Breskensche Courant
25
De lamp in de woestijn
Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
De aardbeving.
FEUILLETON
Buitenland
Binnenland
42ste jaargang
Zaterdag 26 November 1932
Nummer 3785
ABONNEMENT:
per kwartaal 1,25;
buiten Breskens 1,40.
Buitenland 6,50 per
jaar.
Zondagsblad per kwar
taal f 0,65; en buiten
Breskens 0,725Bui
tenland f 3JiO per jaar.
Verschijnt
- iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND -
Advertentiën worden aangenomen tot uiterlijk I uur nam.
Uitgave:
J. C. LE BLEU. Dorpsstraat 35. BRESKENS
Tel. 21 Postrekening 70179
ADVERTENTIËN:
van 1 5 regels f 0,75;
iedere regel meer 15 ent.
Ingez. mededeelingen 30
cent per regel.
Handclsadoertentiën bij
regelabonnement groole
kortingTarief op aan
vraag verkrijgbaar.
CR ATI S verzekering voor de O /I
abonnf s tegen ongelukken, en Jt Jf J
mei voor de volgende bedragen:
gulden bij levens- s~\ gld bij dood wj gld bij ver- p— gld bij ver- j s~\ gld bij ver-
lange ongeschikt- J f Ji J door H lies van een jl I ^fes van een 41^es uan ccn
hcid tot werken een ongeluk hand of voet oog duim
De risico van-bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage.
gld bij ver
lies van een
wijsvinger
1 gld bij verlies
f I van eiken
anderen vinger
O
Het is een menschelijke behoefte
van velen om hun angst of schri.k
weg te lachen, 't Is een beetje dom
misschien, maar vergeeflijk. Er zijn
lieden, die alleen maar lachen kun
nen, als ze een ander van den trap
zien vallen. „Zenuwen" noemt men
dat. Zoo loopen er ook thans over
de aardtrillingen. die op Zondag
nacht in ons land zijn waargenomen,
allerlei moppen. Een juffrouw in
Venlo hoorde lawaai en dacht, dat
d'r man weer dronken naar boven
strompelde. De verdachte stond in-
tusschen op straat dood-nuchter met
zijn verschrikte buren te praten over
de aardbeving. Lachen! In Oss is
een juffrouw door het gebeurde
stom-geslagen van schrik. Lachen I
Lachen! Op een weg kregen twee
fietsers ruzie, omdat ze van elkaar
meenden, dat ze gehinderd werden.
Een juffrouw in Venlo, meenen
we belde den dokter op, omdat
haar zuster zoo'n koorts had, dat het
bed trilde. Reuze-grappig.
Och ja, laten we, als het toch
moet, maar eens goed uitlachen, 't
Doet je deugd, zou een Zuiderling
zeggen. Maar al dat lachen om die
kleine grapjes, in de krant naverteld,
zegt het ons niet méér dan iets
anders, hoe we geschrokken zijn?
Een aardbeving! Wie we ook waren,
de eenvoudige geloovige, de mate
rialist of de ongeloovige, de cynicus,
zelfs de dl-weters, allen heeft dat
ongewone, maar toch zoo betrekke
lijk alledaagsche natuurverschijnsel
tot rtadenken gestemd. En we heb
ben ons allen een oogenblik gevoeld,
zooals we zijn: heel kleintjes!
Waarom schrikken we toch zoo,
van iets als een lichte aardbeving?
We weten nu eenmaal, dat ons le
ven hier op aarde maar tijdelijk is
en dat we den dood niet kunnen ont
komen. Dat is zoo, maar als de
dood ons persoonlijk bedreigt, dan is
er toch altijd nog iets van hoop
en dan gelooven we nog lang in de
mogelijkheid van hulp van anderen.
Als de aardkorst gaat woelen ech
ter, dan voelen we ons tesamen be
dreigd. Als de aarde verzinkt onder
onze voeten, dan hebben we van
geen menschelijk wezen meer hulp te
verwacht-en.
