ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEF-EN Yerdraagzaamhsid. De eeuwige strjjd. BRESKENSCHE COURANT VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN Abonnementsprijs p. 3 maanden 11.25 'ranco p. pojt f 1,40 Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent Ingez. Meeled. 30 ct p. re^el I Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU voorheen E. BOOM—BLIEK TNo.'T BRESKENS p°*0\f<° Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk :-: Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur 37e iaargang Woensdag 21 Maart 8 Nummer 3313 GRATIS verzekering gulden bij levens- jna gld. bjj dood mm gld. bij verlies wa gld. bij ver- sa gld. bij ver- cm gld. bij ver- Ja gld. bij verlies voor de abonné's tegen vnf] lange ongeschikt- door /h van een nU Hes van een eLy Hes van een /h lies van een 1 y van eiken ongelukken voorheid tot werken. B«» een ongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. anderen vinger. De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij .Fatum" te 's-Gravenhage. Ieder mensch heeft feitelijk zijn eigen wereld. Natuurlijk lijkt die eigen wereld in allerlei op zichten heel veel op de wereld van anderen, maar er blijft toch altijd een verschil, een nuancee ring Dit verschil is het gevolg van ons pusoonlijk z en en waarnemen, ons persoonlijk den ken en voelen, kortom van on ze persoonlijkheid. Wat we waar nemen, nemen we door middel van onze zintuigen waar. En ons denken, residu van onzen aanleg en onze persoonlijke ervaringen, schept uit dat persoonlijk waar genomene de tallooze beelden, de voorstelling Deze voorstel ling is het. die we voor de wer kelijkheid houden, en die ook onze werkelijkheid is, maar niet die van anderen. Vanuit deze voorstelling en onder invloed van eigen aanleg en eigen levenservaringen vor- men we onze gedachten en ge voelens en opvattingen tot een geheel eigen complex, dat met dat van anderen natuurlijk weer meer of minder overeenkomst zal vertoonen, omdat we als men- schen zooveel gemeen hebben en de op ons werkende invloe den ook teil deele dezelfde zijn, maar daarvan toch ook weer op belangrijke punten zal afwij ken. Maar dit complex van voor stellingen, beelden, gedachten, gevoelens en opvattingen, deze voorstelling die in ons leeft, is, soms door algemeen geldende opvattingen meer of minder ge corrigeerd, de maatstaf waarnaar wij de menschen en de dingen en de gebeurtenissen en verhou dingen beoordeelen en die ook onze verhoudingen tot de ons omringende wereld bepaalt. Bij elk contact dat we met het bui ten ons gelegene hebben, speelt dit geheel van eigen voorstellin gen en gedachten, de vorm de zer innerlijke wereld een groote rol. Dat wil zeggen ons oor deel en onze gedragingen steu nen op deze voorstellingen. Wan neer we ons daarvan duidelijk bewust zijn en dus ook begiij- 26. En zij riep op een «toe! klim mend met een buffelhoorn zwaai end .Dame* en heeren, groote uitverkoop, bij den goedkoopen man 1Zeg ik vree», we krijgen heelemaal niet* voor dat mottenrommellje Ik zal nog wel ieder keer een ku« op den koop toe moeten geven 1 ,Dat zal je wel laten!" Hij nam haar stoeiend om het middel en tilde haar, hoog op beurend, op den grond. Ze drukte en sloeg de hand tegen zijne borst, om zich te weren. Daarbij viel de stoel met al het goed er op, om. Nu begonnen ze eerst goed te stoeien, maar de oude mevrouw vermaande Giesje bedaar toch een beetje I Als men de kamer van een overle dene opruimtDaar komt Ga- briëlle De jonge weduwe trad over den drempel en bleef huiverend staan. Wat was dat muffe, zon» derlioge vertrek veranderd I Het was een heel gewoon, helder vierkant geworden, met verscho ten behangsel, nuchter en leeg. pen, dat oordeel en gedragingen van onze medemenschen