Breskenssche Courant
TWEEDE BLAD
Voor liet eerst de lucht Ie
van de ■<-
van
Zaterdag 20 December 1930. No. 3591.
Zooas ik de vorige keèr schreef,
dejèn de Bressiaonders bepaold alles,
om ons eenigszins te vergoejen, wa
we mosten missen. Vele van die in
Bresjes gediend èn, bin dao nog altied
dankbaor voo. Toch èn"t de soldao-
ten t'r nie altied nao gemaokt, om
zoo goed b'andeld t'oören, Z'èn ver-
scheije mènschen 'n oöp last bezurgd.
'k Dienken wel èes an die bekende fi
guur (noe rèeds dood), waor ons
wachtuusje was, vlak tegen ulder uus
an, dao van mao gescheijen deur 'n
alf steènsmuurtje. Die man eit toch
èel wjt last van ons g*!had oor, da
moen <'k Jeggen, jdikjcel^ en voor al
ook 's nachts. Ik èn dV nooit an mee-
gedaon, mao 'k èn't toch wè gezien.
As ik op wacht most, gieng ik toch
gèrn nao daor. Je was t'r zoö vrie, vee
vrieër as op de Kaoie. Me giengen
d'r altied nao toe mie z'n zessen en een
kopperaal. Dao most altied een man
netje op post staon op de Schoöndiek-
sclie wegt en dan most ie twèe uren
schilderen, (wulider noemden ',dat in
die daogen ,,vèrven"), voo dat ie afge
lost wier. Me kregen dan consienjes.
Alles anouwen en nao de papieren vrao
gen, kieiên wat of de waogens en
oloos vervoerden of kieken of de wie
len v;m de beètenwaogens goed afge-
kuusclvt waoren, en zóo. Mie da leste
èn me èel wa gezaonik g'had en som
mige van ons waoren zukke dienstklop
pers, da ze de waogens, wao maor
een bitje slik anzat nie deulieten voo
dat ze goed afgekuuscht waoren. Dé
kaptijn zat er achter vanself.
Ons wachtuusje was een klein stèe-
11e schuurtje mie zbo'n soort van klein
mendeurtje, Dao stoeng nog al een
j-.jroöte vulkachel in. An de zolder ieng
i. 'n petrolielampe, waovan 't glas zoö vet
was as spek. Je stoomden meèr dan
dat ie licht 'gaf. In een oek lei t'r een
oöp mie kolen, in 'n anderen oek aon
me van wat ouwe planken een brokke
brits gemaokt, om temènsen 's nachts
een bitje te kunnen slaopen mie je
n'joöfd op je ransel en mie je n'over-
jas voo deken. Een paor boorden lagen
vol mie roöje kooien en koölraopen.
De vloer was van roöje klienkers.
Me waoren dan weer een keer op
wacht. Dao waoren nog al ienkele
grappemaokers bie. De kopperaol ao
nie èel vee te zeggen, 't Begon a gouw.
':t Was te wèrm in 't schuurtje. De
deure openzetten ielp nie genoeg. De
kachel most weg. Daodelik wier die
brandende kachel mie 'n paor ouwe
sleunsen vastgepakt, uut de schouwe
getrokken en buten gezet. Ziezoo, noe
was 't beter. Om negen Uren 's aovens
mochten w'altied om een ketel koffie
kommen bie de meulnaor. Den ande
ren morgen brochten me de ketel dan
fcrug. Noe dan me de koffie aon, zou
wen me gaon eten. Eén ao t'r een
giroöt krèntebroöd bie em. Ie zegt:
jdat eten me saomen op en 'k geven
sr nog vuuftig eieren bie. Een ander
tegf: ,,as fr eèn noe nog een kilo
suker geeft, dan geef ik vuuf flesschen
>ier, dan gaon me flip koken". Jao,
la was goed. In den laoten aovend
vier t'r èen om eiers, suker en bier
jestierd. Oe zouwen me 'tnoe moeten
ilaorspelen Jao, eèst eten, krènte-
rroöd mie eiers. Oe mosten me noe die
:iers gekookt kriegen De kachel most
veer in uus. Die was vanself uut.
rtao, me wisten de pad en dao was
gouw wat out bie mekaore geschar-
eld, zoödat ie weer a daodelik brand-
!en as een liere. De koffieketel wier a
ast alf leeggeschoenken en in de rest
ouwen me 'n twintig eiers koken.