Bovendien: met een traag nade
renden dood kan men zich verzoe
nen. En men kan zich voorbereiden
30.
Uit het Engelsch van
ETHEL M. DELL
door
CATH. A. DERMOUT-V1SSER
o
Maar Stella herinnerde zich met
dankbaarheid de warme en harte
lijke bewondering en sympathie, die
op haar trouwdag de kilte had weg
genomen en in weerwil van haar
afgematheid, was er iets in haar,
dat haar weer naar die warmte deed
verlangen.
Ofschoon ze 't zichzelf nauwelijks
bekende, verlangde ze naar die moe
derlijke armen, om haar te bescher
men tegen de stormen des levens.
Tommy, die haar op dien vreese-
lijken tocht tot Rawal Pindi was
tegemoet gereisd, had over haar ge
waakt en met de grootste teederheid
voor haar gemak gezorgd. Maar
Tommy, noch Peter had ze in ver
trouwen genomen. Met de beste be
doelingen beging hij allerlei dom-
voor den Overgang. Als de dood
langzaam nadert, wijkt de vrees ge
leidelijk voor de berusting, de be
rusting voor de overgave. Zoo kan
het einde des menschen zijn, maar
het kan ons ook anders benaderen.
Sluipend of verrassend. Ons indi
vidueel of in massa treffend.
De aarde trilde. Alsof de Geest
des Scheppers de menschheid wak
ker wilde schudden, de menschheid,
welke zoo vaak gedachteloos leeft
op die betrekkelijk maar zoo dunne
aardkorst, welke we waanwijs den
„vasten grond" onder onze voeten
noemen, op welke we leven en heer-
schen, benijden en bestrijden, en in
trotschen eigenwaan voortschrijden.
Dat we toch zóó leven, dat we
niet vreezen hoeven om onverwachts
gewekt te worden voor de Groote
Reize.
Hitier geen rijkskanselier.
Het wordt steeds onwaarschijnlij
ker, dat het kabinet-von Papen in
de vorige week is afgetreden om
plaats te maken voor een parlemen
tair bewind. Integendeel nemen ve
len aan, dat zekere intrigeerende
persoonlijkheden de onmacht der
partijen hebben willen laten uitko
men om een meerderheidsregeering
te vormen Toen von Papen was af
getreden, lag het in de lijn der ver
wachtingen, dat president von Hin
denburg Hitier zou belasten met de
vorming van een regeering, eerstens
omdat deze leider is van de sterkste
partij en tweedens, omdat een re
geering buiten de Nat. Soc. om een
parlementaire onmogelijkheid is. De
opdracht aan Hitier ging echter wel
met zeer eigenaardige restricties sa
men. Von Hindenburg stelde aan
den toekomstigen rijkskanselier vijf
voorwaarden ter vervulling. Hitier
zou het dualisme tusschen Pruisen
en het rijk niet mogen herstellen,
de rijkspresident wenschte zeggen
schap over de keuze van ministers
en speciaal van de ministers van
Buitenl. Zaken en den Rijksweer.
Hitier zou een economisch program
aan von Hindenburg moeten voor
leggen, hij zou op een parlementai
re meerderheid moeten kunnen steu
nen enz. Dat laatste is natuurlijk al
aanstonds een practische onmoge
lijkheid. Geen rijkskanselier zou zich
ooit zóó laten voorschrijven, wat hij
heden. Ze zou haar hart niet voor
hem hebben kunnen openen, zelfs
als ze het beproefd had. 't Maakte
haar onuitsprekelijk gelukkig hem bij
zich te hebben en ze hoopte ook
later te Kurrumpore met hem samen
te wonen in „De Groene Bungalow"
waar ze in de weken voor haar hu
welijk hadden vertoefd.
Want Tommy was de eenige
bloedverwant in de wereld, die iets
om haar gaf, maar ze was niet recht
vertrouwelijk met hem. Ze waren
alleen goede kameraden.
