ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN Hel geheim fan den zkéi itfe Binnenland. Buitenland. FEUILLETON BRESKENSSCHECOURANT VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN Abonnementsprijs p. 3 maanden f 1.25 franco p. post 11,40 Advertentieprijs van 1 5 regelt 75 cent Elke regel meer 15 cent. lngez. Meded. 30 ct. p. regel. Drukker uitgever J. C. LE BLEU roorhaea 1. BOOMBLIEK Tho'T BRESKENS Abonnements-Advertentles zeer billijk tarief. Advertenties worden aangenomen tot nlterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur H 7e Jaargang Woensdag 18 September 1929 Nummer 3463 OR ATI S verzekering cas gulden bij levens- itt gld. bij dood mp gld. by verliet gld. by ver- it gld. by ver- gld. bij ver voor de abonné's tegen Vjill lange ongeschikt- ijji; door 7h vaneen hN lies van een 4[] nes van een /h lies van een ongelukken voor: heid tot werken. een ongeluk. I» hand of voet. oog. duim. wgsvinger. De risico van bovenstaande verzekering is by de ter/er tekerd Ongevallen-Verzekering-Maatschappij .Fatum" te 's-Oravenhage. a <a gld. by verlies van eiken anderen vinger. pverstrpoming beeft veroorzaakt. Het water steeg tot 1.50 meter in de straten Elke verbinding is verbroken. Troepen zijn gerequireerd om de be volking van levensmiddelen te voorzien. ;De materieele schade wordt op 20 mil- lioen francs geschat. DE BEPAKKING EN DE UNI FORM VAN DEN SOLDAAT. Van verschillende zijden wordt den minister van defensie, den heer Deckers, verzocht verandering te brengen in de bepakking en de uniform van den soldaat. Terwijl men, aldus de militaire medewerker van het „Hbld.", eener- zijds de eerste schrede zet om door motoriseering en autotractie aan den vitalen eisch van snelheid te voldoen, wordt aan den anderen kant steeds groocer belemmering aan die snelheid in den weg gelegd, doordat de be pakking van den bereden en onbere den militair steeds wordt vermeerderd. Tengevolge van de invoering van her gasmasker met roebehooren, is de be lasting aan den lijve van den strijder weer toegenomen en dit bovendien op een wijze, welke diens bewegelijkheid in het terrein allesbehalve bevordert. Het is dan ook hoognoodig tijd, dat de bepakking aanzienlijk verminderd wordt. De Nederlandsche soldaat zal stellig een zucht van verlichting slaken als hij wat minder op een lastdier gaat gelijken en zijn prestaties zullen hooger worden. Omtrent de uniform zegt de schrij ver. dat het vooral de hooge geslo ten kragen zijn, de den burgersoldiat danig hinderen. De burger, die in het gewone leven lage, slappe boordjes draagt en zich nu weer in zijn vecht pak gestoken ziet, kan zich niet ver eenigen met die onpraktische dracht. Met de jaren is hij veelal gezetter ge worden, de gesloten kraag hindert hem. Een en ander draagt er mede niet toe bij het dienen en het opkomen populairder te maken Zou het daarom niet zaak zijn om, /ïaast de strenge orders om te letten op de naleving van de krijgstucht, hetgeen in deze neerkomt op het let ten op losse kragen, ook eens aan dacht tc wijden aan de oorzaak van die losse kragen, en voor den man een meer praktische unifoim te be denken, dien den burgersoldaat meer „valt"? Klunder en Teunissen vrij'gelaten. Bij de Zaterdag voortgezette behan deling van het revise-onderzoek in de strafzaak tegen J. C. Klunder en J. Teunissen deelde de president mr. Jolles mede, dat het Hof, na het in de ochtend uren verklaarde, de invrijheidstelling van Klunder en Teunissen beval. Deze mededeeling werd met enthou siasme in de itchtzaal ontvangen. Dag na dag en uur na uur s tond het publiek in drommen al den tijd, dat het revisie-onderzoek in de strafzaak Giessen-Nieuwkerk aan den gang was, vóór het Gerechtsgebouw op de Prinsen gracht bij de Lcidschestraat. Belang stelling in het werk der fotografen, in de personen der raadsheeren, advocaten en getuigen Voor een deel zeer zeker, maar wie die psychologie der massa wist peilen begreep, dat. er diepere redenen waren voor deze merkwaardige wacht daar op de gracht. Men verbeidde im mers het groote moment, dat het mach tige verlangen naar waarheid en recht bevredigd zou worden, men \oeldc dat het nabij was en wenschte dan aan zijn verademing en verheugenis uiting tc geven. En eindelijk weerklonk dezen Zater dagmiddag het verlossende woord: Klun der en Teunissen zouden in vrijheid worden gesteld. 