Breskenssche Courant TWEEDE BLAD Voor liet eerst de lucht Ie van de ■<- van Zaterdag 20 December 1930. No. 3591. Zooas ik de vorige keèr schreef, dejèn de Bressiaonders bepaold alles, om ons eenigszins te vergoejen, wa we mosten missen. Vele van die in Bresjes gediend èn, bin dao nog altied dankbaor voo. Toch èn"t de soldao- ten t'r nie altied nao gemaokt, om zoo goed b'andeld t'oören, Z'èn ver- scheije mènschen 'n oöp last bezurgd. 'k Dienken wel èes an die bekende fi guur (noe rèeds dood), waor ons wachtuusje was, vlak tegen ulder uus an, dao van mao gescheijen deur 'n alf steènsmuurtje. Die man eit toch èel wjt last van ons g*!had oor, da moen <'k Jeggen, jdikjcel^ en voor al ook 's nachts. Ik èn dV nooit an mee- gedaon, mao 'k èn't toch wè gezien. As ik op wacht most, gieng ik toch gèrn nao daor. Je was t'r zoö vrie, vee vrieër as op de Kaoie. Me giengen d'r altied nao toe mie z'n zessen en een kopperaal. Dao most altied een man netje op post staon op de Schoöndiek- sclie wegt en dan most ie twèe uren schilderen, (wulider noemden ',dat in die daogen ,,vèrven"), voo dat ie afge lost wier. Me kregen dan consienjes. Alles anouwen en nao de papieren vrao gen, kieiên wat of de waogens en oloos vervoerden of kieken of de wie len v;m de beètenwaogens goed afge- kuusclvt waoren, en zóo. Mie da leste èn me èel wa gezaonik g'had en som mige van ons waoren zukke dienstklop pers, da ze de waogens, wao maor een bitje slik anzat nie deulieten voo dat ze goed afgekuuscht waoren. Dé kaptijn zat er achter vanself. Ons wachtuusje was een klein stèe- 11e schuurtje mie zbo'n soort van klein mendeurtje, Dao stoeng nog al een j-.jroöte vulkachel in. An de zolder ieng i. 'n petrolielampe, waovan 't glas zoö vet was as spek. Je stoomden meèr dan dat ie licht 'gaf. In een oek lei t'r een oöp mie kolen, in 'n anderen oek aon me van wat ouwe planken een brokke brits gemaokt, om temènsen 's nachts een bitje te kunnen slaopen mie je n'joöfd op je ransel en mie je n'over- jas voo deken. Een paor boorden lagen vol mie roöje kooien en koölraopen. De vloer was van roöje klienkers. Me waoren dan weer een keer op wacht. Dao waoren nog al ienkele grappemaokers bie. De kopperaol ao nie èel vee te zeggen, 't Begon a gouw. ':t Was te wèrm in 't schuurtje. De deure openzetten ielp nie genoeg. De kachel most weg. Daodelik wier die brandende kachel mie 'n paor ouwe sleunsen vastgepakt, uut de schouwe getrokken en buten gezet. Ziezoo, noe was 't beter. Om negen Uren 's aovens mochten w'altied om een ketel koffie kommen bie de meulnaor. Den ande ren morgen brochten me de ketel dan fcrug. Noe dan me de koffie aon, zou wen me gaon eten. Eén ao t'r een giroöt krèntebroöd bie em. Ie zegt: jdat eten me saomen op en 'k geven sr nog vuuftig eieren bie. Een ander tegf: ,,as fr eèn noe nog een kilo suker geeft, dan geef ik vuuf flesschen >ier, dan gaon me flip koken". Jao, la was goed. In den laoten aovend vier t'r èen om eiers, suker en bier jestierd. Oe zouwen me 'tnoe moeten ilaorspelen Jao, eèst eten, krènte- rroöd mie eiers. Oe mosten me noe die :iers gekookt kriegen De kachel most veer in uus. Die was vanself uut. rtao, me wisten de pad en dao was gouw wat out bie mekaore geschar- eld, zoödat ie weer a daodelik brand- !en as een liere. De koffieketel wier a ast alf leeggeschoenken en in de rest ouwen me 'n twintig eiers koken. Ce mosten geweldig stoken, om die offie an de kook te kriegen, m:ao a'aon den tied, de nacht most nog ïao beginnen. Mao 't lukten toch ein- elik. 't Krèntebroöd mie ielk een eitje f drieë smaokten goed, Jammer dan ie zout vergeten aon. 