ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
IC
fSWÏï,ï.«TeH.
Oorlog en liefde.
Binnenland,
BRESKENSCHE COURA
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs p, 3 maanden f 1.25 franco p. oost f 1,40
Advertentieprijs van 1—5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent Ingcz. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU
voorheen E. BOOMBLIEK
Telefoon RDFQKPNC Poetgiro
No. 21 B K C S IL C N 1Q
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
36e Jaargang
Zaterdag 19 Maart 1927
Nummer 3211
GRATIS verzekering gulden bij levens- gld. bij dood as» gld. bij verlies pa gld. bij ver- ii gld. bij ver- aar gld. bij ver
voor de abonné's tegen vMO lan£e ongeschikt- ]H[] door h van een hM lies van een 411 lies van een /h "es van een
ongelukken voor: «WW heid tot werken. «WW een ongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger.
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage.
gld. bij verlies
van eiken
anderen vinger.
Antwoord aan een vriend.
Ja, dat heb ik allemaal gelezen
en gehoord. Maar.maar.
eenmaal zal men toch moeten
inzien dat het zóo niet langer
gaat. Men leeft als de bankier,
wiens zaak op springen slaat,
royaal tot op den dag vóór de
„krach het is zijn laatste po
ging om den schijn te bewaren
en den val misschien nog te
voorkomen en dan is het uit,
van zelt uit.Het devies is
tegenwoordig „Vóór alles vrij
heid Zeker, mijn vrijheid is
ook mijn hoogste goed. Maar
er is zooveel, wat daarvoor door
gaat, dat geen vrijheid is Dat
is de vrijheid van Jan Rap en
z'n maat. Dat is losbandigheid.
De oude discipline was strenger,
het ontzag voor autoriteit grooter.
-Vroeger deden de kinderen hun
werk zonder te vragen waarom
ze het moesten doen, zonder te
overwegen of ze het zouden doen.
Nu wordt van de daken gepre
dikt dat kinderen niet mogen
gedwongen worden tot wat zij
onaangenaam vinden Het leven
moet prettig en glad zijn. Vroe
ger werd door ervaring en wijze
ouders een opleiding voor het
kind gekozen. Het doel was toen
niet zoozeer het geheugen te
overladen, als wel het te leeren
denken, ten einde die vermogens
te ontwikkelen welke het in staat
stelden correct te redeneeren En
of dat nu aangenaam of onaan
genaam voor het kind was legde
weinig gewicht in de schaal.
Thans is dat alles anders gewor
den. Zoo spoedig mogelijk de
noodige examens af te leggen is
hoofddoel. Zoo spoedig mogelijk
verzwelgen de candidaten een
massa geheugenkennis, ten einde
tijd te krijgen voor de genoegens
onzer dagen: deauto.de cinema,
de radio, de sport en wat niet al
De taak der ouders schijnt
meer en meer te bestaan in het
verschaffen van vermaken, in
het zoo aangenaam mogelijk
maken van het leven Daardoor
groeien onze jonge menschen
op zonder gevoel van verantwoor-
DOOR
F. R.
Blikiemsnel schoot die reeks
van gedachten door de g' mar
telde hersens van de j inge vrouw,
tastend zocht haar hand een
steun, want haar knieën knikten
en angsig vragend wrong zich
dit eene woerd van haar lippen:
„Hendik
Hij zag de geweldige ont
roering var de vrouw, en daar
hij die toecl reef aan de ver.
rassing ove het onverwachte
weerzien, k>am hij langzaam,
met uitgestrkte armen en met
een verrukte glimlach op zijn
gezicht op har af.
„Ik ben ht, Anne Margreet
',k ben het rlf| Hoe heb Ik op
dit oogenblil gehoopt en ge
wacht, die lage jaren. Ik loof
en dank onza lieven Heer, dat
ik weer bij Jtben
Afwerend s-tkte de jonge
Vrouw haar ar,en uit en week
een paar schreen achteruit.
.BarmhartigeGod, Hendrik,
ben jij het werU.jjk Leef je?
Wat moet dat g'<en p< hijgde
delijkheid. Dit is verkeerd. Er
is geen andere weg lot bekwaam
heid en kennis, dan door ijverig
werken met al de onvermijdelijke
vermoeienissen en ontmoediging,
die daaraan verbonden zijn. Men
moet het kind in zijn jeugd leeren
zijn plicht te doen, alvorens te
spelen. Niet dat ik de jeugd
daarover hard zou willen vallen
want als wij onder dezelfde om
standigheden waren opgegroeid
zouden we geen haar beter zijn.
