Breskensche Courant 200 25 Het bittere erfdeel. Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. r 3voe^e* De Nationale Vlag. FEUILLETON Jaarlijksche rentebijschrij ving aan de Rijkspostspaarbank Buitenland De Oostenrijksche regee- ring tegen de Sociaal- Democratie. 43ste Jaargang Woensdag 14 Februari 1934 Nummer 3908 ABONNEMENT: per kwartaal 1.25; bullen Breskcns 1,40. BuUaJand f 6.50 per jaar. Zondagsblad per kaar- laai f 0.65; en kuiten Brcskeru f 0.72^But- ladanJ f 3J50 per jaar. 9 Verschijnt - lederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND - Advaitentlën worden aangenomen lol uiterlUk I uur nam. Uitgave: J. C. LE BLEU. Dorpsstraat 35. BRESKENS Tel. 21 Postrekening 70179 ADVERTENTIËN: van I 5 regels f 0,75; iedere regel meer 15 ent. Ingez. mededeelingen 30 cent per regel. Handelsadüertentiên bij regelabonncment groote kortingTarief op aan vraag verkrijgbaar. CR AT IS verzekering voor Je abonnitegen ongelukkenen gef voor de volgende bedragen: gulden bij levens- 1 f\/~\ 8^ bij dood gld bij ver- üer' A f\ ücr' lange ongeschikt- 11 II I door H lies van een J ^es van een Af I I ^es oan een held lot werken een ongeluk hand of voet oog duim De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage. gld bij ver lies van een wijsvinger s-\ gld bij verlies III van eiken anderen vinger Degenen die in het bezit zijn van een vuurwapen en hiervoor geen gel dige machtiging voor 1934 hebben aangevraagd wórden in hun eigen belang aangeraden, zich ten spoe digste ter secretarie te melden. DE feuRGEMEESTER. r' o In onzen tijd van opleving der nationale gedachte, mag bij bijzonde re gelegenheden al eens een vlag méér worden uitgestoken, dan dat in de laatste jaren het geval was, die echte kleurige nationale feest vieringen van b.v. nog maar een kwart-eeuw geleden, toen we zoo spontaan de ruiten ingooiden van het enkele huis, dat de nationale driekleur niet had uithangen, dat schijnt toch alles voor goed tot het verleden te behooren. Ten spijt van de glazenmakers niet alleen, maar ook van de nationaal-voelenden, die een schoone traditie uitgezonderd daarvan rekene men het ruitenbom bardement, dat niet goed vereenig- baar meer is met onze gepacificeerde en geciviliseerde gevoelens ver broken weten. In de dagen van welke we spre ken, behoorde het vlaggedoek tot het noodzakelijk uitzet van jonggehuw den; geen huisje zoo klein, of een lap rood-wit en blauw werd er zorg vuldig onderhouden. Als de aan schaffing van een vlaggestok te duur was, dan werd tegen den nationalen feestdag de ragebol aan één einde met een oranjelap gepropt en aan den stok werd de driekleur ge knoopt. We zongen te dien tijde met geest drift van ,,de" schitterende kleuren van Nederland's vlag, welke respec tievelijk van onze kracht, onze vroomheid en van onze trouw heet ten te getuigen. Tot opeens een nationale zoon bij uitnemendheid, de bekende journa list C. K. Elout, uitvond, dat we met onze vlag sinds eeuw en dag in de war waren geweest en dat de nationale vlag niet anders was door MARGARET PEDLER. Uit het Engelsch vertaald door A.E.C. VUERHARD-BERKHOUT 0 „Hij was een roekelooze speler en ik ben er van overtuigd, dat hij er zeker van was, dat hij niet kon verliezen, maar dat iedereen zijn geld met interest zou terug krijgen ter wijl hij zelf een groot fortuin zou ge wonnen hebben Hij had een kind, dat hij gewoon aanbad ze was pas vijf jaar toen ik hem het laatst zaS en ik heb me dikwijls afge vraagd, wat er met haar gebeurd zou zijn toen de slag viel". Ze zweeg en Herrick voelde, dat «r een antwoord van haar verwacht werd. „Misschien is ze uit Engeland weg gegaan," zei ze met moeite. „Misschien wel. Ik heb getracht haar op te sporen, maar heb haar met kunnen ontdekken. Ze is een voudig verdwenen. Er was altijd wild bloed in de Lindrissen. Ze zal niet veel kans hebben gehad om op het noch zijn kon, dan de oude Prince- vlag, gekleurd: oranje, blanje, bleu. Zooals iedereen