ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Hel geheim fan den zkéi itfe
Binnenland.
Buitenland.
FEUILLETON
BRESKENSSCHECOURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs p. 3 maanden f 1.25 franco p. post 11,40
Advertentieprijs van 1 5 regelt 75 cent
Elke regel meer 15 cent. lngez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker uitgever J. C. LE BLEU
roorhaea 1. BOOMBLIEK
Tho'T BRESKENS
Abonnements-Advertentles zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot nlterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
H 7e Jaargang
Woensdag 18 September 1929
Nummer 3463
OR ATI S verzekering cas gulden bij levens- itt gld. bij dood mp gld. by verliet gld. by ver- it gld. by ver- gld. bij ver
voor de abonné's tegen Vjill lange ongeschikt- ijji; door 7h vaneen hN lies van een 4[] nes van een /h lies van een
ongelukken voor: heid tot werken. een ongeluk. I» hand of voet. oog. duim. wgsvinger.
De risico van bovenstaande verzekering is by de ter/er tekerd Ongevallen-Verzekering-Maatschappij .Fatum" te 's-Oravenhage.
a <a gld. by verlies
van eiken
anderen vinger.
pverstrpoming beeft veroorzaakt. Het
water steeg tot 1.50 meter in de straten
Elke verbinding is verbroken.
Troepen zijn gerequireerd om de be
volking van levensmiddelen te voorzien.
;De materieele schade wordt op 20 mil-
lioen francs geschat.
DE BEPAKKING EN DE UNI
FORM VAN DEN SOLDAAT.
Van verschillende zijden wordt den
minister van defensie, den heer Deckers,
verzocht verandering te brengen in
de bepakking en de uniform van den
soldaat. Terwijl men, aldus de militaire
medewerker van het „Hbld.", eener-
zijds de eerste schrede zet om door
motoriseering en autotractie aan den
vitalen eisch van snelheid te voldoen,
wordt aan den anderen kant steeds
groocer belemmering aan die snelheid
in den weg gelegd, doordat de be
pakking van den bereden en onbere
den militair steeds wordt vermeerderd.
Tengevolge van de invoering van her
gasmasker met roebehooren, is de be
lasting aan den lijve van den strijder
weer toegenomen en dit bovendien op
een wijze, welke diens bewegelijkheid
in het terrein allesbehalve bevordert.
Het is dan ook hoognoodig tijd, dat
de bepakking aanzienlijk verminderd
wordt. De Nederlandsche soldaat zal
stellig een zucht van verlichting slaken
als hij wat minder op een lastdier
gaat gelijken en zijn prestaties zullen
hooger worden.
Omtrent de uniform zegt de schrij
ver. dat het vooral de hooge geslo
ten kragen zijn, de den burgersoldiat
danig hinderen. De burger, die in het
gewone leven lage, slappe boordjes
draagt en zich nu weer in zijn vecht
pak gestoken ziet, kan zich niet ver
eenigen met die onpraktische dracht.
Met de jaren is hij veelal gezetter ge
worden, de gesloten kraag hindert
hem.
Een en ander draagt er mede niet
toe bij het dienen en het opkomen
populairder te maken
Zou het daarom niet zaak zijn om,
/ïaast de strenge orders om te letten
op de naleving van de krijgstucht,
hetgeen in deze neerkomt op het let
ten op losse kragen, ook eens aan
dacht tc wijden aan de oorzaak van
die losse kragen, en voor den man
een meer praktische unifoim te be
denken, dien den burgersoldaat meer
„valt"?
Klunder en Teunissen vrij'gelaten.
Bij de Zaterdag voortgezette behan
deling van het revise-onderzoek in de
strafzaak tegen J. C. Klunder en J.
Teunissen deelde de president mr. Jolles
mede, dat het Hof, na het in de ochtend
uren verklaarde, de invrijheidstelling van
Klunder en Teunissen beval.
Deze mededeeling werd met enthou
siasme in de itchtzaal ontvangen.
