10
.G
r
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Een vriendenoffer.
-
Buitenland.
eu:
FEU ILLETON
Vóór het in zee
PU KOL IK
Binnenland.
on<
-35.
BRESKENSSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs p. 3 maanden 11.25 franco p. post i 1,40
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent logee. Medcd. 30 ct. p. regel.
Onskker-Uitgever J. C. LE BLEU
voorheen E. BOOM BLIEK
BRESKENS
Abonneraents-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot n 11 e r lij k
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
37e jaargang
OR AT IS verzekering
voor deabonné's tegen
ongelukken voor
Zaterdag 16 Maart ).«9
Nummer 3412
gulden bij levens- isi gld. bij dood ay gld. by verlies l»a gld. bij ver- ia gld. bij ver- (k gld. bij ver-
lange ongeschikt- |[J[] door 7n van een Dy lies van een 4Ü lies van een gü lies van een
heid tot werken. een ongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger.
De risico van bovenstaande verzekering isJierverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij Fatum" te 's-Oravenhage.
gld. bij verlies
van eiken
anderen vinger.
:ho<
RANKRIJK.
Het geboortecijfer stijgt.
'olgens de jongste statistieken is
do oorte-cijfer in Frankrijk van 741.708
[927 tot 745.315 in 1928 gestegen,
iet aantal sterfgevallen bedroeg
110 tegen 676.666 in 1927.
lelaas beweegt het cijfer der zui-
fingngensterfte zich in stijgende lijn
61.817 in 1927 tot 68.100 in 1928.
pa!
die
eg
J1J
IUITSCHLAND.
Mevrouw Zoebkow failliet,
laar het W. B. uit Bonn meldt is
'°F /rouw Zoebkow, vroeger prinses
Pruisen, thans wonende in het
Nil as Schaumburg te Bonn failliet
slaard. De eerste schuldeischers-
gadering is bepaald op 4 April a.s.
Relletjes in een opvoedingsgesticht,
i het Berlijnsche opvoedingsgesticht
denhof heeft Zondagavond een
etje plaats gehad: een 16-tal jongens
:ft de ruiten stuk geslagen, den
ider" van de slaapzalen verjaagd,
de kamers toen gebarricadeerd. De
Itie moest er bij te pas komen om
orde te herstellen, hetgeen zonder
11 lig verzet kon plaats vinden.
iet verwonderlijke echter in de
chiedenis is, dat het heet, dat de.
gens zich over niets beklaagden:
eten was goed, evenals de be-
ideling enz:
Tie „Voss. Z." vindt het zonderling,
de autoriteiten na onderzoek een
gelijke verklaring hebben gepubli-
:rd, doch dat tevens ten strengste
boden is, persvertegenwoordigers
het gesticht toe te laten,
l/anwaar dit verbod, als er niets te
gen valt? vraagt het blad.
De belangstelling van het publiek is
'LI >r het gebeurde gewekt en de
Zi mbare meening wil weten wat dan
de oorzaak is geweest van het
treden van een deel der jongens.
f li
vfWËDEN.
De Noorsche krioo.ip.ins
te Stockholm.
De Kroonprins Olaf van Noorwegen
Dinsdag te Stockholm aangekomen,
ar hij door de Zweedsche konink-
familie hartelijk werd verwelkomd.
Dckholm was geheel in vlaggentooi.
Als inleiding tot de eigenlijke huwe
man van Lothar Brenckendorff.
„Dat is niet waar. Niemand buiten
en ik weet van het voorgevallene,
anneer men mij zou verdenken, dan
d rfien mij reé'ds lang gezocht."
Men zal je spoedig zoeken reken
r wel op. Ie bent in handen van
dienaar en hoewel je dien met
lattten overlaadt, hij zal toch niet
jven zwijgen."
In wanhoop drukte ze de handen te-
!n de slapen.
„Philip. Hij heeft verdenking tegen
Wat heeft hij je gezegd?"
.Genoeg, om mij te bewijzens dat hij
es begrijpt. En hij is niet eens de
iige. Je hebt een nog grooter vijand.
