Breskensche Courant Het geheim derVisschershut Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. FEUILLETON Wat is het grootst mogelijke vliegtuig? Provinciaal Nieuws. 40ste Jaargang Woensdag 12 November 1930 Nummer 3580 ABONNEMENT: per kwarléal 1,25; buiten Breskens 1,40. Buitenland 6,50 per jaar. Zondagsblad per kwar taal j 0,65en buiten Breskens 0,72-5. Bui tenland 3,50 per jaar. Verschijnt; iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND Adveitenliën worden aangenomen lot uiterlijk t uur nam Uitgave: J. C. LE BLEU, Dorpsstraat 35. BRESKENS Tel. 21 Postrekening 70179 ADVERTENTIÈN: van I 5 regels f 0,75; iedere regel meer 15 ent. Ingez. mededeelingen 30 cent per regel. Handelsadoertentièn bij regelabonnement groole kortingTarief op aan vraag verkrijgbaar. GRA.TIS verzekering voor de dolden bij levens- 1 bij dood r-j 0* gld bij ver- r* bij ver- 1 /-v gld bij oer- 0* gld bij ver- 1 S~\ gld bij verlies abonnó s tegen ongelukken, en SiJtJ lange ongeschikt- ÊiJIJ door lies van een J| 'tes van een J lies van een j lies van een f() van eiken wel voor de volgende bedragen: hf,.j /o/ wcr^en M KS een Qngclu j. hand of voet oog \S Juim -/ wijsvinger 1 anderen vinger De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen- Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravcnhage. u\\ Cf^o8Vou. Communistische dictatuur tegen liet proletariaat Moskou. November 1930. Men zal Stalin moeten toegeven, dat het hem niet ontbreekt aan energie, zij het ook (de energie der wanhoop. Hij heeft nu ook te strijden tegen de op positie bjnnen het kader der commu nistische partij en voert dezen strijd zonder iets of iemand te ontzien. Hij heeft Brjoechanow, volkscommissaris voor de financiën en Bjatakow, presi dent van de rijksbank, uit hun ambten ontslagen, hoewel beiden nog oude communistische „kameraden" van hem waren. Als oorzaak voerde Stalin aan, dat zij ongeschikt .waren voor hun ambt omdat het hun schuld was, dat de binnenlandsche leening voor 'de uit voering van het vijfjaren-plan in vier jaar slechts voor 30 pCt volteekend was. Deze beschuldiging is natuurlijk onzin. Ook rin de Sovjet-unie geldt het woord, dat eens in Frankrijk door den minsiier van fjnanqën werd ge richt tot den premier: „Zorgt u slechts voor goede politiek, dan zal ik wel zorgen voor goede 'financiën!" Met de Moskousche politiek staat het echter op het oogenblik slechtj. Aan alle grenzen staan vijanden. Be halve de oude tegenstander Polen komt ook Finland tegen het bolsjewisme in het geweer; de Lappo's hebben o.a. den vroegereo president Stahlberg ont voerd en den chef van den Oeneralen Staf Walenias gevangen genomen in verband met hun gekonkel met het Kreml. Die dingen zullen wel niet offi cieel vaststaan, doch de Lappo's heb ben geen lust fijne onderscheidingen te maken tusschen de Moskousche re geering en de communistische partij. Ook de Vereenigde Staten, die eenige maanden geleden nog als de „grootste vrienden" der Sovjets golden en hen geld, machines en technische instruc ties beloofden, zijn door het „dumpen" vijandig geworden en zullen wel niet binnen afzienbaren tijd de Sovjet-re geering erkennen. In Frankrijk kan het elk oogenblik komen tot een verbreken der zoo moeizaam aangeknoopte be trekkingen, want in Parijs heeft men niet alleen bezwaar tegen het „dump"- en, doch ook tegen de voortdurende schandalen, die door het Sovjet-gezant, schap veroorzaakt worden, zie het ge val Bessedowski en de ontvoering van den „witten" generaal Koetjepow, die 55. Terwijl Johanna sprak, had Lien'p gelaat zich verhelderd en de bezorgde uitdrukking was verdwenen. Zij was een oogenblik sprakeloos, maar uit haar blauwe oogen straalde een dankbaar heid, die meer sprak dan woorden. De zusters verstonden het. Juffrouw Lize zag dat Lien's oogen vochtig wa ren en dat was te veel voor ,haar ge voelig gemoed. Zij greep het meisje bij beide handen ,en zeide geroerd: ,Je wilt dus bij ons in huis komen. Afgesproken. We zullen je niet als dienstmeisje behandelen hoor, maar je zult onze vriendin zijn. Als de men- schen hoorden hoe wij je zonder je te kennen, in huls namen, zouden zij ons idioot noemen, maar wij geven niet veel