Breskensche Courant
200
100
25
10
m
-^bittere erfdeel.
Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Viaanderen.
15
IJl
eu\e Sroe&e.
I
neen overzicht.
I o
l^ILLETON
Regeeren is Vooruitzien.
o—
^areang
Zaterdag 30 Juni 1934
Nummer 3945
uIEMENT:
Xi 1.25;
L» 1.40.
f6.50 pa
gr.
1 per kwar-
buiion
1725. Bul-
50 per /'aar.
Verschijnt
- lederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND -
Advertentlën worden aangenomen tol uiterl||k I uur nam.
J.C. LE BLEU,
Tel. 21
Uitgave:
Dorpsstraat 35, BRESKENS
Postrekening 70179
ADVERTENTIÈN:
van I 5 regels f 0,75;
iedere regel meer 15 ent.
Ingcz. mededeelingen 30
cent per regel.
Handelsadoertentiên bij
regelabonnemcnt groote
kortingTarief op aan
vraag verkrijgbaar.
\Verzekering voor de
in ongelukkenen
olgende bedragen:
gulden bij levens
lange ongeschikt
heid tot werken
gld bij dood v-j m* gld bij ver- /-» gld bij ver- j s~\ gld bij ver-
door n lies van een j(^es van een ^ei Van ccn
een ongeluk hand of voet oog duim
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen- Verzekering-Maatschappij „Fatum" te s-Gravenhage.
gld bij ver
lies van een
wijsvinger
gld bij verlies
van eiken
anderen vinger
»,x\z ^resVetv^
Werkverschaffing.
je: verschaffing wordt met
volgende week voorloo-
et. Slechts bij uitzonde
og enkele lieden tewerk
ien.
te voorzien is, wanneer
rken in werkverschaffing
uilen worden en in ieder
en bekenden eisch van
vastgehouden zal wor-
it het aanbeveling zich
iheid ter secretarie te
de lijstjes geregeld in
teren.
t de aandacht der be
op gevestigd, dat kas
alleen plaats mogen vin
igen, waarop men zich
EIJBie als werkloos gemeld
de
Het Gemeentebestuur
van Breskens.
J.
-0
A
1
2'lederen portemonnaie, met
2«n een paar oorbelletjes.
2® ter Secretarie.
Uiring in de publieke opi
dichte van nationale ver
j:
door
jARET PEDLER.
ngelsch vertaald door
ERHARD-BERKHOUT
0
eling van het meer naar
de weiden en bosschen,
- chen lagen, was zonder
:n .volbracht en toen Ca
langs een zijdeur hel
binnen gegaan, zeker,
van uit den tuin bespion
„..en zijn, lachten ze zachtjes
21.ar als een paar kinderen,
21.ïzweerdertje spelen. En
22.ïen derde samenzweerder
22.1' bij de hunne gevoegd
22Jo"ins, de butler, die den
rrjErde waar Carol over liep
46 c c'en dienst van
58 raten zou hebben, als zijn
Jteres er niet geweest was.
een zachte, vriendelijke
10 oogen van den ouden
19 -ze °P haar opgewekt
31 then, dat gloeide van
42 t!n open lucht
«epers, van een inwendig
ge-
de
dediging, blijkt wel uit een adres
van verscheidene Limburgsche en
Brabantsche burgemeesters, namens
dezen verzonden door de burger
vaderen van Maastricht, Weert en
Tilburg, aan de regeering, verzoe
kende om zoodanige uitbreiding van
de weermacht van ons leger, dat
in een eventueelen oorlog door de
preventieve sterkte onzer verdedi
ging, de genoemde provincies niet
tot een slachtplaats der volkeren zul
len worden. In de eerste na-oor-
logsche jaren zou men zich de zen
ding van een dergelijk adres niet
hebben kunnen indenken! De oude
tactiekregel van „Qui vis pacem, pa
ra belium" wieden vrede wenscht,
bereide zich voor ten oorlog komt
wederom boven.
Op Woensdagmiddag heeft de
Tweede Kamer zich uitgesproken
over de verschillende spellingsmo
ties. Aangenomen werd de motie-
Tilanus, waarbij de regeering werd
verzocht om de nieuwe compromis
spelling niet in te voeren. De stem
menverhouding was 48-43. Bij zitten
en opstaan werd de motie-Ter Laan
afgewezen om de spelling voornoemd,
op 1 September a.s. wél in te voeren.
