ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOIR ZEEUWSCHVLAANDEK
Een voim van egoïsms
De eeuwige strijd.
Ruwe Huid
RESKENSCHE COURA
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs p. 3 maanden 11.25 franco p. peet f 1,40
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Inge:. Medea. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU
voorbeen E. BOOM—BLIEK
TnÓ.'BRESKENS p°*Wro
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief
Adverteniiiss worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
37e Jaargang
Woensdag 14 Maart IS 8
Nummer 3311
GRATIS verzekering guld,en bij levens- jee gld. bij dood at» gld. bij verlies gld. bij ver- i* gld. bij ver- mm gld. bij ver- iï gld. bij verlies
voor de abonné's tegen VM!] lange ongeschikt- door /h van een hij lies van een cLfJ hes van een zn lies vaij een lij van eiken
ongelukken voor: tiww heid tot werken. een ongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. anderen vinger
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage.
Het menschentype is eindeloos
gevariëerd. Dat brengt de groote
verscheidenheid in het leven en
met die verscheidenheid ook
den rijkdom en de schoonheid.
Maar het brengt ook de tegen
stellingen en den strijd en den
haat. Overal waar verschil is,
diepgaand verschil, is strijd on
vermijdelijk Want niemand kan
eigen aard verloochenen en een
anderer aard volkomen recht la
ten wedervaren. Maar bovendien
dringt de bijzondere geaardheid
van sommigen dien strijd als
met onweerstaanbare kracht aan
ieder op. Wij onderscheiden wel
in leven de vredelievendenen de
oorlogszuchtigen, de meegaanden
en de onverzettelijken, de vreed-
zamen en de ruziezoekers. Maar
het is niet deze onderscheiding,
die ons helpen kan de groote
tegenstelling te begrijpen, die we
op het oog hebben, wanneer we
zeggen, dat sommiger geaardheid
den strijd aan anderen als op
dringt.
Al zijn ruziezoekers en oorlogs
zuchtigen gevaarlijker voor den
vrede dan de vreedzamen, het
gevaar, dat ze opleveren, kan
nog vaak bezworen worden, wan
neer men hun zoo veel mogelijk
uit den weg gaat, hen geheel met
rust laat. Het groote gevaar dreigt
van een heel anderen kant, van
den kant van hen, die een ander
niet met rust laten, niet omdat
ze zoo graag ruzie zoeken,
maar in den grond der zaak
omdat ze alleen zich zelf zien.
De verscheidenheid der men-
schen brengt allerlei tegenstel
lingen, die scherper of minder
scherp tegenover elkaar staan.
Maar dit is wel een der scherp
ste tegenstellingen die tusschen
hen, die altijd en overal alleen
zich zelf zien en hen, die ook
voor anderen en anderer rechten,
anderer zienswijze, anderer ver
langens, anderer leed en anderer
vreugde oog en oor hebben.
Egoïsten zijn we ten slotte in
diepsten zin allemaal. Maar toch
24.
,Ik weet niet of 't mijn eigen
dom ie, mevrouw Linhardt. Ik
heb sinds jaren het gevoel ge
had, aliof ik ieti van een ander
wederrechtelijk in mijn bezit
hieldiet», dat u alleen ter
wereld toebehoorde!"
,Maar ik behoud die brieven
niet
Ze hield de hand nog steeds
uitgestrekt. Toen nam hij ze.
,Wat ze doen moesten, hebben
ze nu gedaan zeide hij, ,Het
was zijn wil 1 Ik was alleen het
werktuig 1 Het eenigate wat ik
zelf nog doen kao, is dit I"
Hij wierp het pakje dicht-
beichreven brieven jn het haard
vuur. Het spelende vlammetje
lekte begeerig naar het zijden
dunne mailpapier. Een blauwe
vlam sloeg naar bovep, flikkerde
en verdoofde, Gabrjë'le stond
stom daarnaast. Eindelijk toen
het laatate blaadje verkoold was,
hernam ze
„Dat was vergeefsche moeite 1"
Hij keerde vragend het hoofd
Om.