Dag na dag en uur na uur s tond het
publiek in drommen al den tijd, dat
het revisie-onderzoek in de strafzaak
Giessen-Nieuwkerk aan den gang was,
vóór het Gerechtsgebouw op de Prinsen
gracht bij de Lcidschestraat. Belang
stelling in het werk der fotografen, in
de personen der raadsheeren, advocaten
en getuigen Voor een deel zeer zeker,
maar wie die psychologie der massa wist
peilen begreep, dat. er diepere redenen
waren voor deze merkwaardige wacht
daar op de gracht. Men verbeidde im
mers het groote moment, dat het mach
tige verlangen naar waarheid en recht
bevredigd zou worden, men \oeldc dat
het nabij was en wenschte dan aan zijn
verademing en verheugenis uiting tc
geven.
En eindelijk weerklonk dezen Zater
dagmiddag het verlossende woord: Klun
der en Teunissen zouden in vrijheid
worden gesteld.
't Was voor vieren toen de president
van het Gerechtshof mr. Jolles en de
raadsheeren het grijze gebouw van
Vrouwe Justitia verlieten en daverend
klonken de toejuichingen der menigte
hen tegemoet. Een demonstratieve ova
tie voor het gerecht, gelijk wij in ons
flegmatieke land nog nooit hebben aan
schouwd. 't Was mr. Jolljes bijna on
mogelijk zich uit het menschenkluwen
los te maken en de Leidschestraat te
bereiken.
In de Lange Leidschedwarsstraat ver
lieten even later in een auto Klunder
en Teunissen het gerechtsgebouw in ge
zelschap van de heeren Stuy en Geude-
ker. Bloemen droegen zij allen met zich
DUITSCHLAND.
Fransche soldaten veroordeeld.
Vrijdag hadden zich twee Franschï
soldaten, behoorende lot de troep, die
Zondag lö Juni 1.1. ernstige baldadighe
den in de straten van Mainz pleegden,
voor den Franschcn krijgsraad te ver
antwoorden. De andere soldaten waren
destijds reeds tot 30 id agen arrest ver
oordeeld.
Bij dc behandeling pleitte de verdedi
ger, een Fransch kapitein, verzachtende
omstandigheden, met de motiveering dat
de soldaten, die landbouwers zijn, door
hun families waren aangespoord om
in Duitschland de menschen als „zwij
nen" te behandelen.
Het gerecht veroordeelde een der
beklaagden, verzachtende omstandighe
den in aanmerking nemend, tot een jaar
gevangenisstraf en sprak den tweede
vrij.
Een genoeglijke gevangenis.
Bij de behandeling van een proces
voor liet Schöffengericht" tc Dortmund
is aan het licht gekomen welke aller
zonderlingste toestanden tot dusv er be
stonden in de gevangenis van het nabij
gelegen Horde.
Wegens bevrijding van gevangenen
stonden dc 49-jarige gevangenbewaar
der Bogatek, die.sinds '23 dienst doet
te Hörde en de 29-jarige slotemaker
Heinze, terecht.
De gevangenis van Hörde kan 25
„gasten" bergen. Gewoonlijk echter zijn
er slechts negen of tien gevangenen.
Uit verschillende verklaringen en getui
genissen bleek voldoende welk een jan
boel het in die richting was. Bijna geen
dag ging voorbij, of er werd een ruit
ingeworpen ont zoodoende den gevan
genen iets te kunnen bezorgen.
Dc slotemaker verzekerde, dat de slo
ten van de cellen zoo eenvoudig var.
structuur waren, dat men ze met behulp
van een afgebroken zakmes kon openen.
De sleutels lagen voor het grijpen. Het
kwam dan ook vaak voor, dat gevange
nen alleen of in gezelschap op stap gin
gen. Een gevangene erkende, dat hij
een paar nachten thuis had doorge
bracht. Eens hadden vier gevangenen
's avonds een gezellig uitstapje in de
stad gemaakt, waarvan zij zoozeer „on
der den invloed" waren teruggekomen,
dat zij letterlijk de gevangenis waren
binnengekropen. Bogatek had hun bin
nengelaten. Op de vraag van den presi-
22.
