Breskensche Courant 200 100 25 Het geheim der Visschershut Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Viaanderen. Schallapin's meening over den omroep. FEUILLETON Buitenland. Binnenland. Adres. 40ste Jaargang Zaterdag 18 October 1930 Nummer 3573 ABONNEMENT per kwartaal f 1,25; buiten Breskens f 1,40. Buitenland f 6,50 per jaar. Zondagsblad per kwar taal f 0,65; en buiten Breskens f 0,725Bui tenland f3,50 per jaar. Verschijnt: - iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND Advertentiën worden aangenomen tot uiterlijk 1 uur nam. Uitgave: J. C. LE BLEU, Dorpsstraat 35, BRESKENS Tel. 21 Postrekening 70179 ADVERTENTIËN: Van I 5 regels f 0.75; iedere regel meer 15 ent. Ingez. mededeelingen 30 cent per regel. Handelsadüertentiên bij regelabonnement groote korting. Tarief op aan vraag verkrijgbaar. GRA TIS verzekering voor de abonnes tegen ongelukken, en v/el voor de volgende bedragen: gld bij dood r-* y— gld bij ver- y— ✓-v gld bij ver- j s~\ gld bij ver door lies Van een jt I ^es üan een Zf I I lies van een een ongeluk hand of voet oog duim De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen- Verzekering-Maatschappij „Fatum" te s-Gravenhage. gulden bij levens lange ongeschikt heid tot werken gld bij ver lies van een wijsvinger gld bij verlies n III van eiken anderen vinger Dit nummer bestaat uit twee bladen. EERSTE BLAD. Slechte Programma's! Het is niet te loochenen, dat de naam Schaliapin nog steeds als een electrische vonk in het vermaaksleven inslaat, al is de gouden glans, die voorheen dezen beroemden zanger om gaf, jreeds een weinig verbleekt. Des ondanks is Feodor Schaliapin, evenals in vroeger jaren, nog steeds DE sen satie van iedere stad, waar hij optreedt. Altijd nog verdient hij zijn traditioneele drieduizend Dollar per avond, terwijl hij ook nog steeds van verschillende gramofoon-maatschappijen een vorste lijke jaarrente geniet, tegenwoordig zelfs nog meer, dan vroeger. Zulk een verwenden zanger in onze Omroep-studio's te mogen hooreii, ligt wel verre buiten het finantieele be reik van elke Europeesche Omrqep- Maatschappij. Maar daarenboven is de kunstenaar zelf ook al reeds niet bij zonder op een optreden voor de radio gesteld. Zijn oordeel over het algemee- ne niveau van den Omroep dat hij aan een van onze redacteuren mede deelde, is beslist vernietigend: „De Omroepprogramma's zijnj zoo ver |het mij bekend is, afschuwelijk,''' verklaart hij vrijmoedig, „men doet het publiek veel te veel concessie's en van louter concessie's vergeet men de kunst, welke geen concessie's duldt!" „Men mag het mij niet kwalijk ne men, jdat ik zoo open mijne meening weergeef dat is nu eenmaal zoo mijn gewoonte; misschien is het wel een verkeerde gewoonte. In Amerika, waar ik reeds voor de radio heb ge zongen, is het radio-programma een papegaai-achtige weergave van het da- gelijksche leven. Gesprekken repor tage-reclame! Zoo nu en dan krijgt men werkelijk ook wel eens iets goeds te hooren, doch dat gebeurt dan ook zoo uiterst zelden, dat deze uitzendin gen in de „zee van het alledaagsche" geheel ten onder gaan. Het afschuwe lijkste is wel de radio-reclame; daar bij schrikt men dikwijls voor de grofste onwaarheden niet terug. Zoo is het in Amerika verscheidene malen voorge 48. Het geval van Lien had haar geest vermogens lichtelijk aangetast. In eiken man zag zij een roover, die haar doch ters als prooi begeerde, tegen wien zij haar moest beschermen en zij poogde beiden haat in te boezemen tegen alle mannen. Onder idezen somberen onnatuurlijken invloed moest de levensvreugde en le vensenergie der zusters verdorren en de strenge afzondering waarin zij ge houden werden, beschouwden zij als een gevangenis, waaruit zij eerst verlost werden bij den dood harer moeder. Zij stierf binnen "de twee jaar wegge kwijnd door harteleed als gevolg van den schok, dien het weggaan van haar dochter haar gegeven had. Toen hadden de zusters het huis in Leiden verkocht en waren naar deze Woning vertrokken, die haar vader door speculatie gewonnen had. Doch zij