ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN Een vriendenoffer. H.H.\ Adverteerders Spraakgebreken. I ia bietten bij Griep en Influenza Buitenland. Binnenland. Provinciaal Nieuws. BRESKENSSCHECOURANT VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN Abonnementsprijs p. 3 maanden 1.25 franco p. post f 5,40 A d v e r t e n t i e pr (J s v a n 1 5 regels 75 cent Elke rege! meer li cent lngez. Meded. 30 ct. p. regel. Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU voorheen E. BOOM—BLIEK BRESKENS p°Jj$° Abonnement8-Advertenties zeer billijk tarief. Advertenties worden aangenomen tot u i t e r 1 ij k Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur 37e jaargang Zaterdag 19 Januari 1929 Numtaer 3397 GR A T1 S verzekering ..g gulden bij levens- jll voordeabonné's tegen vMn lange ongeschikt- Ihll ongelukken voorheid tot werken. De risico van bovenstaande verz gld.bg dood sa gld. by verlies sra gld. by ver- ja gld. by ver- ai. gld. by ver- ja gld. by verlies door yh van een nil lies van een 4[j lies van een /Q lies van een 1J van eiken een ongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. anderen vinger, ekering isherverzekerd by de Ongevallen-Verzekering-Maatschappy .Fatum" te 's-Gravenhage. JS?" Het is de laatste maanden reeds enkele malen gebeurd, dat door laat binnenkomen^ van advertentien de cou rant niet op tijd kon worden verronden. in verband daarmee moeten wij de tijd van binnenkomen der adverten tien beperken tot. des middags 12 uur van den dag van verschijnen (Dinsdag en Vrijdag). De Adm. HET STOTTEREN. -Hoeveel moeders hebben al niet de verzuchting geslaakt: „Wat moet ik toch met mijn kind beginnen, als het zoo blijft stotteren". Hoeveel leeraren en onderwijzers hebben zich niet wanhopig afgevraagd, of er nu werkelijk niets aan te -.doen was en zagen vol medelijden hoe de stotteraar zich bovenmenschelijk in spande om er de woorden uit te wrin gen. En ten laatste: hoeveel jonge menschen die zich hun spraakgebrek bewust wérden, zagen hun toekomst als een donkere schaduw, uitgelachen en bespot, afgewezen voor elke be trekking, omdat reeds bij het aanmelden hun alleen hun stotteren hen de baas was. Laten we even in 't^ort hier de ontwikkeling van het stotteren nagaan. Een kind wordt geboren waar- s c h ij ri 1 ij k met de aanleg er voor in zich. Dit hebben de geleerden nog niet met zekerheid vast kunnen stellen. Evenmin of het stotteren erfelijk is. Want: een kind leert gewoonlijk spre ken van zijn ouders. Stottert één van beiden, dan neemt dit kind dat zeer gauw over. In dit geval is dus geen sprake van erfelijkheid. We vragen ons af, wat dan wèl de oorzaak van stotteren kan zijn. Die zijn velerlei. Het komt bijvoorbeeld voor na een ernstige ziekte, na een val, schrik of hevige emotie. Ontstaat het stotteren tijdens de spraakontwikkeling (vanaf de geboorte tot plm. 6 jaar) dan vindt het dikwijls de oorzaak in een wanverhouding tus- schen denken en spreken. Zijn nog gebrekkig spraakvermogen kan de zich snel ontwikkelende gedachtengang niet bij houden, het verwart zich, herbaalt sommige woorden, struikelt en dit FEUILLETON 26. Roman van Lothar Brenckendorff. „U onderschat de ingeboren gastvrij heid van een Rus. Wanneer u mij niet als detectieve kunt voorstellen, kunt u mij toch wel schilderen als een man, wiens liefhebberijen veel met de zijne overeenkomen. Ik zou dien mijnheer