Midden-wintergroepen
in Koloniehuizen.
Wat snoepen wij
GemengdNieuws.
Intusschen heeft Zwarte Jan de hut
met zijn rotsgenooten omsingeld, slaagt
er wel in Mary, die het testament
bij zich heeft te ontvoeren, doch niet
om Tarzan te verslaan. Integendeel hij
moet zich snel terugtrekken. Met be-
hulp van 'de papieren wil Zwarte Jan
zich voor Lord Greystoke uitgeven en
hij dreigt Mary te zullen dooden, wan
neer zij niet met dit plan instemt. Tar
zan heeft evenwel de schuilplaats ont
dekt, waar Zwarte Jan Mary verborgen
houdt hij weet haar te bevrijden
en Zwarte Jan op de vlucht te drijven.
Tot dank wordt Tarzan tot stamhoofd
benoemd. Zwarte Jan iaat echter niet
los. Hij laat door Tiang, een aap,
die Tarzan vijandig gezjttd is, Mary
ontvoeren, doch Tarzan zet direct ge
holpen door zijn vrienden de achter
volging in en weet Mary te redden.
Een Oom van Tarzan, Sir Henry,
heeft een expeditie uitgerust om naar
den erfgenaam van zijn broer te zoe
ken en ontmoet, vlak bij de hut, waar
de Greystokes gestorven zijn, Zwarte
Jan, die zich voor Lord Greystoke uit
geeft. Bobbie, die door Zwarte Jan ont
voerd werd, zegt echter, dat hij het
li^gt en dat Tarzan de zoon van Lord
Greystoke is.
üoekbeoprekiu^
MIJ HONGERT,
door George Fink.
(Uiig. W. de Haan, Utrecht.)
Een van de allerbeste boeken van dit
jaar, een ontroerende levensbeschrijving
van een menschenkind, opgroeiend te
midden van Ide bittere ellende van de
groote stadsarmenbuurt. De kleine Theo
door, wiens moeder, de eens welgestel
de Joodsche molenaarsdochter trouwde
met een uiterlijk knappe doch inner
lijk verdorven knecht, heeft in zich
de geestkracht en het idealisme van hel
Joodsche bloed. Terwijl het betere
schoonere leven hem onophoudelijk
trekt, kan hij het proletariaat niet
verloochenen.
„Honger Hiermede begint mijn
bewust leven; mijn eerste herinnering
is: ik heb honger1' Zoo 'begiilt
dit boek. Theo is dan 4 jaar, en van
af dien dag ziet hij ook de dingen om
zich heen, nu hij zelf weet, wat 'het
zeggen wil, honger 'te hebben, .ziet
hij ook den honger van anderen. We
leven met dit kleine jongensbestaan
mee, tusschen den ruwen drankzuch
tigen vader en de stilslovende moeder
met haar eindelooze liefde, temidden
van de paupers met hun onbeschrijfe
lijke ellende in dat groote huis, met
zijn een en dertig gezinnen, waarbij
er waren met 5 kinderen, die in één
vertrek woonden, waarvan het eenige
bed nog verhuurd wei;J Aanga
pend sober is dit alles beschreven,
zonder sentimentaliteit. De groote lief
de van de Moeder, die als een -heldin
haar leven draagt, verzacht het schrille,
huiveringwekkende realisme, ,c .k voor
Theodoor zelf, die liefde moet door
de wijze, waarop dit boek beschreven
is, vanzelf op den lezer oversiralen.
Wij begrijpen de vroegrijpheid van
die proletariers-kinderen, -die vanaf hun
4e jaar het leven zien, zooals het is,
ln al zijn details voor wie niets bedekt
blijft, geen enkel geheim meer bestaat,
en wij denken onwillekeurig aan onze
eigen kinderen, hoe we hen angstvallig
ver van alle verdorvenheid trachten te
houden en wij zien mèt Theo
door het verschil tusschen die twee
werelden. Menschen van ons soort zijn,
voor hen ,,de anderen,'" wier leven als
geheel buiten hun wereld liggend wordt
beschouwd.
