Breskensche Courant 50 40 25 Bij Ruwe Handen PUROL. Doos 30 ct. Sint Nicolaas. De lamp in de woestijn Wie Sinterklaas haast vergat Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. FEÜXLLETÖN Binnenland 42ste Jaargang Zaterdag 3 December 1932 Nummer 3787 ABONNEMENT: per kwartóal 1,25; buiten Breskens f 1,40. Buitenland 6,50 per jaar. Zondagsblad per kwar taal f 0,65; en builen Breskens f 0,725Bui tenland f 3J50 per jaar. Verschijnt - iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND - Advertentiën worden aangenomen tot uiterlijk t uur nam. Uitgave: J. C. LE BLEU, Dorpsstraat 35, BRESKENS Tel. 21 Postrekening 70179 ADVERTENTIËN: van 1 5 regels f 0,75; iedere regel meer 15 ent. Ingez. mededeelingen 30 cent per regel. Handelsadvertentiên bij regelabonnemenl groote kortingTarief op aan vraag verkrijgbaar. GRATIS oer zekering ooor de O /T abounds legen ongelukken, en i lil oei voor de volgende bedragen: gld bij ver lies van een gulden bij levens- g gld bij dood gld bij ver- lange ongeschikt- 11 II I door H lies van een heid tot werken een ongeluk hand of voet v oog De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" gld bij ver lies van een duim te 's-Gravenhage. gld bij ver lies van een wijsvinger g gld bij verlies III van eiken anderen vinger Dit nummer bestaat uit 2 bladen TWEEDE BLAD. o Zóó ernstig kan de tijd ons volk niet beroeren, of tegen dat Decem ber in het verschiet komt, vaart een speelscbe geest door de menschen, die de grooten tot kinderen maakt en de kinderen tot blijde engelen. We zien elkaar in deze dagen heel anders dan we in het gewone le ven zijn, we hebben het jasje van conventie uitgetrokken en zitten nu heel knusjes in ons overhemd aan tafel, waar we complotteeren, vader met de kinderen, om moeder te ver rassen, en dan weer moeder met de kinderen om vaders pijp in een gril lige verpakking te vermoffelen, va der en moeder samen, als het kroost naar bed is, om listigheidjes te be denken bij het a.s. optreden van Sinterklaas en Pieterman. Als een mensch eenmaal groot en wijs is geworden, denkt hij als regel nog slechts met een moeden zucht terug aan zijn kinderjaren, die vooral achteraf bezien toch maar den mooisten, in elk geval meest onbezorgden tijd van ons leven uit maakten. En omdat we het kind zijn zoo mooi weten en het kinder lijk vermaak van zoo gelukkig on- schuldigen aard, daarom zijn we ook als groote menschen blij, wanneer het Sinterklaasfeest is aangebroken, omdat de kinderjaren zich dan re- peteeren en we dan weer blij en dwaas kunnen zijn met de kleinen, zorgen en druk vergetende. Sinterklaas is in de eerste plaats een kinderfeest. Maar omdat het geluk der kinderen vreugde der ou ders is, daarom is het een feest voor allen. We vermogen het niet genoeg waardeeren, dat we eens per jaar gelegenheid krijgen tot een in tiemer familieleven. De jacht van het gewone leven, de dagelijksche strijd tegen de zorgen, ze doen ons wel eens de kleine attenties vergeten die de schakels vormen van de ke ten, die niet knelt, maar samen houdt, wat bijeen hoort: leden van een familie, vrienden uit een kring. Sinterklaas biedt ons gelegenheid om te toonen, dat we niet hebben vergeten, soms ook, dat we léér- 32. Uit het Engelsch van ETHEL M. DELL door CATH. A. DERMOUT-VISSER ,,'t Is waar," hield Stella vol en onwillekeurig sprak ze eenigszins hartstochtelijk, „ik ben een vrouw wie alles is ontzegd, een uitgewor- pene, zooals Eva, maar zonder dat geen wat Eva schadeloos stelde. Wanneer ik een kind had gehad om lief te hebben, zou ik nog eenige hoop hebben gehad, maar dat heb ik niet, ik heb er geen. Ik ben hard en bitter en oud vóór mijn tijd en dat zal nu niet meer anders worden". „Weineen, kindlief, neen," tracht te mevrouw Ralston haar gerust te stellen, „dat heb je mis. We kun nen van ons leven maken wat we willen en geloof me, een eenzame vrouw kan een vriendelijke moeder voor