Breskensche Courant 25 Het geheim der Visschershut HELDERWIT Herinnering aan Stresemann. Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. C» STIJFSEL FEUILLETON Buitenland. 40ste Jaargang Woensdag 8 October 1930 Nummer 3570 ABONNEMENT: per kwartaal 1,25; buiten Breskcns 1,40. Buitenland 6,50 per jaar. Zondagsblad per kwar taal j 0,65; en buiten Breskens 0,72^Bui tenland f 3,50 per jaar. Verschijnt: - iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND Advertentiën worden aangenomen tot uiterlijk 1 uur nam. Uitgave: J. C. LE BLEU, Dorpsstraat 35, BRESKENS Tel. 21 Postrekening 70179 ADVERTENTIËN: Van 1 5 regels f 0,75; iedere regel meer 15 ent. Ingez. mededeelingen 30 cent per regel. Handclsadoertentiên bij regelabonnemenl groote korting. Tarief op aan vraag verkrijgbaar. CR A TIS verzekering voor de f abonnes tegen ongelukken, en Si III wel voor de volgende bedragen: gulden bij levens- i gld bij dood r—t m* gld bij ver- gld bij ver- j x-n gld bij ver- lange ongeschikt- 11111 door lies van een j( I ^es van een f f üan cen hcid tot werken een ongeluk hand of voet oog duim De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen- Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-GraVenhage. gld bij ver lies van een wijsvinger gld bij verlies III van eiken anderen vinger DOOR IJtmJ IO<i P. PAK ^res't&exA ^vugev. Zijne Excellentie Dr. W. J. Leyds, Gezant der voormalige Zuid-Afrikaansche Bóeren-Repu blieken wijdt ter gelegenheid van de herdenking van den 105en geboortedag van Staatspresident Krijger eenige woorden aan zijn nagedachtenis. Wij zijn er van overtuigd, dat onze lezers deze woorden met instemming lezen en met eerbied zullen terugdenken aan het vele. dat Paul Krüger zoowel voor het Hollandsch-Atrikaansche volk als voor onzen geheelen stam in zijn rijk leven heeft gedaan. De persoon van Krüger. die in al zijn daden blijk gaf een groot én edel mensch te zijn zal onze stamgenooten in Zuid- Afrika tot in lengte van dagen tot lichtend voorbeeld strekken: Gaarne voldoe ik aan uw verzoek om iets te zeggen naar aanleiding van den 10en October a.s.. den dag, waar op President Krüger 105 jaar geleden werd geboren. Ik acht dit zelfs een voorrecht, waar ik dezen merkwhardi- gen man zoo goed gekend heb, wellicht beter dan eenig ander onder de le venden, en diep doordrongen ben van zijn grootheid als mensch en als histo rische figuur. Reeds meermalen heb ik het uitgesproken, dat onder de vele hoogstbekwame menschen, die ik in mijn leven heb leeren kennen er geen is. die in natuurlijke begaafdheid hem rfieeft overtroffen. Zeker, hij had geen onderwijs geno ten, hij kende naar hij zelf toegaf, zelfs zijn eigen taal niet, waaronder hij dan het Nederlandsch niet het Afrikaansch verstond; de geschiedenis, behalve die van de Republieken, was hem vreemd, en daaruit kon hij dus niets leeren. Maar toch, welk een be grip van toestanden en omstandigheden die hem, naar men moest veronderstel len, vreemd waren, welk een ruime blik, waar men bekrompenheid ver wachtte. En hij was bij al zijn ort hodoxie in kerkelijke zaken, inder daad een liberaal denkend manalle kerkgenootschappen b.v. werden bij de toekenning van grond voor kerken en scholen gelijkelijk door hem bedacht. En in de politiek was hij een meester, zoowel in het manoeuvreeren tusschen de binnenlandsche partijen als in het handhaven van zijn standpunt tegenover 45. „Kijk eensj kapitein" begon zij, (het is moeilijk voor mij om deze zaak voor u te verklaren. Ik hoop, dat u begrijpen zult dat een huwelijk tus schen onzen zoon en uw pleegdochter ons niet kan toelachen, hoezeer ik ook van Lien houd. Zulke maatschappelijke afstanden zijn moeilijk te overbruggen. Bovendien, hoe verstandig Lien ook mag zijn, zij bezit niet de minste ont wikkeling en weet van de wereld niets af, terwijl mijn zoon een geleerde is en de wereld alreeds heeft gezien. Kunt u begrijpen wat ik bedoel, kapi tein De visscher gaf haar een knikje van verstandhouding, ten teeken, dat hij het begreep en voegde er aan toe: „lk weet wat u zeggen wiltj mevrouw. Ze passen niet bij elkaar, evenmin als het kasteel en mijn woninkje dat doen. 