ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEF-EN
Yerdraagzaamhsid.
De eeuwige strjjd.
BRESKENSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs p. 3 maanden 11.25 'ranco p. pojt f 1,40
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent Ingez. Meeled. 30 ct p. re^el
I Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU
voorheen E. BOOM—BLIEK
TNo.'T BRESKENS p°*0\f<°
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
:-: Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
37e iaargang
Woensdag 21 Maart 8
Nummer 3313
GRATIS verzekering gulden bij levens- jna gld. bjj dood mm gld. bij verlies wa gld. bij ver- sa gld. bij ver- cm gld. bij ver- Ja gld. bij verlies
voor de abonné's tegen vnf] lange ongeschikt- door /h van een nU Hes van een eLy Hes van een /h lies van een 1 y van eiken
ongelukken voorheid tot werken. B«» een ongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. anderen vinger.
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij .Fatum" te 's-Gravenhage.
Ieder mensch heeft feitelijk
zijn eigen wereld. Natuurlijk lijkt
die eigen wereld in allerlei op
zichten heel veel op de wereld
van anderen, maar er blijft toch
altijd een verschil, een nuancee
ring Dit verschil is het gevolg
van ons pusoonlijk z en en
waarnemen, ons persoonlijk den
ken en voelen, kortom van on
ze persoonlijkheid. Wat we waar
nemen, nemen we door middel
van onze zintuigen waar. En ons
denken, residu van onzen aanleg
en onze persoonlijke ervaringen,
schept uit dat persoonlijk waar
genomene de tallooze beelden,
de voorstelling Deze voorstel
ling is het. die we voor de wer
kelijkheid houden, en die ook
onze werkelijkheid is, maar niet
die van anderen.
Vanuit deze voorstelling en
onder invloed van eigen aanleg
en eigen levenservaringen vor-
men we onze gedachten en ge
voelens en opvattingen tot een
geheel eigen complex, dat met
dat van anderen natuurlijk weer
meer of minder overeenkomst zal
vertoonen, omdat we als men-
schen zooveel gemeen hebben
en de op ons werkende invloe
den ook teil deele dezelfde zijn,
maar daarvan toch ook weer
op belangrijke punten zal afwij
ken. Maar dit complex van voor
stellingen, beelden, gedachten,
gevoelens en opvattingen, deze
voorstelling die in ons leeft, is,
soms door algemeen geldende
opvattingen meer of minder ge
corrigeerd, de maatstaf waarnaar
wij de menschen en de dingen
en de gebeurtenissen en verhou
dingen beoordeelen en die ook
onze verhoudingen tot de ons
omringende wereld bepaalt. Bij
elk contact dat we met het bui
ten ons gelegene hebben, speelt
dit geheel van eigen voorstellin
gen en gedachten, de vorm de
zer innerlijke wereld een groote
rol. Dat wil zeggen ons oor
deel en onze gedragingen steu
nen op deze voorstellingen. Wan
neer we ons daarvan duidelijk
bewust zijn en dus ook begiij-
26.
En zij riep op een «toe! klim
mend met een buffelhoorn zwaai
end .Dame* en heeren, groote
uitverkoop, bij den goedkoopen
man 1Zeg ik vree», we
krijgen heelemaal niet* voor dat
mottenrommellje Ik zal nog
wel ieder keer een ku« op den
koop toe moeten geven 1
,Dat zal je wel laten!"
Hij nam haar stoeiend om het
middel en tilde haar, hoog op
beurend, op den grond. Ze drukte
en sloeg de hand tegen zijne
borst, om zich te weren. Daarbij
viel de stoel met al het goed er
op, om. Nu begonnen ze eerst
goed te stoeien, maar de oude
mevrouw vermaande Giesje
bedaar toch een beetje I Als
men de kamer van een overle
dene opruimtDaar komt Ga-
briëlle
De jonge weduwe trad over
den drempel en bleef huiverend
staan. Wat was dat muffe, zon»
derlioge vertrek veranderd I Het
was een heel gewoon, helder
vierkant geworden, met verscho
ten behangsel, nuchter en leeg.
pen, dat oordeel en gedragingen
van onze medemenschen even
eens op hun voorstel steunen,
die ze als werkelijkheid zien,
dan moet het ons gemakkelijk
worden elke opvatting en elke
daad begiijpend tegemoet te
gaan en aan inzichten en uit
die inzichten voortvloeiende ge
dragingen alle recht te laten
wedervaren, ze als gelijkberech
tigd en gelijkwaardig met onze
inzichten en gedragingen te er
kennen, dat wil zeggen ver
draagzaam te zijn.
