ALGEMEtN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANBEREN De eeuwige strijd. Purol bii rHuid. Doos 30 ct. rtiiiiD.eïiïand. Yrsds en recht* SKENSCHE COURANT VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN Abonnementsprijs p. 3 maanden f 1.25 franco p. post f 1,40 Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. I Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU voorheen E. BOOM-BLIEK TNo.,027 BRESKENS p^'9ro Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk :-: Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur 37e Jaargang Woensdag 1 Maart 1928 Nummer 3307 GRATIS verzekering gulden bij levens- j»» gld. bij dood ast gld. bij verlies ki gld. bij ver- ii gld. bij ver- mm gld. bij ver- ji gld. bij verlies voor de abonné's tegen vim lange ongeschikt- door /y van een hy lies van een IX\A lies van een /y lies van een 111 van eiken ongelukken voor: heid tot werken. een ongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. anderen vinger. De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage. De onderhandelingen, die thans tusschen Amerika en Frankrijk gevoerd worden over een ver drag, dat de oorlog buiten de wet stelt, dat wil zeggen het afstand doen van den oorlog als instrument der nationale politiek eischt, toont opnieuw hoe sterk de gedachte aan het verzekeren van een blijvenden vrede de menschheid bezig houdt en wel ken invloed het verlangen naar dien vrede reeds op de interna tionale politiek uitoefent. Maar de houding van Frankrijk, dat alleen den aanvalsoorlog en niet verdedigingsoorlog wil buiten slui ten, bewijst tevens hoe moeilijk de regeeringen nog de gedachte aan een beroep op het geweld als laatste middel kunnen los laten. leder weet, dat feitelijk aan valsoorlogen niet meer bestaan. Elke oorlog is voor de beide oorlogvoerende partijen een ver- dediginsoorlog. Uits uiting van aanvalsoorlog alleen heeft dus geen practische waarde. Het is best mogelijk, het is zelfs waar schijnlijk, dat Frankrijk met het gemaakte voorbehoud volkomen te goeder trouw is en werkelijk alleen ter verdediging nog het zwaard wil trekken. Maar het zal zich tot dien verdedigingsoor log genoodzaakt achten, zoodra niet alleen zijn territoriale veilig heid, maar zijn politieke of eco nomische belangen, waar ook ter wereld, ernstig worden aan gerand, In dat geval zal echter de tegenpartij meenen, dat haar belangen worden geschaad, wan neer zij de actie, waartegen Frank rijk zich verzet, niet doorvoert en zich eveneens in staat van verdediging wanen Het is niet anders dan bij vechtpartijen en ruzies tusschen menschen Twist enkel en alleen uit lust tot ge weldpleging of zelfs lust tot overheersching van anderen komt niet zoo heel veel voor. Meestal meent ieder in zijn recht te zijn en zich enkel te verdedigen. Waar twee kijven, hebben twee 20. Eu nog meer. Ze had reeds de meeste brieven gelezen, met een ongeloovig hart, met eene duizeligheid, als opende zich de bodem onder hare voeten, de bodem, waarop ze tot nu toe zoo rustig en zeker rondgewandeld had. Was dat dan mogelijk Had haar man, als een vreem deling, naast haar geloopen Het ontstelde haar veel minder, dat hij in spot en ernst met zijn noodlot worstelde dan dat hij haar zóó zag dat hij voor al dit hooge en verhevene in haar leven slechts de afstandsdoenirg van een getemden wilde over had, Dit had hij haar nooit te toonen gewaagd. Hij was voor. zichtig geweest. Hij moest, anders zou vervreemding tus schen hen het gevolg geweest zijn. Als hij ook niet muzikaal was, dan had ze hem toch het vermoedende, goed voelende, juist begrip der