ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
BERICHT.
101 Saluutschoten.
De eeuwige strjjd.
De Kerstverrassing.
8RESKENSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs p. 3 maanden f 1.25 franco p. po»t f 1,40
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU
voorbeen E. BOOM—BLIEK
T£o?T breskens
Abonneraents-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
37e jaargang
Zaterdag 24 December 1927
Nunmer 3289
GRATIS verzekering gulden bij levens- jas gld. bij dood e» gld. bij verlies tra gld. bij ver- ia gld. bij ver- aar gld. bij ver- »a gld. bij verlies
voor de abonné's tegen 2[][] lange ongeschikt- door /n van een hM lies van een cL[] lies van een /n lies van een lfl van eiken
ongelukken voorheid tot werken. een ongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. anderen vinger.
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage.
In verband met de Kerstdagen
kan ons nummer van Dinsdag
niet verschijnen, terwijl het
Nieuwjaarsnummer niet Vrijdag,
maar Zaterdag zal uitkomen.
Men zie verder achterstaande
advertentie.
(Een Kerstvertel'ing,)
Het waren zware dagen voor
de Marine op de Aljehsche kus
ten, de eerste dagen na het ver
raad van Toekoe-Oemajr.
Scherpe brandwachten des
nachts werden gevolgd door zwa
re bombardementen langs de ge-
heele Aljeh-kust overdag. Weken
waa'bij men soms in drie da<en
zijn sabel en revolver niet aflig
gen kon en mocht, weken, waarin
men geen oogenblik de schoenen
uit kon trekken.
Dankbaar ontving ik dan ook
de order om met de „van Diemen",
een der booten van de Koninklij-
ke-Paketvaart Maatschappij naar
Singapore te gaan om een kleinen
rivie stoomer van slechts 100
paardekrachten. bewapend met
twee kleine snelvuurkanonnen, te
gaan keuren.
Wat deden die rustige dagen
op de boot mij goed en wat was
het hoogst aangenaam met de
Machinisten en Stuurlui der boot
(er waren maar weinig passagiers
le klas aan boord) te conversee
ren.
Wat smaakte de ijskoude
whisky-soda bij de eerste kennis
making, nog op de reede van
Oleh leh, doch al direct merkte
ik dat een bepaalde gedwongen
heid bij de officieren van de
«van Diemen" zich voordeed.
Ik sprak er den Hoofd Machinist
over en deze zei dat de eerste
Stuurman, Kees van Beveren,
bekend om zijn schoone stem
en zijn groote bekwaamheid, elk
oogenblik uit Batavia het bericht
kon verwachten van het sterven
van zijn eenigst kind, dat hij af
godisch liefhad.
2.
Het wa» een mooie, jeugdige
kop, „en profiel", streng en hard,
„an face" meer vrouwelijk zacht
en glimlachend. Het geleek als
uit het grz'cht gesneden, Ga
briëlie bleef er voor staan en
streek verstrooid, zooals ze dat
steeds bij zich zelf deed, zacht
jes met de hand over het hoofd.
Het was eene beweging, waar
mede men eene zuster liefkoost.
Daar lag gelegenheid in. Stille
liefde ondanks alle ellende.
Vreugde over zich zelf...
Twee kamers verder wachtte
de weduwe WeiferFng, eene
eenigszirs ronde, te jeugdig-
lichtgekleede matrone en bare
jongere twintigjarige dochter
beiden had Gabriëlie na den
dood van haar man, naar Berlijn
laten komen en in huis genomen.
