Breskensche Courant 200 100 25 10 m -^bittere erfdeel. Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Viaanderen. 15 IJl eu\e Sroe&e. I neen overzicht. I o l^ILLETON Regeeren is Vooruitzien. o— ^areang Zaterdag 30 Juni 1934 Nummer 3945 uIEMENT: Xi 1.25; L» 1.40. f6.50 pa gr. 1 per kwar- buiion 1725. Bul- 50 per /'aar. Verschijnt - lederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND - Advertentlën worden aangenomen tol uiterl||k I uur nam. J.C. LE BLEU, Tel. 21 Uitgave: Dorpsstraat 35, BRESKENS Postrekening 70179 ADVERTENTIÈN: van I 5 regels f 0,75; iedere regel meer 15 ent. Ingcz. mededeelingen 30 cent per regel. Handelsadoertentiên bij regelabonnemcnt groote kortingTarief op aan vraag verkrijgbaar. \Verzekering voor de in ongelukkenen olgende bedragen: gulden bij levens lange ongeschikt heid tot werken gld bij dood v-j m* gld bij ver- /-» gld bij ver- j s~\ gld bij ver- door n lies van een j(^es van een ^ei Van ccn een ongeluk hand of voet oog duim De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen- Verzekering-Maatschappij „Fatum" te s-Gravenhage. gld bij ver lies van een wijsvinger gld bij verlies van eiken anderen vinger »,x\z ^resVetv^ Werkverschaffing. je: verschaffing wordt met volgende week voorloo- et. Slechts bij uitzonde og enkele lieden tewerk ien. te voorzien is, wanneer rken in werkverschaffing uilen worden en in ieder en bekenden eisch van vastgehouden zal wor- it het aanbeveling zich iheid ter secretarie te de lijstjes geregeld in teren. t de aandacht der be op gevestigd, dat kas alleen plaats mogen vin igen, waarop men zich EIJBie als werkloos gemeld de Het Gemeentebestuur van Breskens. J. -0 A 1 2'lederen portemonnaie, met 2«n een paar oorbelletjes. 2® ter Secretarie. Uiring in de publieke opi dichte van nationale ver j: door jARET PEDLER. ngelsch vertaald door ERHARD-BERKHOUT 0 eling van het meer naar de weiden en bosschen, - chen lagen, was zonder :n .volbracht en toen Ca langs een zijdeur hel binnen gegaan, zeker, van uit den tuin bespion „..en zijn, lachten ze zachtjes 21.ar als een paar kinderen, 21.ïzweerdertje spelen. En 22.ïen derde samenzweerder 22.1' bij de hunne gevoegd 22Jo"ins, de butler, die den rrjErde waar Carol over liep 46 c c'en dienst van 58 raten zou hebben, als zijn Jteres er niet geweest was. een zachte, vriendelijke 10 oogen van den ouden 19 -ze °P haar opgewekt 31 then, dat gloeide van 42 t!n open lucht «epers, van een inwendig ge- de dediging, blijkt wel uit een adres van verscheidene Limburgsche en Brabantsche burgemeesters, namens dezen verzonden door de burger vaderen van Maastricht, Weert en Tilburg, aan de regeering, verzoe kende om zoodanige uitbreiding van de weermacht van ons leger, dat in een eventueelen oorlog door de preventieve sterkte onzer verdedi ging, de genoemde provincies niet tot een slachtplaats der volkeren zul len worden. In de eerste na-oor- logsche jaren zou men zich de zen ding van een dergelijk adres niet hebben kunnen indenken! De oude tactiekregel van „Qui vis pacem, pa ra belium" wieden vrede wenscht, bereide zich voor ten oorlog komt wederom boven. Op Woensdagmiddag heeft de Tweede Kamer zich uitgesproken over de verschillende spellingsmo ties. Aangenomen werd de motie- Tilanus, waarbij de regeering werd verzocht om de nieuwe compromis spelling niet in te voeren. De stem menverhouding was 48-43. Bij zitten en opstaan werd de motie-Ter Laan afgewezen om de spelling voornoemd, op 1 September a.s. wél in te voeren. Met algemeene, behoudens de revo- lutionnaire, stemmen werd tenslotte de motie-Mollet aanvaard, uitspre kende de wenschelijkheid, dat de eischen voor kennis der Nederland- sche taal bij de verschillende