even eens op hun voorstel steunen, die ze als werkelijkheid zien, dan moet het ons gemakkelijk worden elke opvatting en elke daad begiijpend tegemoet te gaan en aan inzichten en uit die inzichten voortvloeiende ge dragingen alle recht te laten wedervaren, ze als gelijkberech tigd en gelijkwaardig met onze inzichten en gedragingen te er kennen, dat wil zeggen ver draagzaam te zijn. Er is ook een andere verdraag zaamheid dan die op het besef van de betrekke'ijde waarde van eigen oordeel steunt. Zij is het deel van wie, ofschoon eigen eigen inzicht eigen opvatting eigen voorstelling als de eenig juiste voo'opzetten, niettemin in zichten en opvattingen van an deren weet te eerbiedigen Maar zij is uiteraard minder volkomen. De verdraagzaamheid die steunt op de overweging dat, zoo eigen inzicht en voorstelling voor ons zelf al absolute waarde mogen hebben het inzicht van anderen voor hen dezelfde absolute waar de moet vertegenwoordigen en we dus niet het recht hebben van anderen de erkenning van onze inzichten als de beste te verlangen, maar we, met het on vermijdelijk verschil van inzich ten rekening houdend, aan alle inzichten dezelfde algemeene be trekkelijke waarde hebben toe te erkennen, is krachtig en bewus ter. Het is deze verdraagzaam heid, die, op het volle begrip van anderer persoonlijkheid steu nend, ten al'en tijde ieder zijn eigen vrijheid zal laten en ge reed staat anderer inzichten en gedragingen, hoe geheel verschil lend die ook aan de onze mogen zijn, als een uitvloeisel van een zoo geheel andere per soonlijkheid te verklaren en zoo noodig te verdragen. Daarom is het wel deze verdraagzaamheid, die we moeten trachten aan te kweeken. Zij verdraagt niet alleen, zij begrijot en erkent En in het volle besef van ons aller onvol komenheid en zwakheid, is zij Een verwijt hinderde haar: .Dat is ook je werk.. Daar mee Verniel je het laatste, wat van ja man nog over was. Zijn portret smelt je tusschen de vingers weg. Wordt wezenloos. Ojk dit hier, waaraan zijn hart hing, laat je onverschillig loo- pen. Zoo wei .ig eer je de sporen zijner dagen omdat ze met de jouwen geen gelijkenis had den Ze zou het nu gaarne willen verhinderen. Maar het was te laat. Haar zuster zeide, terwijl ze neerknielde Hè, hè 1 Nu ia de groote schoonmaak bijna af- geloopen 1 Zonder er op te letten, hoe de jonge vrouw onder hare woorden in elkaar kromp, zeide ze schalksch ,Zeg, Gabr ëlle kijk eens die wormen daar 1 Vies, 1 1 Ik heb al een schoteltje vol verzameld,." Een verstikte toon, boven haar, maakte haar opmerkzaam. Zij vroeg verschrokken .Mijn God wat scheelt jou toch De andere gaf haar geen ant woord. Ze wendde rich vlug af en ging weg. Plotseling was eene huivering over haar gekemen een schuldbewustzijn Ze had niets misdreven en zag toch steeds die «chotèl met wormen bereid zoo noodig le vergeven en te vergeten. We maken ons eigen en anderer leven vaak zoo bitter en moeilijk door onze onverdraagzaamheid We oordeelen hard en veroor- deelen en stellen andere eischen op grond van eigen inzichten en voorstellingen. Het zijn feitelijk onze bekrompenheid, onze enge biik, ons eigen niet begrijpen, die ons tot dergelijke houding drijft En achter deze gaat maar al te veel ons enghartig egoïsme schuil. We weten alleen van ons zelf, willen alleen aan eigen in zicht recht laten wedervaren en geven ons geen oogenblik moei te ons in anderer plaats te den ken, het van ons inzicht afwij kende in anderer meeningen en gedragingen als een gevolg van de andersgeaarde persoonlijkheid van die anderen te begrijpen, omdat we te veel van ons zelf vervuld zijn en anderen maar niet kunnen zien als volkomen gelijkberechtigd noch minder ons in anderer voelen en den ken kunnen inleven. Verdraagzaamheid ook, ja