Breskensche Courant
Het biltere erfdeel.
Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
FEUILLETON
Buitenland
Binnenland
43ste Jaargang
Woensdag 10 Januari 1934
Nummer 3898
ABONNEMENT:
per kwartaal f 1,25;
builen Breskens 1,40.
Buitenland 6,50 per
jaar.
Zondagsblad per kwar
taal f 0,65en buiten
Breskens 0,725Bui
tenland f 3J)0 per jaar.
Verschijnt
iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND
Advertantiën worden aangenomen tot uiterlijk 1 uur nam.
Uitgave:
J. C. LE BLEU. Dorpsstraat 35, BRESKENS
Tel. 21 Postrekening 70179
ADVERTENT1ÊN:
Dan I 5 regels f 0,75;
iedere regel meer 15 ent.
Ingez. mededeelingen 30
cent per regel.
Handelsadvertentiên bij
regelabonnement groole
korting. Tarief op aan
vraag verkrijgbaar.
GRATIS verzekering voor de gulden bij levens- 1 f\/~\ 8^ bij dood wy gld bij ver- f- f\ 8^ bij ver- A 8^ bij ver- ry gld bij ver- 8^ bij verlies
a bonne s legen ongelukkenen J JIJ lange ongeschikt- 11 Jl J door J J lies van een J bies van een jLL IJ lies van een J j lies van een JIJ van eiken
mei voor de volgende bedragen: hcid tot werken een ongeluk hand of voet oog duim wijsvinger anderen vinger
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen- Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Graüenhage.
Hoe de Varkenscentrale
over gezinsformatie oordeelt.
o
Men schrijft uit Drenthe:
Tot de crisisorganen, die er tot
dusverre het minst in geslaagd zijn
zich niet al te zeer de ongunst der
boeren op den hals te halen, be
hoort zeker de Varkenscentrale. Het
befaamde baconcontract en deszelfs
wijziging, nadat de Tweede Kamer
de toezegging van een commissie
van onderzoek had weten te ver
krijgen, heeft der critiek heel wat
voedsel gegeven en toen men daar
over zoo ongeveer uitgepraat was, is
de teeltregeling gekomen, die, vooral
in streken met klein gemengd be
drijf, zooals het zandgedeelte dei-
provincie Drenthe, heel wat schrik
en ontsteltenis teweegbracht onder
de voor een goed deel op de var
kensteelt aangewezen kleine boeren.
Men wil tenslotte nog wel berusten
in noodzakelijke beperking, maar ziet
met wrevel, hoe teeltvergunningen
worden uitgereikt voor bedrijven, die
zich eerder nauwelijks iets aan het
varken lieten gelegen liggen, doch
pas verleden jaar, onder den drgng
der omstandigheden aan de bacon-
fokkerij gingen meedoen.
Onder het motto: het varken al
leen op de bedrijven, waar het van
ouds thuishoort, dringen verschillen
de organisaties op herziening van de
toewijzing der teeltvergunningen aan.
Wij willen ook daarover niet in
nadere bijzonderheden treden, daar
het er ons in hoofdzaak om te doen
is, de aandacht te vestigen op de
jongste en misschien het meest van
alle bestreden beschikking der Var
kenscentrale.
Deze betreft de uitreiking van ver
gunningen voor accijnsvrij slachten
van varkens voor eigen gebruik.
Zooals bekend is, moet voor het
slachten ten bate van het crisis
fonds een accijns van f 9 per varken
gestort worden. Van de storting kun
nen worden vrijgesteld gezinshoofden
met een inkomen beneden f 2500
per jaar, voor een of meer slachtin
gen, al naar de grootte van het
gezin.
Door een soepele toepassing van
deze bepaling, was men daarover
tot dusver over het algemeen wel
tevreden, doch nu is door de centrale
3.
door
MARGARET PEDLER.
