ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Een vriendenoffer.
H.H.\ Adverteerders
Spraakgebreken.
I ia bietten
bij Griep en Influenza
Buitenland.
Binnenland.
Provinciaal Nieuws.
BRESKENSSCHECOURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs p. 3 maanden 1.25 franco p. post f 5,40
A d v e r t e n t i e pr (J s v a n 1 5 regels 75 cent
Elke rege! meer li cent lngez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU
voorheen E. BOOM—BLIEK
BRESKENS p°Jj$°
Abonnement8-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot u i t e r 1 ij k
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
37e jaargang
Zaterdag 19 Januari 1929
Numtaer 3397
GR A T1 S verzekering ..g gulden bij levens- jll
voordeabonné's tegen vMn lange ongeschikt- Ihll
ongelukken voorheid tot werken.
De risico van bovenstaande verz
gld.bg dood sa gld. by verlies sra gld. by ver- ja gld. by ver- ai. gld. by ver- ja gld. by verlies
door yh van een nil lies van een 4[j lies van een /Q lies van een 1J van eiken
een ongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. anderen vinger,
ekering isherverzekerd by de Ongevallen-Verzekering-Maatschappy .Fatum" te 's-Gravenhage.
JS?" Het is de laatste maanden reeds
enkele malen gebeurd, dat door laat
binnenkomen^ van advertentien de cou
rant niet op tijd kon worden verronden.
in verband daarmee moeten wij de
tijd van binnenkomen der adverten
tien beperken tot. des middags 12 uur
van den dag van verschijnen (Dinsdag
en Vrijdag).
De Adm.
HET STOTTEREN.
-Hoeveel moeders hebben al niet de
verzuchting geslaakt: „Wat moet ik
toch met mijn kind beginnen, als het
zoo blijft stotteren".
Hoeveel leeraren en onderwijzers
hebben zich niet wanhopig afgevraagd,
of er nu werkelijk niets aan te -.doen
was en zagen vol medelijden hoe de
stotteraar zich bovenmenschelijk in
spande om er de woorden uit te wrin
gen. En ten laatste: hoeveel jonge
menschen die zich hun spraakgebrek
bewust wérden, zagen hun toekomst
als een donkere schaduw, uitgelachen
en bespot, afgewezen voor elke be
trekking, omdat reeds bij het aanmelden
hun alleen hun stotteren hen de baas
was.
Laten we even in 't^ort hier de
ontwikkeling van het stotteren nagaan.
Een kind wordt geboren waar-
s c h ij ri 1 ij k met de aanleg er voor
in zich. Dit hebben de geleerden nog
niet met zekerheid vast kunnen stellen.
Evenmin of het stotteren erfelijk is.
Want: een kind leert gewoonlijk spre
ken van zijn ouders. Stottert één
van beiden, dan neemt dit kind dat
zeer gauw over. In dit geval is dus
geen sprake van erfelijkheid.
We vragen ons af, wat dan wèl de
oorzaak van stotteren kan zijn. Die
zijn velerlei. Het komt bijvoorbeeld
voor na een ernstige ziekte, na een
val, schrik of hevige emotie.
Ontstaat het stotteren tijdens de
spraakontwikkeling (vanaf de geboorte
tot plm. 6 jaar) dan vindt het dikwijls
de oorzaak in een wanverhouding tus-
schen denken en spreken. Zijn nog
gebrekkig spraakvermogen kan de zich
snel ontwikkelende gedachtengang niet
bij houden, het verwart zich, herbaalt
sommige woorden, struikelt en dit
FEUILLETON
26.
Roman van Lothar Brenckendorff.
„U onderschat de ingeboren gastvrij
heid van een Rus. Wanneer u mij niet
als detectieve kunt voorstellen, kunt u
mij toch wel schilderen als een man,
wiens liefhebberijen veel met de zijne
overeenkomen. Ik zou dien mijnheer
zooveel interessante justitiezaken opdis-
schen, dat hij u beslist geen verwijt zou
inaken."
„Waarom is u daaraan zoo veel ge
legen Het is zeker, dat hij u over Hilde
Worner niets kan zeggen."