Als getrouwde vrouw behoefde ze
niet langer die hatelijke steken onder
water te vreezen, die ze vroeger zoo
diep had gevoeld. Ze had nu een
gevestigde positie. Niet dat ze zich
er nu zooveel van zou hebben aan
getrokken, want dergelijke kleinighe
den behoorden nu tot het verleden.
Ze vroeg zichzelf af, of ze haar
werkelijk vroeger hadden gehinderd.
Ze was veranderd, heel erg veran
derd. Hoewel het pas een maand ge
leden was, scheen haar meisjestijd
jaren achter haar te liggen. Ze had
haar trotsch zelfvertrouwen geheel
verloren. Ze was teruggekomen als
een ernstige, teruggetrokken vrouw,
onverschillig, bijna apathisch, zich
zelf volkomen meester.
te doen en te laten had en dat
geschiedde voorheen dan ook nim
mer. Hitier moet het als een per
soonlijke kleineering hebben aange
voeld, dat men hem zóó zijn hande
len heeft willen voorschrijven. Na al
het geknoei met rijksdagontbindin
gen en telkens weer nieuwe verkie
zingen de laatste twee hebben
aan het rijk 8 millioen gekost!
is het voor het oogenblik elke partij
en elke politieke persoonlijkheid on
mogelijk gemaakt om aanstonds een
parlementaire regeering, steunende
op een parlementaire meerderheid,
te formeeren.
Nu Hitier geen kans zag om aan
het presidentieele verlangen te vol
doen, kan men aannemen, dat zulks
ook aan andere partijleiders niet zal
gelukken. Als mogelijkheid blijft dan
nog slechts open, dat von Papen
voor geruimen tijd deloopende
zaken als een demissionair rijkskan
selier blijft afdoen, en als zoodanig
ook onverschillig zal en kan blijven
tegenover eventueele moties van
wantrouwen van den rijksdag, óf dat
een nieuw presidentieel kabinet on
der leiding van een „sterken man"
zal worden gevormd, hetwelk de
grondwet tijdelijk buiten werking zal
stellen. Aan wéér nieuwe verkiezin
gen denkt thans gelukkig niemand
meer.
De werkloosheid neemt niel
af in Duitschland.
Von Papen blijkt nog niet veel
succes te hebben gehad in zijn strijd
tegen de werkloosheid, welken strijd
hij als de voornaamste taak van zij
ne regeering zeide te beschouwen.
In de eerste helft van November
is het aantal werkloozen in Duitsch
land met meer dan 150.000 geste
gen, vergeleken bij den stand in d#
tweede helft van October.
Wanneer komt de economische
wereldconferentie bijeen?
In Londen is dezen zomer de idéé
geboren aan een economische we
reldconferentie. De Volkenbond zou
het zaakje verder voorbereiden, maar
het vlot maar weinig. Vooral in de
Ver. Staten maakt men nog maar
weinig haast met deze aangelegen
heid. Men beschouwt er zoo'n con
ferentie als een val, door Amerika's
schuldeischers opgesteld. In Enge
land wordt men intusschen onge
duldig. Dadelijk na de plechtige
opening van het parlement begon
Haar aangeboren statigheid had
ze behouden, maar ze gebruikte die
niet als dekmantel. Ze liep als in
een droom en keek noch naar rechts
noch naar links.
Mevrouw Ralston schreide bijna
toen ze haar zag, zóó schrikte zij
van de verwoesting, die die zonder
linge maand had teweeggebracht.
