ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEBEN Oude Paascligebiulken. De eeuwige strijd. PASCHEeN. VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN 37e jaargang Zaterdag 7 April 1928 Nummer 3318 Ingezonden Mededeeling. Fietsen (Wordt vervolgd.) SKENSCHECOURANT Abonnementsprijs p. 3 maanden f 1.25 franco p. post 11,40 Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent lngez. Meded. 30 ct. p. rejei Drukner-Uitgever J. C. LE BLEU voorheen E. BOOM—BLIEK Telefoon RRESKENS Posttfro No. 2! onEohcna 70]7g Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur GRATIS verzekering «rt» gulden bij levens- gld. bij dood gld. bij verlies tra gld. bij ver- li gld. bij ver- gld. bij ver- ra gld. bij verlies voor de abonné's tegen V[j f] lange ongeschikt- jf;|, door /n vaneen nU lies van een 411 lies van een /h Hes van een 111 van eiken ongelukken voor: heid tot werken. een ongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. anderen vinger. De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" fe 's-Gravenhage. Alles rondom in de natuur getuigt van djt feest. De knop pen der kale takken en struiken zijn gewekt uit hun winterslaap en de zwellende knop zoekt den weg naar de koesterende zonne stralen. De winter heeft zijn strijd tegen de lente verloren en is niet meer in staat het ontwikke lingsproces der natuur langer 'tegen te houden. Hoogstensis een gure dag oorzaak, dat het teere groen een dag langer door de half geopende knoppen wordt beschermd De geheime bronnen der natuur, bijgestaan door de nieuw-leven wekkende zonne stralen, zullen in een minimum van tijd het kale, trieste winter- kleed vervangen door een weel derig lentekleed van teere groene tinten Op het oude vergane wordt een nieuw leven opge bouwd, dat een belofte inhoudt voor de toekomst. —o - Rij velen onzer is het inner lijk zieleleven ook verdord en wacht op een nieuw ontwaken, op een vervanging van het oude door het nieuwe. Daarvoor dienen we ons los te rukken van onze materialistische gedachtengang en zoekend dienen we te gaan naar de zon der goddelijke genade. Dit zoekenzal nimmer tevergeefsch zijn en onze in diepe winterslaap rustende ziel zal tot nieuw leven worden gebracht Beter dan voor- heen zullen we de diepere be- teekenis van het Paaschfeest door gronden en leeren begrijpen, dat geloof en vertrouwen naast stand vastigheid de zon der genade voor ons schijnende houden. Om deze zon.der goddelijke gena te voor ons te laten schij nen in al haar grootheid, is Christus voor ons gestorven en door zijn wederopstanding heeft Hij zijn Meesterschap over het, kwade bewezen. De verordening en demoralisa tie, welke overal is waar te ne men, trachten ons terug te drin gen van de weldadige stralen dezer goddelijke genade Hier tegen hebben wij te strijden met alle kracht, waarover wij be schikken. Zij zullen trachten ons te weerhouden van onze goede voornemens en ons misschien voor een wijle terug doen zinken in het donkere, booze. Doch het lichtende voorbeeld der na tuur zal ons sterken in de zelfoverwinning o— Ook in ons dagelijksch leven hebben we den strijd te aanvaar den. Ontzaglijk veel is gekluis terd in een doodsche winterslaap. De oorlog heeft veel ontwricht en vernietigd. Al dit verwoeste en vergane moet opnieuw wor den opgebouwd, evenals de win terstormen al het mooie hebben gedood en de lente nieuw leven doet ontwaken, zoo zullen wij op de fundamenten der oude samen- 'eving een nieuwe wereld moe ten