Ce mosten geweldig stoken, om die
offie an de kook te kriegen, m:ao
a'aon den tied, de nacht most nog
ïao beginnen. Mao 't lukten toch ein-
elik. 't Krèntebroöd mie ielk een eitje
f drieë smaokten goed, Jammer dan
ie zout vergeten aon. 'tWas een bitje
iouw. Me prombeerden nog om de
ïst van de koffie uut te drienken,
ïao die was zoo bitter, dan me ze
ïao weggesmeten èn.
IVan de rest van d'eitrs zouwen we
noe flip koken, mao dao waoren d/r
nog a veele, zoödat een paar manne
tjes, die biezonder van rouwe eiers
ielden, permissie kregen d'r ienkele op
de kop te tikken. Den overschot ('f
waoren d'r nog eèl wa) wieren in een
immer, die me 'n bitje uutgespoeld
aon, kapot geslogen, dao wier een kilo
suker in gegooid en mie 'n paor vur-
ken wier 'tzaokje geklutst, dan in'r
moeg van wieren. Een flessche of viere
bier wier in de ke'.el gegoten, d'r boven
op de geklutst eiers en dan mao sto
ken om da zaokje an de kook te krie
gen terwiel t'r één maor piie 'n lepel
in roerden. Jao, eindlik kookten de
boel en wulder an 'tdrienken; glaozen
aon me nie, mao dan mao uut onze
kommen, 't Was spul, -J .hrrf ik je
verzekeren, 'tSmaoklen z'allemaol om
ter goed en den eène komme nao den
anderen gieng nao binnen. Onze ka-
meraod, die op post stoeng, deèlden
mie allen mee, ieder oogenblik wier
tie bedienld a was 't cok nie leutig voor
'jm. dat ie buten most bluven.
Zie zoö'n soort grap, da kon t'r noe
nog mie deu, mao dan mie die carbied-
busse, da von'k mislik. Eèn van ons
zevene was geen landweerman, nog
zoö'n joenge snuiter. Die ao d'n car-
biedbusse bie 'm, wao tie nog een
bitje carbied ingelaoten ao. Toen ao
tie siekum een gaotje in 't scheel ge
slogen, de carbied een bitje natgemaoki
en dan ield ie een lucivèrtje bie 't
gaotje en da gaf 'nsla^ as een ka
nonschot en da midden in den nacht
as daor an d'andere kant van 't muur
tje mènschen laogeri te slaopen, die
toch ook a nie zoö joenk mèe Waoren.
Zie da von'k gemeen en de kopperaal
ook, wan die gaf t'm voo vuuf cènt,
dao kun j'op rekene. De mènschen,
die verschrokken, afijn, da ze van ulder
bed opgelicht wieren. Ze dochten dat
'r een ongeluk gebeurd was.
'tWas dien nacht dan toch bar ook.
Toen de flip goed en wel nao binnen
was, giengen d'r een paor een bitje
op den brits liggen en da's een wonder,
maor een soldaot slaopt overal op, al
is 'tnog zoo'n leven.
Noe bin d'r bie zoo'n troep soldaoten
altied ienkele, die 't altied moeten kun
nen. Ik kénnen d'r een, die. as me
op marsch waoren of zoö, dan een klu-
te op z'n kop kreeg of dan weer een
pof op z'n pette, dat ie toe over z'n
oören zakten. Awèl, zoo eèn was t'i
ook bie ons op wacht. Dao leit ie
op den brits op z'n rik. Ie ao z'n oöge
schoenen uutgetrokken, z'n koppel los-
gemaokt. 't Duurden nie lange of z'n
mond stoeng a wied open en ie snurk
ten as 'n vèrken. Dao was t'r eèn
van ons ('t is noe een achtbaor bur
ger van 'tland van Cezand), die zei,
me gaon daor eès een grap mie èn.
