RESKENSCHE COURANT
luws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D.
ut bittere erfdeel.
lijnt iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 70179. Uitgave J. C. LE BLEU v|h E. BOOM-BLEK, Breskens
vreemd diplomaat.
o—
FEUILLETON
!B
De Belgische regeering
treedt af.
o
Buitenland
4ste Jaargang.
Dinsdag 13 November 1934.
Nummer 3984
ABONNEMENTSPRIJS:
Per drie maanden f 1.25. Buiten Breskens per drie maanden I 1.40
Franco per post per jaar t 5.00.
Buitenland per jaar f 6.50. Alles bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIEPRIJS
Van 1-5 regels fO,75. Iedere regel meer f 0; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel
Abonnements-advertenties groote korting.
Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling)
3R1
it
T rcorresporient te Weenen van
t (Jk. R. Crt. Tieldt merkwaardige
-.pen, aangaarle Von Papen, de
J t) sche gezant te Weenen.
V ;ze toch, reistin Oostenrijk rohd,
t hij allerweje redevoeringen
.j., [t van een, x>or een buiten-
sch diplomaat heel ongewoon
lbs kter. Hij zou een anti-Oosten-
che campagne voeren en de
- [ste regeeringsersonen in het
IV fel critiseeren De Oostenrijk-
regeering zelf jou er voor zor-
dat de bijeenkomsten alleen
Duitschers en aidere vreemde-
m, maar nitt dooi Oostenrijkers
cht worden Het klinkt alles
mate ongevoon. Maar ongeloo-
lepDat wood kan men op po-
)U gebied in die buurt niet meer
'IK uiken. In het bijzonder niet
ere teer het Ton Papen betreft.
officier-inustrieel-staatsman-di
uroiaat heeft reds lang zijn plaats
iend onder e zeer avontuurlijke
I en der polieke wereldgeschie-
5. Vooral t( Rome zal men dat
[0 fit oogenblii zeker beamen. Men
daar in tei laatsten tijd zijn
P en laten neg met bijzondere
igstelling. Hi is er zoo weinig
(ilair, dat hit ons niet zou ver-
n, wanneei tij er weldra een
;l{kek zou aanendigen, in de wer
ft onschuldig verwachting er als
leman doorgentleman met vol
de vriendelkheid ontvangen te
en. Zoo riemt hij zelf deze
|en op, als een ridderlijk spel,
^tvan echter een der regels is,
tnen de gtvone begrippen van
irlijkheid vlmaakt terzijde zet.
:or rat met poitiek samenhangt is
ied hem een oort jioe jitsoe, als
ibeoefend. Hebben anderen
1 degen morele bezwaren, dan is
lechts ontlat zij geen begrip
en van ioe jitsoe als sport.
!-J' Pasen kemt met zijn altijd wel-
iden blik uit het strijdperk.
zijn handen, en is verder
erbaasd als hij merkt dat er
zijn die politiek gesproken
handen liever niet meer druk-
Dipit stoort hem niet in zijn ge-
j4edigheid en ijver. Het ligt im-
vJalleen aan gebrek aan begrip
t anderen.
im<
r
il I door
adiMARGARET PEDLER.
t> het Engelsch vertaald door
sv*. VUERHARD-BERKHOU1
>fi o
hebt gelijk, Mac zal geen se-
langer lijden". Carols blauwe
waren wijd geopend, stralend
jttiijke verontwaardiging en ze
laar man onbevreesd aan. „Ik
levjt nu direct de waarheid zeg-
Om Herrick vrij te pleiten,
in 'kq,n je met me doen wat
3(t. Scheiden als je wilt ik
lat je het deed".
Francis oogen flikkerden een
>lik valsch, toen zei hij: „Zoo
fin ik niet. Er zijn andere,
stl musantere manieren om om
n vrouwen te straffen",
cb anks haar nieuw verworven
vi( ^iverde ze even bij de af-
elijke dreiging in zijn stem,
lerinnerde ze zich ineens een
r t Jems brief: „Tracht je te
Lieren, dat ik nog ergens op
ie planeet rondzwerf en je al-
U liefhebben". Het was als
Zoo is het heel zijn diplomatiek en
politiek verleden geweest. Het is met
zijn bekende lotgevallen als militair
attaché te Washington begonnen.
Hoezeer hij daar niet alleen de Ame
rikanen dupeerde wie van zijn
belligerante ambtgenooten uit dien
tijd zal hem dit in alle oprechtheid
verwijten? maar veel erger nog
zijn eigen medewerkers, wij weten
dat uit The dark Invader, het boek
van den Duitschen kapitein von Rin-
teln, een van zijn slachtoffers. De
aandacht der heele wereld trok hij
opnieuw, toen hij de oppositie der
Oost-Elbische groot-grondbezitters
tegen de nieuwe agrarische politiek
van Brüning zoo goed wist te
organiseeren, dat hij zelf als rijks
kanselier uit dit alles te voorschijn
kwam. Als rijkskanselier bleek hij
te gevaarlijk. Het was zijn bescher
mer en vriend Von Schleicher, die
hem bijtijds wegschoof en verving.