Al het jeugdige was uit haar ge
laat verdwenen. Ze keerde uit het
verloren paradijs terug, wit en koud
als albast; als een verlaten, eenzame
vrouw en het scheen mevrouw
Ralston eerst, alsof alle dieper ge
voel in haar gestorven was. Maar
later, toen ze een paar uur -met
Stella was samengeweest, kwam ze
tot de overtuiging, dat onder die
koele oppervlakte het leven nog
sterk klopte, ofschoon ze 't misschien
uit zelfverdediging, diep verborgen
hield, buiten het bereik van iedere
bemoeizucht. Ze sprak niet over het
ongeluk dat haar getroffen had,
maar beantwoordde het stille mede
gevoel dat mevrouw Ralston haar
betoonde, met een dankbaarheid, die
volkomen oprecht was en deze laat
ste begreep heel goed dat ze haar
heur vertrouwen niet weigeren zou,
ofschoon ze zich van ieder ander op
een afstand hield.
men er zich weer met de economi
sche conferentie bezig te houden.
Naarmate de positie van het Pond
meer wankel wordt, krijgt men te
Londen haast om de economische
vraagstukken, welke de wereld be
roeren, definitief op te lossen. Er
werd op spoed aangedrongen en de
Engelsche regeering stelde zich daar
toe in verbinding met Genève. Daór
echter heeft men thans aan Lon
den laten weten, dat het wel
Mei 1933 zou worden, eer de econo
mische wereldconferentie te Londen
zou kunnen worden geopend.
Moratoriumverlenging onwaar
schijnlijk.
Ook de rechtstreeksche berichten
uit Amerika zijn voor Europa maar
weinig bemoedigend. Het wordt
meer en meer onwaarschijnlijk, dat
de Ver. Staten in een verlenging
van het moratorium zouden bewil
ligen. Er zal op 15 December der
halve betaald moeten worden! De
belangwekkende conferentie Hoo-
ver-Roosevelt, handelende over de
Europeesche verzoeken tot beta
lingsuitstel, heeft plaats gehad, maar
de nieuw-gekozen president bleek
niet van zins om de boontjes voor
Hoover te doppen. Hij verklaarde,
dat het thans aangevraagde beta
lingsuitstel een zaak voor Hoover
en het huidige congres was. Hij
zelf zou zijn houding eerst bepalen
als hij in Maart a.s. in functie zou
zijn getreden.
Allerlei.
Onderwijlde Volkenbondsraad zich
bezig houdt met de behandeling van
het Lytton-rapport, staan in Mands-
joekwo, waar Japan een nieuw offen
sief tegen de Chineezen is begon
nen, geweldige legers tegenover el
kaar. In het midden van de week
leverden 70.000 strijders elkaar slag;
het werd een gevecht met bloedig
verloop.
In de Amerikaansche republiek
Columbia hebben geweldige over
stroomingen tal van slachtoffers ge
maakt, in het bijzonder door aard
verschuivingen, welke een gevolg van'
de overstroomingen waren. Een hon
derdtal personen is gedood; dui
zenden zijn dakloos.
De aardbeving.
Er zijn thans van deskundige zijde
Ze was zeer getroffen toen ze tot
die ontdekking kwam en, nederig
als zij was, meende ze, dat Stella
zich wel heel ongelukkig moest heb
ben gevoeld, om zich tot haar om
troost te wenden.
Het was een feit, dat ze zich al
haar vrienden had verworven in tij
den van nood, die ze altijd fhad
trachten te verlichten, maar me
vrouw Ralston dacht te nederig over
zichzelf, om zich dat als eenige ver
dienste aan te rekenen. Ze was God
alleen dankbaar, dat die gelegenhe
den haar geschonken werden.
Op den avond van haar komst,
toen Stella naar haar kamer was ge
gaan, sprak Tommy zeer ernstig
over den toestand van zijn zuster
en smeekte haar, om toch haar uiter
ste best te doen, haar op te wekken
uit die apathie, die hij tevergeefs
getracht had te bestrijden.
„Ik heb haar nog geen enkelen
traan zien storten," zei hij, „en men
schen die haar niet kennen, zullen
haar voor harteloos houden. Ik kan
die akelige kalmte niet aanzien, dat
is niets voor Stella".
„We moeten geduld hebben," zei
mevrouw Ralston.
