ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREK
MERtEL.
Fietstochten
Wij Nederlanders op
vacantie-reis
in het Buitenland.
li.
Wij keeren terug, ditmaal over
het vriendelijk Grindelwald, door
de Zwitsers die met ons de terug
reis maken, in allerlei liedeien
bezongen, hetgeen ons natuur'ijk
tot een behoorlijke tegenpraestatie
verplicht.
In interlaken besteedt ieder
den avond op eigen wijze; voor
velen schijnt het romantische
Heimwehfluh groote bekoring te
hebben, misschien vooral ook
omdat het terras als dansvloer
zulke goede qualiteiten blijkt te
hebben.
Naar het Zuiden.
Vol van het genotene in het Ber-
ner Oberland gaan we nu naar het
Zuiden met de beroemde Löisch-
bergbaan. We genieten telkens
meesleepend schoone uitzichten;
het heerlijke land neemt ons op
alsof het ons niet meer wil los
laten. Gansch in de diepte zien
we de Blausee, dat aardige
miniatuurmeertje; de korenvelden
in de dalen lijken als even zoo
vele lappen op een veelvuldig
verstelde pantalon Het gaat de
hoogte in met een vaart, die
alleen een electrische locomotief
zich op zoo'n helling kan ver
oorloven. Waarde reisgenooten,
even attentie voor dit heerschap,
met z'n levensdraad vlak boven
z'n metalen boddy; hij staat voor
niets, en rustig ais een rentenier
trekt hij ons over dien wonder
baarlijken ijzeren weg, dit knappe
stuk ingenieurskunsl; trekt hij ons
door den tunnel in het hart van
de Alpenwereld; voert hij ons
over verheven landschappen, die
nooit uit onze heugenis zullen
gaan.
Te Brig stappen wij over in
het kleine treintje, dat ons naar
Zermatt voert door breede
valleien, die allengs overgaan in
enge kloven. Dat sterk bruisende
riviertje, dat telkens kreten van
bewondering uitlokt, is de Visp.
Het is zoo nu en dan een zwaar
stukje werk voor ons locomotiefje,
9>g&H.££?eSt.
22.
„Niet daar heen", zei ze ver-
Schrikt, „ze komen dien weg
juist af; all je bang voor hen
bent kom dan maar mee".
'k Hoorde de klink van het
hekje oplichten. Zij liep den
kant naar huil op, en ik keek
haar wantrouwend na.
,'k Wou liever begon ik.
„Gauw, kom hier".
Ik hoorde iemand achter ons
aankomen en volgde haar zon
der om te zien, binnen de af
schuwelijke muren van Morte
Manor.
XV.
Meriel icheerde met kleine
pasjei zóo vlug over den grond,
dat zij lang voor mij in de open
deur itond, waarheen ik haar
hijgend en ademloos volgde.
„Kom dan toch I" riep ze
ongeduldig.
,'k Kom niet binnen", itot-
terde ik.
„Niet? Wat ga je dan doen
Oom Roger zit achter het huil,
de honden loopen los en mr.
Trakes en HorRy zul'en je tegen
het lijf loopen als je langer zeuit",
welks witte stoomwolken bij
wijze van herinnering eenigen tijd
blijven hangen langs de berg
wanden met hun talfooze afdrui
pende watervallen.
In Zermatt maken wij gedu
rende eenige dagen eerst kleine
uitstapjes, teneinde ons voor te
bereiden op den belangrijksten
tochtnaar den Gornergrat, waar
wij in het Kulmhotel zullen over
nachten. Het is eerst stil in het
steil klimmende bergtreintje,
maar spoedikomen de uitroepen
van verrukking over de gigantische
bergwereld aan beide zijden.
Steeds duizelingwekkender wordt
de diepte; de forsche wouden
van pijnboomen, die zich aan de
rotsen vastklemmen, beginnen
nu geheel op te houden, de
sneeuwtoppen in onverwelkbare
majesteit domineeren thans Ein
delijk zijn we op het punt waar
„geen land meer boven is".
Het is moeilijk onze verrukking
meester te blijven in dien wingerd
van bergkammen en ijsplateaux.