De feesttafel stond helderwit
gedekt, met bloemen en cadeau
tjes beladen. Het was de eerste
keer, sedert drie jaren, dat de
jonge weduwe het vieren van
dezen dag duldde. Het feest
Van heden moest een zinnebeeld
Geen wonder dat deze aange
legenheid de gezelligheid van
het verkeer zeer drukte. In Indië
leeft men als Europeanen veel
meer met elkaar mee dan in Eu
ropa zelve, en nog meer is dit
het gevat op een schip waarop
slechts 12 15 Europeanen aan
wezig zijn met een overigens
gekleurde bemanning, en zeker
nóg meer als zoo'n treurige zaak
zich voordoet in de familie van
een algemeen gerespecteerd chen
Ja I Na vier dagen stoomen
kwamen wij te Singapore op
den avond voor Kerstmis en na
de feestdagen zou ik naar de
Borneo-Whaif gaan, waar bij de
firma Railly and Hargreaves de
kleine stoomer gereedlag voor
zijn proeftocht en keuring
De kapitein van de ,van Die
men" had besloten om' zijn be
manning gedurende de feestdagen
rust te gunnendaarom werd op
de reede geankerd in de onmid
dellijke nabijheid van een En-
gelsch eskader waarvan de later
bekend gewordene „Powe-full"
het admiraalschip was.
Het was 's avonds 10 uur, 24
December, een prachtige tropi
sche avond, toen wij ten anker
kwamen en op het Engelsche
eskader was de vdórviering van
het Kerstfeest reeds in vollen
gang, en schoon klonken de door
de beman ingen der oorlog sche
pen gezongen vroolijke, zoowel
alszeer stichtelijke, liederen over
het spiegelgladde water der baai.
De Engelsche zeeman staaf be
kend over de geheele wereld om
het zingen van zijn mooie zee
mansiiederen.
Het was aan het agentschap
der K. P. M. te Singapore be
kend, dat de „van Diemen" ten
ongeveer tien ure op de reede
ankeren zou, en niemand keek
danjook verwonderd op, toen een
shore-boat1 met personeel van
het agentschap onmiddellijk langs
zij kwam na het vallen van het
anker.
Slechts één enkel telegram werd
meegebracht „en dit was voor
den eersten stuurman". Deze
ontving het, zei niets, en ging
naar zijn hut.
Niemand van ons of van de
zijn, de terugkeer in het leven,
onder de andere memchen, In
plaati het rouwen voor dien
eenen
Zij had moeder en zuster, die
haar gelukwenachend tot den
drempel tegemoet kwamen, ge-
kutt en bekeek nu S'om, met
gevouwen handen, de vele ge
schenken.
Het bloeide en geurde haar
tegemoet, orchids rozer, leliën
slingerden zich vleiend tegen
haar op, brieven, telegrammen
visitekaartjes, witglanzend in
deze kleurige wildernis. Mama
had zich ge weldig ingeipacner,
met haar smaragd armband, ook
haar zuster Gisela had het hare
gedaan... Gabriëlie gif de hand
en dankte, maar ze bleef daarbij
ernstig en stil. Plotseling spron
gen haar de tranen in de oogen.
Zij vluchtte in het zijvertrek,
om alleen te zijp. De zachte
Perzische tapijten dempten haar
gang, de zware port:ères vielen
achter haar dicht, stijf ongebruikt
stonden daar in die rijke ver
trekken, die sinds jaren en dagen
geen groote gezelscheppen ge
zien hadden, de met lofwerk
versierde tafelt en stoelen,pracht
werken lagen overal rond
muziekportefeuilles koper-
stuurlui of machinisten dorst hem
te storen en somber verliep voor
ons de avond, terwijl de feest
klanken van de Engelsche oor
logsschepen ons overduidelijk en
hinderend werden toegevoerd
door den zacht ruischenden
nachtwind.
—o
Het plechtige oogenblik van
het Kerstfeest was op het punt
van aanbreken Alle scheeps
klokken, ook die van de „van
Diemen' waren op het punt om
„acht glazen12 uur, te s'aan
en in ademlooze stilte werd dit
oogenblik afgewacht.
