Breskensche Courant
25
De lamp in de woestijn
Zeeland.
Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
Als het winter is.
FEUILLETON
42ste |aar?ang
Zaterdag 19 November 1932
Nummer 3783
ABONNEMENT:
per kwartaal 1,25;
buiten Breskens 1,40.
Buitenland 6,50 per
jaar.
Zondagsblad per kwar
taal f 0,65; en buiten
Breskens 0,725Bui
tenland f 3,50 per jaar.
Verschijnt
- iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND -
Advertentiën worden aangenomen tot uiterlijk 1 uur nam.
Uitgave:
J. C. LE BLEU. Dorpsstraat 35, BRESKENS
Tel. 21 Postrekening 70179
ADVERTENTIËN:
van 1—5 regels f 0,75;
iedere regel meer 15 ent.
Ingez. mededeelingen 30
cent per regel.
Handelsadücrtentiën bij
regelabonnemenl groote
kortingTarief op aan
vraag verkrijgbaar.
GR A TI S verzekering voor de
abonn£a tegen ongelukken, en JI III
nel voor de volgende bedragen:
gulden bij levens- 1 /~\f\ 8^ bij dood w* p- gld bij ver- f\ 8^ bij ver- j gld bij ver-
lange ongeschikt- 11 II I door H lies van een j( ^es oan een f ^es van ecn
hcid tot werken een ongeluk hand of voet oog duim
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhagc.
gld bij ver
lies van een
wijsvinger
/-v gld bij verlies
III van eiken
anderen vinger
O
In het Berlijnsch Van Gogh-pro-
ces, zoo lezen we in de bladen, is
Maandag j.l., een deskundige, de
röntgenoloog Dehlte, aan het woord
geweest. Hij heeft van de dertig Van
Goghs röntgen-foto's genomen. Hij
verklaarde, dat ook alle schilderijen
valsch zijn, die de rechtbank zelf nog
voor echt had versleten. De verf der
valsche schilderijen is met hars ver
mengd om snellere droging mogelijk
te maken. Het is bovendien geble
ken, dat de arme Van Gogh minder
waardig schilderslinnen heeft ge
bruikt, terwijl men voor de nage
maakte schilderstukken beter linnen
heeft genomen.
Het hier weergegeven bericht
heeft ons zwaar aan het peinzen ge
bracht over kunst in het algemeen
en de schilderkunst in het bijzonder.
We hebben een kennis, die van de
Teeken-Academie is weggejaagd,
bmdat hij niet capabel bleek om
de gegeven theorie te volgen en zijn
practisch werk tot geenerlei waar
deering kon leiden. De man is thans
in de journalistiek gegaan op drin
gend aanraden van zijn adviseurs,
die als elk ander verstandig mensch
meenen, dat de journalistiek de eeni-
ge, maar dan ook zekere toekomst
is voor hen, die in het eigen geko
zen beroep faalden.
Wij hebben de zorg op ons geno
men om het nagelaten werk van on
zen kennis-schilder van den aard
bodem te doen verdwijnen, opdat
nimmer meer een herinnering aan de
zonden zijner jeugdjaren onzen
vriend van het pad des fatsoens, in
dit geval: van het pad der journa
listiek, zou kunnen afvoeren.
Alle zijn doeken hebben we op
zolder liggen en slechts zoo nu en
dan, als we met een heel of half
getikten kunstkenner in aanraking
zijn gekomen, wordt het jeugd-oeuvre
van onzen vriend weer in het dag
licht gebracht. Want, ofschoon ook
wij overtuigd zijn, dat 't zonde en
jammer is, dat eens zulke dure verf
aan kostbaar linnen is vermorst ge
worden hoeveel nuttige hemden
en broeken zouden van al dat kost
bare doek te maken zijn geweest?
tóch wanhopen we nog niet aan de
mogelijkheid, dat vandaag of morgen
een of andere deskundige onzen
vriend als een groot schildersgeme
zal ontdekken en door de noodige
28.