De zondvloed van vragen, hoe
die tachtig sneeuwtoppen wel
heeten, is heviger dan de sneeuw-
lawines, die nu en dan worden
vernomen. Onze fotografen heb
ben hier een passenden achter
grond; onze pose tegenover die
besneeuwde berggevaarten en
geapende afgronden krijgt een
vleugje van heroïsme.
Den volgenden dag, die ons
eerst den prachtigen zonsopgang
brengt, besteden wij voor den
terugtocht te voet Wij dalen af
met het gevoel van hemelbestor
mers, langs een pad met glet-
schers als randversiering, en met
een onvolprezen uitzicht over het
dal „Geen al te elastische tred
bij het afdalen, waarde lezer,
anders bekomt de lange berg
wandeling U wellicht minder
goed in deze ijle lucht". Op
den terugtocht worden waarlijk
plannen gesmeed, om, niettegen
staande onze late thuiskomst, aan
den avond nog een verlengstukje
te zetten in den vorm van een
gezellig samenzijn, waarin de
gedachten nog eens zullen gaan
over dezen gedenkwaardigen dag.
Naar Italië.
Wij verlaten nu Zermatt en
door den Simplon-tunnei bereiken
wij ltaliaansch grondgebiedwij
bemerken dit terstond aan kleinig
heden, bijvoorbeeld aan 't groote
kleurige regenscherm, dat de
landman aan een bandelier over
de schouders draagt. In Domodos
sola stappen wij over op de
nieuwe Centovalli-lijn, die ons
voert langs den weg der honderd
valleien. Wanneer wij weer op
Zwitsersch gebied komen, zijn
wij spoedig in Locarno, het
vredesoord, waar nog zoo kort
geleden Europa s eerste ministers
zich zoowel in de internationale
politiek als op het Lago Mag-
giore vermeiden Locarno valt
over het algemeen zeer in den
Hollandschen smaak, ei wij ge
voelen ook, dat wij er gaarne
zeer geziene gasten zijn. Na
tuurlijk gaan wij hier in het meer
baden, waarbij ook merkwaardig
veel dames de rol van de be
kende Susanna willen vervullen
De autotocht over de Monte
Céneri en de vaart over bet meer
van Lugano zijn imposant, en
vooral ook de nadering van Lu
gano, een stad van ltaliaansch
karakter, vol zonlicht en schoon
heid, met een betooverend schoo
ne ligging aan een watervlakte
van ongewoon blauwe kleur, die
omzoomd is met palmengazons,
en waarop schuitjes met kleine
paviljoentjes zich wiegelen. Hier
is de zuidelijke sfeer, in een
vriendelijk meer met bergen om-
k-anst, werkelijkheid geworden Er
worden hier interessante studies
gemaakt, en voor wie de oogen
niet in de zak heeft, is het dui
delijk dat de schoonheid hier
zich niet tot de natuur alléén
bepaalt. Want de licht voor
indrukken vatbaren, die zich 's
avonds over het meer naar de
wijnkelders van Caprino laten
brengen Caprino, waar de
schuimende Asti zoo uitstekend
smaakt en waar het „Santa Lu
cia" zoo diep ontroerend klinkt
schenken diepe aandacht aan
die donkere kopjes, met vurige
groote oogen, ringen als oor
bellen en een rooden hoofddoek.
malijk te vreezen, dat ik mii-
•chien nog handgemeen met
deze jongedame zou worden, en
zei zoo kordaat mogelijk
„Je vergiit je; Ik begrijp niet
welke grap je denkt uit te halen;
maar al ben ik je gevolgd, ik
weiger om een itap verder te
gaan".
Ten allen tijde hebben moed
en vastberadenheid over geweld
gezegevierd, hoezeer men ook
in 't nauw gedreven was; en
dit wai thans het geval.
„O I" begon ze pruilend, „wat
moet ik dan doen? Hoe zal ik
het ooit te weten kunnen ko
men
„Wat moet je weten?"
Zij wrong wanhopig de han
den. „Wat er toch eigenlijk
gaande is, en waarom mijn oom
in den laatiten tijd zoo wonder
lijk doet. Als je je daar wilt
verschuilen, kan je alles hooren,
dat weet ik, want ik heb daar
gisteren zelf afgeluisterd dat
mr Trakes Horley verzekerde,
het van ochtend te weten te
zullen komen. Ik heb niemand
om me te helpen en hoopte dat
jij 't doen zou".
