ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
De mensch eo de alcohol.
Woensdag 18 April 19?8
Stad sn Platteland*
££»Iïiﻣ*eH,
De eeuwige strjjd.
Sproeten komen vroeg in
Sprutol. Bij aile Drogisten.
COUR
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs p. 3 maanden 1.25 franco p. poet f 1,40
Advertentleprjjs van 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever J, C. LE BLEU
voorheen E. BOOMBLIEK
BRESKEN S
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
37e Jaargang
Nummer 3320
GRATIS verzekering gulden bij levens- f p n gld. bij dood jlu gld. bij verlies »ps gld. bij ver- i* gid. bij ver- is gid. bij ver- ji gld. bij verlies
voor de abonné's tegen /MM lange ongeschikt- |||jj door /ft van een ftji lies van een 4J Hes van een /ft Hes van een lij van eiken
ongelukken voorheid tot werken, al? 3 een ongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. anderen vinger.
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" fe 's-Gravenhage.
dit is is allerminst het gevatde
maatregel kost jaarlijks aan den
Staat een slordige zeven ton, die
even goed door het patteland
ais door de steden moet worden
opgebracht.
Ook op andere wijze wordt
het platteland door het bedrijf
van post- en telegrafie stief
moederlijk behandeld. Het gebruik
van de telefoon is dikwijls duur,
daar men spoedig valt onder het
intercommunaal tarief; de tele
grammen zijn dikwijls lang onder
weg; de kantoren zijn vele uren
van den dag en ook den geheelen
Zondag gesloten. De bezorging
der brieven heeft slechts twee
maal per dag plaats en eveneens
de buslichting; insommige streken
slechts éénmaal per dag; dan is
er eigenlijk van een postdienst,
vooral als de Zondag er ook
tusschen valt nauwelijks sprake,
in de groote steden echter worden
de bussen zes maal per dag ge
licht en de bestelling geschiedt
viermalen per dag; men schreeuwt
moord en brand wanneer het
gevaar dreigt, dat het aantal
bestellingen zal worden terug
gebracht op drie, Wij kunnen
ons dat begrijpen, doch men
moet toch ook eens denken aan
de zaken en de particulieren op
het platteland, die minstens even
veel behoefte hebben aan een
snel verkeer met de overige
deelen van het land.
Zoo zijn er meer voorbeelden
te noemen; dikwijls ook wordt
er bij de wetgeving weinig reke-
kening met speciale plattelands-
belangen gehouden Het maakt
veel verschil of de achturige
werkdag wordt voorgeschreven
voor een machinefabriek, die
geregeld winter en zomer kan
doorwerken, dan wel voor een
dorpssmederij, die des zomeis
vroeg open en laat gesloten moet
zijn, doch des winters veel minder
werk heeft. Hetzelfde zal men
merken als er straks een wet op
de winkelsluiting komt; het win
kelen in de groote steden is iets
heel anders dan het doen van
inkoopen in de dorpen of ge
huchten.
En hoe zal het straks worden
met de financieele regeling tus
schen Rijk en Gemeenten We
weten er niets van, doch de
regeling die voorgesteld is door
de Staatscommissie is voor het
platteland zeer ongunstig en niet
te aanvaarden. Het valt te be
twijfelen of het door de Regee
ring toegezegde wetsontwerp er
veel beter uit zal ziende ver
tegenwoordigers der groote steden
tot welke politieke partij zij ook
behooren, zitten dicht bij het
vuur en zullen niet aarzelen van
die aangename positie gebruik te
maken. Daarom alleen reeds
dienen het platteland en de klei
ne steden op hunne hoede te
zijn en zich zoo noodig te ver
weren Of het daarom noodza
kelijk zal zijn, zooais men bijv.