Ie pakt die oöge schoenen, gaot er
mee nao buten nao de pompe, die
vlak tegen 't schuurtje stoeng, pompt
ze vol mie waoter en zet ze dan wèe
bie den brits.
Dao brult ie ineès zoö ard as tie
kan: ,,De kaptijn!" En kun je be-
grupen! Dao waoren m'allemaol op
ons doöd van, ie wou nie èn, dan
m'op wacht sliepen, je most nie eès
je koppel losmaoken.
Da gaf 'n konsternaosie. De slaoper
verschrikt z'n eigen ongelukkig. Ie
spriengt overènde, terwiel tie z'n kop
pel wee vastmaokt en dao schiet ie
in z'n schoenen, die vol waoter staon,
wat ie vanself :nie gezien ao, Wait
er toen loskwam, da zou 'k nie gèrn
opschrieven, mao 'twas raok. Geen
mènsch aot 'tvanself gedaon, 'twas
uut z'n eigen gekommen, mao die 't
overkwam ao d't toch altied mao tegen
eèn, die tie d'r van verdocht en ic
ao 't goed voor ook. Van de kaptijn
was vanself niks te zien. Die lag rus
tig in de .jcanon d'or".
Van slaopen kwam t'r dien nacht
nie vee mèe. De stemmieng zat 'r in
en die bleef t'r in. Eèn van de koöie
ao z'n viole bie 'm. Dao staot ie op
den brits te strieken van belang en zien
gen dat Je doet, 'teène vèsje nao 't
andere. (Des winters als het regent;
Daar was laatst een meisje loos). Dao
stoöt ie mie z'R rik tegen 't boord,
't Kanttlt en al de roöje koölen. koöl
raopen, wat ouwe potten en pSnnen
tumelen nao benejen. Een leven, vreè-
selik. En da, midden in den nacht.
Of da noe allemaol van die flip was,
ik weet '-t nie, mao zoo bont ao'k 't
toch nog nooit meegemaokt.
'k Vertelden zöo ienkele staoltjes, om
daormee te bewiezen, dan'k niet te vee
zei, toen'k schreef, dat de soldaoten
't 'r nie altied nao maokten, om zöo
goed b'andeld t'oören. En dat is noe
nog maor eèn uusouwen, dat er dik-
kels zoö'n last van ao. Mao di moenlr
ze,ggen, den anderen dag wier alles
wee goed gemaokt oör en waoren we
wee de beste vrinden. Me droenken
een pinte en me praotten een bitje
van sjieksjanvèr en de zaok was voo
mekaore.
's-Gr. F. d. H.
door Mej. B- Versluys.
Gebreveteerd vliegenierster.
Holland's eerste pilote vertelt
ons in het volgende artikel hoe
„zalig" ze de vliegsport vindt.
Het moet voor velen een onveilig ge
voel zijn, dat hun Hollandsche hemel
doorkruist wondt door een vrouw en
dan nog wel een op den overmoedtgen
leeftijd.
De gedachte, dat die zwaar ron
kende machines door een man bestuurd
worden gaf tot nu toe de zekerheid,
dat hen niet op den een of anderen
dag het kostbare höoüd door een
amechtig kistje met motorbezwaren ver
pletterd zou worden. 'Want daarvan
leest men immers voortdurend in ver
slagen over buitenlandsche vliegpresia-
ties.
Nu moest U eigenlijk uit louter
enthousiast „Hollander-zijn" die vrees
op zij kunnen zetten enkel en alleen
door 't besef, dat in Holland nóóit zul
ke gekke dingen gebeuren, omdat wij
een degelijke Hollandsche opleiding ge
nieten en onze sporttoestellen veel te
goed geconstrueerd en veel te netjes
opgevoed zijn om een andere landings
plaats uit te zoeken dan die hen daar
voor aangewezen is.