Er is ook een andere verdraag
zaamheid dan die op het besef
van de betrekke'ijde waarde van
eigen oordeel steunt. Zij is het
deel van wie, ofschoon eigen
eigen inzicht eigen opvatting
eigen voorstelling als de eenig
juiste voo'opzetten, niettemin in
zichten en opvattingen van an
deren weet te eerbiedigen Maar
zij is uiteraard minder volkomen.
De verdraagzaamheid die steunt
op de overweging dat, zoo eigen
inzicht en voorstelling voor ons
zelf al absolute waarde mogen
hebben het inzicht van anderen
voor hen dezelfde absolute waar
de moet vertegenwoordigen en
we dus niet het recht hebben
van anderen de erkenning van
onze inzichten als de beste te
verlangen, maar we, met het on
vermijdelijk verschil van inzich
ten rekening houdend, aan alle
inzichten dezelfde algemeene be
trekkelijke waarde hebben toe te
erkennen, is krachtig en bewus
ter. Het is deze verdraagzaam
heid, die, op het volle begrip
van anderer persoonlijkheid steu
nend, ten al'en tijde ieder zijn
eigen vrijheid zal laten en ge
reed staat anderer inzichten en
gedragingen, hoe geheel verschil
lend die ook aan de onze
mogen zijn, als een uitvloeisel
van een zoo geheel andere per
soonlijkheid te verklaren en zoo
noodig te verdragen. Daarom is
het wel deze verdraagzaamheid,
die we moeten trachten aan te
kweeken. Zij verdraagt niet alleen,
zij begrijot en erkent En in het
volle besef van ons aller onvol
komenheid en zwakheid, is zij
Een verwijt hinderde haar:
.Dat is ook je werk.. Daar
mee Verniel je het laatste, wat
van ja man nog over was. Zijn
portret smelt je tusschen de
vingers weg. Wordt wezenloos.
Ojk dit hier, waaraan zijn hart
hing, laat je onverschillig loo-
pen. Zoo wei .ig eer je de sporen
zijner dagen omdat ze met
de jouwen geen gelijkenis had
den
Ze zou het nu gaarne willen
verhinderen. Maar het was te
laat. Haar zuster zeide, terwijl
ze neerknielde Hè, hè 1 Nu ia
de groote schoonmaak bijna af-
geloopen 1
Zonder er op te letten, hoe de
jonge vrouw onder hare woorden
in elkaar kromp, zeide ze
schalksch
,Zeg, Gabr ëlle kijk eens die
wormen daar 1 Vies, 1 1 Ik heb
al een schoteltje vol verzameld,."
Een verstikte toon, boven haar,
maakte haar opmerkzaam. Zij
vroeg verschrokken .Mijn God
wat scheelt jou toch
De andere gaf haar geen ant
woord. Ze wendde rich vlug af
en ging weg. Plotseling was eene
huivering over haar gekemen
een schuldbewustzijn Ze had
niets misdreven en zag toch
steeds die «chotèl met wormen
bereid zoo noodig le vergeven
en te vergeten.
We maken ons eigen en anderer
leven vaak zoo bitter en moeilijk
door onze onverdraagzaamheid
We oordeelen hard en veroor-
deelen en stellen andere eischen
op grond van eigen inzichten en
voorstellingen. Het zijn feitelijk
onze bekrompenheid, onze enge
biik, ons eigen niet begrijpen,
die ons tot dergelijke houding
drijft En achter deze gaat maar
al te veel ons enghartig egoïsme
schuil. We weten alleen van ons
zelf, willen alleen aan eigen in
zicht recht laten wedervaren en
geven ons geen oogenblik moei
te ons in anderer plaats te den
ken, het van ons inzicht afwij
kende in anderer meeningen en
gedragingen als een gevolg van
de andersgeaarde persoonlijkheid
van die anderen te begrijpen,
omdat we te veel van ons zelf
vervuld zijn en anderen maar
niet kunnen zien als volkomen
gelijkberechtigd noch minder
ons in anderer voelen en den
ken kunnen inleven.