't Was voor vieren toen de president van het Gerechtshof mr. Jolles en de raadsheeren het grijze gebouw van Vrouwe Justitia verlieten en daverend klonken de toejuichingen der menigte hen tegemoet. Een demonstratieve ova tie voor het gerecht, gelijk wij in ons flegmatieke land nog nooit hebben aan schouwd. 't Was mr. Jolljes bijna on mogelijk zich uit het menschenkluwen los te maken en de Leidschestraat te bereiken. In de Lange Leidschedwarsstraat ver lieten even later in een auto Klunder en Teunissen het gerechtsgebouw in ge zelschap van de heeren Stuy en Geude- ker. Bloemen droegen zij allen met zich DUITSCHLAND. Fransche soldaten veroordeeld. Vrijdag hadden zich twee Franschï soldaten, behoorende lot de troep, die Zondag lö Juni 1.1. ernstige baldadighe den in de straten van Mainz pleegden, voor den Franschcn krijgsraad te ver antwoorden. De andere soldaten waren destijds reeds tot 30 id agen arrest ver oordeeld. Bij dc behandeling pleitte de verdedi ger, een Fransch kapitein, verzachtende omstandigheden, met de motiveering dat de soldaten, die landbouwers zijn, door hun families waren aangespoord om in Duitschland de menschen als „zwij nen" te behandelen. Het gerecht veroordeelde een der beklaagden, verzachtende omstandighe den in aanmerking nemend, tot een jaar gevangenisstraf en sprak den tweede vrij. Een genoeglijke gevangenis. Bij de behandeling van een proces voor liet Schöffengericht" tc Dortmund is aan het licht gekomen welke aller zonderlingste toestanden tot dusv er be stonden in de gevangenis van het nabij gelegen Horde. Wegens bevrijding van gevangenen stonden dc 49-jarige gevangenbewaar der Bogatek, die.sinds '23 dienst doet te Hörde en de 29-jarige slotemaker Heinze, terecht. De gevangenis van Hörde kan 25 „gasten" bergen. Gewoonlijk echter zijn er slechts negen of tien gevangenen. Uit verschillende verklaringen en getui genissen bleek voldoende welk een jan boel het in die richting was. Bijna geen dag ging voorbij, of er werd een ruit ingeworpen ont zoodoende den gevan genen iets te kunnen bezorgen. Dc slotemaker verzekerde, dat de slo ten van de cellen zoo eenvoudig var. structuur waren, dat men ze met behulp van een afgebroken zakmes kon openen. De sleutels lagen voor het grijpen. Het kwam dan ook vaak voor, dat gevange nen alleen of in gezelschap op stap gin gen. Een gevangene erkende, dat hij een paar nachten thuis had doorge bracht. Eens hadden vier gevangenen 's avonds een gezellig uitstapje in de stad gemaakt, waarvan zij zoozeer „on der den invloed" waren teruggekomen, dat zij letterlijk de gevangenis waren binnengekropen. Bogatek had hun bin nengelaten. Op de vraag van den presi- 22. Vervolgens had hij het lijk in'den kof fer gepakt, welke, naar zijn zeggen, boeken bevatte en haar op die manier naar liet station laten brengen. Dooi een zonderlinge samenloop van om standigheden was het noodlottig stuk bagage in het station verwisseld met den koffer van mejuffrouw Simpson. Het overige van het afgrijselijke treurspel was afgespeeld onder mijn oogen. Ik heb zooeven gezegd, dat mij niet anders te doen bleef, dan de verblijf plaats van den moordenaar tc ontdek ken. Ik mocht nochtans een tweede punt niet uit het oog verliezen. Tot nu toe wist ik nog niets- van de beweeg redenen welke tot de vreeselijke daad aanleiding hadden gegeven, en, zoolang die motieven mij onbekend waren, moest ik natuurlijk de misdaad beschou wen als niet geheel opgehelderd. In dit opzicht had ik van juffrouw Jcssop niets te weten kunnen komen. Juffrouw Raynell was terughoudend van aard ge- pent, wat deze bij hun aanblik had ge zegd, antwoordde een getuige: „Goe den morgen". Bogatek kreeg, aldus vertelt de Keule naar tenslotte, twee maanden en Heinze 100 M. boete. O BELUIE. Een diamanthandelaar verdwenen. tienigé dagen geleden is een. sinds tientallen jaren te Antwerpen wonende Nederlander, iemand wiens handelsleven te voren reeds niet geheel smetteloos was, uit de Pelikaanstraat verdwenen. Van verschillende kooplieden heeft