200
100
10
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEI
Ik! j'iliiii van (kn zwaiin tér.
Hoe is 't met Rusland?
Buitenland.
BRESKENSSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs p. 3 maanden f 1.25 franco p. post i 1,40
A d v e r t e n t i ep r s a n 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. lngez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever J, C. LE BLEU
▼oorbeen E. BOOM-
TNo'T BRESKENS
Postgiro
70179
Abonnements-Advertentles zeer billijk tarie
Advertenties worden aangenomen t on e r I
Dinsdag- en Vrfldagmldc*
37e Jaargang
Woensdag 3 Juli 1929
Nummer 3441
GRATIS verzekering
voor deabonné's tegen
ongelukken voor:
gld. bij dood mg gld. bij verlies tra gld. bij ver- ia gld. bij ver- st gld. bij ver-
door 7h van een hH lies van een 4Q Hes van een /n lies van een
een ongeluk. I Is hand of voet. oog. duim. wijsvinger.
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage.
gulden bij levens
lange ongeschikt
heid tot werken.
gld. bij verlies
van eiken
anderen vinger.
Verschillende gebeurtenissen van den
laatsten tijd hebben den naam van
Rusland weer meer naar voren gebracht.
In de eerste plaats is er sprake van
millioenenleveranties van Amerikaan-
sche industrieën aan Rusland. Voorts
zou de nieuwe Engelsche regeering
ernstig over hervatting der betrekkin
gen met Rusland denken. En in de
derde plaats hebben de dreigende
moeilijkheden met China de aandacht
op het onfortuinlijke land van de Wol-
ga gevestigd. Bij geruchte was ver
nomen, dat er een Sovjet-inval had
plaats gehad in Mongolië, als repressail-
Ie tegen de Chmeesche maatregelen
ten aanzien van Russische agenten in
Mandsjoerije. Moskou heeft evenwel
krachtig ontkend, dat een Sovjet-inval
heeft plaats gevonden. Niettemin schijnt
de toestand niet bepaald rooskleurig
te zijn. De Chineesche nationalistische
regeering moet vast besloten zijn geen
Russische inmenging in Chineesche
zaken te dulden en ook de omstan-
digheid dat de Chineezen zeer vijandig
gestemd zijn ten aanzien van het be
houden door Rusland van privileges
in Mandsjoerije, wijst er op, dat een
botsing tusschen China en Rusland
niet geheel uitgesloten zou zijn, als
Rusland zich maar sterk genoeg zou
gevoelen, om aan China met kracht
van wapenen weerstand te bieden. Op
het huidige oogenblik schijnt zulks
evenwel vrijwel uitgesloten. De bin-
nenlandsche economische toestand
moet, afgaande op de zeer spaarzame
fc berichten die uit het groote Rijk aller
Russen doorsijpelen, zeer slecht zijn.
De boeren zijn vijandiger dan ooit
jegens het heele Sovjetsysteem gekant;
in Siberië kan men van opstand jegens
het Sovjetgezag spreken, in de Cen-
Craal-Aziatische staten dreigt burger
oorlog. en de betrekkingen met de nieu
we Aziatische Republieken zijn ver van
vriendschappelijk. Rusland zal het
daarom wel niet wagen, om zoo ver
van de Europeesche basis te gaan
opereeren. Ten minste niet openlijk.
De bewijzen van Rusland's onder-
grondsche pogingen om zich in de
binnenlandsche aangelegenheden van
andere, zelfs zoogenaamde bevriende
staten ce mengen, welke door de jong
ste Chineesche affaire geleverd wer
den, kwamen op een voor de heeren
van Moskou weinig gelegen moment.
Dat is misschien de reden, waarom
FEUILLETON
INLEIDING
Na een veelbewogen leven, rijk aan
afwisseling, zag ik mij nu tien jaar ge
leden door een samenloop van nood
lottige omstandigheden genoodzaakt, in
dienst vail een particulier detective-
kantoor te treden, teneinde op een
eerlijke wijze in mijn onderhoud te
Voorzien. Het tverk beviel mij en hét
speet mij, om reden van gezondheid,
reeds na achttien maanden mijn ontslag
te moeten nemen.
