HUMHL geneesten venpaaii-huid
200
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
TnÓ'T brbskens
10
De eeuwige strijd.
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Zaterdag 15 September '928
Nummer 3362
Met de Padvindersschool-
troep der R. H. B. 8. naar
Engeland.
Binnenland.
SKEffSSCHE COURANT
Abonnementsprijs p. 3 maanden f 1.25 franco p. post f 1,40
A d v e r t e n 11 e p r s a n 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Medcd. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU
Toorhcea E. BOOM-BLIEK
Postgiro
T01T9
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot a 11 e r 1 Ij k
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
S7 Jaargang
OR ATI S verrekering
voor deabonné's tegen
ongelukken voor
gulden bij ievens- iss gid. bij dood gid. by verlies gld. by ver- ja gld. by ver- aar gld. by ver-
lange ongeschikt- mil door 7h van een hM lies van een 4(1 lies van een /h Hes van een
heid tot werken. een ongeluk. IV hand of voet. oog. duim. wqsvfinger.
De risico van bovenstaande verzekerine is herverzekerd by de Ongevallen-Verzekering-Maatschappy .Fatum" te 's-Oravenhage.
gld. by verlies
van eiken
anderen vinger.
(Ooor een der deelnemers)
o o o
Hit iirt niet in mijn bedoeling een
volledig verslag te geven van de 14
dragsche zwerftocht welke wij pad
vinders der schooltroep van de R H.
B S. te Oostburg, dezen zomer door
Zuid Oost Engeland hebben onder
nomen Reisverhalen zijn, op enkele
uitzonderingen na, niet buitengewoon
boeiend en doorgaans alleen verheu
gend voor hem, die ze schrijft omdat
hij daardoor nog eens alles, wat hem
overkomen is, de revue laat passeeren.
Maar nog zeer veel heersih' de mee-
ning. dat de padvinderij eigenlijk niets
anders is dan soldaalje-spelen door
wat jongens, die er een wonderlijk
gekle rd pakje voor aantrekken.
En wij hebben nu, door onze locht
in Engeland het land waar de pad
vindersbeweging bloeit en overal zeer
populair is, gezien en geleerd wal
bereikt kan worden.
Wij hebben gezien, hoe de geest
van opofferingsgezindheid, welke de
jronds'ag is der padvinderij, daar
heerscht. en hoe daardoor werkelijk
groote dingen lot stand worden ge
bracht
Laat mij in hét kort mogen vertellen
sorl .e wij op Vrijdag 10 Augustus 's
ens vroeg uit Sluis vertrokken,
iu.. wij na een schitterende overtocht
s middags om half drie in Dover
lankwamen om vandaar uit onze 14
jaagsche wandeltocht te ondernemen
zia Canterbu y. Folkestone. Sevenoaks,
^ondon, Dorking, Hafsham. Turners-
lill, Crowborough, Tunbiidge. Wells
-o'kestone, Dover, om op Vrijdag 24
Augustus 's avonds 7 uur weer in Sluis
tan te komen bruin, bestoft licht van
rorlemonnaie maar hoofd en hart vol
lerinneringen en het gemoed vol van
>as gesloten vriendschap, welke wij
iet volgend» jaar hopen te hernieuwen
Ik zal er dus niet over uitweiden
lóe wij in Canterbury de cafhedraat
lezichtigden. of in Linde i in de onder-
;rondsche zaten hoe wij in Dorking
an z'n blazen doorprikten en in
Crowborough Piet n vuilije uit zijn
rog haalden, hoe te Horsham de
tannekoeken mislukten, omdat het
elfrijzend bakmeel nat was geworden
n hoe in Dover de thee aangebrand
vas dat zijn allemaal van die dingen
iie ieder kampeerder op zijn beurt
neemaakt.
In de vestibule stonden de verblufte
'erklieden. Ze hadden plotseling het
akken gestaakt, troken de jassen aan
n maakten zich gereed, het veld hun-
er bezigheden te verlaten. Het scheen
at Bankholtz het zoo bevolen had.
lij had zijn oppasser meegebracht. De
Dl'daat had eene sluitmand bij zich.
laarin pakten hij en zijn heer eenige
lilitaire benoodigdheden van Winge-
tOW en wat linnengoed. Buiten wachtte
liet rijtuig, waarin reeds een lichtgrijze
officiersmantel en een paar hooge in
i couranten gewikkelde dienstlaaarzen la
gen.
„Wat gebeurt dan hier Eigenlijk
ben ik toch nog de vrouw |des huizes
De Zuidwestafrikaan hoorde de stem
zijner schoonzuster. Hij gaf haar niet
de hand, maar maakte eene stijve bui
ging. Hij liet duidelijk blijken, met den
stand der zaken op de hoogte te zijn
„Juist omdat het jouw zaken zijn,
moeten ze niet verder ingepakt worden.