Maar toch zullen er altijd nog eeni-
gen onder U zijn, die deze overtui
ging niet huldigen en voor hen zal ik
probeeren een beeld ervan te geven
hoe geweldig serieus wij ons in de
vliegkunst bekwamen en hoe ervoor
gezwoegd wordt, dat we het leven van
onze medemenschen niet in gevaar bren
gen. En tevens moet het een oproep
worden voor alle meisjes, die in de
volgende twee jaar hun vliegbrevet
zullen halen. Wanneer komen jullie nu?
Weet je hoe je moet beginnen
Je wacht tot de 't moeilijkst te over
tuigen helft van je ouderenpaar naar
het buitenland gaat. Dan toon je de
andere helft je verlangen om een paar
maal in de. week frissche lucht te krij
gen, en je -behoefte om iets anders
te doen als chauffeeren, iets waar je
tenminste minder afhankelijk bent van
de stommiteiten van anderen dan die
van je zelf. Verder is zeer aan te be
velen een fabrieksstad als woonpLaats,
waar iedere windrichting een speciaal
luchtje heeft en als studie: zingen!
(En dan ga je al je rederijkerskunsten
aanwenden, om 't slachtoffer te over
tuigen van de noodzakelijkheid. Dat
lukt natuurlijk! En dan vraag je als
de winid de keuring aan en zorgt, dat
je goedgekeurd wordt. Verder stap je
naar Hein Schmidt Crans toe en ver
telt hem, dat je komt lessen. Dan is
Heintje verrukt en plant je in een
kistje voor de eerste les. En van hier
af aan komt mijn ervaring.
Het lijkt makkelijk! Ik word op 500
M. gezet en losgelaten. Hein zit voor
mij en corrigeert alles wat ik doe door
de dubbele besturing. 'Ik omklem den
knuppel en probeer het geval. Alles
heeft invloed op het kistje, behalve
jezelf. Je probeert rechtuit te vliegen
en krijgt de sensatie van een cake
walk: op, ;n!eer, links beneden, rechts
beneden. Niets aan te doen. Dan too-
vert Hein een paar bochten en daar
draai je zelf een raar verwrongen fi
guur achteraan, wiat je met echten
vliegertrots vervult.
Je wteet geen twee minuten achter
mekaar aan wtelke kant het vliegveld
ligt en bepeinst, dat de motor beslist
onregelmatig loopt en hoe je de eer
ste noodlanding zult doorstaan. Na
een half uur kom je beduusd van het
vele dronken weer beneden, en is ie
dere piloot voorwerp van een verwon
derde vereering. Hoe spelen die men-
schen dat klaar?
Hetzelfde doe je ongeveer vier uur
lang, en als je zoo tamelijk rechtuit
kunt vliegen en ook wél eens een
bocht maakt zonder dat je snelheid va
rieert tusschen de 60 en 140 K.M-,
aan Komt <le eerste zelfgemaakte start
en landing. En daarmee begint het
werken. Starten, landen, starten landen,
niets anders. !Zes of acht maal per
half uur en dat doe je gemiddeld tien
uur lang, dus ongeveer 140 landingen
maak je wel!
Maar dat is dan ook de moeilijkste
afdeeling van het vliegen. Misschien
wist U nog niet, dat de laatste Me
ter boven den grorjd altijd de plaats
Is waar je fouten de onaangenaamste
uitwerking hebben. En dat is de reden
waarom juist op het voorzichtig en
glijdend neerzetten van een kistje zoo
geweldig hard getimmerd werd. Op
welke hoogte je je motor ook afzet
altijd moet je even voor de landing
goed kunnen zien en voelen of de ver
houding tusschen snelheid en hoogte
juist is. En als bij het landen zelf de
snelheid te groot is, moet je het toe
stel eerst zoolang horizontaal laten uit
zweven tot je het voelt doorzakken.
Dan trek Je vlug den knuppel naar je
toe, waardoor het toestel iets met den
neus de lucht ingaat, en zoodoende
raakt bij het verder wegzakken de staart
pin het eerst den grond en daarna pas
de wielen. En omdat alles te leeren
tot je het automatisch doet, en niet
meer angstvallig naar de grassprietjes
zit te loeren of ze al duidelijker won
den, daarvoor zijn die vele oefenuren
noodig.