„Dat verwacht ik ook in het geheel
niet. Alleen door hem te leeren kennen
zal ik misschien een hulp krijgen om
verdere betrekkingen aan te knoope».
De beschaafde Russen, die in een stad
ill het buitenland samenleven, kennen
elkaar toch min of meer. En ik weet
zeker, dat de naam Basaroff in een pF
ander kamertje van mijn gedachte- be
waard is. Den sleutel voor deze kamer-
heb ik nog niet gevonden. "Maar hetl
15 zeker, dat ik hem zal vinden, zoo
gebroddel ontaardt zich langzamerhand
in stotteren, tenzijouders of op
voeders, dit begin van een zoo ernstige
kwaal met tact weten befeiden Want
hoe eerder het stotteren behandeld
wordt, hoe sneller het wordt genezen.
Het komt o zoo vaak voor dat de
ouders zeggen: Dat komt wel terecht,
wacht maar eens tot hij naar school
gaat. Maar dan wordt het juist errfktig.
De kans is nu groot dat het stotteren
een zeer nerveuze kwestie wordt. Het
kind heeft tot nu toe alleen de last,
nog niet het verdriet van zijn
kwaal ondervonden. Maar nu komt het
op school. De eerste dagen gaat het
best. Hij probeert erg duidelijk en
langzaam bespreken. Maar er komt een
oogenblik, dat hij zich vergist en op
eens vrij hevig stottert. De kinderen
lachen en opeens krijgt het kind het
ellendige gevoel van gek te doen,
anders te doen dan een ander. Het
krijgt een kleur, zwijgt en kijkt hulp
vragend de onderwijzeres aan. Van nu
af aan is het kind zich het stotteren
bewust en hiermee is zijn kwaal vrij
ernstig geworden. Voortaan heeft hij
spreekangst, durft niet meer
spontaan spreken, is bang een beurt
te krijgen en uitgelachen te worden.
Nu is er voor de onderwijzeres be
langrijk werk. Als ze het kind tactvol
behandelt, is ze in staat met mede
werking van de ouders het kind te
genezen. Ze bemoedigt hem,
spreekt en leest met hem mee, zorgt
er voor, dat niemand hem bespot en
leidt zooveel mogelijk de gedachten
van zijn kwaal af. Maar och, hoeveel
ouders en ook onderwijzers zien in
stotteren een soort spraakluiheid
een niet willen of: een zich aan
stellen. Er wordt eens flink op het
kind geknord, soms wordt het licha
melijk afgestraft, wat alleen tengevolge
heeft, dat het kind zich meer en meer
terugtrekt, eenzelvig wordt, en soms
zelfs voor dom doorgaat. „Hij geeft
immers geen antwoord als je hem wat
vraagt".
Sommige onderwijzers verveelt zoo
iets al heel gauw. Ze geven den
stotteraar geen beurten meer, laten
hem alleen met zijn groot kinder
verdriet. Veel geduld is er zeer zeker
voor noodig, maar het gaat dan toch
ook om een kinderziel. En nooit
is stotteren onwil of luiheid. Ik raad
dus alle onderwijzers aan die stotte
raars in hun klasse hebben: geef ze
beurten, zorg dat ze het gevoel krijgen
van: ik ben net als de anderen, heb
geduld met ze en vooral: geef ze steeds
gaauw ik met dien man heb gespro
ken."
„Ik weet toch niet, of ik
„Hoort u eens, mijn beste mijnheer
Gerold: het is voor den eersien keer,
dat u mij in, de zaak die ons beiden
aangaat, van dienst kunt zijn. Wanneer
u nu direct begint, het mij moeilijk te
maken, ga ik in dit geval aan den ernst
uwer voornemens twijfelen."
Het was een verwijt, dat den zangei
gevoelig trof. Hij kon het niet meer
over zich krijgen, op zijn beslist neen
te blijven staan.
„In ieder geval zou, ik (het eerst aan
hem moeten, vragen,zeide; hij talmend.