Maar dat verandert niets aan het
feit, dat het anders worden möèt,
omdat het zóó niet langer gaat,
in deze, door den oorlog ver
warmde wereld De groote schul
denlast, dien elk land moest aan
gaan, heeft allerlei zware lasten
op het volk gelegd. Een opgaande
lijn, waar alle teekenen wijzen
op een neergaande lijn, kan niet
anders dan tijdelijk zijn. Schraal
hans zou anders wel eens keu
kenmeester kunnen worden.
En nu vroeg je me, Amice, of
ik de dingen niet een beetje
somber in zie 't Ware te wen-
schen maar ik geloof het niet.
Heusch ik ben geen pessimist.
Ik behoor niet tot hen die, zuch
tend en somber kijkend, klagen
over den boozen tijd dien wij
beleven. Ik wil van de aarde geen
tranendal maken Laat ons vooral
goed humeur en gezond verstand
blijven oefenen en niet pessimis
tisch worden
lk vind niets zoo onfrisch en
ongezond als pessimisme En
wat het vooral veroordeelt is, dat
het zoo noodlottig gemakkelijk is
Het eischt moed noch geest
kracht Het is zoo noodlottig
gemakkelijk af te glijden tot de
overtuiging dat, wie in onze
meening niet deelt, slecht is;
dat leelijke beweegredenen de
overhand hebben; dat wat zoo-
velen vooruitgang noemer, niets
is dan teruggang tot onbeschaafd
heid en den tijd van ruw geweld.
Neenl Ik ben optimist. Zij, en
zij alleen, brengen de wereld
verder, al ben ik 'me zeer goed
bewust, dat mijn aandeel daarin
al zeer gering is. Want ik weet
nu zooveel, dat ik net genoeg
weet, om te weten, hoe weinig
ze met gebroken stem. Toen
b-ak de vreeselijke ontzetting,
die haa- geheele wezen bevan
gen had, in een stroom van
tranen en neerzinkend op de
knieën, borg ze haar gezicht in
de handen.
Verbaasd keek Hendiix'Sc.h'l-
ling want hij was het 'op
de schreiende neer. Zoo had
hij zich het zoo vurig ve langde
weerzien niet gedacht. Wat was
de oorzaak, dat zijn geliefde
Anne Margreet bij zijn aanblik
door zoo'n ontzettenden schrik
bevangen werd? Waarom had
ze uitgeroepen Wat moet dat
geven Zou de kwellende twijfel,
die hem al die jaren gepijnigd
had, of zijn vrouw hem ook over
het graf trouw gebleven was,
gegrond zijn? Een groole angst
steeg in hem op; hij durfde.er
niet aan denken, dat deze vrouw,
zijn alles, wier aandenken alleen
hem de ontzettende smart der
laatste jaren deed dragen, voor
hem verloren zou kunnen zijn.
Waanzinnig moest hij worden of
er gebeurde een ongeluk.
„Anne Margreet", zei hij zacht,
terwijl hij moeite deed zich te
beheerschen „Anne Margreet,
je verheugt je niet, dat onze
lieve Heer mij beschermd heeft?
Je hebt me al lang voor dood
ik npg weet. Er is nog zoovéél
verborgen voor onze schoolwijs
heid tusschen Hemel en Aarde.
Maar toch, en al ben ik geen
advocaat, zal ik me de vrijheid
veroorloven mijn conclusies te
trekken, op grond, dat ik nu
meer dan v^Uig jaren-zoo God
wil ben ik Vrijdag 66.- door een
breed venster heb gekeken, dat
mij onbelemmerd uitzicht geeft
op het wereldgebeuren en
menschenstreven. De gerijpte
kracht van denken en gemoed
is immers een kostelijk bezit
voor hen die jong zijn.