in ons land, die het een of ander ontdekt, hetwelk een beetje buitenissig is, kreeg ook dc heer C. K. Elout zijn volgelingen. Waar bovendien bleek, dat er geen wet ten onzent bestaat, noch een Koninklijk Besluit of iets van dien aard, waarbij de kleuren van onze nationale vlag worden geregeld waar we terzake derhalve alleen op de traditie waren aangewezen, be leefden we dra het malle geval, dat een deel der bevolking voor wat die traditie betreft alleen op het ei gen geheugen wilde afgaan, terwijl het andere deel tot teruggrijpen in de geschiedenis besloot en het oranje- blanje-bleu als nationale vaan ging uithangen en propageeren. In elke plaats en elke straat werd een stille strijd gevoerd tusschen de rood/wit/blauw-nationalen en de oranje/blanje bleu-super-nationalen. Totdat eindelijk heel veel menschen in de heele vlaggerij geen aardigheid meer vonden en er mee ophielden. Vooral het gewone volk voelde zich ontgoocheld. Elout voerde zijn propaganda voor de Princevlag als redacteur van het Handelsblad en het waren in het bijzonder de lezers van dit oud-liberale orgaan, die zich enthousiast voor de Princevlag lie ten stemmen. De kleine burger en de arbeider merkten het al gauw op, dat het van de groote woonhuizen was, dat het oranje-blanje-bleu wap perde en dat wekte bij hen dadelijk de suggestie, dat het oranje-blanje- bleu beschouwd moest worden als de nationale vlag voor de rijken en de deftigen, het rood-wit en blauw als de kleuren voor het mannetje, dat Louis Davids in een van zijn liederen een onsterfelijke reputatie heeft be zorgd. De propaganda voor de Princevlag heeft een mooie en algemeene volks traditie onherstelbaar vernield. 0 Nu men terzake onze zienswijze kent, zal het den lezer duidelijk zijn, dat we met eenigen tegenzin kennis namen van het feit, dat het de ver- eeniging de „Princevlag" is, welke het initiatief heeft genomen tot de voorbereiding van een nationale hul diging van prinses Juliana op der- zelver 25-sten verjaardag, 30 April rechte pad te blijven, arm, klein ding. Ik vrees, dat ze den verkeer den kant is opgegaan". „O neen," antwoordde Herrick im pulsief en op hetzelfde moment had ze haar tong wel willen afbijten, toen ze de plotselinge verandering in Lady Bridgets gezicht zag. „Wat bedoel je? Ken je haar? Heb je haar ooit ontmoet?" vroeg ze gretig. En toen Herrick, niet we tende wat te zeggen, haar in stomme wanhoop aanstaarde, vestigde ze haar oogen op het meisjesgezichtje en langzaam kwam er een blik van begrijpen, van ontwakend herkennen in. Ze boog zich voorover in haar stoel en keek het meisje doordrin gend aan. „Wie wie ben je?" vroeg ze met een onvaste, bevende stem. En voegde er toen met overtuiging bij: „Jij bent Quintins dochter". Herrick boog het hoofd. „Ja," antwoorde ze zachtjes. „Hij was mijn vader". Onwillekeurig waren ze beiden op gestaan en stonden nu tegenover el kaar, het meisje een beetje schuw, op haar hoede, qlsof ze bang was voor de gevolgen van haar bekente nis. Maar ze had niet bang behoeven te zijn. Er was een zeer zacht licht in de oogen van Lady Bridget toen ze weer sprak een zachtheid, a.s. Over de veronderstelde behoefte aan weer een nationale huldiging van een lid van ons vorstenhuis, zullen we nu maar zwijgen. Men ver- gete niet, dat elke overdrijving, ook in het op zich prijzenswaardige, schaadt. Voor elke nationale ver- eeniging moet en kan bij een na tionale, ihuldiging plaats zijn, maar van de organisatie en leiding er van dienen toch die vereenigingen zich te onthouden, die in het nationale een bepaalde richting wenschen te volgen. Elke politieke partij op na tionalen grondslag kan mééhuldigen b.v., maar niet één politieke partij zou zich geroepen mogen achten om een nationaal festijn te organiseeren en te leiden. Het optreden van de „Princevlag," organiseerende een nationale huldi ging van Prinses Juliana, kan er slechts toe meewerken om bepaalde tegenstellingen in onze nationale uitingen te verscherpen. Tenzij de Princevlag-organisatie bijtijds op de dwalingen haars weegs zou willen terugkeeren en omwille van een jongere traditie, omwille ook van een éénheidsuiting van onze na tionale gevoelens, hart en hand weer zou willen verpanden aan ons trot- sche rood-wit-blauw, de waarlijk „schitterende" kleuren van onze Ne- derlandschë vlag. Voor een afzonderlijke rijke-lui's- vlag is in dezen tijd toch geen re den meer. We zijn tegenwoordig al lemaal gesjochten. OOpS 20 CT.