Breskensche Courant
200
100
25
Het geheim der Visschershut
Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Viaanderen.
Schallapin's meening
over den omroep.
FEUILLETON
Buitenland.
Binnenland.
Adres.
40ste Jaargang
Zaterdag 18 October 1930
Nummer 3573
ABONNEMENT
per kwartaal f 1,25;
buiten Breskens f 1,40.
Buitenland f 6,50 per
jaar.
Zondagsblad per kwar
taal f 0,65; en buiten
Breskens f 0,725Bui
tenland f3,50 per jaar.
Verschijnt:
- iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND
Advertentiën worden aangenomen tot uiterlijk 1 uur nam.
Uitgave:
J. C. LE BLEU, Dorpsstraat 35, BRESKENS
Tel. 21 Postrekening 70179
ADVERTENTIËN:
Van I 5 regels f 0.75;
iedere regel meer 15 ent.
Ingez. mededeelingen 30
cent per regel.
Handelsadüertentiên bij
regelabonnement groote
korting. Tarief op aan
vraag verkrijgbaar.
GRA TIS verzekering voor de
abonnes tegen ongelukken, en
v/el voor de volgende bedragen:
gld bij dood r-* y— gld bij ver- y— ✓-v gld bij ver- j s~\ gld bij ver
door lies Van een jt I ^es üan een Zf I I lies van een
een ongeluk hand of voet oog duim
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen- Verzekering-Maatschappij „Fatum" te s-Gravenhage.
gulden bij levens
lange ongeschikt
heid tot werken
gld bij ver
lies van een
wijsvinger
gld bij verlies
n III van eiken
anderen vinger
Dit nummer bestaat uit twee
bladen.
EERSTE BLAD.
Slechte Programma's!
Het is niet te loochenen, dat de
naam Schaliapin nog steeds als een
electrische vonk in het vermaaksleven
inslaat, al is de gouden glans, die
voorheen dezen beroemden zanger om
gaf, jreeds een weinig verbleekt. Des
ondanks is Feodor Schaliapin, evenals
in vroeger jaren, nog steeds DE sen
satie van iedere stad, waar hij optreedt.
Altijd nog verdient hij zijn traditioneele
drieduizend Dollar per avond, terwijl
hij ook nog steeds van verschillende
gramofoon-maatschappijen een vorste
lijke jaarrente geniet, tegenwoordig
zelfs nog meer, dan vroeger.
Zulk een verwenden zanger in onze
Omroep-studio's te mogen hooreii, ligt
wel verre buiten het finantieele be
reik van elke Europeesche Omrqep-
Maatschappij. Maar daarenboven is de
kunstenaar zelf ook al reeds niet bij
zonder op een optreden voor de radio
gesteld. Zijn oordeel over het algemee-
ne niveau van den Omroep dat hij
aan een van onze redacteuren mede
deelde, is beslist vernietigend:
„De Omroepprogramma's zijnj zoo
ver |het mij bekend is, afschuwelijk,'''
verklaart hij vrijmoedig, „men doet het
publiek veel te veel concessie's en van
louter concessie's vergeet men de kunst,
welke geen concessie's duldt!"
„Men mag het mij niet kwalijk ne
men, jdat ik zoo open mijne meening
weergeef dat is nu eenmaal zoo
mijn gewoonte; misschien is het wel
een verkeerde gewoonte. In Amerika,
waar ik reeds voor de radio heb ge
zongen, is het radio-programma een
papegaai-achtige weergave van het da-
gelijksche leven. Gesprekken repor
tage-reclame! Zoo nu en dan krijgt
men werkelijk ook wel eens iets goeds
te hooren, doch dat gebeurt dan ook
zoo uiterst zelden, dat deze uitzendin
gen in de „zee van het alledaagsche"
geheel ten onder gaan. Het afschuwe
lijkste is wel de radio-reclame; daar
bij schrikt men dikwijls voor de grofste
onwaarheden niet terug. Zoo is het in
Amerika verscheidene malen voorge
48.
