Breskensche Courant Het geheim der Visschershut Langs de Scheldeboorden Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. Raadsvergadering Aardenburg. 2)\a\\aaxvsc\ve \>ne$ FEUILLETON 39ste Jaargang Woensdag 3 September 1930 Nummer 3560 ABONNEMENT: per kwartaal 1,25; buiten Breskens 1,40. Buitenland 6,50 per jaar. Zondagsblad per kwar taal J 0,65; en buiten Breskens f 0,725Bui tenland f 3,50 per jaar. Verschijnt: iederen DINSDAG- en VRIJDAGAVOND Advertentiën worden aangenomen tot uiterlijk 1 uur n,t<n. Uitgave: J. C. LE BLEU, Dorpsstraat 35, BRESKENS Tel. 21 Postrekening 70179 ADVERTENTIËN: Van I 5 regel3 f 0,75; iedere regel meer 15 ent. Ingez. mcdcdeelingen 30 cent per regel. Handel,advertentiin bij regelabonnemenl grootc korting. Tarief op aan vraag verkrijgbaar. GRATIS verzekering voor de s-\ y-\ gulden bij levens- 7 S^l kij dood r-y gld bij ver- F* kij oer- j /-* gld bij ver- gld bij oer- v gld bij verlies abonné s tegen ongelukken, en (1(1 lange ongeschikt- II II I door J lies van een J l'es l'a" ecn 4(can een J 'leJ van ren ff/ üan Aken Drel voor de volgende bedragen: hcid tot werken een ongeluk hand of voet oog duim wijsvinger anderen vinger De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallcn-Verzckering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage. de en gemoedelijke bevolking leert ken nen. zal toestemmen dat een bezoek aan Zeeuwsch-Vlaanderen niet is een ge vaarlijk experiment of een verspilde vaeantie maar een tocht naar een deel van ons vaderland, dat ruime belang stelling waard is. Een verkennings tocht naar Zeelands zuidelijkst gedeelte kan een blijde verrassing, een interes sante ontdekking fijn. heide uw weg in den vacantietijd nu of later dan ook naar ZeeuwschVlaanderen! En begin met Breskens. dat ge zoo gemakkelijk bereiken kunt. Want of ge voor een bezoek aan deze opkomende badplaats via Vlissingen uit het hooge Noorden komt- dan wel uit het Zuiden, van het Belgische strand, er is in beide gevallen een goede verbinding. Dat alleen reeds waren gunstige fac toren voor Breskens als badplaats want de opkomst als zoodanig dateert nog slechts van de laatste twee a drie jaren. Maar verschillende perspectieven openden zich die in den grond van de zaak het eenige en voornaamste uit gangspunt vormden: een rustig, mooi strand (ongeveer 4 kilometer, met lage duinen) en een prachtig uitzidht over de Westerschelde met haar zeer drukke scheepvaart van en naar Antwerpen' Gent en Terneuzen. Weliswaar mist Breskens de hooge duinenrijen die men elders aantreft, maar dit gemis wordt in ruim mate gecompenseerd door de aanwezigheid van datgene wat men op vele andere badplaatsen tevergeefs zoekt Want de bezoeker, dien de mondaine drukte nief bevredigt, maar die juist aan een kalme en rustige omgeving zijn voorkeur geeft zal zijn keus doen vallen op een plaats als Breskens. Boven andere badplaatsen in ons land. die eveneens een rustig en vrij strand hebben, bezit Breskens nog dezen voorsprong, dat het zoo gunstig gelegen is ten opzichte van een mooi gedeelte van België. Men Is niet uitsluitend op Zeeuwsch -Vlaan deren of Breskens aangewezeneen bezoek aan Brugge bijvoorbeeld is een interessante trip voor den vreemdeling, die zijn vaeantie in Breskens door brengt. „Breskens aan de Schelde" zal in dien de voorteekenen niet bedriegen een badplaats worden, die in steeds toenemende mate haar deel opvraagt van het bezoek aan strand en duin. Dankbaar constateert de