Breskensche Courant 200 25 De strijd eener vrouw Wetsontwerp Terpstra, Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. Binnenland FEUÏLLETON 41ste Jaargang Zaterdag 6 Februari 1932 Nummer 3703 ABONNEMENT: per kwartaal 1,25; buiten Breskens 1,40. Buitenland 6,50 per jaar. Zondagsblad per kwar taal f 0,65; en buiten Breskens 0,725Bui tenland 3,50 per jaar. Verschijnt - iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND - Advertentiën worden aangenomen tot uiterlijk 1 uur nam. Uitgave: J. C. LE BLEU. Dorpsstraat 35, BRESKENS Tel. 21 Postrekening 70179 ADVERTENTIËN: van 5 regels f 0,75; iedere regel meer 15 ent. Ingez. mededeelingen 30 cent per regel. Handelsadocrtentiên bij regelabonnement groote korting. Tarief op aan vraag verkrijgbaar. GR A TI S verzekering voor de abonné's tegen ongelukken, en wel voor de volgende bedragen: gulden bij levens- f8^ bij dood r-j m* gld bij ver- r* f~\ 8^ bij ver- A &V bij üer~ lange ongeschikt- f Jt f door lies van een I bes van een ZAI I lies van een heid tot werken een ongeluk hand of voel oog duim De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage. gld bij ver lies van een wijsvinger f r\ gld bij verlies li/ üan €^en anderen vinger De geschiedenis van de econo mische politiek heeft voldoende be wezen, dat maatregelen ter bescher ming in het eene land genomen, hoe begrijpelijk ook, in het andere land tegenmaatregelen uitlokken. Ook de zoo ingrijpende besluiten tot contenginteering van den vleesch- invoer, welke in Denemarken groo te ontstemming heeft gewekt, heb ben tot resultaat gehad, dat thans door verschillende handelszaken daar te lande tegenmaatregelen overwe gen. Of dit alles een formeele boy cot van Nederlandsche, of zelfs Ne- derlandsch-Indische artikelen, ten gevolge zal hebben, staat te bezien. Uit brieven door verschillende Ne derlandsche firma's ontvangen, blijkt, dat de Denen de door Nederland t.a.v. den vleeschinvoer gevolgde politiek als een groot onrecht be schouwen. Het Deensche blad „Da- gens Nyheder" noemt het optreden van de Nederlandsche regeering, die een Deensche delegatie heeft doen overkomen voor onderhandelingen, welke bij voorbaat vergeefsch wa ren, niet in overeenstemming met de internationale hoffelijkheid. Een lichtpunt is het feit, dat de hoofd ambtenaren van de betreffende de partementen der vijf Oslo-staten te Genève gezamenlijk een bespreking zullen hebben, terwijl overleg zal worden gepleegd tusschen de mi nisters van Denemarken, Noorwe gen, Zweden, België en ons land, om te bespreken, wat in de gegeven omstandigheden door de Oslo-sta- ten in de richting van economische samenwerking kan worden gedaan; De kampioen voor deze laatste Dr. H. Colijn heeft dezer dagen voor de „Vereeniging voor actieve handelspolitiek" een rede gehouden over de „St. Vitusdans van het pro tectionisme". Hij besprak uitvoerig de huidige wereld-overproductie. De hoofdoorzaken van den tegenwoor- heer Colijn worden gezocht in het feit, dat de wereld zich nog steeds niet heeft aangepast aan de verande ringen in de structuur, door den we reldoorlog in het leven geroepen en doordat de regeeringen door haar handelspolitiek, die aanpassing langs natuurlijken weg, zooveel doenlijk hebben belemmerd. De rustelooze onevenwichtigheid, de ,,St. Vitus- 9. (Honor Bricht) door L. G. MOBERLY met vertaling van Mevr. De Vry ObreenBreda Kleynenberg. 0 Zijn stem klonk verachtelijk, en hij kon 't niet uitstaan, in z'n hart, dat hij zichzelf maar een oogen- blik door haar knapheid aangetrok ken had gevoeld. Honor gaf geen antwoord, ze wist nu wel langzamerhand, dat 't onzin was, in te gaan op zijn snieren, en zwijgend verdween ze naar 't aan grenzende kamertje, waar de schrijf machine stond. Haar eerste woede over zijn onhebbelijkheid, zakte gauw. „De eenige uitlegging is, dat ie mand hem dusdanig gekwetst heeft, dat hij in 't opzicht van vrouwen, ontoerekenbaar is, maar 'tis pure gekheid, dat ik me daar iets van aan zou trekken," overdacht ze, op de haar eigen, verstandige manier, dans," in de handelsbetrekkingen tusschen