ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOIR ZEEUWSCHVLAANDEK Een voim van egoïsms De eeuwige strijd. Ruwe Huid RESKENSCHE COURA VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN Abonnementsprijs p. 3 maanden 11.25 franco p. peet f 1,40 Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent. Inge:. Medea. 30 ct. p. regel. Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU voorbeen E. BOOM—BLIEK TnÓ.'BRESKENS p°*Wro Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief Adverteniiiss worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur 37e Jaargang Woensdag 14 Maart IS 8 Nummer 3311 GRATIS verzekering guld,en bij levens- jee gld. bij dood at» gld. bij verlies gld. bij ver- i* gld. bij ver- mm gld. bij ver- iï gld. bij verlies voor de abonné's tegen VM!] lange ongeschikt- door /h van een hij lies van een cLfJ hes van een zn lies vaij een lij van eiken ongelukken voor: tiww heid tot werken. een ongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. anderen vinger De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage. Het menschentype is eindeloos gevariëerd. Dat brengt de groote verscheidenheid in het leven en met die verscheidenheid ook den rijkdom en de schoonheid. Maar het brengt ook de tegen stellingen en den strijd en den haat. Overal waar verschil is, diepgaand verschil, is strijd on vermijdelijk Want niemand kan eigen aard verloochenen en een anderer aard volkomen recht la ten wedervaren. Maar bovendien dringt de bijzondere geaardheid van sommigen dien strijd als met onweerstaanbare kracht aan ieder op. Wij onderscheiden wel in leven de vredelievendenen de oorlogszuchtigen, de meegaanden en de onverzettelijken, de vreed- zamen en de ruziezoekers. Maar het is niet deze onderscheiding, die ons helpen kan de groote tegenstelling te begrijpen, die we op het oog hebben, wanneer we zeggen, dat sommiger geaardheid den strijd aan anderen als op dringt. Al zijn ruziezoekers en oorlogs zuchtigen gevaarlijker voor den vrede dan de vreedzamen, het gevaar, dat ze opleveren, kan nog vaak bezworen worden, wan neer men hun zoo veel mogelijk uit den weg gaat, hen geheel met rust laat. Het groote gevaar dreigt van een heel anderen kant, van den kant van hen, die een ander niet met rust laten, niet omdat ze zoo graag ruzie zoeken, maar in den grond der zaak omdat ze alleen zich zelf zien. De verscheidenheid der men- schen brengt allerlei tegenstel lingen, die scherper of minder scherp tegenover elkaar staan. Maar dit is wel een der scherp ste tegenstellingen die tusschen hen, die altijd en overal alleen zich zelf zien en hen, die ook voor anderen en anderer rechten, anderer zienswijze, anderer ver langens, anderer leed en anderer vreugde oog en oor hebben. Egoïsten zijn we ten slotte in diepsten zin allemaal. Maar toch 24. ,Ik weet niet of 't mijn eigen dom ie, mevrouw Linhardt. Ik heb sinds jaren het gevoel ge had, aliof ik ieti van een ander wederrechtelijk in mijn bezit hieldiet», dat u alleen ter wereld toebehoorde!" ,Maar ik behoud die brieven niet Ze hield de hand nog steeds uitgestrekt. Toen nam hij ze. ,Wat ze doen moesten, hebben ze nu gedaan zeide hij, ,Het was zijn wil 1 Ik was alleen het werktuig 1 Het eenigate wat ik zelf nog doen kao, is dit I" Hij wierp het pakje dicht- beichreven brieven jn het haard vuur. Het spelende vlammetje lekte begeerig naar het zijden dunne mailpapier. Een blauwe vlam sloeg naar bovep, flikkerde en verdoofde, Gabrjë'le stond stom daarnaast. Eindelijk toen het laatate blaadje verkoold was, hernam ze „Dat was vergeefsche moeite 1" Hij keerde vragend het hoofd Om. Zij ging verder,Dat ver weten en voelen en zien we, dat er verschil bestaat, niet en kel gering gradueel verschil, maar essentiëel verschil