„Dr. Basaroff en zijn familielid hebben
me zoo vriendelijk ontvangen, dat ik
hun vriendelijkheid niet door iets tegen
alle goede manieren in zou kunnen-
velgelden."
„Dus u vraagt het voor mij. Wanneer
'u, het in den juisten vorm doet, kunt
u zeker zijn van een toestemmend ant-
wootd. Noemt u me uw jeugdvriend,
uw ouden schoolkameraad, maar ver
zwijgt u mijn dagelijksche bezighe
den. Onze gemeenschappelijke belang
stelling in de criminalistiek moogt u
natuurlijk niet onvermeld laten. Al het
verdere zal dan geheel en al mijn zaak
zijn."
Gerold gaf dit ongaarne toe; jnaar
een opwekkend woord, en wees zelf
steeds zoo rustig mogelijk. Het gevaar
bestaat ook dat andere kinderen uit de
klasse probeeren den stotteraar na te
doen. Een kind trekt alles aan wat
bijzonder is. En juist dat nabootsen is
fataal. Want het is in 't begin een
soort sport, op een gegeven oogenblik
is ook dat kind met stotteren behept.
Dat is dus ook een punt, waar de
onderwijzer voor moet waken. Later
op de middelbare school heeft het
kmd het nog harder te verantwoorden.
Hier ontbreekt dikwijls de tijd aan den
Ieeraar om er zich aan te wijden.
Bovendien is het contact tusschen
Ieeraar en kind vaak veel minder dan
tusschen onderwijzer en kind.
Maar toch is het opmerkelijk dat de
stotteraar het spreken bij den eenen
Ieeraar veel moeilijker valt dan bij den
anderen. Ook hier spelen tact, liefde
voor het kind en daarbij ook eenige
kennis inzake het stotteren een groote
rol. Zijn we in staat de spreekangst
te overwinnen, dan'is de kwaal ge
nezen.
Het is wel goed eens stil te staan
bij het zielelijden van den stotteraar.
Hoe ouder hij wordt, hoe meer hij
zijn gebrek beseft en hoe moeilijker de
genezing wordt. En wie zich even
indenkt hoe erg of het is, dat mach-
telooze gevoel, als je iets wil beweren,
iets wil antwoorden en dan niet te
kunnen, zal zich wel twee keer be
denken voor hij oppervlakkig weg, gaat
lachen.
Mijns inziens is het van groot belang
dat ouders en opvoeders iets te weten
kwamen van eenvoudige behandeling
van de meest voorkomende spraak
gebreken. Er kan dan zooveel ellende
worden voorkomen. De kwalen kun
nen dan dikwijls in het begin genezen
worden.
Over de waarde van het spreek-
onderwijs wellicht in een volgend
artikel
P. SIEGERS.
Let vooral op den naam Sanapirln daar dete
tabletten wettig beschermd zijn tegen namaak
en vervahching. Prijs 25. 40 en 75 cl
hij vond er geen reden meer voor lan
ger tegen te striboelen. Hij .schreef
werkelijk een briefje, zooals Meussfl
hem had verzocht.
Den volgenden morgen hield hij het
antwoord in zijn handeen niet groote
reent; letters geschreven briefje, welks
inhoudaan de verwachtingen tan Meus-
si voldeed, en het luidde:
„Geachte mijnheer Gerold!
Dr. Basaroff draagt mij op, u te zeg
gen, dat hij het aangenaam zal vin
den, met uw vriend kennis te maken,
en (lat hij u van harte dankbaar is
voor uw voornemen, wat leven in zijn
eenzaamheid te brengen. Maar ik voor
mij moet hier het vriendelijk verzoek
aan toevoegen, of u bij gesprekken over
opwindende rechtszaken tegenover Gre-
gor steeds zeer voorzichtig wilt zij'n.
De levendigheid van zijn fantaisie
maakt daar soms meer van, dan voor
zijn zenuwen goed is. Ik hoop, dat
u en uw vriend, dien ook ik hartelijk
welkom heet, mij dezen kleinen wenk
niet zult kwalijk nemen. Verder: speelt
uw vriend misschien schaak? Gregor
verlangt reeds langen tijd naar een
partner, die ik hem helaas niét Kan
zijn, daar ik er geen geduld voor heb.