'tWas een bitje iouw. Me prombeerden nog om de ïst van de koffie uut te drienken, ïao die was zoo bitter, dan me ze ïao weggesmeten èn. IVan de rest van d'eitrs zouwen we noe flip koken, mao dao waoren d/r nog a veele, zoödat een paar manne tjes, die biezonder van rouwe eiers ielden, permissie kregen d'r ienkele op de kop te tikken. Den overschot ('f waoren d'r nog eèl wa) wieren in een immer, die me 'n bitje uutgespoeld aon, kapot geslogen, dao wier een kilo suker in gegooid en mie 'n paor vur- ken wier 'tzaokje geklutst, dan in'r moeg van wieren. Een flessche of viere bier wier in de ke'.el gegoten, d'r boven op de geklutst eiers en dan mao sto ken om da zaokje an de kook te krie gen terwiel t'r één maor piie 'n lepel in roerden. Jao, eindlik kookten de boel en wulder an 'tdrienken; glaozen aon me nie, mao dan mao uut onze kommen, 't Was spul, -J .hrrf ik je verzekeren, 'tSmaoklen z'allemaol om ter goed en den eène komme nao den anderen gieng nao binnen. Onze ka- meraod, die op post stoeng, deèlden mie allen mee, ieder oogenblik wier tie bedienld a was 't cok nie leutig voor 'jm. dat ie buten most bluven. Zie zoö'n soort grap, da kon t'r noe nog mie deu, mao dan mie die carbied- busse, da von'k mislik. Eèn van ons zevene was geen landweerman, nog zoö'n joenge snuiter. Die ao d'n car- biedbusse bie 'm, wao tie nog een bitje carbied ingelaoten ao. Toen ao tie siekum een gaotje in 't scheel ge slogen, de carbied een bitje natgemaoki en dan ield ie een lucivèrtje bie 't gaotje en da gaf 'nsla^ as een ka nonschot en da midden in den nacht as daor an d'andere kant van 't muur tje mènschen laogeri te slaopen, die toch ook a nie zoö joenk mèe Waoren. Zie da von'k gemeen en de kopperaal ook, wan die gaf t'm voo vuuf cènt, dao kun j'op rekene. De mènschen, die verschrokken, afijn, da ze van ulder bed opgelicht wieren. Ze dochten dat 'r een ongeluk gebeurd was. 'tWas dien nacht dan toch bar ook. Toen de flip goed en wel nao binnen was, giengen d'r een paor een bitje op den brits liggen en da's een wonder, maor een soldaot slaopt overal op, al is 'tnog zoo'n leven. Noe bin d'r bie zoo'n troep soldaoten altied ienkele, die 't altied moeten kun nen. Ik kénnen d'r een, die. as me op marsch waoren of zoö, dan een klu- te op z'n kop kreeg of dan weer een pof op z'n pette, dat ie toe over z'n oören zakten. Awèl, zoo eèn was t'i ook bie ons op wacht. Dao leit ie op den brits op z'n rik. Ie ao z'n oöge schoenen uutgetrokken, z'n koppel los- gemaokt. 't Duurden nie lange of z'n mond stoeng a wied open en ie snurk ten as 'n vèrken. Dao was t'r eèn van ons ('t is noe een achtbaor bur ger van 'tland van Cezand), die zei, me gaon daor eès een grap mie èn. Ie pakt die oöge schoenen, gaot er mee nao buten nao de pompe, die vlak tegen 't schuurtje stoeng, pompt ze vol mie waoter en zet ze dan wèe bie den brits. Dao brult ie ineès zoö ard as tie kan: ,,De kaptijn!" En kun je be- grupen! Dao waoren m'allemaol op ons doöd van, ie wou nie èn, dan m'op wacht sliepen, je most nie eès je koppel losmaoken. Da gaf 'n konsternaosie. De slaoper verschrikt z'n eigen ongelukkig. Ie spriengt overènde, terwiel tie z'n kop pel wee vastmaokt en dao schiet ie in z'n schoenen, die vol waoter staon, wat ie vanself :nie gezien ao, Wait er toen loskwam, da zou 'k nie gèrn opschrieven, mao 'twas raok. Geen mènsch aot 'tvanself gedaon, 'twas uut z'n eigen gekommen, mao die 't overkwam ao d't toch altied mao tegen eèn, die tie d'r van verdocht en ic ao 't goed voor ook. Van de kaptijn was vanself niks te zien. Die lag rus tig in de .jcanon d'or". Van slaopen kwam t'r dien nacht nie vee mèe. De stemmieng zat 'r in en die bleef t'r in. Eèn van de koöie ao z'n viole bie 'm. Dao staot ie op den brits te strieken van belang en zien gen dat Je doet, 'teène vèsje nao 't andere. (Des winters als het regent; Daar was laatst een meisje loos). Dao stoöt ie mie z'R rik tegen 't boord, 't Kanttlt en al de roöje koölen. koöl raopen, wat ouwe potten en pSnnen tumelen nao benejen. Een leven, vreè- selik. En da, midden in den nacht. Of da noe allemaol van die flip was, ik weet '-t nie, mao zoo bont ao'k 't toch nog nooit meegemaokt. 