ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
<^amerVvon\e\t.
FEU ILL ETON
VOGELVRIJ.
PUROL er
Willemstad (Nederl,
Curagao) door Vene-
zolanen overrom
peld.
Provinciaal Nieuws.
SKENSSCHE COUR
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs p. 3 maanden 11.25 franco p. po«t f 1,40 II Drukker uitgever J. C. LE BLEU
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent voorheen e. boom—bliek
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. BRESKENS p^«'9ro
Abonnements-Advertentks zeer billijk tarief
Advertenties worden aangenomen tot n 11 e r 1 ij k
Dinsdag- en Vrijdagmiddag I uur
37e jaargang Woensdag 12 Juni 1829
Nummer 3435
GRATIS verzekering gulden bij levens- tas gld. bij dood gld. bij verlies pa gld. by ver- is gld. bij ver- ap gld. bij ver
voor de abonné's tegen Unn lange ongeschikt- 1 fj N door 7h vaneen hy lies van een 4u lies van een Zn lies van een
ongelukken voor: held tot werken. een ongeluk. hand of voet. oog, duim. wijsvinger.
De risico van bovenstaande verzekering Isherverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage.
4 a gld. bij verlies
1 y van eiken
anderen vinger.
Nu de Tweede Kamer uit
wandelen is, zorgt de Eerste
voor sensatie - Ministerspla-
gen - Een ambtenaar met
150 bazen - Varia.
De praatzieke meneeren van de
Tweede Kamer zijn naar huis gegaan,
en verschillende van hen hebben hun
laatste voetstapjes liggen in de verga
derzaal des lands. Want zij komen
niet meer terug. Zij wandelen nu in
Scheveningen en laten zich in de zon
braden en snuiven de zeelucht op en
drinken allerlei verfrisschende en op
wekkende vochten in groote en klei
ne glaasjes, en de andere, de ambiti-
euse en hardnekkige leden, die weer
„candidaat" zijn, die spreken op war
me vergaderingen, en de kamerchro
niqueur hoeft er lekker geen woord
van te schrijven. Laat ze maar praten,
kan hij rustig denken. En hij zou óók
in Scheveningen op de Pier kunnen
wandelen en allerlei groote en kleine
glaasjes leegdrinken en zich in de zon
koesteren, als er nog niet altijd de
plichtgetrouwe Eerste Kamer was.
Natuurlijk, we hebben een senaat,
om bij elkaar te komen, want anders
is het geen echte senaat. En dus
hebben we van die wereldschokkende
vergaderingen van de Eerste Kamer,
waarin alleen de voorzitter wat zegt,
en dan nog maar een bitter beetje.
Dat een zekere Heer Dobbelman
wegens ongesteldheid deze week de
vergaderingen niet zal bijwonen.
Tjonge, zeggen we tegen elkaar, jam
mer voor dien armen meneer Dobbel
man. En we schudden bedroefd onze
hoofden, en knikken meewarig. Maar
wie mocht denken, dat we daarmee
aan het einde van onze sensationeele
landsvergadering zijn gekomen, die
heeft het mis. Die rekende buiten
den voorzitter, die de sensatie-piikkels
zoomaar uit zijn mouw schudt! Hoor,
wat zegt hij daar: overeenkomstig be
sluit van de centrale afdeeling zullen
morgen eenige reeds bekend gemaakte
ontwerpen in de afdeelingen worden
behandeld, en Donderdag andere,
eveneens reeds bekend gemaakte ont
werpen in openbare vergadering.
Drommels, zoo'n voorzitter toch.
Hij zegt dat alles zoo kalm, alsof
het niet bijster veel te beduiden had.
En toch gaat het over niets minder
dan „reeds bekend gemaakte onder
werpen." En terwijl we nog nasidde
Aan den heinel kwam icen zwaar
onweder op, hier en daar schitterde een
yale bliksemflits, door het doffe geratel
Van den donder gevolgd.
In de ruime rechtzaal heerschte eene
waarlijk drukkende hitte, want dicht
opeengedrongen, hoofd aan hoofd ston
den de menschenmassa's, welke nader-
bijgestroomd waren, om het interessan
te schouwspel bij te wonen. Bijzonder
sterk was het vrouwelijk geslacht ver
tegenwoordigd; de gepleegde moord
stond immers in nauwen samenhang
met eene liefdestragedie.