Meussi is niet wat hij lijkt. Hij be-
'ort óf tot de geheime politie óf hij
een dedective. Toen hij me gisteren
vroeg, werd het me plotseling hel-
r. En mijn bekentenis tegenover hem
n de oorzaak geweest zijn van den
nval, die mij neer wierp. Wees hier-
"iStel van executie zijn, dat je vergund
lijks-plechtigheid hadden een groot
aantal feestelijkheden plaats. Des
avonds werd ten paleize te Stockholm
een bal gegeven door den kroonprins
en de kroonprinses van Zweden.
o
JAPAN.
Arbitrage-verdrag met de V. S.
Tusschen den Amerikaanschen minis
ter van Buitenlandsche Zaken Stimson
en den Japanschen minister-president
Tanaka is thans overeenstemming be
reikt inzake het Japansch-Amerikaan-
sche arbitrage-verdrag. Men verwacht,
dat het verdrag in den loop van deze
maand te Washington onderteekend
zal worden. Het verdrag heeft een
geldigheidsduur van 5 jaar en zal bij
den Volkenbond worden geregistreerd
Als gij U moeilijk scheert^mdat Uw
huid gauw stuk gaat en^frfjn doet, dan
kunt gij dit geheel^óoi komen, indien
gij vóór het inzpefSen de huid even in
wrijft met sJjKmts een weinig
T
Nederland en België.
De minister van staat, de heer So
gers, heeft Woensdagmiddag in den
Belgischen Senaat de kwestie der Bel-
gisch-Nederlaiidsche betrekkingen -be
handeld.
Men had verwacht, dat de spreker,
onder meer, enkele punten zou ontwik
kelen, die hij in zijn rapport niet had
behandeld, omdat zijn medeleden in de
Senaatscommissie het met die zaken
niet volkomen met hem eens waren. Er
werd ook gezegd, dat de redevoering
van Segers twee zittingen zou in beslag
nemen. Hij heeft echter slechts twee en
een half uur gesproken en geen andere
punten aangeroerd dan hij reeds in zijn
rapport had behandeld.
Reeds het ongewone van de zaak,
dat in de tribune van den Senaat een
zeer groote kaart van den Schelde-
loop en van den Maasloop was aange
bracht, trok zeer de aandacht. Segers,
die zeer vlug spreekt en zeer bewege
lijk is, was gewapend met een langen
stok, waarmee hij telkens zijn bewijs
voering verduidelijkte door te wijzen
op de kaart.
Minister Segers zeide eerst, dat zijn
rapport reeds geschreven was en door
zou worden. Wil je in jammerlijke laf
heid wachten, tot ze je halen
Met een verschrikkelijke gil viel ze
op een stoel neer.
Dr. Basaroff sprak echter met zijn
zwakke stem verder: „Er is geen ande
re weg tot redding dan die, waarop ik
je zal vergezellen. Want ik zal je niet
verlaten. Wij blijven bij elkaar. Zié,
Hala; ik doe een weinig van dit poeder
in het glas hier en de rest in hel
tweede. We zullen gelijk een dronk
aan de verlossing en het vergeten wij
den. je zult niets van pijn en doods
angst bemerken. In mijn armen, en aan
mijn borst zul je zacht en zónder strijd
inslapen."
„Gregor, wees barmhartig. Ik ben
nog jong, ik wil en kan nog niet ster
ven."
Maar hij schudde het hoofd.
„Waarom maak jij het je zoo zwaar,
het kan niet anders. Kom bij me, lief
ste. Laten we tot het laatste oogenblik
meester blijven over ons noodlot."
En ze stond werkelijk op. Met kleine,
langzame pasjes als moest ze een ver-
schrikkelijken last meeslepen, naderde
ze zijn legerstede.
„En wanneer je slechts spoken ge
zien zou hebben, Gregor? Wanneer
Meussi nu eens niet was, waarvoor je
hem houdt? Moet ik me verloren ge
de commissie goedgekeurd, toen het
Utrechtsche incident zich voordeed.
