Breskensche Courant
SP
jMWVmÊBL
Het biltere erfdeel.
De Rallye lente Carlo
Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
Bp Bij Ruwe
Gesprongen
Handen
43ste Jaargang
Zaterdag 13 Januari 1934
Nummer 3899
ABONNEMENT:
per kwartaal 1,25;
buiten Breskens 1,40.
Buitenland 6,50 per
jaar.
Zondagsblad per kwar
taal f 0,65en buiten
Breskens 0,725Bui
tenland f 3,50 per jaar.
Verschijnt
- iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND -
Advertentiën worden aangenomen tot uiterlijk I uur nam-
Uitgave:
J. C. LE BLEU, Dorpsstraat 35, BRESKENS
Tel. 21 Postrekening 70179
ADVERTENTIËN:
van 1 5 regels f 0,75;
iedere regel meer 15 ent.
Ingez. mededeelingen 30
cent per regel.
Handelsadocrtentiên bij
regelabonnement groote
korting. Tarief op aan
vraag verkrijgbaar.
GRATIS verzekering voor de s-\ gulden bij levens- 18^ bij dood wy gld bij ver- f 8^ bij ver- A 8^ bij ver- gld bij ver- 18^ bij verlies
abounds tegen ongelukken, en y I II I lange ongeschikt- JIJIJ door S lies van een j ^es van een 4\ es van ecn J '*cs van een III üan e^kcn
mei voor de volgende bedragen: hcid tot werken een ongeluk hand of voet oog duim wijsvinger anderen vinger
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage.
Gevaren aan de grens.
o—
De A.N.W.B. Toeristenbond voor
Nederland, heeft een adres gericht
aan den minister van financiën, naar
aanleiding van bij den Bond inge
komen klachten over de gevaren wel
ke het toeristen- en ander verkeer
"bedreigen, door de wijze waarop,
speciaal in de grensstreken, rijks
ambtenaren controle uitoefenen óp
ihet verkeer, in het bijzonder het
autoverkeer.
Erkennende, dat de toenemende
smokkelarij per auto een streng toe
zicht noodzakelijk maakt, meent de
A.N.W.B. dat deze overweging, hoe
belangrijk ook, geen contröle-sys eem
kan rechtvaardigen, waarbij de arge
loos passeerende automobilist gev aar
loopt, zonder noemenswaardige waar
schuwing, door revolverschoten te
worden gewond of gedood dan wel
tot gevangenisstraf te worden ver
oordeeld en adressant betreurt het
daarom, dat bij het thans geldende
systeem van bewapening der wegen
door niet in uniform gekleede ambte
naren, dagelijks vele personen, die
te goeder trouw zijn, toch wel zeer
kwade kansen loopen.
Het bezwaar, dat grensbeambten
in uniform, wegens hun opvallend
uiterlijk, hun taak bestrijding der
smokkelarij niet naar behooren
kunnen vervullen, kan worden ont
gaan, door in bepaalde gevallen niet-
geuniformde ambtenaren te bezigen
bij het besluipen van smokkelben
den, of door het sluipwerk langs
de grens te scheiden van de con-
tróle op den weg en het contróleeren
van passeerende auto's als een op
zich zelf staande taak te beschou
wen*
Het adres wijst er op, dat het in
deze tijden, waarin de onveiligheid
langs den weg een bekend verschijn
sel is en waarin men per auto rei
zend dagelijks tientallen personen
passeert, die door een handbeweging
te kennen geven, te willen meerij
den, van den automobilist niet is
te eischen, dat hij in grensstreken
voor iederen in burger gekleeden
persoon die hem aanroept, zonder
meer stopt; vooral van de vele da
mes die autorijden mag men dit in
het belang van haar eigen veiligheid
niet vgrlangen. Dat men als straf
voor het niet-stoppen met revolvers
FEUILLETON
4.
door
MARGARET PEDLER.