vereenigirrg voor vreemdelingenverkeer dat mede tengevolge van haar uitgebreide en in tensieve propaganda, het strandbezoek regelmatig toeneemt. En zij kan er van verzekerd zijn dat ieder die Breskens bezoekt en een rustig strand prefereert een propagandist méér is voor deze opkomende badplaats, o Herhaalde malen is in zeer waar deerenden zin gesproken over de duinen en het strand van Cadzand. En terecht. Want de duinenrij, door steeds toe- nemenden uitbouw van de Belgische badplaatsen op dat gedeelte als vrije wandelplaats schier ge'neel tot verdwij nen gedoemd, heeft op Nederlandsch grondgebied vrijwel geheel den ongerep ten vorm weten te handhaven. Dat zal misschien een quaestie van jaren zijn; want plaatsen als Blanken- berghe en Knocke leveren het bewijs, dat door aanleg van boulevards enz., de duinen veel van hun aantrekkelijk heid en bekoring verliezen. Tevens heeft het strand van Cadzand ti^r alle eigenschappen, die het zoo uitermate geschikt doen Zijn voor de genen die alle drukte voor een wijle ontvluchten willen, om bij duin en zee weldoende rust te genieten. Een va- cantie-oord dat geen hooge kosten mee brengt, en toch veel te genieten geeft Zeeland dat is het land van de zee. Zij maakt elk bezoek aan dit gewest tot een feest- den vreemdeling tot een vriend, den bekende tot een beminde. Staande aan de oevers van den sttoom die 's lands vreeze en vreugde is. zegt ge het Cyriel VersChaeve na: Hier gaan ze voorbij in eeuwig ge ldein de baren der zee in 't zonnege- [schijn zij zwellen nu aan en glinsteren [wat, met schitterend schuim haar krui- [nen bespat hun glorie is 't maar die 't vallen [voorspelt daar ploffen ze neer op 't maatlooze [veld. daar konkelt het sChuim. bij vlok ken, alleen, en andere baren golven reeds heen, Zon, zomer, zilte zeelucht, Zeeland 'N3AO NV A 1 -V f Vrijdag kwam de Raad dezer ge meente m openbare vergadering bijeen onder leiding van den edelachtbaren heer Burgemeester Th. M. Overmaat. Van Mevrouw Van den Btoecke was (van onzen eigen coirespondent), Het Fascisme in het Buitenland. Rome, September 1930. Waar heden ten dage ook Italianen in het buitenland verblijven, bevinden zich fascisten. Want net fascisme slaat niet toe. dat een zijner aanhangers door vertrek naar het buitenland afvallig wordt. Het is vrijwel onmogelijk om ais vreemdeling Italiaan te worden, maar het is evengoed vrijwel onmogelijk om als Italiaan zich af te wenden van 'net fascisme. Ziehier een van de overeen komsten van Mussolini's leer met die van Lenin. Arbeiders kunnen toestemming krij gen om voor een bepaalde termijn in het buitenland te werken, b.v. in Frank rijk, maar zij worden streng bewaakt door fascistische agenten. IX-ze controle geschiedt aoor consulaten, welke in aantal, en wat personeel betreft zeer zijn versterkt. De arbeider moet lid-wor den van de plaatselijke „Fascio," die hem bescnermt voor den omgang met inwoners van het land. Hij leert niets van de taal van het land, enkel en alleen de weinige uitdrukkingen, welke voor den arbeid nbodzakelijk zijn. Is de Italiaansche arbeider vrij. dan komt de „Dopo lavoro" op de proppen. Onder Dopo lavoro - letterlijk vertaald: na het weijkl - verstaat men de georganiseerde: fascistische verpoozing, bestaande uit sport, voordrachten en bioscoopvoor stellingen. Op deze wijze wondt er zorg voor gedragen, dat de arbeiders voortdurend „fascistisch" worden bezig gehouden. Men ontkomt er niet aan! Als de arbeider het in zijn hoofd