Breskensche Courant 25 De lamp in de woestijn Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. De aardbeving. FEUILLETON Buitenland Binnenland 42ste jaargang Zaterdag 26 November 1932 Nummer 3785 ABONNEMENT: per kwartaal 1,25; buiten Breskens 1,40. Buitenland 6,50 per jaar. Zondagsblad per kwar taal f 0,65; en buiten Breskens 0,725Bui tenland f 3JiO per jaar. Verschijnt - iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND - Advertentiën worden aangenomen tot uiterlijk I uur nam. Uitgave: J. C. LE BLEU. Dorpsstraat 35. BRESKENS Tel. 21 Postrekening 70179 ADVERTENTIËN: van 1 5 regels f 0,75; iedere regel meer 15 ent. Ingez. mededeelingen 30 cent per regel. Handclsadoertentiën bij regelabonnement groole kortingTarief op aan vraag verkrijgbaar. CR ATI S verzekering voor de O /I abonnf s tegen ongelukken, en Jt Jf J mei voor de volgende bedragen: gulden bij levens- s~\ gld bij dood wj gld bij ver- p— gld bij ver- j s~\ gld bij ver- lange ongeschikt- J f Ji J door H lies van een jl I ^fes van een 41^es uan ccn hcid tot werken een ongeluk hand of voet oog duim De risico van-bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage. gld bij ver lies van een wijsvinger 1 gld bij verlies f I van eiken anderen vinger O Het is een menschelijke behoefte van velen om hun angst of schri.k weg te lachen, 't Is een beetje dom misschien, maar vergeeflijk. Er zijn lieden, die alleen maar lachen kun nen, als ze een ander van den trap zien vallen. „Zenuwen" noemt men dat. Zoo loopen er ook thans over de aardtrillingen. die op Zondag nacht in ons land zijn waargenomen, allerlei moppen. Een juffrouw in Venlo hoorde lawaai en dacht, dat d'r man weer dronken naar boven strompelde. De verdachte stond in- tusschen op straat dood-nuchter met zijn verschrikte buren te praten over de aardbeving. Lachen! In Oss is een juffrouw door het gebeurde stom-geslagen van schrik. Lachen I Lachen! Op een weg kregen twee fietsers ruzie, omdat ze van elkaar meenden, dat ze gehinderd werden. Een juffrouw in Venlo, meenen we belde den dokter op, omdat haar zuster zoo'n koorts had, dat het bed trilde. Reuze-grappig. Och ja, laten we, als het toch moet, maar eens goed uitlachen, 't Doet je deugd, zou een Zuiderling zeggen. Maar al dat lachen om die kleine grapjes, in de krant naverteld, zegt het ons niet méér dan iets anders, hoe we geschrokken zijn? Een aardbeving! Wie we ook waren, de eenvoudige geloovige, de mate rialist of de ongeloovige, de cynicus, zelfs de dl-weters, allen heeft dat ongewone, maar toch zoo betrekke lijk alledaagsche natuurverschijnsel tot rtadenken gestemd. En we heb ben ons allen een oogenblik gevoeld, zooals we zijn: heel kleintjes! Waarom schrikken we toch zoo, van iets als een lichte aardbeving? We weten nu eenmaal, dat ons le ven hier op aarde maar tijdelijk is en dat we den dood niet kunnen ont komen. Dat is zoo, maar als de dood ons persoonlijk bedreigt, dan is er toch altijd nog iets van hoop en dan gelooven we nog lang in de mogelijkheid van hulp van anderen. Als de aardkorst gaat woelen ech ter, dan voelen we ons tesamen be dreigd. Als de aarde verzinkt onder onze voeten, dan hebben we van geen menschelijk wezen meer hulp te verwacht-en. Bovendien: met een traag nade renden dood kan men zich verzoe nen. En men kan zich voorbereiden 30. Uit het Engelsch van ETHEL M. DELL door CATH. A. DERMOUT-V1SSER o Maar Stella herinnerde zich met dankbaarheid de warme en harte lijke bewondering en sympathie, die op haar trouwdag de kilte had weg genomen en in weerwil van haar afgematheid, was er iets in haar, dat haar weer naar die warmte deed verlangen. Ofschoon ze 't zichzelf nauwelijks bekende, verlangde ze naar die moe derlijke armen, om haar te bescher men tegen de stormen des levens. Tommy, die haar op dien vreese- lijken tocht tot Rawal Pindi was tegemoet gereisd, had over haar ge waakt en met de grootste teederheid voor haar gemak gezorgd. Maar Tommy, noch Peter had ze in ver trouwen genomen. Met de beste be doelingen beging hij allerlei dom- voor den Overgang. Als de dood langzaam nadert, wijkt de vrees ge leidelijk voor