Ware het incident wat vroeaer voor
gekomen, dan Zou hem dit geen aanlei
ding hebben gegeven zijn rapport, hoe
dan ook, te veranderen. Hel incident
kan geen afleiding vormen, om de on
derhandelingen te vertragen.
Hij weet niet of de Nederlandsche
pers, anders zoo aan tucht gewoon,
voor oogen heeft gestaan, hinderpalen
op te richten tegen de onderhandelin
gen j uist op het oogenblik toen België
voor zijn goede recht meer waardee
ring begon te vinden. Maar desniette
min moet, als een oplossing mogelijk
is, deze ten spoedigste komen.
Wat de minister in het Utrechtse1'
incident het meest heeft getroffen, is
het feit, dat dc Nederlandsche pers ge
loof heeft gehecht aan het vaisclte do
cument en dat aan België oneerlijkheid
werd verweten. Ook had het Neder-
landsch eerste plicht moeten zijn, liet
vertrouwen te herstellen, en daarom
meet Nederland \óór iedere ande.e zaïk
een einde inaken aan de vijandelijke
stemmingscampagne, die tegen Belgic
wordt gevoerd.
Met den minister -president De Geer,
die verzoenende woorden iieeft uitge
sproken, was Segers het verder eens,
dat gewenscht moet worden dat dc
kwade uren der jongste dagen spoedig
zuilen zijn verge.en. Daaiei.bowen moei
worden gewenscht dat, wanneer de on
derhandelingen worden opgevat, in Ne
derland een gezonder appreciatie van
België's rechten zal heerschen, opdat
vermeden worde dat de gts.eide vraag
stukken, die voor België van levensoe-
lang zijn, op het terrein van internatio
nalisatie gebracht zouden moeten wor
den.
De minister behandelde daarna de
vraag hoe het met de -ondeijiandelin-
gen gesteld is. Hij gaf een overzicht
van de geschiedenis van het ontwerp-
tractaat, dat de Nederlandsche Eerste
Kamer had verworpen, naar Segers zei-
de, tengevolge van een campagne, die
van Rotterdam uit gansch Nederland
bestreek en die werd gevoerd onder de
leiding van een man, die de Duitsclie
belangen vertegenwoordigde. Deze be
weging werd g esteund door een groe-
peering, welke bestond uit activisten,
die thans nog ondanks de amnestiewet
den dolk gericht houden op het hart
van het Belgische \aderland.
Hij stelde de vraag wat de Schelde
voor Nederland en voor België is. Hij
antwoordde, voor Nederland is de Schel
de niets. Viissingen ligt aan de zee en
Ier Neuzen is alleen een voorhaven
ven, zoolang er nog hoop is, mezelf tc
redden
„Er is geen hoop meer. Wanneet
ik dood ben, vindt je niemand meer
op de wereld, die je zal beschermen."
Snikkend wierp ze zich op het bed.
Met zachte handen rich.te Basaroff haar
hoofd op.
„Laat ik je nog éénmaal kussen, Ha-
la. En dan niet waar Dan maken
wij ons met een getrpó'st gemoed reis
vaardig."
Ze liet het toe, dat zijn lippen de ha
re zochten. Zé kun het niet weerstaan
o
En zoo kwam hierjhet einde.
Liet einde
Ongelukkig dc mensch, die den rech
ten weg vertaal.
Hij heeft kans, hoe langer hoe ver
der af te dwalen.
En dan zoekt hij soms uitkomst waar
deze niet te vindén is.
o
Dr. Meussi had zijn tijd niet laten
Voorbijgaan. Reeds den volgenden mor
gen na zijn belangrijke ontdekking' was
hij met de onderzoekingen naar Elwiite
Syivander begonnen, en van het snelle
succes had zelfs hij, die aan de wonder
van verzekerd, Hala: het zou slechts
baarlijkste samenloop der omstandighe
den gewend was, voor een moment pa)
van Gent en is een doorgang voor
schepen, die zich naar deze haven be
geven. Nederland bezit echter de sou-
vereinitcit over de Schelde en behoudt
het recht, van welk recht ook gebruik
wordt gemaakt, om giond door inpo.de
ring op de rivier te winnen. D.t is niel
zonder geyaar en voor de rivier en voor
Antwerpek. Verder beharligt Nederland
natuurlijk de belangen van de haven
van Rotteidam en men heeft tijdens de
jongste incidenten nog eens kunnen er
varen hoe scherp de hostiliteit van.