heeft gehaald, om de kranten van de staat, waar hij vertoeft te lezen, inplaats van de meestal vervelende fascistische bla den, dan krijgt hij oogenblikkelijk van den consul een waarschuwing. En waar het den in net buitenland verloevenden arbeider niet toegestaan is zijn gezin mede te nemen of te laten nakomen, schikt net fascisme dus in zekeren zin over een pand in Italië, dat het niet gemakkelijk heeft, wanneer het hoofd van het gezin ziCn in het buitenland onfascistisch gedraagt. Op die manier werd een neef van den vroegeren Ita- liaanschen minister Nitti naar net eiland Eampedusa verbannen. Het eenige wat hem verweten kon worden, was dat Nitti zijn oom was. Aan ieder consu laat is een commissaris van de Ita liaansche politie verbonden. Teneinde 35. Het was juist een uur van den dag, dat de meeste vrouwen van Strand- wijk aan de thee zaten en daar de kinderen nog in de school waren, was het zeer stil in 'het dorp en raakte Lien bijna ongemerkt buiten. Even buiten het dorp, bij een krom ming van den weg, wendde zij zich om en haar blik zoCht twee huizen, de visschershut en het kasteel. Hoog boven alles uit verhief zich het kasteel, even trotsch als zijn bewoners, en zijn toren wees naar den stralenden blau wen hemel- en daar beneden, verloren tusschen de andere, lag het eenvoudige huisje waar 'haar wieg gestaan had. Met een hechten band voelde Lien zich gebonden aan deze twee huizen. Doch zij had dien band immers door gesneden. O, wat een pijn deed het haar. Weg teedere herinneringen, weg zoete mijmeringen, weg alles. Vergeten moest zij om niet door heimwee over mand te worden. Met een plotselinge Jiswegtnj draaide lij zich om «n ver- dit feit een beetje te verdonkeremanen, geeft men hem meestal de titel van vi ce-consul. Deze politiebeambte bewaakt niet alleen de Italianen, maar ook de andere inwoners. Iedere uitlating, die niet vleiend voor fascisme is. wordt door hem overgebriefd en aldus levert hij 'liet materiaal voor de zoogenaamde zwarte lijst. Dikwijls verwondert iemand zich er over. dat het zooveel moeite kost, om een Italiaansch visum te bemaCntigen. Hij kan er dan van overtuigd zijn, dat zijn naam op de zwarte lijst voorkomt. De politiecommissaris heeft natuurlijk zijn spionnen, men kan daarom niet voorzichtig genoeg zijn. met 'het criti- seeren van hedendaagsdhe Italiaansche toestanden tegenover Italianen. Censuur bestaat natuurlijk ook en men zal er goed aan doen. op de een of andere heimelijke manier corresponden tie als deze te versturen. Hetgeen trou wens door veel kooplieden en journa listen wordt gedaan. Alleen zóó is het mogelijk, dat het buitenland verneemt, wat er in Italiaansche gevangenissen en op de deportatieeilanden gebeurt. En zoo ook bestaat de kans. dat de Italiaan zelf wat meer hoort. De Ita liaansche pers wordt door niemand meer geloofd. Het is niet juist, dat Musso lini door deze maatregel een groote macht uitoefent. Men laent eenvoudig om alles wat zijn bladen zeggen. Men lacht ednter niet om zijn goed bewapende leger. Omdat men niets met zekerheid weet., doen de zonderlingste geruchten de ronde. Ieder oogenblik hoort men van vreeselijke misnande- lingen en expedities in gevangenissen. Zoo was men in Messina van meening, dat de vroegere Siciliaansche commu nistische afgevaardigde Lo Sardo in de gevangenis Turri di Barri den hon gerdood was gestorven. Dit bericht wekte in Lo Sardo's vroegere woon plaats Messina groote opschudding. Honderden menschen