om de menschen. Als je bij ons komt zal het je, geloof ikj niet berouwen". Lien ontroerde diep door die harte lijkheid en goedheid der zusters, en zich verlicht voelend door de plotse linge redding uit haar nood, begonnen haar de tranen over de wangen te rol len, Lizei dit ziende; haalde haar zak- opgehelderd is door den sociaal-revo lutionair Burzew en waarbij naar alle waarschijnlijkheid de Russische polite en haar Parijsche agenten betrokken zijn. Bovendien dreigt een nieuw con flict met China of beter gezegd een opleven van de oude twisten, aange zien de onderhandelingen met Moskou afgebroken zijn. Het is dus een onmogelijke eisch, bij dezen slechten polilieken toestand een minister van fjnanciën aansprake lijk te stellen voor het feit, dat een binnenlandsche leening geen succes heeft. Hoe kan hij de milliarden bij een brengen, die voor het vijfjaren plan noodig zijn? De belastingen ko men zeer ongeregeld binnen, de buiten- Iandsche handel voldoet ondanks het „dump"-en niet aan de verwachtingen. Heeft Stalin zich 'm;:sschien tot den president der staatsbank gewend en van hem verlangd, dat hij ad libitum bankbiljetten zou laten drukken Heeft Pjatakow dat misschien geweigerd en is dat de reden, dat hij bij Stalrn in ongenade viel? Dat wordt wel gemompeld, doch zulke staatsgehei men komt men nooit met zekerheid te weten. Stalin geeft echter zijn idee, om het vijfjaren-plan in korferen tijd uit te voeren, niet op. Hij zal de directie van de rijksbank toevertrouwen aan een gewilliger „kameraad," die hem de verlangde milliarden in papieren roe bels zal leveren. Het zal nog mooi zijn, wanneer het bij milliarden blijft en niet zooals in 1923 ;n Duitschland in de billioenen loopt. Stalin voert den strijd voor zijn plan met alle middelen. Om de uitgaven te beperken heeft hij kortweg de weik- loozen-onderstand afgeschaft en in plaats daarvan de arbeidsdwang van wege de staat ingesteld. Er wordt reeds gezegd, dat men hier niet te doen heeft met een dictatuur van het proletariaat, doch dat de dictatuur over het proletariaat heerscht. Dit blijkt wel ten duidelijkste uit den maatregel, betreffende den arbeidsdwang De ar beider moet zich n.l. op straffe van met zijn gezin te verhongeren, laten sturen naar elke plaats, waar de staat hem noodig heeft. Het zelfbeschik kingsrecht en de vrijheid van bewe ging van den mensch zijn opgeheven. De bevoorrechte positie van den fa brieksarbeider tegenover de burgers en boeren is eveneens opgeheven. Die po sitie was tevoren ook al njet benij denswaard, doch dé fabrieksarbeider kon zich tenminste troosten met de doek te voorschijn en begon te snikken. En in een plotselinge op.welljng sloeg zij haar armen om Lien en kuste haar daar op dat - stille plekje. Johanna wendde zich af om zich goed te hou den. Hier waren drie vrouwen, die zich als door een geheimzinnigen band tot elkaar aangetrokken gevoelden, die een innige sympathie voor elkander op vatten bijna op hetzelfde oogenblik', dat zij elkander gevonden hadden. Het was de gelijkenis met hun zuster en de zelfde klankvolle stem, die de zusters thans boeeide en het was de hartelijk heid en liefde, welke L;en, alleen en hulpbehoevend als zij was in den vreemde, van deze twee onbekende vrouwen ondervond, die haar geheel en al voor de zusters innam. Ze zou op dit oogenblik alles voor ze_ hebben willen doen. Tegenover de voorname kasteelvrouw van „Grafhorst" Was zij trotsch en vol waardigheid en zelfbe- heersching geweest, doch tegenover de roerende goedheid van'deze twee een voudige zielen, die zjch haar lot aan trokken, was zij klein en smolt zij weg in tranen. Eindelijk vond Lien haar zelfbeheer- sching terug om te spreken: „Ik kan niet zeggen hoe dankbaar ik bert. Als ik bij u In huis mag konten wil ik gedachte, dat hij de eerste was in hel land en dat de staat voor hem 'bestond. Doch deze troost in honger en wo ningnood valt nu weg. Stalin's nieuwe politiek stelt hem bloot aan het gevaar, - dat de fabrieksarbeiders niet langer met het communisme tevreden zullen zijn. Er zullen opstootjes en schietpartijen ontstaan. Stalin zal uiterste maatrege len moeten nemen tegen het proleta riaat, tegen de communisten