Aan het slot van het boek herinnert
Theodoor ons nog eens aan de wijze
POESJE'S SINT-NICOLAAS.
Vroolijk, met beweging.
=3=Ë3=£
een koortsblosje. En de pop had lippen,
alsof ze op een bruidsuikertje slikkerde.
Clara mocht witte haren niet lijden.
Ze had ze zelf ook. En als die pop
nu nog maar een blauw jurkje had
aangehad. Hemelsblauw, dat vond Clara
mooi, hemelsblauw, zooals die kralen.
De pop werd ingepakt, de lift daal
de en zonder aandacht aan het dure
stuk speelgoed te schenken stapte Clara
in de auto.
Dienzellden middag keek mevrouw
de Grijs op van haar romannetje, toen
Clara de kamer binnenkwam.
Clara's mondje beefde verdacht en
er schenen traantjes in de ooghoeken
te glinsteren.
Onderzoekend keek de moeder haar
dochtertje aan.
Ben je niet blij met de nieuwe
pop, Clara? vroeg ze.
Clara's lipjes kregen een vastbera
den plooi.
Moeder, zei ze, moeder mag ik
twee dubbeltjes van u?
Nog nooit te voren had zij moeder
pm geld gevraagd, en vol verbazing
1. Ons klein poes - je
2. Als Slot" Ni - co
3. ,En dan vraag ik.
is zoo'nsnoes - je. Lie - ver poes - je is -er niet,
laas kon>t vra - gen Of ze "wel een snoes-je is,
aan Sint Niec-laas Of hij moT-gen in mijirschoen
P. VAN RENSSEN.
Al - tijd oo - lijk,
Dan zal ik hem
Ook wat heer -lijk
al - tijd vroo - tijk, Nooit heeft snoe - ze - poes ver-driet.
-vast ver tel - len Dat ze 'tlief - ste poes-je is,
poe - ze - lek - kers Voor mijn snoe - ze poes wil doen,
Nooit heeft snoe-ze-.poes ver-driet 1
Dat ze 't lief-ste poes - je is I
Voor mijn snoe-ze - poes wil doen I
waarop hij als 5-jarig jongetje door
zijn vader uit bedelen werd gezet in
de koude portiek, zonder schoenen,
zonder jas of pet en hij besluit:
„Ik leef en ik ben onsterfelijk. Ik
bedel nog steeds in de Invalidenstrasze
ik, ik al heet ik nu ook anders,
al is het ook een andere jongen, die
de hand ophouidt en gij gaat
voorbij men ziet hem niet, men
hoort hem niet en hij fluistert ach
ter U, ongehoord, onverhoord, bleek
en bevend (o, hoort!): ,,Mij hon
gert mij hongert
Het is een machtig boek.
E.BJVL
Midden-wintergroepen in Kolo-
niehuizen.
Op het oogenblik zijn van de 10
koloniehuizen van het Centraal Ge
nootschap nog 8 in exploitatie.
Tegen 20 December worden er nog
4 gesloten, om eind Januari en later
wederom gevuld te worden met zwakke
kinderen.
Juist in een tijd dat vaak de ver
diensten thuis het geringst zijn, als
liet zwakke kind in stad en land in
bedompte kamertjes of hamers ten
prooi is aan lusteloosheid en aan ver
veling, dus in de troostelooze donkere
dagen als het slappe kind het aller
meest een flinke steun tot verhoogd
weerstandsvermogen noodig heeft, staan
alleen bij het Centraal Genootschap
6 mooie en vakkundig ingerichte ko
loniehuizen ledig. Evenzeer is dit het
geval bij tal van zusterverenigingen.
Zoowel hygiënisch als economisch is
dit onjuist.
En bovendien is het niet goed, dat
de opleiding van het personeel tot de
mooie taak van kinderzorg telken jare
wordt afgebroken.