Von Schleicher had steeds een zeer
geringen dunk gehad van de intel-
lectueele kracht van zijn „Freund
Franzchen". Daarom onderschatte hij
hem geducht als politiek jioe-jitsoe-
speler. Von Schleicher's inlichtingen
dienst was goed genoeg om direct
te ontdekken, dat Von Papen op 4
Januari 1933 begonnen was te Keu
len met Hitier te praten. Het was
onaangenaam dat dit in de kranten
kwam; maar Von Papen zocht zelf
Von Schleicher op om hem gerust
te stellen. Hij begreep er niets van
dat de kanselier aan zijn vriendschap
kon twijfelen. Von Schleicher, de
koele beoordeelaar van menschen,
zal het zijne gedacht hebben bij de
pathetische betuigingen van vriend
schap van Von Papen; maar hij heeft
er niet genoeg bij gedacht. Dat
merkte hij, toen weinige weken later
Von Papen, in gezelschap van Hu-
genberg, Hitier, door hen beiden
„aan handen en voeten gebonden,"
ais rijkskanselier aan Hindenburg
kwamen aanbieden. Wat van dit al
les het gevolg is geweest, en in
hoever Von Papen de gevolgen van
zijn grootsche intrige heeft beheerscht
wij hoeven er niets over te zeg
gen.
Kort voor 30 Juni van dit jaar
hield Von Papen een merkwaardige
rede, waarbij hij, tegen zijn gewoon
te, iets van zijn gevoelens tegenover
het bewind, dat hij toch maar zelf
in het zadel had geholpen, in het
de druk van een vriendenhand
vast, waar en trouw te midden van
dezen chaos van .valschheid, be
drog en wreedheid. Ze doorstond
moedig den kwaadaardigen blik van
haar man.
„Ik ben je nooit ontrouw ge
weest," zei ze. „En dat weet je
even goed als ik. Je hoeft ook niet
te probeeren me bang te maken,
ik geloof niet, dat ik ooit weer bang
voor je zal zijn".
Ze draaide zich om en verliet kalm
de kamer en om een reden, dien
hij zelf niet begreep, deed Sir Fran
cis geen poging om haar terug te
houden. Misschien bleef hij doorlou
ter verbazing zoo stil en onbewe
gelijk staan, of misschien was het
haar moed een moed, die altijd
het beste wapen is om een stiel
mee te bestrijden.
Een half uur later was ze in
Greenwood en vertelde Mac gebro
ken en wat onsamenhangend dehee
le geschiedenis, want het was een
veel moeilijker taak om de waarheid
te bekennen aan hem, die zoo ge
leden had en dien ze zoo liefhad,
dan het was geweest om haar echt
genoot haar minachting in het ge
laat te slingeren. Doch ze kreeg het
er eindelijk in onsamenhangende
woorden en zinnen uit en zé zag
aan Macs gezicht, dat hij de geheele
beteekenis van de gebeurtenissen op
openbaar liet blijken. Dezen keer
heeft het hem, op dien noodlottigen
datum, op een haar af het leven
gekost. Men zegt dat von Bose met
zijn leven het leven van zijn chef
redde. Zelfs in nationaal-socialisti-
sche regeeringskringen heeft men
aanstoot genomen aan het gemak,
waarmede Von Papen den dood van
verschillende vrienden op 30 Juni
scheen te vergeten en te vergeven.
Men kan nu eenmaal niet altijd win
nen; als men zelf het leven er maar
afbrengt, dan zet men het spel voort.
Dat is sportmanseer.
Von Papen's vrienden en vijanden
vonden het toch maar beter, dat hij
uit Berlijn wegkwam. Men gaf hem
werk te Weenen. Von Papen begon
al vreemd. Hij had heelemaal geen
haast, om zijn toch dringende taak
te aanvaarden. Hij maakte allerlei
reizen; hij nadert nu eenmaal alles
liefst langs een omweg. Zag hij te
gen Weenen op? Toen hij er aan
kwam waren er echter wel degelijk
lieden, die zich gaarne door hem
lieten bepraten. Wie zou door zoo
veel frissche naïveteit, en zooveel
aristocratische welwillendheid, niet
worden ingepakt? Het was jammer
voor Von Papen, maar: Niet de
katholieke machthebbers die hem
weinig gul begroeten.
