10
40
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
li ui teil tail tl.
Zeeuwsch-Vlaamsche Belangen.
De eeuwige strijd.
Persil
Persil
Persil
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Zaterdag 18 Augustus 1928
Tabletten
bij Hooft/pijn en Kiespijn
SKEMSSCHE COURANT
Abonnementsprijs p. 3 maanden 11.25 franco p. post f 1,40
A d v e r t e n 11 e p r ij s v a n 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. ingez. Meded.-30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU
voorbeen E. BOOM—BLIEK
Telefoon BRESKENS
Postgiro
70179
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
37e Jaargang
N «Kimer 3354
OR A T 1 S verzekering
v jk iab mé's tegen
ongelukken voor
gulden bij levens- iia gld. bij dood gld. bij verlies pa gld. bij ver-
lange ongeschikt- I fju door 7ft van een hij lies van een
heid tot werken. een ongeluk. I» hand of voet. oog.
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij
gld. bij ver- aar gid. bij ver
lies van een /ft Hes van een
duim. wijsvinger.
.Fatum" te 's-Gravenhage.
gld. bQ verlies
van eiken
anderen vinger.
Achtste artikel
door
L. VAN DiJKE.
Geachte Redactie!
Gaarne wd ik mijn besctteiden mee
ning ten beste geven omtrent de vraag:
„Hoe is Wesc Zeeuwscn-Vlaanderen t
1 best te helpen
ik zal in dezen neef kort zijn en mijn
meening kenbaar maken, gezien uit za
kelijk lanQDOuwicundig oogpunt.
uc intensieve lanuoouw, zooais d.e
j hier geureien dient te worueh, neen
nooaig go.de en goetlKoope traiibpoit-
miadeieu.
i ot aie transportm.ddelen benoort in
ue eerste piaa.s een Kanaal BresKens-
bluis met zijtak naar net Kanaal lerneu-
zen-Gent.
He voordéeien en mogelijkneden voor
deze streek dan aan veruonuen, zijn le
gio; watert! aasport gaat ooven leuei
anaer tiansport, deiiK o.v. eens aan ue
suikerbieten en zooveel andere produc
ten. 1 egenwoorüig woidi een veroazen-
üe boom ojrgezet over de nooge veivor-
kosten der suikerbieten, welnu, bij het
totstandkomen an een kanaal is ades
opgelost.
Gok zou liet wensdnelijk zijn, dat
met België een trein- mpiaats van een
tramverbinding bestond.
Alles' moet tegenwoordig vlug en
goedkoop gebeuren, willen de produ
centen nier net loodje leggen.
U zult misschien zeggen, is dit net
eenige, wat noodig is. Heen, er is nog
heel wat meer, maar dat moeten de
landbouwers zelt doen.
Ue voorlichting der Regeering is wel
in orde; veidere regeeringsbemoeiing
is uit de booze, geett ook weer ver
plichting. Laai men m vele gevallen bre-
ben met het oude en de nieuwste me
thodes toepassen op landbouwgebied,
de landbouw zoo intensiet mogelijk drij
ven, zuinigheid, vlijt en nauwkeurige
waarneming brengen ons tot net ge-
wenschte doel. i\iet steeds acuter de
kachel blijven zitten, doen van tijd tot
tijd andere landbouwstreken bezoeken
en goed uit zijn doppen kijken, steeds
is er nog wat te-'zien en te leeren, yaar-
mee men in eigen streek voordeel kan
doen.
Ü7.
Men ging aan tafel. Gabriëile dacht
bij zich zeil:: „\Vie zal mijn noodlot
zijn 'i Hij... zeer zeker hij!" Maar oston-
ne trok een zuur gezicht, naaide uit
den hoek een oud maagdelijk be
schaamd scnepsel in lichtblauw, bracht
ze met de uitdrukking van misnoegde
plichtsvervulling en zonder een woord
te spreken naar de eetzaal...
1 erwijl het diner langzaam vorderde
had Gabriëile af en toe net gevoel}
„Nu ziet hij je aan!" Als ze dan wil
loos zijn blik beantwoordde, dwaalde
zijn oog onverschillig ter zijde, over
borden englazen.
De huisheer was opgestaan en had
zijn spreukje ter eere der uitgenoodig-
den opgezegd een beetje onbeholpen
het was immers zijn eerste proef, en
zijne kleine vrouw verkreukte intusschen
onder de tafel haar servet van zenuw
achtigheid, dat hij zou steken blijven
maar het ging allen stieten aan
(le champagne schuimde in de kelken.
Ziehier mijnheer de redacteur, mijn
kort relaas over de behoeften en moge
lijkheden van Zeeuwsch-Vlaai deren be
treffende de landbouw.
L. VAN DIJKE
Negende artikel
door
Job. LE CLERCQ.
