ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN IC fSWÏï,ï.«TeH. Oorlog en liefde. Binnenland, BRESKENSCHE COURA VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN Abonnementsprijs p, 3 maanden f 1.25 franco p. oost f 1,40 Advertentieprijs van 1—5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent Ingcz. Meded. 30 ct. p. regel. Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU voorheen E. BOOMBLIEK Telefoon RDFQKPNC Poetgiro No. 21 B K C S IL C N 1Q Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur 36e Jaargang Zaterdag 19 Maart 1927 Nummer 3211 GRATIS verzekering gulden bij levens- gld. bij dood as» gld. bij verlies pa gld. bij ver- ii gld. bij ver- aar gld. bij ver voor de abonné's tegen vMO lan£e ongeschikt- ]H[] door h van een hM lies van een 411 lies van een /h "es van een ongelukken voor: «WW heid tot werken. «WW een ongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage. gld. bij verlies van eiken anderen vinger. Antwoord aan een vriend. Ja, dat heb ik allemaal gelezen en gehoord. Maar.maar. eenmaal zal men toch moeten inzien dat het zóo niet langer gaat. Men leeft als de bankier, wiens zaak op springen slaat, royaal tot op den dag vóór de „krach het is zijn laatste po ging om den schijn te bewaren en den val misschien nog te voorkomen en dan is het uit, van zelt uit.Het devies is tegenwoordig „Vóór alles vrij heid Zeker, mijn vrijheid is ook mijn hoogste goed. Maar er is zooveel, wat daarvoor door gaat, dat geen vrijheid is Dat is de vrijheid van Jan Rap en z'n maat. Dat is losbandigheid. De oude discipline was strenger, het ontzag voor autoriteit grooter. -Vroeger deden de kinderen hun werk zonder te vragen waarom ze het moesten doen, zonder te overwegen of ze het zouden doen. Nu wordt van de daken gepre dikt dat kinderen niet mogen gedwongen worden tot wat zij onaangenaam vinden Het leven moet prettig en glad zijn. Vroe ger werd door ervaring en wijze ouders een opleiding voor het kind gekozen. Het doel was toen niet zoozeer het geheugen te overladen, als wel het te leeren denken, ten einde die vermogens te ontwikkelen welke het in staat stelden correct te redeneeren En of dat nu aangenaam of onaan genaam voor het kind was legde weinig gewicht in de schaal. Thans is dat alles anders gewor den. Zoo spoedig mogelijk de noodige examens af te leggen is hoofddoel. Zoo spoedig mogelijk verzwelgen de candidaten een massa geheugenkennis, ten einde tijd te krijgen voor de genoegens onzer dagen: deauto.de cinema, de radio, de sport en wat niet al De taak der ouders schijnt meer en meer te bestaan in het verschaffen van vermaken, in het zoo aangenaam mogelijk maken van het leven Daardoor groeien onze jonge menschen op zonder gevoel van verantwoor- DOOR F. R. Blikiemsnel schoot die reeks van gedachten door de g' mar telde hersens van de j inge vrouw, tastend zocht haar hand een steun, want haar knieën knikten en angsig vragend wrong zich dit eene woerd van haar lippen: „Hendik Hij zag de geweldige ont roering var de vrouw, en daar hij die toecl reef aan de ver. rassing ove het onverwachte weerzien, k>am hij langzaam, met uitgestrkte armen en met een verrukte glimlach op zijn gezicht op har af. „Ik ben ht, Anne Margreet ',k ben het rlf| Hoe heb Ik op dit oogenblil gehoopt en ge wacht, die lage jaren. Ik loof en dank onza lieven Heer, dat ik weer bij Jtben Afwerend s-tkte de jonge Vrouw haar ar,en uit en week een paar schreen achteruit. .BarmhartigeGod, Hendrik, ben jij het werU.jjk Leef je? Wat moet dat g'<en p< hijgde delijkheid. Dit is verkeerd. Er is geen andere weg lot bekwaam heid en kennis, dan door ijverig werken met al de onvermijdelijke vermoeienissen en ontmoediging, die daaraan verbonden zijn. Men moet het kind in zijn jeugd leeren zijn plicht te doen, alvorens te spelen. Niet dat ik de jeugd daarover hard zou willen vallen want als wij onder dezelfde om standigheden waren opgegroeid zouden we geen haar beter zijn. Maar dat verandert niets aan het feit, dat het anders worden möèt, omdat het zóó niet langer gaat, in deze, door den oorlog ver warmde wereld De groote schul denlast, dien elk land moest aan gaan, heeft allerlei zware lasten op het volk gelegd. Een opgaande lijn, waar alle teekenen wijzen op een neergaande lijn, kan niet anders dan tijdelijk zijn. Schraal hans zou anders wel eens keu kenmeester kunnen worden. En nu vroeg je