Uit het Engelsch vertaald door
A.E.C. VUERHARD-BERKHOUT
0
Maar nu, tegenover deze totale
omwenteling, zonder geld, met zelfs
niet eens genoeg om van te leven,
deze toestand die zoo plotseling door
het droge gezegde van den notaris:
„Je zult wat moeten gaan uitvoeren
orp geld te verdienen," haar was dui
delijk geworden, begon het meisje
in te zien, hoe volmaakt onvoor
bereid ze was om eenig werk te ver
richten dat geld inbracht. Natuurlijk
kwam het er niet in ernst op aan,
peinsde ze, daar ze nooit werkelijk
genoodzaakt zou zijn om haar eigen
brood te verdienen. Rex Dereham
was gefortuneerd en als zijn vrouw
zou ze gevrijwaard zijn voor de
noodzakelijkheid om naar de arbeids
markt te gaan en haar waren uit
te roepen. Maar het was toch wel
ontmoedigend en wat vernederend
ook, om te realiseeren, hoe weinig
verkoopbare waren ze bezat.
een beschikking uitgevaardigd, die
getuigt van een eigenaardige opvat
ting van het begrip gezin.
Vroeger gold als zoodanig degan-
sche groep van samenwonende per
sonen, echtpaar, eventueel ouders,
kinderen en dienstpersoneel, die im
mers allen uit denzelfden pot en dus
van hetzelfde varken eten.
Thans echter is gedecreteerd: een
gezin bestaat uit het gezinshoofd met
de bij hem inwonende personen, die
in op- en neergaande rechte lijn met
hem verwant zijn. Niet meer mee
gerekend mogen worden: de vrouw,
haar ouders of grootouders, schoon
zoon of schoondochter, neven, nich
ten, meiden, knechten of wie er
anders dan eigen kinderen bij den
man inwonen.
Wat dit beteekent voor het platte
land, waar de familiebetrekkingen
hecht zijn en leiden tot zeer veel
samenwonen van ouders met ge
huwde kinderen en waar verwanten,
als dat noodig is, dikwijls in een
gezin worden opgenomen, laat zich
begrijpen en de opvatting der var
kenscentrale getuigt dan ook wel
van zeer gering begrip van platte-
landsche toestanden. Het mogelijke
gevolg moge met een enkel voor
beeld worden geïllustreerd: een klei
ne huurboer werd weduwnaar en is,
ook al uit bestaansnoodzaak, weer
getrouwd met een weduwe, die drie
jeugdige kinderen meebracht. Uit
het tweede huwelijk werden drie kin
deren geboren, terwijl er voorts een
dienstbode aanwezig moet zijn. Het
gezin bestaat alzoo naar normaal be
grip uit 9 personen en heeft het
recht op 1 slachtvergunning. Voor
de meerdere moet het huurboertje
crisis-belasting neertellen.
Naast hem woont een niet onbe
middelde eigenboer, die het, on
danks de malaise brengen kan tot
f 24.000 inkomen. Hij heeft twee
groote zoons en twee volwassen
dochters, zoodat hij vreemd volk op
de boerderij missen kan. Dit gezin
bestaat volgens de Centrale uit 5
personen en krijgt twee vrije slacht-
vergunningen Wat het arme pack
tertje met zijn zware gezin daarvan
denkt behoeft niet gezegd te worden.
De gezinsformatie van de Var
kenscentrale behoort tot de vele
bureaucratisch^, bedenksels, die een
boer niet begrijpen kan en daardoor
onnoodig wrevel wekken. Trouwens,
Ze speelde vrij aardig piano en
zong met een meisjesachtig, hoog
stemmetje dat niet zonder bekoorlijk
heid was. Ze kon bijna elk paard
waar men haar op geliefde te zetten,
berijden, een auto besturen en hel
pen bij het zeilen. Maar alles bij
elkaar genomen bezaten geen van
deze bekwaamheden, apart of col
lectief gerekend, een(ge marktwaar
de. Ze \yas zelfs niet eens geschikt
voor kinderjuffrouw. Er speelde een
vaag, droevig glimlachje om haai
lippen. En toen werd haar gedach-
tengang, ontstaan door dat voorstel
van den ouden notaris, onderbroken
door de wanhopige herinnering aan
de oorzaak van al dit zelf-onderzoek,
aan het bezoek van den notaris en
aan dat hartroerende telegram, waar
mee ze Rex terug had geroepen.