Uit het Engelsch vertaald door
A.E.C. VUERHARD-BERKHOUT
O
„Ik vind het lam om het te moe
ten zeggen maar we kunnen nu
toch niet meer samen trouwen, vindt
je zelf wel?"
Ze keek hem stom verbaasd aan.
„En ik dacht altijd dat je erg
rijk was," antwoordde ze. „Niet dat
ik er iets om zou geven, hoor lief
ste, als je het niet was," voegde ze
er haastig bij, bang dat ze hem ge-
kewtst had of een verkeerden indruk
gegeven van haar bedoeling. En toen
hij bleef zwijgen ging ze wat schuch
ter voort: „Komt dat er iets op
aan of we niet rijk zijn? Kan het
jou veel schelen, Rex? Ik kan zóó
zuinig zijn en ik zou leeren koken
Montie zou me in het begin wel
helpen er mee".
„Dat is het niet. Het is hier geen
kwestie van geld". Hij sprak scherp,
een scherpte geboren' uit het feit,
dat hetgeen hij op het punt stond
beschoten wordt, of gevangenisstraf
krijgt, is zeker niet te rechtvaardi
gen.
Het bezwaar geldt niet alleen het
absoluut onvoldoend karakter der
thans voorgeschreven herkennings-
teekens (een uniformpet, een witte
lantaarn, een douane-vlaggetje, een
z.g. plaque ed.), maar ook de af
wijkingen daarvan, welke de rijks
ambtenaren zich veroorloven.
Het adres noemt verscheidene ge
vallen, waarbij zich het volgende
voordeed
Een blootshoofds terzijde van den
weg staande man wuifde met een
rood vlaggetje in de hand naar een
automobilist, die eerst remde maar
daarna, omdat hij al zoo vaak door
„meerijders" aangeroepen' was, en
het de dag vóór de verkiezingen
was, doorreed, toen de man verder
geen notitie van hem nam en zich
met volgende auto's bezig hield. La
ter kreeg hij een proces-verbaal
thuisgestuurd.
Een auto met 8 inzittenden (een
bekende Amsterdamsche familie),
w.o. vijf kinderen, werd slechts 200
meter na het ondergaan van de of-
ficieele controle aan de grens, op
21 October om over half zes, dus
in volslagen duisternis, door ver
scheidene revolverkogels getroffen,
terwijl de langs de weg staande
ambtenaren later verklaarden, enkel
met een vlag gezwaaid te hebben,
niet met een lantaarn.
Een automobilist ontmoette bij
avond vier wielrijders, althans zoo
leek het hem, afgaande op de vier
witte lichtjes; drie weken behoor
lijk uit, het vierde lichtje bleef op
den rijweg, waarop hij zelf naar
rechts uitweek, om den wielrijder
hiet aan' te rijden. Bij het passeeren
zag hij, dat het lichtje niet bij een
rijwiel behoorde, maar in de hand
gehouden werd door een man, die
een douanevlag zwaaide, waarop hij
remde; 15 meter verder bleek een
tweede ambtenaar te staan, de re
volver tot schieten gereed. Het ver-
toonen van een eenvoudig wit licht,
volmaakt gelijk aan een rijwiellicht
(er werd niet mee gezwaaid) was
naar de meening van deze ambte
naren voldoende om iemand duide
lijk te maken, dat hij moest stop
pen; zij betitelden het gedrag van
den automobilist als „spelen met zijn
leven".
te doen hem zoo tegen de borst
stuitte. Geen fatsoenlijk man vindt
het prettig om door de omstandig
heden genoodzaakt te worden iets
leelijks te doen al was het alleen
maar om geen andere reden, dan
dat het zijn zelfrespect hindert om
te weten, dat hij den moed niet
heeft om anders te handelen.
„Als het dan geen geldkwestie is,
wat is het dan wel?" vroeg het meis
je langzaam. „Ik begrijp er niets
van". Voor het eerst bekroop haar
een verkillende angst, een voorge
voel van ze wist niet wat.