zooveel interessante justitiezaken opdis- schen, dat hij u beslist geen verwijt zou inaken." „Waarom is u daaraan zoo veel ge legen Het is zeker, dat hij u over Hilde Worner niets kan zeggen." „Dat verwacht ik ook in het geheel niet. Alleen door hem te leeren kennen zal ik misschien een hulp krijgen om verdere betrekkingen aan te knoope». De beschaafde Russen, die in een stad ill het buitenland samenleven, kennen elkaar toch min of meer. En ik weet zeker, dat de naam Basaroff in een pF ander kamertje van mijn gedachte- be waard is. Den sleutel voor deze kamer- heb ik nog niet gevonden. "Maar hetl 15 zeker, dat ik hem zal vinden, zoo gebroddel ontaardt zich langzamerhand in stotteren, tenzijouders of op voeders, dit begin van een zoo ernstige kwaal met tact weten befeiden Want hoe eerder het stotteren behandeld wordt, hoe sneller het wordt genezen. Het komt o zoo vaak voor dat de ouders zeggen: Dat komt wel terecht, wacht maar eens tot hij naar school gaat. Maar dan wordt het juist errfktig. De kans is nu groot dat het stotteren een zeer nerveuze kwestie wordt. Het kind heeft tot nu toe alleen de last, nog niet het verdriet van zijn kwaal ondervonden. Maar nu komt het op school. De eerste dagen gaat het best. Hij probeert erg duidelijk en langzaam bespreken. Maar er komt een oogenblik, dat hij zich vergist en op eens vrij hevig stottert. De kinderen lachen en opeens krijgt het kind het ellendige gevoel van gek te doen, anders te doen dan een ander. Het krijgt een kleur, zwijgt en kijkt hulp vragend de onderwijzeres aan. Van nu af aan is het kind zich het stotteren bewust en hiermee is zijn kwaal vrij ernstig geworden. Voortaan heeft hij spreekangst, durft niet meer spontaan spreken, is bang een beurt te krijgen en uitgelachen te worden. Nu is er voor de onderwijzeres be langrijk werk. Als ze het kind tactvol behandelt, is ze in staat met mede werking van de ouders het kind te genezen. Ze bemoedigt hem, spreekt en leest met hem mee, zorgt er voor, dat niemand hem bespot en leidt zooveel mogelijk de gedachten van zijn kwaal af. Maar och, hoeveel ouders en ook onderwijzers zien in stotteren een soort spraakluiheid een niet willen of: een zich aan stellen. Er wordt eens flink op het kind geknord, soms wordt het licha melijk afgestraft, wat alleen tengevolge heeft, dat het kind zich meer en meer terugtrekt, eenzelvig wordt, en soms zelfs voor dom doorgaat. „Hij geeft immers geen antwoord als je hem wat vraagt". Sommige onderwijzers verveelt zoo iets al heel gauw. Ze geven den stotteraar geen beurten meer, laten hem alleen met zijn groot kinder verdriet. Veel geduld is er zeer zeker voor noodig, maar het gaat dan toch ook om een kinderziel. En nooit is stotteren onwil of luiheid. Ik raad dus alle onderwijzers aan die stotte raars in hun klasse hebben: geef ze beurten, zorg dat ze het gevoel krijgen van: ik ben net als de anderen, heb geduld met ze en vooral: geef ze steeds gaauw ik met dien man heb gespro ken." „Ik weet toch niet, of ik „Hoort u eens, mijn beste mijnheer Gerold: het is voor den eersien keer, dat u mij in, de zaak die ons beiden aangaat, van dienst kunt zijn. Wanneer u nu direct begint, het mij moeilijk te maken, ga ik in dit geval aan den ernst uwer voornemens twijfelen." Het was een verwijt, dat den zangei gevoelig trof. Hij kon het niet meer over zich krijgen, op zijn beslist neen te blijven staan. „In