Rottterdam zich laat gelden.
Voor ons is de Schelde alles. Zij is
de deur van onze woning en de eenige
toegang to t de havens Antwerpen en
Geilt.
Spreker bleek sterk bevangen door
vrees voor verzanding van de riviej
en wees daarbij op het treurige lot van
de twee armen, de Braekman en hei
Zwin, d ie nu vrijwel geheel verdwenen
zijn. leder ander belang, zeide hij, moet
wijken voor dat van de bevaarheid.
Voor de verplichtingen, door liet trac-
taat van ISö9 opgelegd, verwees hij
naar zijn rapport, terloops herinnerend
aan de studie door baron Rolin Jac-
quemyns, gewezen minister van binnen-
landsche zaken, in de „Revue dc Droit
International et de Législation Cotnpa-
rée" gepubliceerd, waarin betoogd
wordt, uat hei internationale résime van
den Rijn eveneens van toepassing wordt
geacht op de Schelde.
Nederland, aldus de heer Segers,
verder, is zijn verplichtingen niet nage
komen. Steeds heelt België de kosien
van alle onderhoudswerken aan de ri
vier moeten dragen, tien jaar lieert
liet geduurd voor oeigië van Nederland
loelaiing kong krijgen voor het plaatsen
van lichtboeien, breeds heeft Nederland
getalmd met inwilliging van Belgische
verzoekyi, vaak dringende eu onmis
bare werken betrefrend. Naar het oor
deel van den lieer Segers is het, de
antecedenten in acht genomen, vrijwel
uitgesloten dat Nederland en België het
met elkaar geheel eens zullen worden
over deze kwestie. Het is dan ook 1100-
dig, meende hij, bij de mogendheden
die belangen heoben te Antwerpen aan
te dringen. Het vraagstuk is van inter
nationale beteekenis en het zou dus ge
wenscht zijn voor de Schelde een ge
lijksoortig statuut te zien aannemen als
thans v oor Rijn en Donau bestaat.
ten en ander dringend vraagstuk
is nog dat van de verbinding van
Schelde en Rijn.
Nederland is Krachtens het ttactaat
van iö39 verplicht aan de Belgische
gestaan. Tot het bureau voor vreemde
lingen in Wéenen had hij zich eerst
gewend, en men zei hem, uat een zeke
re mejuffrouw Syivander, gezelschaps
juffrouw bij gravin Hohenwart zich
had aangemeld voor een kort verb.iji,
en men noemde heni het pension, waai
ze moest wonen. Maar hij was met 4n
nieuws niet direct naar Gerold gesneld,
doelt had daarmede den heëlen dag
rondgeloopcn, om nog meer inlichtin
gen 111 te winnen. Hij wilde geheel ze
ker van zijn zaak zijn, vooi: hij den zan
ger het bericht bracht, dat-de gezochte
gevonden was. Op den laten avond
eerst was hij er zeker van, en itij moest
eerst uitvoerig zijn inlonnaties inede-
deelen, voor Gero.d kon besluiten, om
hem te gelooven. 'toen was hij het
liefst nog in den nacht naar zijn jeugd
liefde gesneld, die hem door de ge
beurtenissen der laatste weken tot een
voorwerp yan nog vuriger verlangen
was geworden, dan ooit te voren.
Zonder te slapen .wachtte hij tot het
aanbreken van den dag, en het was in
derdaad nauwelijks licht, toen hij op
pad ging. Voor hét aangegeven huis
stond een rijtuig en de huisknecht was
juist bezig den koetsier een reiskoffer
'over te reiken. Gerold wendde zich tot
hem met een Vraag.