juist wanneer het steunt op het besef van betrekkelijke waarde van eigen inzicht en voorstelling, is daarom tenslotte een gevolg van het uittreden uit den engen cirkel van eigen leven, om anderen en het leven zelf te kennen en te begrijpen. En het is het enge egoisme, het blijven zien van de eigen beperkte wereld als de eenig mogelijke, althans de eenig goede, die deze verdraagzaam heid zoo moeilijk en zoo be trekkelijk zeldzaam maken. Wan neer we ons daarvan voldoende rekenschap geven, wanneer we begrijpen waar de vijand schuilt, die ons en anderer leven zoo grondig kan bederven, dan eerst zullen we in staat zijn, door volle verdraagzaamheid en in een ruim besef van eigen en anderer onvolkomenheid aan rechtvaardigheid en naastenliefde de plaais te geven, die ze be hoeven om ons aller leven ruimer en rijker te maken en het ideaal te bereiken, dat wij immers allen, zij het alleen langs andere wegen, zoeken te benaderen. voor zich ja wormen het zinbeeld der vergankelijkheid., ze vrateu op, wat niet meer zija moestdie knaagden aan alles. de angst steeg haar tot in de keel. Zij vluchtte in het boudoir en sloot zich daarin cp, als kon haar iemand vervolgen en van haar rekenschap \erlargen.. waarom echter?.. Omdat, dat wat geweest was, io stof en asch verviel, zooals mummies afschil ferden, die men uit de graven nam De helft van het geluk heette: de dingen rusten later!" Haar vrede lag daarin 's Middags bracht haar de post een brief. Majoor Von Winge- row schreef .Geachte Mevrouw 1 .Einde dezer week is weer uw muziekarvondje, waartoe ik me, als geregelde gast, dank uwe goedheid, tekenen mocht. Het waren voor mij steeds uren van hoog genot. Ik heb het steeds onbillijk gevonden, dat men al leen die menschen muxikaal noemt, die eene zangstem of een instrument machtig zrjo, niet ook degenen, die zooals ik, die aan biedingen der kunst met open in zich kunnen opnemen, Dat is me van nu af natuurlijk ontzegd. Wanneer ik nu nog In het bij» Stoom'ram Mij. Bresken -> Maldegkem. Aan het verslag van het 41ste boekjaar van bovengenoemde Mij over 1927 ontleenen we het vol gende Evenals in 1926 was ook in het afgeloopen jaar de beetwor- ten-oogst beduidend minder dan in jaren met normale opbrengst. Ditmaal was het ongunstige weer veel regen in de ontwikke lingsperiode van deze veldvrucht hiervan de oorzaak. Een verblijdend verschijnsel is echter de belangrijke toename van het goederenvervoer buiten de beetwortelencampagne, het geen in hoofdzaak te danken is aan de herstelde verbinding met Maldeghem. Per saldo was de opbrengst van het goederenver voer beduidend hooger dan in 1926. Het is te verwachten, dat deze toename van blijvenden aard zal blijken te zijn en is voor ons vooral van beteekenis omdat wij hierdoor een grooter nut buiten het beetwortelenseizoen krijgen van onze belangrijke vervoers capaciteit. Al is het personenvervoer in locaal verkeer beduidend vooruit gegaan, het zeer ongunstige weer tijdens het badseizoen deed de opbrengst van het verkeer met de Belgische kust niet onbetee- kenend terugloopen. waardoor de totale opbrengst van het reizigers vervoer minder was dan in het jaar 1926 Met den afbouw der nieuwe lijnen met toebehooren werd verder doorgegaan. Alleen blijft nog de verbinding naar de nieuwe aan legplaats van den Provincialen Stoombootdienst te Breskens te voltooien waarmede dan alles gereed zal zijn. Rest nog het in exploitatie brengen van de verbindingslijn in de richting van de Belgische kust. Zooals reeds in het vorig jaarverslag werd gemeld, is onze lijn tot aan de Nederlandsch Belgi sche grens gereed, doch is het in exploitatie brengen van dit lijngedeelte afhankelijk van het gereedkomen van het baanvak zonder schrijf en verzoek, mijn wegblijven in het