Breskensche Courant
Het geheim der Visschershut
Langs de Scheldeboorden
Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
Raadsvergadering
Aardenburg.
2)\a\\aaxvsc\ve \>ne$
FEUILLETON
39ste Jaargang
Woensdag 3 September 1930
Nummer 3560
ABONNEMENT:
per kwartaal 1,25;
buiten Breskens 1,40.
Buitenland 6,50 per
jaar.
Zondagsblad per kwar
taal J 0,65; en buiten
Breskens f 0,725Bui
tenland f 3,50 per jaar.
Verschijnt:
iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND
Advertentiën worden aangenomen tot uiterlijk 1 uur n,t<n.
Uitgave:
J. C. LE BLEU, Dorpsstraat 35, BRESKENS
Tel. 21 Postrekening 70179
ADVERTENTIËN:
Van I 5 regel3 f 0,75;
iedere regel meer 15 ent.
Ingez. mcdcdeelingen 30
cent per regel.
Handel,advertentiin bij
regelabonnemenl grootc
korting. Tarief op aan
vraag verkrijgbaar.
GRATIS verzekering voor de s-\ y-\ gulden bij levens- 7 S^l kij dood r-y gld bij ver- F* kij oer- j /-* gld bij ver- gld bij oer- v gld bij verlies
abonné s tegen ongelukken, en (1(1 lange ongeschikt- II II I door J lies van een J l'es l'a" ecn 4(can een J 'leJ van ren ff/ üan Aken
Drel voor de volgende bedragen: hcid tot werken een ongeluk hand of voet oog duim wijsvinger anderen vinger
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallcn-Verzckering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage.
de en gemoedelijke bevolking leert ken
nen. zal toestemmen dat een bezoek aan
Zeeuwsch-Vlaanderen niet is een ge
vaarlijk experiment of een verspilde
vaeantie maar een tocht naar een deel
van ons vaderland, dat ruime belang
stelling waard is. Een verkennings
tocht naar Zeelands zuidelijkst gedeelte
kan een blijde verrassing, een interes
sante ontdekking fijn. heide uw weg
in den vacantietijd nu of later
dan ook naar ZeeuwschVlaanderen!
En begin met Breskens. dat ge zoo
gemakkelijk bereiken kunt. Want of ge
voor een bezoek aan deze opkomende
badplaats via Vlissingen uit het hooge
Noorden komt- dan wel uit het Zuiden,
van het Belgische strand, er is in beide
gevallen een goede verbinding.
Dat alleen reeds waren gunstige fac
toren voor Breskens als badplaats
want de opkomst als zoodanig dateert
nog slechts van de laatste twee a drie
jaren. Maar verschillende perspectieven
openden zich die in den grond van de
zaak het eenige en voornaamste uit
gangspunt vormden: een rustig, mooi
strand (ongeveer 4 kilometer, met lage
duinen) en een prachtig uitzidht over
de Westerschelde met haar zeer drukke
scheepvaart van en naar Antwerpen'
Gent en Terneuzen.
Weliswaar mist Breskens de hooge
duinenrijen die men elders aantreft,
maar dit gemis wordt in ruim mate
gecompenseerd door de aanwezigheid
van datgene wat men op vele andere
badplaatsen tevergeefs zoekt Want de
bezoeker, dien de mondaine drukte nief
bevredigt, maar die juist aan een kalme
en rustige omgeving zijn voorkeur
geeft zal zijn keus doen vallen op
een plaats als Breskens. Boven andere
badplaatsen in ons land. die eveneens
een rustig en vrij strand hebben, bezit
Breskens nog dezen voorsprong, dat
het zoo gunstig gelegen is ten opzichte
van een mooi gedeelte van België. Men
Is niet uitsluitend op Zeeuwsch -Vlaan
deren of Breskens aangewezeneen
bezoek aan Brugge bijvoorbeeld is een
interessante trip voor den vreemdeling,
die zijn vaeantie in Breskens door
brengt.
„Breskens aan de Schelde" zal in
dien de voorteekenen niet bedriegen
een badplaats worden, die in steeds
toenemende mate haar deel opvraagt
van het bezoek aan strand en duin.