Doch zelfs in dat korte tijdverloop,
Wa-.rin iit als bijzonder detective werk
zaam was, beleefde ik een belangwek
kend geval, dat ik tot bevredigende
afwikkeling mocht brengen. Het kwam
in het geheel niet voor een rechtbank
In Dcnanueung en de couranten brach
ten slechts stuksgewijze berichten daar
over, want de feiten werden niet in ge
regelde volgorde aan de ijverige ver
slaggevers medegedeeld, wat wel hei
geval zou zijn geweest, wanneer Scot
land Yard de zaak in handen had g$-
zoo pertinent ontkend wordt, dat een
inval in Mongolië gedaan werd. Want
nu de kans grooter schijnt tezijn.dat
de relaties met Engeland weer zullen
worden aangeknoopt die juist wer
den afgebroken omdat de Engelsche
regeering de Russische beschuldigde
van propaganda in Engeland, en dus
inmenging in Engelsche binnenlandsche
aangelegenheden moet een reputa
tie van ongewijzigde Russische poli
tiek beoogend de positie van andere
regeeringen te ondermijnen en we
reldrevolutie voor te staan, den hee
ren Sovjetregeerders weinig aange
naam zijn. Misschien dat ook lang
zamerhand de leiders in Rusland be
ginnen in te zien of vervangen
worden door andere die kunnen in
zien dat alle vruchtbaar contact
met het buitenland onmogelijk is, zoo
lang zij zich met anderer zaken willen
bemoeien en de waanzinnige wereld-
revolutie-idee vasthouden. Het bui
tenland is geenszins gesteld op een
chaos, zooals de heeren in Rusland
hebben aangericht. Wanneer de re
geerders in Rusland dit werkelijk ge
leerd hebben, bestaat er kans op be
terschap. Dan is ook de kans op
goede zakenrelaties met het machtige
Amerika grooter. Er is dezer dagen
aangekondigd, dat een combinatie van
groote Amerikaansche zakenlieden
(Ford Motor Company, Mc Gormick
Company, du Pont de Nemours Com
pany, Radro Corp of America) tot een
bedrag van 38 mrlliard dollars (onge
veer een kleine 100 milliard gulden)
zaken met de Russische regeering zal
gaan doen. Men zou dit feitelijk kun
nen aanvoerer. als een bewijs voor de
niettemin toch nog wat gewaagde
veronderstelling, dat Rusland's regeer
ders inderdaad hebben afgezien van
'tondermijnen van de regeeringen waar
mee ze vriendschappelijke relaties on
derhouden, en van het propageeren
van de wereld-revolutie. Want Ame
rika houdt zich officieel streng afzijdig
van Rusland, zocdat, zouden er moei
lijkheden ontstaan bij de betaling der
nieuwe Amerikaansche leveranties, de
Amerikaansche industrieelen op wei
nig steun van hun regeering zouden
kunnen rekenen. En men kan het den
Amerikaanschen kooplieden toch wel
toevertrouwen, dat zij zich de noodi-
ge waarborgen zullen hebben verschaft
voor de betaling van het schier fabel
achtige bedrag van 100 milliard gul
den. Die waarborg zou tot zekere
hoogte kunnen bestaan in zoo vlotte
en eerlijke handelwijzen der Russen,
kregen. Na rijp beraad, besloot ik alles
te boekstaven, wat ik betreffende den
zwarten-koffer-moord weet. De perso
nen, die in dit treurspel optraden en
om wier wille ik tot dusverre gezwegen
heb, zijn gestorven, of verdwenen, ik
zelf ben een ziekelijke, teleurgestelde
man, maar toch denk ik gaarne terug
aan den ouden tijd, en voornamelijk aan
dat tijdperk mijns levens, hetwelk ik
nu aan de lezers van deze courant ga
verhalen.
Het was aan het Noorderspoorweg
station te Parijs, ongeveer half zeven
des avonds. De post van Londen via
Calais was zoóeven aangekomen en de
passagiers .zochten naar hunne bagage
in de groote zaal met hoefijzervormige
tafel, waar de gebruikelijke visüta(jii6
der douanen pleegt plaats te hebben.
