BRESKENSCHE COURANT
Nieuws- en Advertentieblad voor geheel Zeeuwsch-Vlaanderen W. D.
-
n
Het bittere erfdeel.
Verschijnt iederen DINSDAG- cn VRIJDAGAVOND. Telefoon 21. Postgiro 70179. Uitgave J. C. LE BLEU v|h E. BOOM-BLIEK, Breskens
a
FEUILLETON
tie
esk
de
Binnenland
De plechtige opening
der Staten-Generaal.
43ste Jaargang
Dinsdag 18 Septembar 1934.
Nummer 3968
ABONNEMENTSPRIJS:
Per drie maanden 1 1.25. Buiten Breskens per drie maanden f 1.40.
Franco per post per jaar f 5.00.
Buitenland per jaar f 6.50. Alles bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIEPRIJS
Van 1-5 regels (0,75. Iedere regel meer f 0; 15. Ingez. Med. 30 ct. per regel
Abonnements-advertenties groote korting.
Kleine Advertenties tot hoogstens 5 regels f 0.40 (bij vooruitbetaling)
W Zij. die zich met 1 October op
ons blad abonneeren, ontvangen van
af heden tot dien datum alle ver
schijnende nummers gratis. Vul het
in dit nummer voorkomend formulier
in en zendt het ongefrankeerd als
drukwerk aan ons bureau.
jro<
00
:en
lege
eel
r 1
iling
and
dep
Sowjet-Rusland treedt toe
tot den Volkenbond.
i
o
Het volkenbondssecretariaat heeft
den tekst bekend gemaakt van het
uitnoodigingstelegram aan de Sow jet-
regeering en van het antwoord daar
op van Litwinof.
De uitnoodiging aan de Sovrjet-
regeering dat de delegaties, die het
verzonden hebben ter kennis van de
volkenbondsvergadering hebben ge
bracht, is door de volgende 30 dele
gaties geteekend: Abessinië, Alba
nië, Australië, Bulgarije, Canada,
Chili, China, Engeland, Estland,
Frankrijk, Griekenland, Haiti, Hon
garije, Britsch-Indië, Irak, Italië,
Letland, Litauen, Mexico, Nieuw-
Zeeland, Oostenrijk, Perzië, Polen,
Roemenië, Spanje, Tsjechoslowa-
kije, Turkije, Uruguay, Zuid-Afri-
ka, Zuid-Slavië. Bovendien hebben
de regeeringen van Denemarken, Fin
land, Noorwegen en Zweden ter ken
nis van de Sowjetregeering gebracht,
dat zij voor de toetreding van de
Sowjet-Unie tot den Volkenbond zul
len stemmen, doch de uitnoodiging
niet hebben geteekend, omdat zij
principieel gekant zijn tegen een ac
tie buiten het kader van de volken-
bondsvergadering.
Behalve deze vier noordelijke sta
ten, die dus ook tot de voorstanders
van Sowjet-Ruslands toetreden be-
hoo-ren, hebben van de Europeesche
staten alleen België, Ierland, Luxem
burg, Nederland, Portugal en Zwit
serland het uitnoodigingstelegram
niet geteekend. Ofschoon de 34 sta
ten die Litwinof hun instemming
met Sowjet-Rusland toetreding heb
ben meegedeeld, niet de vereischte
tweederde van het aantal stemmen
vormen (er zijn 53 staten in de Vol
kenbondsvergadering vertegenwoor
digd, zoodat 36 de vereischte meer
derheid is), is toch aan het voldoen
aan den eisch van een meerderheid
73.
■atle
COl)
en alt
jt di<
door
MARGARET PEDLER.
Uit het Engelsch vertaald door
A.E.C. VUERHARD-BERKHOUT
0
„Als Jem weg is," herhaalde ze
„Waarheen? Wat bedoel je?"
„Wist je dat niet? Ik dacht dat
Carol het .je verteld had. Hij heeft
vrijwel besloten om uit St. Heriót
weg te gaan althans voor een
poos waarschijnlijk naar 't vaste
land".
„Uit St. Heriot weg? Maar, o
Mac, dat zou het einde van alles
beteekenen voor Carol. Ik geloof
nooit dat ze haar leven zal kunnen
dragen als Jem weg gaat".
Kenyon keek nadenkend.