-TUBE 35 EN 60 CT. 8 o Velen, die geregeld van de dien sten der Rijkspostspaarbank gebruik maken, geven zich geen rekenschap van den geweldigen arbeid, die in die al de teederheid en droefheid bevatte van een roman, die al lang dood was in de oogen van de wereld, maar die nog steeds in het .geheim voortleefde in een vrouwenhart. „O, liefste," zei ze, haar stem warm door de liefde, die nooit ge storven was, ,,te denken, dat jij Quin tins kind bent, Quins dochtertje, dat hij zoo liefhad". Ze trok het meisje in haar armen en kuste haar. „God zij dank, dat ik je eindelijk gevonden heb," ging ze bijna plechtig voort. „Het was je vaders laatste verzoek aan mij om voor je te zorgen". Ze zweeg even, ze herinnerde zich gedeelten uit zijn laatsten brief aan haar een brief, die haar bereikt had nadat hij uit het leven geschei den was. „Herinner je je het kind?" had hij geschreven. „Ze zal zonder een sou achterblijven als ik weg ben en met geen sterveling om voor haar te zorgenWil jij uit de goed heid van dat groote hart van je want het was altijd een groot hart, Bridget 'haar de helpende hand reiken in het begin? Ik weet, dat je dat doen zult en ik ga gerust heen". En eindelijk had het toeval of het noodlot het plotseling voor haar mogelijk gemaakt om dat laat ste verzoek van den man, dien ze had lief gehad, te vervullen. Met in haar hart een dankgebed ging Lady het directiegebouw in de van Baer- lestraat te Amsterdam in de maand Januari wordt geleverd. In de eerste helft van die maand toch moet op de rond 2Vk millioen rekeningen-courant de in den loop van het voorafgaande jaar reeds in gedeelten berekende rente opgeteld en bij het hoofdbedrag van elke rekening-courant gevoegd worden. Verder wordt van het aldus bere kende totaal, waarmede de inlegger het nieuwe jaar aanvangt de rente reeds te voren uitgetrokken tot den eerstvolgenden 31 Dec. Is dit ge schied, dan worden de kapitalen en rentebedragen van telkens 1000 re keningen-courant opgeteld en verge leken met de totalen, die van die duizendgroep langs geheel anderen weg in den loop van het jaar-verza meld zijn. Die vergelijking wordt trapsgewijs voortgezet via het totaal van de in leggers, behoorende tot elk post kantoor, tot dat van elke provincie en ten slotte tot dat van het geheele rijk d.w.z. van alle 2V* millioen rekeningen-courant te zamen. Deze vergelijking en de oplossing van de aan den dag tredende verschillen zijn tegen het einde van de maand Januari beëindigd. Er is dan over het totaal tegoed van alle inleggers, be dragende rond 520 millioen gulden in den meest letterlijken zin _geen cent verschil in de administratie van de directie. Om dit resultaat te bereiken zijn in dezen tijd van het jaar alle krach ten tot het uiterste gespannen. Een arbeidsstemming heeft zich van al len meester gemaakt en er wordt met een lust en volharding gewerkt, die men gezien moet hebben om ze te begrijpen. Zevenentachtig groo te telmachines zijn den ganschen werkdag door bezet, waarbij men elkaar om het uur aflost, om in dat uur uit de machine te kunnen ha len wat er in zit. Een soort wedstrijd geest heeft zich van het personeel van hoog tot laag meester gemaakt en het is uitsluitend aan deze in derdaad buitengewone prestaties te danken, dat jaar op jaar de rente bijschrijving en de contróle op den arbeid, die door een personeel van ruim 400 menschen is verricht, tot een bevredigend slot wordt gebracht. Onderwijl