Ons land begint een mooie plaats
in te nemen op gebied van kinder
zorg, maar blijft achterlijk ten opzichte
van de winterverpleging.
De herhaalde gecontroleerde resul
taten zijn zóó gunstig, dat het te ver
wonderen is, dat zoo weinig zwakke
kinderen gebruik maken van de mooie
gelegenheid bij het Centraal Genoot
schap en 'bij vele andere vereenigingen
tot het volgen van een sterkende kuur,
tevens een ruggesteun in het leven.
De groote steden en provinciesteden
met goed ingerichte geneeskundige en
schoolartsendiensten geven reeds een
goed voorbeeld.
Op het platteland, waar veel minder
controle is op den gezondheidstoestand
van het kind, .is een winterkuur vaak
nog meer noodig.
Of zijn daar soms 's winters geen
zwakke of bedreigde kinderen?
sperden de oogen van mevrouw de
Grijs verder open.
Jij? Twee dubbeltjes? Kind,
waarvoor toch? en zonder het ant
woord af te wachten lachte ze luid,
alsof de vraag van het meisje haar
buitengewoon amuseerde. Op het ge
zichtje van Clara kwam een norsche
trek. Ze voelde zich belachelijk.
Ben je niet blij met de pop?
vroeg de moeder opnieuw.
Nee, niet erg, was het antwoord.
Ga dan met juf terug en kies een
andere, zei mevrouw de Grijs en ze
nam haar boek weer op.
Clara bleef staan.
Mag ik twee dubbeltjes? herhaal
de ze.
Ze had nu een jongensachtige hou
ding en er flikkerde een brutale blik
in haar oogen.
De moeder had een geweldigen he
kel aan die houding en djen blik. Ze
had haar dochtertje liever wat meis
jesachtiger gezien.
Als de pop je niet aanstaat ]kun
je een andere halen, En kom me (hu niet
Hoogwatergetij Breskens.
DAGEN I vu I nam
Zaterdag
Z ndag
Maandag
Dinsdag
6 Dec
7
8
9
12,52 1.16
1,34 158
2 14 2,38
2 52 3,16
Volle Maan Zaterdag 6 December,
om 12,39.
Licht op
«oor Rijwielen enz.
(waaronder zijn begrepen
wagens, karren, enz.)
Zaterdag 6 Dec nam. 4.20
Zondag 7 4.19
Maandag 1 4.18
Dinsdag 2 4.17
Dikke speculaas.
225 gram bloem.
75 gram boter.
20 gram amandelen.
2 theelepels speculaas kruiden.
10 gram sucade.
li/2 eetlepel melk.
150 gram donker bruine basterd suiker.
Men begint met de suiker in de
melk op te lossen; de sucade en de
amandelen hakt men goed fijn en voegt
deze hij de melk en de suiker. Bij dit
mengsel komt de boter en de gezeefde
bloem en nu kneedt men alles flink,
doch vlug door elkander. Men neemt
nu het met boter ingesmeerde bakblik
en spreidt de massa hierop uit, waar
na men hdt blik ongeveer 15 a 20
minuten in een matjg warmen oven
plaatst. Wil men het nog eens extra
versieren, dan drukt men hier en daar
in het deeg wat grove stukken aman
del.
Een Russische verstekeling.
De Schiedamsche politie heeft een
verstekeling van boord van het stoom
schip Hilversum gehaald, dat in de
meer met zulke onzinnige djngen last;g
vallen. Roep nu juffrouw Griffin maar
even, dan zal ik haar zeggen wat ze
doen moet. Hiermede was het onder
werp afgehandeld en Clara ging heen,
met de tranen ih haar oogen en de
handjes krampachtig samengeknepen.
Ze waren weer in het warenhuis.
Wil de jongejuffrouw dan maar
eens kijken of ze deze mooier vind
vroeg de winkeljuffrouw vriendelijk.
Ik wil die snoer blauwe kralen
hebben, antwoordde Clara flink.
De jongejuffrouw moet haar keuze
doen uit deze poppen, antwoordde de
gouvernante.
