Breskensche Courant
25
Het geheim der Visschershut
HELDERWIT
Herinnering aan Stresemann.
Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
C» STIJFSEL
FEUILLETON
Buitenland.
40ste Jaargang
Woensdag 8 October 1930
Nummer 3570
ABONNEMENT:
per kwartaal 1,25;
buiten Breskcns 1,40.
Buitenland 6,50 per
jaar.
Zondagsblad per kwar
taal j 0,65; en buiten
Breskens 0,72^Bui
tenland f 3,50 per jaar.
Verschijnt:
- iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND
Advertentiën worden aangenomen tot uiterlijk 1 uur nam.
Uitgave:
J. C. LE BLEU, Dorpsstraat 35, BRESKENS
Tel. 21 Postrekening 70179
ADVERTENTIËN:
Van 1 5 regels f 0,75;
iedere regel meer 15 ent.
Ingez. mededeelingen 30
cent per regel.
Handclsadoertentiên bij
regelabonnemenl groote
korting. Tarief op aan
vraag verkrijgbaar.
CR A TIS verzekering voor de f
abonnes tegen ongelukken, en Si III
wel voor de volgende bedragen:
gulden bij levens- i gld bij dood r—t m* gld bij ver- gld bij ver- j x-n gld bij ver-
lange ongeschikt- 11111 door lies van een j( I ^es van een f f üan cen
hcid tot werken een ongeluk hand of voet oog duim
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen- Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-GraVenhage.
gld bij ver
lies van een
wijsvinger
gld bij verlies
III van eiken
anderen vinger
DOOR
IJtmJ IO<i P. PAK
^res't&exA ^vugev.
Zijne Excellentie Dr. W. J.
Leyds, Gezant der voormalige
Zuid-Afrikaansche Bóeren-Repu
blieken wijdt ter gelegenheid van
de herdenking van den 105en
geboortedag van Staatspresident
Krijger eenige woorden aan zijn
nagedachtenis.
Wij zijn er van overtuigd, dat
onze lezers deze woorden met
instemming lezen en met eerbied
zullen terugdenken aan het vele.
dat Paul Krüger zoowel voor
het Hollandsch-Atrikaansche volk
als voor onzen geheelen stam
in zijn rijk leven heeft gedaan.
De persoon van Krüger. die
in al zijn daden blijk gaf een
groot én edel mensch te zijn
zal onze stamgenooten in Zuid-
Afrika tot in lengte van dagen
tot lichtend voorbeeld strekken:
Gaarne voldoe ik aan uw verzoek
om iets te zeggen naar aanleiding van
den 10en October a.s.. den dag, waar
op President Krüger 105 jaar geleden
werd geboren. Ik acht dit zelfs een
voorrecht, waar ik dezen merkwhardi-
gen man zoo goed gekend heb, wellicht
beter dan eenig ander onder de le
venden, en diep doordrongen ben van
zijn grootheid als mensch en als histo
rische figuur. Reeds meermalen heb ik
het uitgesproken, dat onder de vele
hoogstbekwame menschen, die ik in
mijn leven heb leeren kennen er geen
is. die in natuurlijke begaafdheid hem
rfieeft overtroffen.
Zeker, hij had geen onderwijs geno
ten, hij kende naar hij zelf toegaf,
zelfs zijn eigen taal niet, waaronder
hij dan het Nederlandsch niet het
Afrikaansch verstond; de geschiedenis,
behalve die van de Republieken, was
hem vreemd, en daaruit kon hij dus
niets leeren. Maar toch, welk een be
grip van toestanden en omstandigheden
die hem, naar men moest veronderstel
len, vreemd waren, welk een ruime
blik, waar men bekrompenheid ver
wachtte. En hij was bij al zijn ort
hodoxie in kerkelijke zaken, inder
daad een liberaal denkend manalle
kerkgenootschappen b.v. werden bij de
toekenning van grond voor kerken en
scholen gelijkelijk door hem bedacht.