Met algemeene, behoudens de revo-
lutionnaire, stemmen werd tenslotte
de motie-Mollet aanvaard, uitspre
kende de wenschelijkheid, dat de
eischen voor kennis der Nederland-
sche taal bij de verschillende school
examens zouden worden verhoogd.
De minister is aan al, deze uitspraken
niet gebonden, maar zal er vermoe
delijk wel rekening mee houden. Het
staat derhalve ernstig te bezien, of
de compromis-spelling wel op 1 Sep
tember a.s. zal worden ingevoerd.
Op Donderdag van deze week
werd de groote Tilburgsche tentoon
stelling, genaamd „Stad Tilburg
1934" geopend door den nieuwen
minister van Economische Zaken,
den heer Mr Steenberghe. De ten
toonstelling moet een machtige en
leerzame bezienswaardigheid op zich
zelve zijn. De Tilburgers hebben bo
vendien voor veel gelegenheid tot
jolijt gezorgd middels hun Vene-
tiaansch Lunapark.
ZeeuwschVlaanderen beleefde
Maandag j.l. een merkwaardig eve
nement. Dit gewest, door de breede
Schelde van het overige Nederland
gescheiden, werd voor het eerst in
ren deed stroomen en een zachten
gloed ontstak in haar oogen. Maar
Collins had perfecte manieren
hij was correct en rustig, alsof nooit
menschelijke emoties hem zijn zelf-
beheersching zouden kunnen doen
verliezen.
„Waar wilt u de thee hebben, me
vrouw?" vroeg hij eerbiedig.
Carol dacht even na. Ze, had heele-
maal geen plan gehad om met Jem
thee te drinken. Ze had afscheid
van hem willen nemen en hem weer
terug laten gaan door het bosch
en zou misschien een kop thee bo
ven hebben laten brengen vootl haar
zelf, terwijl ze rustte en haar gedach
ten liet verwijlen bij het korte ge
luk, dat die dag haar gebracht had
Maar nu stelde Collins kalmpjes
voor dat zij en de man, die bij haar
was, samen thee zouden drinken
een gewone gang van zaken bij een
middagbezoek, hetzij mannelijk of
vrouwelijk, behalve bij Jem. Het was
een duivelsche verleiding hoewel
er moeilijk iets minder duivelsch te
bedenken was dan de eerbiedwaartii
ge, grijze oude butler.
Ze aarzelde en was verloren. Er
was eigenlijk geen enkele geldige
reden waarom zij en Jem het .genot
van eikaars gezelschap niet nog een
beetje langer zouden genieten. Ze
wisten beiden hoe oprecht hun be-
geluk, dat het bloed door haar ade-
de geschiedenis bezocht door een
Nederlandsche trein, welke daartoe
een omweg had moeten maken over
Antwerpen. Deze eerste Nederland
sche trein was de befaamde Oranje-
trein, de rijdende tentoonstelling van
Nederlandsch fabrikaat. Er was in
de verschillende plaatsen veel be
langstelling voor dit buitengewoon
gebeuren.
Wie een fiets heeft en deze ook
na den 1 Augustus a.s. nog wenscht
te berijden, komt er voor dezen keei
nog met een rijksdaalder fooi aan
den fiscus van af. Zulks in strijd
dus met de loopende geruchten, wel
ke inhielden, dat de verplichte offer
gave tot 3 gulden was verhoogd.
Wel wordt dat laatste vereischt door
cle nieuwe wet, maar -die gaat, voor
wat de rijwielbelasting betreft, pas
op 1 Augustus 1935.
Te Batavia zijn de onderhande
lingen begonnen tusschen het Ned
Indische gouvernement en Japan. De
Japansche delegatie is aangevangen
met het stellen van nog al bezwaar
lijke eischen. De Japansche regee
ring wenscht een overeenkomst van
meestbegunstiging en bovendien on
dernemingsvrijheid voor Japanners
De onderhandelingen worden voort
gezet.
In Durazzo, de haven van Albanië
is plotseling een Italiaansch eskader
van 30 oorlogsschepen voor anker
gegaan en nadat de vloot meer dan
24 uur dreigend verankerd had ge
legen, is eindelijk een delegatie aan
wal gegaan om aan de Albaansche
autoriteiten mede te deelen, dat dit
onaangekondigde bezoek een
vriendschapsbetoon bedoelde te zijnl
In werkelijkheid staan de zaken na
tuurlijk anders. Koning Zogo van
Albanië heeft zijn rijk eenige jaren
geleden met gouden ketenen aan de
regeering van Mussolini gebonden
maar er was den laatsten tijd een
geest merkbaar in Albanië om de
nationale zelfstandigheid volkomen
te herstellen. Vandaar natuurlijk de
ze „vriendschappelijke" Italiaansche
waarschuwing, welke tevens de Klei
ne Entente heeft gegolden, welke
door politiek ijveren den Italiaan
schen invloed op den Balkan wilde
nivelleeren.