bleven haair zelfde eentonige leven Voortzetten. De twee jaren van af zondering hadden hun stempel op haar komen, dat men overal bekend maakte: Schaliapin zingt morgen voor onzen mi crofoon! Eri dan draaide men de vol gende idag eenige gramofoori,- platen van mij af!" „Dit alles tezamen genomen, staat de radio voor mij nog niet op zulk een hoog peil, dat ik het met mijn geweten zou kunnen overeenbrengen wederom voor den Omroep op te tre den". „In Europa is het over het algemeen beter hoewel ook daar het artistieke peil van den Omroep nog niet boven het zeer middelmatige uitkomt. In Frankrijk b.v. laat de Omroep nog zeer veel te wenschen over; het publiek in dit land 'kan nog geen geheele Opera-uitzendjng verwerken. Men moet daarom een afgesloten werk uit elkaar scheuren en het bij stukjes en beet jes, acte voor acte, aan de luisteraars voorzettenvandaag eerste en tweede acte van „Manon" - morgen de derde acte, enz. Hetzelfde geschiedt ook in den Engelschen 'Omroep, hoewel daar tegenwoordig ernstige stappen in de goede richting ondernomen worden. In Duitschland. Oostenrijk en andere lan den worden thans verkorte opera's ten gehoore gebracht. Dit is ook steeds mijn gedachte geweest! De Europee sche muziek staat op een hoog cul tureel len artistiek niveau - dat wedt iedereen Dat men de schitterende ope ra-uitvoeringen van het Scala te Milaan, uit 'Weenen. enz. door de radio kan hooren, is een waar genot - alleen moest het aantal van dergelijke opera uitzendingen worden uitgebreid. Ner gens wordt een volk cultureel zoo door verheven, ials door kunst - kunst, die geen concessie's en beperkingen kent. Hiervan moesten alle programma-lei ders van groote Omroepstations door drongen zijn. Schaliapin is een strenge criticus - maar als iemand het aandurft in het openbaar zóó scherp te veroordeelen, dan is hij daartoe ook zeker gerechtigd. (Nadruk verboden). FRANKRIJK. De overlevenden van de veron gelukte R 101. De Engelsche vice-consul te Parijs heeft Maandag de drie geredden van de R 101 in het hospitaal te Beauvais bezocht. gedrukt, zij hadden zich zoodanig aan den omgang met anderen onttrokken dat zij schier geen kennissen hadden. Terwijl de jaren voorbij gingen wa ren zij eenzaam en alleen geWeven. Wat Lize betreft, zij was een idealiste vol idealen en droombeelden, die haar alleen-zijn als een schrijnend leed voel de en die nimmer de hoop had opge geven, dat nog eens een ridder zou komen om haar hand en hart. Johanna was heel anders. Bij .haar hadden de ideeën van haarmoeder een vruchtbaren grond gevonden en zij was een verstokte mannenhaatster geworden, die er trotsch op was, dat zij geen man noodig had om voor haar te zorgen. En het liefst sprak zij over de zelfstandigheid der vrouw en over de trouweloosheid der mannen, of schoon zij van het laatste niet de min ste ervaring had. Doch hoe verschillend de zusters ook over deze dingen mochten denken, over één ding waren zij het roerend met elkander eens, n.l. dat jonker Albert van Grafhorst een ridderlijke en edele man was. Hij was haar held, met wien zij dweepten, omdat hij eerlijk en trouw genoeg was geweest om met haar zuster te trouwen, ondanks al het ver zet en het feit dat zij maatschappelijk veel lager stond- Hij had zijn woord Disley, de marconist, die de reis met de R. 100 naar Canada mede- inaakte. heeft toen zijn indrukken weer gegeven. Disley sliep, toen hij door een hevigen schok ontwaakte. Hij werd uit zijn kooi geslingerd en lag, met het hoofd omlaag, in een hoogst on gemakkelijke (houding. Hij stond on middellijk op en trachtte naar den ge nerator te komen om den stroom af te snijden en zijn kameraden te waarschu wen. Het luchtschip ging met een hoek van ten minste 30 graden omlaag. Een tweede, nog heviger schok wierp het luchtschip tegen den grond en 'ver oorzaakte de ontploffing. Disley be vond zich op wonderbaarlijke wijze bui ten het schip. Hij werd ernstig aan gezicht en handen gewond. Ernstige overstroomingen, in Frankrijk. De Seine is sedert eenigen tijd onafgebroken jgestegen en het