Komt U
Spelen
Zie onze Sint Nicolaas - Etalage
FirmaXrutten Vroon, Breskens
Sint NicoIaas=Et^lage.
St. Nicolaas-Cadeaux,
TH, Boulevard
P. J.
De St, Nicolaas-étalage is gereed.
)Ur^r'\se.
lz.^6. WOITTIEZ
Rijwielen, Kinder-driewielers^
Naaimachines,
SSF© Bosch- en V. T^ÉIectr.
Rijwiellampen, Caj^fdlampen,
Zaklantaarns, Rljwieltasschen,
Handbesche^mers - Oorwarmers - Enz
V. VAN HOUTE,
Luxe doozen Bonbons en
Borstplaat,
Boter- en SpritSletters, enz
St. Nicolaas van 16-20 cent
en 10 ct. per ons of 40 ct. per pond.
J.Ljjteijn-de Winde, Breskens
Foto-Albums, Toestellen,
Luxe doozen SIGAREN,
SIGARETTEN Enz.
Sint Nicolaa^-Bracht bij ons een
mooie sortering
lm te weven, breien, enz., enz.;
Verder :leuke Cassa's - Albums,
Doozen Post - Enz. - Enz.
Zie Etalage! Aanbevelend,
J. C. LE BLEU - BRESKENS.
Een St Nicolaas-vertellinig.
- Hij had het dan toch iniaar gedaan.
Zoo bijster goed was het jaar wel
niet geweest, maar de Suiker had hem
er weer een beetje bovenop geholpen -
en kon hij Lucie ooit iets weigeren
Ze had het hem wel niet gevraagd,
maar de Taatste keer hadden zij samen
gewinkeld en toen had zij zoo vol
aandacht stil 'gestaan voor die éta
lage, en zoo gespannen ge,uurd naai
die eene ring, dat hij wel pen ;l-und
geweest zou zijn, als hij het met ge
merkt had! Vragen wilde zij niet, dat
voelde hij wiel N
Zoo was Lucie nou: bescheiden, -
angstwekkend, onnatuurlijk bescheiden
soms. Hij vond het af en toe wel wat
verdacht. Als hij zoo zijn zakenvrien
den hoorde over de eischen én ca
prices hunner echtgenooten, dan moest
hij eensklaps met een soort verbazing
denken aan zijn kleine blonde Lucie,
die nooit iets vroeg, tenzij het dan
ook strikt noodzakelijk was.
En dit jaar was zij al héél zuinig
geweest. Ze wist, dat de zaken niet
- al te rooskleurig waren gegaan. Ze
wist ook, dat het buitenwonen dub
bele kosten had meegebracht. Toen
zij nog in de groote stad woondeiy
was het kantoor aan huis geweest
dat scheelde v eel. Maar sinds haar ziek
te en het advies van den dokter;
buitenlucht, door de bosschen loopen -
ging dat niet meer.
Ze hadden een aardig villa'tje ge
vonden, een kwartier ai stand van hei-
dedorp, dat ongeveer een half uur spo-
rens van de groote stad lag. Kortom:
ze waren forensen geworden.
lederen ochtend ging hij, I leuk, de
deur uit, kwam eerst s avonds laai
terug. Blij weer ver te zijn van hel
jachtende stadsleven. De week-ends wa
ren altijd prettige dagen. Henk hield
van buiten. Hij kon uren-lang met zijn
hond over de hei zwer. en 01 door de
bosschen, hij werkte met een hardnek
kige ijver op het zandige stukje grond,
dat hij weidsch betitelde: onze tuin
en ook Lucie scheen ervan te houden.
Hij had zich wel 's ongerust ge-
2)\. "^(tcoXaasca&eav
lAJné zal ik mijn vrouw, ntan f
VV ul of verloofde gevyn
Zakdoekjes,
Cachets,
Siejrttleedjes,
Glacé's,
Enz.
Wat U nlin de Etalage ziet,
vraagt U binnen.