Ze huilde niet. Na die eerste dof
fe vier en twintig uur, die gevolgd
waren op de ontdekking van Lindris'
doode lichaam en het geschenen
- had, alsof tranen nooit de doffe el
lende, die als ijs om haar hart sloot,
zou doen smelten, was ze eindelijk
neergevallen en had zooveel ge
schreid, dat ze nu het gevoel had
of ze nooit meer zou kunnen huilen,
alsof ze alle tranen van een heel
leven gestort had. Ze zat ineengedo
ken bij het vuur, stil en onbewege
lijk en staarde strak in de vlammen,
wachtende in de wreed lichte kamer
men behoeft in dit geval geen boer
te zijn, om er niet bij te kunnen.
Temeer verwondert men zich er over,
omdat het getal varkens blijkens de
teeltregeling aanmerkelijk moet wor
den ingekrompen, terwijl het gevolg
van den nieuwen maatregel moet zijn,
dat er veel minder voor eigen ge
bruik geslacht wordt dan bij ruimere
verstrekking van accijnsvrije slacht-
vergunningen het geval zoude zijn.
Vooral geldt dat voor arbeiders
gezinnen, waar men in den winter
in den regel geen tientje extra heeft
liggen om te betalen, alvorens het
zelfopgefokte varken in de pekel-
kuip te kunnen werken.
Algemeen is men dan ook ten
plattelande van oordeel, dat als hei
de bedoeling was, de opbrengst van
den accijns op het geslacht te ver-
hoogen men het minst geschikte mid
del heeft gekozen, dat hoe eerdei
hoe beter dient ongedaan gemaakt
te worden.
Weer een omkoopingsschandaal.
Nog is het schandaal met de
hoofdcommissarissen niet vergeten,
of een nieuwe zaak van omkooperij,
waarbij verscheidene ambtenaren be
trokken zijn is aan het licht geko
men. Het parket te Brussel heeft
de arrestatie bevolen van een on
derdirecteur van het departement van
justitie van E., die aan het hoofd
stond van den dienst, belast met
de kwesties betreffende genadever-
leening, voorloopige invrijheidsstel-
ling enz. van gedetineerde ver
dachten of met uitwijzing bedreigde
personen. In verband met dezelfde
zaak zijn ook nog de tweede secreta
ris, van het parket te Brussel de V.,
een andere ambtenaar van het de
partement van justitie van H., een
gewezen priester en oud-aalmoeze
nier van het Belgische leger, G. V.
uit Kortrijk, die veel op het departe
ment van justitie kwam en een 59-
jarige vrouw, die het Café du Nord
in de Marktstraat bij het Noorder
station houdt, en waar V. een ka
mer had, in hechtenis genomen. V.
trad geregeld op als bemiddelaar tus-
schen de gearresteerde ambtenaren
en Belgische of vreemde personen,
opRex' komst.
Eindelijk werd de stilte verbro
ken door het openen en sluiten van
de voordeur, gevolgd door de lange
voetstappen van een man- Daar ging
de deur van de bibliotheek open
en Rex zelf, het stof van de dag
en nachtreis nog op zijn kleeren,
stond op den drempel. Zijn gezicht
goed besneden en wat hard, on
danks zijn onmiskenbaar knap uiter
lijk was wat ingevallen, alsof hij
niet veel geslapen had gedurende
de reis. Zijn scherpe, lichtgrijze
oogen in die oogen lag de hard
heid gleden met een vluggen,
vorschenden blik, die een verbor
gen bezorgdheid scheen te bevatten,
over een meisjesfiguurtje bij den
haard.