me, Amice, of ik de dingen niet een beetje somber in zie 't Ware te wen- schen maar ik geloof het niet. Heusch ik ben geen pessimist. Ik behoor niet tot hen die, zuch tend en somber kijkend, klagen over den boozen tijd dien wij beleven. Ik wil van de aarde geen tranendal maken Laat ons vooral goed humeur en gezond verstand blijven oefenen en niet pessimis tisch worden lk vind niets zoo onfrisch en ongezond als pessimisme En wat het vooral veroordeelt is, dat het zoo noodlottig gemakkelijk is Het eischt moed noch geest kracht Het is zoo noodlottig gemakkelijk af te glijden tot de overtuiging dat, wie in onze meening niet deelt, slecht is; dat leelijke beweegredenen de overhand hebben; dat wat zoo- velen vooruitgang noemer, niets is dan teruggang tot onbeschaafd heid en den tijd van ruw geweld. Neenl Ik ben optimist. Zij, en zij alleen, brengen de wereld verder, al ben ik 'me zeer goed bewust, dat mijn aandeel daarin al zeer gering is. Want ik weet nu zooveel, dat ik net genoeg weet, om te weten, hoe weinig ze met gebroken stem. Toen b-ak de vreeselijke ontzetting, die haa- geheele wezen bevan gen had, in een stroom van tranen en neerzinkend op de knieën, borg ze haar gezicht in de handen. Verbaasd keek Hendiix'Sc.h'l- ling want hij was het 'op de schreiende neer. Zoo had hij zich het zoo vurig ve langde weerzien niet gedacht. Wat was de oorzaak, dat zijn geliefde Anne Margreet bij zijn aanblik door zoo'n ontzettenden schrik bevangen werd? Waarom had ze uitgeroepen Wat moet dat geven Zou de kwellende twijfel, die hem al die jaren gepijnigd had, of zijn vrouw hem ook over het graf trouw gebleven was, gegrond zijn? Een groole angst steeg in hem op; hij durfde.er niet aan denken, dat deze vrouw, zijn alles, wier aandenken alleen hem de ontzettende smart der laatste jaren deed dragen, voor hem verloren zou kunnen zijn. Waanzinnig moest hij worden of er gebeurde een ongeluk. „Anne Margreet", zei hij zacht, terwijl hij moeite deed zich te beheerschen „Anne Margreet, je verheugt je niet, dat onze lieve Heer mij beschermd heeft? Je hebt me al lang voor dood ik npg weet. Er is nog zoovéél verborgen voor onze schoolwijs heid tusschen Hemel en Aarde. Maar toch, en al ben ik geen advocaat, zal ik me de vrijheid veroorloven mijn conclusies te trekken, op grond, dat ik nu meer dan v^Uig jaren-zoo God wil ben ik Vrijdag 66.- door een breed venster heb gekeken, dat mij onbelemmerd uitzicht geeft op het wereldgebeuren en menschenstreven. De gerijpte kracht van denken en gemoed is immers een kostelijk bezit voor hen die jong zijn. Velen lezen en leeren geschie denis, maar heel enkelen bezitten de gave uit de geschiedenis lessen te putten, om het verleden te benutten als leermeester voor het heden. Er werd aan het slot van je brief nog opgemerkt dat er vroeger ook al gezegd is dat het zoo niet langer gaan zou en het toch aldoor beter werd. Dat is zoo. Die menschen hebben zich alleen hierin vergist, dat de inzinking langer uitgebleven is dan ze verwacht hadden. Initief voelden ze, dat het toch anders worden zou, en dat het nu an ders geworden is, voelt, helaas! bijna ieder aan den lijve. De vloed is voorbij. Het is nu alles „eb" geworden. Het water komt op en gaat ook weer af. Zooals alles in de wereld, wal zijn hoogste punt bereikt heeft dalen moet, om ook weer te kunnen rijzen. Reactionnair Neen. Dat is alleen rekening houden met de veranderde omstandigheden waaronder we nu leven, alleen oog hebben voor de harde wer kelijkheid. Er is niet veel nieuws onder de zon. Bijna alles wat er is, is er geweest en wat er geweest is, komt terug, zij het onder iet wat andere vormen. Waarom dit alles te verbloe men Waarom voor dit a'les de oogen gesloten Dat brengt ons immers geen redding! Die kan alleen komen door harder werken en tot het uiterste te versoberen. Wij hebben onze handen niet ontvangen om ze log en loom bij het lijf te doen neerhangen, maar om ze fe gr houden Hoe het gekomen is, dat is een lange geschiedenis. Veel heb ik moeten doormaken, meer, dan ooit een mensch heeft uitgestaa-, maar een ding heeft me steeds omhoog gehouden de gedachte aan jou en aan mijn kind! Waar i« mijnLieije? Ze leeft toch nog Alleen een herhaald knikken met het hoofd wsb het antwoord. „Anne Margreet, lieve Anne Margreet", begon Hendrik weer. „Om 's hemel» wil, verlos me van mijn angst 1 Waarom schrik je van mij, die je liever