Breskensche Courant
200
25
Het bittere erfdeel.
Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
r
3voe^e*
De Nationale Vlag.
FEUILLETON
Jaarlijksche rentebijschrij
ving
aan de Rijkspostspaarbank
Buitenland
De Oostenrijksche regee-
ring tegen de Sociaal-
Democratie.
43ste Jaargang
Woensdag 14 Februari 1934
Nummer 3908
ABONNEMENT:
per kwartaal 1.25;
bullen Breskcns 1,40.
BuUaJand f 6.50 per
jaar.
Zondagsblad per kaar-
laai f 0.65; en kuiten
Brcskeru f 0.72^But-
ladanJ f 3J50 per jaar.
9
Verschijnt
- lederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND -
Advaitentlën worden aangenomen lol uiterlUk I uur nam.
Uitgave:
J. C. LE BLEU. Dorpsstraat 35. BRESKENS
Tel. 21 Postrekening 70179
ADVERTENTIËN:
van I 5 regels f 0,75;
iedere regel meer 15 ent.
Ingez. mededeelingen 30
cent per regel.
Handelsadüertentiên bij
regelabonncment groote
kortingTarief op aan
vraag verkrijgbaar.
CR AT IS verzekering voor Je
abonnitegen ongelukkenen
gef voor de volgende bedragen:
gulden bij levens- 1 f\/~\ 8^ bij dood gld bij ver- üer' A f\ ücr'
lange ongeschikt- 11 II I door H lies van een J ^es van een Af I I ^es oan een
held lot werken een ongeluk hand of voet oog duim
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage.
gld bij ver
lies van een
wijsvinger
s-\ gld bij verlies
III van eiken
anderen vinger
Degenen die in het bezit zijn van
een vuurwapen en hiervoor geen gel
dige machtiging voor 1934 hebben
aangevraagd wórden in hun eigen
belang aangeraden, zich ten spoe
digste ter secretarie te melden.
DE feuRGEMEESTER.
r'
o
In onzen tijd van opleving der
nationale gedachte, mag bij bijzonde
re gelegenheden al eens een vlag
méér worden uitgestoken, dan dat
in de laatste jaren het geval was,
die echte kleurige nationale feest
vieringen van b.v. nog maar een
kwart-eeuw geleden, toen we zoo
spontaan de ruiten ingooiden van
het enkele huis, dat de nationale
driekleur niet had uithangen, dat
schijnt toch alles voor goed tot het
verleden te behooren. Ten spijt van
de glazenmakers niet alleen, maar
ook van de nationaal-voelenden, die
een schoone traditie uitgezonderd
daarvan rekene men het ruitenbom
bardement, dat niet goed vereenig-
baar meer is met onze gepacificeerde
en geciviliseerde gevoelens ver
broken weten.
In de dagen van welke we spre
ken, behoorde het vlaggedoek tot het
noodzakelijk uitzet van jonggehuw
den; geen huisje zoo klein, of een
lap rood-wit en blauw werd er zorg
vuldig onderhouden. Als de aan
schaffing van een vlaggestok te duur
was, dan werd tegen den nationalen
feestdag de ragebol aan één einde
met een oranjelap gepropt en aan
den stok werd de driekleur ge
knoopt.
We zongen te dien tijde met geest
drift van ,,de" schitterende kleuren
van Nederland's vlag, welke respec
tievelijk van onze kracht, onze
vroomheid en van onze trouw heet
ten te getuigen.
Tot opeens een nationale zoon bij
uitnemendheid, de bekende journa
list C. K. Elout, uitvond, dat we
met onze vlag sinds eeuw en dag
in de war waren geweest en dat
de nationale vlag niet anders was
door
MARGARET PEDLER.
Uit het Engelsch vertaald door
A.E.C. VUERHARD-BERKHOUT
0
„Hij was een roekelooze speler
en ik ben er van overtuigd, dat
hij er zeker van was, dat hij niet kon
verliezen, maar dat iedereen zijn geld
met interest zou terug krijgen ter
wijl hij zelf een groot fortuin zou ge
wonnen hebben Hij had een kind,
dat hij gewoon aanbad ze was
pas vijf jaar toen ik hem het laatst
zaS en ik heb me dikwijls afge
vraagd, wat er met haar gebeurd
zou zijn toen de slag viel".
Ze zweeg en Herrick voelde, dat
«r een antwoord van haar verwacht
werd.
„Misschien is ze uit Engeland weg
gegaan," zei ze met moeite.
„Misschien wel. Ik heb getracht
haar op te sporen, maar heb haar
met kunnen ontdekken. Ze is een
voudig verdwenen. Er was altijd wild
bloed in de Lindrissen. Ze zal niet
veel kans hebben gehad om op het
noch zijn kon, dan de oude Prince-
vlag, gekleurd: oranje, blanje, bleu.