opbouwer, daarbij gesteund door onze bittere ervaringen. Door hieraan mee te werken, leggen we opnieuw getuigenis af dat we de diepere beteekenis van het Opstandingsfeest hebben verstaan. Doorzitten bij wielrijden verzacht en geneest men met Doos 30, Tube 80 ct PUROL Paasch-Eieren. Gedurende de Paschen zijn er duizenden in ons land, die gedurende dezen tijd een krach tige poging doen om hun maag grondig te bederven door het nuttigen van een groot aantal Paasch-eieren. Dat een derge lijke krachtproef allerminst bevor derlijk is voor onze spijsverte ringsorganen is buiten kijf, doch dit oude gebruik is bij velen zoo diep ingeworteld, dat het voor hen geen echt Paschen is, in dien ze zich niet aan een groot aantal eieren kunnen te buiten gaan. Wij hebben getracht den «Mg*» Uit hoofde van het Paaschfeest verschijnt Dinsdagavond a.s. geen nummer van ons blad. De Uitgever. Wij verwijzen onze lezers 1^^ naar het artikeltje „On- derzecëis" van de hand van een medewerker, die min of meer geregeld gewestelijke gebeurte nissen zal behandelen. Gezien de eerste bijdrage, twijfelen wij niet, of de „Onderzeeërs'' zullen door onze lezers met graagte worden gevolgd. Red. Het feest der Opstanding. De winkeiétalages der banket bakkers hebben ons reeds ge- ruimen tijd het Paaschfeest aan gekondigd. De kinderen hebben er uren voor staan hunkeren met begeerige oogjes, welke ge richt waren op oe uitgestalde Paascheieren. In groote verschei denheid uitgestald, kunstig ver sierd met lintjes en strikjes, be hoeft het geen verwondering te wekken, dat de kleuters hier uren voor zoek brengen. Hun eenige gedachte bij de geheele Paschen is louter het krijgen van eenige chocolade- of suiker eieren en dergelijke. Een deel der grootere menschen hebben dezelfde gedachte als de kinderen. Ook voor hen is het maar heel vaak een kwestie van geven of ontvangen. Ze ge ven zich geen rekenschap van de diepere beteekenis van dit feest. De gemakzuchtige mensch vindt het dieper doordenken vreeselijk moeilijk en vreest bo vendien, dat dit hem in strijd zal brengen met zijn dagelijksche sleur. Deze strijd willen ze lie ver vermijden en daarom worden opwellende gedachten haastig weer onderdrukt. Voor deze categorie is hel geen feest der Opstanding. o— 31. Hij boog. Gabr ie deed niet het minite, om hem nog terug te houden. Ze wat innerlijk be vredigd, dat hij met eene aoort nederlaag haar huia verliet. Ze gaf hem vriendelijk de hand. „Goeden nacht 1 En vriendelijk dank, meneer Von Oüöinel" „Goeden Dacht 1" Oatönne had het nauwelijks de moeite waard geacht, vluchtig van de anderen afscheid te ne men. In de vestibule zeide hij, lijn mantel aantrekkend* tegen Bankholtz, die hem gevolgd was: „God.. Wat is dat voor eene menagerie daar binnen 1Dat is eenvoudig afschuwelijk I" „Niet waar „Bankholtz kom jij ook maar niet In dit minderwaardige ge zelschap om I Je wordt ook al zoo onfatsoenlijk dik I Nu op Weerzien Hij deed eene wollen sjaal om zijn hals, drukte zich voor den spiegel den cilinder diep in het hoofd en trad naar buiten. Hij huiverde, „Br 1Wat is dat Kier koud in BerlijnKoud overal in Europa Zijne schreden klor ken hol in de doodstille straat op het pla veisel. Na een poosje bleef hij staan en keek naar de villa om. Het was een gu-e, koude avond. Een fijne herfstregen sproeide Ostö ne in het gelaat, terwijl hij met voorovergebogenlichaam, tegen het weer inkampte. In droefheid en eenzaamheid om hem hee>, steeg plotseling iets in hem