Uit het Engelsch van
ETHEL M. DELL
door
CATH. A. DERMOUT-VISSER
o
„Maar ze kan toch af en toe
een kleine duivel zijn," merkte Tes
sa's moeder op. „Maar dat is beter
dan een heilige, is 'tniet? Daar heb
je bijvoorbeeld dat akelige kind, Ce-
dric Burtondie afschuwelijke klei
ne aap; die inschikkelijkheid van
de Burton's werkt op mijn zenuwen,
vooral bij een kind. Och, maar hoe
kan 't ook anders, hoe kunnen die
Burtons andere kinderen hebben dan
zulke akelige, eigenzinnige apen".
„Kindlief, je tong je tongl"
bracht mevrouw Ralston hiertegen
in.
Mevrouw Ermsted stak haar uit en
vroeg met een onbeschaamd lachje:
„Maar wat scheelt daar aan? Die
ziet er evengoed uit als de uwe
misschien wat spitser en soms wat
venijniger, maar ze heeft toch ook
suggestie het publiek tot kunstwaan
zin en de eens versmade doeken tot
waardevolle kunstschatten zal opvoe
ren.
Een ding hebben we tegen: onze
vriend, de ex-schilder, geniet een
hardnekkige gezondheid, hij wil een
voudig niet dood. En dat zou toch
behooren te geschieden, wil nog eens
zijn naam als schilder van beteekenis
in de geschiedenis geboekstaafd wor
den.
Herinner u slechts de geschiedenis
van Van Gogh. De man was straat
arm en tijdens zijn leven vond hij
geen mensch gek genoeg om voor
zijn teekeningen of schilderijen ecn
behoorlijken prijs te betalen. Ook
toen hij pas dood was, werd zijn
genie nog niet ontdekt. Bij een fa
milielid lag een groote stapel doe
ken van den overleden schilder op
zolder. Toen een voddenman kwam,
werd die voor een gulden, één pop,
eigenaar van heel den rommel. Kort
daarna is Van Gogh „ontdekt" ge
worden. De zolderopruiming ging
van hand tot hand en bracht steeds
meer geld op. Thans is de wereld
overstroomd met heel dure Van
Goghs, teekeningen en schilderijen,
van welke niemand vroeger ooit heeft
gehoord. Als de verkooper daarvan
een verklaring moet geven, dan blijkt
het aangeboden schilderij altijd af
komstig van de nooit omschreven,
nimmer gecatalogiseerdé Rotterdam-
sche zolder-opruiming. De stukken,
welke daarvan afkomstig heeten,
kunnen tesamen de zolders van een
behoorlijke stad vullen.
In Berlijn woont een kunsthande
laar, die 30 Van Goghs tegelijk te
koop had. Dat liep een beetje in de
gaten en vandaar, dat de kunsthan
delaar zich voor de rechtbank kreeg
te verantwoorden, welke hem in éér
ste instantie tot een jaar veroordeel
de. De rechtbank had, gehoord vele
deskundigen van internationale re
putatie, aangenomen, dat slechts een
deel der aangeboden schilderijen
echte Van Goghs waren. De rest
was vennoedelijk knap werk van een
broer des kunsthandelaars, een schil
der die nog leefde, dus met werk
op eigen naam geen droog brood
kon verdienen.
Thans heeft een nuchtere rönt
genoloog definitief uitgemaakt, dat
geen enkel stuk door Van Gogh zelf
kan zijn gemaakt.
We begrijpen overigens niet, waar
om de kunsthandelaar nu een jaar
moet brommen. Nu ja, hij heeft werk
haar goede eigenschappen, ze zegt
tenminste nooit iets onoprechts'1.
„Daar ben ik zeker van," hernam
mevrouw Ralston vriendelijk, „als je
maar wat zachter was".