Dankbaar constateert de vereenigirrg
voor vreemdelingenverkeer dat mede
tengevolge van haar uitgebreide en in
tensieve propaganda, het strandbezoek
regelmatig toeneemt. En zij kan er van
verzekerd zijn dat ieder die Breskens
bezoekt en een rustig strand prefereert
een propagandist méér is voor deze
opkomende badplaats,
o
Herhaalde malen is in zeer waar
deerenden zin gesproken over de duinen
en het strand van Cadzand. En terecht.
Want de duinenrij, door steeds toe-
nemenden uitbouw van de Belgische
badplaatsen op dat gedeelte als vrije
wandelplaats schier ge'neel tot verdwij
nen gedoemd, heeft op Nederlandsch
grondgebied vrijwel geheel den ongerep
ten vorm weten te handhaven.
Dat zal misschien een quaestie van
jaren zijn; want plaatsen als Blanken-
berghe en Knocke leveren het bewijs,
dat door aanleg van boulevards enz.,
de duinen veel van hun aantrekkelijk
heid en bekoring verliezen.
Tevens heeft het strand van Cadzand
ti^r alle eigenschappen, die het zoo
uitermate geschikt doen Zijn voor de
genen die alle drukte voor een wijle
ontvluchten willen, om bij duin en zee
weldoende rust te genieten. Een va-
cantie-oord dat geen hooge kosten mee
brengt, en toch veel te genieten geeft
Zeeland dat is het land van de
zee. Zij maakt elk bezoek aan dit
gewest tot een feest- den vreemdeling
tot een vriend, den bekende tot een
beminde.
Staande aan de oevers van den sttoom
die 's lands vreeze en vreugde is. zegt
ge het Cyriel VersChaeve na:
Hier gaan ze voorbij in eeuwig ge
ldein
de baren der zee in 't zonnege-
[schijn
zij zwellen nu aan en glinsteren
[wat,
met schitterend schuim haar krui-
[nen bespat
hun glorie is 't maar die 't vallen
[voorspelt
daar ploffen ze neer op 't maatlooze
[veld.
daar konkelt het sChuim. bij vlok
ken, alleen,
en andere baren golven reeds heen,
Zon, zomer, zilte zeelucht,
Zeeland
'N3AO NV A 1 -V f
Vrijdag kwam de Raad dezer ge
meente m openbare vergadering bijeen
onder leiding van den edelachtbaren
heer Burgemeester Th. M. Overmaat.
Van Mevrouw Van den Btoecke was
(van onzen eigen coirespondent),
Het Fascisme in het Buitenland.
Rome, September 1930.
Waar heden ten dage ook Italianen
in het buitenland verblijven, bevinden
zich fascisten. Want net fascisme slaat
niet toe. dat een zijner aanhangers door
vertrek naar het buitenland afvallig
wordt. Het is vrijwel onmogelijk om ais
vreemdeling Italiaan te worden, maar
het is evengoed vrijwel onmogelijk om
als Italiaan zich af te wenden van 'net
fascisme. Ziehier een van de overeen
komsten van Mussolini's leer met die
van Lenin.
Arbeiders kunnen toestemming krij
gen om voor een bepaalde termijn in
het buitenland te werken, b.v. in Frank
rijk, maar zij worden streng bewaakt
door fascistische agenten. IX-ze controle
geschiedt aoor consulaten, welke in
aantal, en wat personeel betreft zeer
zijn versterkt. De arbeider moet lid-wor
den van de plaatselijke „Fascio," die
hem bescnermt voor den omgang met
inwoners van het land. Hij leert niets
van de taal van het land, enkel en
alleen de weinige uitdrukkingen, welke
voor den arbeid nbodzakelijk zijn. Is de
Italiaansche arbeider vrij. dan komt de
„Dopo lavoro" op de proppen. Onder
Dopo lavoro - letterlijk vertaald: na het
weijkl - verstaat men de georganiseerde:
fascistische verpoozing, bestaande uit
sport, voordrachten en bioscoopvoor
stellingen. Op deze wijze wondt er
zorg voor gedragen, dat de arbeiders
voortdurend „fascistisch" worden bezig
gehouden. Men ontkomt er niet aan!