„Integendeel, ik geloof, dat ze het
veel makkelijker zal vinden als
het eerste verdriet voorbij is. De
tegenwoordige toestand vraagt te
veel van menschelijke krachten. Als
een man en een vrouw van elkaar
houden, zooals zij doen, dan kun
nen ze onder de gegeven omstan
digheden veel beter van elkaar af
van tweederde niet te twijfelen, aan
gezien het bekend is, dat verschil
lende staten die niet geteekend heb
ben, toch voor de toetreding zullen
stemmen, zooals b.v. de Valera, die
in de volkenbondsvergadering uit
naam van Ierland zulks verklaard
en dat bovendien verschillende ande
re staten, zooals België, zich vain
stemming zullen onthouden, zoodat
een veel geringer aantal dan 36 noo-
dig is om de vereischte meerderheid
van tweederde te vormen. Het tele
gram aatt Litwinof bevat niets anders
dan de verklaring, dat de bovenge
noemde delegaties uit de overweging
van de roeping van handhaving en
organisatie van den vrede, die een
essentieele taak van den volkenbond
is, de medewerking van alle staten
op prijs stellen en daarom Sowjet-
Rusland uitnoodigen lid van den Vol-
kenbond te worden en den bond zijn
kostbare medewerking te verleenen.
Litwinofs antwoord is aan den
voorzitter van de Volkenbondsver
gadering gericht. Litwinof verklaart
daarin het telegram van de boven
genoemde 30 delegaties ontvangen
te hebben en tevens de mededeeling
van de vier noordelijke staten, dat
ook deze voor de toetreding van
Sowjet-Rusland zijn. Hierop laat Lit
winof de volgende beschouwing vol
gen:
„Sowjet-Rusland heeft van de or
ganisatie en de bevestiging van den
vrede de essentieele taak van haar
buitenlandsche politiek gemaakt en
is nimmer doof gebleven voor eenig
voorstel tot internationale samenwer
king in het belang van den vrede.
De Sowjetregeering is van meening
dat de uitnoodiging van een zeer
groote meerderheid der Volken
bondsleden de waarachtige vredeswil
van den Volkenbond weergeeft en
er een getuigenis van is, dat de Vol
kenbond de noodzaak van de samen
werking met Sowjet-Rusland erkent.
De Sowjetregeering is daarom be
reid aan deze uitnoodiging gevolg
te geven en lid van den Volkenbond
te worden en er de plaats in te ne
men die aan Sowjet-Rusland toe
komt.
De Sowjetregeering verbindt zich
alle internationale verplichtingen en
alle verplichtingen, die overeenkom
stig artikel 1 van het volkenbonds
verdrag een verbindend karakter
voor de leden hebben, na te leven.
zijn, dan elkaar voortdurend zien".
„Toch scheen jij geen haast te
hebben om jezelf voor altijd te be
letten me te zien," zei Herrick met
een lachje.
Hij lachte terug.
„Nee, omdat jij vrij was en er
altijd kans bleef, dat alles voor me
terecht zou komen. Voor Jem be
staat die kans niet". Zijn gezicht
werd weer ernstig. „Er staat hem
maar één ding te doen er een eind
aan maken. Weggaan".
Herricks hart zonk in haar schoe
nen. Ze kon wel de juistheid van
Macs streng ultimatum zien, maar
haar liefde en sympathie voor Carol
maakten, dat ze met overweldigend
medelijden begreep, wat deze laatste
door moest maken, al datgene waar
ze tegen moest vechten nu het wer
kelijk tot scheiden kwam. Het was
niet te verwonderen dat die strijd
haar was aan te zien.
Herrick keek Kenyon nieuwsgie
rig aan. Voelde hij het ook? Al het
leed en de pijn saamgevat in dat
korte vonnis. „Er een eind aanma
ken. Weggaan". Doch ze las niets
op zijn gezicht.
„Ik ben er niet zoo zeker van dat
je gelijk hebt," zei ze peinzend. „Ik
geloof ik vrees, dat Carol aan liet
eind van haar krachten is".
Zijn gezicht bleef ondoorgronde
lijk.
De Sowjetregeering verheugt er
zich vooral op ook tot den Volken
bond toe te treden in verband met
de kwestie van onderzoek van wij
ziging van het volkenbondsverdrag
om dit in overeenstemming te bren
gen met het pact van Kellog-Briatid
om den internationalen oorlog bui
ten de wet te stellen.
Overwegend dat de artikelen 12
en 13 van het volkenbondsverdrag
de onderwerping van de geschillen
aan arbitrage of rechterlijke beslis
sing aan de waardeering der staten
overlaat, stelt de Sowjetregeering er
prijs op reeds thans te verklaren,
dat naar haar meening deze proce
dure niet kan worden toegepast op
geschillen betreffende feiten, die aan
de toetreding van Rusland tot den
Volkenbond vooraf zijn gegaan".
Litwinof eindigt zijn brief met de
hoop uit te spreken, dat alle Vol
kenbondsstaten deze verklaring zul
len aanvaarden in denzelfden geest
van oprecht verlangen naar interna
tionale samenwerking en handha
ving van den vrede ten vooirdeele
van alle volken, als waarin de ver
klaring is afgelegd.