Wij verwachten u dus morgen, eu
ik voeg er bij, wanneer zulks mij ge
oorloofd is, met ware vreugde.
AMERIKA.
Afschuwelijke misdaad in Amerika.
Een verschrikkelijk misdrijf is te
Stoutham in Verginia (Ver. Staten) aan
het licht gekomen. Men vond d-aar de
45-jarige onderwijzeres Anna Prehorst
in een, alleen door haar bewoond huis,
onthoofd op den grond liggen. De kas
ten waren opengebroken en de inhoud
lag overal verspreid, zonder dat echter
aan geld of voorwerpen van waarde
was geraakt. Aanvankelijk verdacht men
de zuster der vermoorde, die met dez<(
in onmin leefde over een erfeniskwestie*
doch de verdachte kon een afdoende ali
bi opgeven en bewijzen.
Bij nader onderzoek viel het de po
litie nu op, dat de op den grond 'liggen
de stuks linnen goed vingerafdrukken
van opmerkelijke kleine handen vertoon
den, en wel niet Van één, maar van drie
personen. Verder kwam men te weten
dat de onderwijzeres bij haar leerlingen
meisjes van 12 tot 14 jaar, niet bemind
was en door dezen om haar stengheid
zeer gevreesd werd.
Nasporingen in de klasse leverden nu
dit resultaat op, dat miss Prehorst den
dag van haar dood drie meisjes, resp.
13, 13, en 14 jaar oud, zwaar strafwerk
had opgegeven wegens een ernstig ver
grijp. De onderwijzeres was verplicht,
den grond voor dit strafwerk aan het
hoofd der school schriftelijk -bekend te
inaken. Dit rapport schreef zij meestal
ïia schooltijd in haar woning, om het
dan den volgenden dag aan het hoofd
ter hand te stellen. Nu was de onder
wijzeres den bewusten dag om 6 uur
's middags nog gezien, d.w#. Qp een
moment, J«. at zij het rapport al moet
hebben geschreven. Het rapport werd
in de woning echter niet gevonden e,n
het hoofd had het ook nog niet.
De drie meisjes werden nu aan een
streng verhoor onderworpen, en be
kenden na lang vragen den moord te
hebben gepleegd. Zij waren bang voor
de gevolgen, die zij thuis van liet slechte
rapport zouden ondervinden. Gezamen
lijk waren zij tegen zeven uur naar de
woning der onderwijzeres gegaan, om
deze te verzoeken, het .vergrijp niet
over te brieven. Miss Prehorst had dit
verzoek niet alleen afgeslagen, maar de
meisjes zelfs uitgelachen. In haar angst
greep toen de 13-jarige Betsy Micholson
een op tafel liggend, zeer scherp hak
mes en sloeg daarmede de onderwijzeres
tegen den hals; de slagader werd ge
raakt en ide ongelukkige stortte neer.
Uwe HALA STABLEWSKI."
Gerold gaf Meussi den brief te le
zen en deze gaf hem, na vluchtig ge
lezen te hebben, terug.
„Ik wist het", zeide hij kalm. „En
wanneer het ons niet baat, zoo schaadt
het ons ook niet. Wanneer /deze Hal*
werkelijk de weduwe van den overleden
Stablewska. zal zijn, is ze <och onder
alle omstandigheden een interessante
vrouw.
Gerold zette een ernstig gezicht.
„Ik hoop, mijnheer Meussi," dat u
van het begin af de verhouding* zul'i
respecteeren, waarin zij tot Dr. Basa
roff schijnt te staan. Ik 'heb daarover
slechts vermoedens, maar ook iedereen
die de gastvrijheid van Dr. Basaroff
geniet, zal die fn;ebben."
„Ja, is zij zoo gevaarlijk?'' vroeg Dr.
Meussi glimlachend. „Nu, wat mij aan
gaat, kunt u geheel onbezorgd zijn.