verzamelden zien voor de woning van Lo Sardo en ten slotte moest - op bevel der politie - een familielid aan de menigte mede- deelen, dat het bericht 'onjuist was. De waarheid is eenter, dat Lo Sardo tengevolge van de vreeselijke behande ling, gedurende vijf jaar ondergaan, op sterven ligt. Zijn vrouw mag hem niet meer bezoeken. Zoo gaat het ook met andere politieke gevangenen En een Italiaan kan zich niet aan dit regime onttrekken, of hij nu in Italië of in het buitenland verblijft! (Nadruk Verboden). volgde haar weg een onbeken.de toekomst tegemoet. Toen zij ongeveer een half uur ge- loopen had en zwoegde onder den last van den koffer, die zwaar voelde op de lange baan. ontmoette zij een boer, die vaak in Strandwijk kwam om handel te drijven met de dorpelingen en ook Lien kende. „Hé juffer," riep hij op zijn ge wonen jovialen toon, „zoo gepakt en gezakt. Dat gaat zeker op reis, nou? Waar is de schipper?" „De schipper hs op de vangst en ik ga eens buiten Strandwijk kij ken," antwoordde Lien. „Prachtig weer, vindt U niet „Nou dat zou ik denken. Als 't zoo een beetje blijft, krijgen we een mooien oogst. Waarom heb je niet even laten weten, dat je uit ging. 'k Had je graag met den wagen weggebracht. Je moet eens een keer bij ons oploo pent M'n vrouw is erg op je gesteld. Blijf je lang weg?" „Dat weet ik nog niet, baas. We zullen eens kijken, hoe het gaat," ant woordde Lien met een gedwongen lach je, terwijl zij weer voortliep. De boer keek haar na van zijn land en mompelde voor zich heen: 'tjonge 'khad haar tdch ïetts moeten vragen waar 2ij 'heen- Een bezoek aan Z.-Vlaanderen, De badplaats Breskens. Als sterke tegenstelling met de eigen aardige réisbeschrijving van den neer Sand, opgenomen in ons vorig nummer, nemen we nu. weer uit het Hand, blad. het volgende artikel over: Tusschen de muren, die Zeelands dijken langs hare oevers optrekken, neemt de Schelde 'haar 'weg naar de zee. Zij was het. die rusteloos aan dit grondgebied bouwde; en nog immer komt zij het verrijken inet overvloedi- gen zegen dien zij opwerpt tegen de kusten. Zoo legt zij zelf het funda ment, de grondslagen voor hetgeen in de toekomst tot gebiedsbeperking kan leiden. Maar ziet: vóór zij ter wester poort is uitgetreden, binnengegaan in het machtige wijde zeegebied dat geen beperkte grenzen kent. 'schenkt zij aan de oevers, tusschen welke zij zich voort spoedde. een gansch bizondere gave. Nu niet, als langs de ZuidbevelandsChe en ZeeuWsch-Vlaamsche kuststrook, de vette slibhier is het zand. dat haar gift vormt. Een geschenk van mindere waarde, ongetwijfeld. Maar Breskens aan de eene zijde, Vlissingen aan den over kant, ze zijn beidë tevreden met haar deel! v -- Zon, zomer, zilte zeelucht! Nu lokt een bezoek aan het strand! Waarom zoudt ge bij het Vaststellen van uw plannen, Zeeuwsch-Vlaanderen overslaan in de gedachte dat de rij van Nederlandsche badplaatsen met Vlissingen haar eindpunt bereikt heeft Immers is niets minder waar, dan dat! Zeeuwsch-Vlaanderen is voor velen een nog onbekend deel van het vader land. In zijn gedicht ,Aan Zeeuwsch Vlaanderen" zegt de .dichter Jan H. Eekhout daarvan: Zoo ligt mijn wereldje, kleen en [bloot Een schitterpereltje in den schoot Van 't groot Heelal Gods stralend gebied En velen weten het niet. Die onbekendheid moet weg, moet plaats maken voor een algemeene be kendheid. Niet langer mag zij oorzaak zijn van een zekeren schroom, die een bezoek tot nadere kennismaking altijd