hij in commissie gekregen oi op crediet gekochte partijtjes diamant meegenomen waarvan het totaal een waarde zou ver tegenwoordigen van circa 50.000 gulden. De .slachtoffers zijn uitsluitend kleine handelaren en eigenwerkmakers. Zij heb ben stappen gedaan bij de justitie. o ITALIË. Ontploffing te Parma. Naar V. D. uit Milaan meldt, heeft Vrijdag tc Parma een hevige ontploffing plaats ges ouden in een benzme-opslag- plaats van een drogisterij. Het huis- stortte in en geraakte in brand. Over de ontploffing te Parma worden nog de volgende bijzonderheden ge meld, waaruit blijkt, dat het ongeluk een veel grooteren omvang heeft, dan aanvankelijk werd aangenomen. Tegen elf uur werd Parma opge schrikt door een hevigen slag. Tegelij kertijd slortte een groot gebouw gedeeir (elijk i n. De brandweer was onmiddellijk ter plaatse. Tot nu toe zijn zeventien dooden en twintig ernstig gewonden gevonden. In liet gebouw, toebehoorende aan den groot-industrieel Munici, bevonden zich ook kantoren en opslagplaatsen, Munici zelf werd gedood. De oorzaak van de ontploffing is nog niet bekend. Men neemt aan, dat kort sluiting oorzaak is of dat op onvoor zichtige wijze een brandende lucifer is weggeworpen, waardoor brand is uitge broken. Men vreest, dat nog. meer l,jken onder de puinhoopen liggen. Het op- ruimingswerk werd den geheeleri nacht voortgezet. o FRANKRIJK. Een waterhoos. Vrijdagnacht is het dorp Olunzacdoor een waterhoos geteisterd,, welke een vveest en had hare hospita absoluut mets van hare aangelegenheden mede gedeeld. De moordenaar zelf moest mijj zoo mogelijk, de vereischte opheldering geven. Ik besloot dienzelfden avond naar Dover te vertrekken, want ik gevoelde, dat ik in mijn huidige gemoedsgesteld heid overal succes moest hebben. Paul Harvey was, volgens zijn brief, Dinsdag te Dover geweest. Vermoedelijk was hij daar gebleven, verlangend uitziende naar den koffer, dien zooals ik wist, zijn broer hem niet kon zenden. Zou Arthur hem een waarschuwing doen toekomen Deze vraag kon ik niet mét zekerheid beantwoorden. Het viel mij in, dat bij ons gesprek in het pension, waar mejuffrouw Simpson gedwongen verblijf hield, hij mij ge zegd had, dat zijn tante op zich zelve woonde, Marineparade no. 17. Klaar blijkelijk had hij zich niet verplicht ge acht, zijn broer als haar huisgenoot op te geven, daar deze sLechts haar bij tijd en wijlen een bezoek kwam bren-' gen. Ik vond het zeer natuurlijk, dal Arthur Harvey alles deed wat in zijn macht was, om zijn broeder van de galg te vrijwaren. Maar toch zou de jonge heer de galg niet ontsnappen ik had hem reeds den strop om den hals gelegd. Toen ik in den trein zat, nam ik den brief uit mijn zakboekje en peinsde over den inhoud na, in de hoop, ergens een wenk betreffende de verblijfplaats van den moordenaar te vinden. „Op de be kende plaats bij den ouden neger", da- was alles. „Neger" moest waarschijnlijk niet letterlijk worden, opgevat. Mocht de uitdrukking echter inderdaad betrek king hebben op een neger, sdan zou mijn taak daardoor aanmerkelijk ver gemakkelijkt worden, Zekerlijk hielden zich niet veel negers in Dover op. Het scheen mij evenwel veel waarschijn lijker, dat het een toespeling, een soo.l bijnaam was, >J ie ik niet snapte. Ik moest dus te Dover mij op mijn goed geluk verlaten. o Nog een ander punt ,was mij tot dusver ten eenenmale onopgehelderd gebleven. Paul Harvey was met deii zwarten koffer, dien het lijk van zijn tante bevatte, van Southend naar Lon den gereisd. Waarom dan was er op dezen koffer die rechtstreeks naai Parijs was doorgezonden geen be wijs aanwezig van deze vroegere reis, in den vorm van een ctiquet met „Passagiersgoed" of „Londen" of ,,Sout hend naar Londen" er op Dat was mij een raadsel. Ik begaf mij niet rech strèeks naar Dover, maar bracht eers. een bezoek aan ons kantoor in Londen. Ik was zeet blij dat gedaan te hebben, want ik vond hier een brief van Arthur Harvey op mij wachten. Hij was dien morgen aangekomen en luidde aldus: „Mijnheer! Al meer en meer gevoel ik, dat hei onverstandig van mij was, iets voor u te willen verzwijgen, sedert mijn onvoorzichtigheid, of beter gezegd, de Goddelijke Voorzienigheid ons in