Breskensche Courant SP jMWVmÊBL Het biltere erfdeel. De Rallye lente Carlo Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. Bp Bij Ruwe Gesprongen Handen 43ste Jaargang Zaterdag 13 Januari 1934 Nummer 3899 ABONNEMENT: per kwartaal 1,25; buiten Breskens 1,40. Buitenland 6,50 per jaar. Zondagsblad per kwar taal f 0,65en buiten Breskens 0,725Bui tenland f 3,50 per jaar. Verschijnt - iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND - Advertentiën worden aangenomen tot uiterlijk I uur nam- Uitgave: J. C. LE BLEU, Dorpsstraat 35, BRESKENS Tel. 21 Postrekening 70179 ADVERTENTIËN: van 1 5 regels f 0,75; iedere regel meer 15 ent. Ingez. mededeelingen 30 cent per regel. Handelsadocrtentiên bij regelabonnement groote korting. Tarief op aan vraag verkrijgbaar. GRATIS verzekering voor de s-\ gulden bij levens- 18^ bij dood wy gld bij ver- f 8^ bij ver- A 8^ bij ver- gld bij ver- 18^ bij verlies abounds tegen ongelukken, en y I II I lange ongeschikt- JIJIJ door S lies van een j ^es van een 4\ es van ecn J '*cs van een III üan e^kcn mei voor de volgende bedragen: hcid tot werken een ongeluk hand of voet oog duim wijsvinger anderen vinger De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage. Gevaren aan de grens. o— De A.N.W.B. Toeristenbond voor Nederland, heeft een adres gericht aan den minister van financiën, naar aanleiding van bij den Bond inge komen klachten over de gevaren wel ke het toeristen- en ander verkeer "bedreigen, door de wijze waarop, speciaal in de grensstreken, rijks ambtenaren controle uitoefenen óp ihet verkeer, in het bijzonder het autoverkeer. Erkennende, dat de toenemende smokkelarij per auto een streng toe zicht noodzakelijk maakt, meent de A.N.W.B. dat deze overweging, hoe belangrijk ook, geen contröle-sys eem kan rechtvaardigen, waarbij de arge loos passeerende automobilist gev aar loopt, zonder noemenswaardige waar schuwing, door revolverschoten te worden gewond of gedood dan wel tot gevangenisstraf te worden ver oordeeld en adressant betreurt het daarom, dat bij het thans geldende systeem van bewapening der wegen door niet in uniform gekleede ambte naren, dagelijks vele personen, die te goeder trouw zijn, toch wel zeer kwade kansen loopen. Het bezwaar, dat grensbeambten in uniform, wegens hun opvallend uiterlijk, hun taak bestrijding der smokkelarij niet naar behooren kunnen vervullen, kan worden ont gaan, door in bepaalde gevallen niet- geuniformde ambtenaren te bezigen bij het besluipen van smokkelben den, of door het sluipwerk langs de grens te scheiden van de con- tróle op den weg en het contróleeren van passeerende auto's als een op zich zelf staande taak te beschou wen* Het adres wijst er op, dat het in deze tijden, waarin de onveiligheid langs den weg een bekend verschijn sel is en waarin men per auto rei zend dagelijks tientallen personen passeert, die door een handbeweging te kennen geven, te willen meerij den, van den automobilist niet is te eischen, dat hij in grensstreken voor iederen in burger gekleeden persoon die hem aanroept, zonder meer stopt; vooral van de vele da mes die autorijden mag men dit in het belang van haar eigen veiligheid niet vgrlangen. Dat men als straf voor het niet-stoppen met revolvers FEUILLETON 4. door MARGARET PEDLER. Uit het Engelsch vertaald door A.E.C. VUERHARD-BERKHOUT O „Ik vind het lam om het te moe ten zeggen maar we kunnen nu toch niet meer samen trouwen, vindt je zelf wel?" Ze keek hem stom verbaasd aan. „En ik dacht altijd dat je erg rijk was," antwoordde ze. „Niet dat ik er iets om zou geven, hoor lief ste, als je het niet was," voegde ze er haastig bij, bang dat ze hem ge- kewtst had of een verkeerden indruk gegeven van haar bedoeling. En toen hij bleef zwijgen ging ze wat schuch ter voort: „Komt dat er iets op aan of we niet rijk zijn? Kan het jou veel schelen, Rex? Ik kan zóó zuinig zijn en ik zou leeren koken Montie zou me in het begin wel helpen er mee". „Dat is het niet. Het is hier geen kwestie van geld". Hij sprak scherp, een scherpte geboren' uit het feit, dat hetgeen hij op het punt stond beschoten