Als de arbeider het in zijn hoofd heeft
gehaald, om de kranten van de staat,
waar hij vertoeft te lezen, inplaats van
de meestal vervelende fascistische bla
den, dan krijgt hij oogenblikkelijk van
den consul een waarschuwing. En waar
het den in net buitenland verloevenden
arbeider niet toegestaan is zijn gezin
mede te nemen of te laten nakomen,
schikt net fascisme dus in zekeren zin
over een pand in Italië, dat het niet
gemakkelijk heeft, wanneer het hoofd
van het gezin ziCn in het buitenland
onfascistisch gedraagt. Op die manier
werd een neef van den vroegeren Ita-
liaanschen minister Nitti naar net eiland
Eampedusa verbannen. Het eenige wat
hem verweten kon worden, was dat
Nitti zijn oom was. Aan ieder consu
laat is een commissaris van de Ita
liaansche politie verbonden. Teneinde
35.
Het was juist een uur van den dag,
dat de meeste vrouwen van Strand-
wijk aan de thee zaten en daar de
kinderen nog in de school waren, was
het zeer stil in 'het dorp en raakte Lien
bijna ongemerkt buiten.
Even buiten het dorp, bij een krom
ming van den weg, wendde zij zich
om en haar blik zoCht twee huizen,
de visschershut en het kasteel. Hoog
boven alles uit verhief zich het kasteel,
even trotsch als zijn bewoners, en zijn
toren wees naar den stralenden blau
wen hemel- en daar beneden, verloren
tusschen de andere, lag het eenvoudige
huisje waar 'haar wieg gestaan had.
Met een hechten band voelde Lien
zich gebonden aan deze twee huizen.
Doch zij had dien band immers door
gesneden. O, wat een pijn deed het
haar. Weg teedere herinneringen, weg
zoete mijmeringen, weg alles. Vergeten
moest zij om niet door heimwee over
mand te worden. Met een plotselinge
Jiswegtnj draaide lij zich om «n ver-
dit feit een beetje te verdonkeremanen,
geeft men hem meestal de titel van vi
ce-consul. Deze politiebeambte bewaakt
niet alleen de Italianen, maar ook de
andere inwoners. Iedere uitlating, die
niet vleiend voor fascisme is. wordt
door hem overgebriefd en aldus levert
hij 'liet materiaal voor de zoogenaamde
zwarte lijst.
Dikwijls verwondert iemand zich er
over. dat het zooveel moeite kost, om
een Italiaansch visum te bemaCntigen.
Hij kan er dan van overtuigd zijn, dat
zijn naam op de zwarte lijst voorkomt.
De politiecommissaris heeft natuurlijk
zijn spionnen, men kan daarom niet
voorzichtig genoeg zijn. met 'het criti-
seeren van hedendaagsdhe Italiaansche
toestanden tegenover Italianen.
Censuur bestaat natuurlijk ook en men
zal er goed aan doen. op de een of
andere heimelijke manier corresponden
tie als deze te versturen. Hetgeen trou
wens door veel kooplieden en journa
listen wordt gedaan. Alleen zóó is het
mogelijk, dat het buitenland verneemt,
wat er in Italiaansche gevangenissen
en op de deportatieeilanden gebeurt.
En zoo ook bestaat de kans. dat de
Italiaan zelf wat meer hoort. De Ita
liaansche pers wordt door niemand meer
geloofd. Het is niet juist, dat Musso
lini door deze maatregel een groote
macht uitoefent. Men laent eenvoudig
om alles wat zijn bladen zeggen.
Men lacht ednter niet om zijn goed
bewapende leger. Omdat men niets met
zekerheid weet., doen de zonderlingste
geruchten de ronde. Ieder oogenblik
hoort men van vreeselijke misnande-
lingen en expedities in gevangenissen.
Zoo was men in Messina van meening,
dat de vroegere Siciliaansche commu
nistische afgevaardigde Lo Sardo in
de gevangenis Turri di Barri den hon
gerdood was gestorven. Dit bericht
wekte in Lo Sardo's vroegere woon
plaats Messina groote opschudding.
Honderden menschen verzamelden zien
voor de woning van Lo Sardo en ten
slotte moest - op bevel der politie -
een familielid aan de menigte mede-
deelen, dat het bericht 'onjuist was.