in de prov. Groningen schijnt te
willen probeeren, een vereèni
ging van platle.andsgemeenten op
te richten, kan in het midden
worden gelaten. Er bestaat eene
vereeniging van Nederlandsche
gemeenten, die in vele opzichten
nogal actief is en we houden in
het algemeen niet van verbrok
kelinger zijn al zoovele ver-
eenigingen 1 A leen wanneer de
stem der kleine gemeenten in
deze vereeniging niet voldoende
tot uiting zou kunnen komen,
zou dit een reden kunnen zijn
van uittreding
Maar hoe dit ook zij, de kleine
gemeenten, waarvan sommige
het moeilijker hebben dan de
groote, moeten niet denken, dat
de groote zusters in de eerste
plaats de belangen der kleine
zullen behartigen. Zij moeten
Het is allerminst gewenscht
de tegenstelling van belangen,
die er bestaat tusschen stad en
platteland steeds weer toe te
spitsen, doch of men wil of
niet, zij komt telkens weer naar
voren. Daarbij is de grens tus
schen beide niet altijd met juist
heid te trekken: de kleine ste
den zijn dikwijls meer platteland
dan stad en de bewoners der
industrieele centra, die zich hier
en daar op het platteland ont
wikkelen, hebben dikwijls de
zelfde belangen als hun kame
raden in de groote steden. Maar
dit eenmaal toegegeven, springt
de tegenstelling dikwijls duide
lijk in het oog en ziet men tel
kens weer. dat vooral tegenover
de groote steden de rest van
het land vaak aan het kortste
eind trekt of in den hoek wordt
gedrongen of dat althans pogin
gen daartoe worden gedaan.
Een voorbeeld is o. "a. het
gewijzigde posttarief, dat voor
plaatselijk verkeer voor brieven
is verlaagd tot vijf cent en voor
briefkaarten tot drie cent. Op
zichzelf verdient deze verlaging
natuurlijk toejuiching, doch men
begrijpt, dat een onderneming,
die in Amsterdam, die uiteraard
vele klanten heeft in de stad
zelf en misschien haar eigen
benoodigdheden steeds in Am
sterdam koopt, daarvan veel meer
profiteert dan eene dergelijke
onderneming, die in een kleine
plaats werkt en dus spoedig
buiten de grenzen van het plaat
selijke verkeer is.
Wanneer nu het aantal|verzonden
brieven en briefkaarten in de
groote steden dermate toenam,
dat deze portverlaging zichzelf
kon bedruipen, zou er nog niet
zooveel van zijn te zeggen, doch
33.
Hij glimlachte eigenaardig,
terwijl hij zijne jat uittrok. Zijne
moedei keek hem onruitig aan.
Ze was al blij, dat hij niet weg
liep. Hij reide niet», maar ging
naar binnen en begroette de
dame». Eli»e von Wieser, wa»
toen hij binnenkwam vuurrood
geworden. Miischien had ze
hem werkelijk niet verwacht.
Hij zag hare verlegenheid en
vroeg alleen: „Wel hoe gaat
het u
Onlangs hadden ze elkander
„jij" genoemd. Dat wa» nu
zoo'n komedie voor de ande
ren
„Dank ul En zelf?"
„God men leeft
Nu zwegen ie. De andere
dames babbelden. OatÖme zat
met hem ver»trooid aan tafel. Hij
verveelde zich. Wat had hij
eigenlijk met die oude wijven te
maken Wat wa* oude tante
toch sfschuwelik leelijk. In
Afrika waren eene soort apen
met witte bokkebaardjes. Daar
leek ze wel wat op. Mevrouw
von Wieser had nu niet zooveel
te vertellen dan vroeger. God,
ja al dat geklets en gezeur
Van toen, mat haar vierduiten
verstand. Elise zag er vanavond
beter uit dan allengs. Ze was
met zorg gekapt niet meer
die gouvernantenscheiding, maar
lierlijk met hooge golven, ze had
eene nieuwe purpurkleurige zij
den blouse aan, het zinbreld der
jeugd, tusschen het grijs en zwart
der oude dames onafgebroken
bloosde ze. Ze hield den blik
op haar bord gevestigd en iloeg
nu eo dan de hartstochtelijke,
donkere oogen op. Ze nam in
het geheel geen deel aan het
gesprek der andere dames. Ook
hij zat zonder te lachen, in ge
dachten i ersonken. Dan plotse
ling toen hij het woord Usam-
bara hoorde zeggen, luisterde
hij aandachtig. De moeder zeide
met zekeren trot» „Natuurlijk,
drink ik Uaambarakofiie I Dat
moet men steunen
.Komt die uit Java, Werner?"
riep de tante en nu zeide Elise
von Wieser plotseling„Van
Kilimandscharo iVan het
plateau van Handei 1"
,Hoe weet u dat zoo vroeg
hij verwonderd.
