10
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Pailementaire Kalender.
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
36e Jaargang
Woensdag 27 April 1927
Nummer 3221
Reisindrukken uit
Sovjet Rusland.
Oorlog en liefde.
Ingezonden Mededeelipg?
Verstopping
QuickJ^aker
BRESKENSCHE COURANT
Abonnementsprijs p. 3 maanden 11.25 franco p. pont f 1,40
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker uitgever J. C. LE BLEU
voorheen E. BOOMBLIEK
BRESKENS
Postgiro
70179
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot u 11 e r 1 y k
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
GRATIS verzekering gulden bij levens- jaa gld. bij dood gld. bij verlies gld. bij ver- ii gld. bij ver- «a gld. bij ver
voor de abonné's tegen vim lange ongeschikt- door /h van een hM lies van een 4(1 lies van een /h lies van een
ongelukken voor: heid tot werken. een ongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger.
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage.
gld. bij verlies
van eiken
anderen vinger.
De schrijfster van deze artike
len, Mevrouw E. Wirtz-Blok,
heeft onlangs een seiie Radio
voordrachten gehouden over haar
belangrijke reizen door Sovjet-
Rusland, den Kaukasus, Perzië,
de Balkan- en de Rand-Staten
(in het geheel 21 Staten). Zij was
de eerste vrouwelijke en tevens
de eerste Hollandsche journaliste,
die Rusland, voor de eerste maal
in 1922 en later wederom in 1925-
1926, bezocht.
111.
De opvoeding van het kind
en de atheïstische propa
ganda.
Met een beklemd en angstig
gemoed verliet ik Rusland. Het
was aan de jeugd, aan Rusland's
toekomstig geslacht, dat ik dacht.
Twee fundamenteele factoren in
de opvoeding hebben de Bolsje
wisten aan de jeugd ontnomen:
het geloof in en den eerbied
voor God; den eerbied der kin
deren tegenover hun ouders.
In een omslag ik zou haast
schrijven: in een den Bolsjewis
ten waardigen omslag in de
donkerroode kleur van ossen
bloed wordt gratis een boekje
uitgegeven, getiteld: „Het A.B.C.
van het Bolsjewisme." Hierin is
de grondleer van het Bolsjewis
me uiteengezet, de plaats van
het kind tegenover de ouders
vastgelegd,
Hoe ongelooflijk het ook moge
klinken, de Staat heeft het gezag
van de ouders tegenover het
kind ontnomen; tot den achttien-
jarigen leeftijd van het kind
hebben de ouders niet meer het
recht zich met de opvoeding te
belasten Na den achttien-jarigen
leeftijd wordt het kind toegestaan
een keuze te doen, tot welk
geloofs-genootschap het wenscht
toe te treden. Wanneer men nu
in aanmerking neemt, dat het
kind geen geloofsonderricht
geniet, omdat op de scholen de
godloochening verkondigd wordt,
dan ligt het voor de hand, dat
minstens 90pCt. der jeugd niet
meer tot een geloofs-genoolschap
toetreedt. Van Bolsjewistische
zijde wordt zorg gedragen, dat
die onderwijzers en onderwijze
ressen op de scholen onderricht
geven, die hun ideeën hebben
overgenomen. De meeste dier
lieden hebben het om den broode
moeten doen.
Men hoort wel eens spreken
vol bewondering, dat Trotzky in
zoo'n korten tijd een rood leger
als het ware uit den grond heeft
weten te stampen. Dit was wer
kelijk geen kunst! In een land,
waar iedereen honger leed, was
het .niet moeilijk jongelui te
krijgen voor het leger, omdat
zij wisten, dat zij slechts daar
te eten kregen. Ditzelfde was
het geval met de ambtenaren,
de onderwijzers en de onder
wijzeressen. In het land van het
spionnen-systeem gevoelde nie
mand zich veilig, en het is dus
zeer begrijpelijk, dat geen onder
wijzer of onderwijzeres het aan
durft, aan de jeugd eenig geloofs-
onderwijs te geven Velen hun
ner, die ik gesproken heb zien
met leede oogen de volwassen
heid van het opgroeiend geslacht
tegemoet, dat volstrekt decadent
moet worden, omdat aan de
jeugd ieder eergevoel, iedere
moraal ontnomen wordt. De
kleine kinderen moeten reeds
een paar uren per week onder
richt in de grondbeginselen van
het Bolsjewisme ondergaan, en
van de lessenaar van den onder
wijzer of van de onderwijzeres
wordt verkondigd, dat het on
waar is, dat er een God bestaat
Als typeerend staaltje moge ik
het navolgende releveeren: Er
bestaat te Moscou een klein,
bescheiden kerkje; aan den
buitengevel is een Moeder Gods
beeldje geplaatst, waar omheen
verschillende kaarsen branden.
