nooit opgeven; daarvoor is hij sportman. Maar hij moet op passen. Als hij nergens meerbruik baar is, moet hij naar Duitschland terug. En dat is gevaarlijk. Vroeger heeft hij altijd er van geprofiteerd, dat men hem het vele onzekere in hem ten goede liet komen. Dat was de basis van zijn jioe jitsoe. De tegenwoordige grootmachtigen in Duitschland echter nemen altijd het zekere voor het onzekere. En Hin denburg is er niet meer. De leden van de regeering hebben gistermorgen een korte vergadering zal haar schrijven". En zoo kwam het, dat er den volgenden morgen een brief met het bekende handschrift op Herricks bord aan de ontbijttafel lag. Ze voel de haar hart luid bonsen, voelde de haastig gewisselde blikken van Mim en Billy en het verlangen en de sympathie die in dien blik lag. Zwij gend liet ze den brief in haartaschje glijden. Ze kon den brief zelfs niet onder die vriendelijke oogen lezen. Later, alleen in haar kamer in het hotel, opende ze hem en een zachte, gesmoorde kreet ontsnapte haar toen haar oogen langs het geliefde hand schrift vlogen. Zelfs de manier waar op de geliefde zijn „T" 's dooirstreep. t-e had een bijzondere charme voor haar. „Herrick, kun je me ooit ver geven?" luidde de brief, die in zijn kortheid haar hart deed trillen. „Ca rol heeft me alles verteld over dien avond in Two Ways Cottage. Ik kan mezelf nooit vergeven". Ondanks haar trots vond ze het niet moeilijk hem te vergeven. Het was zooals ze tegen Mim gezegd had: „je kon niet laten om de men schen, die .je liefhad te vergeven". En gedurende die oneindig lange dagen die verloopen waren sedert zij en Mac van elkaar waren gegaan, had ze ruimschoots tijd gehad om na te denken en in te zien, hoe gehouden. Nadat de minister-presi dent den huidigen toestand van het kabinet had uiteengezet, zijn de mi nisters het eens geworden over den inhoud van een verklaring, die he denmiddag in de Kamer door graaf de Broqueville uit naam van de re geering zal worden afgelegd. 'De redenen van dit ontslag moeten gezocht worden in de verdeeldheid, die reeds geruimen tijd in den schoot van het kabinet bestaat. Deze rede nen zijn zoowel van persoonlijken als van programmatischen aard. Waarschijnlijk zal deze kabinets crisis van zeer korten duur zijn. Vrij algemeen wordt verwacht, dat Jas- par, de huidige minister van buiten landsche zaken, met de samenstel ling van 4e nieuwe combinatie zal worden belast. Van een extra-parle mentaire regeerrng zal geen sprake zijn. Het blijkt vast te staan, dat in ieder geval de heengaande minister president de Broqueville, en de mi nisters zonder portefeuille van Zee land en van Ingenbleek definitief weggaan. De Broqueville heeft gistermid dag een vrij langdurig onderhoud met Jaspar gehad en later met den voorzitter van de Kamer. Heden ko men de yerschillende parlementaire fracties bijeen om den toestand te bespreken. Zooals de zaken nu staan, zijn politieke verrassingen geenszins uit gesloten. Alles hangt af van de wen ding welke de crisis heden na de opening van het parlement, zal ne men Een nieuw millioenen-schandaal? De Parijsche pers houdt zich be zig met een nieuw groot financieel schandaal, dat den staat 120 millioen frank zou hebben gekost. De recht bank van Rouaan heeft de zaak in onderzoek. Het betreft uitgebreide bedriege rijen door een onderneming voor openbare werken, die uit een steen groeve bij Rouaan het materiaal voor havenwerken en andere werkzaam heden aan de Seine levert. Deze onderneming heeft viermaal zooveel berekend als de leveringen in wer- vreeselijk gemakkelijk het was voor een man of een vrouw om hun heele levengeluk door één enkele onbe- heerschte ingeving te verwoesten en van hoe weinig beteekenis trots was tegenover liefde. Ze had ook inge zien, dat als de zaak zich anders om had toegedragen, zij even goed Mac zou gewantrouwd hebben. Het is zoo moeilijk om te voelen hoe een bepaald voorval je zal aandoen, tenzij je er werkelijk tegenoverstaat. Een briefje, nog korter dan dat van Kenyon, werd dien dag naar Greenwood gezonden. „We komen overmorgen thuis, kom me opzoeken. Herrick". 0 XXX. De molen van God. Herrick ontwaakte den volgenden morgen met een heerlijk gevoel. Den volgenden dag zou ze weer op Win- dycroft zijn. Het was nu nog maar een kwestie van uren tot ze Mac zou zien en dan zouden ze samen de donkere kloof van verkeerd be grijpen en wantrouwen, die hen ge scheiden had, overbruggen. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1934 | | pagina 1