school examens zouden worden verhoogd. De minister is aan al, deze uitspraken niet gebonden, maar zal er vermoe delijk wel rekening mee houden. Het staat derhalve ernstig te bezien, of de compromis-spelling wel op 1 Sep tember a.s. zal worden ingevoerd. Op Donderdag van deze week werd de groote Tilburgsche tentoon stelling, genaamd „Stad Tilburg 1934" geopend door den nieuwen minister van Economische Zaken, den heer Mr Steenberghe. De ten toonstelling moet een machtige en leerzame bezienswaardigheid op zich zelve zijn. De Tilburgers hebben bo vendien voor veel gelegenheid tot jolijt gezorgd middels hun Vene- tiaansch Lunapark. ZeeuwschVlaanderen beleefde Maandag j.l. een merkwaardig eve nement. Dit gewest, door de breede Schelde van het overige Nederland gescheiden, werd voor het eerst in ren deed stroomen en een zachten gloed ontstak in haar oogen. Maar Collins had perfecte manieren hij was correct en rustig, alsof nooit menschelijke emoties hem zijn zelf- beheersching zouden kunnen doen verliezen. „Waar wilt u de thee hebben, me vrouw?" vroeg hij eerbiedig. Carol dacht even na. Ze, had heele- maal geen plan gehad om met Jem thee te drinken. Ze had afscheid van hem willen nemen en hem weer terug laten gaan door het bosch en zou misschien een kop thee bo ven hebben laten brengen vootl haar zelf, terwijl ze rustte en haar gedach ten liet verwijlen bij het korte ge luk, dat die dag haar gebracht had Maar nu stelde Collins kalmpjes voor dat zij en de man, die bij haar was, samen thee zouden drinken een gewone gang van zaken bij een middagbezoek, hetzij mannelijk of vrouwelijk, behalve bij Jem. Het was een duivelsche verleiding hoewel er moeilijk iets minder duivelsch te bedenken was dan de eerbiedwaartii ge, grijze oude butler. Ze aarzelde en was verloren. Er was eigenlijk geen enkele geldige reden waarom zij en Jem het .genot van eikaars gezelschap niet nog een beetje langer zouden genieten. Ze wisten beiden hoe oprecht hun be- geluk, dat het bloed door haar ade- de geschiedenis bezocht door een Nederlandsche trein, welke daartoe een omweg had moeten maken over Antwerpen. Deze eerste Nederland sche trein was de befaamde Oranje- trein, de rijdende tentoonstelling van Nederlandsch fabrikaat. Er was in de verschillende plaatsen veel be langstelling voor dit buitengewoon gebeuren. Wie een fiets heeft en deze ook na den 1 Augustus a.s. nog wenscht te berijden, komt er voor dezen keei nog met een rijksdaalder fooi aan den fiscus van af. Zulks in strijd dus met de loopende geruchten, wel ke inhielden, dat de verplichte offer gave tot 3 gulden was verhoogd. Wel wordt dat laatste vereischt door cle nieuwe wet, maar -die gaat, voor wat de rijwielbelasting betreft, pas op 1 Augustus 1935. Te Batavia zijn de onderhande lingen begonnen tusschen het Ned Indische gouvernement en Japan. De Japansche delegatie is aangevangen met het stellen van nog al bezwaar lijke eischen. De Japansche regee ring wenscht een overeenkomst van meestbegunstiging en bovendien on dernemingsvrijheid voor Japanners De onderhandelingen worden voort gezet. In Durazzo, de haven van Albanië is plotseling een Italiaansch eskader van 30 oorlogsschepen voor anker gegaan en nadat de vloot meer dan 24 uur dreigend verankerd had ge legen, is eindelijk een delegatie aan wal gegaan om aan de Albaansche autoriteiten mede te deelen, dat dit onaangekondigde bezoek een vriendschapsbetoon bedoelde te zijnl In werkelijkheid staan de zaken na tuurlijk anders. Koning Zogo van Albanië heeft zijn rijk eenige jaren geleden met gouden ketenen aan de regeering van Mussolini gebonden maar er was den laatsten tijd een geest merkbaar in Albanië om de nationale zelfstandigheid