Zooals iedereen in ons land, die
het een of ander ontdekt, hetwelk
een beetje buitenissig is, kreeg ook
dc heer C. K. Elout zijn volgelingen.
Waar bovendien bleek, dat er geen
wet ten onzent bestaat, noch een
Koninklijk Besluit of iets van dien
aard, waarbij de kleuren van onze
nationale vlag worden geregeld
waar we terzake derhalve alleen op
de traditie waren aangewezen, be
leefden we dra het malle geval, dat
een deel der bevolking voor wat
die traditie betreft alleen op het ei
gen geheugen wilde afgaan, terwijl
het andere deel tot teruggrijpen in
de geschiedenis besloot en het oranje-
blanje-bleu als nationale vaan ging
uithangen en propageeren.
In elke plaats en elke straat werd
een stille strijd gevoerd tusschen
de rood/wit/blauw-nationalen en de
oranje/blanje bleu-super-nationalen.
Totdat eindelijk heel veel menschen
in de heele vlaggerij geen aardigheid
meer vonden en er mee ophielden.
Vooral het gewone volk voelde
zich ontgoocheld. Elout voerde zijn
propaganda voor de Princevlag als
redacteur van het Handelsblad en
het waren in het bijzonder de lezers
van dit oud-liberale orgaan, die zich
enthousiast voor de Princevlag lie
ten stemmen. De kleine burger en
de arbeider merkten het al gauw op,
dat het van de groote woonhuizen
was, dat het oranje-blanje-bleu wap
perde en dat wekte bij hen dadelijk
de suggestie, dat het oranje-blanje-
bleu beschouwd moest worden als de
nationale vlag voor de rijken en de
deftigen, het rood-wit en blauw als
de kleuren voor het mannetje, dat
Louis Davids in een van zijn liederen
een onsterfelijke reputatie heeft be
zorgd.
De propaganda voor de Princevlag
heeft een mooie en algemeene volks
traditie onherstelbaar vernield.
0
Nu men terzake onze zienswijze
kent, zal het den lezer duidelijk zijn,
dat we met eenigen tegenzin kennis
namen van het feit, dat het de ver-
eeniging de „Princevlag" is, welke
het initiatief heeft genomen tot de
voorbereiding van een nationale hul
diging van prinses Juliana op der-
zelver 25-sten verjaardag, 30 April
rechte pad te blijven, arm, klein
ding. Ik vrees, dat ze den verkeer
den kant is opgegaan".
„O neen," antwoordde Herrick im
pulsief en op hetzelfde moment had
ze haar tong wel willen afbijten,
toen ze de plotselinge verandering
in Lady Bridgets gezicht zag.
„Wat bedoel je? Ken je haar?
Heb je haar ooit ontmoet?" vroeg
ze gretig. En toen Herrick, niet we
tende wat te zeggen, haar in stomme
wanhoop aanstaarde, vestigde ze haar
oogen op het meisjesgezichtje en
langzaam kwam er een blik van
begrijpen, van ontwakend herkennen
in. Ze boog zich voorover in haar
stoel en keek het meisje doordrin
gend aan.
„Wie wie ben je?" vroeg ze
met een onvaste, bevende stem. En
voegde er toen met overtuiging bij:
„Jij bent Quintins dochter".
Herrick boog het hoofd.
„Ja," antwoorde ze zachtjes. „Hij
was mijn vader".
Onwillekeurig waren ze beiden op
gestaan en stonden nu tegenover el
kaar, het meisje een beetje schuw,
op haar hoede, qlsof ze bang was
voor de gevolgen van haar bekente
nis.
Maar ze had niet bang behoeven
te zijn. Er was een zeer zacht licht
in de oogen van Lady Bridget toen
ze weer sprak een zachtheid,
a.s. Over de veronderstelde behoefte
aan weer een nationale huldiging
van een lid van ons vorstenhuis,
zullen we nu maar zwijgen. Men ver-
gete niet, dat elke overdrijving, ook
in het op zich prijzenswaardige,
schaadt. Voor elke nationale ver-
eeniging moet en kan bij een na
tionale, ihuldiging plaats zijn, maar
van de organisatie en leiding er van
dienen toch die vereenigingen zich
te onthouden, die in het nationale
een bepaalde richting wenschen te
volgen. Elke politieke partij op na
tionalen grondslag kan mééhuldigen
b.v., maar niet één politieke partij
zou zich geroepen mogen achten om
een nationaal festijn te organiseeren
en te leiden.