tusschen wat we in het dagelijksche leven egoïsten noemen en hun tegen voeters. Alleen ondrrscheiden we meestal niet op juiste gronden De egoïsten, dat zijn niet zij, die niets of weinig missen kun nen voor anderen en de niet- egoïsten de mededeelzamen. De grens loopt dieper. En het egoïs me openbaart zich daardoor in tal van vormen. Maar in eiken vorm heeft het die wezentrek gemeen, dat de egoïst alleen zich zelf ziet en nooit buiten de grenzen van zijn eigen persoon lijkheid kan uitkomen. Kan men dat nu zeggen van het kind of zelfs van de volwassene, die moeilijk iets van het zijne aan anderen afstaat Het is onge twijfeld een egoïstische trek Maar of hij zich al dan niet maar bui ten openbaren zal, hangt van zooveel bijkomstigheden af. Er zijn wezentrekken, waarin het egoïsme zich veel duidelijker uitspreekt en waarin we toch vaak dat egc ïsme niet herkennen. En dit is wel in bijzondere mate het geval bij die menschen, die men vaak als krachtige menschen en mannen van de daad prijst en die toch in de verte of dicht bij verwant zijn aan de bemoei zuchten en bedilzuchten, die ons leven verzuren Heerschzucht, bemoeizucht, 't zijn alle openbaringen van een egoïsme, dat alleen zich zelf kent zich zelf ziet en daarom anderer rechten miskent en vertrapt In onzen tijd is het goed, ons daar van rekenschap te geven. We hebben de neiging om mannen als Mussolini te bewonderen. Maar we moeten niet vergeten, dat een Mussolini alleen mogelijk is door de ontkenning van anderer recht en anderer persoonlijkheid. En het zijn dan ook de tallooze kleine Mussolini's in de wereld, die den onderlingen strijd aan ons allen onvermijdelijk opdrin gen, zoo'ang we ons niet willoos onderwerpen. Maar ze begrijpen niet, dat het hun fel egoïsme is, braadt toch niet 1 Dat blijft Hij trok de icbouderi op. Hij antwoordde niet. Hij wachtte nog eenige minuten of ze hem •omi nog iets te zeggen had. Er lag veel op hare lippen, maar ze zweeg. Ze keek hem met haat vervuld aan. Dan nam hij zijn hoed van den stoel, boog en verliet de kamer. Ze had nauwelijks merkbaar met het mooie aichblonde hoofd terug gegroet. Nu wat ze weer alleen. Daar buiten ging hiar bezoeker door den voortuin, met gelijkmatigen tred, zonder om te zien, als iemand die van eene bloedwraak komt. Hij had zijn slachtoffer geveld. In 't hart voelde ze den stoot.. En daarbij nog oprecht rond te kunnen loopenhet was verschrikkelijk, zooveel 'n mentch verdroeg die schrik die grentlooze schrik Alles zoo geheel anders, dan gedacht,. Aan de wanden hingen de por tretten van haar man. Ze ver meed het deze aan te kijken, terwijl ze half afgetrokken van geest, door de kamers schreed, de stemmen tegemoet, die ze uit de ontvangzaal vernam. Kapitein Bankholtz zat daar hij ge bruikte zijn recht als bruidegom mirstens tweemaal per dag hier dat deze strijd veroorzaakt. Zij zien feitelijk alleen zich zelf en kunnen daarom niet begrijpen, dat hun inzicht, hun meening, hun verlangen, zoo ze voor hen zelf al beslissend zijn, niet voor an deren dezelfde beteekenis hebben. Dat wanbegrip maakt, dat ze anderer inzicht en meening en levenswijze niet kunnen eerbie digen en anderer leven naar hun opvattingen willen regelen Die regeling achten ze de best denk bare. En ze zien daarom niet in, dat hun drijven de sterkste vorm van egoïsme is, die zich denken laat. Ze willen juist het beste voor die anderen, heet het. Maar in werkelijkheid willen ze slechts eigen wil doorzetten, eigen op vatting doen zegevieren. En dat ze dit niet begrijpen, als een zoe ken van zich zeiven alleen bewijst juist, hoe diep dit egoïsme in het wezen zelf wortelt. Want ze zien niet meer buiten zich zelf, kunnen niet meer buiten zich zelf zien. Dat er andere menschen naast hen zijn met dezelfde