Dit orthodox kerkje wordt door
vele Moscouers als een heilig
plekje gronds beschouwd, omdat
zij het Maria-beeldje als een
miraculeus beeldje vereeren, en
vroeger, wanneer de Czaar in
Moscou kwam, hij zich daar
even in gebed kon afzonderen.
38.
DOOR
F. R.
Was hij misschien een deugniet
geweest, wien zijn gelijkenis met
den gestorven man bekend was
en de booze grap had uitge
haald, om de arme vrouw aan
het schrikken te maken Dat
klopte niet met het geschenk,
dat hij de kleine Liesje gegeven
had, het sieraad, dat bovendien
van tamelijk groote waarde
v^as. Koenraad bekeek juist het
cadeau, waarvan het diamanten
kruisje in het lamplicht honderd
kleurige reflexen uitstraalde,
onderzoekend van alle kanten,
of hij er niet een of ander teeken
of een ingesneden naam aan kon
ontdekken, toen van de straat
een zware mannenstap klonk en
de hond woedend aansloeg, toen
er met de ijzeren klopper luid
Op de poort werd geklopt.
Terwijl Koenraad met de
woorden„Wie kan dat nog
Zijn opstond en naar de deur
iiep, keken de beide vrouwen
elkaar angstig aan, als vermoed
den ze, dat deze late bezoeker
met het onderwerp van hun
gesprek samenhing.
Koenraad kalmeerde buiten
met een krachtigen roep den
hond en vroeg toen, bij de poort,
wie binnen wenschte te komen.
„Schrik niet, Koenraad 1" hoor
de hij een stem antwoorden,
waarvan de klank hem een rilling
over den rug zond. „Iemand,
dien je al voor dood houdt, komt
je vtagen, of je hem voor dezen
nacht wilt opnemen".
Met bevende handen had
Koenraad de poort geopend en
stond nu tegenover den nachte
lijken bezoeker. Bij den schijn
van de kleine handlantaren her
kende hij hem onmiddellijk. Het
was Hendrik Schilling die daar
voor hem stond, niemand an
ders dezelfde oneindig treurige
uitdrukking lag in zijn oogen,
als toen in den nacht voor den
slag bij Waterloo. Hoe was dat
mogelijk Gaven de graven hun
dooden terug
Toen hij den doodelijken
schrik gewaar werd, dien zijn
aanblik op Koenraad uitoefende,
knikte de bezoeker langzaam
met het hoofd en zei:
„Ik ben het werkelijk, Koen
raad, en ik kom naar jou, naar
mijn besten vriend, om mijn hart
uit te storten! Ach, K):nraad,
De Bolsjewisten, die tot nu toe
weinig vrees getoond hebben,
durfden het echter niet aan, dit
kerkje te sluiten en het Maria-
beeldje te verwijderen. Zij vrees
den het volk daardoor tegen
zich in te nemen. Naast dit
Moeder Gods-beeldje hebben zij
nu een groot plakkaat geplakt,
waarop staat: „Het geloof is
even gevaarlijk voor een volk,
ais het gebruik van opium." Dit
kerkje is nog heteenige, dat om
12 uur het Angelusklokje mag
luiden Maar een schoolverorde
ning gelastte, dat om 12 uur de
kinderen het perfide liedje moe
ten zingen, waai van de tekst
luidt: „Wij stijgen ten Hemel,
om er de Goden uit te verjagen."