zelf. Dat is nog heel wat anders dan het neer schieten van „bourgeois" en „schade lijke intellectueelen" door de peletons der politie. Het ;s echter mogelijk, dat Stalin ook in deze slag overwinnaar zal zijn, doch m ieder geval zullen wij iets nieuws beleven: de ver deeldheid van de communistische partij in een bloedigen burgeroorlog. Er komt beweging in de menigten, die tot nu toe vast geloofd hadden, dat de re volutie beëindjgd was en men nu de revolutionaire oogst kon binnenhalen, zij het ook met enkele moeilijkheden. Er begint nu een nieuwe strijd en nie mand kan van tevoren zeggen, hoe het einde ervan zal zijn. (Nadruk verboden). In de laatste jaren hebben wij steeds grootere metalen verkeersvliegtuigen zien ontstjaan. Terwijl 1 in 1918 het grootst mogelijke verkeersvliegtuig werd geschat op 10 ton vlieggewicht en in 1929 deze grens theoretisch werd vast gesteld op ongeveer 10 ton, staan wij nu voor het feit, dat de DO X met 50 ton de lucht ingaat. Toch is de mogelijkheid, om onze tegenwoordige vliegtuigen "te vergroo- ten, niet onbeperkt Een bekende wet der mechanica luidt n 1., op het vlieg tuig toegepast: Bij de vergrooting van een vliegtuig wordt het dragende op pervlak der vleugels vergroot tot de tweede macht, doch het gewicht van het geraamte tot de derde macht der oorspronkelijke waarde. Dit gewicht neemt dus sneller toe dan het opper vlak der vleugels, zoodat het eigen ge wicht van een groot vliegtuig naar ver houding. grooter is, dan dat van een klein vliegtuig. Nu geldt deze ongunstige omstan digheid gelukkjg nieI voor alle onder deden van het geraamte, doch slechts voor het werkelijk dragende deel daar- alles voor u doen om u mijn dank- baarheid te toonen. Nj-ets zal mij te veel zijn om u te vergelden, wat jgij n'u voor mij doet". Bij deze woorden begon Lize op nieuw te snikken, zoodat de tranen vielen op het kerkboek, dat zij in de hand hield, „,'tls goed, 'tis goed," bromde Johanna, die nuchterder van aard was en een grimmig gelaat trok. om haar aandoening te verbergen. „Hou maar op met huilen, daar is 'geen reden toe. Wij gaan nu naar huis en later, als Lien ons wat beter kent, vertelt zij ons wel eens hoe dat alle maal zoo gekomen is". Zoo gingen ze naar huis aan de Prins Hendrikkade. Onderweg werd weinig gesproken, want 'het gemoed van alle drie was te vol. De twee zus ters hadden het bevredigende gevoel, dat zij een goede daad hadden ver richt, haar herinneringen gingen terug naar een ver verleden, toen moeder nog leefde en Lien, haar zuster, nog bij haar was. En steeds, als zij weer naar het onbekende meisje keken, dat zoo plotseling op dezen Zondagmor gen haar vriendin was geworden, kwam het de beide zusters voor, alsof zij een geheimzlnnjgen schakel vormde, die het verleden aan het heden verbond. En van dien dag af bleven de zusters van, dus voornamelijk voor de zware dwarsbalken, die door de vleugels loo- pen. Hoe langer men de vleugels maakt, hoe zwaarder deze 'balken worden, om dat de arm van den hefboom, waar aan de (dragende kracht aangrijpt; steeds grooter wordt. Een andere wet der aeromechanics zegt daarentegen, dat de luchtweer- stand naar verhouding steeds klejier wordt, naarmate men de vleugels langer maakt. Men kan dit ook in de Natuur zien, waar vogels met lange, smalle vleugels het beste kunnen vliegen. Om lichte balken te kunnen gebruiken, moet men de spanwijdte der vleugels dus zoo klein mogelijk maken, doch om de luchtweerstand te verminderen, moet men ze ,zoo groot mogelijk maken. Hoewel deze beide eischen elkaar tegenspreken, is er toch een gunstige middenweg te vinden. Desondanks wordt de gunstigste spanwijdte bij groote vliegtuigen naar 'verhouding kleiner, al is deze spanwijdte grooter dan nu in de praktijk wordt toegepast. Tevens kan men bij deze gunstigste spanwijdte het bijbehoorende vleugel gewicht berekenen, zoodat daaruit be paald kan worden, wat het grootste vliegtuig js, dat nog kan vliegen, zon der dat het vleugelgewicht zoo groot wordt, dat men geen nuttig gewicht meer overhoudt. Al te groote vliegtui gen zijn dus niet meer rendabel Een vliegtuig van 25 ton js echter nog volkomen rendabel en een vliegtuig van 100 