Zij ging verder,Dat ver
weten en voelen en zien we,
dat er verschil bestaat, niet en
kel gering gradueel verschil,
maar essentiëel verschil tusschen
wat we in het dagelijksche leven
egoïsten noemen en hun tegen
voeters. Alleen ondrrscheiden we
meestal niet op juiste gronden
De egoïsten, dat zijn niet zij,
die niets of weinig missen kun
nen voor anderen en de niet-
egoïsten de mededeelzamen. De
grens loopt dieper. En het egoïs
me openbaart zich daardoor in
tal van vormen. Maar in eiken
vorm heeft het die wezentrek
gemeen, dat de egoïst alleen
zich zelf ziet en nooit buiten de
grenzen van zijn eigen persoon
lijkheid kan uitkomen. Kan men
dat nu zeggen van het kind of
zelfs van de volwassene, die
moeilijk iets van het zijne aan
anderen afstaat Het is onge
twijfeld een egoïstische trek Maar
of hij zich al dan niet maar bui
ten openbaren zal, hangt van
zooveel bijkomstigheden af.
Er zijn wezentrekken, waarin
het egoïsme zich veel duidelijker
uitspreekt en waarin we toch
vaak dat egc ïsme niet herkennen.
En dit is wel in bijzondere mate
het geval bij die menschen, die
men vaak als krachtige menschen
en mannen van de daad prijst
en die toch in de verte of dicht
bij verwant zijn aan de bemoei
zuchten en bedilzuchten, die ons
leven verzuren
Heerschzucht, bemoeizucht, 't
zijn alle openbaringen van een
egoïsme, dat alleen zich zelf kent
zich zelf ziet en daarom anderer
rechten miskent en vertrapt In
onzen tijd is het goed, ons daar
van rekenschap te geven. We
hebben de neiging om mannen
als Mussolini te bewonderen.
Maar we moeten niet vergeten,
dat een Mussolini alleen mogelijk
is door de ontkenning van anderer
recht en anderer persoonlijkheid.
En het zijn dan ook de tallooze
kleine Mussolini's in de wereld,
die den onderlingen strijd aan
ons allen onvermijdelijk opdrin
gen, zoo'ang we ons niet willoos
onderwerpen. Maar ze begrijpen
niet, dat het hun fel egoïsme is,
braadt toch niet 1 Dat blijft
Hij trok de icbouderi op. Hij
antwoordde niet. Hij wachtte
nog eenige minuten of ze hem
•omi nog iets te zeggen had.
Er lag veel op hare lippen, maar
ze zweeg. Ze keek hem met haat
vervuld aan. Dan nam hij zijn
hoed van den stoel, boog en
verliet de kamer.
Ze had nauwelijks merkbaar
met het mooie aichblonde hoofd
terug gegroet. Nu wat ze weer
alleen. Daar buiten ging hiar
bezoeker door den voortuin, met
gelijkmatigen tred, zonder om te
zien, als iemand die van eene
bloedwraak komt. Hij had zijn
slachtoffer geveld. In 't hart
voelde ze den stoot..
En daarbij nog oprecht rond
te kunnen loopenhet was
verschrikkelijk, zooveel 'n mentch
verdroeg die schrik die
grentlooze schrik Alles zoo
geheel anders, dan gedacht,.
Aan de wanden hingen de por
tretten van haar man. Ze ver
meed het deze aan te kijken,
terwijl ze half afgetrokken van
geest, door de kamers schreed,
de stemmen tegemoet, die ze uit
de ontvangzaal vernam. Kapitein
Bankholtz zat daar hij ge
bruikte zijn recht als bruidegom
mirstens tweemaal per dag hier
dat deze strijd veroorzaakt. Zij
zien feitelijk alleen zich zelf en
kunnen daarom niet begrijpen, dat
hun inzicht, hun meening, hun
verlangen, zoo ze voor hen zelf
al beslissend zijn, niet voor an
deren dezelfde beteekenis hebben.
Dat wanbegrip maakt, dat ze
anderer inzicht en meening en
levenswijze niet kunnen eerbie
digen en anderer leven naar hun
opvattingen willen regelen Die
regeling achten ze de best denk
bare. En ze zien daarom niet in,
dat hun drijven de sterkste vorm
van egoïsme is, die zich denken
laat. Ze willen juist het beste
voor die anderen, heet het. Maar
in werkelijkheid willen ze slechts
eigen wil doorzetten, eigen op
vatting doen zegevieren. En dat
ze dit niet begrijpen, als een zoe
ken van zich zeiven alleen bewijst
juist, hoe diep dit egoïsme in het
wezen zelf wortelt. Want ze zien
niet meer buiten zich zelf, kunnen
niet meer buiten zich zelf zien.