Vervolgens had hij het lijk in'den kof
fer gepakt, welke, naar zijn zeggen,
boeken bevatte en haar op die manier
naar liet station laten brengen. Dooi
een zonderlinge samenloop van om
standigheden was het noodlottig stuk
bagage in het station verwisseld met
den koffer van mejuffrouw Simpson.
Het overige van het afgrijselijke
treurspel was afgespeeld onder mijn
oogen.
Ik heb zooeven gezegd, dat mij niet
anders te doen bleef, dan de verblijf
plaats van den moordenaar tc ontdek
ken. Ik mocht nochtans een tweede
punt niet uit het oog verliezen. Tot nu
toe wist ik nog niets- van de beweeg
redenen welke tot de vreeselijke daad
aanleiding hadden gegeven, en, zoolang
die motieven mij onbekend waren,
moest ik natuurlijk de misdaad beschou
wen als niet geheel opgehelderd. In
dit opzicht had ik van juffrouw Jcssop
niets te weten kunnen komen. Juffrouw
Raynell was terughoudend van aard ge-
pent, wat deze bij hun aanblik had ge
zegd, antwoordde een getuige: „Goe
den morgen".
Bogatek kreeg, aldus vertelt de Keule
naar tenslotte, twee maanden en Heinze
100 M. boete.
O
BELUIE.
Een diamanthandelaar verdwenen.
tienigé dagen geleden is een. sinds
tientallen jaren te Antwerpen wonende
Nederlander, iemand wiens handelsleven
te voren reeds niet geheel smetteloos
was, uit de Pelikaanstraat verdwenen.
Van verschillende kooplieden heeft hij
in commissie gekregen oi op crediet
gekochte partijtjes diamant meegenomen
waarvan het totaal een waarde zou ver
tegenwoordigen van circa 50.000 gulden.
De .slachtoffers zijn uitsluitend kleine
handelaren en eigenwerkmakers. Zij heb
ben stappen gedaan bij de justitie.
o
ITALIË.
Ontploffing te Parma.
Naar V. D. uit Milaan meldt, heeft
Vrijdag tc Parma een hevige ontploffing
plaats ges ouden in een benzme-opslag-
plaats van een drogisterij. Het huis-
stortte in en geraakte in brand.
Over de ontploffing te Parma worden
nog de volgende bijzonderheden ge
meld, waaruit blijkt, dat het ongeluk
een veel grooteren omvang heeft, dan
aanvankelijk werd aangenomen.
Tegen elf uur werd Parma opge
schrikt door een hevigen slag. Tegelij
kertijd slortte een groot gebouw gedeeir
(elijk i n. De brandweer was onmiddellijk
ter plaatse. Tot nu toe zijn zeventien
dooden en twintig ernstig gewonden
gevonden.
In liet gebouw, toebehoorende aan
den groot-industrieel Munici, bevonden
zich ook kantoren en opslagplaatsen,
Munici zelf werd gedood.
De oorzaak van de ontploffing is nog
niet bekend. Men neemt aan, dat kort
sluiting oorzaak is of dat op onvoor
zichtige wijze een brandende lucifer is
weggeworpen, waardoor brand is uitge
broken. Men vreest, dat nog. meer l,jken
onder de puinhoopen liggen. Het op-
ruimingswerk werd den geheeleri nacht
voortgezet.
o
FRANKRIJK.
Een waterhoos.
Vrijdagnacht is het dorp Olunzacdoor
een waterhoos geteisterd,, welke een
vveest en had hare hospita absoluut
mets van hare aangelegenheden mede
gedeeld. De moordenaar zelf moest mijj
zoo mogelijk, de vereischte opheldering
geven.
