BRESKENSCHE COURANT Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D. - n Het bittere erfdeel. Verschijnt iederen DINSDAG- cn VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 70179. Uitgave J. C. LE BLEU v|h E. BOOM-BLIEK, Breskens a FEUILLETON tie esk de Binnenland De plechtige opening der Staten-Generaal. 43ste Jaargang Dinsdag 18 Septembar 1934. Nummer 3968 ABONNEMENTSPRIJS: Per drie maanden 1 1.25. Buiten Breskens per drie maanden f 1.40. Franco per post per jaar f 5.00. Buitenland per jaar f 6.50. Alles bij vooruitbetaling. ADVERTENTIEPRIJS Van 1-5 regels (0,75. Iedere regel meer f 0; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel Abonnements-advertenties groote korting. Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling) W Zij. die zich met 1 October op ons blad abonneeren, ontvangen van af heden tot dien datum alle ver schijnende nummers gratis. Vul het in dit nummer voorkomend formulier in en zendt het ongefrankeerd als drukwerk aan ons bureau. jro< 00 :en lege eel r 1 iling and dep Sowjet-Rusland treedt toe tot den Volkenbond. i o Het volkenbondssecretariaat heeft den tekst bekend gemaakt van het uitnoodigingstelegram aan de Sow jet- regeering en van het antwoord daar op van Litwinof. De uitnoodiging aan de Sovrjet- regeering dat de delegaties, die het verzonden hebben ter kennis van de volkenbondsvergadering hebben ge bracht, is door de volgende 30 dele gaties geteekend: Abessinië, Alba nië, Australië, Bulgarije, Canada, Chili, China, Engeland, Estland, Frankrijk, Griekenland, Haiti, Hon garije, Britsch-Indië, Irak, Italië, Letland, Litauen, Mexico, Nieuw- Zeeland, Oostenrijk, Perzië, Polen, Roemenië, Spanje, Tsjechoslowa- kije, Turkije, Uruguay, Zuid-Afri- ka, Zuid-Slavië. Bovendien hebben de regeeringen van Denemarken, Fin land, Noorwegen en Zweden ter ken nis van de Sowjetregeering gebracht, dat zij voor de toetreding van de Sowjet-Unie tot den Volkenbond zul len stemmen, doch de uitnoodiging niet hebben geteekend, omdat zij principieel gekant zijn tegen een ac tie buiten het kader van de volken- bondsvergadering. Behalve deze vier noordelijke sta ten, die dus ook tot de voorstanders van Sowjet-Ruslands toetreden be- hoo-ren, hebben van de Europeesche staten alleen België, Ierland, Luxem burg, Nederland, Portugal en Zwit serland het uitnoodigingstelegram niet geteekend. Ofschoon de 34 sta ten die Litwinof hun instemming met Sowjet-Rusland toetreding heb ben meegedeeld, niet de vereischte tweederde van het aantal stemmen vormen (er zijn 53 staten in de Vol kenbondsvergadering vertegenwoor digd, zoodat 36 de vereischte meer derheid is), is toch aan het voldoen aan den eisch van een meerderheid 73. ■atle COl) en alt jt di< door MARGARET PEDLER. Uit het Engelsch vertaald door A.E.C. VUERHARD-BERKHOUT 0 „Als Jem weg is," herhaalde ze „Waarheen? Wat bedoel je?" „Wist je dat niet? Ik dacht dat Carol het .je verteld had. Hij heeft vrijwel besloten om uit St. Heriót weg te gaan althans voor een poos waarschijnlijk naar 't vaste land". „Uit St. Heriot weg? Maar, o Mac, dat zou het einde van alles beteekenen voor Carol. Ik geloof nooit dat ze haar leven zal kunnen dragen als Jem weg gaat". Kenyon keek nadenkend. „Integendeel, ik geloof, dat ze het veel makkelijker zal vinden als het eerste verdriet voorbij is. De tegenwoordige toestand vraagt te veel van menschelijke krachten. Als een man en een vrouw van elkaar houden, zooals zij doen, dan kun nen ze onder de gegeven omstan digheden veel beter van elkaar af van tweederde niet te twijfelen, aan gezien het bekend is, dat verschil lende staten die niet geteekend heb ben, toch voor de toetreding zullen stemmen, zooals b.v. de Valera, die in de volkenbondsvergadering uit naam van Ierland zulks verklaard en dat bovendien verschillende ande re staten, zooals België, zich vain stemming zullen onthouden, zoodat een veel geringer aantal dan 36 noo- dig is om de