De mijnwerkersstaking
voorkomen.
o
De spanning, teweeggebracht door
de dreigende staking in de Belgische
Steenkolenmijnen, is verdwenen.
Zaterdagmorgen vergaderden de
gedelegeerden van de mijndirecties
in het gebouw van de So.c. Gen.
de Belgique. Na afloop vain deze
bijeenkomst bleek men vrij pessimis
tisch gestemd te zijn. Om twee uur
's middags werd een delegatie vam
mijndirecties door den minister-pre
sident en de ministers van ©econo
mische zaken en arbeid ontvangen,
terwijl ook de gedelegeerden van
sociaal-democratische en katholieke
mijnwerkersfederaties tegen een later
uur in de ambtswoning van den mi
nister-president waren ontboden.
Het officieele communiqué zegt,
dat de mijndirecties op het aandrin
gen van de regeering er in toege
stemd hebben de loonsverlaging van
vijf procent, die 16 September moest
ingaan, niet toe te passen. De mi
nisters hebben van hun kant een
„Ik hoop van niet," was al wat
hij zei.
Ze zweeg een paar minuten.
„Ik vind, dat je altijd erg hard
voor Carol bent," barstte ze plot
seling op verwonderden toon uit.
„Hoewel je anders heelemaal niet
hard bent, Mac. Je bent prachtig
tegen me geweest in die dingen
van vroeger, die ik dacht dat mijn
leven voor goed zouden bederven.
En toch, waar het Carol betreft
„Dat is heel anders," viel hij haar
bedaard in de rede. „In het eene
geval, dat van Carol, heeft ze zelf
gekozen, een overeenkomst aange
gaan, als je het zoo noemen wilt
en daar moet ze zich aan houden.
In het andere geval weigerde jij,
doorzichtig, eerlijk zieltje dat je bent,
met me te trouwen vóór je me alles
over die „dingen van vroeger" ver
teld had. Jij liet de keus dus aan mij
of ik," hij glimlachte, „het aan
durfde met iemand met zoo'n ver
leden te trouwen. En nu ik gekozen
heb, zal ik me natuurlijk er aan
houden, hoe slecht je je ook ont
wikkelen mag".
Hij lachte hartelijk, maar in plaats
van op zijn scherts in te gaan over
meesterde haar plotseling een ang
stig gevoel.
„Daar ben ik juist zoo bang
voor," antwoordde ze ernstig. „Ver
beeld je, dat ik me nu eens leeljjk
tijdelijke tegemoetkoming toegezegd
om aldus de hervatting van de on
derhandelingen over de loonen tus-
schen de directies en de arbeiders
mogelijk te maken en de regeering
tijd te geven de oeconomische maat
regelen bestemd om het steenkool-
bedrijf weer op de been te helpen
verder uit te werken. Dit accoord is
van voorloopigen aard en zal door
ieder van de twee partijen dat
zijn de regeering en de directies
mogen worden opgezegd, indien
daarvan een maand tevoren kennis
wordt gegeven. Het accoord blijft
in elk geval niet langer dan tot
31 December van kracht.
De socialistische en katholieke
mijnwerkersgedelegeerden, die reeds
ruim drie uur wachtten om op hun
beuri ontvangen te worden, bleken
geen genoegen te kunnen nemen
met hetgeen in het communiqué
voorkwam, n.l. de zinsnede betref
fende de hervatting van de onder
handelingen over de loonen tusschen
directies en arbeiders. Zij meenden
natuurlijk door de ministers te zullen
worden ontvangen, maar dezen ble
ken, vermoedelijk tengevolge van een
misverstand, onmiddellijk na de bij
eenkomst met de mijndirecties te
zijn vertrokken.
De chef van het kabinet van den
minister-president heeft daarop de
arbeidersgedelegeerden te woord ge
staan. Ten zeerste ontstemd over de
ze handelwijze hebben de arbeiders
gedelegeerden zich begeven naar de
ambtswoning van den minister van
arbeid, die gelukkig nog thuis bleek
te zijn. Men gaf aan de gedelegeer
den de stellige verzekering, dat met
de zinsnede betreffende de onder
handelingen inzake de loonen niet
bedoeld was een verlaging van de
ze loonen, maar wel het openen vain
onderhandelingen met het doel om
tot de onderteekening te komen van
een nieuwe loomovereenkomst. Thans
bestaat naar men weet sedert gerui
men tijd geen overeenkomst van
dien aard meer in de Belgische mijn
industrie.
Een half uur later hebben de so
cialistische gedelegeerden met het
hoofdbestuur van het mijnwerkers-
verbond beraadslaagd en de staking
die Maandag moest ingaan, afgelast
Ook de katholieke mijnwerkers heb
ben een beslissing in dien zin ge
troffen.
ontwikkelde".
