BRESKENSCHE COURANT lieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. Bij Ruwe Handen Purol w Het biltere erfdeel. N0$BI>-STER Eerste Blad. GOEDKOOP™GOED Verschijnt iederen DINSDAG- cn VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 70179. Uitgave J. C. LE BLEU v|h E. BOOM-BLIEK, Breskens FEUILLETON 30cL 44ste Jaargang. Vrijdag 9 November 1934. Nummer 3983 ABONNEMENTSPRIJS: Per drie maanden f 1.25. Buiten Breskens per drie maanden f 1.40. Franco per post per jaar f 5.00. Buitenland per jaar I 6.50. Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS Van 1-5 regels 10,75. Iedere regel meer 10;15. Ingez. Med. 30 ct. per regel Abonnements-advertenties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling) Dit nummer bestaat uit 2 bladen. De nieuwe joodsche immi gratie naar Palestina. Men schrijft ons uit Palestina: Het is een opmerkelijk verschijn sel, dat de buitenlandsche handel, lA die in alle Europeesche landen zoo sterk achteruitgegaan is, in Palesti- na juist een tegenovergesteld beeld t vertoont. De buitenlandsche handel bedroeg in ponden uitgedrukt in 1929 750.000 per maand en was in het jaar 1933 tot 1,230.000 per maand gestegen. In alle landen der wereld zijn dui zenden en duizenden werkloozen, ter- ewijl in Palestina gedurende de laatste drie jaren de industrie en de land bouw groot gevaar loopen door ge brek aan de noodige arbeidskrachten zeer geschaad te worden. Men vraagt f zich natuurlijk met eenige ongerust heid af, hoe lang deze welvaart aan houden zal. Men moet niet vergeten, dat Palestina zich op het oogenblik in een toestand van wedergeboorte bevindt. De tegenwoordige toestand herinnert aan de scheppingsperiode van eene groote industrieele onder neming. Het dankt zijn welvaart niet aan bekwaamheden, energie en volhar ding, maar hoofdzakelijk aan decri sis der verschillende volkeren, die nu reeds vijf jaar de wereld be heerscht en vooral aan het feit, dat de joden in Europa door deze crisis in een catastrofalen toestand zijn ge raakt, zoowel op oeconomisch als op politiek gebied. De Duitsche, Poolsche, Roemeensche, Hczngaar- sche en zelfs Tsjechoslowaaksche jo den moeten 75 pCt. van hun bezit tingen in de landen hunner geboorte achterlaten en komen met de 25 pCt., die hun nog overblijven, zich ia Palestina vestigen. Wat men al- daar thans ziet, is niet meer een immigratie van joden, maar gelijkt eerder op een inval of een vlucht, want 90 pCt. der nieuw aangekome nen zijn genoodzaakt tot eiken prijs 'iun land te verlaten. Een aantal hunner vertrekt naar Palestina zon der middelen, zonder visum of pas 25 32 hu door MARGARET PEDLER. Uit het Engelsch vertaald door A.E.C. VUERHARD-BERKHOUT 0 .Goeie genade, er schijnt een sa menzwering te bestaan om jou in onwetendheid te houden," zei hij spottend. Hij liep de kamer door en keek achteloos het raam uit als of hij, wat hem betrof, het onder werp als afgehandeld beschouwde. Carol volgde hem. ,Mij in onwetendheid te houden Over wat?" Hij keek haar aan, zijn oogen schoten vuur onder hun opgezette leden en zijn antwoord kwam als het flitsen van een haastig getrok ken zwaard. ..Over wat zekeren avond in Two ™ays Cottage gebeurd is". Ze hield haar adem in. Een vree selijk voorgevoel vervulde haar. Wat *"st hij? Hoeveel? En wat bedoel de hij toen hij sprak over Derricks bezoek aan de villa? Ze moest er poort. Zij landen in Beiroet of Port- Said, vanwaar zij hun reis gedurende den nacht op kleine Arabische boot jes vertolgen. Dikwijls vallen zij in de handen der politie, die hen in de gevangenis in Gaza of in Akko werpt, waar zij de beslissing van den rechter moeten afwachten, tot zij in de meeste gevallen weet' uit het land gezet worden. Er zijn vele gevallen voorgeko