Hare moeder verklaarde „Elise
interesseert zich zoo voor dat
alles 1"
Dat geloofde hij niet. Hij be
gon haar, halfluid over de tafel
heen, dit en dat te vrageDze
was daar ginds in het donkere
werelddeel heeiemaal thuis. Hij
meende; Dan moet u toch
enorm veel van Oost-Afrika
gelezen hebben 1"
„Ik heb toch tijd genoeg
Ze zeide dat, met de stille
moeheid der zitteDgeblevenen
Eigenlijk ontroerde het hem een
weinig. Dit wa» nu de inhoud
van dit kort bestaan. Het was
toch een eigenaardig gevoel,
zoo vsle large jaren, zonder dat
men het wist, het middelpunt
van een vreemd leven gebleven
te zijnEigenlijk moest hij
dankbaar zijn, als nog een
m msc'n zóó zijner ge dacht I Door
anderen werd men toch maar
overal verraden en verkocht
,Ja zeker,, nu zou ze wel
direct met hem mede naar Afrika
gaan. De toestemming hing in
de lucht beefde stom boven
de tafel, In hem kwam plotse
ling de vraag opWaarom
eigenlijk niet Het was, als
vermoedde zij, zijne gedschte.
Weer bloosde ze. Ze stord op
en zeide haastig :j .Hartelijk
dank, mevrouw 1 Maar nu moet
ik weg I"
„Zoo in eens. U hebt toch
zeker wel vrij gevraagd voor
vanavond
„Mijne patrones is oud en
ziekelijk. Er kan thuis iets ge
beuren I Ik heb geen rustige
minuut meer
Ze liet zich niet weerhouden.
Ze nam van de dames afscheid.
Hare moeder keek haar daarbij
n; uweiijka aan. Die had den
geheelen avond geen woord met
haar gewisseld.
De vrouw de< huizes verzocht:
„Wacht u ten m.'nste een oogenj
blik, juffrouw Elise Het meisje
zal u naar huis begeleiden
Maar haar zoon zeide „Laat
u dat majir aan mij over I"
Juffrouw von Wiei er waagde
het niet, iets te antwoorden. Ze
zweeg sc'auw, terwijl ze beiden
de straat opgingen.
„Zal ik je naar een rijtuig
brengen vroeg Jtij, ,Ze bedank-
ook niet denken, dat de beian
gen van het platteland der Re
geering zoo buitengewoon ter
harte gaan. Zij dienen daarom
werkzaam te blijven om te zor
gen, dat zij niet de rol van
asschepoes behoeven te spelen
Onder dezen titel heeft bij de
Uitgeversmaatschappij „Giiffioen"
te Amsterdam een uitgaaf het
licht gezien, waarin door een
aantal personen van gezag inza
ke het alcoholvraagstuk, het goed
recht der matigheid zoowel in
het gebruik van alcoholica als
in de wettelijke bestrijding van
het alcolisme wordt bepleit uit
medisch, staatsrechtelijk, gods
dienstig en maatschappelijk oog
punt, terwijl daarna een aantal
uitspraken van vooraanstaande
Nederlanders over plaatselijke
keuze volgen.
Uiteraard zijn het meest ac
tueel de artikelen, welke verband
houden met de wettelijke drank
bestrijding, in het bijzonder, met
het ontwerp eener nieuwe Drank
wet, waarbij de Minister van
Arbeid de invoering van plaat
selijke keuze heeft voorgesteld.
In het artikel van Prof. Dr.
J. G. Sleeswijk wordt de plaat
selijke keuze bestreden op den
principieelen grond, dat we daar
mede worden tot den speelbal
van de grillen der massa, en op
den practischen grond, dat men
er de echte alcoholisten niet
door redt doch daarnaast een
groot aantal gedemoraliseerden
schept; immers, er blijft bij een
sterke minderheid een wrevel
bestaan die zich uit in stelsel
matige ontduiking, smokkelarij
en knoeierij. In Finland, thans
te bijna o tsteld. NatuurlijkZij
had voor zoo iets geen geld,
Eeo tram was ook niet io de
nabijheid. Te voet zetten ze hun
weg door de nachtstilte vooit.
Op eens bleef ze staan en
vroeg: Gelooft u iemand, als
hij zijn woord van eer geeft
„Wie moet dat dan geven?"
„ik r*
„Dan gelotf i: 't natuurlijk!"