Het kind keek naar de poppen met
een blik ivol 'haat. Ze wenschte alle pop
pen en kinderjuffrouwen van het slag
als juffrouw Griffin naar het andere
eind van de wereld.
Ze wendde zich af.
De lift was weer gerezen en 'had
gestopt. Aan de hand van éen eenvou
dige vrouw stapte er een meisje uil*
van ongeveer denzelfden leeftijd als
Clara.
Wilhelmina-haven te Rottendam meteen
lading mijnhout voor anker ligt. In een
interview, dat zij met den Rus gehad
hebben, waarbij hij zich mede door
gebaren en teekeningen 'trachtte ver
staanbaar te maken, zijn ze het vol
gende te weten gekomen.
Pawel Andrjewitsj Romanof, geboren
in 1895 te Tsarftsjn (het tegenwoordige
Stalingrad) voelde zich van jongsaf
aangetrokken tot de journalistiek, maar
daar dit blijkbaar geen geld genoeg
opleverde, moest hij er het schrijn
werkersvak bij uitoefenen, om aan den
kost te komen. Toen hij zeventien jaar
was wist hij een 6aantje te krijgen aan
de Tsaritsinkij Wjestnjk als correspon
dent voor het politienieuws.
Was hij vóór de revolutie in dienst
van het propagandabureau bij het witte
leger, nadien werkte hij aan Sowjet-
kranten. Dit heeft hij tien jaren volge
houden, totdat men ineens tot de ont
dekking kwam, wat hij vroeger geweest
was en gepresteerd had. Gevangfen-
neming was het onmiddellijk gevolg
met veroordeeling tot den kogel vol
gens 58 van het wetboek van straf
recht van de sowjetunie, waaronder
alle actieve bestrijders van de sowjet
unie vallen, maar omdat zijn misdrijt
gerangschikt kon worden onder punt
13 van die paragraaf, werd zijn vonnis
D wilt toch óók iedere
week een geïllustreerd
blad thuis krijgen? Niet
te duur natuurlijk, want
V hebt al xooreel lectuur.
Dan la toot het aan
gewezen tijdschrift ons
GEÏLLUSTREERD
ZONDAGSBLAD.
week 18 blad*,
groet formaat. Rijk geïl-
lastreerd, Tele verhalen,
koarig uitgevoerd. Abon
neert U bij de Uitgevers
van deze courant voor
•8 et. p. kwartaal, 95 et.
franco per post.
Proefnummer gratia
Het kind keek met begeerige oogen
naaT de mooie poppen, zooals Clara
naar de kralen had gekeken. Vooral die
met de groene jurk scheen haar aan te
trekken.
Kom kindje, zei de moeder en
het was alsof er een pijnlijke trek op
haar bleeke gezicht kWam, toen ze
voortgingDie poppen zijn te duur,
die kan moeder niet betalen.
Even later zag Clara ze weer voor
bijgaan, en weer merkte ze die verlan
gende blikken van het andere meisje
naar de poppen. En in de hand zag ze
de snoer blauwe kralen.
Een vreemde gloed kwam in 'Clara's
oogen.
Geef mij die pop mei die groene
jurk, zei ze.
Juffrouw Griffin wjlde wat zeggen,
maar reeds had de bediende de pop
aan Clara gegeven.
Ooed, zei ze toen, maar ze kwam
er niet toe te zeggen de pop in te pak
ken.
Met open mond volgde ze Clara.
Deze was «nel weggeloopen, de pop
veranderd in tien jaar opsluiting in een
concentratiekamp.
Ingedeeld bij de dwangarbeiders
moest hij dagelijks achttien uren achter
een mijnhout dragen -uit het bosch
naar de rivier r»et een pond zwart
brood als dagrantsoen en rivierwater
om zijn dorst te lesschen. Zeventien
maaraden heeft hij (dat volgehouden,
totdat hij de kans waagde, zijn vrij
heid terug te krijgen, al zou ook bij
ontdekking de doöd armee gemoeid zijn.