„Nee, dat is het juist," viel hij
met onderdrukte heftigheid uit. „Je
begrijpt het niet. Als je dat wel
deedt, zou je weten, dat er geen
sprake meer kan zijn van een hu
welijk tusschen ons. Waarom heeft
die ouwe idioot van een notaris
waarom heeft Miss Marchmont je
het niet duidelijk gemaakt? God!
ik snap niet waarom i k dat nu juist
moet doen".
Ze ging een stap achteruit.
„Rex wat moet ik begrijpen?
Waarom kunnen we niet trouwen?"
Ze sprak heel bedaard, doch met
een zekeren aandrang, die hem ein
delijk tot spreken bracht. Tot ruw,
onsamenhangend praten, omdat hij
zichzelf haatte om hetgeen hij deed
en ook, omdat hij op zijn manier
een manier die geen scherpe kritiek
Een automobilist reed 's avonds
ihalf elf tegen een over den weg
gespannen staaldraad en kreeg ern
stige schade. Hem bleek, dat de
staaldraad voor een hem tegemoet-
komenden auto bestemd was ge
weest; de ambtenaren hadden hem
niet opgemerkt en hij zelf had door
de lichten van een tegenligger den
staaldraad niet kunnen 'zien.
Een automobilist zag 's nachts een
rood licht op den weg; hij gaf sig
naal, waarop het roode licht ver
dween en door een wit vervangen
werd. Dit werd begrijpelijkerwijs op
gevat als een teeken dat de weg
vrij was; later volgde bekeuring en
veroordeeling tot gevangenisstraf van
één maand.
Uit deze voorbeelden blijkt, welke
afwijkingen van de bestaande voor
schriften zich voordoen. Maar ook
de voorschriften zelf acht adressant
te eenenmale onvoldoende. Wil men
den automobilist een duidelijk stop
sein geven, dan zal overdag een ver
sperring op den weg, of de aan
wezigheid van tenminste één, zoo
veel mogelijk op den weg staand
ambtenaar in uniform vereischt moe
ten worden. Des nacht zal een sterk
opvallend rood licht (welke kleur
algemeen als „onveilig" erkend is)
op den weg, zoo mogelijk heen en
weer gezwaaid, algemeen begrepen
worden. Bovendien is het mogelijk
deze lamp of transparant te voorzien
van het woord „douane" of „halt,"
of wel een bord met de woorden
in door reflectoren gevormde letters
op den weg te plaatsen. Wil men
ten overvloede met een douanevlag
doen zwaaien, of deze 's avonds door
een lantaarn doen beschijnen, dan
kieze men daarvoor een duidelijke
vlag van voldoende afmeting en uit
voering, welke vergelijkingen met een
lap, een zakdoek of halsdoek (zooals
p.a. dikwijls bij woonwagenpersoneel
in gebruik) voortaan uitsluit.
Door dergelijke maatregelen zal
de eerbied voor het gezag toene
men, terwijl de bestrijding der smok
kelarij er in geen enkel opzicht door
zal worden belemmerd.
Aangezien het adressant gebleken
is, dat schieten op passeerende au
to's en het opleggen van zware straf
fen (ook gevangenisstraf) voor der
gelijke overtredingen thans een da
gelijks voorkomend verschijnsel in
de grensstreken geworden is en het
toeliet van het meisje hield, dat
daar met in elkaar geklemde handen
en met oogen, waarin onschuld en
niet begrijpen bij elk woord dat hij
zei meer veranderden in een wee,
martelend bewust worden van schan
de en oneer.
je vaderhaalde iedereen
die geld had, over, om aandeelen
te nemen en geld te steken in zijn
zwendel-maatschappijen. Hij heeft er
honderden en honderden mee ge
ruïneerd". De zinnen sloegen on
samenhangend tegen haar hersens.