weer üoet uitstellen. Want wie dit gewest van nabij beschouwt, zijn lande lijke schoonheid, zijn noeste, voorkomen gaat. Zoo mooi gekleed en dan alleen, 'k Mag een boon zijn als daar niet meer achter steekt. Wat zal m'n vrouw wel zeggen j Intusscheii was Lien blij. dat de boer niet gevraagd had waar zij heenging, want dat wilde zij juist geheim houden om nasporingen te vermijden. Zij sloeg een weg in, waar zij niet zooveel kans had op ontmoetingen en bereikte zon der verdere stoornis het station. Zij nam een kaartje, naar Amsterdam en daar haar nog tijd restte! gebruikte zij een kop thee in het wachtkamertje, waardoor zij zeer verkwikt werd. Terwijl zij daar zoo zat. zou niemand aan haar gezegd hebben, dat zij ge bukt ging onder zulke moeilijke be proevingen. In haar sterk karakter bezat zij de gave om haar innerlijke ontroe ring te verbergen achter een onbewogen gelaat. Dat kon gij evenals 'Hanha. Ook was er bij haar niets te bespeuren van de verwarring en verlegenheid, waarvan eenvoudige lieden van het land meestal blijk geven als zij op reis gaan. Haar geheele optreden getuigde van een natuurlijke kalmte. Precies om half vijf daverde de trein het perron op. die Lien in een snellen rit naar Amsterdam bracht. Zij ging naar hetzelfde hotel- waar zij met vader gelogeerd had. in de buurt van het station en kreeg op haar vragen het zelfde kamertje dat zij toen had gdiiad. Het duurde lang voor zij dien eersten nacht alleen in den vreemde sliep. Zij maakte plannen en overlegde wat zij doen zou om voor zich zelf te zorgen. Zij stond nu alleen in het leven, zij als jong meisje alleen in de groote stad, waar de menschen elkander niet kenden en zich weinig om elkander bekommer den en waar zooveel zonde en ver leiding is o HOOFDSTUK XIII. De storm en daarna. Terwijl Lien op het dorpsstation zat te wachten op den trein, kwam Hanna Weer thuis. Zij was uit geweest naar Zeebrug om daar een dienst te zoeken voor Lien, daar zij beslist had dat het meisje niet langer bij haar thuis kon blijven. In Zeebrug woonde een verre bloedverwant van haar. mijnheer Koeman stoffeerder en behanger, die in goeden doen Was en een huishoud ster noodig had daar zijn vrouw sinds eenigen tijd sukkelde. Zij had niet ktmnen wadhten tot de schlpptf. 'h«r thui» twim, om de zaak met Lien in orde te maken. Zij was gewoon alles zelf te doen en hoewel zij zich voorbereidde op tegen stand, geloofde zij toch dat de schip per ook dit goed zou vinden, zooals altijd alles, wat zij deed. Ze had 'het klaar weten te spelen en aanstaanden Maandag reeds het was nu Donderdag zou Lien een dienst als huishoudster bij de Koemans aanvaarden. Zij stelde zich de verras sing van het meisje voor. niet 'net minst vermoedend, dat zij een leeg huis zou treffen. Het verbaasde haar de deur gesloten te vinden en den sleutel op dezelfde plaats, waar zij hem gelegd had. Onmiddellijk dacht zij aan het kasteel. Zou- het mogelijk zijn, dat zij zich toch vergist had en Lien op het kasteel gebleven was. dat de trotsche familie van Grafhorst 'naar aangenomen had als bruid van den jonker? Bij die gedachte voelde de harde vis- schersvrouw een schok en bleef een oogenblik verbijsterd staan, met strak- ken blik op den sleutel starend, alsof deze het antwoord moest geven op haar onuitgesproken vraag. Nijd en ja loezie bruisten in haar op, beroerden haar hart en -gedachten, j 'J L {Xordt wvoigt]

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1930 | | pagina 1