Wingerow wilde gaarne tijdig verhin
Laat mij even consiatecren, dat op
enkele kleinigheden na, ades goed
marcheerde, dat wij geen ongelukken
hebben gehad en veel goed weer.
Maar laat mij uitvoerig zijn in het
beschrijven van de ontvangst die ons
gew'erd van de zijde van onze btoe
ders, de Engelsche padvinders, die 't
ideaal der padvinderij, internationale
bioederschap in praktijk brachten.
Overal, waar wij kwamen, steeds
stonden in elke plaats padvinders
klaar om ons e begeleiden en de weg
te wijzen naar de voor ops in gereed
heid gebrachte kampeertreinen.
Wij zullen de twee scouts uil Canter
bury niet vergeten Jack en Eric, die
bij ons kwamin als aanbidders van de
slanke lijn, en die, dank zij Holland
sche pannekoeken, tomatensoep, zalm
uit blik en cornedbeef met prickles,
met burgemeestersbuiken bij ons van
daan gingen.
Maar onoverlroff n was de ontvangst
in Folkestone. Wij weiden daar ge
voerd naar het hoofdkwartier vai de
19e Folkestone hoep bthoorende bij
de Sin Pieterskerk De Hollandsche
vlag wapperde aan den voorgevel.
Daar dronken wij thee. Of eigenlijk
is dat de goede uitdrukking niet Daar
stond voor ons op een lange tafel
gereed, cake schalen met krenten
brood, met wittebrood met jam. Het
was een volledig maal
Vervolgens gingen we met de Fol
kestone pidvindeis een kijkje nemen
in de stad. lieten samen ons portret
maken, en begaven ons toen weer naar
het hoofdkwartier waar ons een keurig
avondm al wachtte, gereedgemaakt en
opgediend door de oudste Folkestone-
padvinders Aan het hoofd van de
tafel zat onze hopman te middtn van
het bes'uur der Ergelsche troep De
parochie geestelijke, vicar Pickburn,
deed een gebed waarop wij mochten
toetast^ De geheele zral was met
Hollandsche en Engelsche vlaggen
versierd, op tafel prijkten tusschen de
schotels verschillende kleine Holland
sche vlaggetjes speciaal voor r'eze
geleg nhfid in Holland besteld Ver
schillende toosten werden gehouden
op Koningin Wilhelmina op de Hol
landsche padvinders, op de Engelsche
padvinders enz.
De limonade vloeide rijkelijk. We
deren, dat ze morgen op den trein en
in zijn nieuw garnizoen komen!"
Hij wierp een blik op de mand, die
de oppasser sloot en naar het rijtuig
droeg en verklaarde: „Die paar dingen
heeft hij dadalijk noodig. Hij heeft im
mers niets bij zich!"
„Waar is hij dan, om Gods wil?,'
„Hij heeft in een klein hotel in de
buurt van de Linden zijn intrek geno
men
„Wil hij daar blijven
„Hij vertrekt morgen vroeg naar zijn
nieuw garnizoen. Hij moet zich melden.
Maar dan laat hij zich weer direct ver
lof geven!"
„En dan?"
„Wat hij dan doet, weet ik niet!"
Het antwoord klonk kort en afwij
zend. Kapitein Bankholtz wist zeer
goed, wat zijn zwager van plan was,
Eii de jonge vrouw nu ook. Ze trad
haastig op hem toe.
„Hij vVas bij je?"
„Ja!"
„Nu
„Dadelijk nadat hij je ontmoet heeft,
hij was verschrikkelijk opgewonden.En
God zij 't geklaagd met fecht,
met verschrikkelijk recht, Qabrielle."
Zij maakte een afwerende beweging
voelden hier dat het woordinter
nationale broedeischap geen ijdele
klank was
De avond brachten wij door met het
om beur.en zinge i van Hollandsche en
Engelsche liederen.
Ook in Seven oacks was de ont
vangst schitterend. De oude troepleider,
Mr Chapman, iemand van 60 jaar maar
met het vuur van iemand van 20. trac
teerde ons na het avondmaal op thee
met iaartj s. biljartte met onze hopman
(wanneer zullen wij een eigen lokaal
hebben met piano en biljart?) vloog
in zijn auto telkens heen en weer tus
schen de stad en het kampeer errein
om van alles te halen en was dol op
een restantje Hollandsche pijptabak
dat onze hopman n<% in zijn zak had.
Ook hier toosten, gezang en nieuwe
vriendschap.