'tZou niks worden. Als ik 't geweten had was het zoo ver niet eens ge komen, U hebt het zeker ook zoo aan Lien voorgehouden, mevrouw". „Ik heb haar laten zien wat het de Britsche aanmatigingen. Hij is het die, na de Voortrekkers, Zuid-Afrika geleerd heeft te strijden voor vrijheid een les, die nog altijd ter harte wordt genomen. Te Pretoria is dan ook een standbeeld voor hem opgericht, en geen man, die er in Transvaal meer recht op heeft. Laat mij daaraan een woord toevoe gen. Het is mij bekend, dat een co mité er naar streeft om hem ook hier te lande in beeld te vereeuwigen. Steijn heeft reeds zijn monument te Deventer, volkomen terecht. Doch daarnaast be hoort ook Krüger te staan, hij, die Holland en de Hollanders steeds een warm hart heeft toegedragen, en die hier grootendeels de ballingschap van zijn ouden dag heeft gesleten. Van ganscher harte hoop ik. dat het streven van het Utrechtsch Comité zal worden beloond, en Nederland een standbeeld rijker zal worden, waarop het trotsch kan zijn. W. J. LEYDS. (Nadruk verboden). Een jaar geleden is een man ge storven, wiens naam in één decen nium onsterfelijk is geworden, door den rol. die hij in de belangrijke kwes ties der Duitsche buitenlandsche poli tiek heeft gespeeld. Streseman's werk, waarvan de resultaten thans eenigs- zins gezien worden, is nog niet ten volle tot zijn recht gekomen, maar dat het door hem beoogde doel een maal zal worden bereikt heeft Duitsch- land te danken aan het levenswerk van dezen staatsman, die de grondslagen lieert gelegd, waarop de wederopbouw van Duitschland kan worden voltooid. Het politieke werken en streven van Stresemann vloeit geheel natuurlijk voort uit zijn karakter. Hij kon met taaie volharding vasthouden aan een eenmaal gesteld ideaal. Hij was over tuigd van de bruikbaarheid hiervan en ijverde er met vertrouwen en volhar ding voor. Hij werkte voor de afschaf fing der door hem als onwaardig ge voelde bepalingen van het verdrag van Versailles. Hij ging niet met geweld op zijn doel af, hoewel hij over een groote energie beschikte; hij zag in. dat hij hier niet zijn neigingen moest volgen, omdat het succes alleen langs anderen weg te bereiken was. Daarom was hij ook meeg'aand in zijn politiek, zou worden als zij met elkaar trouwden en ofschoon zij nooit zoo ver ge dacht had, begreep zij het toch goed. Toen heb ik haar de vrije keus gelaten om te doen wat ze wilde. Had ze willen blijven en mijn zoon houden aan zijn woord, ik zou er mij niet tegen verzet hebben. Doch ze ging heen en zeide dat mijn zoon haar niet terug zou zien. Nu begrijp ik wat ze daar mee be doelde. Had ik geweten dat het zoo zou gaan, dan zou ik haar hier ge houden hebben, waarlijk kapitein". „Ik geloof het wel, mevrouw. U is altijd goed voor ons geweest. Het moest nu eenmaal zoo. Het kon niet anders. Nu begrijp ik alles beter. Lien kon het hier niet uithouden, want hef zou een voortdurende strijd voor haar geweest zijn als de jonker terugge komen was. Zij wilde u geen verdriet doen en ons niet en daarom heeft het brave kind zichzelf opgeofferd en alles verlaten. Ze is me nu nog dierbaar der dan eerst. Als ik nu maar wist ot ze een veilige plaats gevonden heeft en waar of ze is, dan zou ik alles beter van mij af kunnen zetten". Maar we zullen haar vinden, We moeten haar vinden, kapitein. Als mijn zoon thuiskomt en hoort wat er ge beurd is, dan zal hij als een leeuw zijn en alles bewegen om haar te vin den. En als het dan beslist moet zijn) omdat onbuigzaamheid alles bedorven zou hebben. Hij had een taaie volhar ding en bleef ondanks alle meegaand heid toch op zijn stuk staan. Fouten en tegenslagen overwon hij door zijn toch ook elastische natuur en dan zette hij weer door. Zoo heeft hij de Duit sche buitenlandsche politiek geleid van af de groote „Krach" via Locarno, Genève en Den Haag tot aan de ont ruiming van het Rijnland. Het stijgen en dalen van dien weg was licht en donker voor Duitschland's internationa le positie; maar ook voor Stresemann zelf. Wij zien nu alleen, hoe de toestand geworden is door Stresemann en kun nen ons niet voorstellen, hoe het zonder hem gegaan zou zijn. Duitschland had zich impulsief en radeloos kunnen ver weren, maar dat had dan in het blinde