Al heel spoedig ging hij, ter af
wisseling, bij Gömbös jagen, nadat
hij zich veel moeite gegeven had
voor een persoonlijke introductie bij
den Hongaarschen premier. Hij
bracht voor Gömbös wat mee, een
alleraardigst politiek voorstel, waar
naar de Hongaarsche premier, en
met hem zijn nazi-gezinde minister
van buitenlandsche zaken, met open
mond luisterden* Het ongeluk
Von Papen's onvermijdelijk onge
luk, dat echter altijd slechts anderen
treft heeft gewild, dat men van
de ontvankelijkheid daarvoor ook
vernam te Rome, waarvoor het voor
stel waarlijk niet bedoeld wasl Von
Papen dan had verteld: „Er bestond
een bondgenootschap kant en klaar,
tusschen Duitschland, Polen en Zuid-
Slavië. Het kon echter eerst van
kracht worden, als Hongarije, als
verbindende schakel, er werd bijge
voegd. Dan kon de groote potver-
deeling een aanvang nemen. Polen
zou uitgestrekte territoriale pers
pectieven krijgen in vele richtingen
en om te beginnen, begeerde brok
Two Ways Cottage begreep.
„Zeg, dat je me vergeeft, Mac,"
smeekte ze, verschrikt door die
vreemde, weggetrokken uitdrukking
in zijn gezicht.
Nu verdween de maskerachtige
strakheid en een flauwe glimlach
verscheen om zijn lippen.
„Er is niet veel te vergeven," zei
hij vriendelijk. „Jij kon niet voorzien
wat er gebeuren zou, nadat jij het
huis verlaten had
„Ik dacht, dat je boos op me zou
zijn, dat ik er heen was gegaan,"
haperde ze, want ze kon de ernstige
vriendelijkheid waarmee hij haar
biecht opnam, niet begrijpen. „Ik
was bang, dat je dat je het on
oprecht van me zoudt vinden".
Er was een eigenaardige uitdruk
king in zijn oogen.
„Misschien zou ik er vroeger boos
om zijn geweest," ontwoordde hij
langzaam, „maar ik begin in te zien
dat soms de eene vorm van loyali
teit in conflict komt met den ande
ren".
Een poosje praatten ze kalm sa
men, doch ze bleef niet lang. In
stinctmatig begreep ze, dat hij ver
langde om alleen te zijn. Ze waagde
het echter nog een vraag te doen
met betrekking tot de toekomst.
„En Herrick? Zal je haar schrij
ven, Mac?"
„Ja," antwoordde hjj kortaf. „Ik
ken van Tsjechoslowakije. Duitsch
land kreeg uit dat land de Duit
schers. Maar men zou toch een
Tsjechisch kernstaatje overlaten.
Hongarije kreeg natuurlijk ook wat
het begeerde, o.a. het Burgenland
van Oostenrijk. De rest van Oostenrijk
moest van zelf Duitsch worden. Ook
weer niet heelemaal; Carinthië zou
den de Zuid-Slaven krijgen. Die
zouden zich verder naar het Zuiden
op kosten der Italianen kunnen te
goed doen. Ook Duitschland zou het
noodige, gewezen Oostenrijksche ge
bied weer van Italië afnemen. Fiume
zou een vrije haven worden voor de
bondgenooten.
Het was een prachtig plan, al
leen wat geflatteerd voorgesteld. Po
len, en, naar men nu zeker weet,
ook Zuid-Slavië, waren niet zoo vast
van de partij als Von Papen het
voorstelde. Gömbös mag een oogen-
blik verblind zijn geweest door de
glorie, die Von Papen hem voor
spiegelde; tot zich zelf bracht hem
het onweer uit Rome, dat niet uit
bleef, toen men daar vertrouwelijke
voorlichting kreeg. Ook te Weenen
heeft men stellig het noodige ver
nomen en opgemerkt tegenover
Gömbös. Deze laatste is nu intus-
schen te Warschau, te Rome en op
den Semmering bij Schuschnigg ge
weest. Hij blijkt sedertdien een wij
zer, en misschien zelfs ook een wat
opgelucht, man. Het is weer misge-
loopen voor Von Papen. Maar dat
ontmoedigt hem niet. Wij vernemen
nu juist zijn jongste heldendaden.
Hij zal het nooit opgeven; daarvoor
is hij sportman. Maar hij moet op
passen. Als hij nergens meerbruik
baar is, moet hij naar Duitschland
terug. En dat is gevaarlijk. Vroeger
heeft hij altijd er van geprofiteerd,
dat men hem het vele onzekere in
hem ten goede liet komen. Dat was
de basis van zijn jioe jitsoe. De
tegenwoordige grootmachtigen in
Duitschland echter nemen altijd het
zekere voor het onzekere. En Hin
denburg is er niet meer.