liefde voor dat toevertrouwd, dat voor haar samenvatting harer persoonlijk heid beteekende. Als ze zich daarin vergist had groote schuld, zegt men daarom terecht. En dit maakt het' bereiken van het ideaal van den blijvenden vrede tusschen menschen en volken zoo onbereikbaar. Het is over 't algemeen niet de goede wil, die in de eerste plaats ontbreekt, leder, mensch en volk, wil wel den vrede. Maar men wil de middelen niet, die den vrede alleen mogelijk maken. Men wil geen afstand ooen, niet van eigen recht, wat heel natuur lijk is, maar van eigen begeerten. Men wil niet den naaste behan delen en liefhebben als zichzel- ven. Men wil de gerechtigheid niet. Verdragen, als waarover nu tusschen Frankrijk en Amerika onderhandeld wordt, hebben be- teekenis als uiting van het stre ven en verlangen der menschheid, maar voor het bereiken van het vredesideaal hebben ze, zelfs wanneer niet alleen van den aanvals maar ook van den ver dedigingsoorlog wordt afgezien, al heel weinig waarde. Na den oorlog, die Europa verwoestte is telkens opnieuw en van alle zijden verkondigd, dat moreele ontwapening noodig is. Onge twijfeld is dat de eenige manier om tot den blijvenden vrede te geraken. Maar men geeft nog altijd ver geten erbij te zeggen, hoe men tot die moreele ontwapening komt. En dat komt, omdat men den weg daarheen niet op wil, omdat men den vrede wil, maar niet de middelen, die den vrede mogelijk maken. Toen dit najaar bij de behan deling onzer begrooting van buitenlandsche zaken door de Tweede Kamer, het optreden van onzen Volkenbondsdelegatie te Genève en daarmee de vredes- actie besproken werd, heeft mi nister Beelaerts van Blokland opgemerkt, dat sancties in een internationale rechtsorde welis waar niet gemist kunnen worden, God wat was zij voor hem dan elgedijk geweeit Zij «tond op en legde met bevende vingers de geel ge worden blaadjes op elkaar. In den haard knetterde het vuur. Daarin, met dat teeken van het verledeD. Ze zullen niet opstaan naderhand en tegen het geluk getuigen, dat ze toch bezeten had, dat ze toch bezeten had, dat ze toch gegeven had, waar van de luister nog boven haar hoofd schitterde. Maar halver wege bleef ze staan. Ze voelde Alk ze ook deze brieven die reeds gelezen en 'de paar laatsten, die nog niet gelezen aan de vlammen prijsgaf ze werkten toch verder. Dat alles was niet meer weg te cijferen. De twijfel aan alles bleef, groeide juist, als hare fundeering ook verwoest was. Ze keerde zich om en nam weer plaats. Ja dat waren die kleine krabbelige lettertjes van haar man. Hij had een geleerde handschrift. Er waren nog twee brieven, die ze niet kende, nog niet gelezen had. Ze nam een plotseling besluit en las: .Werner 1 .Ik moest je eigenlijk niet schrijven Ik ben slechts een gruwel ia je oogen. Stel je ge- maar dat in de eerste plaats recht noodig is. En daarmee heeft hij wel zeer juist aangege ven, wat het is, dat het succes van al onze vredespogingen zoo blijvend en beslissend in den weg staat. De moreele ontwa pening is alleen mogelijk door het recht, dat wil zeggen, wan neer geen volk zich meer tekort gedaan en onrechtvaardig behan deld voelt. Maar dit is alleen bereikbaar door het afstand doen door anderen van den buit, dien ze in den oorlog maakten, van veroverd grondgebied, van bizon- dere voorrechten en schadeloos stellingen, van kunstmatige machtsposities. En tot deze daad is men niet in staat. Daarom zullen aanvals- en verdedigings oorlogen het laatste middel blij ven. Alleen door het recht, door elke nationaliteit haar volle recht te geven, kan de even wichtstoestand stabiel worden. Het