En in de politiek was hij een meester,
zoowel in het manoeuvreeren tusschen
de binnenlandsche partijen als in het
handhaven van zijn standpunt tegenover
45.
„Kijk eensj kapitein" begon zij,
(het is moeilijk voor mij om deze zaak
voor u te verklaren. Ik hoop, dat u
begrijpen zult dat een huwelijk tus
schen onzen zoon en uw pleegdochter
ons niet kan toelachen, hoezeer ik ook
van Lien houd. Zulke maatschappelijke
afstanden zijn moeilijk te overbruggen.
Bovendien, hoe verstandig Lien ook
mag zijn, zij bezit niet de minste ont
wikkeling en weet van de wereld niets
af, terwijl mijn zoon een geleerde is
en de wereld alreeds heeft gezien.
Kunt u begrijpen wat ik bedoel, kapi
tein
De visscher gaf haar een knikje van
verstandhouding, ten teeken, dat hij
het begreep en voegde er aan toe:
„lk weet wat u zeggen wiltj mevrouw.
Ze passen niet bij elkaar, evenmin als
het kasteel en mijn woninkje dat doen.
'tZou niks worden. Als ik 't geweten
had was het zoo ver niet eens ge
komen, U hebt het zeker ook zoo
aan Lien voorgehouden, mevrouw".
„Ik heb haar laten zien wat het
de Britsche aanmatigingen. Hij is het
die, na de Voortrekkers, Zuid-Afrika
geleerd heeft te strijden voor vrijheid
een les, die nog altijd ter harte wordt
genomen. Te Pretoria is dan ook een
standbeeld voor hem opgericht, en geen
man, die er in Transvaal meer recht
op heeft.
Laat mij daaraan een woord toevoe
gen. Het is mij bekend, dat een co
mité er naar streeft om hem ook hier
te lande in beeld te vereeuwigen. Steijn
heeft reeds zijn monument te Deventer,
volkomen terecht. Doch daarnaast be
hoort ook Krüger te staan, hij, die
Holland en de Hollanders steeds een
warm hart heeft toegedragen, en die
hier grootendeels de ballingschap van
zijn ouden dag heeft gesleten. Van
ganscher harte hoop ik. dat het streven
van het Utrechtsch Comité zal worden
beloond, en Nederland een standbeeld
rijker zal worden, waarop het trotsch
kan zijn.
W. J. LEYDS.
(Nadruk verboden).
Een jaar geleden is een man ge
storven, wiens naam in één decen
nium onsterfelijk is geworden, door
den rol. die hij in de belangrijke kwes
ties der Duitsche buitenlandsche poli
tiek heeft gespeeld. Streseman's werk,
waarvan de resultaten thans eenigs-
zins gezien worden, is nog niet ten
volle tot zijn recht gekomen, maar
dat het door hem beoogde doel een
maal zal worden bereikt heeft Duitsch-
land te danken aan het levenswerk van
dezen staatsman, die de grondslagen
lieert gelegd, waarop de wederopbouw
van Duitschland kan worden voltooid.
Het politieke werken en streven van
Stresemann vloeit geheel natuurlijk
voort uit zijn karakter. Hij kon met
taaie volharding vasthouden aan een
eenmaal gesteld ideaal. Hij was over
tuigd van de bruikbaarheid hiervan en
ijverde er met vertrouwen en volhar
ding voor. Hij werkte voor de afschaf
fing der door hem als onwaardig ge
voelde bepalingen van het verdrag van
Versailles. Hij ging niet met geweld
op zijn doel af, hoewel hij over een
groote energie beschikte; hij zag in.
dat hij hier niet zijn neigingen moest
volgen, omdat het succes alleen langs
anderen weg te bereiken was. Daarom
was hij ook meeg'aand in zijn politiek,
zou worden als zij met elkaar trouwden
en ofschoon zij nooit zoo ver ge
dacht had, begreep zij het toch goed.
