ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREK MERtEL. Fietstochten Wij Nederlanders op vacantie-reis in het Buitenland. li. Wij keeren terug, ditmaal over het vriendelijk Grindelwald, door de Zwitsers die met ons de terug reis maken, in allerlei liedeien bezongen, hetgeen ons natuur'ijk tot een behoorlijke tegenpraestatie verplicht. In interlaken besteedt ieder den avond op eigen wijze; voor velen schijnt het romantische Heimwehfluh groote bekoring te hebben, misschien vooral ook omdat het terras als dansvloer zulke goede qualiteiten blijkt te hebben. Naar het Zuiden. Vol van het genotene in het Ber- ner Oberland gaan we nu naar het Zuiden met de beroemde Löisch- bergbaan. We genieten telkens meesleepend schoone uitzichten; het heerlijke land neemt ons op alsof het ons niet meer wil los laten. Gansch in de diepte zien we de Blausee, dat aardige miniatuurmeertje; de korenvelden in de dalen lijken als even zoo vele lappen op een veelvuldig verstelde pantalon Het gaat de hoogte in met een vaart, die alleen een electrische locomotief zich op zoo'n helling kan ver oorloven. Waarde reisgenooten, even attentie voor dit heerschap, met z'n levensdraad vlak boven z'n metalen boddy; hij staat voor niets, en rustig ais een rentenier trekt hij ons over dien wonder baarlijken ijzeren weg, dit knappe stuk ingenieurskunsl; trekt hij ons door den tunnel in het hart van de Alpenwereld; voert hij ons over verheven landschappen, die nooit uit onze heugenis zullen gaan. Te Brig stappen wij over in het kleine treintje, dat ons naar Zermatt voert door breede valleien, die allengs overgaan in enge kloven. Dat sterk bruisende riviertje, dat telkens kreten van bewondering uitlokt, is de Visp. Het is zoo nu en dan een zwaar stukje werk voor ons locomotiefje, 9>g&H.££?eSt. 22. „Niet daar heen", zei ze ver- Schrikt, „ze komen dien weg juist af; all je bang voor hen bent kom dan maar mee". 'k Hoorde de klink van het hekje oplichten. Zij liep den kant naar huil op, en ik keek haar wantrouwend na. ,'k Wou liever begon ik. „Gauw, kom hier". Ik hoorde iemand achter ons aankomen en volgde haar zon der om te zien, binnen de af schuwelijke muren van Morte Manor. XV. Meriel icheerde met kleine pasjei zóo vlug over den grond, dat zij lang voor mij in de open deur itond, waarheen ik haar hijgend en ademloos volgde. „Kom dan toch I" riep ze ongeduldig. ,'k Kom niet binnen", itot- terde ik. „Niet? Wat ga je dan doen Oom Roger zit achter het huil, de honden loopen los en mr. Trakes en HorRy zul'en je tegen het lijf loopen als je langer zeuit", welks witte stoomwolken bij wijze van herinnering eenigen tijd blijven hangen langs de berg wanden met hun talfooze afdrui pende watervallen. In Zermatt maken wij gedu rende eenige dagen eerst kleine uitstapjes, teneinde ons voor te bereiden op den belangrijksten tochtnaar den Gornergrat, waar wij in het Kulmhotel zullen over nachten. Het is eerst stil in het steil klimmende bergtreintje, maar spoedikomen de uitroepen van verrukking over de gigantische bergwereld aan beide zijden. Steeds duizelingwekkender wordt de diepte; de forsche wouden van pijnboomen, die zich aan de rotsen vastklemmen, beginnen nu geheel op te houden, de sneeuwtoppen in onverwelkbare majesteit domineeren thans Ein delijk zijn we op het punt waar „geen land meer boven is". Het is moeilijk onze verrukking meester te blijven in dien wingerd van bergkammen en ijsplateaux. De zondvloed van vragen, hoe die tachtig sneeuwtoppen wel heeten, is heviger dan de sneeuw- lawines, die nu en dan worden vernomen. Onze fotografen heb ben hier een passenden achter grond; onze pose