wordt, of gevangenisstraf krijgt, is zeker niet te rechtvaardi gen. Het bezwaar geldt niet alleen het absoluut onvoldoend karakter der thans voorgeschreven herkennings- teekens (een uniformpet, een witte lantaarn, een douane-vlaggetje, een z.g. plaque ed.), maar ook de af wijkingen daarvan, welke de rijks ambtenaren zich veroorloven. Het adres noemt verscheidene ge vallen, waarbij zich het volgende voordeed Een blootshoofds terzijde van den weg staande man wuifde met een rood vlaggetje in de hand naar een automobilist, die eerst remde maar daarna, omdat hij al zoo vaak door „meerijders" aangeroepen' was, en het de dag vóór de verkiezingen was, doorreed, toen de man verder geen notitie van hem nam en zich met volgende auto's bezig hield. La ter kreeg hij een proces-verbaal thuisgestuurd. Een auto met 8 inzittenden (een bekende Amsterdamsche familie), w.o. vijf kinderen, werd slechts 200 meter na het ondergaan van de of- ficieele controle aan de grens, op 21 October om over half zes, dus in volslagen duisternis, door ver scheidene revolverkogels getroffen, terwijl de langs de weg staande ambtenaren later verklaarden, enkel met een vlag gezwaaid te hebben, niet met een lantaarn. Een automobilist ontmoette bij avond vier wielrijders, althans zoo leek het hem, afgaande op de vier witte lichtjes; drie weken behoor lijk uit, het vierde lichtje bleef op den rijweg, waarop hij zelf naar rechts uitweek, om den wielrijder hiet aan' te rijden. Bij het passeeren zag hij, dat het lichtje niet bij een rijwiel behoorde, maar in de hand gehouden werd door een man, die een douanevlag zwaaide, waarop hij remde; 15 meter verder bleek een tweede ambtenaar te staan, de re volver tot schieten gereed. Het ver- toonen van een eenvoudig wit licht, volmaakt gelijk aan een rijwiellicht (er werd niet mee gezwaaid) was naar de meening van deze ambte naren voldoende om iemand duide lijk te maken, dat hij moest stop pen; zij betitelden het gedrag van den automobilist als „spelen met zijn leven". te doen hem zoo tegen de borst stuitte. Geen fatsoenlijk man vindt het prettig om door de omstandig heden genoodzaakt te worden iets leelijks te doen al was het alleen maar om geen andere reden, dan dat het zijn zelfrespect hindert om te weten, dat hij den moed niet heeft om anders te handelen. „Als het dan geen geldkwestie is, wat is het dan wel?" vroeg het meis je langzaam. „Ik begrijp er niets van". Voor het eerst bekroop haar een verkillende angst, een voorge voel van ze wist niet wat. „Nee, dat is het juist," viel hij met onderdrukte heftigheid uit. „Je begrijpt het niet. Als je dat wel deedt, zou je weten, dat er geen sprake meer kan zijn van een hu welijk tusschen ons. Waarom heeft die ouwe idioot van een notaris waarom heeft Miss Marchmont je het niet duidelijk gemaakt? God! ik snap niet waarom i k dat nu juist moet doen". Ze ging een stap achteruit. „Rex wat moet ik begrijpen? Waarom kunnen we niet trouwen?" Ze sprak heel bedaard, doch met een zekeren aandrang, die hem ein delijk tot spreken bracht. Tot ruw, onsamenhangend praten, omdat hij zichzelf haatte om hetgeen hij deed en ook, omdat hij op zijn manier een manier die geen scherpe kritiek Een automobilist reed 's avonds ihalf elf tegen een over den weg gespannen staaldraad en kreeg ern stige schade. Hem bleek, dat de staaldraad voor een hem tegemoet- komenden auto bestemd was ge weest; de ambtenaren hadden hem niet opgemerkt en hij zelf had door de lichten van een tegenligger den staaldraad niet kunnen 'zien. Een automobilist zag 's nachts een rood licht op den weg; hij gaf sig naal, waarop het roode licht ver dween en door een wit vervangen werd. Dit werd begrijpelijkerwijs op gevat als een teeken dat de weg vrij was; later volgde bekeuring en veroordeeling tot gevangenisstraf van één maand. Uit deze voorbeelden blijkt, welke afwijkingen van de bestaande voor schriften zich voordoen. Maar ook de voorschriften zelf acht adressant te eenenmale onvoldoende. Wil men den automobilist een duidelijk stop sein geven, dan zal overdag een ver sperring op den weg, of de aan wezigheid