En toen: „Er is een heele leelijke
naam voor een man, die speculeert
met het geld van anderen
„O ja". Was het minuten of uren
nadat Rex uitgesproken had, dat ze
antwoordde? Ze keek nieuwsgierig
naar de klok op den schoorsteen
mantel. De wijzers stonden op één
minuut over drie en ze herinnerde
zich, dat ze haar had hooren slaan
terwijl Rex nog sprak. De fijne,
zilveren klanken hadden een grotesk
contrast gevormd met het woord.
„Zelfmoord". Het was dus pas één
minuut geleden één minuut, die
een eeuwigheid scheen. Die minuut
had haar plotseling van een meisje
in een vrouw veranderd.
„O juist. En je wilt me dus niet
meer trouwen .omdat ik de doch
ter ben van van een oplichter
en zelfmoordenaar". Ze praatte lang-
onvoldoende „opmerken" van de
ambtenaren daarvan in zeer vele ge
vallen de eenige oorzaak is, doet
adressant een beroep op de mede
werking van den minister, overtuigd,
dat deze maatregelen in den door
adressant aangegeven zin zal willen
overwegen.
er-
De zwerm vliegt uit.
De Rallye Monte Carlo is be
gonnen. Van alle kanten komen de
berichten omtrent deelnemers, die
vertrokken zijn naar hunne start
plaatsen in Europa's uithoeken en de
belangstelling die dezen formidabele
raid in alle kringen trekt, komt wel
het beste uit in de dagelijksche be
richten die men in alle Europeesche
bladen vindt omtrent het vertrek van
telkens nieuwe deelnemers.
In Holland heeft de equippe v. d.
Heijden, Habnit en Bakker Schut
het sein gegeven door reeds de vo
rige week met hunnen Studebaker
de lange reis naar Athene te aan
vaarden. Een paar dagen later had
te Amsterdam het afscheidsdiner der
Fordrijders plaats, die daarna equip
pe na equippe den reis aanvaardden.
Zaterdag zijn van deze deelnemers
Mutsaerts, van Strien, Jhr. Bicker
en Couwenberg vertrokken naar Bu-
carest; de dag daarop gingen v. d.
Meulen, Menso en Wild op weg
naar Athene op, terwijl Maandag
de drie Noordelijke Nederlandsche
Ford equippes de reis aanvaardden,
van Beeck Calcoen, Weber en Dik
ker naar Umea; Glerum, Goedkoop,
Volmer en Hoqgsteder naar Tallin
en Nyenbandring de Boer, Liezen-
bergh, Went en Krabbenbos naar
Stavanger. Tot Helsingborg in Zwe
den maken de naar Stavanger en
zaam, alsof ze het moeilijk vond haar
woorden te articuleeren.
,*Het is niet, dat ik niet wil.
Ik zou er alles voor over hebben
om met je te trouwen, dat weet je".
Hij deed impulsief met uitstrekte
armen een stap naar haar toe. Maar
ze deinsde achteruit.
„O speel geen comedie," zei ze
vermoeid. „Dat is nu niet meernoo-
dig".
„Ik speel geen conjedie," betoog
de hij heftig. „Ik heb je lief. Dat
weet je. Maar je moét zelf inzien,
dat ik niet met je kan trouwen.
Het zou niet goed zijn tegenover
mijn familie mijn moeder, mijn
zusters
Ze liet hem door een gebaar op
houden.
„O, heb je niet eens den moed
om bij je eigen besluit te blijven,
inplaats van je achter je moeder
en je zusters te verschuilen?" Haar
diepe stem trilde van minachting.
„Wees ten minste eerlijk en zeg,
dat jijzelf niets meer met me te
maken wilt hebben omdat ik
Lindris heet".
Haar minachting spoorde hem aan
tot zelfverdediging. Ten slotte zei
zijn verstand hem toch, dat er iets
rechtvaardigs in zijn handelwijze zat.