In een oogenblik was ze opge
sprongen.
Rex, o, Rex!" Als een doodver
moeid kind gleed ze in zijn armen
en een bevende zucht kwam over
haar lippen. „O, lieveling, ik heb
zoo naar je verlangd".
Een oogenblik hield Dereham haar
vast, maar boven haar gebogen
hoofd had zijn gezicht een merk
waardig tegenstrijdige uitdrukking.
Het was alsof de man zich zelf moed
insprak voor een daad, waarvoor hij
eigenlijk terugdeinsde. Eindelijk duw
de hij haar een eindje van zich af.
„Mijn lieve meisje, wat is dat alle-
die meLde justitie hadden af te re
kenen. W>e V. heeft bekend van V.
geld te hebben aanvaard om zekere
dossiers in het voordeel van de be
trokken personen samen te stellen
en zelfs te wijzigen. Vele documenten
zijn door het parket in beslag geno
men.
Het schandaal te Bayonne-
Zondagmiddag is Garat, de bur
gemeester van Bayonne na zijn ver
hoor door den rechter van instructie,
gearresteerd en in het huis van be
waring opgesloten.
Volgens Reuter wordt hij verdacht
van: diefstal, valschheid in geschrif
ten, verdonkeremaning van geschrif
ten, oplichting of medeplichtigheid
daarvan, misbruik van vertrouwen en
heling.
Maandagmiddag heeft de politie
Stavisky, den voortvluchtigen zwen
delaar aan wien het schandaal te
Bayonne te wijten is, te Chamonix
achterhaald, maar op het moment
van zijn arrestatie trok Stavisky een
revolver en trachtte zelfmoord te
plegen. .Een rechercheur wierp zich
op hem, maar kon niet beletten dat
-het schot afging en doel trof, echter
niet onmiddellijk doodelijk. Men
heeft Stavisky in vrijwel hopeloozen
toestand naar een politiepost en van
daar naar het ziekenhuis gebracht.
Zijn overlijden kon elk oogenblik
verwacht worden.
Honderd-twee-en-veertig doo-
den in de Nelson-mijn.
De directie van de Nelson-mijn
te Osseg deelt mede, dat bij de
ramp in die mijn, 142 menschen om
het leven zijn gekomen. Dr. Beisser,
de verantwoordelijke bedrijfs-inge-
nieur is Zondag gearresteerd. Vol
gens de bladen verwijt men dr. Beis
ser te radicale bezuinigingsmaatrege
len in het bedrijf te hebben toege
past.
Reünie op een Nederiandsch
fort.
Op verzoek van den oud-com
mandant van de voormalige bezetting
19141915 van Fort Honswijk om
aldaar op Hemelvaartsdag 10 Mei
maal verschrikkelijk". Toen hij sprak
was de intonatie van zijn stem zoo
stijf, zoo ongewoon, dat ze verbaasd
opkeek. Het had net zoo goed een
vluchtige kennis kunnen zijn die zoo
sprak, vormelijk begaan met haar
lot.
„Verschrikkelijk," herhaalde hij en
er sloop nu onwillekeurig wat meer
warmte in zijn stem, toen hij het
verdriet in het jonge, naar hem op
geheven gezichtje, zag.
„Maar nu zal alles goed worden,
nu jij er bent. Maar... maar Paps
Ze hield op en de greep van
haar handen om zijn mouw werd on
willekeurig vaster als trachtte ze den
snik, die in haar keel opwelde, tegen
te houden.
„Ja, ja, ik weet het," zei hij kal
meerend. „Je moet een ontzettenden
tijd hebben doorgemaakt, en zoo
alleen, arm kind. Ik kan je niet
zeggen hoe ik met je te doen heb.