Velen lezen en leeren geschie
denis, maar heel enkelen bezitten
de gave uit de geschiedenis
lessen te putten, om het verleden
te benutten als leermeester voor
het heden. Er werd aan het slot
van je brief nog opgemerkt dat
er vroeger ook al gezegd is dat
het zoo niet langer gaan zou en
het toch aldoor beter werd. Dat
is zoo. Die menschen hebben
zich alleen hierin vergist, dat de
inzinking langer uitgebleven is
dan ze verwacht hadden. Initief
voelden ze, dat het toch anders
worden zou, en dat het nu an
ders geworden is, voelt, helaas!
bijna ieder aan den lijve. De
vloed is voorbij. Het is nu alles
„eb" geworden. Het water komt
op en gaat ook weer af. Zooals
alles in de wereld, wal zijn
hoogste punt bereikt heeft dalen
moet, om ook weer te kunnen
rijzen. Reactionnair Neen. Dat
is alleen rekening houden met
de veranderde omstandigheden
waaronder we nu leven, alleen
oog hebben voor de harde wer
kelijkheid. Er is niet veel nieuws
onder de zon. Bijna alles wat
er is, is er geweest en wat er
geweest is, komt terug, zij het
onder iet wat andere vormen.
Waarom dit alles te verbloe
men Waarom voor dit a'les
de oogen gesloten Dat brengt
ons immers geen redding! Die
kan alleen komen door harder
werken en tot het uiterste te
versoberen. Wij hebben onze
handen niet ontvangen om ze
log en loom bij het lijf te doen
neerhangen, maar om ze fe
gr houden Hoe het gekomen is,
dat is een lange geschiedenis.
Veel heb ik moeten doormaken,
meer, dan ooit een mensch heeft
uitgestaa-, maar een ding heeft
me steeds omhoog gehouden
de gedachte aan jou en aan
mijn kind! Waar i« mijnLieije?
Ze leeft toch nog
Alleen een herhaald knikken
met het hoofd wsb het antwoord.
„Anne Margreet, lieve Anne
Margreet", begon Hendrik weer.
„Om 's hemel» wil, verlos me
van mijn angst 1 Waarom schrik
je van mij, die je liever heeft,
dan alles op de wereld Wat is
er voorgevallen
De angstig smeekende woor
den rukten de jonge vrouw uit
haar verstarring. Als een krank
zinnige rukte ze met beide han
den in haar blorde haren, om
klemde zijn knieën en bracht
met moeite uit
„Hendrik, o Hendrik, je komt
te laatGod zij met ons
Toen legde de schaduw van
een weldadige onmacht zich om
haar zinnen en met een doffen
slag zonk de arme op den grond
neer!
Als verstard stond Hendrik.
Met zijn gedachten kon hij de
zwaai te van den ontzettenden
•lag, die al zijn jarenlang ge-
roeren, ze te gebruiken met
waardigheid en beleid. Wij heb
ben ons denkvermogen niet ont
vangen, om anderen voor ons te
laten denken, om te soezen en
te zuchten over slechte tijden
en voorts lijdelijk af te wachten
tot ook ons de fortuin eens
gunstig zij Maar wat praat ik
van fortuin? Dat is niets dan
een oorkussen waarop traagheid
zich te droomen legt, dan een
slaapmiddel voor den geest Wil
men vooruitkomen, men kieze het
werk, dat men met liefde aan-
aanvaardt, en doe zijn plicht óók
als het tegenloopt, en late zich
niet in het hoofd praten dat
vlijtige, volhardende arbeid, ge
heel nutteloos zou zijn. Rijk
worden Op eenmaal rijk wor
den, dat is de leus van velen
onzer. Rijk worden, niet na jaren
van ingespannen arbeid, maar
door een grillige wending van
het lot. Loterij, kronen, franken,
marken en allerlei prutsen van
effecten koopen. was het nog
niet kort geleden aan de orde
van den dag Er is voor ieder
een plaats onder de zon, maar
men moet die plaats weten te
veroveren.
Onze landbouwende bevolking
telt ongeveer 650.000 personen
voor zoover zij een b drijf uit
oefent. Bevordering van dezen
tak van nijverheid moet ons
doel zijn. Flinke, degelijke,
goed onderlegde menschen moe
ten we hebben, maar geen spe
culanten. Onze tijd heeft zulke
roepstemmen noodig,
Die menschen die zoo schrander
[zijn
dat zij der voog len falen
verstaan, en nooit uit eigen brein
de nood'ge wijsheid halen,
maar steeds uit koeienlevers ziet
ik hoor hen, maar ik luister niet
Nu, amice, ais je in deze
omgeving komt je weet het
hé, „een vriend komt nooit te
vroeg, maar steeds te Iaat".
Als altijd je vriend,
PETRUS
Zuidzande, Maart 1927,
kofsterde hoop en verwachtin
gen vernietigde, niet in eens
omvatten, ,Je komt te laat
De woorden klonken in de
ooren ais den verdoemde de
bazuinen van het jongste gericht.