Het geval van Lien had haar geest
vermogens lichtelijk aangetast. In eiken
man zag zij een roover, die haar doch
ters als prooi begeerde, tegen wien zij
haar moest beschermen en zij poogde
beiden haat in te boezemen tegen alle
mannen.
Onder idezen somberen onnatuurlijken
invloed moest de levensvreugde en le
vensenergie der zusters verdorren en
de strenge afzondering waarin zij ge
houden werden, beschouwden zij als
een gevangenis, waaruit zij eerst verlost
werden bij den dood harer moeder.
Zij stierf binnen "de twee jaar wegge
kwijnd door harteleed als gevolg van
den schok, dien het weggaan van haar
dochter haar gegeven had.
Toen hadden de zusters het huis in
Leiden verkocht en waren naar deze
Woning vertrokken, die haar vader door
speculatie gewonnen had. Doch zij
bleven haair zelfde eentonige leven
Voortzetten. De twee jaren van af
zondering hadden hun stempel op haar
komen, dat men overal bekend maakte:
Schaliapin zingt morgen voor onzen mi
crofoon! Eri dan draaide men de vol
gende idag eenige gramofoori,-
platen van mij af!"
„Dit alles tezamen genomen, staat
de radio voor mij nog niet op zulk
een hoog peil, dat ik het met mijn
geweten zou kunnen overeenbrengen
wederom voor den Omroep op te tre
den".
„In Europa is het over het algemeen
beter hoewel ook daar het artistieke
peil van den Omroep nog niet boven
het zeer middelmatige uitkomt. In
Frankrijk b.v. laat de Omroep nog
zeer veel te wenschen over; het publiek
in dit land 'kan nog geen geheele
Opera-uitzendjng verwerken. Men moet
daarom een afgesloten werk uit elkaar
scheuren en het bij stukjes en beet
jes, acte voor acte, aan de luisteraars
voorzettenvandaag eerste en tweede
acte van „Manon" - morgen de derde
acte, enz. Hetzelfde geschiedt ook in
den Engelschen 'Omroep, hoewel daar
tegenwoordig ernstige stappen in de
goede richting ondernomen worden. In
Duitschland. Oostenrijk en andere lan
den worden thans verkorte opera's ten
gehoore gebracht. Dit is ook steeds
mijn gedachte geweest! De Europee
sche muziek staat op een hoog cul
tureel len artistiek niveau - dat wedt
iedereen Dat men de schitterende ope
ra-uitvoeringen van het Scala te Milaan,
uit 'Weenen. enz. door de radio kan
hooren, is een waar genot - alleen
moest het aantal van dergelijke opera
uitzendingen worden uitgebreid. Ner
gens wordt een volk cultureel zoo door
verheven, ials door kunst - kunst, die
geen concessie's en beperkingen kent.
Hiervan moesten alle programma-lei
ders van groote Omroepstations door
drongen zijn.
Schaliapin is een strenge criticus -
maar als iemand het aandurft in het
openbaar zóó scherp te veroordeelen,
dan is hij daartoe ook zeker gerechtigd.
(Nadruk verboden).
FRANKRIJK.
De overlevenden van de veron
gelukte R 101.
De Engelsche vice-consul te Parijs
heeft Maandag de drie geredden van
de R 101 in het hospitaal te Beauvais
bezocht.
gedrukt, zij hadden zich zoodanig aan
den omgang met anderen onttrokken
dat zij schier geen kennissen hadden.
Terwijl de jaren voorbij gingen wa
ren zij eenzaam en alleen geWeven.
Wat Lize betreft, zij was een idealiste
vol idealen en droombeelden, die haar
alleen-zijn als een schrijnend leed voel
de en die nimmer de hoop had opge
geven, dat nog eens een ridder zou
komen om haar hand en hart.