Ik was met de stoomboot aangeko
men en dhar ik geen ingeschi even,
bagage bezat, en mijn handkoffertje
bij de landing was geopenjd, mocht
ik in vrede mijn weg vervolgen. Niet
temin slenterde ik op mijn gemak het
kale, rumoerige tolkantoor binnen, want
ik moest mijn „partij"; welke ik op
last van mijn kantoor had te bewaken,
in 'toog houden. Het was een jong
paartje, dat het ouderlijk huis ontvlucht
was. De argelooze jongelui gaven mij
dat de kans op officieele erkenning
door Amerika grooter zou worden.
Indien dit inderdaad de bedoeling der
Russen is, dan is er redelijk kans op
beterschap.
Floris C.
NEDERLAND BELG1E.
De correspondent van de „N. R.
Crt. te Brussel meldt:
Sprekend te Antwerpen, voor de
Rotary Club dezer stad over het onder
werp: „La Belgique dans l'Occidenc"
(België in het Westen), maakte de
socialistische senator Louis de Brouc-
kère een zinspeling op het Neder-
landsch-Belgische vraagstuk.
De Brouckére zeide geenszins pes
simistisch te zijn en wel degelijk de
hoop te koesteren, dat de kwestie
haar beslag zal krijgen. Het gaat im
mers om een kwestie van recht, aldus
spreker en er bestaan internationale
hoven, die dergelijke vraagstukken op
lossen. Dit is evenwel niet de ideale
oplossing, er moet meer dan recht
alleen bereikt worden en wij moeten
in de toekomst op een nauwere samen
werking tusschen de beide landen
kunnen rekenen. De ontwikkeling van
de haven van Antwerpen belet geens
zins de welvaart van Rotterdam en
omgekeerd is dit eveneens waar.
Aan het slot van zijn rede werd de
Brouckére langdurig toegejuicht.
MAC DONALD OVER ZIJN TAAK'
Mac Donald, die aan een feestmaal
te Londen het woord voerde, verklaar
de, dat het eerste gedeelte van den
regeeringsarbeid de behandeling van
het werkloosheidsprobleem zal zijn,
hetwelk op wetenschappelijke wijze
dient te worden bestudeerd en door
middel van een grootscheeps program
moet worden behandeld.
Een ander deel van het regeerings-
program is de internationale vrede.
.Wij trachten, a'dus Mac Donald, de
grondslagen te leggen voor het schoon
ste gebouw, dat ooit door de Britsche
natie werd gebouwd. Wij begeven
ons niet naar vredesconferenties zon
der een dusdanige voorbereiding, dat
mislukkingen als die der maritieme
ontwapeningsconferentie in 1927 ver
meden worden. Er bestaat een vre-
des- en oorlogsrisico, doch ik zet alles
op het vredesrisico.
Mac Donald vroeg het land de Ar-
niet veel moeite. Ze stonden bedaard
naast elkaar, en ik zag, dat hij gedien
stig hare doozen en koffers openmaakte
ik had derhalve ruimschoots den tijd,
de zaal eens rond te zien.
Ik wandelde dus tusschen de zenuw
achtige, opgewonden groepen door en
zocht iets, dat mijn belangstellingkon
Opwekken. Het duurde niet lang, of
mijn aandacht werd geboeid door een
bejaarde dame en hare dochter, die
voor een heelen stapel nog ongeopende
bagagestukken stonden. Hoe weinig
vermoedde ik toen, dat die twee per
sonen een gewichtige, zoo niet de
hoofdrol zouden spelen in het treurspel
waarvan dit toneel diende ter opening.
De oudste der dames was blijkbaai
zeer zenuwachtig. De formaliteiten dei
tolbeambten schenen haar hoogst hin
derlijk en zij beklaagde zich daarover
met luider stem bij hare dochter. Dan
sprak zij weer een paar knorrige woor
den tot haar dienstmei'sje, om eeln
oogenblik daarna met grappige wan
hoop zich te wenden tot de koelbloedi
ge beambte in groene uniform. De
dochter, een slank meisje, met karak
teristieke trekken en een bedaard vuui
in hare donkere oogen, scheen wegens
de luidruchtige opgewondenheid harer
moeder een weinig verlegen.