de staten, kwam na 1929 in even groote hevigheid terug als in de eerste na-oorlogsjaren. De heer Colijn zeide voorts elk middel te aanvaarden, dat doelmatig is en niet door hooger gebod als ongeoorloofd moet worden afgewe zen. Thans is er een noodtoestand. Dat wij de hulp der regeering noo- dig hebben, nu wij het zelf niet meer af kunnen, is volgens spr. te bejammeren, maar zonder haar gaat het niet. Intusschen bereiken ons berichten over nog meer contingenteering. Bin nenkort zullen waarschijnlijk even eens beschermende maatregelen wor den genomen tegen den invoer van schoenen, waardoor in de eerste plaats Tsjecho-Slowakije zou wor den getroffen. In dit laatste geval is de Nederlandsche regeering ech ter niet vrij om zonder meer ean contingent vast te stellen, daar Ne derland is gebonden door het in 1923 met Tsjecho-Slowakije gesloten handelsverdrag, dat ons land eenige belangrijke uitzonderingen heeft toe gestaan op het protectionistische sy steem van Tsjecho-Slowakije. Daar om zal, alvorens overgegaan wordt tot genoemde maatregelen, eerst on derhandeld moeten worden tusschen de beide regeeringen. 0 Nu er na de conferentie met den Rijksbemiddelaar geen wijziging is gekomen in den toestand in het con flict in de Twentsche textielindustrie, is er te Enschede opnieuw een druk bezochte openluchtmeeting gehou den, georganiseerd door den Alge- meenen Nederlandschen Bond van Textielarbeiders, „De Eendracht". De arbeiders zullen met kracht den strijd voortzetten. Overwogen wordt, dat van de zijde der drie samenwer kende organisaties ook voor de on georganiseerden zal worden gezorgd. Omtrent de bespreking met den heer Van IJsselstein kan nog wor den gemeld, dat de drie vakbonden en de politiek-onafhankelijke textiel- organisatie zich accoord hebben ver klaard met het instellen van een bemiddelingsraad. De Landelijke Fe deratie van Textielarbeiders wei gerde echter daaraan medewerking te verleenen, daar zij eerst de in trekking eischte van de 10 pCt. loonsverlaging. Op grond van het feit, dat in acht fabrieken wordt ning; ze kende haar eigen waarde terwijl ze druk aan 'twerk ging en geen moment meer dacht aan de scherpe tong van haar chef. Een half uur later kwam ze met al haar tikwerk binnen en met een goedkeurend lachje, zag hij 'tin. „>Ja, dat is goed, maar er zijn nog veel meer brieven," zei hij, op veel vriendelijker toon dan eerst, en Honor vroeg zich af, of hij zich wat geneerde misschien, „en morgen zal ik al 't werk voor de volgende veertien dagen met U bespreken, ik wil, dat U 't goed begrijpt, want ik laat alles aan U over, ik ga namelijk naar 't buitenland". „'Maar Woensdag is de maand om, 't was immers een proeftijd, hadt U dat vergeten?" vroeg Honor ver wonderd. „Ik ben zeer tevreden over Uw werk," zei hij effen, „en ik had tot Woensdag willen wachten met U te vragen, of U de betrekking voor vast zoudt willen aannemen. U voldoet me als secretaresse. Aan gezien ik morgenavond weg moet moeten we voordien tot een beslis sing komen. Ik vond 't eigenlijk van zelfsprekend, dat U zoudt willen blijven, omdat U er indertijd zoo op gesteld was, vast werk te hebben. „Ik ben er nu nog net zoozeer doorgewerkt, waardoor de staking wordt verzwakt, dringt de Federatie op uitbreiding der staking aan. 0 Het is een droeve plechtigheid geweest, de teraardebestelling van de slachtoffers van de ramp met de „Ooievaar," welke Maandag heeft plaats gehad. Het stoffelijk overschot werd aangevoerd door de „Kota Nopan" van de Rotterdam- sche Lloyd. Het stoffelijk hulsel van den piloot Wiersma is te Amsterdam op de begraafplaats „Zorgvlied" aan de schoot der aarde toevertrouwd, terwijl de piloot Van Onlangs en de boordwerktuigkundige Kotte of> de Algemeene Begraafplaats „Croos- wijk" zijn ter aardebesteld. Velen hebben de kloeken mannen, die te Bangkok het leven lieten, den laat- sten eer bewezen. De wereld der techniek, die deze jonge levens heeft geëischt, zet haar werk echter onverbiddelijk voort. Zoo heeft de Koning van België Albert, die naar men weet een groo te bewondering toont voor de lucht vaart en haar ontwikkeling met be langstelling volgt, een der K.L.M.