Johanna was heel anders. Bij .haar
hadden de ideeën van haarmoeder
een vruchtbaren grond gevonden en
zij was een verstokte mannenhaatster
geworden, die er trotsch op was, dat
zij geen man noodig had om voor haar
te zorgen. En het liefst sprak zij over
de zelfstandigheid der vrouw en over
de trouweloosheid der mannen, of
schoon zij van het laatste niet de min
ste ervaring had.
Doch hoe verschillend de zusters ook
over deze dingen mochten denken, over
één ding waren zij het roerend met
elkander eens, n.l. dat jonker Albert
van Grafhorst een ridderlijke en edele
man was. Hij was haar held, met wien
zij dweepten, omdat hij eerlijk en trouw
genoeg was geweest om met haar
zuster te trouwen, ondanks al het ver
zet en het feit dat zij maatschappelijk
veel lager stond- Hij had zijn woord
Disley, de marconist, die de reis
met de R. 100 naar Canada mede-
inaakte. heeft toen zijn indrukken weer
gegeven. Disley sliep, toen hij door
een hevigen schok ontwaakte. Hij werd
uit zijn kooi geslingerd en lag, met
het hoofd omlaag, in een hoogst on
gemakkelijke (houding. Hij stond on
middellijk op en trachtte naar den ge
nerator te komen om den stroom af te
snijden en zijn kameraden te waarschu
wen. Het luchtschip ging met een hoek
van ten minste 30 graden omlaag. Een
tweede, nog heviger schok wierp het
luchtschip tegen den grond en 'ver
oorzaakte de ontploffing. Disley be
vond zich op wonderbaarlijke wijze bui
ten het schip. Hij werd ernstig aan
gezicht en handen gewond.
Ernstige overstroomingen, in
Frankrijk.
De Seine is sedert eenigen tijd
onafgebroken jgestegen en het niveau
staat :nu reeds meer dan 2 M. boven
den normalen stand. De Maine en de
Yonne zijn nog steeds wassende. Ook
in andere Fransche departementen zijn
de Iriviercn in vele gevallen buiten de
oevers getreden. In de omgeving van
Verdun moesten enkele dorpen ont
ruimd worden, als gevolg van de over
strooming van de Maas. In sommige
dorpen hebben de overstroomingen on
rustbarende afmetingen aangenomen, als
sinds 1879 niet is voorgekomen.
DUITSCHLAND.
Bomaanslagen op dokters te Beuthen.
Bij dr. Spiecker, een geneesheer te
Beuthen, die deskundige is voor het
gerechtshof van Oppersilezië, werd een
postpakket bezorgd. Mevrouw Spiecker,
die 'het pakket in ontvangst nam, bracht
het naar de kamer van haar man, waar
ook het vierjarig dochtertje vertoefde.
Toen dr. Spiecker het pakket opende,
ontplofte dit. Het heele vertrek was
terstond vol rook. De drie personen,
die zich in de kamer bevo.iden, werden
slechts licht gewond, hoewel de ont
ploffing zeer hevig was. Het 10 cM.
dikke blad van een tafel is b.v. geheel
verbrijzeld. Politieke motieven schijnen
bij dezen aanslag geen rol te hebben
gespeeld. Vermoedelijk heeft iemand,
die tengevolge van verklaringen van dr.
Spiecker door de rechtbank is veroor
deeld, het postpakket aan den dokter
gezonden.
Een zelfde pakket is bezorgd bij dr.
Wilhelm, den leider van het mijnwer
kersziekenhuis te Beuthen. Dit pakket
gehouden, ofschoon het hem alles had
gekost en als de zusters over hem spra
ken, en dat deden zij dikwijls, dan
was het met grenzelooze bewondering.
Dan dachten zij ook aan Lien, van wien
zij nimmer meer iets gehoord hadden
en dan drukte heimwee haar ziel en
werd menige traan vergoten.
