J. A v d. Haoft-Luteljn. Groede
VoorSt. Nicolaas
VoorjMc^aas-cadeaux
I zXC OLIJN - GROEDE.
St. Nicolaas-Etalaiie
0
Haartsen-de Visser
Voor kenners
Karel/1
of Aïda
JSigaren
P. Risseeuw, Groede
UW,
Groede.
SINT NICOLAAS
B -J
groove cadeau.
„Ventje," had Vader gezegd, kort
na het eten, ,,ga je met Vader mee
naar boven
„Wat gaan we dan doen?',' had
Janneman een beetje bang gevraagd'.
„Paardrijden, en spelletjes
„Nee, iets heel anders, kom maar
eens mee. Zóó!" Eer hij het wist zal
hij al hoog en droog op Vaders schou
ders. Dat vond Jan den laatsten tijd
wel een beetje kinderachtig, vooral als
hij op ;den grond stond. Maar zat hij
eenmaal zoo dicht bij het plafond, dan
keek 'hij triomfantelijk naar beneden,
naar Jet, -die nu ineens zoo klein Jeek,
en naar al de groote dingen in *de
kamer, die ook al klein wanen, veel
kleiner, dan je zoo op den grond zou
denken. Toch, zoo prettig als anders
vond hij het nu niet. Vóór het eten
was Jefc die al twaalf jaar was, met
Vader mee naar boven gegaan ei\
schreiend teruggekomen. Het leek, of
er iets vreemds gebeuren moest, net
als heel lang geleden, toen er alle
maal zwarte menschen in huis gekomen
waren en Moeder hadden meegenomen
in een groote witte kist. Jan',s lippen
gingen verraderlijk trillen, toen hij daar
aan dacht en toen Vader hem boven
in de studeerkamer op den grond zet
te, rolde er een groote traan ovef
zijn wang.
„Wat is dat nu? Gaat mijn groote
jongen huilen Kom, dat had ik toch
niet van je gedacht. Stil maar; als je
nu op Vaders knie komt zitten, zal
ik je eens iets heel prettigs vertel
len. Is dat goed
Jan had heelemaal geen lust om
dat ook kinderachtig te v,nden. Alles
was zoo vreemd tegenwoordig: de
meid, die hem al ee i p i tr keer heel
anders had aangekeken, juffrouw Saar,
de huishoudster, die vanmiddag nog
op hem geknord had en hem direct
daarna vreeselijk gezoend, Jet, die ge
huild had, en Vaderi, ja, Vader,
deed ook anders. Er ging zeker iets
erg naars gebeuren. En e^r Jan het
wist, lag hij al met zijn hoofd tegen
Vaders schouder te snikken, 't Scheen
wel, of het horloge in Vaders vest
zak óók anders deed: het tikte veel
harder.
Maar Vader, die groote goede Va
der had zijn kleinen jongen al tegen
zich aangedrukt en begon zoo mooi
te vertellen, dat hij het snikken al
gauw vergat en rustig lag te luisteren.
„Weet je, wat het overmorgen is?
Ja, natuurlijk weet je dat. Dan komt
Sinterklaas in het land en brengt hij
alle lieve kinderen wat moois.
Ik weet zeker, dat hij jou niet ver
geten zal.
Verleden jaar, hè, stond er een ech
te stoommachine op je te wachten op
Sinterklaasmorgen; wat heeft-ie dik
wijls gefloten en gepuft! Zullen we
hem dadelijk weer eens laten wer
ken
„Maar dan hard," zei Jan ineens
weer blij.
„Zoo hard, dat-ie heelemaal staat te
trillen. Goed Maar dan niet dich
terbij komen dan Vader zegt, hoor!
Anders zou je wel eens een heete drup
pel in je gezicht kunnen krijgen.
Ik herinner mij nog goed, hoe lee-
lijk ik mezelf toen heb gebrand";
„Nou, en of," zei Jan. „Dat deed
gemeen zeer, hè Vader?"
„Alsjeblieft! Maar waar was ik ook
gebleven
„Bij verleden jaar, bij Sinterklaas".
„O, ja. En eerverleden jaar" Va
ders stem werd ineens zachter en min
der vroolijk „en eerverleden jaar,
weet je -dat nog?"
Janneman dacht even na. - Toen
was Moeder ziek en ik had drie heele
groote peren gekregen wel zóó-
groot en die heb ik toen aan Moe
der gegeven. Ik wou alles geven -
maar Moeder wou alleen de peren
hebben
Hij kon niet verder spreken, Vader
had hem hard tegen zich aangedrukt
en hem een zoen op zijn voorhoofd
gegeven. Na een oogenblikje zei Va
der: „Toen was Moeder er nog, hè?"