tegenover die besneeuwde berggevaarten en geapende afgronden krijgt een vleugje van heroïsme. Den volgenden dag, die ons eerst den prachtigen zonsopgang brengt, besteden wij voor den terugtocht te voet Wij dalen af met het gevoel van hemelbestor mers, langs een pad met glet- schers als randversiering, en met een onvolprezen uitzicht over het dal „Geen al te elastische tred bij het afdalen, waarde lezer, anders bekomt de lange berg wandeling U wellicht minder goed in deze ijle lucht". Op den terugtocht worden waarlijk plannen gesmeed, om, niettegen staande onze late thuiskomst, aan den avond nog een verlengstukje te zetten in den vorm van een gezellig samenzijn, waarin de gedachten nog eens zullen gaan over dezen gedenkwaardigen dag. Naar Italië. Wij verlaten nu Zermatt en door den Simplon-tunnei bereiken wij ltaliaansch grondgebiedwij bemerken dit terstond aan kleinig heden, bijvoorbeeld aan 't groote kleurige regenscherm, dat de landman aan een bandelier over de schouders draagt. In Domodos sola stappen wij over op de nieuwe Centovalli-lijn, die ons voert langs den weg der honderd valleien. Wanneer wij weer op Zwitsersch gebied komen, zijn wij spoedig in Locarno, het vredesoord, waar nog zoo kort geleden Europa s eerste ministers zich zoowel in de internationale politiek als op het Lago Mag- giore vermeiden Locarno valt over het algemeen zeer in den Hollandschen smaak, ei wij ge voelen ook, dat wij er gaarne zeer geziene gasten zijn. Na tuurlijk gaan wij hier in het meer baden, waarbij ook merkwaardig veel dames de rol van de be kende Susanna willen vervullen De autotocht over de Monte Céneri en de vaart over bet meer van Lugano zijn imposant, en vooral ook de nadering van Lu gano, een stad van ltaliaansch karakter, vol zonlicht en schoon heid, met een betooverend schoo ne ligging aan een watervlakte van ongewoon blauwe kleur, die omzoomd is met palmengazons, en waarop schuitjes met kleine paviljoentjes zich wiegelen. Hier is de zuidelijke sfeer, in een vriendelijk meer met bergen om- k-anst, werkelijkheid geworden Er worden hier interessante studies gemaakt, en voor wie de oogen niet in de zak heeft, is het dui delijk dat de schoonheid hier zich niet tot de natuur alléén bepaalt. Want de licht voor indrukken vatbaren, die zich 's avonds over het meer naar de wijnkelders van Caprino laten brengen Caprino, waar de schuimende Asti zoo uitstekend smaakt en waar het „Santa Lu cia" zoo diep ontroerend klinkt schenken diepe aandacht aan die donkere kopjes, met vurige groote oogen, ringen als oor bellen en een rooden hoofddoek. malijk te vreezen, dat ik mii- •chien nog handgemeen met deze jongedame zou worden, en zei zoo kordaat mogelijk „Je vergiit je; Ik begrijp niet welke grap je denkt uit te halen; maar al ben ik je gevolgd, ik weiger om een itap verder te gaan". Ten allen tijde hebben moed en vastberadenheid over geweld gezegevierd, hoezeer men ook in 't nauw gedreven was; en dit wai thans het geval. „O I" begon ze pruilend, „wat moet ik dan doen? Hoe zal ik het ooit te weten kunnen ko men „Wat moet je weten?" Zij wrong wanhopig de han den. „Wat er toch eigenlijk gaande is, en waarom mijn oom in den laatiten tijd zoo wonder lijk doet. Als je je daar wilt verschuilen, kan je alles hooren, dat weet ik, want ik heb daar gisteren zelf afgeluisterd dat mr Trakes Horley verzekerde, het van ochtend te weten te zullen komen. Ik heb niemand om me te helpen en hoopte dat jij 't doen zou". Zij zag er zoo in-droevig uit en die laatste woorden waren zoo vol vertrouwen, dat ik, al hoewel ik nooit veel voor den post van dolenden ridder ge voeld heb, nu opeens besloot voor haar te velde te trekken en de schuilpaats op te zoeken. 