kinderen zijn als ze wil. Er den vergeten, wat beter vergeten kon worden. Het zijn vaak ook heel prettige herinneringen, die de ouderen aan het Sinterklaasfeest hebben, omdat deze brave heilige indertijd voor hen huwelijksbemiddelaar is geweest, ge woonlijk op indirecte wijze. Als het schuchtere jongelings- of bedeesde meisjeshart zich niet te uiten wist of durfde, dan kwam dikwijls de goede Sint te hulp en zei: geef mij dat pakje maar mee en ik zal heusch niet vertellen, vanwaar het oorspronkelijk komt. Dan deed de tegenpartij heel verrast en prakke- zeerde het hoofd moe over de vraag van de afzending, het hoofd, waar doorheen nochtans slechts één naam spookte, telkens en telkens weer opnieuwJa, zóó was het begin van vele liefdesEn zoo zal het ook nu weer zijn, en ko mende jaren. Het is een goede en mooie tra ditie, die van ons Sint Nicolaas^ een traditie, die we moeten vasthou den en vervolgen, ondanks de zor gen van onzen tijd. Het kost ons zoo weinig. Met Sinterklaas vooral immers dienen we te weten, dat de waarde der cadeaux niet de mate van liefde, waardeering of vriendschap aangeven, maar het feit op zichzelf, dat men aan ons heeft gedacht. Sinterklaas bezorgt ons verrassingen, niet bepaald rijk dommen. Als we goedkoope pre sentjes verpakken in kranten, steeds weer méér kranten, en touwtjes en draadjes en wéér kranten en bandjes en knoopjes, dan sluiten we een goedkoop cadeautje in de zachte wikkelen onzer herinnering en knoo- pen we het geheel te samen met draden, geweven uit de sponnige zijde onzer liefde. Daarom: laat het ook dit jaar weet een echt Sinterklaasfeest zijn in de woningen van allen. Met overleg gaat dit zeer zeker. En laten de velen, die dat kunnen, Sinterklaas in deze drukke dagen een handje helpen. We weten allen wel zoo'n adresje, waar we een klein pakje kunnen laten afgeven, een klein pakje, dat groote vreugde kan brengen ais materieele weldaad maar bovenal als moreel goed, dat hoop en sterkte schenkt aan hen is altijd iemand om lief te hebben". Steïla's lippen trilden. Ze wendde het gelaat af en zei: „Het leven is moeilijk". „Maar hoe verder men komt, hoe beter het gaat," verzekerde me vrouw Ralston haar vriendelijk, „o niet gemakkelijk! volstrekt niet ge makkelijk! Alles gaat niet van een leien dakje, al zouden we dat wel eens willen, maar als we maar kalm voortgaan, valt het ons steeds lich ter. Dat heb ik tenminste van het leven geleerd". Ze zweeg een oogenblik, boog zich toen voorover en fluisterde Stella in het oor: „Zal ik je eens iets vertellen van mezelf, iets wat ik nog nooit tegen iemand heb uitgesproken, behalve tegenover God". Stella keerde zich dadelijk om. „O ja," fluisterde ze en greep de dunne hand die de hare zoo vriendelijk streelde. Mevrouw Ralston aarzelde een oogenblik en ging toen zachtjes voort: Misschien stel je er geen be lang in. Ik weet het niet. 't Is al leen dit evenals jij, had ik be hoefte aan hoopte ik op een kind. En ik trouwde zonder lief de alleen daarommaar Stel la, ik werd voor mijn zonde gestraft. die moe werden of twijfelachtig in den harden strijd om het bestaan en die zich dan minder verlaten zullen voelen. Het is zoo prettig om jezelf een goeden Sinterklaas te weten, ter wijl de wereld je misschien voor een knorrigen Zwarte Piet houdt. Het lot van de provinciale rechtbanken en de landelijke kantongerechten. Aan het behoud van de provinciale rechtbanken en van de landelijke kan tongerechten zijn vaak groote plaat selijke- of streekbelangen verbonden. Zoo is het te verklaren, dat hier en daar geweldige acties zijn ontke tend tegen het voornemen van den minister van justitie om niet minder dan zeven van de bedoelde rechtban ken en 48 kantongerechten te offe ren aan den bezuinigingsgod. Met groote belangstelling zal daarom op vele plaatsen zijn of worden ken nisgenomen van het voorloopig ver slag, uitgebracht op het desbetref fende