de berusting, de be rusting voor de overgave. Zoo kan het einde des menschen zijn, maar het kan ons ook anders benaderen. Sluipend of verrassend. Ons indi vidueel of in massa treffend. De aarde trilde. Alsof de Geest des Scheppers de menschheid wak ker wilde schudden, de menschheid, welke zoo vaak gedachteloos leeft op die betrekkelijk maar zoo dunne aardkorst, welke we waanwijs den „vasten grond" onder onze voeten noemen, op welke we leven en heer- schen, benijden en bestrijden, en in trotschen eigenwaan voortschrijden. Dat we toch zóó leven, dat we niet vreezen hoeven om onverwachts gewekt te worden voor de Groote Reize. Hitier geen rijkskanselier. Het wordt steeds onwaarschijnlij ker, dat het kabinet-von Papen in de vorige week is afgetreden om plaats te maken voor een parlemen tair bewind. Integendeel nemen ve len aan, dat zekere intrigeerende persoonlijkheden de onmacht der partijen hebben willen laten uitko men om een meerderheidsregeering te vormen Toen von Papen was af getreden, lag het in de lijn der ver wachtingen, dat president von Hin denburg Hitier zou belasten met de vorming van een regeering, eerstens omdat deze leider is van de sterkste partij en tweedens, omdat een re geering buiten de Nat. Soc. om een parlementaire onmogelijkheid is. De opdracht aan Hitier ging echter wel met zeer eigenaardige restricties sa men. Von Hindenburg stelde aan den toekomstigen rijkskanselier vijf voorwaarden ter vervulling. Hitier zou het dualisme tusschen Pruisen en het rijk niet mogen herstellen, de rijkspresident wenschte zeggen schap over de keuze van ministers en speciaal van de ministers van Buitenl. Zaken en den Rijksweer. Hitier zou een economisch program aan von Hindenburg moeten voor leggen, hij zou op een parlementai re meerderheid moeten kunnen steu nen enz. Dat laatste is natuurlijk al aanstonds een practische onmoge lijkheid. Geen rijkskanselier zou zich ooit zóó laten voorschrijven, wat hij heden. Ze zou haar hart niet voor hem hebben kunnen openen, zelfs als ze het beproefd had. 't Maakte haar onuitsprekelijk gelukkig hem bij zich te hebben en ze hoopte ook later te Kurrumpore met hem samen te wonen in „De Groene Bungalow" waar ze in de weken voor haar hu welijk hadden vertoefd. Want Tommy was de eenige bloedverwant in de wereld, die iets om haar gaf, maar ze was niet recht vertrouwelijk met hem. Ze waren alleen goede kameraden. Als getrouwde vrouw behoefde ze niet langer die hatelijke steken onder water te vreezen, die ze vroeger zoo diep had gevoeld. Ze had nu een gevestigde positie. Niet dat ze zich er nu zooveel van zou hebben aan getrokken, want dergelijke kleinighe den behoorden nu tot het verleden. Ze vroeg zichzelf af, of ze haar werkelijk vroeger hadden gehinderd. Ze was veranderd, heel erg veran derd. Hoewel het pas een maand ge leden was, scheen haar meisjestijd jaren achter haar te liggen. Ze had haar trotsch zelfvertrouwen geheel verloren. Ze was teruggekomen als een ernstige, teruggetrokken vrouw, onverschillig, bijna apathisch, zich zelf volkomen meester. te doen en te laten had en dat geschiedde voorheen dan ook nim mer. Hitier moet het als een per soonlijke kleineering hebben aange voeld, dat men hem zóó zijn hande len heeft willen voorschrijven. Na al het geknoei met rijksdagontbindin gen en telkens weer nieuwe verkie zingen de laatste twee hebben aan het rijk 8 millioen gekost! is het voor het oogenblik elke partij en elke politieke persoonlijkheid on mogelijk gemaakt om aanstonds een parlementaire regeering, steunende op een parlementaire meerderheid, te formeeren. Nu Hitier geen kans zag om aan het presidentieele verlangen te vol doen, kan men aannemen, dat zulks ook aan andere partijleiders niet zal gelukken. Als mogelijkheid blijft dan nog slechts open, dat von Papen voor geruimen tijd deloopende zaken als een demissionair rijkskan selier blijft afdoen, en als zoodanig ook onverschillig zal en kan blijven tegenover eventueele moties van wantrouwen van den rijksdag, óf dat een nieuw presidentieel kabinet on der leiding van een „sterken man" zal worden gevormd, hetwelk de grondwet