Ze haalde diep adem.
„Nu, ik zweer u, ik heb niet
het flauwste idee gehad, dat u
zoudt komen Integendeel
Mama heeft me verzekerd
u was van avond toch bij
iemand uitgenoodigd 1 We kon
den gerust de uitnoodiging van
uw moeder aceepteeren I Toen
liet ik me overhalen ik wilde
op deze manier zoo gaarne meer
van u hooren hoe u zich ge
voeltwat u doet.. U was
onlangs ook zoo karig met uwe
woorden
„Elise
.Maar ik wilde me niet op
dringen me daar zoo aanstel
len, alsof,." Plotseling begon ze
luid te schreien. Ze trok haar
zakdoek te voorschijn en drukte
hem tegen den sluier. De harts
tocht harer natuur brak door.
Hij wilde haar kalmeeren. Hij
wist niet, hij kon nooit goed met
vrouwen in zoo'n geval, omgaan.
Gedurende zijn verblijf in de
wildernis waren hem de blikken
en woorden daartoe eerst juist
vreemd geworden. „Wees toch
verstandig, Elise 1" hernam hij
gedempt. ,Wat ii er gebeurd?"
verbondsland, vernam hij niets
dan klachten, en het oordeel
over de drooglegging der artsen,
die de bedenkelijke gevolgen van
het clandestien misbruik dage
lijks waarnemen, is in één
woord vernietigend.
Mr. Joh. J. Belinfante stelt in
zijn beschouwing voorop, dat er
voor den wetgever, gezien het
feit, dat het alcoholisme ten on
zent gestadig in omvang en
beteekenis is afgenomen, veeleer
reden zou zijn om zich geleide
lijk terug te trekken dan om de
reeds tegen het euvel genomen
maatregelen te gaan verscherpen.
De wetgever in Duitschland heeft
dan ook bij de jongste drank
wetherziening tereiht de plaat
selijke keuze uitdrukkelijk afge
wezen en haar op p incipieele
en practische gronden bestreden.
Belangwekkend is ook de ver
handeling van den heer |.E. van
der Wielen, die vertelt hoe in de
landen, waar een protf is geno
men met een wettelijk, hetzij
beperkt, hetzij volledig drank
verbod, die proefnemingen op
teleurstelling zijn uilgeloopen.
Het doel daarvanvolksnuchter
heid te bevorderen, is niet bereikt;
integendeel werd onmiskenbaar
schade gedaan aan de matigheid-
propaganda, aan de volksgezond
heid, aan den eerbii d voor wet
en gezag, aan de moraliteit in
het alg-meen Deze resullalen
moeten doen vertrouwen, dat or.s
land voor dergelijke noodlottige
proefnemingen zal worden ge
spaard.
Ingezonden Mededeeling.
het voorjaar, koop tijdig een pot
Ze ging niet verder. Ze was
geheel buiten zich zelt. Ze beet
in haar zakdoek. Ze stampte,
in onmachtige gramslorigheid,
met den voet op den grond.
.Ik heb er genoeg van 1 lk ben
't moe! Ik wil „iet meer leven 1
.Maar ik bid je 1"
Ze luisterde niet naar hem. Ze
liet hem haar gelaat niet zien.
Ze stond hulpeloos tegen een
lantaarnpaal gesteund. De nacht
wind speelde met de gioote
goedkoope hanenveer op haar
hoed. Onder het grijze mantel
tje schokte haar lichaam door
het huilen.
,God.. waartoe is men op de
wereld 1 Dat zou ik wel eens
graag willen weten IIk ga
trouwens het water in I"
Gelukkig was geen water in
de nabijheid. Het was haar on
mogelijk, haar dreigement uit te
voeren. Maar Werner von Os-
töone voelde zich toch naait
haar zeer beklemd en daarbij
vol van een onveiklaaibaar
schuldbewustzijn, cfschoon hij
daar toch waarachtig niets aan
kon doen.
„Elise er is toch geen reden
je zoo overstuur te maken
kom wees verstandig zeg
nu eens, wat ligt je op 'thart?"
„Ik zeg het niet
Haar stem was barrch. Ze
had zich plotseling opgericht en
liep met groote passen, alsof ze
vluchten wilde, om maar vlug
haar huis te bereiken.
(Wordt vervolgd,)