Verdraagzaamheid ook, ja juist
wanneer het steunt op het besef
van betrekkelijke waarde van
eigen inzicht en voorstelling, is
daarom tenslotte een gevolg van
het uittreden uit den engen cirkel
van eigen leven, om anderen en
het leven zelf te kennen en te
begrijpen. En het is het enge
egoisme, het blijven zien van de
eigen beperkte wereld als de
eenig mogelijke, althans de eenig
goede, die deze verdraagzaam
heid zoo moeilijk en zoo be
trekkelijk zeldzaam maken. Wan
neer we ons daarvan voldoende
rekenschap geven, wanneer we
begrijpen waar de vijand schuilt,
die ons en anderer leven zoo
grondig kan bederven, dan eerst
zullen we in staat zijn, door
volle verdraagzaamheid en in
een ruim besef van eigen en
anderer onvolkomenheid aan
rechtvaardigheid en naastenliefde
de plaais te geven, die ze be
hoeven om ons aller leven ruimer
en rijker te maken en het ideaal
te bereiken, dat wij immers allen,
zij het alleen langs andere wegen,
zoeken te benaderen.
voor zich ja wormen het
zinbeeld der vergankelijkheid.,
ze vrateu op, wat niet meer zija
moestdie knaagden aan alles.
de angst steeg haar tot in de
keel. Zij vluchtte in het boudoir
en sloot zich daarin cp, als kon
haar iemand vervolgen en van
haar rekenschap \erlargen..
waarom echter?.. Omdat, dat
wat geweest was, io stof en asch
verviel, zooals mummies afschil
ferden, die men uit de graven
nam De helft van het geluk
heette: de dingen rusten later!"
Haar vrede lag daarin
's Middags bracht haar de post
een brief. Majoor Von Winge-
row schreef
.Geachte Mevrouw 1
.Einde dezer week is weer uw
muziekarvondje, waartoe ik me,
als geregelde gast, dank uwe
goedheid, tekenen mocht. Het
waren voor mij steeds uren van
hoog genot. Ik heb het steeds
onbillijk gevonden, dat men al
leen die menschen muxikaal
noemt, die eene zangstem of een
instrument machtig zrjo, niet ook
degenen, die zooals ik, die aan
biedingen der kunst met open
in zich kunnen opnemen, Dat is
me van nu af natuurlijk ontzegd.
Wanneer ik nu nog In het bij»
Stoom'ram Mij.
Bresken -> Maldegkem.
Aan het verslag van het 41ste
boekjaar van bovengenoemde Mij
over 1927 ontleenen we het vol
gende
Evenals in 1926 was ook in
het afgeloopen jaar de beetwor-
ten-oogst beduidend minder dan
in jaren met normale opbrengst.
Ditmaal was het ongunstige weer
veel regen in de ontwikke
lingsperiode van deze veldvrucht
hiervan de oorzaak.
Een verblijdend verschijnsel is
echter de belangrijke toename
van het goederenvervoer buiten
de beetwortelencampagne, het
geen in hoofdzaak te danken is
aan de herstelde verbinding met
Maldeghem. Per saldo was de
opbrengst van het goederenver
voer beduidend hooger dan in
1926. Het is te verwachten, dat
deze toename van blijvenden aard
zal blijken te zijn en is voor ons
vooral van beteekenis omdat wij
hierdoor een grooter nut buiten
het beetwortelenseizoen krijgen
van onze belangrijke vervoers
capaciteit.
Al is het personenvervoer in
locaal verkeer beduidend vooruit
gegaan, het zeer ongunstige weer
tijdens het badseizoen deed de
opbrengst van het verkeer met
de Belgische kust niet onbetee-
kenend terugloopen. waardoor de
totale opbrengst van het reizigers
vervoer minder was dan in het
jaar 1926
Met den afbouw der nieuwe lijnen
met toebehooren werd verder
doorgegaan. Alleen blijft nog de
verbinding naar de nieuwe aan
legplaats van den Provincialen
Stoombootdienst te Breskens te
voltooien waarmede dan alles
gereed zal zijn.
Rest nog het in exploitatie
brengen van de verbindingslijn
in de richting van de Belgische
kust. Zooals reeds in het vorig
jaarverslag werd gemeld, is onze
lijn tot aan de Nederlandsch Belgi
sche grens gereed, doch is het
in exploitatie brengen van dit
lijngedeelte afhankelijk van het
gereedkomen van het baanvak
zonder schrijf en verzoek, mijn
wegblijven in het vervolg te
willen verontschuldigen, dan doet
dat de plicht der beleefdheid,
die een steeds uitgenoodigde
noodzaakt, het zijne goede gast
vrouw te berichten, wanneer hrj
verhinderd is te komen. Ont
vangt u nogmaals de dank voor
alles, wat ik in uw huis genoten
heb 1 In vereering,
v. W."