volkomen te herstellen. Vandaar natuurlijk de ze „vriendschappelijke" Italiaansche waarschuwing, welke tevens de Klei ne Entente heeft gegolden, welke door politiek ijveren den Italiaan schen invloed op den Balkan wilde nivelleeren. Uit dergelijke beleefdheidsvisities ontstaan heel gemakkelijk interna tionale verwikkelingen. doelingen waren Sir Francis was uit de stadze zouden waarschijn lijk weken, misschien wel maanden moeten teren op dit korte poosje van samenzijn. Carol had met plotselinge roeke looze beslistheid gezegd: „O, breng de thee maar in het blauwe salon, Collins". En zoo hadden ze samen in de eigenaardige, zeskantige kamer met de gobelinwanden, vaag en verbleekt door den tijd, thee gedronken en hadden gesproken of gezwegen sa men, zooals alleen menschen kun nen doen die elkaar waarlijk liefheb ben en begrijpen. En dat alles werd samengevat in Carols: „Het is een heerlijke dag geweest, Jem". Terwijl ze sprak sloeg ze haar oogen nu kinderoogen, zacht en stralend, naar hem op. Met een hef tige beweging gooide hij zijn sigaret in het vuur. „God gave, dat al je dagen ge lukkig konden zijn," zei hij ên zijn stem klonk niet erg vast. Ze lachte even. „Nu vraag je te veel. Ik geloof niet, dat iemand dat overkomt, jij wel?" „Nee, dat denk ik ook niet. Maai verdriet en zorgen, die je kunt dee len, zijn heel anders, dan die je al leen moet dragen. Als er eenige kans was in de toekomst,,," Hij Merkwaardig is, dat na den moord op een onbekenden Nazi-afdeelings- penningmeester door een katholiek, thans een dolkstoot de publieke aan dacht vergt op een Nazi-man >en van deze misdaad een lid van de Stahlhelmorganisatie wordt beschul digd. Dergelijke individueele exces sen, voor zoover ze niet zijn ge provoceerd, worden nergens tot de belangrijkste gebeurtenissen van den dag gerekend, maar in Duitschland is dat anders. De machthebbers vin den er een motief in om de katholie ke jeugdbeweging verder te onder drukken en de Stahlhelmorganisatie te nekken. De „dolkstoot" is aan leiding geworden tot ontbinding van verscheidene afdeelingen van den Stalen Helm en het gerucht gaat, dat dit het einde beteekenen zal van heel de Stahlhelmbeweging Duitschland. De S.A. is voor de maand Juli op vacantie gestuurd en ze heeft de boodschap meegekregen, dat ze zich in dien tijd nergens mee mag bemoeien; zelfs is voor die maand een uniformverbod afgekondigd. Zou het een begin beteekenen van krimping van het S.A.-leger, welks diensten thans niet meer zoo be- noodigd zijn? Binnenkort zal een begin worden gemaakt met het proces wegens hoogverraad tegen den excommunis tenleider Thalmann. Het verluidt, dat in geen geval de doodstraf zal worden geëischt. Op Donderdag van deze week werden we herinnerd aan het ont staan van den wereldoorlog, doordat het dien dag 20 jaar geleden was, dat Aartshertog Ferdinand van Oos tenrijk en zijn gemalin door moorde naarshand vielen. De Servische moordenaar Princip ontketende met zijn daad den bloedigsten volkeren strijd uit de geschiedenis; de dader stierf kort na den vrede in de ge vangenis aan de tering. In Washington is men zeer ont steld en ontstemd over de Engel sche vlooteischen. Engeland wil n.l. een aanzienlijke uitbreiding van zijn macht ter zee, maar het komt ons voor, dat het uiten dier verlangens meer een reactie is op de vlootuit- breiding van Japan en de Ver. Sta ten. Het schijnt, dat Londen, drei gende met machtsversterking, een soort ontwapeningsbestand wil for- ceeren. Gandhi, de Britsch-Indische volks leider, is op een merkwaardige wijze aan den dood ontsnapt. Hij zou plechtig op het gemeentehuis van Poona worden .ontvangen. Toen een auto naderde, meende men, dat Gandhi arriveerde en