weg en zonder systeem moeten ge beuren. De weg, die Stresemann koos, was daarentegen wel degelijk uitge dacht; hij zag goed in, hoe lang hij was en hoeveel geduld en energie er voor noodig zou zijn, maar hij koos ten minste met .verstand. Er zat lijn in zijn keuze, evenals in de door hem ge voerde politiek. Locarno werd destijds beschouwd als een gebeurtenis op zichzelf, niet als een schakel van een langen Keten. Het toetreden yan Duitschland tot den Volkenbond en zijn verkiezing tot permanent lid, de Haagsche conferentie, het Kelloggpact en de bevrijding van het Rijnland wa ren de andere schakels van dien keten. Nu ziet men pas de lijn, die door alles loopt en die lijn is enkelvoudig en recht en gaat langzaam, maar steeds omhoog. Stresemann heeft deze lijn eerst ge zien en daarna getrokken tegen allen tegenstand en verdachtmaking in. Hij trok die lijn zelf en liet het werk niet over aan anderen. Dat is zijn groo te verdienste. Zijn verdienste als staatsman, maar ook zijn verdienste als mensch, als ziek mensch. Zijn arbeid voor zijn ide aal heeft zijn dood veroorzaakt, omdat voor hem niets anders bestond dan dat ideaal. De doktoren hadden hem gewaarschuwd, zijn vrienden trachtten hem te overreden, hij moest het bed houden, gedwongen door de kwaal, die zijn lichaam sloopte, maar zijn wils kracht overwon dat alles; ziekte, neer slachtigheid, teleurstelling en den te genstand, die hij ondervond bij het doorvoeren van zijn plannen. Strese mann heeft nog gearbeid, toen hij al ten doode opgeschreven was. als zij elkander terugvinden, dan zal ik het beschouwen als een zaak van God en hoe moeilijk het ook voor mi] zou zijn ik zal mij dan niet meer tegen een vereeniging verzetten". Deze belofte kostte aan de jonk vrouw van „Grafhorst" heel wat. Want al haai diepgewortelde inzichten om trent standsverschil, maatschappelijke roeping en de idealen die zij voor haar zoon koesterde, kwamen er tegen in opstand. Zij en haar echtgenoot hadden zich reeds lang een andere bruid ge dacht voor hun jongen, uit dezeltde kringen en zeer rijk, met wie hij zou kunnen schitteren en die hem de finan- cieele middelen zou kunnen verschat ten, om zich zijn pad gemakkelijker te banen. Eenmaal hadden zij hem reeds met haar in aanraking gebracht en men had gemeend een wederzijdsche genegenheid te zien opbloeien. Sinds dien hoopten zij. Doch als het nu zou blijken, dat Gods wil anders was, dat haar zoon voor een ander bestemd was, voor een, die in maatschappelijken zin gesproken ver, zeer ver beneden hem stond, wel, dan was de adellijke vrouw bereid haar idealen, haar hoop en haar vooroordeelen ten offer te brengen, Maar dat kostte haar veel en in haar hart bleef zij de hoop koeste ren, dat het niet zoo zou zijn en dat God het anders beschikte. Hij heeft van vroeg tot laat gewerkt aan zijn schrijftafeL in het Parlement' in de vergaderingen der fracties, op het podium van den Volkenbondhij heeft toespraken gehouden, te Genève achter de schermen geconfereerd, in brochures en geschriften, in kranten en redevoe ringen enz., voor zijn ideaal geijverd, hij heeft vergaderd met leden van het Kabinet, met vooraanstaande industriee- len uit het binnen- en buitenland. Zoo heeft hij tot zijn dood toe ge leefd, gedacht en gestreden voor het groote doel: de wederopbouw van Duitschland. Hij heeft die echter niet mogen be leven. Wel zag hij den dageraad moei zaam doorbreken, toen de bezetting van het Rijnland werd opgeheven. Het eerste deel van den af te leggen weg was achter den rug Het beleven van den vooruitgang, die daarna en daardoor mogelijk werd en het mede werken aan dien vooruitgang was ech ter niet voor hem weggelegd. (Nadruk verboden). AMERIKA. Het zaken doen met Amerika. The Netherlands Chamber of Com merce in New York, Inc. geeft enkele nuttige wenken ten aanzien van hetgeen cje buitenlander in acht moet nemen om met Amerika zaken te kunnen doen. Wij hebben, zoo lezen wij, meermalen gewezen op de noodzakelijkheid om zich te voegen naar de gewoonten van het land waarmede een buiten lander zaken wil doen. Dit geldt in het bijzonder voor Amerika. Nergens an ders ter wereld let men zooveel op het uiterlijk als in de Vereenigde