„Oi stjl toch, mama"} hoorde ik haat
beidersregeering zijn vertrouwen te
geven in den strijd, dien zij voeren
gaat.
HOFET1KETTE.
De Amerikaansche dagbladcorres
pondenten te Londen maken met groote
ophef gewag van het feit, dat gene
raal Dawes, de nieuw benoemde
Amerikaansche gezant bij het hof van
St. James, heeft geweigerd een knie
broek te drayen als deel van zijn hof-
kleedij bij het eerste Court op Buc-
kinghampaleis. Hij heeft daarmede
inbreuk gemaakt op de gewoonte der
Amerikaansche gezanten sedert de
laatste jaren. Generaal Dawes verscheen
in een zwarten pantalon, terwijl de
andere leden der Amerikaansche am
bassade de korte broek dragen. Ge
neraal Dawes zou een speciale vrij
stelling van den lord-Chamberlain
hebben verkregen om op de traditie
inbreuk te maken, doch de redenen
daarvoor vinden wij niet vermeld.
EEN GROOT VERMOGEN.
Alexander Cochrane, een tapijtfabri
kant te New-York, liet bij zijn over
lijden een reusachtig vermogen na:
35.000.000 dollar. Hij was bekend
voor zijn liefdadigheid en zijn. vrijge
vigheid voor werken van openbaar nut.
In het laatste 1V, jaar had hij aanzijn
personeel 6.250 000 dollar uitgekeerd
als extratjes. Het testament bespreekt
10.000 dollar voor elk van 18 leden
van het personeel. Duizend werkers,
die langer dan 20 jaar op de fabriek
waren, krijgen elk 1000 dollar. Een
hospitaal te New-York ontvangt 500.
duizend dollar ener zijn vele andere le
gaten voor instellingen van openbaar
nut.
Spionnage in Oorlogstijd.
In een boek van Richard W Rowan
„Spy and Counter-Spy", dat pas te
Londen verschenen is, worden vele ge
heimen over spionnage in den oorlog
onthuld.
De schrijver berekent dat de geallieei
den en hun vijanden in den oorlog on
geveer 45.000 spionnen in dienst had
den en dat slechts 1000 van hen of iets
meer dan 2 pC.t ter dood zijn gebracht
Van de mannen te velde sneuvelden
daarentegen ongeveer 19 pCt. Het be
roep van spion is dus nog niet zoo
gevaarlijk als men wel meenen zou.
Een van de koelbloedigste Duilsclie
spionnen was een tolk, die bij alle pro
cessen tegen Duitsche spionnen voor
Fransche krijgsraden zijn werk verricht
herhaaldelijke zeggen. „Wij zullen zoo
aanstonds aan de beurt komen. Wees
ervan overtuigd, dat alles good zal
gaan".
„Ik hoop alleen, Edith, dat ze dien
akeligen zwarten koffer van je niet
opien zullen doen", zeide hare moeder
zenuwachtig.
„En als ze ernaar vragen," luidde het
onbevangen antwoord der dochter.
„Dan zal ik hun eenvoudig zeggen,
dat er een fotografietoestel in zit".
Terwijl ze nog spraken, zag ik,
dat een commies die tot nu toe, totaal
ongevoelig voor de dringende beden
van alle kanten, daar in de nabijheid
had gestaan, zich verwaardigde in mij
ne richting verder te kuieren. Oogen-
blikkelijk werd hij weder aangeroepen
door een der kruiers in blauwen kiel,
die zich over beide Engelschen en hare
talrijke bagage had ontfermd.
„Heeft u iets te deelareeren", vroeg
de kommies in het Frasch.
De bejaarde dame had den inhoud
harer reistascli voor zich op de toon
bank uitgespreid en antwoordde in liet
Engelsch, met groote radheid van tong.