De waarheid is eenter, dat Lo Sardo
tengevolge van de vreeselijke behande
ling, gedurende vijf jaar ondergaan,
op sterven ligt. Zijn vrouw mag hem
niet meer bezoeken. Zoo gaat het ook
met andere politieke gevangenen
En een Italiaan kan zich niet aan dit
regime onttrekken, of hij nu in Italië
of in het buitenland verblijft!
(Nadruk Verboden).
volgde haar weg een onbeken.de
toekomst tegemoet.
Toen zij ongeveer een half uur ge-
loopen had en zwoegde onder den last
van den koffer, die zwaar voelde op de
lange baan. ontmoette zij een boer,
die vaak in Strandwijk kwam om handel
te drijven met de dorpelingen en ook
Lien kende.
„Hé juffer," riep hij op zijn ge
wonen jovialen toon, „zoo gepakt en
gezakt. Dat gaat zeker op reis, nou?
Waar is de schipper?"
„De schipper hs op de vangst
en ik ga eens buiten Strandwijk kij
ken," antwoordde Lien. „Prachtig weer,
vindt U niet
„Nou dat zou ik denken. Als 't
zoo een beetje blijft, krijgen we een
mooien oogst. Waarom heb je niet even
laten weten, dat je uit ging. 'k Had
je graag met den wagen weggebracht.
Je moet eens een keer bij ons oploo
pent M'n vrouw is erg op je gesteld.
Blijf je lang weg?"
„Dat weet ik nog niet, baas. We
zullen eens kijken, hoe het gaat," ant
woordde Lien met een gedwongen lach
je, terwijl zij weer voortliep. De boer
keek haar na van zijn land en mompelde
voor zich heen: 'tjonge 'khad haar
tdch ïetts moeten vragen waar 2ij 'heen-
Een bezoek aan Z.-Vlaanderen,
De badplaats Breskens.
Als sterke tegenstelling met de eigen
aardige réisbeschrijving van den neer
Sand, opgenomen in ons vorig nummer,
nemen we nu. weer uit het Hand,
blad. het volgende artikel over:
Tusschen de muren, die Zeelands
dijken langs hare oevers optrekken,
neemt de Schelde 'haar 'weg naar de
zee. Zij was het. die rusteloos aan dit
grondgebied bouwde; en nog immer
komt zij het verrijken inet overvloedi-
gen zegen dien zij opwerpt tegen de
kusten. Zoo legt zij zelf het funda
ment, de grondslagen voor hetgeen in
de toekomst tot gebiedsbeperking kan
leiden.
Maar ziet: vóór zij ter wester
poort is uitgetreden, binnengegaan in
het machtige wijde zeegebied dat geen
beperkte grenzen kent. 'schenkt zij aan
de oevers, tusschen welke zij zich voort
spoedde. een gansch bizondere gave.
Nu niet, als langs de ZuidbevelandsChe
en ZeeuWsch-Vlaamsche kuststrook, de
vette slibhier is het zand. dat haar
gift vormt.
Een geschenk van mindere waarde,
ongetwijfeld. Maar Breskens aan de
eene zijde, Vlissingen aan den over
kant, ze zijn beidë tevreden met haar
deel! v --
Zon, zomer, zilte zeelucht!
Nu lokt een bezoek aan het strand!
Waarom zoudt ge bij het Vaststellen
van uw plannen, Zeeuwsch-Vlaanderen
overslaan in de gedachte dat de rij
van Nederlandsche badplaatsen met
Vlissingen haar eindpunt bereikt heeft
Immers is niets minder waar, dan dat!
Zeeuwsch-Vlaanderen is voor velen
een nog onbekend deel van het vader
land. In zijn gedicht ,Aan Zeeuwsch
Vlaanderen" zegt de .dichter Jan H.
Eekhout daarvan:
Zoo ligt mijn wereldje, kleen en
[bloot
Een schitterpereltje in den schoot
Van 't groot Heelal
Gods stralend gebied
En velen weten het niet.