men, dat de Arabische matrozen, die een grooten prijs genomen had den voor den overtocht van Egypte of Syrië naar Palestina, de immi granten gedwongen hebben, onder bedreiging de booten te laten om slaan, hun alles te geven wat zij bezaten in geld of in bagage. Dik wijls werden deze ongelukkigen op een eenzame plaats aan land gezet en waren zij genoodzaakt zonder voedsel en zonder water met hun tienduizenden jonge joodsche men- schen te redden van het vreeselijke lot als bedelaars door de straten van .Warschau. Wilna en Lodz rond te moeten zwerven. Het is moeilijk te voorspellen wat over eenige jaren geschieden zal. Misschien zal er dan in Palestina een tijd van werkloosheid aanbreken, maar op het oogenblik kan het land aan 20.000—30.000 personen meer werk verschaffen dan door de re geering toegelaten worden en in naam zoowel der menschelijkheid als van het gezonde verstand blijft het noodig er bij de regeering op aan te dringen, dat de te strenge immigra- tiewetten gewijzigd zullen worden. Voor den Europeeschen oeconoom is de toestand in Palestina raadsel achtig. In de geheele wereld is, als er een crisis heerscht, de eerste ge nomen maatregel de immigratie te vrouwen en kinderen verschillende dagen te blijven zwerven, alvorens zij op een bewoonbare plaats aan kwamen. Zij mochten zich nog ge lukkig achten als de plaatselijke Ara bieren hen niet aan de politie over leverden. Verschillende dezer onge lukkigen zijn vermoord of verdron ken en een aantal maakte een einde aan hun noodlottig leven. Niettegen staande al deze ellende komen toch steeds meer vluchtelingen. In Con- stanza, Beiroet, Athene, Port-Said wachten verscheidene duizenden joodsche families op een gelegenheid naar Palestina te gaan. Velen ko men uit Polen waar de joden geen bestaansmogelijkheden meer hebben en veroordeeld zijn van honger te sterven. Onder deze omstandigheden is het niet verwonderlijk, dat vele ouders aldaar verkiezen dat hun kinderen naar Palestina zullen gaan, waar zij zeker zijn werk te vinden en ook daarom geeft men zich in Palestina een wanhopige moeite de noodige arbeidsc-ertificaten te verkrijgen. Niet slechts verlangt men <leze certifi caten, omdat het gebrek aan ar beidskrachten zeer groot is, maar men voelt ook sterk de behoefte achter zien te komen ze moest zekerheid hebben. „Vertel me, wat er gebeurd is," zei ze met verstikte stem. Hij vertelde het haar met de voldoening van iemand, die geniet van een bijzonder lekker hapje in woorden, die niet herhaald kunnen worden, veroordeelde Herrick vol komen en vermeed zorgvuldig om zijn eigen onvrijwillig vertrek uit de villa te beschrijven. „En daarom heeft je broer het engagement af gemaakt," besloot hij. „Dat zou elke man in dezelfde om standigheden gedaan hebben". „Heeft hij je gezegd dat het daar om was?" „Neen, je broer en ik z'ijn nu niet precies op hoe zal ik het zeggen op vertrouwelijken voet met elkaar. Maar kan jij, nu je weel wat er voorgevallen is," hij keek haar spottend aan, „een andere re den bedenken?" Ze kon het niet. De heele zaak was haar nu zoo klaar als de dag. Het was alsof de schellen van haar oogen waren gevallen en of alles wat vreemd en verward had ge schenen, nu plotseling doorschijnend helder en begrijpelijk was geworden. Herrick had haar gered en had daar door zelf alles verloren. Ze voelde zich diep ontroerd. Wat beperken, in Palestina is het juist de intensieve immigratie die de wel vaart met zich medegebracht heeft. In 1933 zijn ongeveer 30.327 joden naar Palestina geïmmigreerd. Van Januari tot Juli 1934 was het aantal ongeveer 16.000 personen. Ook zijn er in het land 10.000 personen, die als toeristen gekomen zijn en in het land bleven en ongeveer 5000 per sonen, die