Den jongen zelf stonden de tranen
in de oogen en ofschoon ze hem
inlichtingen verstrekt, welke het zeer
waarschijnlijk en aannemelijk tna-
ken, dat de aardbeving, welke op
Zondagavond ons land „teisterde"
niet een uitlooper was van een zee-
of aardbeving van elders, maar haar
haard in ons land had, vermoedelijk
in Oost-Brabant. Het verschijnsel
kwam niet voort uit een vulcanische
bodemwerking, zoo neemt men aan,
maar is vermoedelijk een gevolg van
een grondverschuiving, welke zich
op circa 10 K.M. diepte heeft vol
trokken. In den nacht van Dinsdag
op Woensdag zijn in Brabant en
Limburg opnieuw schokken gevoeld.
Dat waren wellicht nog nawerkin
gen van Zondag, maar ze kunnen
ook betrekking hebben op nieuwe
afschuivingen van grond in de diep
te der aarde. Reden voor ongerust
heid is er niet. Eigenaardig is, hoe
dergelijke gebeurtenissen dikwijls
met andere natuurverschijnselen van
ongemeen soort gepaard gaan. Op
Woensdagavond j.l. heeft boven ver
schillende plaatsen van ons land een
zwaar onweer gewoed, hetgeen voor
den tijd van het jaar zeer opmerke
lijk is te heeten.
De tuinbouw zal onder wer
king van de Crisis-Pachtwet
worden gebracht.
Minister Verschuur mag den een
of ander al eens lang laten wachten
op een antwoord op een toegezonden
schrijven, in andere zaken toont hij
vaak van opschieten te weten. De
tuinbouwers hebben zich zeer gedu
peerd gevoeld, toen de Hooge Raad
enkele dagen terug uitmaakte, dat
de tuinbouw niet valt onder de be
palingen van de Crisis-Pachtwet. De
heer Duys wilde naar aanleiding
daarvan deze week in de Kamer
een motie indienen, de regeering uit-
noodigende om door wetswijziging
den tuinbouw alsnog onder de wer
king van de genoemde wet te bren
gen. Niet noodig! zei minister Ver
schuur. Een ontwerp daartoe heeft
mijn departement reeds verlaten en
is al in onderzoek bij den Raad van
State.
Mr. Völlmar kreeg een be
risping.
De Raad van Tucht heeft niet
lang geaarzeld met het uitspreken
van zijn oordeel over Mr. Dr. Völl
mar, die een kwart millioen van
Lotisico had aangenomen voor het
bewerken van de Koninklijke Be
williging op derzelver statuten en die
daarom des te liever had, deed ze
geen moeite zich verder in zijn ver
trouwen te dringen. Het was haar
gewoonte niet om een harer vrien
den met een derde te bespreken,
al kende ze die ook nog zoo goed.
Tommy stapte van het onderwerp
af, zonder te bemerken dat zij hem
er af gebracht had.
„Ik heb er niet de minste voor
stelling van hoe zij is achtergebleven
en ben ook volstrekt niet op de
hoogte van Dacre's zaken. Ik had
hem er eigenlijk naar moeten vra
gen, maar ik kreeg geen kans en
alles is ook zoo vreeselijk haastig
gegaan. En als hij al iets heeft na
gelaten, dan zal het toch niet veel
zijn. 'tWas een dwaas huwelijk,"
besloot hij bitter. „Ik heb er altijd
een hekel aan gehad, dat weet
Monck wel".
„Weet kapitein Monck niets?"
vroeg mevrouw Ralston.
„Dat mag de hemel weten, Monck
is voor dringende zaken op reis, ik
heb hem sedert Dacre's dood niet
gezien, hard kans dat hij daar nog
niets van afweet. Hij is naar huis
geweest. Ik veronderstel, dat hij wel
al op de terugreis is. Ik hoop het
maar, want het is zonder hem bijna
niet uit te houden!"