Netty Ermsted glimlachte als een
ondeugend kind. „Ik zeg graag lee-
lijke dingen van de menschen," zei
ze, „ik vind het grappig en ze zijn
bijna altijd waar. Zeg me nu eens,
hoe vindt u nu dien laatsten hoed
van lady Harriet? Ik heb haar nog
nooit van mijn leven zoo aristo-
cratisch-leelijk gezien als gisteren op
dat tuinfeest bij den Radjah. 't Spijt
me voor den Radjah, want 't is, in
weerwil van zijn veertig vrouwen,
een aardige man en hij houdt van
wat moois". Ze lachte even. „Ik
heb beloofd om nu en dan 's mor
gens met hem te gaan rijden. Zou
die goede Dick jaloersch zijn als
hij het wist?"
Mevrouw Ralston zuchtte. Er wa
ren oogenblikken dat ze eraan twij
felde, of ze er ooit in zou slagen
om die lichtzinnige vlinder ook maar
eenigszins te veranderen. Maar daar
ze beginselvast was en nauwgezet
van geweten, deed ze toch een vrien
delijke poging.
„Vindt je dat je dat doen moet,
lieve? Ik ben altijd van meening,
uitgegeven op laten we zeggen
verkeerden naam. Maar de kwaliteit
van het werk was volwaardigi Des
kundigen en rechtbank hadden toch
aangenomen, dat de stukken door
Van Gogh konden zijn vervaardigd.
Welnu, moeten we er ons niet over
verheugen, dat er een kunstenaar
Van Gogh gelijk onder de le
venden is opgestaan
Als een deskundige den een of
anderen dag een machtig doek ont
dekt, dat in waarde gelijk wordt
geoordeeld aan „De Nachtwacht,"
en men heeft er den naam „Rem
brandt" op ontcijferd, dan ligt een
halve wereld in adoratie voor het
stuk en biedt men kapitalen om het
bezit er van. Maar als dan tenslotte
wordt uitgemaakt, dat de ondertee-
kening valsch is en voor „Rem
brandt" Van Puffel en moet worden
gelezen, dan verhuist het kunstwerk
naar een uitdragerij en Van Puffe-
len naar de gevangenis, 'n Raar iets,
die kunst 1
Ons weekpraatje.
o
Als de zomersche dagen te tellen
raken en de zon in het najaar steeds
vroeger onder gaat, dan raakt de
mensch wel eens somber gestemd en
ziet hij, wat men noemt „met een
zwaar hoofd" het komende jaarge
tijde tegemoet. De regen klettert
tegen de ruiten en in huis is het kil.
Kil, maar niet koud genoeg om een
kachel te stoken. Sjonge, denken
we, moet dat zóó een half jaar lang
duren?
Na korten tijd*echter wennen we
al weer aan de gewijzigde verdeeling
van licht en donker; de regen houdt
wel eens op te stroomen en op den
dag is het soms een paar uur mooi,
helder zonnig weer. Met een ge
zonde kou. De avond valt vroeg,
maar de kachel snort lekker. Het
gezin, op zomerdagen vaak naar
her en der verspreid, is eiken dag
opnieuw om tafel vereenigd. De een
heeft wat te vertellen, de ander wat
te doen, de derde verzint een spel
letje, moeder heeft een tractatie, va
der rookt gezellig z'n pijp en
een ieder is het er over eens, dat
men de winteravonden toch niet
graag zou missen. Verhoudingen
worden inniger, naarmate de men
schen meer op elkander zijn aan
gewezen.
Nu is het een klein kunstje om
dat we ons hier te Bhulwana nog
meer in acht moeten nemen dan te
Kurrompore en, dat mag ik wel zeg
gen, je man is zoo'n goede, vrien
delijke man, zoo toegevend, dat het
me niet goed lijkt om daar misbruik
van te maken".
„Vindt je?" vroeg Netty lachend.
„Wat ken je mijn Richard slecht,
't Is juist weieens grappig om hem
goed boos te maken. Den laatsten
keer heeft hij me bijna over de knie
gelegd en me er van langs gege
ven".
„Kindlief, ik wou dat hij het ge
daan had!" riep mevrouw Ralston
hartelijk .gemeend uit. „Dat zou goed
voor je geweest zijn
„Dunkt u?" met een minachtend
gebaar tikte Netty de asch van haar
sigaret, „dat is er maar naar. Ik
zou hem daarna hebben aangebeden
of vervloekt, ik weet nog niet wat.