Eén seconde te vroeg zei
plotseling de stem van eersten
stuurman op de „van Diemen"
„Acht glazenen nadat de
matroos van de wacht deze ge
slagen had, en ook de Engelsche
oorlogsschepen sloegen toen,direct
„acht glazen", klonk in het
oogenblik van doodsche stille,
die nog op het Engelsche eskader
heerschte, de volle stem van Van
Beveren, van de commandobrug,
die het onvergelijkelijk schoone
Fransche Kerstlied, dat ook ge
zongen werd in 1870 gedurende
het beleg van Parijs, inzette
.Minuit, Chrétiens, c'est
[I heure so enelle,
Oü 1' Homme Dieu, descendit
[jusqu' au nous 3)
Ademloos luisterde alles, en
het was direct te zien, dat het
lied insloeg bij de schepelingen
der vloot, die, hoewel ze de woor
den niet verstonden, begrepen en
voelden uit de klanken van die
schoone stem, dat daar een kun
stenaar, zingend uit een hart, dat
ontzettende spanning had ver
duurd, hen een ongekende weelde
van schoonheid deed genieten
ter eere van het Christus-kind.
Het was zelfs zichtbaar, dat
overal onder doodsche stilte de
matrozenmutsen werden afgeno
men, en toen eindelijk het jube
lend schoone slot
„Noël, Noël, voici le Rédemp-
j'eui3)
was weggestorven, voelden wij
allen dat daar iets was herboren en
gravure» overal heerachte een
koele, vrijzinnige en verwende
«maak, al het achelle, ruwe, ai
te werkelijke, wa» vermeden.
En daar aan het ventter »tond
eene groote rococo-familielijst
met portretten van haar man.
Die had zij, nog al» bruid, lang
zamerhand verzameld. Daar wa»
hij al» kleiu kind nog in een
rokje al» kortbroekige «cholier
en reed» met lorgnet gewapende
vlasharige gymnasiast, al» stu
dent, voorhoofd en linkerwang
verwond, al» reiervist, al» asiit-
tent-art» eer»t gewoon, dan
met helm en kakivan het tropi-
»che verdedigingarrpiment, ein
delijk, nadat hij afscheid van
den di-n»t genomen had, al» de
wereldberoemde Afrika-reiziger,
door een minionair in de »teppe
gephotographeerd de kara
bijn in de hand, door de zon
verbrand, verwilderd, lachend,
dat de witte tanden door den
wild-groeienden baard heen-
glin»terden.
De laatate opnamen waren
echter na zijn huwelijk in een
Berlijnach mode-atelier ontataan,
de oërbjiard wa» verdwenen.
Elegant, correct van een mor
voorzien, keek Ti1j-tcherp uit de
lijlt en zat met een boek in de
dat de zanger 'ndankbaar jubellied
had opgezonden naar de sterren,
die met onvergelijkelijken tropi-
schen glans nog de schoonheid
van den geboortenacht wilden
vermeerderen.
Zóó groot was het succes van
dat lied, dat op het Engelsche
Admiraalschip een order werd
gegeven, zooals er wel nooit meer
een zal worden gegeven, en ook
nog wel nooit vroeger gegeven
was, n. I.
„101 saluutschoten'! onmiddellijk
te lossen ter eere van den „Ré
dempteur"!
Doch wij voelden meer dank
baarheid dan die 101 kanonscho
ten konden vertolken, toen wij
allen eindelijk, en om strijd, van
Beveren durfden te feliciteeren
met het behoud van zijn doch
terlje, zooals het telegram ver
meldde en dat wij eindelijk durf
den in te zien.
Breskens. J. J. B.
Door Chinees of Cingalees
bemande boot, die dienst doet
tusschen een op de reede
liggend schip en den wal.
2) Middernacht I Christenen, het
luister rijke uur, Waarin de God-
Mensch tot ons afdaalde."
3) Kerstfeest, o Kerstfeest, ziet
hier Uwen Verlosser'
Het was daags voor Kerstmis.
De heer Meier, directeur van de
fi ma Meier en Co, groothandel
in wijnen, stond in gedachten
verzonken voor een der vensters
van zijn villa Een dikke sneeuw-
slaag bedekte de straten en viel
hand in peinzende houding aan
de achrijftafel, en droeg op zijn
rok een pralende rij eereteeken».