'k Vertelden zöo ienkele staoltjes, om daormee te bewiezen, dan'k niet te vee zei, toen'k schreef, dat de soldaoten 't 'r nie altied nao maokten, om zöo goed b'andeld t'oören. En dat is noe nog maor eèn uusouwen, dat er dik- kels zoö'n last van ao. Mao di moenlr ze,ggen, den anderen dag wier alles wee goed gemaokt oör en waoren we wee de beste vrinden. Me droenken een pinte en me praotten een bitje van sjieksjanvèr en de zaok was voo mekaore. 's-Gr. F. d. H. door Mej. B- Versluys. Gebreveteerd vliegenierster. Holland's eerste pilote vertelt ons in het volgende artikel hoe „zalig" ze de vliegsport vindt. Het moet voor velen een onveilig ge voel zijn, dat hun Hollandsche hemel doorkruist wondt door een vrouw en dan nog wel een op den overmoedtgen leeftijd. De gedachte, dat die zwaar ron kende machines door een man bestuurd worden gaf tot nu toe de zekerheid, dat hen niet op den een of anderen dag het kostbare höoüd door een amechtig kistje met motorbezwaren ver pletterd zou worden. 'Want daarvan leest men immers voortdurend in ver slagen over buitenlandsche vliegpresia- ties. Nu moest U eigenlijk uit louter enthousiast „Hollander-zijn" die vrees op zij kunnen zetten enkel en alleen door 't besef, dat in Holland nóóit zul ke gekke dingen gebeuren, omdat wij een degelijke Hollandsche opleiding ge nieten en onze sporttoestellen veel te goed geconstrueerd en veel te netjes opgevoed zijn om een andere landings plaats uit te zoeken dan die hen daar voor aangewezen is. Maar toch zullen er altijd nog eeni- gen onder U zijn, die deze overtui ging niet huldigen en voor hen zal ik probeeren een beeld ervan te geven hoe geweldig serieus wij ons in de vliegkunst bekwamen en hoe ervoor gezwoegd wordt, dat we het leven van onze medemenschen niet in gevaar bren gen. En tevens moet het een oproep worden voor alle meisjes, die in de volgende twee jaar hun vliegbrevet zullen halen. Wanneer komen jullie nu? Weet je hoe je moet beginnen Je wacht tot de 't moeilijkst te over tuigen helft van je ouderenpaar naar het buitenland gaat. Dan toon je de andere helft je verlangen om een paar maal in de. week frissche lucht te krij gen, en je -behoefte om iets anders te doen als chauffeeren, iets waar je tenminste minder afhankelijk bent van de stommiteiten van anderen dan die van je zelf. Verder is zeer aan te be velen een fabrieksstad als woonpLaats, waar iedere windrichting een speciaal luchtje heeft en als studie: zingen! (En dan ga je al je rederijkerskunsten aanwenden, om 't slachtoffer te over tuigen van de noodzakelijkheid. Dat lukt natuurlijk! En dan vraag je als de winid de keuring aan en zorgt, dat je goedgekeurd wordt. Verder stap je naar Hein Schmidt Crans toe en ver telt hem, dat je komt lessen. Dan is Heintje verrukt en plant je in een kistje voor de eerste les. En van hier af aan komt mijn ervaring. Het lijkt makkelijk! Ik word op 500 M. gezet en losgelaten. Hein zit voor mij en corrigeert alles wat ik doe door de dubbele besturing. 'Ik omklem den knuppel en probeer het geval. Alles heeft invloed op het kistje, behalve jezelf. Je probeert rechtuit te vliegen en krijgt de sensatie van een cake walk: op, ;n!eer, links beneden, rechts beneden. Niets aan te doen. Dan too- vert Hein een paar bochten en daar draai je zelf een raar verwrongen fi guur achteraan, wiat je met echten vliegertrots vervult. Je wteet geen twee minuten achter mekaar aan wtelke kant het vliegveld ligt en bepeinst, dat de motor beslist onregelmatig loopt en hoe je de eer ste noodlanding zult doorstaan. Na een half uur kom je beduusd van het vele dronken weer beneden, en is ie dere piloot voorwerp van een verwon derde vereering. Hoe spelen die men- schen dat klaar? Hetzelfde doe je ongeveer vier uur lang, en als je zoo tamelijk rechtuit kunt vliegen en ook wél eens een bocht maakt zonder dat je snelheid