Te laat. Slechts éen beteekenis
konden de beide woorden heb
ben Een andere man had rech
ten op de geliefde vrouw, door
God en de menschen erkende
rechten Zijn recht was verloren,
vernietigd door een onbarmhar
tig heerschend noodlot I
Een smartelijk steunen drong
uit zijn borst. Met de hand
over het voorhoofd strijkend,
als wilde hij een woesten droom
verjagen, staarde hij met gloeien
de blikken op de neergezonkene,
en lette niet op het piepen van
de deur, die naar het achterhuis
voerde en die langzaam geopend
werd. Eerst de verschrikte uit
roep, die de kleine Liesbeth
slaakte, toen ze haar moeder
op den grond zag liggen, deed
Hendrik opzien, Toen hij het
kind zag, het evenbeeld van zijn
Anne Margreet, stroomde een
oneindig warm gevoel van zijn
hart binnen. Op de knieën val
lend, omvatte hij de verschrikte
kleine met beide armen, drukte
haar aan zijn borst en stamelde
steeds maar weer„Lieije, mijn
HOND EN ELECTR1CITEIT.
Bij Christal Palace-station te
Londen kwam een fox-terrier, die
op den lijn liep te tlaneeren, in
aanraking met een stroom van
660 volt, ten gevolge waarvan
hij niet meer van de lijn kon
komen. Gedurende 15 minuten
werd het verkeer stopgezet en
al dien tijd bleet het dier aan
de inwerking van den electrischen
stroom b'ootgesteld. Razend
geworden door de schokken, beet
het beest nijdig naar de spoor
wegbeambten die, met groot
gevaar voor zichzelf, poogden
hem te bevrijden. Tenslotte wierp
één hunner een zak over den
hond, rolde den beangstigden
viervoeter er in en sleepte hem
van de lijn, waarna het verkeer
kon worden hervat. De redder
liep bij het wegdragen van den
hond nog een beet op, die hem
noopte medische hulp in te
roepen
Deskundigen verbazen er zich
over, hoe de hond zoolang den
invloed van den electrischen
stroom heeft kunnen doorstaan.
KLU KLUX KLAN.
Te Atlantia, in den staat Geor-
giï, zijn den laatsten lijd meer
dan 100 burgers 's nachts uit
hun huis gehaald en op aan
klacht van allerlei misdrijven als
onzedelijk gedrag, luiheid, drank
smokkelarij enz. afgerost door
een bende, die kappen en jassen
droeg van de Ku Klux Kan.
Onder de aldus „bestraften"
zijn verscheidene vrouwen en
ook een predikant, dien de
mannen uit zijn kerk gesleept
hadden en dien zij gekastijd
hadden, omdaLzij hem verdacht
hadden van een onzedelijken
levenswandel. Een journalist
kreeg er zoo van langs, dat hij
er na weken nog ziek van was.
De gezworenen daa van durven
de mannen, die van dergelijke
dingen verdacht worden, niet te
veroordeelen en een ambtenaar
van het O M. die tegen de
vrijspraak van eenigedier „zede
lijkheidsapostelen' in hooger
beroep was gegaan, is op zijn
beurt met een flinke afrossing
bestraft.
lieve Liesje, Gcd zij dank, jij
bent nop van mij, jij bent nog
van mijl" terwiil hij het ge
zichtje van het kird met heete
kussen bedekte. De hartstochte
lijke liefkoozing ran den man
was niet geschikt, den schrik
van den kleine te bedaren, met
angstige blikken Inchtte ze zich
uit zijn a-men te bevrijden en
begon, toen haar dit niet gelukte
onbedaarlijk te schreien. Toen
liet Hendrik haar verschrikt los;
uit zijn oogen schoten heete
tranen, toen hij zag, dat zijn
eigen vleesch en bloed zich
tegen zijn liefde verzette, en
met bevende stem stamelde hij:
,Niet bang zijn, mijn Liesje,
ik doe je niets Laat me alleen
maar je gezichtje zien, je lieve
oogjes
Was het het angstige smee-
ken dat in zijn woorden klonk,
was het de drang van het bloed,
dat zijn draden weefde tusschen
het hart van den vader en dat
van het kind, bij Liesje ver
dween de vrees voor den vreem
den man, alleen de zorg om de
nog steeds bewustelooze moe
der beangstigde haar.
(Wordt vervolgd.)