0 0 0
Geachte Heer!
Gaarne wil ik ook mijn meening
voorde veidere ontwikkelingvan ons
Zeeuwsch-Vlaanderen onder de aan
dacht brengen.
Z.-Vl. met zijn stoere bevoKsing en
aanhankelijkheid, met zijn mooie land
ouwen, met zijn vruchtbaren kleibodem
met zijn veredeld fukinateriaai in alle
fokrichtingen, kan en mag niet aan de
aandacht ontsnappen.
Daar West Z.-Vl. bijna geheel afhan
kelijk is van den landbouw, zal een ver
dere ontwikkeling van dien landbouw
geheel ten goede komen aan de gan-
sche bevolking.
Voor die ontwikkeling is Regeerings-
steun beslist noodzakelijk, en daartoe
wil ik de aandacht vestigen op de vol
gende punten:
1. Z.-Vl. dient beter ontwaterd te wor
den. Plaatselijke verbeteringen, hoezeer
ook toe te juichen, zijn niet voldoende
en kunnen aan de noodzakelijke eischen
niet voldoen. Dit is slechts bereikbaar
door een nieuw afwateringskanaal, waar
van de lijn zou gevonden kunnen wor
den in de door den regenval-onder-
water-gestane-gronden.
Was het mogelijk om daaraan een
scheepvaartkanaal te verbinden, dan be
reikte men een tweeledig 'doel, want
ook hieraan bestaat in deze streek be
hoefte. Wanneer men ziet dat onze
landbouwproducten en de producten ten
behoeve van den landbouw over groo-
te afstanden per as of per tram moe
ten worden vervoeid, dan ligt het voor
de hand, dat dit vervoer met zijn vele
overladingskosten enz., enz. niet in de
lijn eener goede economische werking
ligt.
2. Onze wegen. Het is een gelukkig
verschijnsel, dat vele polders tot kunst
Gabriëile Von Wingerow deed, wat
de anderen deden, stond op, liet zien
na taiel de nand kussen, en voorzag
zicli van koifie. Ze nam tussdnen de an
dere d ames plaats. Plotseling voelde ze
Ostonne's nabijneid. Ze wist: „Nu neeii
hij besloten mij te volgen.... nu staat
hij acuter mijn stoel... dadelijk zal luj
me aanspreken..." l'oen schoot iemand
een stoel naast den bare en nam aan
haar zijde plaats. Hij was net. Zijne
trekken naaden de onverscniluge, bijna
germgscnaitende uitdrukking, die nem
onder menschen meestal eigen was
Dan gleed een lichte ghmlacn daarover
„Nu zien we elkaar tocli ïiog eens
weer, mevrouw!" zeide hij. ',uat nad
ïk nauwelijks nog gehoopt 1Hetklonk
geheel onbevangen. Ue min of meer
vertrouwelijke toon bij nem, den vriend
van haar eersten man viel niemand op.
Kapitein Bankholtz hief het blondf
hoofd op. Hij hoorde, hoe Ostonne,
terwijl Gabriëde zweeg, steeds op den
zeilden langzamen toon voortging: „ls
het niet eene vreemde aaneenscnake
ling, mevrouw! Toen we elkaar voor
het laatst troffen voor Kerstmis, toen
stond ik op het punt naar Afrika te ver
trekken....'
„Een geluk, dat we die verwenschte
brieven nog juist voor je vertrek ont
bedekking zijn overgegaan. De voor
deden daarvan zijn moeilijk in cijters
uit te drukken. Ue voordeden van een
goed wegennet zijn èn voor den land-
Douw èn voor het algemeen zoo groot
dat men zien atvraagt, of net te Dillij-
ken is, dat bijna al de lasten ervan moe
ten gedragen woiden door diegenen
die zien over die wegen ontterma neb
ben.
Ondertusschen, er rest nog een klein
getal slijkwegen, dat reeds jaren voor
vernarding rijp is en dat zoo blijven
zal, indien geen andere maatregelen ge-
troifen zullen worden. Ue redenen zijn
verscnillend,, doen berusten hoofd
zakelijk op onmacht. Uoor verkeerde
indijkingen zijn vele kleine puldertjes
ontstaan, soms met een rijk oezit aan
wegen, tn nu gebeurt net zeer veel,
dat net aanliggende en doorgaande ver
keer veel meer belang bij die wegen
heeft dan 'net betrokken lichaam zelt.
ls het niet diep te betreuren, dat
een weg, die een doorgaand verkeer
zou kunnen geven, steeds om tinanueele
redenen slecnt moet blijven en is de
betrokken plaats of buurt niet liet kind
van de rekening? Het is meer dan tijd,
dat men zien van bedoelde toestanden
eens op de hoogte gaat stellen.