Aanbevelend,
Dorpsstraat - Breskens
maakt. Tenslotte kwam zij uit de groo
te stad, was er geboren, had er ge
leefd. Zou de verandering niet al te
bruusk geweest zijn Lr waren geen
bioscopen en geen schouwburgen, geen
tea-rooms en geen dancings
Maar neen, ook Lucie scheen zich
geschikt tehebben. Zij hadden een
paar aardige kennissen en iedereen zei
van Henk en Lucie, dat hun huwelijk
in deze tijden een exceptie was. Alsof
zij afgunstig waren op dit geluk
De kraag hoog opgeslagen, handen
in de zakken van zijn wijden uister,
stapte Henk naar het station. Hij kon
17.26 nog gemakkelijk halen. Op een
avond als deze, op St. Nicolaas-avond
wilde hij tenminste eens vroeg thuis
zijn. Dat had 'hij er wel aan verdiend.
Het was een ellendig-drukke dag ge
weest. Met de ouwe Verslooten had
hij uren-lang geconfereerd over de be
legging van wat kapitaal, die kerel
was zoo eigenwijs als ik-weei-niet-wat,
geen behoorlijk woord mee te praten,
koppig en eigenzinnig. Enfin, het was
nu voorbij en in z'n rechter-jaszak
voelde hij het kleine doosje, waarin de
ring met dien prachtjg-glanzenden sma
ragd, waar dat wist Henk zeker!
Lucie naar snakte.
Ze zou oogen opzetten! Want ten
slotte hadden ze zoo hall en half af
gesproken, dat ze dit jaar geen werk
zouden maken van St. Nicolaas.
,,Het was tocli eigenlijk een kinder
feest!" had Lucie heel verstandig ge-
zegd. En Henk had liet be-aamd.
„En we zijn zoo langzamerhand groo
te, zwaarwichtige menschen geworden
was zij verder-gegaan. En ook daar
op had hij zwijgend geknikt.
In den trein vond hij nog een hoek
plaatsje vrij. Het was vol, overigens.
Menschen met vroolijke gezichten, de
meesten beladen met allerlei pakjes.
Daar had je Chris Verberg met z'n
vrouw. Zeker inkoopen gedaan. De stak
ker bezweek bijna onder den last.
Tja, als je met Clara Verberg ge
trouwd was! Dat viel niet 'mee!
IJlings snelde de (trein door het don
kere landschap. Maar het ging Henk
veel te langzaam. Hij betrapte er zich
zelf op, dat hij er naar verlangde thuis
te zijn, in z'n gezellige zitkamer bij
den haard, met Lucie, die zoo prettig
kon vertellen van haar dagelijksche
bezigheden en die daarbij zoo goed wist
te luisteren naar wat hij op z'n hart
had Ze zou wel verrast zijn, dat
hij zoo vroeg kwam. Anders werd het
toch meestal half acht. In geen "maan
den was 'hij om half zeven thuis ge
komen.
Henk legde het avondblad naast zich
neer, hij kon er zijn aandacht niet
bij bepalen. Al die ongelukken, al die
politieke berjchten het interes
seerde hem vandaag niet.
Er was maar één ding, Wat hem
interesseerde: gauw thuis te zijn en
weer greep zijn hand naar het kleine
doosje, veilig geborgen in zijn diepe
jaszak. Dan liep de trein 'het station
Van Heide-dorp binnen.
Haastig sloeg hij ide richtjng van zijn
huis in. Het was vjnnjg koud. Een
vries-heldere nacht stond over het land.
hij, dat was het eenige wat Henk zag,
en ook dat die ander heel gemakke
lijk languit lag in zijn stoel, dronk
van zijn pori alsof alsof hij er
ttiuis hoorde! Hij scheen te praten,
Henk zag, hoe zijn hand heftig ge
baarde, hoe Lucie aandachtig naar hem
scheen te luisteren en zijn haar streelde
en haar hoofdje tegen het zijne vlei-
ffle
Plotseling eindeloos-vermoeid voelde
Henk zich. Alles aan hem scheen ver
lamd. Langzaam liep hij het tuinpad
weer terug, den weg over, liet boscli
in In z',n rechterhand klemde hij
Lucie's cadeau. Een mooie thuiskomst!