volle nationale zelfbeschik kingsrecht is daartoe een eerste eisch. Geen Duitschers onder Fransch geen Franschen onder Duitsche, geen Polen onder Rus sische, geen Hongaren onder Roemeensche heerschappij, tenzij dan natuurlijk onbeteekenende groepen, wanneer het vaststellen der grenzen dat vordert Het is niet de eenige eisch maar de eerste, omdat het de eesrte eisch der rechtvaardigheid is. Maar die rechtvaardigheid eischt meer Ze eischt dat voor volken en individuen. En het voldoen aan dezen eisch vraagt offers, maar waarborgt ook den vrede tusschen volken en natiën. Het is ten slotte het afstand doen van het egoïsme als eenig motief voor onze handelingen. Volledig afstand doen van 't egoïsme kunnen we niet Maar wat we wel kunnen en wat we moeten, willen we den vre de bereiken, dat is: anderen behan delen zooals men zelf behandeld zou willen zijn. Zoodra we dat geleerd hebben, hebben we de ru»tia de mijnen nog veel meer. Het gevoel van algemeene ellen digheid groeit onophoudelijk in me. Sedert mijn laatiten brief ia het reuzengroot geworden groeit me boven het hoofd .Wernernu weet ik, wat berouw is, in al mijne liefde. Wee de kranke lieden, die zich zelf opaluiten en dan den aleutel uit 't venster werpen. Zoo eentje ben ik Daarna schudt men aan de ijzeren staven en stangen gebeurd ia gebeurd ,En de vrijheid zoo dicht bij zoo vervloekt dicht bijmen zet zich op de bootmen vaart dan door o s Suezkanaal, dat we reeds zoo vaak zachljes door gegondeld zijn in de Roode Zee begint reeds de andere wereld de viaacben vliegen het water boven de koraalriffen ia smaragdgroen ia melkwit en purperrood ik heb me altijd verwonderd, waar onze Lieve Heer al die kleuren voor zijn palet in dat hoekje der sarde vandaan haalten daarginds glinstert de sneeuw van den Siaaien dan de groote golven van den Indiachen Oceaan. Het is werkelijk maar een katten sprong naar jullie ,Ik wil 't je verraden: ik had de vorige week bealoten dien vredesverdragen en niet meer noodig. de sancties HET HULDEBLIJK AAN H. M. DE KONINGIN-MOEDER VAN DE NEDERLANDSCHE VROUWEN. Een der leden van he Hoofd comité voor het huldeblijk schrijft ons Januari 1929 zal het vijftig jaar geleden zijn, dat onze alge meen beminde en geëerde Ko ningin Moeder haar voet op Ne- derlandschen bodem zette, en door haar huwelijk met Koning Willem den Derden onze Konin gin zou worden de eerste Neder- landsche Vrouwe. En nu, na een halve eeuw, weten wij allen hoezeer onze Koningin Moeder erin geslaagd is een der onzen te zijn. Wie wij ook zijn, hoog of laag, rijk of arm, jong of oud, wij voelen hetde Koningin-Moeder staat midden in ons leven. Aan .alle dingen waarin een klein land groot kan zijn" (een van haar afkomstig gevleugeld woord), gaf zij haar belangstelling, en er was veel, dat haar moreelen en daadwerkelijken steun kreeg. Meer bevoegden zullen schrij ven over alles wat wij aan de Koningin-Moeder te danken heb ben, als Koningin en als Regen tes, als de Moeder onzer geliefde Koninginwij vrouwen eeren haar bovenal om het voorbeeld, dat zij ons gaf, om de deugden, die een sieraad zijn van iedere vrouw, tot welken kring van de maatschappij zij ook moge be- hooren. Een voorbeeldige echt- genoote en moeder, dat voorbeeld gaf H. M. ons, vanuit het glazen huis, waarin koningen wonen. Maar er was méér, dat haar zoo algemeen de liefde en de hoogachting deed verwerven van alle klassen der maatschappij. sprong te maken. Mijn koffer •tond gepakt. Plaats op de boot besproken. Alle» voor de vlucht gereed. Ik wilde stilletjes weg. Weg als een dief uit mijn geluk, van mijne geliefde vrouw. Zij