Zoo vinden wij de zusters op een
Zaterdagmiddag van een warmen Au
gustusdag, terwijl Johanna puffend was
neergevallen in een stoel en zeide niet
verder te kunnen gaan. Zij hadden
altijd een dagmeisje gehad, ondanks
haar betrekkelijke armoede, maar omdat
het 'bestaan bij de zusters zoo saai
en droog was; hield geen enkel meis
je het lang bij hen uit. De laatste
hadden zij zelf weggestuurd, omdat zij
verkwistend was in de huishouding en
daarbij snoepachtig.
Een maand lang hadden ze het ge
probeerd ponder te doen, doch nu kon
het ;niet langer, verklaarde Johanna.
„Wij imoeten een ander meisje hebbenj
Lize," zeide ze terwijl ze driftig af
stofte. „Ik zal er terstond werk van
maken. Morgenochtend vroeg gaan we
naar de kerk. Dan zal ik den weesvader,
aanspreken en vragen of hij niet een
geschikt meisje voor mij heeft. Wat
ontplofte 'eveneens, toen het geopend
werd. maar ook hierbij werd gelukkig
niemand gewonden.
De actie tegen de Vlootwet.
Dinsdagochtend om half-elf heeft een
deputatie van acht personen, t.w. de
voorzitters en secretarissen van de S.D.
A.P., van het Nedèrl. Verbond van
Vakvereenigingen en van de Eerste en
Twee Kamer-fracties van de S.D.A.P.,
het petitionnement van de S.D.A.P. en
het N.V.V. aan den voorzitter van de
Tweede Kamer, mr. Van Schaik, ge
bracht.
Er was hiervoor op de Prinsegracht
voor het Volksgebouw een kleine stoet
gevormd. Deze bestond uit de vrijwel
voltallige besturen van de S.D.A.P. en
het N.V.V., de beide soc.-dem. kamer
fracties, eenige Haagsche raadsleden,
de wethouders Drees en Vrijenhoek
en bestuursleden van den Haagschen
Bestuurdersbond, enz.
Zij werden gevolgd door een vracht
wagen met de opschriften: „Het so
cialisme brengt den Vrede" en:. „Eerst
het ,spel, dan de hel,1' en een paar
honderd personen. Onderweg kwamen
daar nog een stuk of wiat bij. Het
Binnenhof was geheel afgezet door
politie. Alleen de eerstgenoemde per
sonen, o.w. de heeren Alberda, Vlie
gen, Wibaut en Oudegeest, en de vracht
wagen werden op het plein toegelaten.
De rest bleef buiten wachten, onder
het zingen van socialistische liederen.
Nadat de vrachtwagen voor het gebouw
van de Tweede Kamer uitgeladen was
en de talrijke pakjes met lijsten naar
binnen gebracht waren, begaven zich
de acht bovenbedoelde personen naar
binnen. Daar heeft de heer Oudegeest
het petionnement aan den voorzitter
van de Tweede Kamer overhandigd.
Wij mochten er niet bij zijn, maar
naar ons werd meegedeeld, heeft hij
het gedaan onder aanbieding van een
begeleidenden brief. De voorzitter nam
de pakketten in ontvangst; in een paar
minuten was alles afgeloopen.
Op het Binnenhof heeft de heer
Oudegeest 'daarna tot de wachtende
medestanders een korte rede gehouden,
waarin hij zei- dat de regeering nu weet
wat het Nederlandsche volk van de
Vlootwet denkt, en meedeelde, dat hef
aantal verzamelde handteekeni'ngen
1,465,971 bedraagt.
Hierop trok de stoet weer naar de
Prinsegracht, ,waar hij werd ontbonden.
dunkt je daarvan?"
Dat voorstel vond niet veel instem
ming bij Lize, want zij had nu een"
maal niet veel op met weeskinderen.
Doch gewoon zich aan alles wat van
haar zuster kwam te onderwerpen, zei
de zij niets tegen. Dus was het afge
sproken.