Staten. Eerste indrukken bepalen meestal de mogelijkheid of onmogelijkheid om ver dere onderhandelingen aan te knoopen, Amerika is nu eenmaal een land van oppervlakkigheden. „Putting up a front" is de geijkte Amerikaansche term om een „goed figuur" aan te duiden. Het voorkomen van een handelsreizi ger, de vertegenwoordiger van een zaak, het postpapier van die zaak en de manier waarop zij hun brieven schrijven moeten de juiste impressie verwekken, willen zij kans hebben Om tot zaken te komen met de Amerikaan sche firma. De Amerikaansche psycho logie in deze is moeilijk te verklaren HOOFDSTUK XV. De twee zusters. „Och arme, ik kan niet meer. Het is me onmogelijk om vandaag nog een slag werk te doen. We begin nen zachtjes aan oud te worden. Lize en ik kunnen het alleen toch niet meer af". Met deze woorden, die hijgend uit gesproken werden, zonk mejuffrouw Jo hanna in een stoel en wuifde haar bezweet, dik gelaat koelte toe met de plümeau, waarmee zij aan 'twerk was geweest. Zij was een gezette dame- die omstreeks vijftig jaar kon tellei(. tamelijk klein en gezet van gestalte, met een trek van goedmoedigheid en welgedaanheid op het gelaat. De ande re, rot wie zij sprak, had haar twee lingzuster kunnen zijn, zoo sprekend geleken zij op elkaar. Dat waren de gezusters Portmans. „Ik ben nu al sinds vanmorgen acht uur op de been," ging de ver moeide Johanna voort, „en wat heb ik nu uitgevoerd? ik geloof, dat ik van avond nog niet klaar ben. Foei, foei, wat een leven, 'tls toch geen doen voor ons, het werk van een dienst meisje. Wij hadden Betje niet weg moeten sturen, Lize» dat was dom van SMIS'1! Z in enkele woorden, doch het is een fase in het Amerikaansche zakenleven van het gfootste belang „paramout im portance" zooals we hier zeggen en iets dat wel terdege door buitenlanders bestudeerd mag worden alvorens zij trachten betrekkingen aan te knoopen. Mogen wij even wijzen op enkele voorbeelden van een „slecht figuur," die ons den laatsten tijd uit Nederland bereikt hebben Eenige weken geleden kregen wij be zoek van een Nederlander, pas in Ame rika aangekomen. Ons kantoormeisje, een Amerikaansche, die vooralsnog niet geheel en al op de hoogte is van de Nederlandsche zeden en gewoonten, presenteerde ons zijn kaartje met de vrijmoedige Amerikaansche opmerking: „Hier is iemand die vermoedelijk naar een baantje komt vragen hij ziet er uit alsof hij vannacht op een park bankje geslapen heeft". Als de man zulk een indruk maakt op een kantoor meisje, welken indruk zal hij dan ma ken als hij het privékantoor van een groot zakenman binnenstapt als verte genwoordiger van een Nederlandsche firma? Toevallig was het iemand, die te Voren per brief aan ons aangekon digd werd. Hij nam het ons niet kwa lijk toen wij de opmerking maakten, dat hij zijn haar moest laten knippen, zijn kieeren moest laten oppersen en zijn tanden moest laten reinigen vooral eer hij zijn opwachting kon maken op kantoren waar wij hem wilden intro ducé eren. De Amerikaan mag gemoedelijk on- „Zooi zoo, zeg je dat" ant woordde de aangesprokene met een bromstem, die niets op de stem van een vrouw geleek. „Ben je dan al ver geten, dat je haar in de Kalverstraat ontmoette met je beste japon aan en dat zij een pond van de beste boter alleen in de week opat. Praat toch niet meer over dat creatuur," besloot jufftouw Lize met een verachtelijken blik uit haar grijze groote oogen, ter wijl zij voortging de kleuren op haar palet te mengen voor het schilderstuk, waarmee zij bezig was. Wat zij doende was te schilderen zou men niet direct hébben kunnen zeggen. Op den allereersten blik leek het een of ander gedrocht uit den voorwereldlijken staat, doch bij nader toezien scheen er eenige gelijkenis te bestaan tusschen de voorstelling van de schilderij en de andere zuster, al thans wat vorm en gestalte betrof, Schilderen was de geliefde bezigheid van Lize Portmans, doch het was een gruwel in de oogen van haar zuster Johanna, omdat zij nog nooit iets be hoorlijks had kunnen voortbrengen, om dat zij de huishoudelijke plichten er om verzaakte en omdat het geld kostte. (Wondt vervolgd),»

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1930 | | pagina 1