ieder geval zou, ik (het eerst aan hem moeten, vragen,zeide; hij talmend. „Dr. Basaroff en zijn familielid hebben me zoo vriendelijk ontvangen, dat ik hun vriendelijkheid niet door iets tegen alle goede manieren in zou kunnen- velgelden." „Dus u vraagt het voor mij. Wanneer 'u, het in den juisten vorm doet, kunt u zeker zijn van een toestemmend ant- wootd. Noemt u me uw jeugdvriend, uw ouden schoolkameraad, maar ver zwijgt u mijn dagelijksche bezighe den. Onze gemeenschappelijke belang stelling in de criminalistiek moogt u natuurlijk niet onvermeld laten. Al het verdere zal dan geheel en al mijn zaak zijn." Gerold gaf dit ongaarne toe; jnaar een opwekkend woord, en wees zelf steeds zoo rustig mogelijk. Het gevaar bestaat ook dat andere kinderen uit de klasse probeeren den stotteraar na te doen. Een kind trekt alles aan wat bijzonder is. En juist dat nabootsen is fataal. Want het is in 't begin een soort sport, op een gegeven oogenblik is ook dat kind met stotteren behept. Dat is dus ook een punt, waar de onderwijzer voor moet waken. Later op de middelbare school heeft het kmd het nog harder te verantwoorden. Hier ontbreekt dikwijls de tijd aan den Ieeraar om er zich aan te wijden. Bovendien is het contact tusschen Ieeraar en kind vaak veel minder dan tusschen onderwijzer en kind. Maar toch is het opmerkelijk dat de stotteraar het spreken bij den eenen Ieeraar veel moeilijker valt dan bij den anderen. Ook hier spelen tact, liefde voor het kind en daarbij ook eenige kennis inzake het stotteren een groote rol. Zijn we in staat de spreekangst te overwinnen, dan'is de kwaal ge nezen. Het is wel goed eens stil te staan bij het zielelijden van den stotteraar. Hoe ouder hij wordt, hoe meer hij zijn gebrek beseft en hoe moeilijker de genezing wordt. En wie zich even indenkt hoe erg of het is, dat mach- telooze gevoel, als je iets wil beweren, iets wil antwoorden en dan niet te kunnen, zal zich wel twee keer be denken voor hij oppervlakkig weg, gaat lachen. Mijns inziens is het van groot belang dat ouders en opvoeders iets te weten kwamen van eenvoudige behandeling van de meest voorkomende spraak gebreken. Er kan dan zooveel ellende worden voorkomen. De kwalen kun nen dan dikwijls in het begin genezen worden. Over de waarde van het spreek- onderwijs wellicht in een volgend artikel P. SIEGERS. Let vooral op den naam Sanapirln daar dete tabletten wettig beschermd zijn tegen namaak en vervahching. Prijs 25. 40 en 75 cl hij vond er geen reden meer voor lan ger tegen te striboelen. Hij .schreef werkelijk een briefje, zooals Meussfl hem had verzocht. Den volgenden morgen hield hij het antwoord in zijn handeen niet groote reent; letters geschreven briefje, welks inhoudaan de verwachtingen tan Meus- si voldeed, en het luidde: „Geachte mijnheer Gerold! Dr. Basaroff draagt mij op, u te zeg gen, dat hij het aangenaam zal vin den, met uw vriend kennis te maken, en (lat hij u van harte dankbaar is voor uw voornemen, wat leven in zijn eenzaamheid te brengen. Maar ik voor mij moet hier het vriendelijk verzoek aan toevoegen, of u bij gesprekken over opwindende rechtszaken tegenover Gre- gor steeds zeer voorzichtig wilt zij'n. De levendigheid van zijn fantaisie maakt daar soms meer van, dan voor zijn zenuwen goed is. Ik hoop, dat u en uw vriend, dien ook ik hartelijk welkom heet, mij dezen kleinen wenk niet zult kwalijk nemen. Verder: speelt uw vriend misschien schaak? Gregor verlangt reeds langen tijd naar een partner, die ik hem helaas niét Kan zijn, daar ik er geen geduld voor heb. Wij verwachten u dus morgen, eu ik voeg er bij, wanneer zulks mij ge oorloofd is, met ware vreugde. AMERIKA. Afschuwelijke misdaad in Amerika. Een verschrikkelijk misdrijf is te Stoutham in Verginia (Ver. Staten) aan het licht gekomen. Men vond d-aar de 45-jarige onderwijzeres Anna Prehorst in een, alleen door haar bewoond huis, onthoofd op den grond liggen. De kas ten waren opengebroken en de inhoud lag overal verspreid, zonder dat echter aan geld of voorwerpen van waarde was geraakt. Aanvankelijk verdacht men de zuster der vermoorde, die met dez<( in onmin leefde over een erfeniskwestie* doch de verdachte kon een afdoende ali bi opgeven en bewijzen. Bij nader onderzoek viel het de po litie nu op, dat de op den grond 'liggen de stuks linnen goed vingerafdrukken van opmerkelijke kleine handen vertoon den, en wel niet Van één, maar van drie personen. Verder kwam men te weten dat de onderwijzeres bij haar leerlingen meisjes van 12 tot 14 jaar, niet bemind was en door dezen om haar stengheid zeer gevreesd werd. Nasporingen in de klasse leverden nu dit resultaat op, dat miss Prehorst den dag van haar dood drie meisjes, resp. 13, 13, en 14 jaar oud, zwaar strafwerk had opgegeven wegens een ernstig ver grijp. De onderwijzeres was verplicht, den grond voor dit strafwerk aan het hoofd der school schriftelijk -bekend te inaken. Dit rapport schreef zij meestal ïia schooltijd in haar woning, om het dan den volgenden dag aan het hoofd ter hand te stellen. Nu was de onder wijzeres den bewusten dag om 6 uur 's middags nog gezien, d.w#. Qp een moment, J«. at zij het rapport al moet hebben geschreven. Het rapport werd in de woning echter niet gevonden e,n het hoofd had het ook nog niet. De drie meisjes werden nu aan een streng verhoor onderworpen, en be kenden na lang vragen den moord te hebben gepleegd. Zij waren bang voor de gevolgen, die zij thuis van liet slechte rapport zouden ondervinden. Gezamen lijk waren zij tegen zeven uur naar de woning der onderwijzeres gegaan, om deze te verzoeken, het .vergrijp niet over te brieven. Miss Prehorst had dit verzoek niet alleen afgeslagen, maar de meisjes zelfs uitgelachen. In haar angst greep toen de 13-jarige Betsy Micholson een op tafel liggend, zeer scherp hak mes en sloeg daarmede de onderwijzeres tegen den hals; de slagader werd ge raakt en ide ongelukkige stortte neer. Uwe HALA STABLEWSKI." Gerold gaf Meussi den brief te le zen en deze gaf hem, na vluchtig ge lezen te hebben, terug. „Ik wist het", zeide hij kalm. „En wanneer het ons niet baat, zoo schaadt het ons ook niet. Wanneer /deze Hal* werkelijk de weduwe van den overleden Stablewska. zal zijn, is ze <och onder alle omstandigheden een interessante vrouw. Gerold zette een ernstig gezicht. „Ik hoop, mijnheer Meussi," dat u van het begin af de verhouding* zul'i respecteeren, waarin zij tot Dr. Basa roff schijnt te staan. Ik 'heb daarover slechts vermoedens, maar ook iedereen die de gastvrijheid van Dr. Basaroff geniet, zal die fn;ebben." „Ja, is zij zoo gevaarlijk?'' vroeg Dr. Meussi glimlachend. „Nu, wat mij aan gaat, kunt u geheel onbezorgd zijn. Voor zoover ze mij niet hier jof daar als figuren in een schaakspel dienen moeten, zijn mij de vrouwen geheel on