„O neent dat wil zeggen, ja. Hier,
dit fleschje Eau de Cologne, maar het
is open geweest; hier een half flesch
je cognac; dan heb ik nog een half
pond thee, Souchong, van vier en een
te. De man was cr dood! getuige
van dat zijn eigen bridge oten ter
dood veroordeeld werden r verschafte
daarna aan de Duitsche au' uitdien
de kostbare inlichting, welke spionnen
ontdekt en terechtgesteld waren.
Een van de belangrijkste vertrekken
tijdens den oorlog was „kamer 10" in 4
het gebouw van Britsche Admirali
teit. Daar zaten de chefs van de inlich
tingendienst der Britsche vloot bijeen
en beschikten over een verbazingwek
kende kei in. s van Duilsclie inijnvelden,
geheime codes en orders.
De meeste van d i uienringen had
den zij verkregen door dc hulp van één
man E. C. Miller, die een zeer be
kwaam duiker van dc marine was.
Zijn specialiteit bestond in het onder
zoeken van de wrakken van Duitsche
duikbooten.
In 1915 kreeg Miller bevel om al te
dalen naar een Duitsche duikboot, die
bij de kust van Kent door kanonvuur
lot zinken gebracht was. Hij vond niet
alleen de duikboot, maar op gevaar af
dat ac slang auor zijn luchttoevoer on
klaar zou worden, drong hij door een
gat ojizij van den romp naar binnen
kwam in de officicrskajuit en haalde
daar een metalen kistje vandaan.
Dit kistje bevatte de plannen van
twee nieuwe inijnvelden, twee Duitsche
marine-codes en een bijzondere gehei
me code ten gebruike \an de Duitsche
vloot voor de volle zee.
Miller's vermogen om op ongewone
diepten aan den druk van het water
weerstand te bieden en zijn vermetel
heid waren van zooveel waarde, dat hij
met luchtpompen overal in allerijl heen
gezonden werd waar een Duitsche duik
boot bij de Engelsche kust in den grond
was gebi ord.
Soms ontving de Britsche admiraliteit
wel 2UOO undersellvjil, berichten van
den vijand op e.n dag en, dank zij de
door Miller buitgemaakte codes, kon
men ze met het gioolsie gemak lezen.
Er staan nog vele anncrc verhalen
over den spionnagedieiist in.
Zoo kreeg detiritscne inlichtingen
dienst op zekeren dag order, gegevens
over een nieuwen Duiiscneu rosKer te
verzamelen. Een Britscli agent in Berlijn
stelde zien in verbinding mei een onte
vreden Duitschcn viieger, dii zulk een
Fokker bestuurde. Hij nam aan daarmee
achter dc vijandelijke linie te landen
en zoo geschiedde hel. Het fonkel
nieuwe toestel kwam in handen van de
geallieerden. De Vlieger iiad k lü hand
geld gekregen en daarna ontving hij
nog een beiojuing van C50. Maar hij
halve» shilling het pond; verkoopprijs
in de winkels te Londen, en dat is al
les".
De beambte ik zie hem in den
geest nog liet was een knorrig uit
ziende Fraitschman met valt iciui en
rossigen snorrebaard, üoord oplet
tend toe. Zijn oogen zweefden min
achtend over die aardige verzameling
van kisten, korven en doozen. Vervol
gens wees hij dp een glooien koffer
met koper beslag.
„Maak me üezvii open", zeide hij,
„en ook dezen 1 voegde hij er bij,
terwijl hij zijn hand op een langen,
smalle» koffer legde.
T,D dezen niet, monsieur, niet dezen"
riep de bejaarde dame zenuwachtig.
„Het veroorzaakt zooveel moeite, liet
touw, dat cr om heen zit, los te maken
en wij kunnen het er niet aflaten,
omdat het slot niet goed sluit".
De tolkommies gat geen antwoord.
Een der kielmaiinen begon de knoopen
van het touw los te maken, waarmede
de koffer kruiselings omwonden was.
Toevallig nam ik no lit ie van den knoop
toen de vingers van den kruier er
aan morrelden. Hij was gelegd dooi
een persoon, die zich gewoonlijk van de
linkerhand bediende.
(wordt ver, otpij