Dat er andere menschen naast
hen zijn met dezelfde rechten,
zullen ze in woorden erkennen,
maar in hun diepste wezen feite
lijk niet begrijpen. Want het is
niet enkel, datze anderen naar hun
inzichten willen doen handelen
en leven. Ze erkennen ook feite
lijk geen ander inzicht naast het
hunne. Daarom willen ze ook
dat inzicht tot wereldwet maken
Vaak is het niet eens eigen oor
spronkelijk inzicht, waaraan ze die
beteekenis geven. Maar wat een
maal langs welken weg dan ook
hun opvatting geworden is, acht
ten ze maatgevend voor de wereld.
Er is natuurlijk onder hen een
groot verschil, ook in hun heersch
zucht of bemoeizucht Een man
als Mussolini ziet de wereld na
tuurlijk oneindig ruimer dan een
bedilzieke oude tante. Maar dit
moeten ze gemeen hebben, dat ze
zich zelf met miskenning van
anderer persoonlijkheid, als de
uitdrukking van den wereldwil
zien, omdat ze in diepste wezen
alleen zich zelf zien. En doordat
ze dien eigen wil aan anderen
willen opleggen in het groote en
in het kleine, wekken ze den nooit
eindigenden strijd.
te komen en twistte nu met
zijne verloofde over verichillende
kleinigheden. Kuisen wae steeds
het slot daarvan.
Toen Gabriëlle Lü rhardt binnen
trad, vierden ze weer juist eene
verzoening. Vlug liet de Zuid-
Afrikaner zijne verloofde los en
lachte, niet in het minst verlegen.
Gisela was rood geworden. Zij
liep vlug de kamer uit naar haar
moeder. Daarmee had ze in den
laatsten tijd veel te praten over
het uitzet. AID vertrekken van
de bovenste verdieping lagen vol
met stalen en stoffen. De twee
anderealleen bleven. De kapitein
werd nu ernstig.
„Wel,. Ostönne was zooeven
weer hierl" zeide hij.
Zij dacht uit zijne woorden iets
gewaar te worden. Natuurlijk
hij had ook mede in dien bond
gezeten verschrikkelijk, hoe al
deze menschen hadden kunnen
zwijgen I Jaren op jaren.. Maar
Bankholtz ging zonder eenig
vermoeden verder, op 't morgen
blad duidend, dat op tafel lag
Was zeker niet erg goed
geluimd de oude, flinke Ol-
tönne
„Hoezoo
„Wel,, hebt u vanmorgen niet
in het ochtendblad gelezen i die
koloniaalhistorif s
Ingezonden Mededeeling.
van Handen en Gelaat-Verzacht
en geneest menzeefspoedig met
Doos 3p^fube80 ct PUROL
De werkloosheid een
internationale kwestie
Het is een opvallend verschijn
sel, dat het aantal werkloozen in
de groote industrieële landen
buitengewoon groot is en op hel
oogenblik geen neiging tot ach
teruitgang aanwijst
Om met het typeerend voor
beeld van de groote werkloosheid
in de industrie in het na-oorlog-
sche tijdvak, te weten met Groot-
Britannie te beginnen, kan vast
gesteld worden dat de omvang
van de werkloosheid daar (e
lande een zekere tendenz naar
een betrekkelijke stabiliteit aan
den dag legt. Dit kan uit het
oogpunt van Engeland geenszins
als een bevredigend verschijnsel
worden beschouwd, aangezien de
werkloosheid daar te lande ge
durende de laatste jaren een
chronisch karakter heeft verkre
gen en het aantal werkloozen
zich gestadig aanzienlijk boven
het peil van een millioen be
weegt. Volgens de jongste statis
tieken bedroeg het aantal werk
loozen in Groot Britannie op 13
Februari j 1. 1.159 800. In ver
gelijking met een week te voren
beteekent dit cijfer een afname
van 2 350. De daling was dus
zonder noemenswaardige betee
kenis, zij vertegenwoordigde nog
geen 4 pCt. van het aantal
werkloozen De verbetering in
de industrieële conjunctuur in
Engeland, waaromtrent in den
laatsten tijd tal van optimistische
verklaringen werden afgelegd,
kwam dus tot nu toe in het
verloop van het aantal werk
loozen slechts in een zeer be
perkte mate tot uiting. Weliswaar
is het laatste cijfer met 110.400
of ongeveer 9 pCt. geringer,
Ze ontkende. Zij interesieerde
zich alleen voor de concert- en
operaberichten.
Ze hebben 't anderi wel op
hem gemunt I Ze warmen de
oudate Afrikaanache kool op.