van tenminste één, zoo veel mogelijk op den weg staand ambtenaar in uniform vereischt moe ten worden. Des nacht zal een sterk opvallend rood licht (welke kleur algemeen als „onveilig" erkend is) op den weg, zoo mogelijk heen en weer gezwaaid, algemeen begrepen worden. Bovendien is het mogelijk deze lamp of transparant te voorzien van het woord „douane" of „halt," of wel een bord met de woorden in door reflectoren gevormde letters op den weg te plaatsen. Wil men ten overvloede met een douanevlag doen zwaaien, of deze 's avonds door een lantaarn doen beschijnen, dan kieze men daarvoor een duidelijke vlag van voldoende afmeting en uit voering, welke vergelijkingen met een lap, een zakdoek of halsdoek (zooals p.a. dikwijls bij woonwagenpersoneel in gebruik) voortaan uitsluit. Door dergelijke maatregelen zal de eerbied voor het gezag toene men, terwijl de bestrijding der smok kelarij er in geen enkel opzicht door zal worden belemmerd. Aangezien het adressant gebleken is, dat schieten op passeerende au to's en het opleggen van zware straf fen (ook gevangenisstraf) voor der gelijke overtredingen thans een da gelijks voorkomend verschijnsel in de grensstreken geworden is en het toeliet van het meisje hield, dat daar met in elkaar geklemde handen en met oogen, waarin onschuld en niet begrijpen bij elk woord dat hij zei meer veranderden in een wee, martelend bewust worden van schan de en oneer. je vaderhaalde iedereen die geld had, over, om aandeelen te nemen en geld te steken in zijn zwendel-maatschappijen. Hij heeft er honderden en honderden mee ge ruïneerd". De zinnen sloegen on samenhangend tegen haar hersens. En toen: „Er is een heele leelijke naam voor een man, die speculeert met het geld van anderen „O ja". Was het minuten of uren nadat Rex uitgesproken had, dat ze antwoordde? Ze keek nieuwsgierig naar de klok op den schoorsteen mantel. De wijzers stonden op één minuut over drie en ze herinnerde zich, dat ze haar had hooren slaan terwijl Rex nog sprak. De fijne, zilveren klanken hadden een grotesk contrast gevormd met het woord. „Zelfmoord". Het was dus pas één minuut geleden één minuut, die een eeuwigheid scheen. Die minuut had haar plotseling van een meisje in een vrouw veranderd. „O juist. En je wilt me dus niet meer trouwen .omdat ik de doch ter ben van van een oplichter en zelfmoordenaar". Ze praatte lang- onvoldoende „opmerken" van de ambtenaren daarvan in zeer vele ge vallen de eenige oorzaak is, doet adressant een beroep op de mede werking van den minister, overtuigd, dat deze maatregelen in den door adressant aangegeven zin zal willen overwegen. er- De zwerm vliegt uit. De Rallye Monte Carlo is be gonnen. Van alle kanten komen de berichten omtrent deelnemers, die vertrokken zijn naar hunne start plaatsen in Europa's uithoeken en de belangstelling die dezen formidabele raid in alle kringen trekt, komt wel het beste uit in de dagelijksche be richten die men in alle Europeesche bladen vindt omtrent het vertrek van telkens nieuwe deelnemers. In Holland heeft de equippe v. d. Heijden, Habnit en Bakker Schut het sein gegeven door reeds de vo rige week met hunnen Studebaker de lange reis naar Athene te aan vaarden. Een paar dagen later had te Amsterdam het afscheidsdiner der Fordrijders plaats, die daarna equip pe na equippe den reis aanvaardden. Zaterdag zijn van deze deelnemers Mutsaerts, van Strien, Jhr. Bicker en Couwenberg vertrokken naar Bu- carest; de dag daarop gingen v. d. Meulen, Menso en Wild op weg naar Athene op, terwijl Maandag de drie Noordelijke Nederlandsche Ford equippes de reis aanvaardden, van Beeck Calcoen, Weber en Dik ker naar Umea; Glerum, Goedkoop, Volmer en Hoqgsteder naar Tallin en Nyenbandring de Boer, Liezen- bergh, Went en Krabbenbos naar Stavanger. Tot Helsingborg in Zwe den maken de naar Stavanger en zaam, alsof ze het moeilijk vond haar woorden te articuleeren. ,*Het is niet, dat ik niet wil. Ik zou er alles voor over hebben om met je te trouwen, dat weet je". Hij deed impulsief met uitstrekte armen een stap naar haar toe. Maar ze deinsde achteruit. „O