Het is een tragedie Hij aar
zelde en vroeg toen plotseling: „Heb
je de couranten gelezen?"
Ze schudde het hoofd, een ver
baasde uitdrukking op haar gezicht.
„De couranten? Neen, ik heb er
nog geen een gezien. Ik had geen
zin om te lezen. Maar ik geloof
niet," ging ze aarzelend voort, „ik
denk niet, dat ze gekomen zijn".
Daar had Miss Marchmont wel
voor gezorgd De dagbladen zouden
a.s. een kameraadschappelijke sa
menkomst te mogen houden van le
den van de voormalige bezetting,
heeft de minister gunstig beschikt.
Deze leden, thans burgers van allen
rang en stand, waren in 19141915
officieren, onderofficieren, korporaals
en manschappen van de infanterie,
artillerie, genie en van het hospitaal-
personeel.
Ook hun familieleden mogen tot
het fort worden toegelaten. Dit is
gelegen aan de Lek, nabij Schalk
wijk. Nu al reeds zijn ongeveer vijf
honderd personen te verwachten. Dit
aantal kan nog grooter worden. Zij
komen uit 177 verschillende en zeer
verspreid liggende woonplaatsen. De
uiterste zijn Terschelling, Lopper-
sum, Maastricht en Vlissingen. Bin
nen dezen vierhoek liggen de 173
andere. Zij betalen met elkander de
kosten. Er wordt al ruim een jaar
lang voor gecontribueerd.
Evenals in 1914 zullen in het fort
ook kerkdiensten worden gehouden.
De H. Mis voor de Roomsch-Katho-
"lieken vangt aan om elf uur en de
godsdienstoefening voor de Prote
stanten 's middags om drie uur.
De organisatie en de algemeene
leiding van de reünie berusten bij
den vroegeren fortcommandant, over
ste A. Captijn. Daar het geval een
unicum is in den lande, trekt het
zeer de aandacht.
De verhooging van den ta-
bakaccijns.
Naar wij vernemen, ligt het in
het voornemen van den minister van
financiën te bevorderen, dat de wet
van 29 December 1933 (Staatsblad
no. 769) tot verhooging van den
accijns op tabak in werking treedt
met ingang van 1 Maart a.s.
Na dien datum zal nog gedurende
korten tijd vermoedelijk tot 1
April a.s. .de gelegenheid open
staan cadeaux af te leveren voor
bonnen en dergelijke aanwezig in
verpakkingen, die op 1 Maart a.s. in
het vrije verkeer waren.
De voor de accijnsverhooging te
gebruiken tabakszegels zullen in ie
der geval ongeveer een maand vóór de
invoering van den verhoogden ac
cijns worden verkrijgbaar gesteld.
mi geen aangename lectuur zijn ge
weest voor de dochter van Quintin
Lindris.
Rex slaakte een half ongeduldi-
gen, half wanhopigen uitroep.
„Dan weet je dus nietdan
begrijp je niet
Ze antwoordde snel: „O, ja, ik
weet het wel. Ik weet, dat vader
al zijn geld heeft verloren. Maar
ik heb hèm verloren. Dat is het
eenige, wat er werkelijk op aankomt.
Rex ze hield even op en keek
hem met een grappig glimlachje aan,
„Rex, weet je wel, dat je me nog
niet eens gekust hebt?"
Hij bukte zich werktuigelijk om
haar te kussen en trok zich toen
plotseling terug.
„Ik denk, dat ik tracht me aan
den nieuwen stand van zaken te
wennen," zei hij.
„De nieuwe stand van zaken?"
herhaalde ze nieuwsgierig. „Wat be
doel je?"
„Ik bedoel ik zal er aan moe
ten wennen om je niet meer te kus
sen".
„Maar maar waarom?"
Hij aarzelde. Verdriet en een ze
kere koppige vastberadenheid stre
den in zijn oogen en mond om den
voorrang.
(Wordt vervolgd).