Bovenaan ataat de ex-conaui
Flieaen. Ja, van die vijanden
heeft zich Von Oatöine vele
gemaakt heel onnoodig
allemaal door zijn ruwe manier.."
Kapitein Bankholtz keek nog
eena in de courant en achudde
ontevreden het hoofd.
„..Nu., ali ze op zijne ex
pedities de gevangenen omge
bracht hebbenvrouwen en
kinderen eeraters -. ik waa er
niet bij de ezel Flieaen en zijn
aanhangers nog minder nie
mand waa er bijtweedera de
geachiedenis ia al tien jaar oud
dua wie weet, ot daarvan
wel een jota waar ia? En ala't
laater ia, dan doet dat alleen de
Engelschen geno-gen, d:e kunnen
dan weer eena flink de achijn-
heiligen uithangen
De jonge weduwe had niet
geluiaterd. De negerhiatoriea
lieten haar koud. „Ik moet met
u over leis ernatiga aprekeD,
zwager I zeide ze onmiddellijk.
„Op den dag voor zijn dood
heeft, ïooala ik daar juiat ver
nam, mijd man u laten roepen,
dan een jaar te voren het ge
val was, men dient evenwel in't
oog te houden dat op het laatst
genoemde tijdstip het Engelsche
bedrijfs'even nog in een zec-r
groote mate onder den invloed
stond van de verklaringen van
de staking der mijnwerkers. Het
valt niet te ontkennen, dat er in
sommige branches inderdaad een
min of meer belangrijke opleving
intreden is, daarentegen zijn er
echter zeer belangrijke industrie
ën, waaronder vooral de katoen
nijverheid van Lancashire, waar
in men in de naaste toekomst
eerder een verdere stijging, dan
een daling van het aantal werk
loozen tegemoet kan zien.
In het leidende con'inentale
industrieële land te weten in
Duitschland. is thans de situatie
te dien opzichte nauwelijks
minder ongunstig als in Groot-
Britannie.
Daar te lande heeft gedurende
den laatsten tijd vooral het gebrek
aan voldoend bedrijfskapitaal een
achteruitgang van de bedrijvig
heid ten gevolge gehad en uit de
omstandigheid, dat het aantal
werkloozen rond 1 5 millioen
bereikt heeft, kan men afleiden,
dat de situatie op de Duitsche
arbeidsmarkt zeer ernstig is ge
worden. Onder deze omstandig
heden was het nog voor Duitsch
land een geluk, dat de staking
en uitsluiting van 800.000 arbei
ders in de metaalnijverheid Ier
elfder ure kon worden opgeheven,
aangezien een langdurige uitslui
ting een zeer bedenkelijke ont
wrichting van het industrieële
bedrijfsleven met zich zou hebben
gebracht Een verlichting van de
situatie op de arbeidsmarkt ver
wacht men in Duitschland in
hoofdzaak slechts van een even-
tueele verbetering in de algemee-
ne tendenz van de indusrieëele
conjunctuur welke volgens een
sterkeren toevoer van buiten-
landsch kapitaal naar Duitschland
zou kunnen worden bevorderd.
Men zal zich evenwel herinneren,
dat zekere officieele financieëele
kringen, waaronder vooral de
President van de Duitsche Rijks-
terwijl ik weg wat, en u een
brief voor meneer Von ine
gedicteerd., neen., laat u me
uitpratendat weet ik reeds
allemaal., maar wat ik gaarne
weten wilde heeft hij nok
met u daarover gesproken
heeft hij u soma ook iets bijzon
der» voor mij opgedragen
De kapitein keek haar onder
zoekend aan en dacht na. Dan
ontkende hij. Zij hernam
„Maar wat is toen rog meer
voorgevallen? Vertelt u eers!"
„Toen ik binnenkwam niets I
Hij lag geen minuut »til Ik boog
me over hem heen en vroeg
„Kan ik iets voor u doen Toen
zeide hij moeilijk en hield de
oogen wagenwijd open „Z»l
ik?.. Zal ik niet?".. Ik heb
toen niet gearfwoord.. ik wist
niet, wat hij bedoelde Op eene
richtte hij zich op en riep angstig,
zoo, als vreesde hij, te laat te
komen „Het moetneemt u
plaat», Bankholtz schrijft al»
't u belieft!" Toen heb ik ge-
•cbreven
„Hij wa» du» bij vol bewust»
zijn
„Ja. Dien indruk had ik, Dajt
heb ik ook Ostönne niet ver
zwegen, toen ik met hem er over
•prak
(Wordt vervolgd