Als hij niet zoo vroeg was thuisge
komen, had hij niets gemerkt natuur
lijk De hemel wist hoe lang dit spel
letje nu al duurde. Maanden mis-
schjejn
Was dat Lucie? Was haar beschei
denheid, alles wat haar voor hem zoo
aantrekkelijk maakte, waarom hij van
haar hield, alleen maar een masker?
Het was ongeveer tien uur, toen hij
het tuinpad weer opliep. Hij deed geen
moeite zachtjes te Toopen. Het kon
hem niets meer schelen. Hij was in
die enkele uren meit zichzelf in het
rieine gekomen èr zouden maatregelen
getroffen moeten woridlen Morgen
zou hij naar Jacques Buma gaan, die
zou hen scheiden. Had 'ie 'es een
cliënt! Moe voelde hij zich en rille
rig
Dan ging de deur open. Lucie stond
in de opening. .Jongen ik hoorde je
aankomen. Wat ben je laat! En iH
heb juist zoo'n aardige verrassing voor
je!"
Een pijnlijk lachje gleed overHenk's
'J
Even keek hij door de breede ramen.
De sterren fonkelden. Een scherpe wind
woei langs de laan, welke hij volgde.
Hij was nü niet ver meer van huis.
Daarginds bij Huize Erica moest hij
rechtsaf, dan nog enkele tientallen me
ters ien( idoor de boomien zag hij
het licht al branden.
Behoedzaam liep hij het tuinpad af,
ze moest niet iioorcn, dat hij er al
aankwam Even keek hij door de
breede rante^l
Daar zat Lucie Maar Het
was Henk alsof het hem plotseling
duizelde. Een licht gevoel wervelde
door zijn hoofd. Hij moest even de
oogen sluiten. Zijn handen balden zich
tot vuisten.
Het was niet waar! Het mocht niet
waar zijn. Hij had verkeerd gekeken,
Weer boog hij zich naar het raam.
Neè, hij had zich niet vergist. Op
de leuning van een der fauteuils zat
Lucie en haar hand streek licht als
lietkoozend door het haar van een an
der Wie was dat? Donker was
mond. Ja, ja,: het was een
dige verrassing. Het kon njet
Het was trouwens een 'avond
héét aar-
aardiger,
voor ver
rassingen, St. Nicolaas. Maar hij had
de zijne al te pakken!
Hij hing zijn jas op
„Kijk eens achter je, Henk!"
Hij deed het werktuigelijk.
Mlaar dat was Fred! Fred
stond daar, z'n jongere broer, terug
uit Indiël
Hij voelde zijn hand schudden en
een stevige klap op zijn schouder.
„Kerel, wat ben ik blij, dat ik je
weer zie. Druk gshad Je ziet er niet
bijster florissant uil!"
Hij lachte, k.'i - or.t uit
brengen. 'n Idioot was hij geweest! 'n
Stomme jaloersche gek loc had
hij dat ooit van Lucie kunnen deu
ken
Gedrieën gingen zij naar binnen
Lucie kreeg haar ri g.
„Hoe wist je it i', die zoo
graag
„Ik heb je gezicht toch gezien!"
4,En nou heb ik nies voor jou,
geen enkel cadeautje We 'i uldeu-toch
afgesproken dat
„Weet ik wel, weet ik wel"
glimlachte Henk, ,,maar mijn surprise
héb ik al en ik ben er bed tevreden
mee
„Jammer, dat je zoo laat was-"
pruilde Lucie.
„Héél jamqier"- beaamde Henk vol
overtuiging.
J. VERHOEVEN.
ook eens kijken naajw onze
3V Wie voor f'1,50 aan
Parfumeriën „besteedt ont
vangt een Mondspoelglas
CAD&AU
Alle soorten Parfumeriën en
Toilet-artiketen, luxe doozen met
Eau de Cologne en Zeep, Enz.
Kajxfoozen manicuur étuis, Enz.
Sigaren, Sigaretten en Tabak
in luxe verpakking bwsssmi
Aanbevelend,
Dorpsstraat - BRESKENS.
Aanbevelend, (32)
r
Wij zijn ruim gesorteerd imX
ZIE ETALAGES! ZIE ETALAGES!
Aap bevelend,
kwaliteltsjroed