gaan de normale werk zaamheden door, behalve de rente- Bridget weer. zitten en trok Herrick naast zich in een stoel. „En vertel me nu alles," zei ze. „Al wat er met je gebeurd is .sedert Quin stierf. Je noemt jezelf nu Way- len, hè?" „Dat is mijn naam, ik heb er het recht op. Ik ben Herrick Waylen gedoopt en ik kon natuurlijk niet den naam Lindris dragen". „Neen, natuurlijk niet. Maar ik wist niet, dat je een tweede naam had. Quin vertelde me alleen dat hij je Herrick genoemd had". „Waarschijnlijk had vader het zelf ook vergeten," antwoordde Herrick met een vaag glimlachje. „Hij was erg vergeetachtig in zulke dingen. Het verwondert me, dat hij niet heelemaal vergeten heeft me te laten doopen". De beide vrouwen lachten zachtjes met teedere toegevendheid over de dwaasheden van den man, dien ze beiden hadden lief gehad en zoo goed hadden begrepen. „Het zou net iets voor hem zijn geweest," gaf Lady Bridget toe. „Maar ga door, vertel me alles". En Herrick vertelde haar, hoe Rex Dereham, de man met wien ze ge ëngageerd was geweest, zich terug had getrokken toen het schandaal had plaats gehad, hoe ze letterlijk zonder een cent was achter gebleven en gevoeld had, dat ze een heel bijschrijving in de boekjes. Daarom is ook bepaald, dat alleen voor bui tengewone gevallen boekjes ter ren tebijschrijving mogen worden opge zonden. Over den arbeid, noodig om deze schade weer in te halen, een volgend maal. Hevige gevechten. Vele dooden en gewonden Te Weenen. Te Weenen, waar met een sta king en diverse daden van sabotage in het electriciteitsbedrijf de socialis tische tegenstand begon, heerschte in de avonduren volledige duister nis. De straten en pleinen zijn bezet door politie, militairen en gewapende burgerwachts met machinegeweren en in oorlogsuitrusting. In verschillende deelen van de stad is het tot bloe dige botsingen tusschen betoogers en ordebewaarders gekomen. Tot dusver zijn er, behalve vele zwaar gewonden, drie gedoode politieagen ten en twee gedoode arbeiders geteld. De ziekenauto's vervoerden onafgebroken de gewonden naar de ziekenhuizen, maar de geneesheeren zeggen, dat de gewondenbalans tot dusver lager is, dan op 5 Juli 1927, bij de laatste groote onlusten te Weenen. In de buitenwijken heeft de politie verscheidene auto's van sociaal-de mocraten aangehouden en in beslag genomen, die gevuld waren met handgranaten en andere ontplofbare stoffen. De afkondiging van het standrecht over Weenen heeft zeer deprimee- rend gewerkt. Er staat thans op een heele reeks delicten de doodstraf. Alle vergaderingen zijn streng ver boden. De huisdeuren, restaurants, hotels en café's moeten om acht uur gesloten zijn. De strijd te Linz. De directeur voor den Veilig heidsdienst van Opper-Oostenrijk nieuw leven moest beginnen endaar- om weg was geloopen en er in was geslaagd naar Frankrijk te komen. „Ik nam een baantje aan als reis gezelschap voor een oude dame, die daar heen ging een erg ver moeiende, oude dame," voegde ze er glimlachend bij de herinnering, bij, „die twee kameniers en een ge zelschapsjuffrouw noodig had om haar te helpen het leven door te komen. Ik vrees, dat mijn getuig schriften geen onderzoek zouden heb ben toegelaten, want ik schreef ze zelf. Maar ik vermoed, dat de oude dame aangetrokken werd door mijn gezicht, want ze nam me ten minste direct aan. Ik verliet haar drie maan den later toen ze naar Engeland terugkeerde, ging naar Parijs en kreeg daar mijn betrekking bij ma dame Clémentine. En ik ben sedert dien tijd bij haar gebleven". „Je zult nu niet langer bij haar behoeven te blijven," zei Lady Brid get gedecideerd. Herrick keek haar weifelend aan. „Ik vrees van wel," antwoordde ze. „Ziet u, ik heb geen andere bekwaamheden, behalve hetgeen ver- eischt wordt voor een mannequin". „Wat dat betreft, je bent al eens gezelschapsjuffrouw geweest, jezoudt dat weer kunnen worden". (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1934 | | pagina 1