niveau staat :nu reeds meer dan 2 M. boven den normalen stand. De Maine en de Yonne zijn nog steeds wassende. Ook in andere Fransche departementen zijn de Iriviercn in vele gevallen buiten de oevers getreden. In de omgeving van Verdun moesten enkele dorpen ont ruimd worden, als gevolg van de over strooming van de Maas. In sommige dorpen hebben de overstroomingen on rustbarende afmetingen aangenomen, als sinds 1879 niet is voorgekomen. DUITSCHLAND. Bomaanslagen op dokters te Beuthen. Bij dr. Spiecker, een geneesheer te Beuthen, die deskundige is voor het gerechtshof van Oppersilezië, werd een postpakket bezorgd. Mevrouw Spiecker, die 'het pakket in ontvangst nam, bracht het naar de kamer van haar man, waar ook het vierjarig dochtertje vertoefde. Toen dr. Spiecker het pakket opende, ontplofte dit. Het heele vertrek was terstond vol rook. De drie personen, die zich in de kamer bevo.iden, werden slechts licht gewond, hoewel de ont ploffing zeer hevig was. Het 10 cM. dikke blad van een tafel is b.v. geheel verbrijzeld. Politieke motieven schijnen bij dezen aanslag geen rol te hebben gespeeld. Vermoedelijk heeft iemand, die tengevolge van verklaringen van dr. Spiecker door de rechtbank is veroor deeld, het postpakket aan den dokter gezonden. Een zelfde pakket is bezorgd bij dr. Wilhelm, den leider van het mijnwer kersziekenhuis te Beuthen. Dit pakket gehouden, ofschoon het hem alles had gekost en als de zusters over hem spra ken, en dat deden zij dikwijls, dan was het met grenzelooze bewondering. Dan dachten zij ook aan Lien, van wien zij nimmer meer iets gehoord hadden en dan drukte heimwee haar ziel en werd menige traan vergoten. Zoo vinden wij de zusters op een Zaterdagmiddag van een warmen Au gustusdag, terwijl Johanna puffend was neergevallen in een stoel en zeide niet verder te kunnen gaan. Zij hadden altijd een dagmeisje gehad, ondanks haar betrekkelijke armoede, maar omdat het 'bestaan bij de zusters zoo saai en droog was; hield geen enkel meis je het lang bij hen uit. De laatste hadden zij zelf weggestuurd, omdat zij verkwistend was in de huishouding en daarbij snoepachtig. Een maand lang hadden ze het ge probeerd ponder te doen, doch nu kon het ;niet langer, verklaarde Johanna. „Wij imoeten een ander meisje hebbenj Lize," zeide ze terwijl ze driftig af stofte. „Ik zal er terstond werk van maken. Morgenochtend vroeg gaan we naar de kerk. Dan zal ik den weesvader, aanspreken en vragen of hij niet een geschikt meisje voor mij heeft. Wat ontplofte 'eveneens, toen het geopend werd. maar ook hierbij werd gelukkig niemand gewonden. De actie tegen de Vlootwet. Dinsdagochtend om half-elf heeft een deputatie van acht personen, t.w. de voorzitters en secretarissen van de S.D. A.P., van het Nedèrl. Verbond van Vakvereenigingen en van de Eerste en Twee Kamer-fracties van de S.D.A.P., het petitionnement van de S.D.A.P. en het N.V.V. aan den voorzitter van de Tweede Kamer, mr. Van Schaik, ge bracht. Er was hiervoor op de Prinsegracht voor het Volksgebouw een kleine stoet gevormd. Deze bestond uit de vrijwel voltallige besturen van de S.D.A.P. en het N.V.V., de beide soc.-dem. kamer fracties, eenige Haagsche raadsleden, de wethouders Drees en Vrijenhoek en bestuursleden van den Haagschen Bestuurdersbond, enz. Zij werden gevolgd door een vracht wagen met de opschriften: „Het so cialisme brengt den Vrede" en:. „Eerst het ,spel, dan de hel,1' en een paar honderd personen. Onderweg kwamen daar nog een stuk of wiat bij. Het Binnenhof was geheel afgezet door politie. Alleen de eerstgenoemde per sonen, o.w. de heeren Alberda, Vlie gen, Wibaut en Oudegeest, en de vracht wagen werden op het plein toegelaten. De rest bleef buiten wachten, onder het zingen van socialistische liederen. Nadat de vrachtwagen voor het gebouw van de Tweede Kamer uitgeladen was en de talrijke pakjes met lijsten naar binnen gebracht waren, begaven zich de acht bovenbedoelde personen naar binnen. Daar heeft de heer Oudegeest het petionnement aan den voorzitter van de Tweede Kamer overhandigd. Wij