uwe handen leverde en aan uwe ge nade overgaf. Gij weet te veel. Gij weet echter ook genoeg om te be grijpen, welke angst en zorg mij mar telde en op den verkeerden weg, bracht, ik ben vast besloten, mijn plicht te doen, er moge van komen wat wil. Vergeef het mij, als ik na vreese- lijken tweestrijd besloot, dat mijn geweten mij den plicht oplegde ot in elk geval veroorloofde, een mij geliefde persoon voor een ontzettend lot te vrijwaren. Ik moet mijn daad bekennen en de gevolgen ervan dra gen. Zoodra ik u had verlaten, tele grafeerde ik aan Paul, waarschuwde hem en ried hem aan te vluchteitr Naar ik hoop is hij op dit oogenblik in veiligheid. God vergeve het mi\ als ik verkeerd deed, maar ik kon niet anders. Ga niet naar Dover. Het zou ten eene male doelloos zijn. U zult daar mede; het publiek juichte ook hier har telijk en wuifde met hoeden en zak doeken. De auto reed naar het Huis van Bewaring op de Weteringschans, waar nog de gebruikelijke formaliteiten vervuld moesten worden. Op dc Prinsengracht verzamelden zich nu weer de vele honderden belangstellen den om de verdedigers te zien. Mr. Roobol en zijn vuuw, mr. den Hol lender en zijn verloofde, verlieten al spoedig liet paleis van justitie, de da mes droegen fleurige bloemruikers. En opnieuw schalde het hoerageroep en omtfromd do.ir de juichenden gingen ook de advocaten naar de Wetering schans. Daar luidden zich inmiddels wel dui zend menschen verzameld om Klunder en Teunissen te begroeten bij hun te rugkeer in de vrije maatschappij, 't Was half vijf toen de groote sombere poort openging en de auto met de beide in vrijheid gestelden naar buiten reed. Opnieuw verwelkomde hen dave rend gejuich, er werden bloemen op straat en in dc auto gestrooid en menig een was zijn aandoening niet meer mees ter, omdat men voelde, dat dit niet al léén voor de direct bij liet geval be trokkene! een machtig moment was, Gelukwenschen riep men beide man nen toe, een dochtertje van dc Kroons bood weenend bloemen aan. „Ik kan me niet voorstellen, dat 't al vijf jaar geleden is dat ik vrij was", ze.de Teu nissen. Hij en Klunder keuen opgewekt in 't rond, doch men zag en voelde 't een opgewektheid getemperd door den ernst van de gebeurtenissen en de emoties van dezen dag dér bevrijding. Met veel moeite kon dc auto zich uit de menigte losmakental van fotografen vereeuwigden de scènes daar op de Weteringschans. Hoera en nog eens hoera riep men voor Klunder en Teu nissen en voor de advocaten, die ven eens per auto wegreden. Om 4 uur 35 sloten zich de zware deuren van het Huis van Bewaring, voor de verdachten van Giessen-Nieuwkerk opende zich het lichtend verschiet van een nieuw leven in de vrije .maatschap pij. Als een wachtwoord gaf men 't door in de stad: „ze zijn vrijgelaten") en den gelieelen middag en avond bleet de gebeurtenis het gesprek van den dag! De zucht om zich verdienstelijk te willen maken. De indruk van de eerste dagen, dat alle ellende in deze moordzaak voort- niemand vinden. Ongetwijfeld kent u thans de helft van die ongelukkige geschiedenis. De andere helft het dient nergens toe, mijzeiven te willen misleiden wacht u te Southend,- U weet dat even zoo goed als ik. Ik blijf liier in Parijs en wacht de ge beurtenissen af. Oordeel niet te streng over mij, met liet oog op mijn ver- schrikkelijken toestand. De Hemel hebbt erbarming met ons allen! Arthur Harvey". Toen ik dezen brief gelezen had, ging ik direct naar het spoorwegstation, en stoomde met den eersten trein naar Dover. Het eenige, wat ik op dit oogen blik wenschte, was te vernemeiij waar te Dover Paul Harvey zijn intrek had genomen. Onder de reis dacht ik er over, wat „de oude Neger" kon betee- kenen, maar kwam natuurlijk niet tot een bevredigend resultaat. Eindelijk hadden wij Dover bereikt. Toen ik over het perron liep, zag ik eensklaps een groot bord met aankon digingen voor mij. Onder al die adver tenties kwamen vooral de grijzende ge zichten van twee Mooren uit, met ver vaarlijke tulbanden op het hooid. Zij noodigden uit tot eén bezoek aan een klein hotel, „Het Saracenenhoofd" ge- heeten. (Wordt vervolgd.).

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1929 | | pagina 1