Het optreden van de „Princevlag,"
organiseerende een nationale huldi
ging van Prinses Juliana, kan er
slechts toe meewerken om bepaalde
tegenstellingen in onze nationale
uitingen te verscherpen.
Tenzij de Princevlag-organisatie
bijtijds op de dwalingen haars weegs
zou willen terugkeeren en omwille
van een jongere traditie, omwille ook
van een éénheidsuiting van onze na
tionale gevoelens, hart en hand weer
zou willen verpanden aan ons trot-
sche rood-wit-blauw, de waarlijk
„schitterende" kleuren van onze Ne-
derlandschë vlag.
Voor een afzonderlijke rijke-lui's-
vlag is in dezen tijd toch geen re
den meer. We zijn tegenwoordig al
lemaal gesjochten.
OOpS 20 CT.-TUBE
35 EN 60 CT.
8
o
Velen, die geregeld van de dien
sten der Rijkspostspaarbank gebruik
maken, geven zich geen rekenschap
van den geweldigen arbeid, die in
die al de teederheid en droefheid
bevatte van een roman, die al lang
dood was in de oogen van de wereld,
maar die nog steeds in het .geheim
voortleefde in een vrouwenhart.
„O, liefste," zei ze, haar stem
warm door de liefde, die nooit ge
storven was, ,,te denken, dat jij Quin
tins kind bent, Quins dochtertje, dat
hij zoo liefhad". Ze trok het meisje
in haar armen en kuste haar. „God
zij dank, dat ik je eindelijk gevonden
heb," ging ze bijna plechtig voort.
„Het was je vaders laatste verzoek
aan mij om voor je te zorgen".
Ze zweeg even, ze herinnerde zich
gedeelten uit zijn laatsten brief aan
haar een brief, die haar bereikt
had nadat hij uit het leven geschei
den was.
„Herinner je je het kind?" had
hij geschreven. „Ze zal zonder een
sou achterblijven als ik weg ben
en met geen sterveling om voor haar
te zorgenWil jij uit de goed
heid van dat groote hart van je
want het was altijd een groot hart,
Bridget 'haar de helpende hand
reiken in het begin? Ik weet, dat je
dat doen zult en ik ga gerust heen".
En eindelijk had het toeval
of het noodlot het plotseling voor
haar mogelijk gemaakt om dat laat
ste verzoek van den man, dien ze
had lief gehad, te vervullen. Met in
haar hart een dankgebed ging Lady
het directiegebouw in de van Baer-
lestraat te Amsterdam in de maand
Januari wordt geleverd.
In de eerste helft van die maand
toch moet op de rond 2Vk millioen
rekeningen-courant de in den loop
van het voorafgaande jaar reeds in
gedeelten berekende rente opgeteld
en bij het hoofdbedrag van elke
rekening-courant gevoegd worden.
Verder wordt van het aldus bere
kende totaal, waarmede de inlegger
het nieuwe jaar aanvangt de rente
reeds te voren uitgetrokken tot den
eerstvolgenden 31 Dec. Is dit ge
schied, dan worden de kapitalen en
rentebedragen van telkens 1000 re
keningen-courant opgeteld en verge
leken met de totalen, die van die
duizendgroep langs geheel anderen
weg in den loop van het jaar-verza
meld zijn.
Die vergelijking wordt trapsgewijs
voortgezet via het totaal van de in
leggers, behoorende tot elk post
kantoor, tot dat van elke provincie
en ten slotte tot dat van het geheele
rijk d.w.z. van alle 2V* millioen
rekeningen-courant te zamen. Deze
vergelijking en de oplossing van de
aan den dag tredende verschillen
zijn tegen het einde van de maand
Januari beëindigd. Er is dan over het
totaal tegoed van alle inleggers, be
dragende rond 520 millioen gulden
in den meest letterlijken zin _geen
cent verschil in de administratie van
de directie.
Om dit resultaat te bereiken zijn
in dezen tijd van het jaar alle krach
ten tot het uiterste gespannen. Een
arbeidsstemming heeft zich van al
len meester gemaakt en er wordt
met een lust en volharding gewerkt,
die men gezien moet hebben om
ze te begrijpen. Zevenentachtig groo
te telmachines zijn den ganschen
werkdag door bezet, waarbij men
elkaar om het uur aflost, om in
dat uur uit de machine te kunnen ha
len wat er in zit. Een soort wedstrijd
geest heeft zich van het personeel
van hoog tot laag meester gemaakt
en het is uitsluitend aan deze in
derdaad buitengewone prestaties te
danken, dat jaar op jaar de rente
bijschrijving en de contróle op den
arbeid, die door een personeel van
ruim 400 menschen is verricht, tot
een bevredigend slot wordt gebracht.