Zij zag er zoo in-droevig uit
en die laatste woorden waren
zoo vol vertrouwen, dat ik, al
hoewel ik nooit veel voor den
post van dolenden ridder ge
voeld heb, nu opeens besloot
voor haar te velde te trekken en
de schuilpaats op te zoeken.
't Werd hoog tijd, want het
geluid van naderende voetstfp-
pen drong tot ons door.
„Denk je dat 't jou ten goede
zal komen als ik voor luistervink
•peel?"
„Ja, all je gauw gaat?"
„Zal je me niet verraden?"
„Natuurlijk nietgauw dan
toch r
„En" ik draaide nog even
op den drempel „zal je niet
vergeten me te verlossen
„Zoodra alles veilig is, zal ik
je komen halen".
„Maar hoelang denk je dat
't duren zal?"
Ik begon al berouw te krijgen
over mijn ridderlijk optreden,
toen opeens de deur met een
bons achter mij dichtviel en ik
mij alleen in het duistere hol
bevond.
XVI.
Men verbeeldt zich gewoonlijk
dat luistervinken, hoe gevaarlijk
hun positie ook is, met alle
mogelijke kalmte het gesprek
beluisteren dat de betrokken
personen voeren onbewust van
het gevaar dat hen bedreigt
(Wordt vervolgd-!
BRESKENSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs p. 3 maanden f 1.23 franco p. past f 1,40
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent
Elke reget meer 15 cent Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU
voorbeen E. BOOM—BLIEK
tno!T breskens
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot u f t c r 1 ij k
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
36e Jaargang
Zaterdag 20 Augustus 1927
Nummer 3253
GRATIS verzekering gulden bij levens- gld. bij dood m» gld. bij verlies sta gld. bij ver- tl gld. bij ver- air gld. bij ver- i« gld. bij verlies
voor de abonné's tegen 9[]n lange ongeschikt- iMI] door /Q vaneen hll lies van een 4Ü lies van een /ft lies van een IR van eiken
ongelukken voor: heid tot werken. een ongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. anderen vinger.
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage.
„Neen, ik kom niet in huie".
„Niet?" spotte zij. „Nougeef
gij mr. Takes dan de boodschap
maar die je voor mij hadt, ik
kan niet langer wachten".
„Is er geen andere uitgang
„Neen, kom je of niet?"
Met deze woorden liep zij de
breede gang in vanwaar een
trap naar boven leidde ik sloop
haar werktuigelijk achterna, de
trap op, waarheen zij mij wenkte,
„Ik geef me aan je genade
over", zuchtte ik, „alhoewel ik
gezworen had dit huis nooit te
betreden, na wat er onlangs
voorgevallen was en alsiemard
me hier vindt zal ik zeggen dat
het op jou aandringen is, want
anders zouden ze me met reden
mijn vrijpostigheid betaald kun
nen zetten".
Wij waren tusschen twee trap
pen opgeklommen, toen zij mij
in een groote kamer bracht,
waar verscheidene boekenkasten
vol oude stoffige boeken tegen
de muren stonden en een groote
eikenhouten schouw de haard
omgafdaarboven hing «en
verzameling hondenzwepen en
karwatien Zij wees daar near
en schertste „Ali ze je hier
vonden zou je bet voelen".
„Nonsens", zeide ik.
„Nsen, hetis waar. Mr. Trakei
zou geen oogenblik aarzelen om
je een pak slaag te geven en
mijn oom zou hem stil laten
begaan".
„Hoe durf je me dan hier
brengen vroeg ik veront
waardigd.
„Omdat ik je hier verstoppen
kan!" en meteen drukte zij op
eeu koopje in den muur, v aar
door een deur krakend open
ging, die toegang gaf tot een
diepe ruimte.
„Verstop je daar", sprak zij
zenuwachtig en luister goed naar
wat mr Trakes met mijn oom
verhandelt. In een paar minuten
komen zij hier",
Zij deed dit voorstel met onge
ëvenaarde koelbloedigheid en ik
begreep dat het trjd werd om
mijn tanden te laten zien.
„Dat verdraai ik 1" barstte ik
los.
„Gauw wat 1" giog zij bevelend
voort.