Die arme, oude Riqjiard, 't is toch
dwaas van hem om altijd op dezelfde
persoon verliefd te blijven. Ik zou
die eentonigheid niet kunnen heb
ben!"
„Inderdaad, wanneer hij wat min
der om je gaf, zoudt ge meer om
hem denken," merkte mevrouw Ral
ston op ongewoon strengen toon op.
Netty Ermsted lachte weer, luch-
tusschen deze regelen een sombere
noot te voegen. Te wijzen b.v. op de
vele werkloozen en andere armen,
die in den winter dubbele zorgen
hebben en misschien zelfs sparen
moeten op kachelwarmte. Inder
daad, zoo zijn er. Maar voor de mas
sa geldt dat toch niet; de meeste
menschen beschikken nog wel over
de middelen om van den winter een
gezelligen, huiselijken tijd te maken.
En laten zij dat dan ook doen, want
er is tegenwoordig tóch al zooveel,
dat het familieleven ontbindt en sto
rend werkt op de gezinsharmonie.
De kachel vergenoegt de gezins
leden een korte wijle en met een
spelletje kan men elkaar soms ver
scheidene keeren bezig houden.
Maar tenslotte went men aan Je
verwarming en verveelt het beste
spelletje. Om een langen winter goed
door te komen, behoeven we iets
met wijder perspectief. Welnu, dat
wijder perspectief hebben ons altijd
de feestdagen van December gebo
den: Sinterklaas, Kerstmis, Oud- en
Nieuwjaar. Het zijn „de" écht Hol-
landsche familiefeesten bij uitne
mendheid. Onze vaders en moeders,
zelfs onze grootouders, bewaren ook
thans nog menige herinnering aan
zulk feest uit een ver verleden.
De feestdagen van December heb
ben hun bekoring vooraf, bij dé vie
ring zelve en er na. De December-
sche feestdagen worden in het gezin
voorbereid en besproken, men com
plotteert onder en tegen elkaar, niet
om elkander te belagen echter, maar
om te verrassen. Men peilt elkan
ders gemoed en tracht te blikken
in het binnenste van anderen om te
weten te komen, hoe die denken en
wat ze zouden begeeren.
De kleine verrassingen worden met
groote zorgvuldigheid voorbereid en
de voorpret is groot. Heel de
vreugde culmineert op de feestdagen
zelve en ze werkt nog maanden na
door de waardeering, welke men ge
voelt voor de wijze, waarop men be
dacht is en voor de moeite, welke
men deed om geheime verlangens
te raden.
Als men zóó, gelijk we dat be
schreven, de feestdagen van Decem
ber heeft voorbereid, dan beleeft
men een zonnigen winter met elkaar.
En dan zijn degenen, die door ban
den van bloed- of aanverwantschap,
dan wel door overeenstemmende ge
voelens van vriendschap bij elkaar
hooren, ook inderdaad dichter tot
elkander gekomen.
tig en harteloos. „Wat een absolute
uitspraak! Maar het is letterlijk
waar. Ik geloof dat ik dat ook doen
zou. De arme jongen gooit zich nu
een beetje weg en daarom bezorg
ik hem zulk een hondenleven. Een
man moet nooit te toegevend voor
zijn vrouw zijn; daar hebt ge nu uw
man, de gepersonifieerde onverschil
ligheid en nog nooit van zijn leven
hebt ge hem een minuut angst be
zorgd".
Mevrouw Ralston's lichtblauwe
oogen schitterden plotseling. „We
begrijpen elkaar," zei ze eenvoudig.
Een spottend glimlachje speelde
om mevrouw Ermsted's lippen, maar
ze zei op dat oogenblik niets, want
op haar manier hield ze van de dok
tersvrouw en ze wilde de arme ziel
niet met opzet kwetsen.