vereischte meerderheid van tweederde te vormen. Het tele gram aatt Litwinof bevat niets anders dan de verklaring, dat de bovenge noemde delegaties uit de overweging van de roeping van handhaving en organisatie van den vrede, die een essentieele taak van den volkenbond is, de medewerking van alle staten op prijs stellen en daarom Sowjet- Rusland uitnoodigen lid van den Vol- kenbond te worden en den bond zijn kostbare medewerking te verleenen. Litwinofs antwoord is aan den voorzitter van de Volkenbondsver gadering gericht. Litwinof verklaart daarin het telegram van de boven genoemde 30 delegaties ontvangen te hebben en tevens de mededeeling van de vier noordelijke staten, dat ook deze voor de toetreding van Sowjet-Rusland zijn. Hierop laat Lit winof de volgende beschouwing vol gen: „Sowjet-Rusland heeft van de or ganisatie en de bevestiging van den vrede de essentieele taak van haar buitenlandsche politiek gemaakt en is nimmer doof gebleven voor eenig voorstel tot internationale samenwer king in het belang van den vrede. De Sowjetregeering is van meening dat de uitnoodiging van een zeer groote meerderheid der Volken bondsleden de waarachtige vredeswil van den Volkenbond weergeeft en er een getuigenis van is, dat de Vol kenbond de noodzaak van de samen werking met Sowjet-Rusland erkent. De Sowjetregeering is daarom be reid aan deze uitnoodiging gevolg te geven en lid van den Volkenbond te worden en er de plaats in te ne men die aan Sowjet-Rusland toe komt. De Sowjetregeering verbindt zich alle internationale verplichtingen en alle verplichtingen, die overeenkom stig artikel 1 van het volkenbonds verdrag een verbindend karakter voor de leden hebben, na te leven. zijn, dan elkaar voortdurend zien". „Toch scheen jij geen haast te hebben om jezelf voor altijd te be letten me te zien," zei Herrick met een lachje. Hij lachte terug. „Nee, omdat jij vrij was en er altijd kans bleef, dat alles voor me terecht zou komen. Voor Jem be staat die kans niet". Zijn gezicht werd weer ernstig. „Er staat hem maar één ding te doen er een eind aan maken. Weggaan". Herricks hart zonk in haar schoe nen. Ze kon wel de juistheid van Macs streng ultimatum zien, maar haar liefde en sympathie voor Carol maakten, dat ze met overweldigend medelijden begreep, wat deze laatste door moest maken, al datgene waar ze tegen moest vechten nu het wer kelijk tot scheiden kwam. Het was niet te verwonderen dat die strijd haar was aan te zien. Herrick keek Kenyon nieuwsgie rig aan. Voelde hij het ook? Al het leed en de pijn saamgevat in dat korte vonnis. „Er een eind aanma ken. Weggaan". Doch ze las niets op zijn gezicht. „Ik ben er niet zoo zeker van dat je gelijk hebt," zei ze peinzend. „Ik geloof ik vrees, dat Carol aan liet eind van haar krachten is". Zijn gezicht bleef ondoorgronde lijk. De Sowjetregeering verheugt er zich vooral op ook tot den Volken bond toe te treden in verband met de kwestie van onderzoek van wij ziging van het volkenbondsverdrag om dit in overeenstemming te bren gen met het pact van Kellog-Briatid om den internationalen oorlog bui ten de wet te stellen. Overwegend dat de artikelen 12 en 13 van het volkenbondsverdrag de onderwerping van de geschillen aan arbitrage of rechterlijke beslis sing aan de waardeering der staten overlaat, stelt de Sowjetregeering er prijs op reeds thans te verklaren, dat naar haar meening deze proce dure niet kan worden toegepast op geschillen betreffende feiten, die aan de toetreding van Rusland tot den Volkenbond vooraf zijn gegaan". Litwinof eindigt zijn brief met de hoop uit te spreken, dat alle Vol kenbondsstaten deze verklaring zul len aanvaarden in denzelfden geest van oprecht verlangen naar interna tionale samenwerking en handha ving van den vrede ten vooirdeele van alle volken, als waarin de ver klaring is afgelegd. De mijnwerkersstaking voorkomen. o De spanning, teweeggebracht door de dreigende staking in de