„Neen, ik doe 't niet",
't Scheen dat de angst mijn
weigering kracht bijzette, want
ik zag voor het eerst dat zij ten
einde raad waszij froDSte de
wenkbrauwen en keek angstig
rond haar oogen vielen cp de
zweepen alrof zij beraadslaagde
of een daarvan mij zou dwingen
te gehoorzamen, Ik begon hei-
Hef avontuurlijke zit nu eenmaal
in den toerist, zelfs op een ge-
zelschapsreis.
Door den Gotthard terug.
Van Lugano gaat het voor het
eerst weer naar het Noorden,
met de Gotthard-baan. We pas-
seeren onzen derden grooten
tunnel dien door den St. Gotthard
Hoewel een tunnel niet als
waschgoed krimpt, heeft de electri
sche beweegkracht in de prac-
tische toepassing dit resultaat
bereiktde Gotthard-tunnel is
korter geworden. En dan komt
het wonderlijk reisavontuur van
de Gotthard-baan met het kerkje
Wassen. Eerst zien we het diep
in het dal weggezonken, maar
naarmate de trein in geweldige
spiralen naar beneden rent, ver
schijnt het kerkje steeds hooger,
dan rechts en dan weer links-
totdat het tenslotte triomfantelijk
met ons op gelijke hoogte is
gekomen.
In Fiiielen bereiken wij het
Vierwoudstedenmeer, het Eden
van de pleizier reizigers Wij gaan
nu een stevigen wandeltocht
ondernemen, langs de beroemde
Axenstrasse, die de meest ver
rassende uitzichten over het
meer biedt. Deze bizarre natuur
schoonheid maakt het ons be
grijpelijk, hoe de Teil-sage ont
stond, die ons in de herinnering
wordt gebracht als wij naar de
Tellskapelle afdalen. Wijmarchee-
ren achter een troepje Zwitsers,
stoere figuren met zware bepak
king op den rug, die hun marsch-
tempo door hun liederen aan
geven. En wanneer een onzer
zegt„Even uitblazen", dan
drinken wij den iandwijn in een
eenvoudig herbergje, waar de
Zwitsers, van nature terugge
trokken en bescheiden, 's avonds
hun eigen genoegens beleven,
en waar dan het klaaglied van
de klarinet het tegen eenige
andere, even misnoegde blaas
instrumenten, moet uithouden
We steken een bouquetje Edel-
weis in het knoopsgat, en wan
neer we een adelaar langzaam
zien rondcirkelen, behoeven we
dien ditmaal niet voor een
sperwer te houdenIn Brunnen
stappen we op een boot en
behoeven tijdens den vaar
tocht slechts telkens het hoofd
te wenden om van de steeds
afwisselende gezichten aan beide
zijden van de watervlakte te
genieten. Nieuwe bergen komen
ons hier in machtige grootheid
tegemoet; de Rigi en de Pilatus
geven ons overweldigende indruk
ken. Een bootreis over het Vier
woudstedenmeer blijft altijd een
van de aardigste tochtjes die
men kan ondernemen; merkwaar
dig blijft altijd het passeeten van
twee booten, als de passagiers
elkander door het wuiven van
zakdoeken teekenen van onder
linge hoogachting aanbieden.
Huistoe-Cadeautjes.
Wij komen nu te Luzern, waar
we kuieren langs de promenade
met het cosmopolisti che publiek.
Nu de thuisreis in het zicht is,
begint een kleine dwaaltocht
langs de winkelramen. O, die
cadeautjesHoevele verborgen
en teedere ove-wegingen bepalen
hier de keuze. Hoe wordt er
onder het vrouwelijke element
gebloosd als er op wordt gezin
speeld, dat de gekochte cadeautjes
blijkbaar voor een „hij" bestemd
zijn 1
In den namiddag gaan we met
de kabelbaan naar de Gütsch,
een fraai terras hoog boven
Luzern, waar een strijkje zoete
melodieën speelt. De bergen
rondom zich in mooie lijnen, en
in den kleurentoon van het land
schap komt dat verzadigd purper,
met azuur vermengd, dat gaat
domineeren in deze landouwen,
op dit uur van afscheid, waarin
zooals Dante zegtin het hart
heimwee opstuwt.
En hier leggen wij de plechtige
Ingezonden Mededeeling.
Het Doorzitten bij Wielrijden,
een door de zon verbrande
Huid, Schrijnen en Smetten
verzacht' en geneest men met
Doo»c°' P U HOL