onwettig binnengekomen zijn. Men schat het aantal joden dat thans in Palestina woont, op on geveer 255.000 personen. Vele kapitalisten zijn den laatsten tijd naar Palestina gekomen, een groot aantal hunner kwam uit Ame rika en uit Polen. In 19261933 kwamen personen met kapitaal slechts vrijwillig, uit idealistische beweegredenen, we gens het klimaat of uit politieke overwegingen. In 1933 echter waren de Duitsche joden gedwongen hun land te verlaten tengevolge van po litieke vervolgingen en de Poolsche joden als gevolg der oeconomische catastrofe. Daarom is het aanneme lijk dat het vermogen dat een kapi talist in 1933 heeft medegebracht niet zoo grapt is geweest als in de vorige jaren. Toch valt te consta- dapper en zelfopofferendl Ze voelde, dat niets ter wereld te groot was om op het altaar van zulk een vriend schap te leggen en op dat moment verloor Carol, die was gesard en geplaagd tot ze een nerveuse, ang stige vrouw was geworden, alle vrees en toonde alle grootheid die in haar was. Kalm, met een bijzondere waar digheid, wendde ze zich tot haar man: „Je vergist je absoluut," zei ze. „En Mac ook. Herrick kwam dien avond uit eigen beweging onver wacht naar de villa. Ik was daar". Ze hief het hoofd op en* keek Sir Francis strak en kalm aan. „Ik ging er heen om afscheid van Jem te nemen en Herrick kwam er om me te waarschuwen dat jij me volgde en dat jij—" met minachting, „hoop te me daar te verrassen". „Ah!" Sir Francis uitte een uit roep van triomf. „Dus nu heb ik je eindelijk tot een bekentenis gedwon gen. Ik dacht het wel ik dacht het wel". Hij grinnikte en er was iets onbeschrijfelijk afschuwelijks en akeligs in dat geluid. Het klonk als het bestiale grinniken van een krankzinnige. Carol huiverde, doch dwong zich om verder te spreken. „Dus jij wist, dat ik er geweest was, al dien tijd?" Hij knikte gemoedelyk. teeren dat de depóts in de banken in 1933 met 6 millioen pond zijn toegenomen, dat meer dan 30.000 dunam nieuwe citrusplantages zijn aangelegd en dat er voor ten minste 1 millioen pond in andere onderne mingen geïnvesteerd zijn. Ook thans blijven in dezelfde mate immigranten toestroomen. Het is na tuurlijk duidelijk, dat Palestina zijn tegenwoordige welvaart voor een groot gedeelte aan de belangrijke kapitalen die binnenkomen te dan ken heeft. Tot op heden wijzigt zich niets in den toestand der immigratie. Iederen dag komen een of twee schepen de havens van Jaffa en Hai fa binnen, die nieuwe gegoede fa milies medebrengen die zich in Pa lestina komen ypstigen. Natuurlijk zal dit niet steeds zoo voortduren, maar als wij een analyse van den tegenwoordigen toestand in Palestina maken, gelooven wij dat het ge vaar van een crisis in Palestina niet zoo heel groot is, zelfs niet als de immigratie van kapitalisten geheel zou ophouden of een zeker aantal kapitalisten het land weer zouden verlaten en dus een gedeelte van het geld zouden medenemen. De groote kapitalisten nemen voor - loopig nog eene afwachtende hou ding aan. Het zijn vooral de kleine kapitalisten die kleine industrieele ondernemingen hebben opgericht of winkels geopend hebben. Het is be grijpelijk dat een Duitsche jood die in een land is gekomen, dat hij niet kent en waar de arbeidsomstandig heden heel verschillend zijn van die waaraan hij gewoon is, voorzichtig is met het aanleggen van zijn geld. In het beste geval zal hij een huis bouwen om een woning voor zichzelf te hebben en '12—13 pCt. van zijn geld te maken. Het aandeel der Duitsche joden in de nieuwe in dustrieën die den laatsten tijd ge schapen zijn, is dus zeer beperkt. Volgens de opgaven van de Jewish Agency bedraagt het geheele kapi taal, dat in 1933 in de industriëele ondernemingen geïnvesteerd is, 382.000, hieraan