Belgische Steenkolenmijnen, is verdwenen. Zaterdagmorgen vergaderden de gedelegeerden van de mijndirecties in het gebouw van de So.c. Gen. de Belgique. Na afloop vain deze bijeenkomst bleek men vrij pessimis tisch gestemd te zijn. Om twee uur 's middags werd een delegatie vam mijndirecties door den minister-pre sident en de ministers van ©econo mische zaken en arbeid ontvangen, terwijl ook de gedelegeerden van sociaal-democratische en katholieke mijnwerkersfederaties tegen een later uur in de ambtswoning van den mi nister-president waren ontboden. Het officieele communiqué zegt, dat de mijndirecties op het aandrin gen van de regeering er in toege stemd hebben de loonsverlaging van vijf procent, die 16 September moest ingaan, niet toe te passen. De mi nisters hebben van hun kant een „Ik hoop van niet," was al wat hij zei. Ze zweeg een paar minuten. „Ik vind, dat je altijd erg hard voor Carol bent," barstte ze plot seling op verwonderden toon uit. „Hoewel je anders heelemaal niet hard bent, Mac. Je bent prachtig tegen me geweest in die dingen van vroeger, die ik dacht dat mijn leven voor goed zouden bederven. En toch, waar het Carol betreft „Dat is heel anders," viel hij haar bedaard in de rede. „In het eene geval, dat van Carol, heeft ze zelf gekozen, een overeenkomst aange gaan, als je het zoo noemen wilt en daar moet ze zich aan houden. In het andere geval weigerde jij, doorzichtig, eerlijk zieltje dat je bent, met me te trouwen vóór je me alles over die „dingen van vroeger" ver teld had. Jij liet de keus dus aan mij of ik," hij glimlachte, „het aan durfde met iemand met zoo'n ver leden te trouwen. En nu ik gekozen heb, zal ik me natuurlijk er aan houden, hoe slecht je je ook ont wikkelen mag". Hij lachte hartelijk, maar in plaats van op zijn scherts in te gaan over meesterde haar plotseling een ang stig gevoel. „Daar ben ik juist zoo bang voor," antwoordde ze ernstig. „Ver beeld je, dat ik me nu eens leeljjk tijdelijke tegemoetkoming toegezegd om aldus de hervatting van de on derhandelingen over de loonen tus- schen de directies en de arbeiders mogelijk te maken en de regeering tijd te geven de oeconomische maat regelen bestemd om het steenkool- bedrijf weer op de been te helpen verder uit te werken. Dit accoord is van voorloopigen aard en zal door ieder van de twee partijen dat zijn de regeering en de directies mogen worden opgezegd, indien daarvan een maand tevoren kennis wordt gegeven. Het accoord blijft in elk geval niet langer dan tot 31 December van kracht. De socialistische en katholieke mijnwerkersgedelegeerden, die reeds ruim drie uur wachtten om op hun beuri ontvangen te worden, bleken geen genoegen te kunnen nemen met hetgeen in het communiqué voorkwam, n.l. de zinsnede betref fende de hervatting van de onder handelingen over de loonen tusschen directies en arbeiders. Zij meenden natuurlijk door de ministers te zullen worden ontvangen, maar dezen ble ken, vermoedelijk tengevolge van een misverstand, onmiddellijk na de bij eenkomst met de mijndirecties te zijn vertrokken. De chef van het kabinet van den minister-president heeft daarop de arbeidersgedelegeerden te woord ge staan. Ten zeerste ontstemd over de ze handelwijze hebben de arbeiders gedelegeerden zich begeven naar de ambtswoning van den minister van arbeid, die gelukkig nog thuis bleek te zijn. Men gaf aan de gedelegeer den de stellige verzekering, dat met de zinsnede betreffende de onder handelingen inzake de loonen niet bedoeld was een verlaging van de ze loonen, maar wel het openen vain onderhandelingen met het doel om tot de onderteekening te komen van een nieuwe loomovereenkomst. Thans bestaat naar men weet sedert gerui men tijd geen overeenkomst van dien aard meer in de Belgische mijn industrie. Een half uur later hebben de so cialistische gedelegeerden met het hoofdbestuur van het mijnwerkers- verbond beraadslaagd en de staking die Maandag moest ingaan, afgelast