op., een waanriirig o leindig verlangen hij wist niet waarnaar,, het was eene smart,, een onrust in het hart,, nog eens draaide hij het hoofd om de helder verlichte vensters waren onzichtbaar. Maar hij hoorde vandaar, waar hij geweeat wa», eene machtige heldere stem .Leben und Tod Sind untertan ihr, Die tie webt aus Luft und [Leid!' VI. Werner Von Os'ö-ine had de volgende dagen een gevoel, dat reeds lang vreemd voor hem was. Eene oneindige eenzaam heid vergezelde hem, waar hii ging. Hij verwonderde zich zelf zelf daarover In het Oerwoud daar ginds., nu ja,. Maar nu was hij toch in Berlijn, ODder menschen. Een vreemde aanval van zwaar moedigheid bij een uit hard hout gesneden man. Osiönne verachtte deze vervelende kleinigheden. Bij een ander zou hij zoo iets streog berispt hebben. Bij ïich zalf vond hij h t als eene ziekte. En dezet droeve stemmingen kwamen s eeds terug. Hij kon zich er maar niet van losrukken. Hst beste voelde bij zich nog bij zijae moeder. Die kende hem het baste. Ze had vroeger zelf, met mevr. Von Wieser, die vóór tien jaar de schoonmoeder van haar zoon zou wordeD, vrlendschRp gehouden Dan, na het blauwtje dat hij bij de doch ter, al» het wire, geloopen had, waren de betrekkingen afgeloo- pen. Als de beide dames zich nu wel eens op de straat ont moetten, gingen ze elkaar met een stijven hoofdgroet voorbij. „Als men maar wist, waartoe men eigenlijk op de wereld is!" zeide Werner Von Ostönne op een avond. Hij had na tafel een geruimen tijd eene sigaar roo- kend, naast zijne moeder gezeten zonder iets te doen, wat bij hem anders niet voorkwam. De oude dame keek van haar bor oorsprong van dit oude gebruik op te sporen en vonden het volgende hierover opgeteekend Het gebruik om op dtn laat- sten dag der Groote-Vasten eieren ten geschenke aan te bieden, heeft zijn ontstaan te danken aan de omstandigheid, dat men vroe ger gedurende de Veertigdaag- sche Vasten zich volstrekt niet van het nuttigen van eieren ont hield. Het gevolg was natuur lijk, dat men de eieren, die men niet eten of verkoopen mocht, bewaren moest. Ze werden dus zorgvuldig opgeborgen, om ze op Paschen aan verwanten, vrienden en kennissen te schenken. Van daar het gebruik dat men op Paschen veeltijds eieren eet en ten geschenke geeft. De oorsprong van dit gebruik klimt nochtans tot een veel verdere oudheid. Sommigen mee- nen den oorsprong der(Paasch-) eieren te moeten zoeken in den natuurdienst der Egyptenaren en Perzen, bij wie het ei in het algemeen gold voor een zinne beeld van het heelal. Volgens Hulchinson beschouwden de eersten het ei als een symbool van de vernieuwing des mensch- doms na den zondvloed. Paschen en Nieuwjaar werden gelijkelijk geëerd. De Perzen merken Nieuwjaar aan als het tijdstip der vernieuwing aller dingen, als den triomf van de zon in de natuur, gelijk Paschen bij de Christenen geldt voor den triumf van de Zon der Qerechtigheid. Le Brun's Voyages leeren ons, dat de Perzen op hun Nieuwjaars feest elkander gekleurde eieren geven. Nieuwjaar werd weleer geviferd bij gelegenheid der dag en nacht-evening in de lente (21 22 Maart), en sedert de ver plaatsing van Nieuwjaar naar de winter-zonnestilstandsdagen (1 Januari), bleef onder het Chris tendom^ gebruik van eierenschen- ken alleen op Paschen bewaard. De Oude Germanen vierden op gezegde tijdstip in Maart hun lente-, hun Joei» of jubelfeest, ter eere der lentegodin Ostara vandaar dat Paschen bij de Duit- schers Ostern heet. Aan dit lente