Toen heb ik haar de vrije keus gelaten
om te doen wat ze wilde. Had ze willen
blijven en mijn zoon houden aan zijn
woord, ik zou er mij niet tegen verzet
hebben. Doch ze ging heen en zeide
dat mijn zoon haar niet terug zou
zien. Nu begrijp ik wat ze daar mee be
doelde. Had ik geweten dat het zoo
zou gaan, dan zou ik haar hier ge
houden hebben, waarlijk kapitein".
„Ik geloof het wel, mevrouw. U
is altijd goed voor ons geweest. Het
moest nu eenmaal zoo. Het kon niet
anders. Nu begrijp ik alles beter. Lien
kon het hier niet uithouden, want hef
zou een voortdurende strijd voor haar
geweest zijn als de jonker terugge
komen was. Zij wilde u geen verdriet
doen en ons niet en daarom heeft het
brave kind zichzelf opgeofferd en alles
verlaten. Ze is me nu nog dierbaar
der dan eerst. Als ik nu maar wist ot
ze een veilige plaats gevonden heeft
en waar of ze is, dan zou ik alles beter
van mij af kunnen zetten".
Maar we zullen haar vinden, We
moeten haar vinden, kapitein. Als mijn
zoon thuiskomt en hoort wat er ge
beurd is, dan zal hij als een leeuw
zijn en alles bewegen om haar te vin
den. En als het dan beslist moet zijn)
omdat onbuigzaamheid alles bedorven
zou hebben. Hij had een taaie volhar
ding en bleef ondanks alle meegaand
heid toch op zijn stuk staan. Fouten
en tegenslagen overwon hij door zijn
toch ook elastische natuur en dan zette
hij weer door. Zoo heeft hij de Duit
sche buitenlandsche politiek geleid van
af de groote „Krach" via Locarno,
Genève en Den Haag tot aan de ont
ruiming van het Rijnland. Het stijgen
en dalen van dien weg was licht en
donker voor Duitschland's internationa
le positie; maar ook voor Stresemann
zelf.
Wij zien nu alleen, hoe de toestand
geworden is door Stresemann en kun
nen ons niet voorstellen, hoe het zonder
hem gegaan zou zijn. Duitschland had
zich impulsief en radeloos kunnen ver
weren, maar dat had dan in het blinde
weg en zonder systeem moeten ge
beuren. De weg, die Stresemann koos,
was daarentegen wel degelijk uitge
dacht; hij zag goed in, hoe lang hij
was en hoeveel geduld en energie er
voor noodig zou zijn, maar hij koos ten
minste met .verstand. Er zat lijn in
zijn keuze, evenals in de door hem ge
voerde politiek. Locarno werd destijds
beschouwd als een gebeurtenis op
zichzelf, niet als een schakel van een
langen Keten. Het toetreden yan
Duitschland tot den Volkenbond en
zijn verkiezing tot permanent lid, de
Haagsche conferentie, het Kelloggpact
en de bevrijding van het Rijnland wa
ren de andere schakels van dien keten.
Nu ziet men pas de lijn, die door
alles loopt en die lijn is enkelvoudig
en recht en gaat langzaam, maar steeds
omhoog.
Stresemann heeft deze lijn eerst ge
zien en daarna getrokken tegen allen
tegenstand en verdachtmaking in. Hij
trok die lijn zelf en liet het werk
niet over aan anderen. Dat is zijn groo
te verdienste.
Zijn verdienste als staatsman, maar
ook zijn verdienste als mensch, als
ziek mensch. Zijn arbeid voor zijn ide
aal heeft zijn dood veroorzaakt, omdat
voor hem niets anders bestond dan
dat ideaal. De doktoren hadden hem
gewaarschuwd, zijn vrienden trachtten
hem te overreden, hij moest het bed
houden, gedwongen door de kwaal,
die zijn lichaam sloopte, maar zijn wils
kracht overwon dat alles; ziekte, neer
slachtigheid, teleurstelling en den te
genstand, die hij ondervond bij het
doorvoeren van zijn plannen. Strese
mann heeft nog gearbeid, toen hij al
ten doode opgeschreven was.
als zij elkander terugvinden, dan zal
ik het beschouwen als een zaak van
God en hoe moeilijk het ook voor mi]
zou zijn ik zal mij dan niet meer
tegen een vereeniging verzetten".