va rieert tusschen de 60 en 140 K.M-, aan Komt <le eerste zelfgemaakte start en landing. En daarmee begint het werken. Starten, landen, starten landen, niets anders. !Zes of acht maal per half uur en dat doe je gemiddeld tien uur lang, dus ongeveer 140 landingen maak je wel! Maar dat is dan ook de moeilijkste afdeeling van het vliegen. Misschien wist U nog niet, dat de laatste Me ter boven den grorjd altijd de plaats Is waar je fouten de onaangenaamste uitwerking hebben. En dat is de reden waarom juist op het voorzichtig en glijdend neerzetten van een kistje zoo geweldig hard getimmerd werd. Op welke hoogte je je motor ook afzet altijd moet je even voor de landing goed kunnen zien en voelen of de ver houding tusschen snelheid en hoogte juist is. En als bij het landen zelf de snelheid te groot is, moet je het toe stel eerst zoolang horizontaal laten uit zweven tot je het voelt doorzakken. Dan trek Je vlug den knuppel naar je toe, waardoor het toestel iets met den neus de lucht ingaat, en zoodoende raakt bij het verder wegzakken de staart pin het eerst den grond en daarna pas de wielen. En omdat alles te leeren tot je het automatisch doet, en niet meer angstvallig naar de grassprietjes zit te loeren of ze al duidelijker won den, daarvoor zijn die vele oefenuren noodig. A'leen raiar boven! En dan mtag je ,,los" en wptrjt Heinltje vervangen door een zandzak. Verder krijg je aan weerszijden van het toestel een oranjevlag. „Pas op, kom niet in mijn buurt, ik kan er nog niets van!" beteekent dit. De eerste solo vlucht moet voor de meesten een grootsche sensatie zijn. Jammer genoeg is dat voor mij eenigszins tegen geval len. Het ging zoo rustig en gewoon, dat 'tnet was of de instructeur nog voor mij zat, ,De verdere vluchten wanen echter lederen keer heerlijker. Het gevoel een toestel zelf in de hand te hebben, er mee te kunnen stijgen en dalen al naar je het wenscht, dan eens laag bo ven den grond te vliegen en dan weer dwars door ide wolken te klimmen tot je in een sneeuwwit wolken-landschap dezen weer terugvindt, dat was wèl een sensatie, en deze was des te prettiger, omdat er absoluut geein angstgevoel bij kwam! Na zeven uur los te hebben gevlogen, dat is boven het gemiddeldei heb ik het brevet gehaald. Eerst de hoogtevlucht, dat was een bezoeking. Je moet naar 2000 Meter klimmen en daar een uur blijven. Het was heel erg koud en ik heb boven een deuntje zitten huilen om de pijn in mijn vin gers. (Vermoedelijk zal geen mijner collega's zich daaraan bezondigd heb ben). Uit verveling klom ik naar 2700 Meter en daalde plotseling om net nog boven het streepje van de 2000 Meter te blijven. Een critiek oogenblik. Dat was het zwakke oogenblik, maar gelukkig heb ik tdoorgezet en 't tweede halfuurtje ook maar volgehou den. Maar toen de tijd om was, zette ik den motor af en was in drie minuten beneden. De rest was gemakkelijker. Drie lap landingen vanaf 600 Meter en vijf achten draaien op 100 M, boven het veld, om twee punten die 500 M, uit elkaar liggen. Hiet ging vlot, geluk kig, ^vant welk een slechten indruk zou 't geweest zijn, als de eerste vrou welijke pilote het examen net op het nippertje van voldoende afgelegd zou hebben. Het zwaarste echter van de heele vliegerij was echter de nasleep. De interviews, de vele t e beantwoorden brieven, waar ik nog lang niet door heen ben! Merkwaardig is de verwachting van al die menschen waar ik nu wel heen zal gaan vliegen. Mee naar Indië? Heusch, ik heb geen plannen, noch voor een Oceaanvlucht, noch voor een tocht naar Indië. Nu ik soms alleen de groote tocht onderneem naar Am sterdam! verwonder ik me erover hoe iemand zich zal voelen, die uren achter elkaar over een onbekend woest land vliegt of over een oceaan. Als je mo tor stopt zit je er midden in, boven op een tijger misschien. Brrrü Later kan het anders worden, ja dan ga ik zeker wel eens