Jan's gezicht betrok en een poosje
zaten ze allebei zwijgend voor zich
uit te kijken. Eindelijk zei Vader weer
wat.
„En al dien tijd heeft mijn kleine
jongen geen Moeder gehad. Luister
eens, ventjei zou je het prettig vinden
als je, net als vroeger weer
een Moeder had, aan wie jes nog veel
beter dan aan Vader, alles kon zeg
gen en die voor je zorgde en 's avonds
inplaats van juffrouw Saar of Va
der je toedekte hè
„Een Moeder?" peinsde Jan hard
op. „Een andere, hoe kan dat nou
„Dat kan toch wel, jongen," ant
woordde Vader zacht. „Kijk eens, Moe-
)der is van jou en van Vader en van
Jet weggegaan, al wou ze o zoo graag
nog een heelen tijd bij ons blijven. Dat
is nu al langen tijd geleden, al bijna
twee jaar. En nu is juffrouw Saar
heel lief voor jou, en voor Jet ooki
maar - dat begrijp je w^l - £e is toch
jullie Moeder niet; alleen een Moeder
kan zóó voor mijn jongen zorgen als
hij het noodig heeft. En als Moeder
nu eens wist, hoe lang je al zonder
Moeder bent, zou ze het heel droevig
vinden, omdat Moeders heel goed we
ten, hoeveel een Moeder is. Ze zou
niet zeggen, dat 'tniet heel goed kóni
EEN St. NICOLAAS-VERRASSING.
(Vervolg.)
derdoos... die nog ontbrakik
I zag ze 'n poos geleden bij 'n anti
maar nu moet je ze ook gebrui-
L ken... die dingen... niet meer in
je kast opbergen... je houdt zoo
van 'n keurige kaptafelnu
heb je eindelijk 's iets voor je zelf
(hij houdt verbaasd op. want de
jonge vrouw is piotseiing in snik
ken uitgebarsten)... om 's he
melswil Toosje... wat scheelt er
aan?...
Zij (snikkend met de armen om zijn
I hals): ...jij goeierd., lieve
beste... o... wat verschrikkelijk...
Hij (verschrikt): ...maar wat is dat
nu kindje... wat is er nu verschrik
kelijk... (lachend)... je denkt toch
niet... dat ik er voor heb inge
broken... wees maar gerust hoor
eerlijk gekocht en betaald...
Zij (fluisterend): waarvan...?
Hij (luchtig) dat is r.u mijn ge
heim... daar hebben kleine meis
jes niets mee te maken..: is 't nu
L goed..:?
Zij (verbergt haar gezicht tegen zijn
schouder): ...o nee Frits't is
nog altijd verschrikkelijk... ik durt
't je niet te zeggen...
Hij (sussend): ...kom... kom... biecht
dan 's op... héél erg zal 't wel niet
zijn...
Zij (schreiend) ...o jawel... 't is
hééi erg... ik... ikke... Frits... ik
heb... de borstel... en de kam...
en de spiegel... van... tante
Sophie... niet meer...
Hij (ontzet): ...wat zeg je... heb je
ze niet meer... maar... waar...
zijn... ze... dan...?
Zij ...verkocht... of nee... o Frits.,
beleend...
Hij ...beleend... maar kind... hoe kom
je daarbij...?
Zij (nog altijd met haar gezicht te
gen zijn schouder verborgen)
...ik.., wilde... jou... zoo... zoo
graag... óók.., iets moois... gé
ven... iets echt moois... jij arme
jongen... jij hebt ook nooit 's wat
en ik had geen geld.., ik kon 't on
mogelijk van m'n huishoudgeld
besparen... daar kan niks van
af.,, dat weet je.., en die dingen...
'n andere Moeder krijgen, maar ze zou
zelf willen, dat je een andere Moeder
kreeg, een heele, lieve, zachte andere
Moeder, die altijd thuis ;s, als je uit
school komt, die met je uitgaat in de
Vacantie, die je troost, als je bedroefd
bent. Dat zou Moeder graag willen.
En hier keek Vader zijn jongen
aan zou jij het ook willen, vent?"
Even dacht Jan na; toen zei hij na
denkend: „Ja, ik eigenlijk ook wel
En toen, dringend: ,,ls ze erg lief,, Va
der, net zoo lief als Mooeder?"
„Je nieuwe Moeder is heel lief, jon
gen, en ze houdt veel van je".