Daar het in de zaal, tengevolge van
de zich aan den hemel samenpakkende
donkere wolken, zeer duister was gewor
den, moesten er eenige lampen worden
aangestoken, welker schijnsel met het
heerschende, onzekere schemerlicht een
akelig contrast vormde. Eene doodsche
stilte ontstond onder de menigte, toen
de rechters in hunne zwarte tabbaards
en de gezworenen in de zaal verschenen
De aangeklaagde, die spoedig daarop,
ren van de emotie, valt warempel zijn
hamer al, en voor we goed en wel
beseffen, dat we een vergadering van
de Eerste Kamer hebben meegemaakt,
staan we alweer buiten op de kleine
steentjes en puffen in de Haagsche
zon, die altijd weer even deftiger is
dan de zon elders.
o
Onder degenen die blij zullen zijn
als de extra-parlementaire periode
voorbij zal zijn, kan zeker minister
van der Vegte behooren. Want als
er eenmaal weer een parlementair ka
binet zijn zal, zal er ook een water
staats minister zijn, die ten minste een
deel van de Kamers achter zich heeft.
Maar meneer van der Vegte krijgt
momenteel den wind van alle kanten.
Wat door weerkundigen misschien
voor een onmogelijkheid gehouden
wordt, maar bij een extra-parlementair
kabinet we! mogelijk is. In de Eerste
Kamer, die zich binnenskamers met
het Wegenfonds 1929 bezig hield,
werd van verschillende zijden geklaagd.
De minister Werkte veelte langzaam!
De minister werkte zonder lijn (Dat
klopt niet: als de minister wel met
een lijn werkte, zou een oneerbiedig
mensch van lijntrekken kunnen spre
ken! Maar zonder lijn kan dat niet.)
Gedurende zijn bewind was vrijwel
niets van beteekenis tot stand gebracht,
noch op het gebied van bruggenbouw,
noch wat de afschaffing van de tollen
betreft. Alles blijft liggen en onafge
daan. Alles de schuld van den minis
ter? Er worden onder ons, ridders
van de pen, met beroepshalve groote
ooren en lange neuzen, die overal in
gestoken worden, wel eens andere no
ten gekraakt. Men hoort wel eens van
autocratische hoofdambtenaartjes, van
heele „hooge" ambtenaartjes, die baas
spelen en zaken ophouden, en „regee-
rinkje spelen, alsof er geen minister
bestond. En dan mompelt men wel
eens van kwaad hazen vangen, en on
willige honden.
Nee, zóó is het geen pretje minis
ter te zijn. En op een nette manier
en in vage termen voor een menschen-
slachter te worden uitgefoeterd, van
wege de onbewaakte overwegen. De
minister had er toch pas een commis
sie op uitgestuurd, om de kwestie „be
waakt of onbewaakt'' uit te zoeken? En
waren de heeren van de commissie
niet tot de slotsom gekomen, dat het
goed was, zooals de toestand nu was?
Wat kan een minister dan meer doen?
o
Gelukkig zijn er ook nog ministers,
Dit moet Uw eerstejgéUachte zijn
sbij Brand- en Srrfjwonden, Ont-
//vellingen^w'allerlei H u i d v e r-^
en geneest
door twee gendarmes vergezeld, werd
binnengeleid, zag er wel bleek uit, maar
droeg zijn hoofd hoog opgeheven en
maakte den indruk van een man, jdiie van
plan is manlijk en vastberaden voor zij
ne eer en vrijheid te strijden en geen
duimbreed van zijn goed recht te wij
ken.
Na de voorlezing van de lijvige aan
klacht, waarin tot vervelens toe de
schuld van Dalberg bewezen werd,
drong de president sterk bij den aange
klaagde aan, eindelijk toch op te hou
den met zijne schuld te loochenen en
eene berouwvolle bekenteins af te leg
gen.
„Ik ben onschuldig. Zoo waar er
een 'barmhartig en rechtvaardig God
boven ons woont 1" tiep Dalberg
met eene vaste en vastberaden stem.
„Hem; den grooten, verheven Geest,
zonder wiens voorkennis geen haar van
ons hoofd valt, hem, die het heelal,, de
eeuwigheid doordringt, 'hem roep
ik aan als getuige mijner onschuld l"
Een vlammende bliksemstraal scheur
de daarbuiten de zwarte, dreigende on
weerswolken vaneen en een vreeselijke
donderslag deed het gereCntshof op zij
ne grondvesten trillen en nog eens riep
Dalberg als een wanhopige: „Ja; mijn
God en Schepper roep ik aan als ge
die wel eens een pluimpje krijgen.
En dat houdt den moed erin. Zoo
kreeg de aansprakelijke minister voor
zijn wetsontwerp tot wijziging der
Ziektewet een goede aanteekening
van de senatoren. Hem werd hulde
gebracht voor het feit, dat hij het
zoover had weten te leiden, dat een
voorstel tot wijziging van de Ziekte-
wet-Talma de Eerste Kamer bereikt
had. Al waren er natuurlijk ook weer
vele bezwaren tegen het ontwerp
zelf. Omdat de bijzondere zieken
kassen niet als uitvoeringsorganen
werden opgenomen, en de wet be
perkt is tot arbeiders in een onder
neming werkzaam, waardoor 500.000
personen minder de bescherming van
deze wet krijgen.