„Ja, dan zou ik het moeten uit
houden. Ik heb, net als Carol, mijn
keus gedaan".
„Ik ben benieuwd of je dat doen
zou," zei ze langzaam. „Als ik slecht
werd, zou het je leven verwoesten".
„Dat zou het zeker, maar zelfs
al deed het dat, zou dat toch geen
aanleiding zijn om voor de verant
woordelijkheid terug te schrikken
me er aan te onttrekken. Ik zou dan
met mijn oogen open in 't ongeluk
zijn geloopen, dus als ik het gelag
zou moeten betalen zou ik het
doen en daarmee uit".
Herrick zweeg. Ze wist, dat hij
de waarheid sprak. Wat er ook zou
gebeuren, welk een catastrophe er
mocht ontstaan als ze eenmaal man
en vrouw waren, Mac zou zijn nood
lot aanvaarden, onverschillig tot wel
ken prijs. Die gedachte ontstelde
haar. Als ze nu toch eens door een
of ander afschuwelijk toeval ernstig
in de verzoeking kwam en viel, zoo
als haar vaders overgeërfde zwak
heid hem had doen vallen? Mac zou
betalen, zooals hij juist gezegd had
dat hij doen zou, zou haar schande
of het schandaal of wat er uit voort
mocht vloeien, deelen.
„O, Mac, zouden we wel verstan
dig hebben gedaan," riep ze wanho
pig. „Verbeeld je, dat ik je eens
teleurstelde".
Bijzondere postzegel van 6 cent.
Ten bate van de tuberculosebe
strijding zal gedurende de maanden
October en November op de post
kantoren een bijzondere postzegel
verkrijgbaar worden gesteld met een
frankeerwaairde van 6 cent en een
toeslag van 2 cent. De nettoi-op-
brengst boven de frankeerwaarde
komt ten goede aan de Ned. Cen
trale vereeniging tot Bestrijding van
de Tuberculose.
Aan het zegel, dat de beeltenis
draagt van wijlen H.M. de Koningin-
Moeder, ligt ten grondslag een foto
grafisch portret, gemaakt door den
heer F. Ziegler, hoffotograaf, voor
de gravure bewerkt door den heer
W. J. Rozendaal en in staal ge
graveerd door den heer H. Seegers
te Haarlem. Het zegel sluit zich in
vorm en afmetingen aan bij de beide
crisiszegels.
o
Er is geen Prinsjesdag ooit in de
geschiedenis gekend, als Prinsjesdag
van heden. Uren van te voren waren
duizenden en duizenden van uit alle
deelen van ons land samengestroomd
naar de Residentiestad om een
plaatsje te bemachtigen om getuige
te zijn van deze plechtigheid. Een
heerlijk Oranjezonnetje werkte mede
om luister bij te zetten aan deze
plechtigheid. Om 12 uur spraken,
ingeleid door den heer Hans, achter
eenvolgens de volgende personen:
voor de microfoon:
Mevr. Bakker-Nort, Vrijz. Dem. lid
der 2e Kamer, Dr. Rutgers, Ant.
Rev. lid der 2e Kamer, Mr. Wande
laar, Voorzitter Liberale Kamerfrac
tie der 2e Kamer, het Chr. Hist,
lid der 2e Kamer de heer Tilanus
en Prof. Dr. J. van Emde, Vrijz.
Dem. lid der le Kamer.
Als een groote merkwaardigheid
kan gemeld worden, dat de Soc.
Dem. Statenleden en zelfs ook de
Communistische Statenleden in de
Statenzaal aanwezig waren.
Te half een naderde de eerewacht,
„Ik ga zooiets bespottelijks niet
eens veronderstellen," antwoordde
hij rustig. „Waarom zou jij dat dan
doen, jij lief, dwaas kind".
Ze antwoordde niet, doch deed
een andere vraag.
„Geloof jij dan niet in erfelijk
heid?"
Hij nam haar bij de schouders
en schudde haar zachtjes door el
kaar.
„Luister nu eens, liefste, nu zet
je al die nonsens uit je hoofd. Je
bent veel te oprecht veel te ge
zond naar ziel en lichaam om
bang te zijn voor wat je ouders ge
daan mogen hebben. Een man hoeft
niet beslist een dronkaard te zijn
omdat zijn vader er een was, inte
gendeel, de wetenschap van zijn va
ders zwakheid is misschien juist zijn
bescherming. Hij weet, waar hij voor
waken moet".
„Ja, wat die bepaalde verleiding
betreft," gaf Herrick toe, „daarin
heb je misschien gelijk. Maar hij
moet toch een zekere zwakheid van
karakter hebben geërfd een ge
brek aan evenwicht, dat zich mis
schien in den zoon in een andere
richting ontwikkelt".
(Wordt vervolgd).