Dat wa» hij, zooal» zij hem ge
kend en bemind had. Zoo hing
ook boven aan den wand, in
in donkere eikenlijst, zijne
leven»groote «epia-teekening,
eene getrouwe aibeeldicg der
werkelijkheid, een zwijgzaam,
mager gelaat, in de doordrin
gende, door de lorgnetglazen
onderzoekende ocgen rog de
ernat van den toekomitigen art»,
om de «malle lippen een vreemde
trek van atillen humor,
Nauwelijk» zevenendertig jaar
wa» hij oud gewoiden. Hij bad
het al» dokter geweten, dat
hij «terven moeit reed» twee
dagen van te voren. Zij ver
wonderde zich dikwijl», dat in
die weken haar aichblond haar
niet aachgrij» geworden wa». Zij
•toad en keek naar dat portret
op, al» naar een heiligdom. Zij
had daaronder eene »oort tempel
aangebracht eene tafel met
palmen en ,xotischebladgewa«-
»en, die al» een groet voor de
verre Afrikaamche zon be»chut-
tend met het donkere groen de
lrjat om»lingerden. Een plaatije
wa» opengelaten. Daar legde
Gabriëlie eene handvol roode
fÏÏoüfdpijr^
-tabletten 60
TUtW - tabletten 7 5 J
- tabletten 90
Maag-tabletten 75'!
BIJAPOTH.EN DROOISTtüi
nog steeds in dikke vlokkin
neder.
Plotseling werd hij uit zijn
gedachten opgeschrikt. Hij open
de het raam en ging er met zijn
bovenlijf uithangen, er zich niit
om bekommerende, dat de sneeuw
op zijn eerbiedwaardigen knikker
dwarrelde.
LucieI
De sneeuw en de koude voelde
hij niet eens op dit oogenblik
Al zijn aandacht gold een jeug
dige, elegante dame, die gehuld
in een kostbare bontmantel, zich
met moeite een weg baande door
de opgehoopte sneeuwmassa Hef
was een betooverend beeld, dat
zich buiten in de sneeuw af
teekende Haar volle ronde wan
gen gloeiden door de inspanning
en telkens als zij haar sierlijke
voetjes dieper in de sneeuw
drukte, kwam er een tevreden
lachje op haar knap gelaat te
voorschijn.
Lucie1
O Oom Hendrik Goe
den morgen
Jij, in dit weer
Juist heerlijk, oompje Kom,
loop met me mee.
Waar ga je toch heen, in
zoo'n hondeweer
Naar tante Anna, voor de
Kerstgeschenken.
Nu, dat zal een mooie ver
rassing geven, doch ik kan niet
meegaan. Ik zal je mijn autosturen,
om je naar huis terug te bren
gen Begrepen
Dankbaar aanvaard, oompje,
klonk het opgewekt terug. Dap
per schreed ze verder, nagetuurd
door haar oom. Deze sloot we
der het venster en liet zich etn
handdoek brengen, om zijn rat
geworden kaasbol af te drogen.
Hm. Hm. Dat zou een kleine
zonnestraal wezen in mijn een-
en witte rozen neer, di» zij van
hare feeattafel had meegenomen.
Dat hier wa» haar eigenlijk
verjaardag! ee«t een dooder-
fee»t. Zij leunde tegen deu
wand, den zakdoek voor de
oogen en »oikte.
Ze hoorde achreden. Haar
moeder wa» haar gevolgd. De
jonge weduwe draaide zich om
en bekeek hare japon.
„Het wa» onzinnig, mama I"
zeide ze kort. Dit idee W»'
doe lk in die bonte kleeding
Inwendig huil ik 1 Morgen draag
lk weer rouw 1"
„Men kan zijn geheel leven
niet treuren, kind 1 Men berou* t
het te laat 1"
„Ik nooit 1"
De matrone had plaat» geno
men en bedaard hare kleine
vleezige, met zware ringrn
versierde handen over elkaar
gelegd. Op haar gelaat atord
goedmoedigheid te lezen. Door
haar gezetheid »prak ze kor'-
ademig t
„Men moet niet overdrijven,
kindlief... Alle» verandert in
't leven,.. Iedere /mart heeft
haar tijd".
(Wordt vervolgd,)