rechten, zullen ze in woorden erkennen, maar in hun diepste wezen feite lijk niet begrijpen. Want het is niet enkel, datze anderen naar hun inzichten willen doen handelen en leven. Ze erkennen ook feite lijk geen ander inzicht naast het hunne. Daarom willen ze ook dat inzicht tot wereldwet maken Vaak is het niet eens eigen oor spronkelijk inzicht, waaraan ze die beteekenis geven. Maar wat een maal langs welken weg dan ook hun opvatting geworden is, acht ten ze maatgevend voor de wereld. Er is natuurlijk onder hen een groot verschil, ook in hun heersch zucht of bemoeizucht Een man als Mussolini ziet de wereld na tuurlijk oneindig ruimer dan een bedilzieke oude tante. Maar dit moeten ze gemeen hebben, dat ze zich zelf met miskenning van anderer persoonlijkheid, als de uitdrukking van den wereldwil zien, omdat ze in diepste wezen alleen zich zelf zien. En doordat ze dien eigen wil aan anderen willen opleggen in het groote en in het kleine, wekken ze den nooit eindigenden strijd. te komen en twistte nu met zijne verloofde over verichillende kleinigheden. Kuisen wae steeds het slot daarvan. Toen Gabriëlle Lü rhardt binnen trad, vierden ze weer juist eene verzoening. Vlug liet de Zuid- Afrikaner zijne verloofde los en lachte, niet in het minst verlegen. Gisela was rood geworden. Zij liep vlug de kamer uit naar haar moeder. Daarmee had ze in den laatsten tijd veel te praten over het uitzet. AID vertrekken van de bovenste verdieping lagen vol met stalen en stoffen. De twee anderealleen bleven. De kapitein werd nu ernstig. „Wel,. Ostönne was zooeven weer hierl" zeide hij. Zij dacht uit zijne woorden iets gewaar te worden. Natuurlijk hij had ook mede in dien bond gezeten verschrikkelijk, hoe al deze menschen hadden kunnen zwijgen I Jaren op jaren.. Maar Bankholtz ging zonder eenig vermoeden verder, op 't morgen blad duidend, dat op tafel lag Was zeker niet erg goed geluimd de oude, flinke Ol- tönne „Hoezoo „Wel,, hebt u vanmorgen niet in het ochtendblad gelezen i die koloniaalhistorif s Ingezonden Mededeeling. van Handen en Gelaat-Verzacht en geneest menzeefspoedig met Doos 3p^fube80 ct PUROL De werkloosheid een internationale kwestie Het is een opvallend verschijn sel, dat het aantal werkloozen in de groote industrieële landen buitengewoon groot is en op hel oogenblik geen neiging tot ach teruitgang aanwijst Om met het typeerend voor beeld van de groote werkloosheid in de industrie in het na-oorlog- sche tijdvak, te weten met Groot- Britannie te beginnen, kan vast gesteld worden dat de omvang van de werkloosheid daar (e lande een zekere tendenz naar een betrekkelijke stabiliteit aan den dag legt. Dit kan uit het oogpunt van Engeland geenszins als een bevredigend verschijnsel worden beschouwd, aangezien de werkloosheid daar te lande ge durende de laatste jaren een chronisch karakter heeft verkre gen en het aantal werkloozen zich gestadig aanzienlijk boven het peil van een millioen be weegt. Volgens de jongste statis tieken bedroeg het aantal werk loozen in Groot Britannie op 13 Februari j 1. 1.159 800. In ver gelijking met een week te voren beteekent dit cijfer een afname van 2 350. De daling was dus zonder noemenswaardige betee kenis, zij vertegenwoordigde nog geen 4 pCt. van het aantal werkloozen De verbetering in de industrieële conjunctuur in Engeland, waaromtrent in den laatsten tijd tal van optimistische verklaringen werden afgelegd, kwam dus tot nu toe in het verloop van het aantal werk loozen slechts in een zeer be perkte mate tot uiting. Weliswaar is het laatste cijfer met 110.400 of ongeveer 9 pCt. geringer, Ze ontkende. Zij interesieerde zich alleen voor de concert- en operaberichten. Ze hebben 't anderi wel op hem gemunt I Ze warmen de oudate Afrikaanache kool