verschillig." Wanneer de zanger er tegenop had gezien, zijn schoolkameraad in Dr. Ba- saroff's huis voor te stellen, zou hij na afloop van het bezoek er geheel anders over gedacht hebben, want er was geen twijfel aan, dal hij Dr. Meussi in wel levendheid of in taet kon overtreffen. Daarop sneden de meisjes de nog le vende vrouw het hoofd af. Zij door zochten alle kasten tot zij het rapport vonden, dat zij verbrandden; reinigden zich van bloed en wisten het huis on gemerkt .te verlaten. Na deze bekentenis is het drietal jeugdige moordenaressen in arrest gesteld. Dc crisis in het Leger des Heils. De Hooge Raad heeft Woensdag den geheelen dag over het antwoord van generaal Booth beraadslaagd, maar tot 4 uur was nog geen beslis sing gevallen. Uit het feit, dat de „Strijdkreet' die anders Woensdags pleegt te verschijnen, niet uitgekomen is, maar Donderdag pas te verkrijgen was, wordt echter afgeleid, dat de raad Donderdag zijn beslissing nog hoopte te nemen om die dan meteen in het orgaan van het Leger te moti- veeren. In het algemeen wordt de weigering van generaal Booth 0111 af te treden betreurd, daar op zijn hoogen leeftijd (hij is nu 72 jaar) na zijn ernstige ziekte zijn bestuur van het Leger niet meer zoo gezaghebbend kan zijn. Betoogd wordt, dat het Leger als een militaire organisatie is ingedeeld, en dat generaals altreden, wanneer zij de leeftijdsgrens hebben bereikt. De hooge raad zal thans rechtskundige hulp in roepen om zijn wettige rechten te bepalen. Morksavond te Middelburg. Daar het Comité voor het oprichten van een gedenkteeken op het Molen water te Middelburg nog niet alle benood'lgde gelden bijeen heeft, zal op Vrijdag 1 Febr. a.s. in den Schouw burg een Morks-avond worden gege ven om te trachten uit de inkomsten daarvan het tekort te dekken, geheel of ten deele. Voor dezen avond heb ben alle medewerkenden geheel be langloos tijd en kracht gegeven. Het is in de eerste plaats de damesafdee- ling van „Medioburgum", die onder leiding van den heer Chr. J. Mazure, rythmische dansen op composities van wijlen den heer Morks zal uitvoeren. Voor het muzikale gedeelte hebben zich onder leiding van den heer Joh. H. Caro een dertigtal personen uit Deze vond van het eerste oogenblik af, den juisten toon, zoowel tegenover den zieken doctor als tegenover diens knappe familielid. En het was te zien, dat hij speciaal aan Dr. Basaroff beviel. Het eerste ge deelte van den avond verliep op dezelf de wijze, als bij Gerolds verdere bezoe ken. Men praatte over allerlei onschul dige aangelegenheden, waarin altisten belang stellen; Gerold zong eenige lie deren, en men vereenigde zich aan de met bloemen versierde tafel voor een uitmuntend avondeten. Dan bracht Meus si het gesprek op het koninklijke spel en het duurde niet lang, of de doctor en de detectieve zaten aan de schaak tafel. Gerold die niets- van deze kunst verstond, was daardoor op tiet gezel schap van mevrouw Stablewska aange wezen, en het was voor hem geen aan leiding, om daarover bedroefd te zijn. Op zijn verzoek verklaarde zij zich be reid, hem nog eenige Slavische volks wijsjes voor te spelen, waarvan zij e* zeer veel in haar hoofd scheen te hebben en toen zij na een poosje Ide slanke 'han den van de toetsen af nam, kwameni ze spoedig in een druk, bijna vertrouwe lijk onderhoud, J[wwdt VatVOlgd.jj

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1929 | | pagina 1