wetsontwerp van minister Don- ner. Welnu, bedoeld voorloopig ver slag is niet anders dan vernietigend. Als in zulk voorloopig verslag ge sproken wordt van „zeer vele leden" dan moet men daaruit verstaan, dat de meerderheid der betrokken af- deeling hier wordt aangeduid. Wel nu, zeer vele leden hebben het ont werp van minister Donner „gelegen heidswetgeving van de slechtste soort" genoemd. Zij hebben met na druk betoogd, dat de voorstellen van den minister vitale belangen be dreigden en zij hebben geëischt, dat het ontwerp zou worden terugge nomen. Men kan nooit weten tot wét in deze dagen een nadrukkelijk beroep van de regeering op den noodtoe stand kan leiden, maar objectief be zien, staan de kansen van minister Donner om tot opheffing der zeven provinciale rechtbanken en van 48 kantongerechten te geraken, zéér slecht. Zoodat er hier en daar reden zal zijn tot verheugenis en herleving van hoop. De baby kwamen gingen nooit zal er een ander komen. Ik dacht destijds dat mijn hart was gebroken. 'tWas bitter, bitter hard en zelfs nu soms nog," ze zweeg even, „maar daarmee hoef ik je niet lastig te vallen. Ik wilde je alleen maar zeggen dat uit asch soms de schoonste bloemen opbloeien. Zoo is 't ook mij gegaan. Mijn liefderoos is slechts langzaam opgegroeid, maar nu staat ze in bloei en ik leid haar over alle woeste plekken en ze is toch voortgekomen uit een heel schralen, dorren grond". Stella sloeg de armen om haar hals toen ze zweeg. „O, ik dank u," fluisterde ze met trillende stem. „Ik dank u, dat u me dat hebt ver teld". Maar ofschoon ze diep getroffen was, sprak ze zich niet verder uit. Ze had een vriendin gevonden, een hartelijke, trouwe vriendin die haar nooit in den steek zou laten. Maar zelfs aan haar kon ze niet zeggen, in welken donkeren afgrond zij ge stort was. En zelfs nu nog waren er oogenblikken dat het haar was, als of ze al dieper en dieper viel en altijd, dag en nacht, werd ze ver volgd door die vreeselijke nacht- Geen verlaging van het peil van het IJsselmeer. Niet zoo bemoedigend is het ge steld met de zaak der Noord-Hol- landsche en andere boeren, die be lang hebben bij een lager peil van het IJssel-meer. De inpoldering der Zuiderzee zou voor hen een groot voordeel hebben beteekend, als de ze mede gebruikt zou zijn gewor den voor de ontwatering van hun gronden. Het is voor Waterstaat een kleinigheid om daartoe te geraken, maar Waterstaat heeft er niet alles over te zeggen. Er is ook nog een Departement van Oorlog, of: van Defensie eigenlijk. Oorlog schrijft voor het IJsselmeer een bepaald peil voor, hetwelk moet bevorderen, dat zoo noodig een deel van Hol land geïnnundeerd, dus onder water gezet, moet kunnen worden. En al is er thans geen sprake van een oogenblikkelijk dreigend oorlogsge vaar, tóch heeft de minister van De fensie gemeend weigerachtig te moe ten blijven tegenover verzoeken om alsnog vergunning te geven tot een verlagipg van het peil van het IJs selmeer. Jachtdrama's. Het jachtseizoen verloopt van het jaar al heel ongelukkig. Een paar maal zijn er al ernstige ongelukken voorgekomen. Op het einde der vo rige week is bij Varik weer een advocaat gedood, doordat zijn eigen geweer per ongeluk afging. Ernstiger nog komt ons het ge beurde te Egmond voor, waar een konijnenstrooper, die overigens niet gewapend was, werd doodgeschoten door een jachtopizener. Men tracht dien jachtopziener nu te excuseeren met verwijzing naar zijn zenuwen, welke hem al zoo dikwijls parten zouden hebben gespeeld. Zoo ie mand moet dan toch voor het vak als ongeschikt worden beschouwd. De zenuwachtige jachtopziener zel ve verklaart bovendien, dat hij uit noodweer zou hebben gehandeld, maar eerstens was de strooper, zoo als we reeds zeiden, ongewapend, en tweedens werd deze door het schot getroffen in het dikste deel van zijn dij, datbij de meeste menschen van achteren zit. We benijden geenszins de taak HOOFDSTUK III. De woeste grond. 