de muziekka pel zette het volkslied in. Op het zelfde moment werd door fanatieke Hindhoes een bom geworpen, waar door zeven personen ernstig werden verwond. Achteraf bleek, dat de „muziek" zich had vergist, drie minuten na den aanslag arriveerde Gandhi 1 In Ierland is van de week een groote electorale slag geleverd. Overal werden de gemeenteraden vernieuwd en inzet van den verkie zingsstrijd was, óf het mét O'Duffy naar verzoening zou streven met* En geland, dan wel De Valera zou vol gen in zijn politiek van volkomen afscheiding van het Britsch impe rium. Helaas was de uitslag nog niet bekend, toen we dit overzicht samenstelden. We moeten ons verstand ge bruiken. Misoogst kan een weldaad zijn. De „N. Tilb. Crt." voerde een dezer dagen een hoofdartikel, waar boven twee zinnen als titel werden gevoerd: „Misoogst een weldaad. Zijn we gek geworden?" Het stuk was „treffend" geschreven en des wege werd het in tal van bladen overgenomen. Het blad schetste de ontmoeting met een eenvoudig boerke in de Belgische Kempen. Het boerke was tevreden en gelukkig. Natuurlijkl zoo zouden we haast zeggen, want het boerke was geen Nederlander en wij, Nederlanders, we kunnen ons een medemensch, die geen medebur ger is en van ónze misère dus niets afweet, alleen maar „gelukkig" wa nen. De Nederlander, die het boerke uit de Belgische Kempen ontmoet te, kwam in een gesprek gewikkeld, waarbij hij gelegenheid vond om den Bels te vertellen, dat bij óns de hield op en ging toen voo(rt: „Als hij maar probeerde je gelukkig te maken zou ik het beter kunnen dra gen, maar het maakt het zoo on dragelijk dat ik weet, dat jouw le ven zoo moeilijk is. Wat mij betreft ik heb mijn vrijheid, ik kan wer ken en afleiding zoeken als ik dat wil en jou af en toe zien. Dat maakt mijn lot dragelijk niet erger dan dat van massa's andere mannen. Maar jou leven is zoo anders. Jij bent net een gevangene, een slavin bijna. Het is hef is vervloekt!" Carol zweeg. Ze kon hem niet tegenspreken. Haar leven was bijna ondragelijk een slavernij van geest en lichaam bij een man, voor wien ze gruwde in eiken gevoeligen vezel van haar ziel. Niemand dan zijzelf kon ooit raden wat die slavernij in hield. Wat ze eens aan Herrick had toevertrouwd, n.l. dat ze verscheide ne malen geweigerd had, om met Sir Francis te trouwen, was waar en het scheen of hij nu, nu einde lijk de omstandigheden hadden sa men gewerkt om haar in zijn armen te drijven, in stilte besloten had haar te laten boeten voor de bitterheid en de vernedering van die weige ringen. Het leek of Jem haar gedachten las, want toen hjj weer begon te spreken was hij nog heftiger dan eerst. „Als je de waarheid zoudt zeg gen, geloof ik, dat je leven een hel is. Maar je wilt het niet zeg gen je wilt hem nog beschermen. En zoodoende kunnen we alleen maar raden, hoe erg het is en uit de manier waarop hij je in het publiek behandelt nagaan, hoe hij tegen je is als jullie alleen zijn. Als je 't me maar wilde vertellen, Carol „Ik kan niet," antwoordde ze met kalme vastberadenheid. „Ik kan niets vertellen". „Omdat je te trotsch bent". „Misschien ben ik te trotsch. Soms is je trots het eenige om je aan vast te klampen". Ze wendde zich met een vaag glimlachje tot hem, een glimlachje, dat treuriger was; dan tranen. „Probeer dus niet om me mijn armzaligen trots af te nemen, Jem". „Vergeef me," zei hij met ge smoorde stem en er klonk zooveel leed in, dat ze hem impulsief de hand toestak. Hij nam die aan en hield die een paar minuten stevig vast. „Carol," zei hij eindelijk met zach te, onvaste stem. „Wil je me één vraag laten doen, wil je één ding zeggen?" (Wördt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1934 | | pagina 1