mocht natuurlijk niets vermoeden. Zij merkte het ook niet. Ik ge loof ze merkt nooit wat in mij omgaat. Haar geeft ons huwelijk geen probleem op. Voor haar ben ik een humoristisch mensch, dien zij bemintdie altijd goed geluimd is, als hij haar ziet, en razend trotsch er op is, zich aan hare zijde te mogen toonen. Voila tout I Alles in de mooiste orde 1Het groote verlangen kent ze nietals ze ook uit voorliefde verlangende liederen zingt .Ik heb echter tot me zelf gezegd: Nu of nooit Men moet zich losrukken Er is in den mensch ook een wil tot lijden een natuurnoodzakelijkheid, zon der deze komt men niet tot ont wikkeling ach beste Werner.. dat laatste tezamenzijn, 's avonds voor tafel I Ik had haar lang niet meer zóó opgeruimdgezien. zij ging op en af, in haar lange sleep ze was mooimooi Wjj verwachten gasten zoo een heel vreemd dier uit Bay- reuth of Buxtehude behalve Hef geheim van de liefde lag 'dieper; het was als de prinses uit het sprookje, die bewees een ware prinses te zijn, omdat zij fijner voelde dan ieder ander. Zoo was er troost voor velen, in het medevoelen met de nooden en de zorgen van het dagelijksch leven. Doo- haar vriendelijkheid des harten bracht H. M. zon en warmte in menig gemoedhaar begrijpen van menschelijke ver langens en wenschen tooverde bloemen op menigen levensweg. Toen de Koningin Moeder haar intrede deed als jonge ge malin van den Koning, zeide een oud vrouwtje, dat een plaatsje had veroverd op een der grach ten te Amsterdam „God zegene je lieve gezicht". En nu, na vijftig jaren, zeggen wij het haar na. Want de Koningin-Moeder bracht zegen, al die jaren lang, in ons dierbaar vaderland. Vergadering van den Raad der gemeente Aardenbu'g, gehouden op 27 Febr. 1928. Op 27 Febr. hield de Raad der gemeente Aardenburg onder voor zitterschap van den Burgemeester Th. M Overmaat en in tegen woordigheid van alle leden een openbare vergadering. De notulen der vorige verga dering worden gelezen. Naar aanleiding daarvan maakt de heer A. de Bruijne een op merking over wat hij gezegd heeft over de vergoeding voor het gebruik der torenklokken. Mevr. Van den Broecke maakt de opmerking, dat sommige zaken zeer uitvoerig vermeld zijn, ter wijl andere ampel aangestipt zijn o. a. haar opmerking omtrent de samenstelling van de kiezerslijst, waaromtrent de voorzitter een onderzoek heeft toegezegd daar van staat niets in de notulen vermeld De voorzitter ontkent, dit een onderzoek door hem is toegezegd. De heer Van der Hooft gaat accoord met het gesprokene van hem nog drie, vier uitverkore nen uit den engsten zang- en herriemakenden kring. En plot seling komt het bericht: ,De groote man is verkouden 1 Komt heden niet 1 Misschien overmor gen!Telefoon, telegraaf, huis knecht naar alle richtingen, om ook de anderen af te bestellen I Mijne vrouw en ik waren gedu rende de^i avond alleen. Om tien uur keek Ik op de klok. Toen ging mijn trein. Toen wist ik Dat was het beslissende uur mijn» levens. Het laatste. Het komt niet terug. Ik heb er niet meer de kracht toe Het noodlot is krachtiger. Het drukt me plat tegen den grond. Hier blijf ik 1 Ik heb mijne laatste zelfachting verloren 1 Ik verteer daardoor. Ze drinkt me het bloed uit het hart en vermoedt het niet,, de hemel weet, wat tenslotte van me wordt F r werd geklopt. De huisknecht diende aan, dat de lunch op gediend was. De jonge weduwe stond op en ging naar hare moeder en zuster, die reeds aan tafel zaten. Aan haar uiterlijk kon men niets merken. De twee andere dames sloegen er geen acht op. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1928 | | pagina 1