„Wanneer u daarmee klaar bent,"
zei ze, „heb ik hier nog een tussor-
rok van mezelf, waarover ik u
wenschte te raadplegen. Eén ding
nog over Stella, ze zal wel niet veel
kleeren noodig hebben, zoodat ik
wat dat betreft nog heelemaal beslag
op u leggen kan. Ik zou werkelijk
niet weten wat Tessa en ik zonder
u moesten beginnen. Dat vervelende
kleine ding trekt haar kleeren altijd
stuk".
En allicht, als we zooveel vreugde
in en om ons weten, zal ons ge
moed ook milder gestemd wezen je
gens degenen, die in den voor ons
zoo blijden winter extra moeten ont
beren. Van den overvloed aan ge
luk en aan goed, welke ons deel
is of wordt, zullen we dan gaarne
iets uitdragen daarheen, waar we
weten, dat de zon van geluk en
voorspoed tijdelijk verduisterd is.
Dat zal ons dan weer nieuwe
vreugd' en nog inniger warmte
schenken.
Een brandstichter gearresteerd.
Woensdagnacht te circa 3 uur,
schrijft de Vliss. Crt., zag een sur-
veilleerend agent van politie op de
Oude Markt een man, die in staat
van dronkenschap uit zijn woning
kwam. Tegelijkertijd zag de politie
beambte uit de eerste verdieping van
deze woning lichtflikkeringen ko
men, welke oogenblikkelijk brand
deden vermoeden. De politieman be
gaf zich onmiddellijk naar boven en
rukte het behang van de kamer af,
waarvan een groot gedeelte in brand
stond. Door het krachtig optreden
van genoemden politie-beambte kon
de brand in den aanvang worden
gebluscht.
De bewoner die, zooals boven reeds
werd medegedeeld, in staat van
dronkenschap verkeerde, werd naar
het bureau van politie overgebracht,
alwaar hij te kennen gaf „dat hij
ook wel eens een brandje wilde zien".
De man werd ter beschikking van
den commissaris van politie gehou
den.
Hij verklaarde aan den commissa
ris dat hij niet verzekerd was en
alleen gehandeld te hebben in een
dronken bui.
Het perceel van den brandstichter,
Oude Markt no. 11, ligt onder één
dak met perceel no. 9, de slagerij
van den heer Kiviet.
Wij wjjzen er op dat de groote
brand van Zondag- op Maandag
nacht precies om den hoek van de
woning van den nu aangehoudene
plaats had en dat deze brand aan de
achterzijde van diens woning goed
zichtbaar was.
De man, een 36-jarige los werk
man, blijft in bewaring en zal ter
Mevrouw Ralston glimlachte moe
derlijk. „Je bent een heel gelukkig
schepseltje," zei ze, „ofschoon je
dat niet begrijpt en het ook wel
nooit begrijpen zult. Wanneer breng
je de kleine aap weer eens mee?"
„Ze zal vanzelf wel komen als ze
zin heeft," antwoordde mevrouw
Ermsted onverschillig. „Ik kan haar
nooit ergens mee naar toe nemen.
Ze is bij mij altijd ondeugend". Bij
die woorden stak ze weer een nieu
we sigaret aan. „Je kunt er zeker
van zijn, dat ze dikwijls genoeg zal
komen als Tommy Denvers hier is.
Ze verafgoodt hem".
„Hij is een lieve jongen," merkte
mevrouw Ralston op. „Ik wilde dat
hij maar wat langer verlof kon heb
ben. 'tZou voor Stella zoo'n troost
zijn geweest hem bij zich te hebben".
„Nu, ze kan toch naar Kurrum-
pore gaan, wanneer ze niet bang
is voor haar mooie teint," merkte
mevrouw Ermsted op, haar lucifers
doosje nijdig dichtknippend. „Ge zijt
er laatst met die groote hitte ook
wel gebleven".
„Toen was Gerald ernstig ziek en
kon niet weg," zei mevrouw Ralston,
„dat was wat anders! Ik voelde dat
hij me noodig had".
(Wordt vervolgd.)