De leden van de regeering hebben
gistermorgen een korte vergadering
zal haar schrijven".
En zoo kwam het, dat er den
volgenden morgen een brief met het
bekende handschrift op Herricks
bord aan de ontbijttafel lag. Ze voel
de haar hart luid bonsen, voelde de
haastig gewisselde blikken van Mim
en Billy en het verlangen en de
sympathie die in dien blik lag. Zwij
gend liet ze den brief in haartaschje
glijden. Ze kon den brief zelfs niet
onder die vriendelijke oogen lezen.
Later, alleen in haar kamer in het
hotel, opende ze hem en een zachte,
gesmoorde kreet ontsnapte haar toen
haar oogen langs het geliefde hand
schrift vlogen. Zelfs de manier waar
op de geliefde zijn „T" 's dooirstreep.
t-e had een bijzondere charme voor
haar.
„Herrick, kun je me ooit ver
geven?" luidde de brief, die in zijn
kortheid haar hart deed trillen. „Ca
rol heeft me alles verteld over dien
avond in Two Ways Cottage. Ik
kan mezelf nooit vergeven".
Ondanks haar trots vond ze het
niet moeilijk hem te vergeven. Het
was zooals ze tegen Mim gezegd
had: „je kon niet laten om de men
schen, die .je liefhad te vergeven".
En gedurende die oneindig lange
dagen die verloopen waren sedert
zij en Mac van elkaar waren gegaan,
had ze ruimschoots tijd gehad om
na te denken en in te zien, hoe
gehouden. Nadat de minister-presi
dent den huidigen toestand van het
kabinet had uiteengezet, zijn de mi
nisters het eens geworden over den
inhoud van een verklaring, die he
denmiddag in de Kamer door graaf
de Broqueville uit naam van de re
geering zal worden afgelegd.
'De redenen van dit ontslag moeten
gezocht worden in de verdeeldheid,
die reeds geruimen tijd in den schoot
van het kabinet bestaat. Deze rede
nen zijn zoowel van persoonlijken
als van programmatischen aard.
Waarschijnlijk zal deze kabinets
crisis van zeer korten duur zijn. Vrij
algemeen wordt verwacht, dat Jas-
par, de huidige minister van buiten
landsche zaken, met de samenstel
ling van 4e nieuwe combinatie zal
worden belast. Van een extra-parle
mentaire regeerrng zal geen sprake
zijn. Het blijkt vast te staan, dat in
ieder geval de heengaande minister
president de Broqueville, en de mi
nisters zonder portefeuille van Zee
land en van Ingenbleek definitief
weggaan.
De Broqueville heeft gistermid
dag een vrij langdurig onderhoud
met Jaspar gehad en later met den
voorzitter van de Kamer. Heden ko
men de yerschillende parlementaire
fracties bijeen om den toestand te
bespreken.
Zooals de zaken nu staan, zijn
politieke verrassingen geenszins uit
gesloten. Alles hangt af van de wen
ding welke de crisis heden na de
opening van het parlement, zal ne
men
Een nieuw millioenen-schandaal?
De Parijsche pers houdt zich be
zig met een nieuw groot financieel
schandaal, dat den staat 120 millioen
frank zou hebben gekost. De recht
bank van Rouaan heeft de zaak in
onderzoek.
Het betreft uitgebreide bedriege
rijen door een onderneming voor
openbare werken, die uit een steen
groeve bij Rouaan het materiaal voor
havenwerken en andere werkzaam
heden aan de Seine levert. Deze
onderneming heeft viermaal zooveel
berekend als de leveringen in wer-
vreeselijk gemakkelijk het was voor
een man of een vrouw om hun heele
levengeluk door één enkele onbe-
heerschte ingeving te verwoesten en
van hoe weinig beteekenis trots was
tegenover liefde. Ze had ook inge
zien, dat als de zaak zich anders
om had toegedragen, zij even goed
Mac zou gewantrouwd hebben. Het
is zoo moeilijk om te voelen hoe
een bepaald voorval je zal aandoen,
tenzij je er werkelijk tegenoverstaat.
Een briefje, nog korter dan dat
van Kenyon, werd dien dag naar
Greenwood gezonden.
„We komen overmorgen thuis,
kom me opzoeken.
Herrick".
0
XXX.
De molen van God.
Herrick ontwaakte den volgenden
morgen met een heerlijk gevoel. Den
volgenden dag zou ze weer op Win-
dycroft zijn. Het was nu nog maar
een kwestie van uren tot ze Mac
zou zien en dan zouden ze samen
de donkere kloof van verkeerd be
grijpen en wantrouwen, die hen ge
scheiden had, overbruggen.
(Wordt vervolgd).