Op de vraag, hoe men dit vraag
stuk zou kunnen oplossen, zal ik hier
niet nader ingaan. Indien getvensclit,
zal ik mijn meening daarover gaarne
geven.
Met de meeste hoogaenting,
Joh. LE CLERCQ.
Let vdoral op d*n haüifc Suhatjlrüt dddr dtzl
tableHeo wettig bcachtrtnd tijn tegen tiawaafc
ta vertabchtag. PrJji 25, 10 »u 75 cL
SPANJE.
De schat van de „Elisabet.iville'
begin Augustus deelde een navas-
benciit lilt LOiient' mee, dat net itan-
aanscnen duikers gelulti was 0111 uit net
werk van net stoomscnip „cusaoetn-
vuie dat tijden» den ounog tot zin
ken werd georaent, een kist in,et dia
vangen hebben!" riep de huisheer daar
Itusschen. „Nu... je ziet maar eens dat
zaakje weer in orde te brengen, ais je
maar eerst weer daar bent...
Nu draaide Gabriëile net noofd naar
Ostonne om. /e sprak voor net eerst
zacntjes: „U keert toen naar Ainka te
rug
„Jawel mevrouw!"
„Spoedig
„ue volgende week!"
„Hij heert net reisbiljet al in zijn
zak!" bekrachtigde Banknoltz.
Een steen viet naar van 't nart. Dan
was ze dus alleen dezen avond met hem
samen eigenlijk nauwelijks te samen
onder vreemde oogen, ledige woor
den op de Lippen en niet meer. Uit
was de laatste marteling. Dat zou ook
voorbijgaan.
Goddank daar kwam reeds de verlos
sing: de kleine mevrouw Bankholtz
rood en verhit, vol triomf, dat 'net par
tijtje zoo goed gelukte. Ze nam de zus
ter om de taille en trok haar met zien
mee.
„Wel... hoe vindt je net?" vroeg ze
met stralende oogen.
„Heel aardig üisje!"
„Niet waar!" Ze voelde zich als een
veldheer na een overwonnen slag. „Zeg
en hoe vond je den fazant
manten en edelsteenen ter waarde van
vijitig nuhioen te voorscnijn te nalen.
r - ie blijkt nu neelemaal niet waar te
zijn. Ue Koiier werd inderdaad opge
naaid, maar beiaite slecnts... een kieme
som öelgisen en Engelsen geld.
Bovendien blijkt de waarue van de
diamanten, die met de „nhsaoetnvi.le
vergingen zeer overdreven te zijn. ue
„Standaard neeit een bestuurslid van
de maatscnappij. „Vorminièrede Kon-
goinaaiscnajjpij aan wie de diamanten
toebenooruen, den 'neer ue Wispelaerc
over deze zaak geintervieeid; en kwam
net volgende te weten:
„Deze zaak was reeds lang bij ons
vergeten, aldus de neer de wispeiaere
toen verleaen jaar bericnten in de we
reld weiden gezonden, over een poging
om naar een grooten scnat diamanten
aan boord van de gezonken „Elisabetn-
viltê" ie zoeken. Wij nebnen toen oude
papieren doorsnutfeld, en bevonden dat
onze zending siecnis Destond uit l2.üo(J
karaai, alle kleine steentjes, op dat
oogenblik een waarde vertegenwoor
digend van 20.0ÜU pond sterling, thans
misschien 21.000 pond sterling vvaaid,
wat in Belgiscne tranken tegen den
nuiaigen koers omgezet een som uit
maakt van ongeveer 3.6/5.0011 trank. tn
dit is de beruente scnat, waarover reeds
zooveel geschreven is in de Belgiscn,
Lranscne, Engeisch en ttaliaansche
pers. Ik weet niet wie de berichten in
de wereld stuurde, maar tot dusver wer
den door geen enkel persvertegenwoor
diger innemingen aan onze maatscnap
pij gevraagd.
He neer Ue Wispeiaere deeide verder
mede, dat de diamanten verzekerd wer
den door den neer Aloert Lejeune, uit
Antwerpen, die als makelaar optrad
voor rekening van verscneiüene maat-
scnaj,pijen. Wie het bergingswerk is Oe-
gouneii kon mj niet zeggen. Welucnt
bestaat er een overeenkomst tusscnen
de verzekeringsmaatschappijen en de
italiaanscne sioep „Artigno'die ver
moedelijk, nadat ue peilingen de juiste
liggen van net wrak uauden aangege
ven, noopte met Kleine onkosten de
diamanten te kunnen opduiken. Het
werk scniet eenter niet op, en waar
schijnlijk zuilen de onkosten niet gedekt
worden.
Op de vraag hoeveel kistjes er met
de „chsabetnvnle" verzonden werden,
antwoordde de lieer Ue Wispeiaere:
„12.00U karaat zal ui 4 of 5 kistjes kun
nen ondergebracht worden".