In Dorking wachtte -ons de pad
vinderstroep op met een handkar
waar wij rugzakken en bagage in
moesten gooien om het ons makkelijk
te maken op de tocht naar het kam
peerterrein De iroep stond voor het
station opgesteld want wij kwamen
toen per t ein uit London. Onze hop
man moest de tioep inspecteeren en
wij zagen alltn duidelijk dat hij zich
veibetldde de een of andere gere'aal
te zijn, toer hij la'gs de gelederen
slapie. Alles wjs voor ons in orde
gemaakt Boodschappen behoefden wij
niet te halen. Wij hadden slechts op te
geven wat wij noodig hadden, het
werd ons gebracht. Deigilijke ont
vangsten herhaalden zich overal
ln Tunbridge-Wells weer een uit
gebreide thee met taartjes en sand
wiches met kaviaar.
Tot het laa'ste toe totdat wij op de
boot stapten in Dover waien de En
gelsche scouts hij ors om ons te hel
pen.
Wij vonden deze vriendelijke en
harle'ijke ontvangst hei rlijk Maar rog
te heedijlter is dit voor ons. omdat
wij bestffen waa-aan wij dit te danken
hebben Niet aan ons zelf niet aar
het feit aller n dal wij met z'n dertienen
als leerl rgen en leeraar van de Oost-
hurgsche H B S. die reis ondernomen
hebben
Maar om het feit, dat wij padvinders
waren, dat wij daar kwamen als lid
van die Qroote internationale broeder
met het hoofd, alsof ze zeggen wilde:
„ik heb je wijsheid niet noodig." Ze
ondervroeg ruw: „Wat heeft hij bij
jou gedaan
„Hij heeft mij alles- rteld,<Cabriel-
le."
„Hij weet nog in 't geheel niet alles.
Hij weet het maar half. Verkeerd."
„Hij weet helaas meer dan genoeg."
„Hij had me moeten aanhooren.
Waarom is hij niet eerst hierheen ge
komen Dan zou hij vernemen, dat
alles niet zoo is, als hij denkt. Ik
heb geen schuld. Ik ben trotscli op
me zelf. Zeg hem dat. Ik moet nog
eens één keer met hem spreken. Tien
woorden, op straat in drift gewisseld,
helderen tocli niet een menschenlot op"
De kapitein kuchte.
„Wingerow laat je trouwens ook nog
weten, dat hij je niet meer wenscht te
zien."
Gabrielle zweeg.
„De andere hernam„De zaak is
voor hem duidelijk genoeg. Hij heeft
je niets meer mee te deelen en wil ook
geen verdere mededeelingen van jou
ontvangen."
„Hij moet."
„Je stamt niet Uit onze kringen af,
schoonzuster", zeide hij. „En je ouder
schap van nu bijna twee millioen
leden. Wij hebben gevoeld dat daar
werkelijk broederschap was, uit de
hartelijkheid waarmee wij werden ont
vangen, aan de tranen die de goede
Vicar Pickburn in Folkestone schreide,
toen wij afscheid van hem namen. En
hoewel wq jong zijn en misschien
juist daarom, hebben toch enkelen van
ons gevoeld en gezien, hoe deze pad
vindersbeweging met zijn internationaal
ka akter een groote rol zal spelen in
de verbroedering der volken
Deze ontvangst in Engeland legt ons
zware v rplichtingen op de schouders.
Wij bestffen dat wq wederkeerig
wanneer andere troepen ons opzoeken,
die gastvrijheid zullen moeten betoo
nen, maar daar wij gezien hebben hoe
wq door opofferingsgezindheid het
anderen aangenaam kunnen maken,
zullen wij trachten dit geleerde ook in
praktijk te brengen.
Nederland en België.
De correspondent van het Hbl. te
Genève meldde Dinsdag:
Het gemeenschappelijk communiqué,
dat om redenen, die niet gemakkelijk
zijn te doorgronden, den ganschen
nacht moest koud worden alvorens aan
de puplieke o,pinie te .kunnen worden
prijsgegeven, werd hedenmorgen vroeg
gepubliceerd en luidt als volgt:
„De minister van buitenlandsche za
ken, jhr. Beelaerts van Blokland, en
de Belgische minister van buitenland
sche zaken, de heer Hymans, hebben
Maandagnamiddag te Genève een lang
durig onderhoud gehad over het Bel-
gisch-Nederlandsche vraagstuk. Zij heb
ben de oplossingen besproken, die in
aanmerking zouden kunnen komen en
kwamen overeen, het onderzoek daar
van voort te zetten,
Het onderhoud is langdurig geweest
en verschillende oplossingen zijn bespro
ken. Het onderzoek der oplossingen,
„die in aanmerking zouden kunnen ko
men", zal worden voortgezet. In eltó
geval zijn er dus blijkbaar oplossingen
die in aanmerking zouden kunnen ko
men.
in zooverre is het communiqué be
moedigend en bevestigt het de opti
lijk huis. Hqt is wel mogelijk, dat lie
den, die hun leven lang muziek maken
en zingen, misschien genialer over zoo
iets denken. Maar zóó veel moest je
toch wel van onzen geest gemerkt heb
ben, dat er naar onze beschouwingen
dingen zijn, die alleen, ja, hoe zal ik
me nu eens uitdrukken, slechts op een
zekere manier weer goedgemaakt kun
nen worden. Deze manier zal Winge
row natuurlijk volgen."