Het was een heerlijke zonnige Zon
dagmorgen den volgenden dag, toen de
beide zusters zich op weg naar de kerk
begaven. Zij droegen altijd haar ouder-
wetsche kleeding, en met haar zijden
parasols en korte, gezette gestalten ge
leken zij twee vertegenwoordigers uit
een ander tijdperk.
Onderweg passeerde haar het rijtuig
van haar rijken oom, den bankier
Daalders, die met zijn vrouw ook naar
de kerk ging. Johanna keek hen met
een woedenden blik na. „Daar gaan
ze," sprak ze nijdig, ,,'tls een schande
op Zondag naar de kerk te rijden en in
de week te sjacheren, 'tls een Zon-
dagsche godsdienst, die zij er op na
houden, anders niet".
Aldus luchtte zuster Johanna haar
verontwaardiging tegen haar oom en
tante, die nooit naar haar omkeken
en zich niet eens verwaardigden haar
te groeten als tij ze ontmoetten, De
kerk was de eenige plaats waar zij
elkaar wel ee«e z?g«n
Om 11 uur kwam een deputatie uit
het bestuur van Kerk en Vrede, be
staande uit prof. G. J. Heering, J. B,
Th. Hugenholtz, G. G. van Riel, J. J.
Buskes jr. en A. Elffers, het door deze
vereeniging in omloop gebrachte pe
titionnement met 80.448 handteke
ningen aanbieden.
De jvoarzitter, prof. Heering, over
handigde daarbij een adres, waarin
gezegd wordt, dat zéér vele Neder
landers op godsdienstige gronden be
zwaar maken tegen de voorgenomen
vlootuitbreiding.
De Maatschappij tot bevordering van
Ooft en Tuinbouw in West.-Zeeuwsch-
Vlaanderen heeft aan de Gemeentebe
sturen van Westelijk Z.—Vlaanderen
het volgende adres gezonden: -
Het Bestuur der Maatschappij tot
bevordering van Ooft- en Tuinbouw in
West Zeeuwsch-Viaanderen neemt be
leefd de vrijheid zich tot Uw College
te wenden met hpt navolgende.
Van genoegzame bekendheid is het,
dat de bastaards,'Itijnvlinder - of liever
gezegd ihaar rups - de laatste jaren aan
boomgaarden en houtgewas groote
schade heeft toegebracht. Geen wonder
dan ook', dat de bestrijding van dit
zoo uiterst schadelijke jnsect stelsel
matig en op krachtige wijze ter hand
is genomen.
Waar pok in onze streek de schade
steeds omvangrijker wordt mag het
De bankier Daalders ging niet vaak
naar de kerk. Maar vandaag wilde hij
er zijn, want er kwam een beroemde
dominé spreken. Het was maar een
gewone dorpspredikant maar zijn roep
ging wijd en zijd uit vanwege zijn schit
terend redenaarstalent maar meer nog
door de striemende kracht waarmee
hij door eenvoudige maar beeldrijke
taal de volkszonden geeselde. Overal
waar hij kwam stroomden de menschen
te zamen om hem te hooren.
Zoo 'was het ook in Amsterdam.
Toen de zusters Portmans op den Dam
kwamen, ging een stroom van bezoe
kers de nieuwe Kerk binnen, ,en lang
voor het begin van den dienst was de
kerk vol. Met veel moeite bereikten
de zusters haar vaste bank. Even nadat
zij zaten ging een jong meisje, van slan
ken lichaamsbouw en opvallend aan
trekkelijke verschijning langs haar heen.
Zij drentelde eenige malen heen en
weer, schijnbaar een weinig verlegen,
doordat zij geen plaats kon krijgien
en vele menschen naar haar keken. De
zusters, goedhartig als altijd, wenkten
haar, stonden op van haar plaats en
gaven haar met veel moeite een plaat9
in haar eigen bank.
.(Wordt vetvolgd},