ton kan nog zeer groote afstanden afleggen zonder op nieuw brandstof in te nemen. Wij zijn dus met onze tegenwoordige groote vliegtuigen al vrij djcht tot de grens genaderd. Enkele bekende constructeurs zooals Dr. Rumpler en Prof. Junckers, hebben echter reeds lang getracht het vleugelgewicht „kunstmatig" te vermin deren door de hoofdlasten van het vlieg tuig anders te verdeelen en gedeeltelijk in de vleugels onder te brengen. Ge deeltelijk worden hun ideeën reeds in de praktijk toegepast en wanneer deze experimenten volledig doorgewerkt zijn, zullen wij veel grootere vliegtuigen kunnen bewonderen. Daardoor zul len ook de transportmogelijkheden van het vliegtuig aanmerkelijk worden uit" gebreid, want tot nu toe zijn de lasten, die vervoerd kunnen worden, gering, vergeleken met de 'prestatie'-s van spoorwegen en schepen. (Nadruk verboden). peinzen over het raadsel van de over eenkomst tusschen Lien en de zuster, die zij circa 23 jaar geleden zoo tra gisch verloren hadden. o HOOFDSTUK XVI. De gewaande erfgenamen. Gedurende den ganschen rit van „Grafhorst" naar Zeeburg had jonker Adolf zich bezig gehouden met de gedachte aan Lien. In zijn geest vorm den zich de schoonste toekomstbeelden, hij zag zichzelf in een positie van in vloed en aanzien, en in al deze illusies was Lien aan zijn zij, deelde zij met hem de 'eer en het geluk. Hij stelde zich voor, dat ieder haar moest lief hebben en bewonderen, zooals hij zelf het deed. Hij was nog in den eersten liefdesdroom en in dezen toestand ge looft zelfs de meest nuchtere wel eens dat zijn keuze de meest voortreffelijke is, en uitsteekt boven al de anderen. Deze gedachten vervulden hem zoo zeer, dat hij niet eerder, dan toen hij op de boot was, die hem naar Amster dam zou brengen, zich begon af te vra gen, wat toch wel de reden kon zijn, dat zijn vader hem zoo plotseling en zoo dringend naar Amttenlam liet roe- PM, De Provinciale Stoombootdienaten in Zeeland. Volgens de rekening over 1929 be droegen de uitgaven van de stoom bootdiensten op de Wester-Schelde f 646,639.17 en de ontv. f472.384.92, alzoo een tekort van f 174.254.25, voor 1931 wordt een tekort geraamd van f 252.550. In 1929 leverde alleen de lijn Vlisslngen—Breskens een goed slot op en wel van f 3194 72. Op de lijn Vlisslngen—Neuzen was het tekort f 52.395.65, op die van Neuzen naar Hansweert f 64.572.93, op die van Hansweert naar Walsoorden f 37.985.77 en op den tramdienst VlakeHans weert f 22.494.62. De dienst op de Oosterschelde leverde een tekort op van f4130.42, voor 1931 wordt f 17.000 kwaad slot" geraamd. De veerdienst Kortgene-Wolphaarts- dijk bracht voor de provincie een goed «lot van f 16.044,32 en de veerdienst Veere—Kamperland een kwaad slot van f 1080.88. Het reservefonds der bootdiensten steeg van f 937.250 tot f 1.618.426. Een landbouw-crisis vergadering. Vanwege den Christ. Boerenbond yan ZeeuwschVlaanderen (W.D.), ge westelijke Tuindersbond, kring Hulst van den Noord-Brabantschen Chr. Boe renbond, kring Zuid-Beveland van den R.-Kath. Diocesanen Land- en Tuin- i Hoe meer hij er over dacht, hoe minder hij er van begreep, zoodat hij het maar van zich afzette en poogde te slapen. Half wakend en half droomend over een gelukkige toekomst met Lien Luca bracht hij de nachtelijke reis door. In Amsterdam aangekomen liet hij zich terstond in een rijtuig naar het Amstel- hotel brengen, waar zijn vader als al tijd, wanneer hij in de hoofdstad ver toefde, logeerde. De jonker arriveerde aan het hotel, toen de jonkheer juist zijn ontbijt ge ëindigd had. Bij de begroet-ng drukten vader en zoon elkander hartelijk de hand en de eerste zeide: „Ik had ge dacht je ,nog af te halen, maar ik heb een slechten nacht doorgebracht en in de morgenuren moet ik door alles heen geslapen hebben. Ga je een beetje ver- frisschen, dan zal ik jntusschen bellen voor een ontbijt voor je". „U is toch niet z;ek, vader?" vroeg de jonker, verontrust door het lijdend uitzien van den jonkheer en de ongewone diepe rimpels op zijn voor hoofd. Zelfs scheen het den jongen man toe, alsof zijn vaders haren dien nacht witter waren geworden. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1930 | | pagina 1