„Om Gods wil."
„Je bent werkelijk naief schoonzus
ter. In sommige dingen als een groot
kind. Wat heb jij je dan anders voor
gesteld dan dat
„Jij moet het verhinderen."
„Het eenige, wat ik doen kon, heb
ik al gedaan. Je man wilde, dat ik
die geschiedenis behandelen zou. Nu
er is misschien niemand, die Os-
tonne's handelwijze erger afkeurt dan
ik. Maar ik ben immers met hem be
vriend. Dat kon ik dus niet. Daarom
heb ik je man verzocht, liever iemand
anders te nemen."
„En dan zullen ze duelleeren?"
„Natuurlijk."
„Wanneer
„Als je man weer terug is. Binnen
enkele dagen."
mistische indrukken, die van Belgisch
zijde aan den heer Hymans werdel!
toegeschreven.
In verband met feit, dat het onder
houd van Maandag het eerst door he
Belg. Tel.-Agentschap kon worden aan
gekondigd kunnen wij niet nalaten O'
te mérken, dat de Nederlandsche onde
handelaars de Nederlandsche persver
tegenwoordigers tot deze mededeelin,
niet in staat .stelden. Bij het begin
deze onderhandelingen, waarbij natuu
lijk groote discretie moet worden be
tracht,s preken wij toch de hoop uit
dat de Nederlandsche pers, wat of f i
cieele voorlichting betreft, niet bij d<
Belgische zal worden achtergesteld.
De berichtgever van liet Hbl. te Bru
sel seinde:
Onder den titel „Nederland en Bel
gië aan de oevers van het Lac Leman'
schrijft Ajax in de Nation Beige eer
een vinnig stuk tegen minister Hymans
en tegen Nederland.
Ajax constateert dat Hymans teger
de verwachting in de kwestie betref
fende het Nederl-Belg. verdrag niet der
Volkenbond heeft voorgelegd, uit vrees
dat het Geneefsche kindje leed zou oveil
komen. Jhj. Beelaerts van Blokland
heeft den Volkenbond even lief, zelfs
zoo lief, dat hij wenscht, dat die nieu
we Internationale alle vraagstukken zou
oplossen. Ook heeft ide Nederl. minister
zoo scherp mogelijk in diplomatische
taal critiek geoefend op de ontzenuwerl
de laksheid, waarmede te Genève de
beruchte kwestie betreffende de min
derheden werd behandeld. Dus is, be
toogt Ajax verder, minister Beelaerts
voorstander cener oplossing der inter
nationale geschillen door Genève. Doch
Ajax meent ie weten, dat alleen de ge
dachte, dat Belgische gedelegeerden de
kwestie van het Nederl.-Belg. verdrag
den Voikenbondsraad zouden hebben
kunnen voorleggen, Beelaerts heeft
doen opspringen, zoodat Nederland wel
zou willen verplichten, het gezag van
de rechtbank te Genève te erkennen,
doch zich zelf beleedigd zou achten
zooals ook het algemeen Hbl. onlangs
heeft erkend indien het zelf voor
die rechtbank werd gedaagd.
Wat er ook van zij, schrijft Ajax
men zegt ons dat het ontwerp van
het nieuw verdrag, dat NederlandBel-
gië wil voorleggen, klaar is en dat Hy«
Tot verwondering van Bankholtz
bleet de jonge vrouw rechtop staan.
Ze steunde alleen met een hand op
de leuning van den stoel. Ze vroeg
moeilijk: „Wil je me het genoegen
doen en nog een oogenblikje wach
ten, Walter?"
„Graag. Ik ben trouwens met het
inpakken van Wingerows benoodigd
heden nog niet klaar."
„Dan geef ik je een brief voor hem
mee."
Hij trok de schouders op: „Zoo
als je wilt
En toen ze zich omkeerde, om vlug
in het verwoeste huis naar een of an
dere schrijfgelegenheid te zoeken, riep
hij haar waarschuwend na: „Maar ik
maak je attent, het is totaal onnoodig
Het is een onzinnig idee van je, daar
aan nog iets te willen veranderen."
Ze hoorde hem niet meer. Ze zat in
een van de zijvertrekken aan een stof
fige, half afgeruimde tafel en schreef.
De regels sidderden golfvortnig onder
hare handen;
(Wofdt vervolgd.J