Onderwijl gaan de normale werk
zaamheden door, behalve de rente-
Bridget weer. zitten en trok Herrick
naast zich in een stoel.
„En vertel me nu alles," zei ze.
„Al wat er met je gebeurd is .sedert
Quin stierf. Je noemt jezelf nu Way-
len, hè?"
„Dat is mijn naam, ik heb er het
recht op. Ik ben Herrick Waylen
gedoopt en ik kon natuurlijk niet
den naam Lindris dragen".
„Neen, natuurlijk niet. Maar ik
wist niet, dat je een tweede naam
had. Quin vertelde me alleen dat
hij je Herrick genoemd had".
„Waarschijnlijk had vader het zelf
ook vergeten," antwoordde Herrick
met een vaag glimlachje. „Hij was
erg vergeetachtig in zulke dingen.
Het verwondert me, dat hij niet
heelemaal vergeten heeft me te laten
doopen".
De beide vrouwen lachten zachtjes
met teedere toegevendheid over de
dwaasheden van den man, dien ze
beiden hadden lief gehad en zoo
goed hadden begrepen.
„Het zou net iets voor hem zijn
geweest," gaf Lady Bridget toe.
„Maar ga door, vertel me alles".
En Herrick vertelde haar, hoe Rex
Dereham, de man met wien ze ge
ëngageerd was geweest, zich terug
had getrokken toen het schandaal
had plaats gehad, hoe ze letterlijk
zonder een cent was achter gebleven
en gevoeld had, dat ze een heel
bijschrijving in de boekjes. Daarom
is ook bepaald, dat alleen voor bui
tengewone gevallen boekjes ter ren
tebijschrijving mogen worden opge
zonden.
Over den arbeid, noodig om deze
schade weer in te halen, een volgend
maal.
Hevige gevechten.
Vele dooden en gewonden
Te Weenen.
Te Weenen, waar met een sta
king en diverse daden van sabotage
in het electriciteitsbedrijf de socialis
tische tegenstand begon, heerschte
in de avonduren volledige duister
nis. De straten en pleinen zijn bezet
door politie, militairen en gewapende
burgerwachts met machinegeweren en
in oorlogsuitrusting. In verschillende
deelen van de stad is het tot bloe
dige botsingen tusschen betoogers
en ordebewaarders gekomen. Tot
dusver zijn er, behalve vele zwaar
gewonden, drie gedoode politieagen
ten en twee gedoode arbeiders
geteld. De ziekenauto's vervoerden
onafgebroken de gewonden naar de
ziekenhuizen, maar de geneesheeren
zeggen, dat de gewondenbalans tot
dusver lager is, dan op 5 Juli 1927,
bij de laatste groote onlusten te
Weenen.
In de buitenwijken heeft de politie
verscheidene auto's van sociaal-de
mocraten aangehouden en in beslag
genomen, die gevuld waren met
handgranaten en andere ontplofbare
stoffen.
De afkondiging van het standrecht
over Weenen heeft zeer deprimee-
rend gewerkt. Er staat thans op een
heele reeks delicten de doodstraf.
Alle vergaderingen zijn streng ver
boden. De huisdeuren, restaurants,
hotels en café's moeten om acht
uur gesloten zijn.
De strijd te Linz.
De directeur voor den Veilig
heidsdienst van Opper-Oostenrijk
nieuw leven moest beginnen endaar-
om weg was geloopen en er in was
geslaagd naar Frankrijk te komen.
„Ik nam een baantje aan als reis
gezelschap voor een oude dame, die
daar heen ging een erg ver
moeiende, oude dame," voegde ze
er glimlachend bij de herinnering,
bij, „die twee kameniers en een ge
zelschapsjuffrouw noodig had om
haar te helpen het leven door te
komen. Ik vrees, dat mijn getuig
schriften geen onderzoek zouden heb
ben toegelaten, want ik schreef ze
zelf. Maar ik vermoed, dat de oude
dame aangetrokken werd door mijn
gezicht, want ze nam me ten minste
direct aan. Ik verliet haar drie maan
den later toen ze naar Engeland
terugkeerde, ging naar Parijs en
kreeg daar mijn betrekking bij ma
dame Clémentine. En ik ben sedert
dien tijd bij haar gebleven".
„Je zult nu niet langer bij haar
behoeven te blijven," zei Lady Brid
get gedecideerd.
Herrick keek haar weifelend aan.
„Ik vrees van wel," antwoordde
ze. „Ziet u, ik heb geen andere
bekwaamheden, behalve hetgeen ver-
eischt wordt voor een mannequin".
„Wat dat betreft, je bent al eens
gezelschapsjuffrouw geweest, jezoudt
dat weer kunnen worden".
(Wordt vervolgd).