namen de Duit schers slechts voor 18 pCt. deel. De industrieele ondernemingen der Duitsche immigranten zijn in elk ge val niet zeer belangrijk en de door hen geïnvesteerde kapitalen in zulk een onderneming bedroegen nooit meer dan 5000. De Duitsche im migranten zonder en met kleine ka- „Ik was er zeker van. Humphreys zag je er binnen gaan. En den vol genden morgen lang voor je vriend Beresford wakker was vond hij de afdrukken van de ban den van de motorfiets van den jon gen Rivington achter het huis. Wij hebben goed alles nagegaan, Humphreys en ik". Carol wierp hem een minachten den blik toe. „Ik veronderstel, dat je alles voor uit afgesproken had om net te doen of je langer zou wegblijven dan je van plan was". „Ik dacht wel, dat je, als je zeker was dat je niet bespied werd, iets dwaas zoudt uithalen en jezelf zoudt compromitteeren". „En daarom liet je Humphreys spionneeren?" Weer knikte Sir Francis zelf voldaan. „Humphreys is een onbetaalba re bediende," zei hij tevreden. „Onbetaalbaar, ja, dat geloof ik ook," antwoordde Carol. „Het eeni ge wat ik niet begrijp is, waarom je alles zoo ver hebt laten komen, en Herrick de schuld op zich hebt laten nemen. Het kan toch geen voldoening voor jou zijn, dat het engagement af is". „Daar vergis je je zeer in. Het was juist een groote voldoening voor per/2 pond. pitalen hebben zich zeer snel geac climatiseerd. Vooral de intellectuee- len zijn niet bij hun oude vak ge bleven. Men kan doctoren in de fi losofie ramen zien schoonmaken of een dokter die petroleum en detail verkoopt of een onderwijzer die cou ranten in de straten van Tel-Aviv of Haifa verkoopt. De ingenieurs werken voor een groot gedeelte als arbeiders in de werkplaatsen en ver dienen 20—40 piaster per dag. De winkeliers zijn bij hun vak gebleven en hebben vele luxueuse winkels opgericht waar men zelfs een dameshoed van 2—3 pond en japonnen van 10—12 pond kan koo- pen. Het merkwaardigste is dat de ze winkels zeer goede zaken maken. Verba Mate, Amerika's nieuwste modedrank. o Vanaf den tijd dat de Europeanen het vasteland van Noord-Amerika ontdekten, heeft zich in de keuze der dranken nog al eens verandering voorgedaan. In bonte rij werden ach tereenvolgens tot volksdrank geko zen: Hollandsche klare, port, sher ry, whisky, thee, koffie. Thans is een nieuwe ster aan den Amerikaanschen drankhemel ver schenen: Yerba Mate, de verfris- schende drank van Brazilianen en Argentiniërs. De omstandigheden zijn gunstig: de leveranciers van aloohol-vrije dranken hebben dringend een nieuw reclame-artikel noodig, willen zij zich tegenover de weer toegestane alco- me. Miss Waylen heeft misbruik ge maakt van haar voorrechten. Ze heeft zich met mijn persoonlijke za ken bemoeid en dat permitteer ik niemand. Ze verdiende straf en ze heeft haar verdiende loon". Carol keek hem met oogen vol afkeer aan. Met elk woord dat hij sprak toonde deze man zyn lage karakter. Ze had het gevoel, alsof ze in een stinkenden, stilstaanden poel had geroerd, die onuitspreke lijke verrotting verborg onder de slijmerige gladheid van zijn opper vlakte. „Ik geloof, dat het je niets zou kunnen schelen wie er leed, kis je maar iemand pijn kon doen en wraak kon nemen". „Je onderschat me," antwoordde hij. „Er is nog zooiets als twee vlie gen in één klap slaan. Miss Waylen heeft haar lesje gehad, vermoed ik en zal zich voortaan wel wachten zich met mijn zaken te bemoeien. En wat jou betreft," hij glimlachte sarcastisch, „ik wist, dat ik de val achter je kon dichtslaan zoodra ik verkoos. Je zou nooit die dierbare broer van je laten lijden als je het verhinderen kon dus je was wel genoodzaakt jezelf te verraden". (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1934 | | pagina 1