A'leen raiar boven!
En dan mtag je ,,los" en wptrjt
Heinltje vervangen door een zandzak.
Verder krijg je aan weerszijden van het
toestel een oranjevlag. „Pas op, kom
niet in mijn buurt, ik kan er nog niets
van!" beteekent dit. De eerste solo
vlucht moet voor de meesten een
grootsche sensatie zijn. Jammer genoeg
is dat voor mij eenigszins tegen geval
len. Het ging zoo rustig en gewoon, dat
'tnet was of de instructeur nog voor
mij zat,
,De verdere vluchten wanen echter
lederen keer heerlijker. Het gevoel
een toestel zelf in de hand te hebben,
er mee te kunnen stijgen en dalen al
naar je het wenscht, dan eens laag bo
ven den grond te vliegen en dan weer
dwars door ide wolken te klimmen tot
je in een sneeuwwit wolken-landschap
dezen weer terugvindt, dat was wèl een
sensatie, en deze was des te prettiger,
omdat er absoluut geein angstgevoel
bij kwam! Na zeven uur los te hebben
gevlogen, dat is boven het gemiddeldei
heb ik het brevet gehaald. Eerst de
hoogtevlucht, dat was een bezoeking.
Je moet naar 2000 Meter klimmen en
daar een uur blijven. Het was heel
erg koud en ik heb boven een deuntje
zitten huilen om de pijn in mijn vin
gers. (Vermoedelijk zal geen mijner
collega's zich daaraan bezondigd heb
ben). Uit verveling klom ik naar 2700
Meter en daalde plotseling om net
nog boven het streepje van de 2000
Meter te blijven.
Een critiek oogenblik.
Dat was het zwakke oogenblik, maar
gelukkig heb ik tdoorgezet en 't
tweede halfuurtje ook maar volgehou
den. Maar toen de tijd om was, zette ik
den motor af en was in drie minuten
beneden.
De rest was gemakkelijker. Drie lap
landingen vanaf 600 Meter en vijf
achten draaien op 100 M, boven het
veld, om twee punten die 500 M, uit
elkaar liggen. Hiet ging vlot, geluk
kig, ^vant welk een slechten indruk
zou 't geweest zijn, als de eerste vrou
welijke pilote het examen net op het
nippertje van voldoende afgelegd zou
hebben. Het zwaarste echter van de
heele vliegerij was echter de nasleep.
De interviews, de vele t e beantwoorden
brieven, waar ik nog lang niet door
heen ben!
Merkwaardig is de verwachting van
al die menschen waar ik nu wel heen
zal gaan vliegen.
Mee naar Indië?
Heusch, ik heb geen plannen, noch
voor een Oceaanvlucht, noch voor een
tocht naar Indië. Nu ik soms alleen
de groote tocht onderneem naar Am
sterdam! verwonder ik me erover hoe
iemand zich zal voelen, die uren achter
elkaar over een onbekend woest land
vliegt of over een oceaan. Als je mo
tor stopt zit je er midden in, boven
op een tijger misschien. Brrrü Later
kan het anders worden, ja dan ga ik
zeker wel eens een interessante reis
per avion maken, Maar niet, voordat
ik volledig op de hoogte ben van
alles, wat daartoe noodig is, oa. kom-
pasvliegen, en zelf die motor kan na
kijken en repareeren. En dat duurt
nog wel een 'jaartje!
jWje van de meisjes is tegen dien
tijd klaar om mee te gaan? Er staat
een keum van mooie sportkistjes te
wachten. Panders en Koolhovens. die
heusch niet onderdoen voor de beste
producten uit het buitenland, en vol
gens velen nog betere vliegeigenschap-
pen hebben.
Nu hebt U een praatje over de vlie
gerij gehad, ik hoop, dat Uw angst weg
is, en U zelfs binnenkort het hoofd
eens in een cockpit komt steken ter
nadere beschouwing. Happy landings!
VRAGENBUS.