„Kent ze me 'dan?"
„Ja, jou wel; Jet nog niet. Ze heeft
je al eens gezien bij Oom Karei".'
„O! is het dan juffrouw tante"
(verbeterde hij snel) „tante Jo, waar
ik tante tegen moest zeggen?"
„Ja," zei Vader, „dat is ze",
„Die vjnd ik erg lief, Vader, heusch.
En wordt die 'mijn Moeder en Jet
haar Moeder?"
„Ja, ben je er nu blij om, jongen
„O ja," riep Jan, vroolijk nu. En
ineens werd hij gewaar, dat hij daar al
dien tijd heel kinderachtig op Vaders
knie gezeten had. Met een wip sprong
hij er af. „Zal U het niet aan
„Moeder
„Aan Moeder vertellen
„Wat?" vroeg Vader plagend.
„Natuurlijk, dat ik op Uw knie heb
gezeten".
„Mag dat niet?"
„Nee," zei Jan beslist. „En wan
neer
„Over een paar weken komt zij hier
voor goed bij ons wonen".
„O," zei Jan, „dus met Sinterklaas
is zij er nog niet?"
„Dan komt zij wel op visite, den
heelen dag".
Met een peinzend gezichtje liep Jan
een paar minuten later de kamer uit.
De heele stoommachine was hij verge
ten, evenals zijn Vader. Hij had heusch
zijn gedachten wel noodig om het groo
te nieuws te verwerken.
Maar Jan moest nog heel wat bele
ven eer het Sinterklaas was, en eer zijn
nieuwe Moeder een heelen dag bij
hem thuis zou komen.
In de huiskamer had hij Jet in een
hoekje zien schreien.
Jet was niet blij met de nieuwe 'JAoe
der geweest. En toen Jan er met haar
over wou praten :en vroeg, waarom
ze dan niet blij was, liep ze snikkend
de kamer uit. Nu dorst hij niets meer
aan Vader te vragen ook.
Toen Jan in bed lag, had hij haar
niet meer gezien.
Den volgenden morgen wat was
toch alles vreemd in huis had Jet
aan het ontbijt roodgeschreide oogen.
En des middags tusschen schooltijd at
ze haast niets. Jan werd er nog pein-
zender van en besloot, haar na school
tijd nog eens te vragen, waarom ze
niet blij was en haar dan niet weg
laten gaan, vóór hij het wist.
Maar vóór hij dien middag al zijn
moed bijeengeraapt i^d, begon Jet er
al zelf over. Ze waren alleen in de
huiskamer - Juffrouw Saar was in de
keuken en Vader was nog niet thuis.
Jet zat zwijgend op de divan, 'leen Jan
in haar buurt kwam, keek ze hem zóó
smeekend aan, dat hij naast haar ging
zitten.
„Ben je nog bedroefd, Jet?" vroeg
hij aarzelend.
Jet klemde haar lippen opeen, om
haar tranen niet te laten overloopen.
Maar het lukte niet. De tranen kwa
men toch, ze snikte wild 'en eejrst
na een tijdje was ze zooveel bedaard,
dat ze spreken kon.
„Vin-jij het niet vreeselijk, dat we
een nieuwe Moeder krijgen?" Tus
schen een paar heftige na-snikken door
die waren toch niet compleet... ik
kon ze wel missen... (aarzelend)
...en jij zou ze niet gemist heb
ben... als je me niet net dit... (zij
bijt op haar zakdoek)
had je ze ai 'n poos geleden in je
kast... (zij knikt zwijgend)
Hij (begrijpend) o... daarom
luister 's Toosje... (Hi neemt haai
hoofd tusschen zijn handen en
kijkt haar met stralende oogen
aan) ...2al ik je 's iets zeggen...
't treft natuurlijk heel ongeluk
kig... maar jij zet kalm die doo*
op Je tafelen je gebruikt ze
hoor... en we gaan verschrikkelijk
sparen... om die andere dingen
terug te krijgen. en o ja
nog iets... ik ben et niet boos om
...ik ben er blij om... liefste...
héél blij... (Hij kust haar)... jij...
mijn lief opofferend meisje
(vroolijk).., en nu ben ik ver-
chrikkelijk nieuwsgierig... naar
wat dit goede lieve Sint voor mij
heeft uitgezocht...
Zij(lacht door haar tranen en haalt
uit de la van het buffetje een klein
pakje dat lij hem schuchter in de
Een extra ST.-NICOLAAS-CAJ
is een CYCLAAM in bloek Palms,
Varens en Cactussen. TpVens Bloe
men- en Fruitmand, geVuid, Gouda-
plateelpotten, Vazen,'Bakjes, enz.