tijdelijk buiten werking zal stellen. Aan wéér nieuwe verkiezin gen denkt thans gelukkig niemand meer. De werkloosheid neemt niel af in Duitschland. Von Papen blijkt nog niet veel succes te hebben gehad in zijn strijd tegen de werkloosheid, welken strijd hij als de voornaamste taak van zij ne regeering zeide te beschouwen. In de eerste helft van November is het aantal werkloozen in Duitsch land met meer dan 150.000 geste gen, vergeleken bij den stand in d# tweede helft van October. Wanneer komt de economische wereldconferentie bijeen? In Londen is dezen zomer de idéé geboren aan een economische we reldconferentie. De Volkenbond zou het zaakje verder voorbereiden, maar het vlot maar weinig. Vooral in de Ver. Staten maakt men nog maar weinig haast met deze aangelegen heid. Men beschouwt er zoo'n con ferentie als een val, door Amerika's schuldeischers opgesteld. In Enge land wordt men intusschen onge duldig. Dadelijk na de plechtige opening van het parlement begon Haar aangeboren statigheid had ze behouden, maar ze gebruikte die niet als dekmantel. Ze liep als in een droom en keek noch naar rechts noch naar links. Mevrouw Ralston schreide bijna toen ze haar zag, zóó schrikte zij van de verwoesting, die die zonder linge maand had teweeggebracht. Al het jeugdige was uit haar ge laat verdwenen. Ze keerde uit het verloren paradijs terug, wit en koud als albast; als een verlaten, eenzame vrouw en het scheen mevrouw Ralston eerst, alsof alle dieper ge voel in haar gestorven was. Maar later, toen ze een paar uur -met Stella was samengeweest, kwam ze tot de overtuiging, dat onder die koele oppervlakte het leven nog sterk klopte, ofschoon ze 't misschien uit zelfverdediging, diep verborgen hield, buiten het bereik van iedere bemoeizucht. Ze sprak niet over het ongeluk dat haar getroffen had, maar beantwoordde het stille mede gevoel dat mevrouw Ralston haar betoonde, met een dankbaarheid, die volkomen oprecht was en deze laat ste begreep heel goed dat ze haar heur vertrouwen niet weigeren zou, ofschoon ze zich van ieder ander op een afstand hield. men er zich weer met de economi sche conferentie bezig te houden. Naarmate de positie van het Pond meer wankel wordt, krijgt men te Londen haast om de economische vraagstukken, welke de wereld be roeren, definitief op te lossen. Er werd op spoed aangedrongen en de Engelsche regeering stelde zich daar toe in verbinding met Genève. Daór echter heeft men thans aan Lon den laten weten, dat het wel Mei 1933 zou worden, eer de econo mische wereldconferentie te Londen zou kunnen worden geopend. Moratoriumverlenging onwaar schijnlijk. Ook de rechtstreeksche berichten uit Amerika zijn voor Europa maar weinig bemoedigend. Het wordt meer en meer onwaarschijnlijk, dat de Ver. Staten in een verlenging van het moratorium zouden bewil ligen. Er zal op 15 December der halve betaald moeten worden! De belangwekkende conferentie Hoo- ver-Roosevelt, handelende over de Europeesche verzoeken tot beta lingsuitstel, heeft plaats gehad, maar de nieuw-gekozen president bleek niet van zins om de boontjes voor Hoover te doppen. Hij verklaarde, dat het thans aangevraagde beta lingsuitstel een zaak voor Hoover en het huidige congres was. Hij zelf zou zijn houding eerst bepalen als hij in Maart a.s. in functie zou zijn getreden. Allerlei. Onderwijlde Volkenbondsraad zich bezig houdt met de behandeling van het Lytton-rapport, staan in Mands- joekwo, waar Japan een nieuw offen sief tegen de Chineezen is begon nen, geweldige legers tegenover el kaar. In het midden van de week leverden 70.000 strijders elkaar slag; het werd een gevecht met bloedig verloop. In de Amerikaansche republiek Columbia hebben geweldige over stroomingen tal van slachtoffers ge maakt, in het bijzonder door aard verschuivingen, welke een gevolg van' de overstroomingen waren. Een hon derdtal personen is gedood; dui zenden zijn dakloos. De aardbeving. Er zijn thans van deskundige zijde Ze was zeer getroffen toen ze tot die ontdekking kwam en, nederig als zij was, meende ze, dat Stella zich wel heel ongelukkig moest heb ben gevoeld, om zich