Lezers hebben het recht koste
loos vragen te stellen over belas
tingkwesties.
Let wel: Alleen over belastfng-
kwesties.
Vragen over andere onderwerpen
blijven onbeantwoord. Lezers ge
lieven zich met hun vragen te
richten tot de Directie van de
N,V. ACCOUNTANTSKANTOOR
„NATIONAAL BUREAU VOOR
ADVIEZEN," Nieuwestad 83i
LEEUWARDEN.
Postzegel voor antwoord insluiten.
Vragen worden per brief beant
woord. Belangrijke vragen worden
bovendien in djt b!a4 beantwoord.
Tenzij de vragers bezwaar hebben.
Zij gelieven dit dan mede te dee-
len.
Van de grootst mogelijke geheim
houding kunnen de lezers verze
kerd zijn.
Vraag 63.
In 1928 bouwde ik een dubbel huis,
hetwelk ik met ingang van 1 Januari
1929 verhuurde. Op 1 Mei 1929 gaf
ik de jaarlijksche i zuivere opbrengst
(art. 14) als inkomen aan.
In 1929 bouwde ik een tweede dub
bel huis. hetwelk ik met ingang van
1 Januari 1930 verhuurde. Moet ik
nu voor het belastingjaar 1930/1929
voor dat 2e pand artikel 13 of 14 toe
passen
Mag ik de aanslag voor de straten-
belasting 1930, welke ik nu thuis heb
gekregen, aftrekken voor 1930/1931
(Mag jaarlijks een vast bedrag voor
onderhoud van huizen wforden afge
trokken of alleen de werkelijk gemaakte
onkosten over het afgeloopen kalen
derjaar.
Antwoord
Wat is Uw beroep?
Dat beslist hier.
Is U timmerman en maakt U er'Uw
beroep van huizen te bouwen met het
doel deze te verhuren
Dan past U niet artikel 14, maar
13 toe.
,De bron is dan Uw bedrijf.
U geeft dan op de totale huur vorig
kalenderjaar of boekjaa v
Is U particulier, dan artikel 14 toe
passen.
Aanslag straa'belasting moogt U dan
aftrekken.
Niet een vast bedrag voor onder
houd aftrekken, maar de werkelijke
onderhoudskosten.
Vraag 64.
Met belangstelling lees ik steeds U
wetenswaardigheden op belasting-ge
bied. Had ik eerder van U bestaan
geweten, het had mi] wellicht 'veel
geld be,paart.
Mij is n.l- het volgende gebeurd.
Het was in 1928 dat ik mijn beschrij
vingsbiljet v.d. Inkomstenbelasting an
ders invulde als vorige jaren n.l. ge
noten rente van kapitaal wat ik andere
jaren verwerkte in mijn gewone ver
diensten.
Ik kreeg natuurlijk een uitnoodiging
mijn opgave nader toe te lichten, wat
ik ook heb gedaan.
Nu zat de zaak zoo. In de oorlogs
jaren had ik goed geld verdient en
een kapitaal bijeen van 10 mille. Waar
voor ik in 1923 al een huis kocht»
6 mille behield ik als onroerend goed
waarvoor ik niet apart vermeldde.
Daar nam nu de Inspecteur geen ge
noegen mede, en noemde dat belasting
ontduiken, waarvoor hij verdeeld over
de jaren 1920/121, '22, '23, '24 en
'25 mij zoogenaamd als gewetensgeld
liet betalen f 439,- en zooveel centen.
Nu kan het een kwade gedachte van
mij zijn, maar waar ik bedragen van
gewetensgeld hier steeds in de bladen
ziet vermeld en ik het mijne nooit
verantwoord zag, komt de gedachte
wel eens bij mij op, heeft de In
specteur dat recht gehad, dat bedrag
van mij te vorderen en zoo neen, is
het nog terug te krijgen.
Antwoord:
Het door U gestorte gewetensgeld
is niet terug te ontvangen.
Voor U wellicht een schrale troost,
Voor Uw vermoeden bestaat niet den
minsten grond.
U heeft toch kwitantie?