Voor zoover ze mij niet hier jof daar
als figuren in een schaakspel dienen
moeten, zijn mij de vrouwen geheel on
verschillig."
Wanneer de zanger er tegenop had
gezien, zijn schoolkameraad in Dr. Ba-
saroff's huis voor te stellen, zou hij na
afloop van het bezoek er geheel anders
over gedacht hebben, want er was geen
twijfel aan, dal hij Dr. Meussi in wel
levendheid of in taet kon overtreffen.
Daarop sneden de meisjes de nog le
vende vrouw het hoofd af. Zij door
zochten alle kasten tot zij het rapport
vonden, dat zij verbrandden; reinigden
zich van bloed en wisten het huis on
gemerkt .te verlaten. Na deze bekentenis
is het drietal jeugdige moordenaressen
in arrest gesteld.
Dc crisis in het Leger des Heils.
De Hooge Raad heeft Woensdag
den geheelen dag over het antwoord
van generaal Booth beraadslaagd,
maar tot 4 uur was nog geen beslis
sing gevallen. Uit het feit, dat de
„Strijdkreet' die anders Woensdags
pleegt te verschijnen, niet uitgekomen
is, maar Donderdag pas te verkrijgen
was, wordt echter afgeleid, dat de
raad Donderdag zijn beslissing nog
hoopte te nemen om die dan meteen
in het orgaan van het Leger te moti-
veeren.
In het algemeen wordt de weigering
van generaal Booth 0111 af te treden
betreurd, daar op zijn hoogen leeftijd
(hij is nu 72 jaar) na zijn ernstige
ziekte zijn bestuur van het Leger niet
meer zoo gezaghebbend kan zijn.
Betoogd wordt, dat het Leger als een
militaire organisatie is ingedeeld, en
dat generaals altreden, wanneer zij de
leeftijdsgrens hebben bereikt. De hooge
raad zal thans rechtskundige hulp in
roepen om zijn wettige rechten te
bepalen.
Morksavond te Middelburg.
Daar het Comité voor het oprichten
van een gedenkteeken op het Molen
water te Middelburg nog niet alle
benood'lgde gelden bijeen heeft, zal
op Vrijdag 1 Febr. a.s. in den Schouw
burg een Morks-avond worden gege
ven om te trachten uit de inkomsten
daarvan het tekort te dekken, geheel
of ten deele. Voor dezen avond heb
ben alle medewerkenden geheel be
langloos tijd en kracht gegeven. Het
is in de eerste plaats de damesafdee-
ling van „Medioburgum", die onder
leiding van den heer Chr. J. Mazure,
rythmische dansen op composities van
wijlen den heer Morks zal uitvoeren.
Voor het muzikale gedeelte hebben
zich onder leiding van den heer Joh.
H. Caro een dertigtal personen uit
Deze vond van het eerste oogenblik af,
den juisten toon, zoowel tegenover den
zieken doctor als tegenover diens knappe
familielid.
En het was te zien, dat hij speciaal
aan Dr. Basaroff beviel. Het eerste ge
deelte van den avond verliep op dezelf
de wijze, als bij Gerolds verdere bezoe
ken. Men praatte over allerlei onschul
dige aangelegenheden, waarin altisten
belang stellen; Gerold zong eenige lie
deren, en men vereenigde zich aan de
met bloemen versierde tafel voor een
uitmuntend avondeten. Dan bracht Meus
si het gesprek op het koninklijke spel
en het duurde niet lang, of de doctor
en de detectieve zaten aan de schaak
tafel. Gerold die niets- van deze kunst
verstond, was daardoor op tiet gezel
schap van mevrouw Stablewska aange
wezen, en het was voor hem geen aan
leiding, om daarover bedroefd te zijn.
Op zijn verzoek verklaarde zij zich be
reid, hem nog eenige Slavische volks
wijsjes voor te spelen, waarvan zij e*
zeer veel in haar hoofd scheen te hebben
en toen zij na een poosje Ide slanke 'han
den van de toetsen af nam, kwameni
ze spoedig in een druk, bijna vertrouwe
lijk onderhoud,
J[wwdt VatVOlgd.jj