tot haar om troost te wenden. Het was een feit, dat ze zich al haar vrienden had verworven in tij den van nood, die ze altijd fhad trachten te verlichten, maar me vrouw Ralston dacht te nederig over zichzelf, om zich dat als eenige ver dienste aan te rekenen. Ze was God alleen dankbaar, dat die gelegenhe den haar geschonken werden. Op den avond van haar komst, toen Stella naar haar kamer was ge gaan, sprak Tommy zeer ernstig over den toestand van zijn zuster en smeekte haar, om toch haar uiter ste best te doen, haar op te wekken uit die apathie, die hij tevergeefs getracht had te bestrijden. „Ik heb haar nog geen enkelen traan zien storten," zei hij, „en men schen die haar niet kennen, zullen haar voor harteloos houden. Ik kan die akelige kalmte niet aanzien, dat is niets voor Stella". „We moeten geduld hebben," zei mevrouw Ralston. Den jongen zelf stonden de tranen in de oogen en ofschoon ze hem inlichtingen verstrekt, welke het zeer waarschijnlijk en aannemelijk tna- ken, dat de aardbeving, welke op Zondagavond ons land „teisterde" niet een uitlooper was van een zee- of aardbeving van elders, maar haar haard in ons land had, vermoedelijk in Oost-Brabant. Het verschijnsel kwam niet voort uit een vulcanische bodemwerking, zoo neemt men aan, maar is vermoedelijk een gevolg van een grondverschuiving, welke zich op circa 10 K.M. diepte heeft vol trokken. In den nacht van Dinsdag op Woensdag zijn in Brabant en Limburg opnieuw schokken gevoeld. Dat waren wellicht nog nawerkin gen van Zondag, maar ze kunnen ook betrekking hebben op nieuwe afschuivingen van grond in de diep te der aarde. Reden voor ongerust heid is er niet. Eigenaardig is, hoe dergelijke gebeurtenissen dikwijls met andere natuurverschijnselen van ongemeen soort gepaard gaan. Op Woensdagavond j.l. heeft boven ver schillende plaatsen van ons land een zwaar onweer gewoed, hetgeen voor den tijd van het jaar zeer opmerke lijk is te heeten. De tuinbouw zal onder wer king van de Crisis-Pachtwet worden gebracht. Minister Verschuur mag den een of ander al eens lang laten wachten op een antwoord op een toegezonden schrijven, in andere zaken toont hij vaak van opschieten te weten. De tuinbouwers hebben zich zeer gedu peerd gevoeld, toen de Hooge Raad enkele dagen terug uitmaakte, dat de tuinbouw niet valt onder de be palingen van de Crisis-Pachtwet. De heer Duys wilde naar aanleiding daarvan deze week in de Kamer een motie indienen, de regeering uit- noodigende om door wetswijziging den tuinbouw alsnog onder de wer king van de genoemde wet te bren gen. Niet noodig! zei minister Ver schuur. Een ontwerp daartoe heeft mijn departement reeds verlaten en is al in onderzoek bij den Raad van State. Mr. Völlmar kreeg een be risping. De Raad van Tucht heeft niet lang geaarzeld met het uitspreken van zijn oordeel over Mr. Dr. Völl mar, die een kwart millioen van Lotisico had aangenomen voor het bewerken van de Koninklijke Be williging op derzelver statuten en die daarom des te liever had, deed ze geen moeite zich verder in zijn ver trouwen te dringen. Het was haar gewoonte niet om een harer vrien den met een derde te bespreken, al kende ze die ook nog zoo goed. Tommy stapte van het onderwerp af, zonder te bemerken dat zij hem er af gebracht had. „Ik heb er niet de minste voor stelling van hoe zij is achtergebleven en ben ook volstrekt niet op de hoogte van Dacre's zaken. Ik had hem er eigenlijk naar moeten vra gen, maar ik kreeg geen kans en alles is ook zoo vreeselijk haastig gegaan. En als hij al iets heeft na gelaten, dan zal het toch niet veel zijn. 'tWas een dwaas huwelijk," besloot hij bitter. „Ik heb er altijd een hekel aan gehad, dat weet Monck wel". „Weet kapitein Monck niets?" vroeg mevrouw Ralston. „Dat mag de hemel weten, Monck is voor dringende zaken op reis, ik heb hem sedert Dacre's dood niet gezien, hard kans dat hij daar nog niets van afweet. Hij is naar huis geweest. Ik veronderstel, dat hij wel al op de terugreis is. Ik hoop het maar, want het is zonder hem bijna niet uit te houden!"

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1932 | | pagina 1