Op een donkeren avond, toen de laatste
rij palen aan het vlot was gehaakt
dat de rivier afzakte tot de plaats waar
het stoomschip lag, dat de lading
moest innemen, liet 'hij zich onge
merkt in dien stroom zakken, greep de
laatste prop en liet zich in hel ijs-
water meedrijven, uren en uren lang.
Hoewel geheel uitgeput, en half be-
roren, op het punt in de Dwina weg te
zinken, herleefde zijn hoop bij het be
reiken van het stoomschip Hjlversum,
dat hem in veilige haven zou moeten
brengen. Met inspanning van zijn laat
ste krachten wist hij ongemerkt aan
boord te klauteren en zie i te verbergen
tusschen de kolen.
De gepoe zat hem echter kort op
de hielen. Men scheen een vermoeden
te hebben van de manier, waarop hij
ontsnapt was, want zijn achtervolgers
hebben het geheele schip doorzocht
en met lange ijzeren haken links en
rechts door de kolen gestoken, waar
bij hij de prikken langs zich heen
voelde gaan, maar bet is bij zoeken
gebleven en hij is niet gevonden.
De grootste vreugde, die hij ooit
beleefd 'heeft, gevoelde hij op het
oogenblik, dat de stoomfluit drie stoo-
ten als teeken van vertrek gaf. Drie
dagen had hij reeds zonder eten en
drinken doorgebracht, maar toen werd
de dorst hem te machtig. Den 16den
November aan boord gekropen, is hij
in den vierden nacht langs de touwlad
der naar beneden geklommen en heeft
daar zoo goed en zoo kwaad als het
ging met een hand zijn dorst gelescht
met zeewater.
Nog twee dagen moest hij verborgen
blijven, want nog was hij op Russisch
grondgebied, en met den moed der
wanhoop heeft hij volgehouden, Voor-
loopig met succes. Tóen hij zwart als
de kolen die hem bijna een week tot
legerstede hadden gediend, uit zijn
schuilplaats te voorschijn kwam, liet
hij zich onmiddellijk bij den kapitein
melden, maar aangezien niemand hem
verstond, heeft de geheele bemanning
door daden trachten goed te maken,
wat zij aan woorden tekortschoot, wat
blijkt uit den lof, dien de vluchteling'-*
zijn beschermers toezwaaide.
Maar nu zit !hij in Schjedam en
wat nu? Moet hij naar zijn land terug?
Papieren heeft hij bij zich, maar geld
natuurlijk niet. Als ik terug moet, dan
spring ik overboord, wjst hij met ge
baren duidelijk te maken, en dan zal
ik mijn armen niet uitstrekken om te
zwemmen, m.a.w.liever dood dan te
rug.
Over den tegenwoordigen toestand
in Rusland was geen woord van den
man los te krijgen, omdat hij bang
was zijn makkers daarmee te benadee-
len.
Zijn plan is om als het mogelijk is
met meubelmaken eenig geld te ver
dienen, om dan naar Parijs te gaan en
zich in verbjndjng te stellen met het
comité voor Russische emigranten.
in den arm. Clara, riep ze gebiedend.
Maar het meisje Luisterde niet en
juffrouw Griffin zag haar op de lift
toe snellen, die reeds vol menschen
was.
De liftboy sloot de deur. Clara stond
er nog buiten.
Maar de gouvernante zag nog juist
voor de deur dichtging en de lift
daalde, tusschen de menschen die er
in waren, een klein meisje,, met Clajra'is
pop in de armen gekneld.
juffrouw Griffin snelde toe, maar te
laait.
Clara's gezichtje glom van ge
noegen. 4.
Die zijn van mij! zei ze met een
triomfantelijk stemmetje, en ze liet de
juf de snoer van hemelsblauwe kralen
zien.
cn door de Decemberkou huppelde
een anider kind, met dé pop stevig tegen
zich aangedrukt. Die pop was haal]
Sinterklaas!
(Nadruk verboden),