op. Bovenaan ataat de ex-conaui Flieaen. Ja, van die vijanden heeft zich Von Oatöine vele gemaakt heel onnoodig allemaal door zijn ruwe manier.." Kapitein Bankholtz keek nog eena in de courant en achudde ontevreden het hoofd. „..Nu., ali ze op zijne ex pedities de gevangenen omge bracht hebbenvrouwen en kinderen eeraters -. ik waa er niet bij de ezel Flieaen en zijn aanhangers nog minder nie mand waa er bijtweedera de geachiedenis ia al tien jaar oud dua wie weet, ot daarvan wel een jota waar ia? En ala't laater ia, dan doet dat alleen de Engelschen geno-gen, d:e kunnen dan weer eena flink de achijn- heiligen uithangen De jonge weduwe had niet geluiaterd. De negerhiatoriea lieten haar koud. „Ik moet met u over leis ernatiga aprekeD, zwager I zeide ze onmiddellijk. „Op den dag voor zijn dood heeft, ïooala ik daar juiat ver nam, mijd man u laten roepen, dan een jaar te voren het ge val was, men dient evenwel in't oog te houden dat op het laatst genoemde tijdstip het Engelsche bedrijfs'even nog in een zec-r groote mate onder den invloed stond van de verklaringen van de staking der mijnwerkers. Het valt niet te ontkennen, dat er in sommige branches inderdaad een min of meer belangrijke opleving intreden is, daarentegen zijn er echter zeer belangrijke industrie ën, waaronder vooral de katoen nijverheid van Lancashire, waar in men in de naaste toekomst eerder een verdere stijging, dan een daling van het aantal werk loozen tegemoet kan zien. In het leidende con'inentale industrieële land te weten in Duitschland. is thans de situatie te dien opzichte nauwelijks minder ongunstig als in Groot- Britannie. Daar te lande heeft gedurende den laatsten tijd vooral het gebrek aan voldoend bedrijfskapitaal een achteruitgang van de bedrijvig heid ten gevolge gehad en uit de omstandigheid, dat het aantal werkloozen rond 1 5 millioen bereikt heeft, kan men afleiden, dat de situatie op de Duitsche arbeidsmarkt zeer ernstig is ge worden. Onder deze omstandig heden was het nog voor Duitsch land een geluk, dat de staking en uitsluiting van 800.000 arbei ders in de metaalnijverheid Ier elfder ure kon worden opgeheven, aangezien een langdurige uitslui ting een zeer bedenkelijke ont wrichting van het industrieële bedrijfsleven met zich zou hebben gebracht Een verlichting van de situatie op de arbeidsmarkt ver wacht men in Duitschland in hoofdzaak slechts van een even- tueele verbetering in de algemee- ne tendenz van de indusrieëele conjunctuur welke volgens een sterkeren toevoer van buiten- landsch kapitaal naar Duitschland zou kunnen worden bevorderd. Men zal zich evenwel herinneren, dat zekere officieele financieëele kringen, waaronder vooral de President van de Duitsche Rijks- terwijl ik weg wat, en u een brief voor meneer Von ine gedicteerd., neen., laat u me uitpratendat weet ik reeds allemaal., maar wat ik gaarne weten wilde heeft hij nok met u daarover gesproken heeft hij u soma ook iets bijzon der» voor mij opgedragen De kapitein keek haar onder zoekend aan en dacht na. Dan ontkende hij. Zij hernam „Maar wat is toen rog meer voorgevallen? Vertelt u eers!" „Toen ik binnenkwam niets I Hij lag geen minuut »til Ik boog me over hem heen en vroeg „Kan ik iets voor u doen Toen zeide hij moeilijk en hield de oogen wagenwijd open „Z»l ik?.. Zal ik niet?".. Ik heb toen niet gearfwoord.. ik wist niet, wat hij bedoelde Op eene richtte hij zich op en riep angstig, zoo, als vreesde hij, te laat te komen „Het moetneemt u plaat», Bankholtz schrijft al» 't u belieft!" Toen heb ik ge- •cbreven „Hij wa» du» bij vol bewust» zijn „Ja. Dien indruk had ik, Dajt heb ik ook Ostönne niet ver zwegen, toen ik met hem er over •prak (Wordt vervolgd

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1928 | | pagina 1