duurwerk op en tchudde het hoofd. „leder leeft toch, Wernertje 1" <„Maar voor anderen! oor zich zelf werken it zoo vervelend 1 Wat ia er ten «lotte aan gelegen, of een kerel meer of minder op de wereld it?" „Als hij tot nut van 't alge meen is, zooalt jij, zeer veel!" „En hoe zijn ze iemand dank baar? Ik waad hier in vuilig heid Bakken vol gooien ze over mij uit. Men wordt gekl Men zou zich gaarne geheel voor zich zelf willen terugtrek ken voor zich zelf zijn in een engen kring iemand heb ben, die iemand begrijpt. Hij deed een paar trekken aan zijne aigaar. „Ik heb wel is waar U 1" zei hij na een korte pauze. „Maar tutschen ont ligt gewoonlijk de zee 1 En daarginds bekommert zich geen ziel, of het in mijne hut inregent, en de witte mieren mijn laarzen opvreten I" De oude dame antwoordde niett. Maar toen hij laatinden nacht van zijne kamer, waar hij bij het licht der lamp zijne ren- tabiliteitt-tabellen neertchreef, naar voren ging, om een vergeten boek te halen, hoorde hij, hoe feest herinnerden de Paasch- bosschen, heuvels en vuren der latere Christeneeuw, en herinner! nog der Christenen gewoonte, om hun Paschen op den eersten Zondag na de eerste volle maan sedert den lentedag (21-22 Maart) ie vieren. De Joden gebruikten eieren ter herinnering aan hunner voor vaderen uittocht uit Egypte, om dat toen uit Abraham s, Jacob's en Jozef s nakroost als het ware een nieuw volk verrees. Op hun Paaschfeest werden ze tegelijk met hun Paaschlam opgedischt, en wel roodgekleurd, want het Paaschlam was een bloedig offer. Hierin nu volgden hen de Chris tenen na. Deze brachten het ei in het nauwst verband met Jezus opstandinggelijk het kieken den kluister der eierschaal ver breekt, alzoo verbrak de Heiland bij zijn herleving den kluister des doods Het ei werd oorspron kelijk rood gekleurd en la'er wisselde men dit rood met an dere kleuren af Tijdens Cyprianus, bisschop van Carthago was (overl. 14 Sept 258) bevond zich in de kerk dezer Afrikaansche stad een geschilderd tafereel van 's Heeren Opstan ding, bestaande in een ei, liggend op grasgrond (lente groent waar boven een stralen spreidende zon, (de Zonne der Qerechtigheid.) In Duitschland gaf men somwijlen in plaals van eieren, zinnebeel dige prenten ten geschenke. Eén daarvan wordt in het Brifsch museum bewaard drie hennen houden een mand op, waarin drie eieren liggen, met voorstel lingen der opstanding versierd op het middenste ei de Agnus KJ kalmeeeen en worden gesterkt door 5oisje7öcf Bij Apoth en Drog v zij in haar tlaapkamer voor hem bad „Lieve God I Verhoor mijn gebed 1 Maakt mijn eenigtm zoon gelukkig IBreng hen op den goeden weg 1Ziet, dat hij zijn geluk erkent Geeft hem eene goede vrouw mede naar zijn land daar gindil" Zijn donkerbruin gelaat ver trok. Op de teenen tloophijin zijn vier muren terug en zat daar lang, zonder zich om zijne papieren te bekommeren en ttaarde peinzend voor zich uit Steedt meer en meer plaagde hem in de laatste dagen een mentchenhonger. Anders wa» hij ijverig en tegemoetkomend alleen in zijne zaker. Daar vond z'vjoe taaie energie iederen hel per en ieder geldstuk goed. Maar overigent golden hem de mentchen slechta alt middel. Nn zocht hij ze echter op. Ieder een wat hem welkom, wanneer hij maar in gezelschap zijne zinlooze onrutt vergat. Met ka pitein Bankholtz verbond hem eigenlijk ilechti de vluchtige Afrikaansche tentkameraadichap van weleer.

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1928 | | pagina 1