't Werd hoog tijd, want het geluid van naderende voetstfp- pen drong tot ons door. „Denk je dat 't jou ten goede zal komen als ik voor luistervink •peel?" „Ja, all je gauw gaat?" „Zal je me niet verraden?" „Natuurlijk nietgauw dan toch r „En" ik draaide nog even op den drempel „zal je niet vergeten me te verlossen „Zoodra alles veilig is, zal ik je komen halen". „Maar hoelang denk je dat 't duren zal?" Ik begon al berouw te krijgen over mijn ridderlijk optreden, toen opeens de deur met een bons achter mij dichtviel en ik mij alleen in het duistere hol bevond. XVI. Men verbeeldt zich gewoonlijk dat luistervinken, hoe gevaarlijk hun positie ook is, met alle mogelijke kalmte het gesprek beluisteren dat de betrokken personen voeren onbewust van het gevaar dat hen bedreigt (Wordt vervolgd-! BRESKENSCHE COURANT VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN Abonnementsprijs p. 3 maanden f 1.23 franco p. past f 1,40 Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent Elke reget meer 15 cent Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU voorbeen E. BOOM—BLIEK tno!T breskens Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Advertenties worden aangenomen tot u f t c r 1 ij k Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur 36e Jaargang Zaterdag 20 Augustus 1927 Nummer 3253 GRATIS verzekering gulden bij levens- gld. bij dood m» gld. bij verlies sta gld. bij ver- tl gld. bij ver- air gld. bij ver- i« gld. bij verlies voor de abonné's tegen 9[]n lange ongeschikt- iMI] door /Q vaneen hll lies van een 4Ü lies van een /ft lies van een IR van eiken ongelukken voor: heid tot werken. een ongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. anderen vinger. De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage. „Neen, ik kom niet in huie". „Niet?" spotte zij. „Nougeef gij mr. Takes dan de boodschap maar die je voor mij hadt, ik kan niet langer wachten". „Is er geen andere uitgang „Neen, kom je of niet?" Met deze woorden liep zij de breede gang in vanwaar een trap naar boven leidde ik sloop haar werktuigelijk achterna, de trap op, waarheen zij mij wenkte, „Ik geef me aan je genade over", zuchtte ik, „alhoewel ik gezworen had dit huis nooit te betreden, na wat er onlangs voorgevallen was en alsiemard me hier vindt zal ik zeggen dat het op jou aandringen is, want anders zouden ze me met reden mijn vrijpostigheid betaald kun nen zetten". Wij waren tusschen twee trap pen opgeklommen, toen zij mij in een groote kamer bracht, waar verscheidene boekenkasten vol oude stoffige boeken tegen de muren stonden en een groote eikenhouten schouw de haard omgafdaarboven hing «en verzameling hondenzwepen en karwatien Zij wees daar near en schertste „Ali ze je hier vonden zou je bet voelen". „Nonsens", zeide ik. „Nsen, hetis waar. Mr. Trakei zou geen oogenblik aarzelen om je een pak slaag te geven en mijn oom zou hem stil laten begaan". „Hoe durf je me dan hier brengen vroeg ik veront waardigd. „Omdat ik je hier verstoppen kan!" en meteen drukte zij op eeu koopje in den muur, v aar door een deur krakend open ging, die toegang gaf tot een diepe ruimte. „Verstop je daar", sprak zij zenuwachtig en luister goed naar wat mr Trakes met mijn oom verhandelt. In een paar minuten komen zij hier", Zij deed dit voorstel met onge ëvenaarde koelbloedigheid en ik begreep dat het trjd werd om mijn tanden te laten zien. „Dat verdraai ik 1" barstte ik los. „Gauw wat 1" giog zij bevelend voort. „Neen, ik doe 't niet", 't Scheen dat de angst mijn weigering kracht bijzette, want ik zag voor het eerst dat