vervolg te willen verontschuldigen, dan doet dat de plicht der beleefdheid, die een steeds uitgenoodigde noodzaakt, het zijne goede gast vrouw te berichten, wanneer hrj verhinderd is te komen. Ont vangt u nogmaals de dank voor alles, wat ik in uw huis genoten heb 1 In vereering, v. W." Zij bekeek nadenkend zijne regels. Het leek haar zoo lang geleden, door de gebeurtenissen van den laatsten tijd. Ze nam plaats en antwoordde zonder lang te peinzen .Geachte Vriend .Ik geloof, het Is beter, dat u er toe besluiten kunt en u zich nu en dan in mijn huis laat zienl Waarom moeten de lui denken, dat er iets voorgevallen is? Ik wil een man zooals u, dat niet verder onnoodig uitleggen. Dus komt u gerust 1 We ziin toch ten slotte twee verstandige men schen. U bewijst me daarmse een dienst. Uw Gabrielle Lflihardt". Toen ze dsn bref wegstuurde, op Belgisch grondgebied. Het is een genoegen te weten, dat met de werkzaamheden in België een aanvang is gemaakt en dat de lijn waarschijnlijk reeds tegen het a s. badseizoen gereed zal zijn. Na lange jaren van onderhandelen en afwachten is alsdan een verbinding tot stand gekomen, welke, naar het zich laat aanzien, voor onze Maat schappij belangrijke fiianciëele voordeelen zal brengen. Knocke en de Zoute, zich snel en krach tig ontplooiend, vormen een druk bezocht gedeelte der Belgische kust, hetwelk dan langs onze lijn, over een prima gebouwde baan, in mooi en deugdelijk materieel, binnen zeer korten tijd vanuit Breskens is te bereiken. Voor liet bezoek van de zeer bezochte Belgische kust is daarmede de kortste en vlugste verbinding lot stand gekomen Zeer zeker tus schen Walcheren en die bad plaatsenreeks kan zich dan een druk verkeer doen ontw kkelen, terwijl ook voor Holland via Vlissingen-Breskens een bedui dend verbeterde reisgelegenheid zal zijn geschapen. Bovenstaande resumeerende ligt de verwachting voor de hand, dat voor onze Vennootschap een tijdperk aanstaande is van belangrijke verhooging der finan- ciëele resultaten van de exploi tatie. Evenals vorige jaren hebben in het badseizoen op Donderdag doorgaande treinen Oostende— Breskens v. v. geloopen, welke bevredigende resultaten gaven. Bij het in exploitatie brengen van de verbinding via de Zou te—Knocke, kunnen deze treinen over dit nieuwe, kortere traject worden geleid, wat zeer zeker ook tot uitbreiding van dit ver keer aanleiding kan geven. In het bestuur kwam in het afgeloopen jaar geen verandeiing. In 1928 treedt de heer A. Mijs af. Het maatschappelijk kapitaal bleef onveranderd. Het reserve- en vernieuwings- kwam hair onwillekeurig in de gedachte .Ik heb hem onrecht aangedaan. Deze Von Winge- row, die van muziek houdt eo geniet die formeel in mijn weren tracht biooeo te dringen die met de verfijnde zenuwen van een kultuurmensch opneemt, wat ik kan geven, staat me toch eigenlijk veel nader, dan mijn man me ooit gestaan heeft..? Dat was het punt, waartoe haar gedachten steeds terugkeerden. De voorstelling, dat Paul Lüj- hardt hare liefde nooit begrepen, niet geëerd had. Hij beklaagde zich bij een derde over dat, wat anderen als het grootste geluk zou geleken hebben. Dat kneep haar het hart te samen dat ontmoedigde haar dat bluichte haar liefde voor hem uit. Ze was in deze dagen zieke- lijk-onrustig. Ze liep rond, zoe kend, bij het geluid der huitschrl in elkaar krimpend, schiikkend, als verwachtte ze iets. En er kon toch niets komen. De ver gankelijkheid stond stil. Ze zweeg. Die drukte zwaar op haar, mst zooveel, dat steeds nog onopgehelderd en orb-grijpelijk was. Ze nam hier en daar de portretten van haar man van den wand en bekeek ze lang, hoofdschuddend, met een onder zoekenden blik, (Word! vervolgd,)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1928 | | pagina 1