Maar de hoofdzaak was toch, dat
de wet er kwam. Ook met de tekort
komingen.
Politicus.
w o nijKn gen
Het/verzacht
Een Reuter telegram uit Willem
stad, Curagao, meldt:
Een bende gewapenden, naar wordt
aangenomen bestaande uit Venezuela-
nen, overmeesterde Zondagavond de
stad en het Waterfront.
Verscheidene politiedienaren werden
gedood, terwijl de gouverneur, de
commandant der politietroepen en
verscheidene politiedienaren naar zee
werden medegevoerd.
V. D. verneemt d.d. Maandag nog
uit New-York:
Nader wordt uit Willemstad ge
meld, dat een bende uit Venezuela,
die ten Noorden van Lavela over de
grens is gekomen, Willemstad heeft
bezet. Zij namen allereerst een Ame-
rikaansch schip, „de Macaraibo" en
bezetten daarna de gouvernements
gebouwen. De gouverneur en de
commandant van het garnizoen op
Curasao werden, waarschijnlijk als
tuige mijner onschuld, hem, die mij
in mijn laatste uur genadig moge
zijn!"
Na eene ademlooze pauze, gedurende
welke ondanks de dichte menscnenmas-
sa zulk eene plechtige stiite was inge
treden, dat men in de grootp zaal niets
anders vernam dan het zacnte tjikken
der hangklok, sprak de president op
een kalmen, afgemeten
„Zijt gij waarlijk onschuldig, welaan,
breng dan de bewijzen uwer onschuld:
Gij staat daar immers om u t)e verdedi
gen en uw goed recht te zoeken! Vree
selijke bewijzen van uwe schuld, net
eene nog zwaarder dan het andere, ge
tuigen tegen u.
Ontzenuw ze en onze heiligste plicht
als rechters is het dan, u uwe: eer,
uwe vrijheid weer te geven!"
Dalberg beproefde nu met alle hem
eigen welsprekendheid zijne onsCnuld
te doen uitkomen, doch hoezeer hij
daarvoor ook zijn best deed, het gelukte
hem toch niet.
Als verpletterende knotsslagen trof
fen hem de tegen nem aangevoerde
bewijzen van schuld, welke hij niet kon
ontzenuwen.
De schijn getuigde te zeer t^gen hem,
en de edele, steeds waarheidslievende
man kon het vreeselijke weefsel van
gijzelaars, aan boord van het Ameri-
kaansche stoomschip gebracht en
weggevoerd.
De bende. Venezolaansche „zee-
roovers" staat onder leiding van gene
raal Urbina.
Het verluidt verder, dat het garni
zoen nog getracht heeft de roovers
terug te slaan, en dat verscheidene
politie-officieren en manschappen wer
den gedood of gewond.
De gouverneur en de comman
dant der troepen gezond en wel
te Willemstad teruggekeeid.
Een nader Reuter-telegram meldt,
dat de aanvallers op de kust van
Venezuela aan wal gingen, en de beide
Nederlanders vrij lieten, die met het
stoomschip „Maracaibo" gezond en
wel te Willemstad zijn teruggekeerd.
H.M.'s „Kortenaer" Maandag
naar Curagao.
In verband met de gebeurtenissen
op Curagao vertrekt Maandagavond 10
uur H.M.'s „Kortenaer" met spoed
naar Curagao. Dinsdagochtend word-
Hoek van Holland aangeloopen, alt
waar ean detachement mariniers aan
boord wordt genomen.
H.M.'s „Hertog Hendrik" wordt
gereed gehouden.
Dinsdag is H.M.'s „Kortenaer",die
onlangs van Curagao terugkeerde, en
binnenkort weer derwaarts zou ver
trekken, van Hoek van Holland naar
Curagao met volledige bemanning,
versterkt door een landingsdivisie ter
wijl Hr. Ms. „Hertog Hendrik" gereed
wordt gemaakt voor een eventueel
spoedig vertrek naar de West-Indi
sche wateren.
De sterkte der expeditionnaire
macht.
Dinsdag zullen zich te Hoek van
Holland een officier en negen-en-
dertig onder-officieren en manschap
pen van het corps mariniers insche
pen op de „Kortenaer" om met dat
schip naar Willemstad te vertrekken.
Hoe het den gijzelaars verging.
Reuter bericht nog, dat de per
s.s. „Maracaibo" naar Venezuela te
ruggekeerde aanvallers eenige mijlen
benoorden Lavela landden.