Ook de katholieke mijnwerkers heb ben een beslissing in dien zin ge troffen. ontwikkelde". „Ja, dan zou ik het moeten uit houden. Ik heb, net als Carol, mijn keus gedaan". „Ik ben benieuwd of je dat doen zou," zei ze langzaam. „Als ik slecht werd, zou het je leven verwoesten". „Dat zou het zeker, maar zelfs al deed het dat, zou dat toch geen aanleiding zijn om voor de verant woordelijkheid terug te schrikken me er aan te onttrekken. Ik zou dan met mijn oogen open in 't ongeluk zijn geloopen, dus als ik het gelag zou moeten betalen zou ik het doen en daarmee uit". Herrick zweeg. Ze wist, dat hij de waarheid sprak. Wat er ook zou gebeuren, welk een catastrophe er mocht ontstaan als ze eenmaal man en vrouw waren, Mac zou zijn nood lot aanvaarden, onverschillig tot wel ken prijs. Die gedachte ontstelde haar. Als ze nu toch eens door een of ander afschuwelijk toeval ernstig in de verzoeking kwam en viel, zoo als haar vaders overgeërfde zwak heid hem had doen vallen? Mac zou betalen, zooals hij juist gezegd had dat hij doen zou, zou haar schande of het schandaal of wat er uit voort mocht vloeien, deelen. „O, Mac, zouden we wel verstan dig hebben gedaan," riep ze wanho pig. „Verbeeld je, dat ik je eens teleurstelde". Bijzondere postzegel van 6 cent. Ten bate van de tuberculosebe strijding zal gedurende de maanden October en November op de post kantoren een bijzondere postzegel verkrijgbaar worden gesteld met een frankeerwaairde van 6 cent en een toeslag van 2 cent. De nettoi-op- brengst boven de frankeerwaarde komt ten goede aan de Ned. Cen trale vereeniging tot Bestrijding van de Tuberculose. Aan het zegel, dat de beeltenis draagt van wijlen H.M. de Koningin- Moeder, ligt ten grondslag een foto grafisch portret, gemaakt door den heer F. Ziegler, hoffotograaf, voor de gravure bewerkt door den heer W. J. Rozendaal en in staal ge graveerd door den heer H. Seegers te Haarlem. Het zegel sluit zich in vorm en afmetingen aan bij de beide crisiszegels. o Er is geen Prinsjesdag ooit in de geschiedenis gekend, als Prinsjesdag van heden. Uren van te voren waren duizenden en duizenden van uit alle deelen van ons land samengestroomd naar de Residentiestad om een plaatsje te bemachtigen om getuige te zijn van deze plechtigheid. Een heerlijk Oranjezonnetje werkte mede om luister bij te zetten aan deze plechtigheid. Om 12 uur spraken, ingeleid door den heer Hans, achter eenvolgens de volgende personen: voor de microfoon: Mevr. Bakker-Nort, Vrijz. Dem. lid der 2e Kamer, Dr. Rutgers, Ant. Rev. lid der 2e Kamer, Mr. Wande laar, Voorzitter Liberale Kamerfrac tie der 2e Kamer, het Chr. Hist, lid der 2e Kamer de heer Tilanus en Prof. Dr. J. van Emde, Vrijz. Dem. lid der le Kamer. Als een groote merkwaardigheid kan gemeld worden, dat de Soc. Dem. Statenleden en zelfs ook de Communistische Statenleden in de Statenzaal aanwezig waren. Te half een naderde de eerewacht, „Ik ga zooiets bespottelijks niet eens veronderstellen," antwoordde hij rustig. „Waarom zou jij dat dan doen, jij lief, dwaas kind". Ze antwoordde niet, doch deed een andere vraag. „Geloof jij dan niet in erfelijk heid?" Hij nam haar bij de schouders en schudde haar zachtjes door el kaar. „Luister nu eens, liefste, nu zet je al die nonsens uit je hoofd. Je bent veel te oprecht veel te ge zond naar ziel en lichaam om bang te zijn voor wat je ouders ge daan mogen hebben. Een man hoeft niet beslist een dronkaard te zijn omdat zijn vader er een was, inte gendeel, de wetenschap van zijn va ders zwakheid is misschien juist zijn bescherming. Hij weet, waar hij voor waken moet". „Ja, wat die bepaalde verleiding betreft," gaf Herrick toe, „daarin heb je misschien gelijk. Maar hij moet toch een zekere zwakheid van karakter hebben geërfd een ge brek aan evenwicht, dat zich mis schien in den zoon in een andere richting ontwikkelt". (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1934 | | pagina 1