zij ten einde raad waszij froDSte de wenkbrauwen en keek angstig rond haar oogen vielen cp de zweepen alrof zij beraadslaagde of een daarvan mij zou dwingen te gehoorzamen, Ik begon hei- Hef avontuurlijke zit nu eenmaal in den toerist, zelfs op een ge- zelschapsreis. Door den Gotthard terug. Van Lugano gaat het voor het eerst weer naar het Noorden, met de Gotthard-baan. We pas- seeren onzen derden grooten tunnel dien door den St. Gotthard Hoewel een tunnel niet als waschgoed krimpt, heeft de electri sche beweegkracht in de prac- tische toepassing dit resultaat bereiktde Gotthard-tunnel is korter geworden. En dan komt het wonderlijk reisavontuur van de Gotthard-baan met het kerkje Wassen. Eerst zien we het diep in het dal weggezonken, maar naarmate de trein in geweldige spiralen naar beneden rent, ver schijnt het kerkje steeds hooger, dan rechts en dan weer links- totdat het tenslotte triomfantelijk met ons op gelijke hoogte is gekomen. In Fiiielen bereiken wij het Vierwoudstedenmeer, het Eden van de pleizier reizigers Wij gaan nu een stevigen wandeltocht ondernemen, langs de beroemde Axenstrasse, die de meest ver rassende uitzichten over het meer biedt. Deze bizarre natuur schoonheid maakt het ons be grijpelijk, hoe de Teil-sage ont stond, die ons in de herinnering wordt gebracht als wij naar de Tellskapelle afdalen. Wijmarchee- ren achter een troepje Zwitsers, stoere figuren met zware bepak king op den rug, die hun marsch- tempo door hun liederen aan geven. En wanneer een onzer zegt„Even uitblazen", dan drinken wij den iandwijn in een eenvoudig herbergje, waar de Zwitsers, van nature terugge trokken en bescheiden, 's avonds hun eigen genoegens beleven, en waar dan het klaaglied van de klarinet het tegen eenige andere, even misnoegde blaas instrumenten, moet uithouden We steken een bouquetje Edel- weis in het knoopsgat, en wan neer we een adelaar langzaam zien rondcirkelen, behoeven we dien ditmaal niet voor een sperwer te houdenIn Brunnen stappen we op een boot en behoeven tijdens den vaar tocht slechts telkens het hoofd te wenden om van de steeds afwisselende gezichten aan beide zijden van de watervlakte te genieten. Nieuwe bergen komen ons hier in machtige grootheid tegemoet; de Rigi en de Pilatus geven ons overweldigende indruk ken. Een bootreis over het Vier woudstedenmeer blijft altijd een van de aardigste tochtjes die men kan ondernemen; merkwaar dig blijft altijd het passeeten van twee booten, als de passagiers elkander door het wuiven van zakdoeken teekenen van onder linge hoogachting aanbieden. Huistoe-Cadeautjes. Wij komen nu te Luzern, waar we kuieren langs de promenade met het cosmopolisti che publiek. Nu de thuisreis in het zicht is, begint een kleine dwaaltocht langs de winkelramen. O, die cadeautjesHoevele verborgen en teedere ove-wegingen bepalen hier de keuze. Hoe wordt er onder het vrouwelijke element gebloosd als er op wordt gezin speeld, dat de gekochte cadeautjes blijkbaar voor een „hij" bestemd zijn 1 In den namiddag gaan we met de kabelbaan naar de Gütsch, een fraai terras hoog boven Luzern, waar een strijkje zoete melodieën speelt. De bergen rondom zich in mooie lijnen, en in den kleurentoon van het land schap komt dat verzadigd purper, met azuur vermengd, dat gaat domineeren in deze landouwen, op dit uur van afscheid, waarin zooals Dante zegtin het hart heimwee opstuwt. En hier leggen wij de plechtige Ingezonden Mededeeling. Het Doorzitten bij Wielrijden, een door de zon verbrande Huid, Schrijnen en Smetten verzacht' en geneest men met Doo»c°' P U HOL

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1927 | | pagina 1