Uit dergelijke beleefdheidsvisities
ontstaan heel gemakkelijk interna
tionale verwikkelingen.
doelingen waren Sir Francis was
uit de stadze zouden waarschijn
lijk weken, misschien wel maanden
moeten teren op dit korte poosje
van samenzijn.
Carol had met plotselinge roeke
looze beslistheid gezegd:
„O, breng de thee maar in het
blauwe salon, Collins".
En zoo hadden ze samen in de
eigenaardige, zeskantige kamer met
de gobelinwanden, vaag en verbleekt
door den tijd, thee gedronken en
hadden gesproken of gezwegen sa
men, zooals alleen menschen kun
nen doen die elkaar waarlijk liefheb
ben en begrijpen. En dat alles werd
samengevat in Carols: „Het is een
heerlijke dag geweest, Jem".
Terwijl ze sprak sloeg ze haar
oogen nu kinderoogen, zacht en
stralend, naar hem op. Met een hef
tige beweging gooide hij zijn sigaret
in het vuur.
„God gave, dat al je dagen ge
lukkig konden zijn," zei hij ên zijn
stem klonk niet erg vast.
Ze lachte even.
„Nu vraag je te veel. Ik geloof
niet, dat iemand dat overkomt, jij
wel?"
„Nee, dat denk ik ook niet. Maai
verdriet en zorgen, die je kunt dee
len, zijn heel anders, dan die je al
leen moet dragen. Als er eenige
kans was in de toekomst,,," Hij
Merkwaardig is, dat na den moord
op een onbekenden Nazi-afdeelings-
penningmeester door een katholiek,
thans een dolkstoot de publieke aan
dacht vergt op een Nazi-man >en
van deze misdaad een lid van de
Stahlhelmorganisatie wordt beschul
digd. Dergelijke individueele exces
sen, voor zoover ze niet zijn ge
provoceerd, worden nergens tot de
belangrijkste gebeurtenissen van den
dag gerekend, maar in Duitschland
is dat anders. De machthebbers vin
den er een motief in om de katholie
ke jeugdbeweging verder te onder
drukken en de Stahlhelmorganisatie
te nekken. De „dolkstoot" is aan
leiding geworden tot ontbinding van
verscheidene afdeelingen van den
Stalen Helm en het gerucht gaat,
dat dit het einde beteekenen zal van
heel de Stahlhelmbeweging
Duitschland.
De S.A. is voor de maand Juli
op vacantie gestuurd en ze heeft
de boodschap meegekregen, dat ze
zich in dien tijd nergens mee mag
bemoeien; zelfs is voor die maand
een uniformverbod afgekondigd. Zou
het een begin beteekenen van
krimping van het S.A.-leger, welks
diensten thans niet meer zoo be-
noodigd zijn?
Binnenkort zal een begin worden
gemaakt met het proces wegens
hoogverraad tegen den excommunis
tenleider Thalmann. Het verluidt,
dat in geen geval de doodstraf zal
worden geëischt.
Op Donderdag van deze week
werden we herinnerd aan het ont
staan van den wereldoorlog, doordat
het dien dag 20 jaar geleden was,
dat Aartshertog Ferdinand van Oos
tenrijk en zijn gemalin door moorde
naarshand vielen. De Servische
moordenaar Princip ontketende met
zijn daad den bloedigsten volkeren
strijd uit de geschiedenis; de dader
stierf kort na den vrede in de ge
vangenis aan de tering.
In Washington is men zeer ont
steld en ontstemd over de Engel
sche vlooteischen. Engeland wil n.l.
een aanzienlijke uitbreiding van zijn
macht ter zee, maar het komt ons
voor, dat het uiten dier verlangens
meer een reactie is op de vlootuit-
breiding van Japan en de Ver. Sta
ten. Het schijnt, dat Londen, drei
gende met machtsversterking, een
soort ontwapeningsbestand wil for-
ceeren.