„Juffrouw Syivander herhaalde de
scheepvaart steeds veilige, goede en
gemakkelijke waterwegen in het ge-,
bied der tusschenwateren tusschen
Scheide en Rijn te verzekeren, maar
de huidige verbinding is geheel on
voldoende. De groote Sluis te Hans-
weert is wegens verzakkingen meestal
onbruikbaar, wat verder door verzan
ding ook meer en meer waarheid wordt
voor de rest van den nu bestaanden
weg. In het Hellegat alleen liepen op
één dag elf schepen aan den grond-
Antwerpen loopt gevaar de Rijnscheep
vaart steeds verder te zien afnemen,
terwijl blijkens de jongste statistieken
Rotterdam sedert 1913 het Rijnverkeer
bijna zag verdriedubbelen.
Alleen het kanaal Antwerpen-Moer
dijk, beweerde de heer Segers, kan de
Belgische belangen werkelijk bevre
digen. Dit is niet het geval met het
plan van Konijnenburg en evenmin
met het, licht daarvan afwijkende,
officieele tracé der Nederlandsche
regeering, Dit heeft zijn beginpunten
te Bath en te Dintelsas, wat juist de
gevaarlijkste twee plaatsen van het
geheele deltagebied zijn.
Het antwoord door minister Bee-
laerts van Blokland onlangs gegeven,
heeft, verzekerde hij, in België een
pijnlijken indruk teweeg gebracht.
Hij hoopte echter den geest van
prof. Struycken en Jhr de Marees van
Swinderen te zien terugkeeren en
meende in de verklaring van minister
De Geer daarvan reeds een voorbode
te zien. Aan de regeering te Brussel
is het, om met de noodige beslistheid
op te treden om de Belgische eischen
te doen zegevieren
De spreker werd toegejuicht op de
liberale en katholieke banken, de socia
listen onthielden zich van applaus.
Het militair accoord tusschen
Frankrijk en België.
De Brusselsche correspondent van
de „N. R. Crt." meldt:
Volgens de avondbladen heeft de
politie bij een nieuwe huiszoeking te
Heist-op-den-Berg. ditmaal ten huize
van mej. Peeters, van Ward Hermans,
verschillende ducumenten in beslag
genomen. Sommigen dezer documen
ten bleken betrekking te hebben op
een mobilisatie der spoorwegen en
zouden afkomstig zijn van het departe
ment van landsverdediging, in dit
departement is nu een onderzoek be
gonnen, ten einde na te gaan hoe deze
documenten werden ontvreemd of in
het bezit van Ward Hermans kunnen
zijn gekomen.
knaap. „Jawel, op de tweede verdieping
op nummer '27. Maar de juffrouw is
juist van plan te vertrekken. Dat is haar
bagage.
Met groote passen stoimde de zanger
de trap op. Toen hij de tweede verdie
ping had bereikt, kwam hem de gezoch
te reeds tegen, riij herkende haar di
rect, ze kon hein niet meer ontloopen.
Zoo bleek als een doode en niet in
staat, een woord te zeggen, leunde ze
tegen den muur.
Gerold echter greep onstuimig haai
stap hangende handen: „Hilde Mijn
Hilde."
Ze deed geen poging, zich los te ma
ken.
„Laat me. Laat me. ik moet
weg. Ik ik, o inijn God, waarom
moest dit gebeuren."
Achter haar stond een kamerdeur 0-
pen, en hoewel ze zich verzettte trok
hij haai iu het vertrek, dat zij juist had
verlaten.
„Neen, je zult niet weggaan ten
minste niet zonder inij. Zou ik je jaren
lang gezocht hebben, slechts om je na
een kort weerzien weer te verliezen?"
Hij had de deur achter zich gesloten,
maar, hoewel ze door niemand werden
gezien, duidde Hi.de Worner niet, dat
hij haar in zijn armen nam.
(Slot volgt).
(Wordt vervolgd),