En de wetenschap, dat dit de laatste
maal was dat hij haar ooit zou zien,
dat ze uit eikaars levens zouden ver-
.Umea gaande equippes de reis ge
zamenlijk, daarna slaat de een een
zijstraat in naar links terwijl de an
dere rechtuit rijdt naar Umea inden
Poolcirkel. Dinsdag zullen dan Dr.
Sprenger van Eijk, Wieleman en
Mr. Lamberts Hurrelbrinck naar
Athene vertrekken. Zij zijn door om
standigheden een beetje laat maar
willen dit inhalen door in een stuk
door naar Budapest te rijden. De
equippe Cornelius-Strubbe met hun
D.K.W. zijn ook reeds op weg naar
Tallin evenals van Marken en zijn
metgezellen op Talbot.
Hoevelen van deze allen zullen
Monte Carlo bereiken?
De berichten luiden alles behalve
gunstig. Het zachte weer der laat
ste dagen vervult de deelnemers uit
het Noorden met schrik, hoe vreemd
dit oppervlakkig klinken moge. De
dooi heeft de sneeuwmassa's doen
smelten en de wegen veranderd in
poelen van bruine modder en witte
sneeuwresten. Daar moeten de wa
gens doorheen, niet zoo even van
Assen naar Meppel maar honderden
kilometers lang en dat met een ge
middelde van 40 K.M. per uur, over
dag en gedurende de nacht, zonder
ophouden, altijd maar door. De rij
ders kunnen elkaar afwisselen aan
het stuur, maar hoe moeten de wa
gens dit uithouden?
Wanneer het nu plotseling weer
mocht beginnen te vriezen, een lichte
nachtvorst maar, dan wordt de toe
stand heelemaal catastrophaal, dan
wordt het heele Noorden tot aan
Stockholm één onafzienbare ijs- en
ijzelvlakte, die zich een 1500 K.M.
naar alle richtingen uitstrekt.
Ook de berichten uit den Balkan
luiden erbarmelijk. Bij Belgrado is
het pontverkeer over de Sawa ge
stremd door ijsschotsen en worden
motorvoertuigen per trein over den
spoorbrug vervoerd. In Griekenland
is een aardbeving geweest, in de
buurt van Larissa heeft een berg-
storting den weg versperd en een
overstrooming bij Saloniki heeft een
deel van Macedonië onder water ge
zet. Zullen al deze beletselen opge
ruimd zijn tegen den tijd dat de Ral-
lye-rijders passeeren? Twee Engel-
sche deelnemers Lord Clifford op
Lagonda en Riley op Riley zitten
op het oogenblik reeds bij Saloniki
vast, vlak achter hen komen de Fran-
sche equippes Chaurieu op Chenard
dwijnen en het hare zou voortaan
zoo'n gebroken leven zijn wak
kerde de liefde die hij voor haar
koesterde aan tot een ongewone tee-
derheid en zachtheid.
Ondanks haar terugdeinzen, haar
afkeer, legde hij zijn handen op haar
schouders en keek op haar neer met
oogen, waarin werkelijk verdriet
te lezen stond.
„Ik weet, dat je me zoo moet
zien, maar je bent niet heelemaal
fair tegenover me
„Ben jij dat dan tegen mij?" viel
ze hem bitter in de rede.
„Lieve, je vader heeft je in zoo
'n positie geplaatst, dat niemand ooit
meer geheel fair tegenover je zal
zijn. Begrijp je dan niet dat niemand
van ons alleen staat? Ik heb mijn
moeder en zusters waar ik rekening
mee moet houden. Ik kan ver
geef me dat ik het zeg de doch
ter van een dief en oplichter niet
op de plaats stellen, die mijn moeder
heeft ingenomen. Of" zijn stem
daalde wat „haar de moeder ma
ken van mijn kinderen".
Een plotselinge rilling doorhui
verde haar. Hij had met dien laat-
sten zin de diepste diepten van haar
vrouw-zijn geraakt. Doch een in
stinctmatige trots hielp haar die
wond te verbergen.
(Wordt vervolgd).