- vliegtuigen, de „Ekster," die Don derdag naar Indië is vertrokken, voor zich laten demonstreeren. Hoe- we! de weersomstandigheden zeer ongunstig waren, is de demonstratie, waarbij ook de Directeur der K. L. M., de heer Plesman, aanwezig was, volkomen geslaagd. De Ko ning heeft medegedeeld, dat men het plan had een lijn te i openen naar Belgisch Congo. Men wilde de ze route echter in étappes vliegen met verwisseling van toestellen en piloten. Z. M. was zeer verrast te vernemen, dat de K.L.M. de geheele route wekelijks vliegt met dezelfde piloten en hetzelfde vliegtuig. Zie hier de lichtzijde van het wonder lijke technische leven, dat nog steeds niet zonder slachtoffers tot een hoo- gere trap van ontwikkeling is ge komen. 0 II. Het leerlingen-aantal in het Wetsontwerp-T erpstra. Het Comité van Actie tegen Wets- zou worden en dus hiermee ook zijn toekomst gemaakt, op gesteld als toen ik kwam," zei Honor kalm, „en ik ben blij dat ik voldoe. Ik zal mijn best doen dat 'tzoo blijft en hoop, dat alles goed zal gaan, als U weg bent. U geeft me een groote verantwoordelijk heid". v ,,Dat is zoo, hebt U er iets op tegen?" „Nee, allerminst, als ik 'tnaar Uw zin kan doen". Ze keek hem recht aan, en de stalen blik uit zijn grijze oogen verloor iets van z'n hard heid. „Ik ben overtuigd, dat U 'tgoed zal doen," zei hij, vriendelijker, dan ze 't ooit gehoord had, „anders zou ik 't U niet toevertrouwen. En onthoudt U dit, al stel ik de vrouw in 't algemeen niet hoog, ik ver trouw volkomen". Honor's adem stokte van plezier en haar hart klopte bijna hoorbaar; maar 't lukte haar, bedaard te ant woorden: „Daar ben ik héél blij om, ik zal mijn best doen U te toonen, dat ik Uw vertrouwen waard ben; 't werkt zooveel prettiger, als je weet vertrouwd te worden". Den heelen verderen middag was ze vervuld met een innige voldoe- ontwerp Terpstra verzocht ons het volgende op te nemen: Een der ernstigste bezwaren tegen het Wetsontwerp-Terpstra is wel dit, dat het per 45 leerlingen slechts één leerkracht beschikbaar stelt. Ouders, die er prijs op stellen en welke zouden dit niet! dat hun kinderen goed, deugdelijk on derwijs ontvangen, onderwijs, dat in zijn opvoedkundige beteekenis in verband met den aard en de aanleg van hun kinderen allen van elkaar verschillend, ook in bevattelijkheid allen steun geeft in hun ont wikkeling, kunnen niet meegaan met de gedachte, dat daar 45 kinderen tegelijk behoorlijk zouden kunnen worden onderwezen en opgevoed. Dat wordt wat men noemt dres suur, massa-opvoeding, zonder ge legenheid tot eenig voldoend re kening houden met ieders eigenaar digheden en speciale behoeften. En de praktijk heeft geleerd, dat een bepaald aantal leerlingen per onderwijzer(es) in de Wet aange geven, op alle scholen zonder on derscheid door zitten-blijven en tus- schentijds opnemen bij verhuizing, in de klassen vaak een veel groo- ter aantal leerlingen brengt dan dat wettelijke aantal. Zoo was het b.v. voor eenige ja ren, toen we ook als tijdelijke maat regel een vastgesteld aantal kinderen per leerkracht in de Wet hadden het waren er toen 48, dus slechts 3 meer en daardoor in één In spectie hadden (volgens officiëele opgave): 19 klassen met 4950 leerlingen. 44 klassen met 5155 leerlingen. 18 klassen met 5660 leerlingen, en nog enkele met nog hoogere ge tallen. Zoo zullen we krijgen met de schaal van 45 leerlingen, over heel het land (57 Inspecties) talrijke klas sen met een gemiddelde van wel 55 leerlingen. Dit is toch waarlijk niet te aan vaarden. Tal van gemeentebesturen zullen dan ook uit eigen middelen zooge naamde boventallige onderwijzers aanstellen en een deel der ongeveer 2600 leerkrachten, die door het Rijk bij aanneming van de Wet tot werk loosheid worden gedoemd, voor ei gen rekening zeer ten nadeele van de gemeente-financiën weer in de school moeten brengen. Het is dan ook geen ,wonder, en Martin's gebrek aan vertrouwen in haar, had haar meer gegriefd, dan ze zich zelf wou geven. Zijn lof