0 Niemand kon iets aan te merken hebben op de jonge weduwe van den armen Ralph Dacre. Lady Har riet Mansfield gaf daar duidelijk blijk van toen ze, een week na haar aankomst, haar een officieel be zoek bracht. Ze trachtte ook te weten te komen, welke plannen Stel la voor de toekomst had en toen ze hoorde dat ze voornemens was met mevrouw Ralston naar Kurrum pore terug te keeren, nam ze dat nieuws met een zekere nederbui gertde welwillendheid op, wat erop scheen te wijzen, dat Stella's tijd van beproeving voorbij was. Met groote zorg en voorzichtig heid zou ze er misschien ten slotte in slagen, te worden toegelaten tot het gelukkige kringetje dat zich mocht verheugen in lady Harriet's bescherming. Tommy trok zeer oneerbiedig den neus op, toen het hooge gezelschap verdwenen was en hoopte dat Stella zich het hoofd niet op hol zou la ten brengen door het bewijs van koninklijke goedkeuring. Hij voor spelde, dat mevrouw Burton de van politiedienaren. Hun ambt is ondankbaar en gevaarlijk, maar daarom juist moet men er flinke kerels voor uitkiezen. Er zijn er te veel in functie, die alleen maar flink kunnen zijn met hun revolver. Als ze zich dan eens te verantwoorden krijgen over het gebruik of mis bruik van hun wapen, dan heet het zoo vaak, dat ze zich bedreigd heb ben gevoeld in een positie, welke geen gewoon mensch als bijzonder gevaarlijk kan herkennen. Of wel: hun revolver is per ongeluk afge gaan en de kogel trof al weer per ongeluk een zeer kwetsbare plek van het slachtoffer, terwijl hij in de lucht en ter waarschuwing heette te zijn afgeschoten! We her inneren hiermee aan een paar be kende processen uit den laatsten tijd. Vooral van een dienaar van het recht mag worden geëischt, dat hij van de hooge waarde van een men- schenleven overtuigd zij, en daar van ook blijk geve. 0 Een Sinterklaas vertelling. Het was op den 5en December van het vorige jaar, een mistigen avond, dat de heer Jan van der Hugten, van de firma van der Hug- ten en de Rooy, in fournituren, te A'dam, met een bescheiden pakje onder den arm, maar daardoor toch onwennig, door de Indische Buurt van Amsterdam-Oost liep, zooveel mogelijk Iinea recta op de Mera- pistraat aan, waar zijn verloofde woonde, mitsgaders derzelver ou ders, haar broers Gerrit en Jan, haar broertjes Joop, Kees en Klaas je, haar zus Mies en haar zusje Mops. Voor dat heele gezelschap had de heer Jan van der Hugten zich genoopt gevoeld een Sinter klaas-verrassing te koopen, gelijk dat met de gewoonten en gebruiken in de familie van Jet, zijn verloofde, in overeenstemming was. De heer Jan van der Hugten had eigenlijk stierlijk het land in. Dat was me een corvée! Gelukkig had- ie nooit aan die idiotigheid hoeven te doen en als hij getrouwd was, dan zou hij er dadelijk weer een einde aan maken. Moest je daar al die menschen zien gaan met d'r pakjes en manden! Wat belachelijk tweede zou zijn om met haar ge maakt lachje eens polshoogte te ne men en hij vergiste zich niet, maar Stella ontving deze bezoekster niet, want den volgenden dag lag ze te bed met een aanval van koorts, die haar gedurende de rest van zijn ver lof niet verliet. 'tWas geen gevaarlijke ziekte en mevrouw Ralston paste haar op met een toewijding, die voortsproot uit meer dan de hechte vriendschap die reeds tusschen hen was ont staan. Ofschoon het Tommy zeer speet, troostte hij zich met de vermakelijk heden die het plaatsje aanbood, speelde met animo tennis, wijdde een sportterrein in en danste bijna iede ren avond tot den vroegen morgen. Hij was heerlijk gezelschap voor dé kleine T-essa Ermsted, die overal met hem meeging en die, ofschoon ze altijd wat te vragen had, nooit door hem werd afgesnauwd. Ieder een was 'ter over eens, dat Tommy een aardige jongen was en betreurde het, dat zijn verlof ten einde liep. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1932 | | pagina 1