Aldus is de legende van den fabel-
achtigen diamantenscnat, die op den
bodem der zee zou rusten gelogenstrait.
o o o
„Heel goed!" zeide Gabriëile. „Maar
nu moet je weer naar je gasten terug!'
Ze vergezelde Gabriè.le tor in het salon.
Ue lieeren hadden verlof gekregen te
rooken. Ue gastheer sdnonk bier in.
Het moest nu recht gezellig worden.
„Dunk jij maar tluik, Ostonne!" zeide
nij tot zijn buurman. „Daar ginds blijtt
het biertje voor jou een droom 1"..
dat ken ik.... die hitte daar..! nu proost!
Ostonne had zijne plaats van uabn
ëlle vervvijdeid. Hij zette het glas op
tafel en meende zonder haar aan te
zien: „Ik ben er nog met!"
„Je gaat toch binnen enkele dagen?"
„uoü.... het biljet is gauw genoeg
omgeruild!"
„Maar waarom
„Dat vraag jij als gelukkig eclitge
noot!" zeide Ostonne.
„Ga jij maar weer eens moederziel
alleen voor vijf of tien jaar naar de wil
dernis 1.. Ik heb er nu werkelijk angst
voor...,"
„Dat heb ik je toch altijd gezegd 1"
riep Bankholtz. Maar je was altijd dooi
Nu is het te laat... Broost, Ostonne, op
je toekomstige liefde!"
Twee oogen ontmoetten elkander
bliksemsnel schuw als dwalende
vogels in de groote ruimte.. Gabriëile
had juist, toen dit gesprek begon, op
BELGIË.
Is Löwenstein vergiitigd?
Uit Parijs 'wordt aan de Duitsche
bladen, o.a. de „B. B. C.", gemelddat
men bij de gerechtelijke schouwing na
het onderzoek van de ingewanden van
den bankier Löwenstein tot de slotsom
is gekomen, dat Löwenstein vergiftigd
is. s
Het rapport van dendakter is nog
niet gepubliceerd, zoodat bijzonderhe
den omtrent deze sensationeele ont
dekking op het oogenblik nog ont
breken.
De dood van Loewenstein.
Het juridisch onderzoek na den dood
van den b ankier Loewenstein is geëin
digd. Het rapport van den wetsdokter,
dr. Paul, is nog niet gepubliceerd, maar
toch is reeds bekend, dat vergiftigings
verschijnselen aan den dag zijn geko
men.
„Oeuvre" deelt mede dit blad heeft
een deskundige van het parket gespro
ken dat deze verschijnselen nog niet
tot de conclusie behoeven te leiden, dat
blijft,-
Deze woorden, welke de uitspraak
zijn van alle overtuigde verbruiksters,
bewijzen hoezeer dit schitterende
wascnmiddcl de genegenheid der
huisvrouwen heeft verworven.
Inderdaad, de populariteit welke
Persil geniet, is zonder weerga. De
huisvrouw, die P«r«il kent, weet
wat zty eraan heeft
Zelfwerkend Waschmlddd
spaart en verzorgt het waschgoed
en maakt het wasschen aangenaam
en goedkoop.
Vraagt gratis brochure „De Reiniging
der wasch" b/d. Eenige Imp.: E.Oster»
mann 6. Co. Amsterdam. Fabrikantej
Henkei Cle., A. G., Düsseldorf.
de groote klok aan den wand gekeken.
Ze had in stilte en onrust uitgerekend
„Nog een uurtje! Dan kan ik mijn inan
zeggen: ik ben moe! Dan kunnen we
gaan! Dan is alles voorbijEn nu
hoorde ze d aar ginds Ostonne's ver
lammend woord: „lk blijf!"... Zij alleen
wist, wat dat beteekende. Haar hart
stond stil. Op eens voelde ze duidelijk:
„Neen! Dan weigert op den duur mijn^
kracht! Zijne nabijheid is mijn einde..."
Nu kreeg ze zelf den drang met hem
te spreken hem te vragen te ver
zoeken ze wist zelf niet, hoe ze be
ginnen zou ze zocht toevluent bij
hem, voor wieii ze bang was... niemand
hielp 'naar immers. Haar man zat bij
den chef van den generalen staf.
Ze stonden plotseling tegenover el
kaar. Dezen keer begon hij niet. Hij zag
haar angst. Hij waënt^ wat zij zeggen
zou. Haar stem klonk verstikt.
„Wat moet dat beteekenen meneer
Von Ostonne, dat u nu opeens weer
niet reist?"
„Ik kan niet t"
„U bent toch vfijl"
„U draagt de schuld, dat ik het niet
kan! U hebt me het vefzoek om voor
het laatst afscheid te nemen geweigerd!
(wordt vervolpd-)
H SU Uil III