Ik besloot dienzelfden avond naar
Dover te vertrekken, want ik gevoelde,
dat ik in mijn huidige gemoedsgesteld
heid overal succes moest hebben. Paul
Harvey was, volgens zijn brief, Dinsdag
te Dover geweest. Vermoedelijk was
hij daar gebleven, verlangend uitziende
naar den koffer, dien zooals ik wist,
zijn broer hem niet kon zenden.
Zou Arthur hem een waarschuwing
doen toekomen Deze vraag kon ik
niet mét zekerheid beantwoorden. Het
viel mij in, dat bij ons gesprek in
het pension, waar mejuffrouw Simpson
gedwongen verblijf hield, hij mij ge
zegd had, dat zijn tante op zich zelve
woonde, Marineparade no. 17. Klaar
blijkelijk had hij zich niet verplicht ge
acht, zijn broer als haar huisgenoot
op te geven, daar deze sLechts haar bij
tijd en wijlen een bezoek kwam bren-'
gen. Ik vond het zeer natuurlijk, dal
Arthur Harvey alles deed wat in zijn
macht was, om zijn broeder van de
galg te vrijwaren. Maar toch zou de
jonge heer de galg niet ontsnappen
ik had hem reeds den strop om den
hals gelegd.
Toen ik in den trein zat, nam ik den
brief uit mijn zakboekje en peinsde over
den inhoud na, in de hoop, ergens een
wenk betreffende de verblijfplaats van
den moordenaar te vinden. „Op de be
kende plaats bij den ouden neger", da-
was alles. „Neger" moest waarschijnlijk
niet letterlijk worden, opgevat. Mocht
de uitdrukking echter inderdaad betrek
king hebben op een neger, sdan zou
mijn taak daardoor aanmerkelijk ver
gemakkelijkt worden, Zekerlijk hielden
zich niet veel negers in Dover op. Het
scheen mij evenwel veel waarschijn
lijker, dat het een toespeling, een soo.l
bijnaam was, >J ie ik niet snapte. Ik
moest dus te Dover mij op mijn goed
geluk verlaten.
o
Nog een ander punt ,was mij tot
dusver ten eenenmale onopgehelderd
gebleven. Paul Harvey was met deii
zwarten koffer, dien het lijk van zijn
tante bevatte, van Southend naar Lon
den gereisd. Waarom dan was er op
dezen koffer die rechtstreeks naai
Parijs was doorgezonden geen be
wijs aanwezig van deze vroegere reis,
in den vorm van een ctiquet met
„Passagiersgoed" of „Londen" of ,,Sout
hend naar Londen" er op Dat was mij
een raadsel.
Ik begaf mij niet rech strèeks naar
Dover, maar bracht eers. een bezoek
aan ons kantoor in Londen. Ik was zeet
blij dat gedaan te hebben, want ik vond
hier een brief van Arthur Harvey op
mij wachten. Hij was dien morgen
aangekomen en luidde aldus:
„Mijnheer!
Al meer en meer gevoel ik, dat hei
onverstandig van mij was, iets voor
u te willen verzwijgen, sedert mijn
onvoorzichtigheid, of beter gezegd,
de Goddelijke Voorzienigheid ons in
uwe handen leverde en aan uwe ge
nade overgaf. Gij weet te veel. Gij
weet echter ook genoeg om te be
grijpen, welke angst en zorg mij mar
telde en op den verkeerden weg,
bracht, ik ben vast besloten, mijn
plicht te doen, er moge van komen
wat wil.
Vergeef het mij, als ik na vreese-
lijken tweestrijd besloot, dat mijn
geweten mij den plicht oplegde ot
in elk geval veroorloofde, een mij
geliefde persoon voor een ontzettend
lot te vrijwaren. Ik moet mijn daad
bekennen en de gevolgen ervan dra
gen. Zoodra ik u had verlaten, tele
grafeerde ik aan Paul, waarschuwde
hem en ried hem aan te vluchteitr
Naar ik hoop is hij op dit oogenblik
in veiligheid. God vergeve het mi\
als ik verkeerd deed, maar ik kon niet
anders.