Zij bekeek nadenkend zijne
regels. Het leek haar zoo lang
geleden, door de gebeurtenissen
van den laatsten tijd. Ze nam
plaats en antwoordde zonder
lang te peinzen
.Geachte Vriend
.Ik geloof, het Is beter, dat u
er toe besluiten kunt en u zich
nu en dan in mijn huis laat zienl
Waarom moeten de lui denken,
dat er iets voorgevallen is? Ik
wil een man zooals u, dat niet
verder onnoodig uitleggen. Dus
komt u gerust 1 We ziin toch ten
slotte twee verstandige men
schen. U bewijst me daarmse
een dienst.
Uw
Gabrielle Lflihardt".
Toen ze dsn bref wegstuurde,
op Belgisch grondgebied.
Het is een genoegen te weten,
dat met de werkzaamheden in
België een aanvang is gemaakt
en dat de lijn waarschijnlijk reeds
tegen het a s. badseizoen gereed
zal zijn. Na lange jaren van
onderhandelen en afwachten is
alsdan een verbinding tot stand
gekomen, welke, naar het zich
laat aanzien, voor onze Maat
schappij belangrijke fiianciëele
voordeelen zal brengen. Knocke
en de Zoute, zich snel en krach
tig ontplooiend, vormen een druk
bezocht gedeelte der Belgische
kust, hetwelk dan langs onze lijn,
over een prima gebouwde baan,
in mooi en deugdelijk materieel,
binnen zeer korten tijd vanuit
Breskens is te bereiken. Voor
liet bezoek van de zeer bezochte
Belgische kust is daarmede de
kortste en vlugste verbinding lot
stand gekomen Zeer zeker tus
schen Walcheren en die bad
plaatsenreeks kan zich dan een
druk verkeer doen ontw kkelen,
terwijl ook voor Holland via
Vlissingen-Breskens een bedui
dend verbeterde reisgelegenheid
zal zijn geschapen.
Bovenstaande resumeerende
ligt de verwachting voor de hand,
dat voor onze Vennootschap
een tijdperk aanstaande is van
belangrijke verhooging der finan-
ciëele resultaten van de exploi
tatie.
Evenals vorige jaren hebben
in het badseizoen op Donderdag
doorgaande treinen Oostende—
Breskens v. v. geloopen, welke
bevredigende resultaten gaven.
Bij het in exploitatie brengen
van de verbinding via de Zou
te—Knocke, kunnen deze treinen
over dit nieuwe, kortere traject
worden geleid, wat zeer zeker
ook tot uitbreiding van dit ver
keer aanleiding kan geven.
In het bestuur kwam in het
afgeloopen jaar geen verandeiing.
In 1928 treedt de heer A. Mijs af.
Het maatschappelijk kapitaal
bleef onveranderd.
Het reserve- en vernieuwings-
kwam hair onwillekeurig in de
gedachte .Ik heb hem onrecht
aangedaan. Deze Von Winge-
row, die van muziek houdt eo
geniet die formeel in mijn
weren tracht biooeo te dringen
die met de verfijnde zenuwen
van een kultuurmensch opneemt,
wat ik kan geven, staat me toch
eigenlijk veel nader, dan mijn
man me ooit gestaan heeft..?
Dat was het punt, waartoe haar
gedachten steeds terugkeerden.
De voorstelling, dat Paul Lüj-
hardt hare liefde nooit begrepen,
niet geëerd had. Hij beklaagde
zich bij een derde over dat, wat
anderen als het grootste geluk
zou geleken hebben.
Dat kneep haar het hart te
samen dat ontmoedigde haar
dat bluichte haar liefde voor
hem uit.
Ze was in deze dagen zieke-
lijk-onrustig. Ze liep rond, zoe
kend, bij het geluid der huitschrl
in elkaar krimpend, schiikkend,
als verwachtte ze iets. En er
kon toch niets komen. De ver
gankelijkheid stond stil. Ze
zweeg. Die drukte zwaar op
haar, mst zooveel, dat steeds nog
onopgehelderd en orb-grijpelijk
was. Ze nam hier en daar de
portretten van haar man van
den wand en bekeek ze lang,
hoofdschuddend, met een onder
zoekenden blik,
(Word! vervolgd,)