tuitingen zongen dien avond steeds in haar ooren en zooals ze 't uit drukte, borg ze ze veilig op in haar gedachten de dagen, die volgden. Dit waren drukke dagen voor haar. Martin's afwezigheid gaf haar een belangrijke verantwoordelijkheid, en hoewel ze hier nooit tegenop had gezien, was ze in dit geval bijna kinderlijk beangst ook maar de ge ringste aanmerking te kunnen krjj- gen. Er was licht gekomen in de duis ternis, die zoolang had gehangen over 't onbeholpen huishoudentje in de Populierstraat. Bij den dag werd David's over tuiging vaster, dat 't succes van de bewuste mijn, waar hij vrijwel zijn heele fortuintje in gestoken had, moest komen, de Mandaloree-aan- deelen zouden een groote vlucht ne men I David's raadgever was in deze zeer luchthartig en David ging er graag in mee, waar 't zijn groot ste wensch betrof, en in zijn over tuiging ging hij zelfs zoover, dat zijn geld verdrie- of vierdubbeld „Charlie Dawson is er zeker van, dat de zaak gezond is," verzekerde hij Honor, toen ze er bezorgd naar dat ook het bestuur der Vereeniging van Nederlandsche Gemeenten zich met alle kracht tegen de aannneming van dit deel van het Wetsontwerp verzet. En als de gemeentebesturen uit hoofde van de slechte staat hunner geldmiddelen tot die aanstelling van boventallige leerkrachten niet kun nen overgaan, dan zullen er in ver band met de grootte der schoollo kalen, die op die buitengewone aan tallen leerlingen niet berekend zijn, verbouwingen en schikkingen moe ten plaats vinden, die veel geld en allerlei moeilijkheden voor het on derwijs brengen. En nu geldt dit bovenstaande nog maar voor de groote scholen, die door deze 45-schaal waarlijk nog niet het ergst worden getroffen. Arme scholen, arme kinderen, ar me onderwijzers (essen) ten platte- lande. De moeilijkheden, waarmee klei ne scholen en er zijn er zoo tal rijke van in ons land te worstelen hebben, zijn toch al zoo groot. Het behoorlijk onderwijs geven aan een klasse kinderen, gevormd door meerdere leerjaren kinderen dus van zeer onderscheiden leeftijd en ontwikkeling moet zijn steun noodzakelijk ontleenen aan een klei ner aantal leerlingen. En het wets ontwerp gaat juist in een heel andere richting: het vermeerdert daar het aantal moeilijkheden op niet te aan vaarden wijze. Daarin stemt heel de schoolwe reld, zoowel die van het bijzonder als van het openbaar onderwijs over een. We zagen in een Roomsch-Katho- liek onderwijzers-orgaan b.v. de op gave, dat van de Roomsche scholen werden 29-2 mansscholen tot 1-mansscholen 243-3 mansscholen tot 2-mansscholen 189-4 mansscholen tot 3-mansscholen 278-5 mansscholen tot 4-mansscholen enz. Bij het overige bijzonder, als bij het openbaar onderwijs, is dit nog erger. 2600 leerkrachten, becijfert de Mi nister, worden in komende jaren dan ontslagen, en dat spaart 2600 salarissen. Als we nu bedenken, dat die 2600 tot werkloozen gemaakten toch ja ren lang hun wachtgelden moeten ontvangen, dan vraagt men zich af, of deze verslechtering van en deze ontreddering in ons onderwijs, ook vroeg, „je weet, hij zit er zelf tot z'n ooren toe in en mocht 'tmis gaan, wat echter niet aan te ne men is, dan is hij geruïneerd. Nou, je kan toch heusch niet veronder stellen, dat hij zooveel zou wa gen als hij niet absoluut zeker was. En wat mij betreft, met mij zou 't heelemaal gedaan zijn, in geval van falen, maar nee, dat is niet moge lijk," zei hij opgewekt. En als ik jou nou een goeden raad mag ge ven, steek je beetje geld er ook in, je maakt een mooie kans wat te winnen, je kan 't drommels goed gebruiken". Honor schudde 'thoofd. ,,Ik wacht liever nog eens af; 't dividend dat ik maak is niet veel, maar 'tis vast en mijn kapitaaltje is te klein, om iets op 'tspel te zet ten". „Öh lieve Honor, wat ben jij een Jantje secuur," mengde Molly zich in 't gesprek, als gewoonlijk weer lui liggende op de canapé, „nie mand zou vooruit komen, zonder ooit iets te wagen, ik vind dat moet ooit iets te wagen, ik vind, dat moet je wel eens doen". (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1932 | | pagina 1