Ga niet naar Dover. Het zou ten
eene male doelloos zijn. U zult daar
mede; het publiek juichte ook hier har
telijk en wuifde met hoeden en zak
doeken. De auto reed naar het Huis
van Bewaring op de Weteringschans,
waar nog de gebruikelijke formaliteiten
vervuld moesten worden.
Op dc Prinsengracht verzamelden zich
nu weer de vele honderden belangstellen
den om de verdedigers te zien. Mr.
Roobol en zijn vuuw, mr. den Hol
lender en zijn verloofde, verlieten al
spoedig liet paleis van justitie, de da
mes droegen fleurige bloemruikers. En
opnieuw schalde het hoerageroep en
omtfromd do.ir de juichenden gingen
ook de advocaten naar de Wetering
schans.
Daar luidden zich inmiddels wel dui
zend menschen verzameld om Klunder
en Teunissen te begroeten bij hun te
rugkeer in de vrije maatschappij, 't
Was half vijf toen de groote sombere
poort openging en de auto met de
beide in vrijheid gestelden naar buiten
reed. Opnieuw verwelkomde hen dave
rend gejuich, er werden bloemen op
straat en in dc auto gestrooid en menig
een was zijn aandoening niet meer mees
ter, omdat men voelde, dat dit niet al
léén voor de direct bij liet geval be
trokkene! een machtig moment was,
Gelukwenschen riep men beide man
nen toe, een dochtertje van dc Kroons
bood weenend bloemen aan. „Ik kan
me niet voorstellen, dat 't al vijf jaar
geleden is dat ik vrij was", ze.de Teu
nissen. Hij en Klunder keuen opgewekt
in 't rond, doch men zag en voelde
't een opgewektheid getemperd door
den ernst van de gebeurtenissen en de
emoties van dezen dag dér bevrijding.
Met veel moeite kon dc auto zich uit
de menigte losmakental van fotografen
vereeuwigden de scènes daar op de
Weteringschans. Hoera en nog eens
hoera riep men voor Klunder en Teu
nissen en voor de advocaten, die ven
eens per auto wegreden.
Om 4 uur 35 sloten zich de zware
deuren van het Huis van Bewaring, voor
de verdachten van Giessen-Nieuwkerk
opende zich het lichtend verschiet van
een nieuw leven in de vrije .maatschap
pij. Als een wachtwoord gaf men 't
door in de stad: „ze zijn vrijgelaten")
en den gelieelen middag en avond bleet
de gebeurtenis het gesprek van den
dag!
De zucht om zich verdienstelijk
te willen maken.
De indruk van de eerste dagen, dat
alle ellende in deze moordzaak voort-
niemand vinden. Ongetwijfeld kent
u thans de helft van die ongelukkige
geschiedenis. De andere helft het
dient nergens toe, mijzeiven te willen
misleiden wacht u te Southend,-
U weet dat even zoo goed als ik. Ik
blijf liier in Parijs en wacht de ge
beurtenissen af. Oordeel niet te streng
over mij, met liet oog op mijn ver-
schrikkelijken toestand. De Hemel
hebbt erbarming met ons allen!
Arthur Harvey".
Toen ik dezen brief gelezen had, ging
ik direct naar het spoorwegstation, en
stoomde met den eersten trein naar
Dover. Het eenige, wat ik op dit oogen
blik wenschte, was te vernemeiij waar
te Dover Paul Harvey zijn intrek had
genomen. Onder de reis dacht ik er
over, wat „de oude Neger" kon betee-
kenen, maar kwam natuurlijk niet tot
een bevredigend resultaat.
Eindelijk hadden wij Dover bereikt.
Toen ik over het perron liep, zag ik
eensklaps een groot bord met aankon
digingen voor mij. Onder al die adver
tenties kwamen vooral de grijzende ge
zichten van twee Mooren uit, met ver
vaarlijke tulbanden op het hooid. Zij
noodigden uit tot eén bezoek aan een
klein hotel, „Het Saracenenhoofd" ge-
heeten.
(Wordt vervolgd.).