De „Maracaibo" keerde Zondaga
vond te Willemstad terug den Ne-
derlandschen autoriteiten was geen
leed geschied, terwijl zij geen ernsti
ge gevolgen hadden ondervonden van
hun plotselinge reis naar zee als ge
vangenen.
leugens en bedrog, dat om hem heen
was gesponnen, niet verscheuren.
Als een gevangen visch, dien men op
het droge 'heeft gebracht; maakte hij
tevergeefs stuiptrekkende bewegingen.
Ook hem had liet wreede noodlot uit
zijn element gerukt en hem van zijne
vrijheid beroofd, en als holle, ijdele klan
ken stuitten de verzekeringen van zij
ne onschuld op al de noorders af,
waarvan ieder overtuigd was, in hem
den werkelijken moordenaar van den
ongelukkigen Balder te zien, en toen
aan het eind zijner verklaring Dalberg,
de hand als tot een eed opheffend, riep
„God is mijn getuige, dat ik na den
laatsten voor mij zoo noodlottigen
strijd met Balder, haat noCn wrok je
gens hem koesterde," sprak de pre
sident op ernstigen toon: „Dit had wel
zoo kunnen zijn, wanneer het voorval
niet een ernstiger achtergrond had ge
had. Doch de opperhoutvester, de heer
von Eelseck, weigerde u beslist de hand
zijner dochter en beloofde die vast aan
den vermoorden Balder, en verzocht
u nog hem het genoegen te doen, zijn
huis reeds den volgenden dag te ver-
,laten en het niet; meer te betieden.
Daardoor moest gij het wel aan Bal
der wijten, dat gij 'tbeminde meisje
voor altijd moest verliezen; dit is zeker
De aanvallers, naar wordt gezegd
aangevoerd doorgeneraal Urbina,lard-
den plotseling aan het Waterfror"-,
vermeesterden het s.s. „Maracaibo" en
brachten meergenoemde autoriteiten
klaarblijkelijk als gijzelaars aan boord.
De stad was tijdelijk geheel in han-
dep der aanvallers en verscheidene
politie-ambtenaren werden gcdcoden
gewond bij de pogingen om de aan
vallers meester te worden.
De meening te Washington.
Nóch het staatsdepartement, nóch
de gezant van Venezuela te Washing
ton, hebben officieel bericht ontvangen
van den aanval op Willemstad/
In Amenkaansche officieele «ringen
is men van meening, dat de bende,
die Willemstad heeft bezet, bestaat
uit revolutionairen, die den aanval
hebben gedaan om in het bezit te
komen van wapens en munitie voor
gebruik bij de binnenlandsche onlus
ten in Venezuela.
smaakt als room
ZU1D-AFRIKAANSCHE
STUDENTENDAGEN IN ZEELAND.
Onder de auspiciën van het Hoofd
bestuur van de Nederlandsch Zuid-
Afrikaansche Vereeniging en van het
Hoofdbestuur van het Algemeen Ned.
Verbond is besloten de traditie van
de laatste jaren voort te zetten en
ook dit jaar de Afrikaners uit alle
deelen van Europa gelegenheid te
geven elkaar ie ontmoeten om ge
zamenlijk een uitstapje te maken door
een bezienswaaidig deel van Neder
land.
Voor dit doel heeft zich in Middel
burg en Vlissingen een comité ge
vormd, dat, naar wij vernemen, als
volgt is samengesteld:
EERE-VOORZITTERS:
Mr M. A. Waszink, Minister van
Onderwijs, Kunsten en Wetenschap
pen te 's Gravenhage.
Eric Louw, Hooge Commissaris voor
de Unie van Z.-Afrika, te London.
Jhr Mr J. W. Quarles van Ufford,
eene voldoende reden voor u geweest,
uwe woeste bedreiging: „De aarde
heeft voortaan slechts nog plaats voor
een van ons 1" tot eene bloedige waar-
Iheid te maken."
Een zacht, goedkeurend gemompel
liep door de menigte.'
„Dat is geene gevolgtrekking met
kracht van bewijs, meneer de president.
Want ondanks alles, wat er is voorgeval
len, heb ik nooit de 'nooji verloren,
Klaartje eens de mijne te noemen, want
ik wist, dat hare liefde mij henoorde
Had alles ook tegen ons samengezwo
ren, wij zouden nooit van elkaar hebben
afgezien, wij zoude elkaar toch nebben
gevonden, en ook nu nog ben ik er on
wrikbaar van overtuigd, dat Klaartje
bereid is, haar nariebloed voor mij te
geven 1"
Zonder zich verder aan deze verzeke
ring van Dalberg te storen, vroeg de
president: „En hoe verklaart gij de
omstandigheid, dat juist uw geweer
bij het lijk is gevonden
(„Dat is voor mij een even donker,
onverklaarbaar raadsel als voor u, me
neer de president 1"
fwordt vervolgd i