een interessante reis per avion maken, Maar niet, voordat ik volledig op de hoogte ben van alles, wat daartoe noodig is, oa. kom- pasvliegen, en zelf die motor kan na kijken en repareeren. En dat duurt nog wel een 'jaartje! jWje van de meisjes is tegen dien tijd klaar om mee te gaan? Er staat een keum van mooie sportkistjes te wachten. Panders en Koolhovens. die heusch niet onderdoen voor de beste producten uit het buitenland, en vol gens velen nog betere vliegeigenschap- pen hebben. Nu hebt U een praatje over de vlie gerij gehad, ik hoop, dat Uw angst weg is, en U zelfs binnenkort het hoofd eens in een cockpit komt steken ter nadere beschouwing. Happy landings! VRAGENBUS. Lezers hebben het recht koste loos vragen te stellen over belas tingkwesties. Let wel: Alleen over belastfng- kwesties. Vragen over andere onderwerpen blijven onbeantwoord. Lezers ge lieven zich met hun vragen te richten tot de Directie van de N,V. ACCOUNTANTSKANTOOR „NATIONAAL BUREAU VOOR ADVIEZEN," Nieuwestad 83i LEEUWARDEN. Postzegel voor antwoord insluiten. Vragen worden per brief beant woord. Belangrijke vragen worden bovendien in djt b!a4 beantwoord. Tenzij de vragers bezwaar hebben. Zij gelieven dit dan mede te dee- len. Van de grootst mogelijke geheim houding kunnen de lezers verze kerd zijn. Vraag 63. In 1928 bouwde ik een dubbel huis, hetwelk ik met ingang van 1 Januari 1929 verhuurde. Op 1 Mei 1929 gaf ik de jaarlijksche i zuivere opbrengst (art. 14) als inkomen aan. In 1929 bouwde ik een tweede dub bel huis. hetwelk ik met ingang van 1 Januari 1930 verhuurde. Moet ik nu voor het belastingjaar 1930/1929 voor dat 2e pand artikel 13 of 14 toe passen Mag ik de aanslag voor de straten- belasting 1930, welke ik nu thuis heb gekregen, aftrekken voor 1930/1931 (Mag jaarlijks een vast bedrag voor onderhoud van huizen wforden afge trokken of alleen de werkelijk gemaakte onkosten over het afgeloopen kalen derjaar. Antwoord Wat is Uw beroep? Dat beslist hier. Is U timmerman en maakt U er'Uw beroep van huizen te bouwen met het doel deze te verhuren Dan past U niet artikel 14, maar 13 toe. ,De bron is dan Uw bedrijf. U geeft dan op de totale huur vorig kalenderjaar of boekjaa v Is U particulier, dan artikel 14 toe passen. Aanslag straa'belasting moogt U dan aftrekken. Niet een vast bedrag voor onder houd aftrekken, maar de werkelijke onderhoudskosten. Vraag 64. Met belangstelling lees ik steeds U wetenswaardigheden op belasting-ge bied. Had ik eerder van U bestaan geweten, het had mi] wellicht 'veel geld be,paart. Mij is n.l- het volgende gebeurd. Het was in 1928 dat ik mijn beschrij vingsbiljet v.d. Inkomstenbelasting an ders invulde als vorige jaren n.l. ge noten rente van kapitaal wat ik andere jaren verwerkte in mijn gewone ver diensten. Ik kreeg natuurlijk een uitnoodiging mijn opgave nader toe te lichten, wat ik ook heb gedaan. Nu zat de zaak zoo. In de oorlogs jaren had ik goed geld verdient en een kapitaal bijeen van 10 mille. Waar voor ik in 1923 al een huis kocht» 6 mille behield ik als onroerend goed waarvoor ik niet apart vermeldde. Daar nam nu de Inspecteur geen ge noegen mede, en noemde dat belasting ontduiken, waarvoor hij verdeeld over de jaren 1920/121, '22, '23, '24 en '25 mij zoogenaamd als gewetensgeld liet betalen f 439,- en zooveel centen. Nu kan het een kwade gedachte van mij zijn, maar waar ik bedragen van gewetensgeld hier steeds in de bladen ziet vermeld en ik het mijne nooit verantwoord zag, komt de gedachte wel eens bij mij op, heeft de In specteur dat recht gehad, dat bedrag van mij te vorderen en zoo neen, is het nog terug te krijgen. Antwoord: Het door U gestorte gewetensgeld is niet terug te ontvangen. Voor U wellicht een schrale troost, Voor Uw vermoeden bestaat niet den minsten grond. U heeft toch kwitantie?

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1930 | | pagina 5