Deze belofte kostte aan de jonk
vrouw van „Grafhorst" heel wat. Want
al haai diepgewortelde inzichten om
trent standsverschil, maatschappelijke
roeping en de idealen die zij voor haar
zoon koesterde, kwamen er tegen in
opstand. Zij en haar echtgenoot hadden
zich reeds lang een andere bruid ge
dacht voor hun jongen, uit dezeltde
kringen en zeer rijk, met wie hij zou
kunnen schitteren en die hem de finan-
cieele middelen zou kunnen verschat
ten, om zich zijn pad gemakkelijker
te banen. Eenmaal hadden zij hem
reeds met haar in aanraking gebracht
en men had gemeend een wederzijdsche
genegenheid te zien opbloeien. Sinds
dien hoopten zij. Doch als het nu zou
blijken, dat Gods wil anders was, dat
haar zoon voor een ander bestemd was,
voor een, die in maatschappelijken
zin gesproken ver, zeer ver beneden
hem stond, wel, dan was de adellijke
vrouw bereid haar idealen, haar hoop
en haar vooroordeelen ten offer te
brengen, Maar dat kostte haar veel en
in haar hart bleef zij de hoop koeste
ren, dat het niet zoo zou zijn en dat
God het anders beschikte.
Hij heeft van vroeg tot laat gewerkt
aan zijn schrijftafeL in het Parlement'
in de vergaderingen der fracties, op het
podium van den Volkenbondhij heeft
toespraken gehouden, te Genève achter
de schermen geconfereerd, in brochures
en geschriften, in kranten en redevoe
ringen enz., voor zijn ideaal geijverd,
hij heeft vergaderd met leden van het
Kabinet, met vooraanstaande industriee-
len uit het binnen- en buitenland.
Zoo heeft hij tot zijn dood toe ge
leefd, gedacht en gestreden voor het
groote doel: de wederopbouw van
Duitschland.
Hij heeft die echter niet mogen be
leven. Wel zag hij den dageraad moei
zaam doorbreken, toen de bezetting
van het Rijnland werd opgeheven. Het
eerste deel van den af te leggen weg
was achter den rug Het beleven
van den vooruitgang, die daarna en
daardoor mogelijk werd en het mede
werken aan dien vooruitgang was ech
ter niet voor hem weggelegd.
(Nadruk verboden).
AMERIKA.
Het zaken doen met Amerika.
The Netherlands Chamber of Com
merce in New York, Inc. geeft enkele
nuttige wenken ten aanzien van hetgeen
cje buitenlander in acht moet nemen
om met Amerika zaken te kunnen
doen.
Wij hebben, zoo lezen wij, meermalen
gewezen op de noodzakelijkheid om
zich te voegen naar de gewoonten
van het land waarmede een buiten
lander zaken wil doen. Dit geldt in het
bijzonder voor Amerika. Nergens an
ders ter wereld let men zooveel op het
uiterlijk als in de Vereenigde Staten.
Eerste indrukken bepalen meestal de
mogelijkheid of onmogelijkheid om ver
dere onderhandelingen aan te knoopen,
Amerika is nu eenmaal een land van
oppervlakkigheden. „Putting up a front"
is de geijkte Amerikaansche term om
een „goed figuur" aan te duiden.
Het voorkomen van een handelsreizi
ger, de vertegenwoordiger van een
zaak, het postpapier van die zaak en
de manier waarop zij hun brieven
schrijven moeten de juiste impressie
verwekken, willen zij kans hebben Om
tot zaken te komen met de Amerikaan
sche firma. De Amerikaansche psycho
logie in deze is moeilijk te verklaren
HOOFDSTUK XV.
De twee zusters.
„Och arme, ik kan niet meer.
Het is me onmogelijk om vandaag
nog een slag werk te doen. We begin
nen zachtjes aan oud te worden. Lize
en ik kunnen het alleen toch niet meer
af".