Die onbekendheid moet weg, moet
plaats maken voor een algemeene be
kendheid. Niet langer mag zij oorzaak
zijn van een zekeren schroom, die een
bezoek tot nadere kennismaking altijd
weer üoet uitstellen. Want wie dit
gewest van nabij beschouwt, zijn lande
lijke schoonheid, zijn noeste, voorkomen
gaat. Zoo mooi gekleed en dan alleen,
'k Mag een boon zijn als daar niet
meer achter steekt. Wat zal m'n vrouw
wel zeggen j
Intusscheii was Lien blij. dat de boer
niet gevraagd had waar zij heenging,
want dat wilde zij juist geheim houden
om nasporingen te vermijden. Zij sloeg
een weg in, waar zij niet zooveel kans
had op ontmoetingen en bereikte zon
der verdere stoornis het station. Zij
nam een kaartje, naar Amsterdam en
daar haar nog tijd restte! gebruikte
zij een kop thee in het wachtkamertje,
waardoor zij zeer verkwikt werd.
Terwijl zij daar zoo zat. zou niemand
aan haar gezegd hebben, dat zij ge
bukt ging onder zulke moeilijke be
proevingen. In haar sterk karakter bezat
zij de gave om haar innerlijke ontroe
ring te verbergen achter een onbewogen
gelaat. Dat kon gij evenals 'Hanha.
Ook was er bij haar niets te bespeuren
van de verwarring en verlegenheid,
waarvan eenvoudige lieden van het land
meestal blijk geven als zij op reis gaan.
Haar geheele optreden getuigde van
een natuurlijke kalmte.
Precies om half vijf daverde de trein
het perron op. die Lien in een snellen
rit naar Amsterdam bracht. Zij ging
naar hetzelfde hotel- waar zij met vader
gelogeerd had. in de buurt van het
station en kreeg op haar vragen het
zelfde kamertje dat zij toen had gdiiad.
Het duurde lang voor zij dien eersten
nacht alleen in den vreemde sliep. Zij
maakte plannen en overlegde wat zij
doen zou om voor zich zelf te zorgen.
Zij stond nu alleen in het leven, zij als
jong meisje alleen in de groote stad,
waar de menschen elkander niet kenden
en zich weinig om elkander bekommer
den en waar zooveel zonde en ver
leiding is
o
HOOFDSTUK XIII.
De storm en daarna.
Terwijl Lien op het dorpsstation zat
te wachten op den trein, kwam Hanna
Weer thuis. Zij was uit geweest naar
Zeebrug om daar een dienst te zoeken
voor Lien, daar zij beslist had dat
het meisje niet langer bij haar thuis
kon blijven. In Zeebrug woonde een
verre bloedverwant van haar. mijnheer
Koeman stoffeerder en behanger, die
in goeden doen Was en een huishoud
ster noodig had daar zijn vrouw sinds
eenigen tijd sukkelde.
Zij had niet ktmnen wadhten tot de
schlpptf. 'h«r thui» twim, om
de zaak met Lien in orde te maken.
Zij was gewoon alles zelf te doen en
hoewel zij zich voorbereidde op tegen
stand, geloofde zij toch dat de schip
per ook dit goed zou vinden, zooals
altijd alles, wat zij deed.
Ze had 'het klaar weten te spelen
en aanstaanden Maandag reeds het
was nu Donderdag zou Lien een
dienst als huishoudster bij de Koemans
aanvaarden. Zij stelde zich de verras
sing van het meisje voor. niet 'net minst
vermoedend, dat zij een leeg huis zou
treffen. Het verbaasde haar de deur
gesloten te vinden en den sleutel op
dezelfde plaats, waar zij hem gelegd
had. Onmiddellijk dacht zij aan het
kasteel. Zou- het mogelijk zijn, dat zij
zich toch vergist had en Lien op het
kasteel gebleven was. dat de trotsche
familie van Grafhorst 'naar aangenomen
had als bruid van den jonker?
Bij die gedachte voelde de harde vis-
schersvrouw een schok en bleef een
oogenblik verbijsterd staan, met strak-
ken blik op den sleutel starend, alsof
deze het antwoord moest geven op
haar onuitgesproken vraag. Nijd en ja
loezie bruisten in haar op, beroerden
haar hart en -gedachten, j
'J L {Xordt wvoigt]