De leiders der Bolsjewisten
hebben gevoeld, dat zij meer
vat op de jeugd konden krijgen,
wanneer zij deze aan de ouder
lijke macht konden onttrekken;
want veel, dat zij den kinderen
op de school deden bijbrengen,
ging natuurlijk verloren door het
ware en het goede, dat hun
thuis door hun ouders werd
voorgehouden. De koppen wer
den bij elkaar gestoken, en deze
dienaren van het anti-Christen
dom wisten ook hierop wederom
iets te vinden. Een nieuwe
schoolverordening werd afge
kondigd: alle kinderen die mid
delbaar of hooger onderwijs
wilden genieten, konden uit eigen
beweging,
zonder toestemming van de
ouders,
zich in internaten laten opnemen
waar zij op Staatskosten vrij
onderwijs, vrije kost, inwoning
en kleeren konden genieten. De
Russische jeugd scheen het wel
aantrekkelijk te vinden om eens
geheel vrij, zonder onderlijk
gezag te kunnen gaan leven en
het getal kinderen, dat naar de
groote steden stroomde, werd
zóo groot, dat het Onderwijs-
Ministerie niet wist, waar ze
allen onder te brengen, en nog
veel minder, waar al het geld
te vinden, om de kosten te kun
nen bestrijden. De ambtenaren
van deze nieuwe afdeeling zaten
ik heb veel moeten verdragen 1
Het is een lange geschiedenis.
Van het slagveld hebben me
toentertijd (je Engelschen op
gepikt en weggesleept on
danks mijn vele verwondingen
ben ik genezen. Maar laten we
toch naar binnen gaan, als je
me voor dezen nacht wilt her
bergen in den „Grauwen Kop"
is geen plaats meer voor mij
daar is een ander baast"
„Hendrik 1 Ben je 't werkelijk?"
stamelde Koenraad. „Kom je
bij mij, Hendrik In 's hemels
naam, wat moet dat worden,
wat moet dat worden
De teruggekeerde had wel
een hartelijker ontvangst van de
zijde van zijn eenigen vriend
verwacht, maar hij schreef diens
gedrag toe aan den schrik om
een reeds lang doodgewaande
plotseling levend voor zich te
zien. Hij liep den tuin door en
ging op de huisdeur af, gevolgd
door Koenraad, die zacht bij
zichzelf mompelde„In Gods
naam dan 1 Het moet er eens
van komen 1 Beter datl maar
dadelijk 1"
De beide mannen traden de
kamer binnen, waar Anne Mar-
greet met bleek gezicht bij de
tafel stond, waarop ze met haar
rechterhand steunde, terwijl
dan ook met de handen in het
haar. In groote gebouwen en
oude kazernes werden de kin
deren ondergebracht, en ik hoop,
dat men mij zal willen gelooven,
als ik verklaar, dat op één en
dezelfde slaapzaal jongens en
meisjes lagen. Alle zedelijk
heidsgevoel, alle eerbaarheid
hielden in deze plaatsen op te
bestaan.
of moeilijke en ^onregelmatige
stoelgang regelbrten vlug zonder
kramp of pijn met
Mijnhardt's Laxeertabletten
Bij Apothekers en Drogisten.
Doos 60 cent.
23 April.
Zonder twijfel heeft de Eerste
Kamer door de verwerping van
het Belgisch Verdrag, haar posi
tie en prestige aanmerkelijk ver
sterkt ten koste van haar z g.
meer democratische zuster aan
den overkant van het Binnenhof.
De Tweede Kamer heeft dit zelf
blijkbaar ook wel gevoeld, en is
zoo verstandig geweest, in den
laatsten tijd zoo weinig mogelijk
van zich te doen hooren. Inder
daad, zelfkennis is een nuttige
zaak voor wie haar betracht 1
Intusschen, ook onze Senaat
schijnt zijn democratisch noodlot
niet te ontgaan. Wat ons volk in
de Tweede kamer zoozeer tegen
staat: de verwording der par
lementaire democratie, begint
zich ook in de Eerste kamer te
voltrekken. Nu ook daar, dank
zij algemeen kiesrecht en even
redige vertegenwoordiging, de
beroepspolitici hun intrede heb
ben gedaan, dreigt 's lands be
lang op den achtergrond te ge
raken ten behoeve van allerlei
groepsbelangen.