Gandhi, de Britsch-Indische volks
leider, is op een merkwaardige wijze
aan den dood ontsnapt. Hij zou
plechtig op het gemeentehuis van
Poona worden .ontvangen. Toen een
auto naderde, meende men, dat
Gandhi arriveerde en de muziekka
pel zette het volkslied in. Op het
zelfde moment werd door fanatieke
Hindhoes een bom geworpen, waar
door zeven personen ernstig werden
verwond. Achteraf bleek, dat de
„muziek" zich had vergist, drie
minuten na den aanslag arriveerde
Gandhi 1
In Ierland is van de week een
groote electorale slag geleverd.
Overal werden de gemeenteraden
vernieuwd en inzet van den verkie
zingsstrijd was, óf het mét O'Duffy
naar verzoening zou streven met* En
geland, dan wel De Valera zou vol
gen in zijn politiek van volkomen
afscheiding van het Britsch impe
rium. Helaas was de uitslag nog
niet bekend, toen we dit overzicht
samenstelden.
We moeten ons verstand ge
bruiken. Misoogst kan een
weldaad zijn.
De „N. Tilb. Crt." voerde een
dezer dagen een hoofdartikel, waar
boven twee zinnen als titel werden
gevoerd: „Misoogst een weldaad.
Zijn we gek geworden?" Het stuk
was „treffend" geschreven en des
wege werd het in tal van bladen
overgenomen.
Het blad schetste de ontmoeting
met een eenvoudig boerke in de
Belgische Kempen. Het boerke was
tevreden en gelukkig. Natuurlijkl
zoo zouden we haast zeggen, want
het boerke was geen Nederlander
en wij, Nederlanders, we kunnen ons
een medemensch, die geen medebur
ger is en van ónze misère dus niets
afweet, alleen maar „gelukkig" wa
nen.
De Nederlander, die het boerke
uit de Belgische Kempen ontmoet
te, kwam in een gesprek gewikkeld,
waarbij hij gelegenheid vond om den
Bels te vertellen, dat bij óns de
hield op en ging toen voo(rt: „Als
hij maar probeerde je gelukkig te
maken zou ik het beter kunnen dra
gen, maar het maakt het zoo on
dragelijk dat ik weet, dat jouw le
ven zoo moeilijk is. Wat mij betreft
ik heb mijn vrijheid, ik kan wer
ken en afleiding zoeken als ik dat
wil en jou af en toe zien. Dat maakt
mijn lot dragelijk niet erger dan
dat van massa's andere mannen.
Maar jou leven is zoo anders. Jij
bent net een gevangene, een slavin
bijna. Het is hef is vervloekt!"
Carol zweeg. Ze kon hem niet
tegenspreken. Haar leven was bijna
ondragelijk een slavernij van geest
en lichaam bij een man, voor wien
ze gruwde in eiken gevoeligen vezel
van haar ziel. Niemand dan zijzelf
kon ooit raden wat die slavernij in
hield. Wat ze eens aan Herrick had
toevertrouwd, n.l. dat ze verscheide
ne malen geweigerd had, om met
Sir Francis te trouwen, was waar
en het scheen of hij nu, nu einde
lijk de omstandigheden hadden sa
men gewerkt om haar in zijn armen
te drijven, in stilte besloten had haar
te laten boeten voor de bitterheid
en de vernedering van die weige
ringen.
Het leek of Jem haar gedachten
las, want toen hjj weer begon te
spreken was hij nog heftiger dan
eerst.
„Als je de waarheid zoudt zeg
gen, geloof ik, dat je leven een
hel is. Maar je wilt het niet zeg
gen je wilt hem nog beschermen.
En zoodoende kunnen we alleen
maar raden, hoe erg het is en uit de
manier waarop hij je in het publiek
behandelt nagaan, hoe hij tegen je
is als jullie alleen zijn. Als je 't me
maar wilde vertellen, Carol
„Ik kan niet," antwoordde ze met
kalme vastberadenheid. „Ik kan niets
vertellen".
„Omdat je te trotsch bent".
„Misschien ben ik te trotsch. Soms
is je trots het eenige om je aan
vast te klampen". Ze wendde zich
met een vaag glimlachje tot hem,
een glimlachje, dat treuriger was; dan
tranen. „Probeer dus niet om me
mijn armzaligen trots af te nemen,
Jem".
„Vergeef me," zei hij met ge
smoorde stem en er klonk zooveel
leed in, dat ze hem impulsief de
hand toestak. Hij nam die aan en
hield die een paar minuten stevig
vast.
„Carol," zei hij eindelijk met zach
te, onvaste stem. „Wil je me één
vraag laten doen, wil je één ding
zeggen?"
(Wördt vervolgd).