Met deze woorden, die hijgend uit
gesproken werden, zonk mejuffrouw Jo
hanna in een stoel en wuifde haar
bezweet, dik gelaat koelte toe met de
plümeau, waarmee zij aan 'twerk was
geweest. Zij was een gezette dame-
die omstreeks vijftig jaar kon tellei(.
tamelijk klein en gezet van gestalte,
met een trek van goedmoedigheid en
welgedaanheid op het gelaat. De ande
re, rot wie zij sprak, had haar twee
lingzuster kunnen zijn, zoo sprekend
geleken zij op elkaar. Dat waren de
gezusters Portmans.
„Ik ben nu al sinds vanmorgen
acht uur op de been," ging de ver
moeide Johanna voort, „en wat heb ik
nu uitgevoerd? ik geloof, dat ik van
avond nog niet klaar ben. Foei, foei,
wat een leven, 'tls toch geen doen
voor ons, het werk van een dienst
meisje. Wij hadden Betje niet weg
moeten sturen, Lize» dat was dom van
SMIS'1!
Z
in enkele woorden, doch het is een
fase in het Amerikaansche zakenleven
van het gfootste belang „paramout im
portance" zooals we hier zeggen en iets
dat wel terdege door buitenlanders
bestudeerd mag worden alvorens zij
trachten betrekkingen aan te knoopen.
Mogen wij even wijzen op enkele
voorbeelden van een „slecht figuur,"
die ons den laatsten tijd uit Nederland
bereikt hebben
Eenige weken geleden kregen wij be
zoek van een Nederlander, pas in Ame
rika aangekomen. Ons kantoormeisje,
een Amerikaansche, die vooralsnog niet
geheel en al op de hoogte is van de
Nederlandsche zeden en gewoonten,
presenteerde ons zijn kaartje met de
vrijmoedige Amerikaansche opmerking:
„Hier is iemand die vermoedelijk naar
een baantje komt vragen hij ziet
er uit alsof hij vannacht op een park
bankje geslapen heeft". Als de man
zulk een indruk maakt op een kantoor
meisje, welken indruk zal hij dan ma
ken als hij het privékantoor van een
groot zakenman binnenstapt als verte
genwoordiger van een Nederlandsche
firma? Toevallig was het iemand, die
te Voren per brief aan ons aangekon
digd werd. Hij nam het ons niet kwa
lijk toen wij de opmerking maakten,
dat hij zijn haar moest laten knippen,
zijn kieeren moest laten oppersen en
zijn tanden moest laten reinigen vooral
eer hij zijn opwachting kon maken
op kantoren waar wij hem wilden intro
ducé eren.
De Amerikaan mag gemoedelijk on-
„Zooi zoo, zeg je dat" ant
woordde de aangesprokene met een
bromstem, die niets op de stem van
een vrouw geleek. „Ben je dan al ver
geten, dat je haar in de Kalverstraat
ontmoette met je beste japon aan en
dat zij een pond van de beste boter
alleen in de week opat. Praat toch
niet meer over dat creatuur," besloot
jufftouw Lize met een verachtelijken
blik uit haar grijze groote oogen, ter
wijl zij voortging de kleuren op haar
palet te mengen voor het schilderstuk,
waarmee zij bezig was.
Wat zij doende was te schilderen
zou men niet direct hébben kunnen
zeggen. Op den allereersten blik leek
het een of ander gedrocht uit den
voorwereldlijken staat, doch bij nader
toezien scheen er eenige gelijkenis
te bestaan tusschen de voorstelling van
de schilderij en de andere zuster, al
thans wat vorm en gestalte betrof,
Schilderen was de geliefde bezigheid
van Lize Portmans, doch het was een
gruwel in de oogen van haar zuster
Johanna, omdat zij nog nooit iets be
hoorlijks had kunnen voortbrengen, om
dat zij de huishoudelijke plichten er
om verzaakte en omdat het geld kostte.
(Wondt vervolgd),»