speel geen comedie," zei ze vermoeid. „Dat is nu niet meernoo- dig". „Ik speel geen conjedie," betoog de hij heftig. „Ik heb je lief. Dat weet je. Maar je moét zelf inzien, dat ik niet met je kan trouwen. Het zou niet goed zijn tegenover mijn familie mijn moeder, mijn zusters Ze liet hem door een gebaar op houden. „O, heb je niet eens den moed om bij je eigen besluit te blijven, inplaats van je achter je moeder en je zusters te verschuilen?" Haar diepe stem trilde van minachting. „Wees ten minste eerlijk en zeg, dat jijzelf niets meer met me te maken wilt hebben omdat ik Lindris heet". Haar minachting spoorde hem aan tot zelfverdediging. Ten slotte zei zijn verstand hem toch, dat er iets rechtvaardigs in zijn handelwijze zat. En de wetenschap, dat dit de laatste maal was dat hij haar ooit zou zien, dat ze uit eikaars levens zouden ver- .Umea gaande equippes de reis ge zamenlijk, daarna slaat de een een zijstraat in naar links terwijl de an dere rechtuit rijdt naar Umea inden Poolcirkel. Dinsdag zullen dan Dr. Sprenger van Eijk, Wieleman en Mr. Lamberts Hurrelbrinck naar Athene vertrekken. Zij zijn door om standigheden een beetje laat maar willen dit inhalen door in een stuk door naar Budapest te rijden. De equippe Cornelius-Strubbe met hun D.K.W. zijn ook reeds op weg naar Tallin evenals van Marken en zijn metgezellen op Talbot. Hoevelen van deze allen zullen Monte Carlo bereiken? De berichten luiden alles behalve gunstig. Het zachte weer der laat ste dagen vervult de deelnemers uit het Noorden met schrik, hoe vreemd dit oppervlakkig klinken moge. De dooi heeft de sneeuwmassa's doen smelten en de wegen veranderd in poelen van bruine modder en witte sneeuwresten. Daar moeten de wa gens doorheen, niet zoo even van Assen naar Meppel maar honderden kilometers lang en dat met een ge middelde van 40 K.M. per uur, over dag en gedurende de nacht, zonder ophouden, altijd maar door. De rij ders kunnen elkaar afwisselen aan het stuur, maar hoe moeten de wa gens dit uithouden? Wanneer het nu plotseling weer mocht beginnen te vriezen, een lichte nachtvorst maar, dan wordt de toe stand heelemaal catastrophaal, dan wordt het heele Noorden tot aan Stockholm één onafzienbare ijs- en ijzelvlakte, die zich een 1500 K.M. naar alle richtingen uitstrekt. Ook de berichten uit den Balkan luiden erbarmelijk. Bij Belgrado is het pontverkeer over de Sawa ge stremd door ijsschotsen en worden motorvoertuigen per trein over den spoorbrug vervoerd. In Griekenland is een aardbeving geweest, in de buurt van Larissa heeft een berg- storting den weg versperd en een overstrooming bij Saloniki heeft een deel van Macedonië onder water ge zet. Zullen al deze beletselen opge ruimd zijn tegen den tijd dat de Ral- lye-rijders passeeren? Twee Engel- sche deelnemers Lord Clifford op Lagonda en Riley op Riley zitten op het oogenblik reeds bij Saloniki vast, vlak achter hen komen de Fran- sche equippes Chaurieu op Chenard dwijnen en het hare zou voortaan zoo'n gebroken leven zijn wak kerde de liefde die hij voor haar koesterde aan tot een ongewone tee- derheid en zachtheid. Ondanks haar terugdeinzen, haar afkeer, legde hij zijn handen op haar schouders en keek op haar neer met oogen, waarin werkelijk verdriet te lezen stond. „Ik weet, dat je me zoo moet zien, maar je bent niet heelemaal fair tegenover me „Ben jij dat dan tegen mij?" viel ze hem bitter in de rede. „Lieve, je vader heeft je in zoo 'n positie geplaatst, dat niemand ooit meer geheel fair tegenover je zal zijn. Begrijp je dan niet dat niemand van ons alleen staat? Ik heb mijn moeder en zusters waar ik rekening mee moet houden. Ik kan ver geef me dat ik het zeg de doch ter van een dief en oplichter niet op de plaats stellen, die mijn moeder heeft ingenomen. Of" zijn stem daalde wat „haar de moeder ma ken van mijn kinderen". Een plotselinge rilling doorhui verde haar. Hij had met dien laat- sten zin de diepste diepten van haar vrouw-zijn geraakt. Doch een in stinctmatige trots hielp haar die wond te verbergen. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1934 | | pagina 1