De behandeling der Staats-
begrooting vormt er een duidelijk
moeder Chriitien met gevouwen
handen op den achtergrond af-
wachtte.
Toen Henderik de jonge
vrouw zag, drukte bij in hevigen
ichrik beide handen op de bont,
als bereidde de piotielinge ont
dekking van de waarheid hem
een lichamelijke smart. Met
verwilderde oogen keek hij van
Anne Margreet naar den vroe-
geren vriend, en steunend kwam
het van zijn lippen
„Dus jij bent het, Koenraad,
die mij mijn alles genomen
hebt Dat had ik kunnen weten!"
Toen wankelde de sterke
man tegen den muur, verborg
het gezicht in beide harden en
schreide hartbrekend. De ont
dekking, dat de vriend, bij wien
hij zijn overvol hart wilde uit
storten, dengene was, dien hij
des middags in zijn zielesmart
duizendmaal vervloekt had,
werkte waarlijk vernietigend op
hem.
Stil was het in de gezellige
kamer, die slechts door een tinnen
lamp schemerig verlicht werd.
Vol ontzetting keken man en
vrouw, keek de grijze moeder
naar den ongelukkige, wiens
gestalte soms in wild snikken
opschokte, een uiting van de
verscheurende smart, c'"e in zijn
VLUGftÖKEND HAVERMOUT
/de spijs voor jong en oud.
bewijs van. Bij de verschillende
hoofdstukken werden talrijke
redevoeringen gehouden, die blijk
geven van een absoluut gemis
aan inzicht in de plaats, welke
de Eerste kamer in het parlemen
taire stelsel inneemt. Niet het
regeeringsbeleid in groote lijnen
inspireerde verschillende Sena
toren om onmatig lang de aan
dacht te vragen; slechts de be
langen van allerlei personeel-
groepen bracht hen tot een her
haling van hetgeen reeds lang
en breed in de Tweede kamer
werd bepleit Een der sprekers
voerde als verontschuldiging van
zijn breedsprakigheid aan, dat in
de Tweede kamer de spreektijd
zoodanig gerantsoeneerd is, dat
men in den Senaat de „schade"
moet inhalen I De logische con
sequentie is, dat de Eerste kamer
zelf er om smeekt om ook ge
rantsoeneerd te worden
Wij zullen overigens bij al
deze pleidooien voor personeel-
belangen niet stilstaan de lezer
zou slechts een herhaling krijgen
van de begrootingsdebatten in
de Tweede kamer. Was de par
lementaire week dus al heel saai
en eentonig, het einde was wel
heel droevig. Op den laatsten
dag bleek bij de opening het
vereischte aantal leden niet
aanwezig; goedmoedig en ge
duldig wachtte de president
eenige uren, maar tevergeefs, de
leden lieten op zich wachten en
de zitting moest toen wel wegens
onvoltalligheid worden gesloten.
Het was pijnlijk, dat de grijze
voorzitter, deze vriendelijke 80
jarige, het moest beleven, dat de
Eerste kamer moest uiteengaan
wegens een zij het ook zéér
begrijpelijke te geringe be
langstelling der leden
binnenste woedde. Met gevou
wen handen blikte moeder Chris-
tien omhoog, als smeekte ze van
daar raad en hulp om een eind
te maken aan de ellendige ver
wikkeling. Koenraad streek
hoofdschuddend met zijn hand
over het voorhoofd hij kon
het ongelooflijke nog steeds niet
bevatten, en Anne Margreet
staarde met blikken vol angst
naar den man, die voor haar
eens het liefste op aarde was
geweest en wiens tegenwoordig
heid nu haar en rffe haren als
een dreigend noodlot moest
voorkomen. Maar onder al het
stormen en razen van haar ge
voelens ontstond er in het hart
van de jonge vrouw een innig
medelijden met den armen man,
en een gevoel, verheven boven
alle kleingeestige bedenkingen,
drong haar, zachtjes op den
bedroefde toé te treden en troos
tend te zeggen
„Hendrik, lieve Hendrik, kom
toch tot jezelf! Al is ook alles
niet meer zoo als vroeger, je
leeft toch nog en bent toch
thuis
(Word! vervolgd