Komt ziet en otfertuigt U 1
Koekjes enz/zijn lekker, doch onze
arrikelen hebben blijvende waarde.
DROQéj S Bloemisterij, Breskens.
T«l. 60.
Ondergeteekende bericht hlermed
dat zijn
gereed is.
Groote sèrteering
luxp'doozen
nbons en
rstplaat, Enz.
Boter-, Sprits
en Chocolade letters - Enz.
Speculaas in alle prijzen.
Beleefd aanbevelend,
een groote keuze in ve/fjakte en
losse ZAKDOEKJES, KUSSENS
en SIERKLEEDJES,
THEE-WARMERS,
SCHOORSTEENLOOPERS,
Fijne doozen
BONBONS en BORSTPLAAT,
les zeer billijke prijzen.
Aanbevelend,
is een kistji
het aardigste St. Nfcstlaas-geschenk.
'jff Op elk k>bcje van 50 stuks 10-
cents sigareiyoO cent reductie.
RUIME K£UZE. Aanbevelend.
Sierkleedjes, Wed.
Kussenkleedjes,
Theekleedjes,
Nachtzakken,
Fantaisie Zakdoekefi,
Doosjes Zakdoekjes,
Pakdoeken Cachets,
.Handschoenen in Nappa en wol.
Sjaals in wol en zijde,
Slobkousen,
Skisokjes, Enz., Enz
b
Zijn de tijden slecht,voor een
luxeus cadeau, geeft dan een
practisch.
Bij mij vindt, II groote sorteering
lElectriscHe Rijwiellantaarns
/met,'en zonder zoeklicht,
r, Empo, Sparta. Carbid-
'lantaarns, Zaklantaarns, Slik
lappen, Zij slikvangers, Beenkappen, Beenpijpen.
Heeren-, Dames- eiv-j(inderrijwielen, enz., enz.
Als er iets volmaakt is, daft is dat een Simplex Naaimachine,
voor- en achteruitwerijérfa, in noten of eiken hout, met 10 jaar
garantie, voor f 70^
Nog op te ruimen
2 in zeer gofdén staat zijnde Heerenrijwielen en 1 damesrijwiel
voor spotprijs
handen stopt. Hij kust haar op
nieuw en maakt het pakje open).
Hij (verbleekend en toonloos): ...'n
horlogeketting... 'n gouden...
Zij (opgewonden): ...ja... 'n horloge
ketting... 'n gouden... ik had ze
je al zoo lang willen geven... ik
wist... dat 't 'n geheime wensch
van je was... je hebt dat mooie
gouden horloge van je vader
en dat hangt aan dat miserabele
leeren riempje... 't was geen ge
zicht... (schuchter)... ik heb er
stiekum zoo dikwijls naar zitten
kijken... naar dat leelijke ding...
en dan dacht ikwat zou dat
keurig staan ...zoo'n smalle gou
den ketting over z'n vesten
toen heb ik... maar de rest weet
je... (opgetogen)... en laat nu 's
vlug kijken... hoe 't staat... eerst
dat leelijke ding er af., (zij steekt
haar hand uit naar 't leelijke
riempje).
Hij (bleek, maakt 'n aiwerend ge
baar) ik zal 't zelf wei(hi:
neemt de gouden ketting en houdi
ze tegen z'n vest)..» keurig...!..
Ik ben er héél blij m«e..i
Zij ...neen... laat mij nu even
horloge eraan... je moet de com
binatie bewonderen... (met een
vlugge beweging trekt ze aan hef
riemje het horloge te voorschijn,
een ordinair nikkelen ding van
een paar gulden, zooais ze op de
markt worden verkocht)... goeie
hemel... wat is dat...!
Hij (pijnlijk): ...de... kwestie... is..„
beste... hm... 't mijne. is... hm.^
in reparatie...
Zij (kijkt hem strak aan) Frits...
dat... is... niet... waar (de tra
nen springen opnieuw in haar
oogen, maar ze lacht)... toe... be
ken nu maar gauw... je hebt 't
verkocht...
Hij (frommelt nerveus aan z'n boord
en aan z'n manchetten) ...dat is
te zeggen... ingeruild... ingeruild
tegen dit...
Zij (nestelt zich in z'n armen) ..uw,
liefste... wat 'n geluksdag... wat
ben ik nu blij met m'n doos...
Hij ...en ik met m'n ketting... onze
mooiste Sinterklaas(hij kust
haat). I