mochten er niet bij zijn, maar naar ons werd meegedeeld, heeft hij het gedaan onder aanbieding van een begeleidenden brief. De voorzitter nam de pakketten in ontvangst; in een paar minuten was alles afgeloopen. Op het Binnenhof heeft de heer Oudegeest 'daarna tot de wachtende medestanders een korte rede gehouden, waarin hij zei- dat de regeering nu weet wat het Nederlandsche volk van de Vlootwet denkt, en meedeelde, dat hef aantal verzamelde handteekeni'ngen 1,465,971 bedraagt. Hierop trok de stoet weer naar de Prinsegracht, ,waar hij werd ontbonden. dunkt je daarvan?" Dat voorstel vond niet veel instem ming bij Lize, want zij had nu een" maal niet veel op met weeskinderen. Doch gewoon zich aan alles wat van haar zuster kwam te onderwerpen, zei de zij niets tegen. Dus was het afge sproken. Het was een heerlijke zonnige Zon dagmorgen den volgenden dag, toen de beide zusters zich op weg naar de kerk begaven. Zij droegen altijd haar ouder- wetsche kleeding, en met haar zijden parasols en korte, gezette gestalten ge leken zij twee vertegenwoordigers uit een ander tijdperk. Onderweg passeerde haar het rijtuig van haar rijken oom, den bankier Daalders, die met zijn vrouw ook naar de kerk ging. Johanna keek hen met een woedenden blik na. „Daar gaan ze," sprak ze nijdig, ,,'tls een schande op Zondag naar de kerk te rijden en in de week te sjacheren, 'tls een Zon- dagsche godsdienst, die zij er op na houden, anders niet". Aldus luchtte zuster Johanna haar verontwaardiging tegen haar oom en tante, die nooit naar haar omkeken en zich niet eens verwaardigden haar te groeten als tij ze ontmoetten, De kerk was de eenige plaats waar zij elkaar wel ee«e z?g«n Om 11 uur kwam een deputatie uit het bestuur van Kerk en Vrede, be staande uit prof. G. J. Heering, J. B, Th. Hugenholtz, G. G. van Riel, J. J. Buskes jr. en A. Elffers, het door deze vereeniging in omloop gebrachte pe titionnement met 80.448 handteke ningen aanbieden. De jvoarzitter, prof. Heering, over handigde daarbij een adres, waarin gezegd wordt, dat zéér vele Neder landers op godsdienstige gronden be zwaar maken tegen de voorgenomen vlootuitbreiding. De Maatschappij tot bevordering van Ooft en Tuinbouw in West.-Zeeuwsch- Vlaanderen heeft aan de Gemeentebe sturen van Westelijk Z.—Vlaanderen het volgende adres gezonden: - Het Bestuur der Maatschappij tot bevordering van Ooft- en Tuinbouw in West Zeeuwsch-Viaanderen neemt be leefd de vrijheid zich tot Uw College te wenden met hpt navolgende. Van genoegzame bekendheid is het, dat de bastaards,'Itijnvlinder - of liever gezegd ihaar rups - de laatste jaren aan boomgaarden en houtgewas groote schade heeft toegebracht. Geen wonder dan ook', dat de bestrijding van dit zoo uiterst schadelijke jnsect stelsel matig en op krachtige wijze ter hand is genomen. Waar pok in onze streek de schade steeds omvangrijker wordt mag het De bankier Daalders ging niet vaak naar de kerk. Maar vandaag wilde hij er zijn, want er kwam een beroemde dominé spreken. Het was maar een gewone dorpspredikant maar zijn roep ging wijd en zijd uit vanwege zijn schit terend redenaarstalent maar meer nog door de striemende kracht waarmee hij door eenvoudige maar beeldrijke taal de volkszonden geeselde. Overal waar hij kwam stroomden de menschen te zamen om hem te hooren. Zoo 'was het ook in Amsterdam. Toen de zusters Portmans op den Dam kwamen, ging een stroom van bezoe kers de nieuwe Kerk binnen, ,en lang voor het begin van den dienst was de kerk vol. Met veel moeite bereikten de zusters haar vaste bank. Even nadat zij zaten ging een jong meisje, van slan ken lichaamsbouw en opvallend aan trekkelijke verschijning langs haar heen. Zij drentelde eenige malen heen en weer, schijnbaar een weinig verlegen, doordat zij geen plaats kon krijgien en vele menschen naar haar keken. De zusters, goedhartig als altijd, wenkten haar, stonden op van haar plaats en gaven haar met veel moeite een plaat9 in haar eigen bank. .(Wordt vetvolgd},

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1930 | | pagina 1