heeft, dan alles op de wereld Wat is er voorgevallen De angstig smeekende woor den rukten de jonge vrouw uit haar verstarring. Als een krank zinnige rukte ze met beide han den in haar blorde haren, om klemde zijn knieën en bracht met moeite uit „Hendrik, o Hendrik, je komt te laatGod zij met ons Toen legde de schaduw van een weldadige onmacht zich om haar zinnen en met een doffen slag zonk de arme op den grond neer! Als verstard stond Hendrik. Met zijn gedachten kon hij de zwaai te van den ontzettenden •lag, die al zijn jarenlang ge- roeren, ze te gebruiken met waardigheid en beleid. Wij heb ben ons denkvermogen niet ont vangen, om anderen voor ons te laten denken, om te soezen en te zuchten over slechte tijden en voorts lijdelijk af te wachten tot ook ons de fortuin eens gunstig zij Maar wat praat ik van fortuin? Dat is niets dan een oorkussen waarop traagheid zich te droomen legt, dan een slaapmiddel voor den geest Wil men vooruitkomen, men kieze het werk, dat men met liefde aan- aanvaardt, en doe zijn plicht óók als het tegenloopt, en late zich niet in het hoofd praten dat vlijtige, volhardende arbeid, ge heel nutteloos zou zijn. Rijk worden Op eenmaal rijk wor den, dat is de leus van velen onzer. Rijk worden, niet na jaren van ingespannen arbeid, maar door een grillige wending van het lot. Loterij, kronen, franken, marken en allerlei prutsen van effecten koopen. was het nog niet kort geleden aan de orde van den dag Er is voor ieder een plaats onder de zon, maar men moet die plaats weten te veroveren. Onze landbouwende bevolking telt ongeveer 650.000 personen voor zoover zij een b drijf uit oefent. Bevordering van dezen tak van nijverheid moet ons doel zijn. Flinke, degelijke, goed onderlegde menschen moe ten we hebben, maar geen spe culanten. Onze tijd heeft zulke roepstemmen noodig, Die menschen die zoo schrander [zijn dat zij der voog len falen verstaan, en nooit uit eigen brein de nood'ge wijsheid halen, maar steeds uit koeienlevers ziet ik hoor hen, maar ik luister niet Nu, amice, ais je in deze omgeving komt je weet het hé, „een vriend komt nooit te vroeg, maar steeds te Iaat". Als altijd je vriend, PETRUS Zuidzande, Maart 1927, kofsterde hoop en verwachtin gen vernietigde, niet in eens omvatten, ,Je komt te laat De woorden klonken in de ooren ais den verdoemde de bazuinen van het jongste gericht. Te laat. Slechts éen beteekenis konden de beide woorden heb ben Een andere man had rech ten op de geliefde vrouw, door God en de menschen erkende rechten Zijn recht was verloren, vernietigd door een onbarmhar tig heerschend noodlot I Een smartelijk steunen drong uit zijn borst. Met de hand over het voorhoofd strijkend, als wilde hij een woesten droom verjagen, staarde hij met gloeien de blikken op de neergezonkene, en lette niet op het piepen van de deur, die naar het achterhuis voerde en die langzaam geopend werd. Eerst de verschrikte uit roep, die de kleine Liesbeth slaakte, toen ze haar moeder op den grond zag liggen, deed Hendrik opzien, Toen hij het kind zag, het evenbeeld van zijn Anne Margreet, stroomde een oneindig warm gevoel van zijn hart binnen. Op de knieën val lend, omvatte hij de verschrikte kleine met beide armen, drukte haar aan zijn borst en stamelde steeds maar weer„Lieije, mijn HOND EN ELECTR1CITEIT. Bij Christal Palace-station te Londen kwam een fox-terrier, die op den lijn liep te tlaneeren, in aanraking met een stroom van 660 volt, ten gevolge waarvan hij niet meer van de lijn kon komen. Gedurende 15 minuten werd het verkeer stopgezet en al dien tijd bleet het dier aan de inwerking van den electrischen stroom b'ootgesteld. Razend geworden door de schokken, beet het beest nijdig naar de spoor wegbeambten die, met groot gevaar voor zichzelf, poogden hem te bevrijden. Tenslotte wierp één hunner een zak over den hond, rolde den beangstigden viervoeter er in en sleepte hem van de lijn, waarna het verkeer kon worden hervat. De redder liep bij het wegdragen van den hond nog een beet op, die hem noopte medische hulp in te roepen Deskundigen verbazen er zich over, hoe de hond zoolang den invloed van den electrischen stroom heeft kunnen doorstaan. KLU KLUX KLAN. Te Atlantia, in den staat Geor- giï, zijn den laatsten lijd meer dan 100 burgers 's nachts uit hun huis gehaald en op aan klacht van allerlei misdrijven als onzedelijk gedrag, luiheid, drank smokkelarij enz. afgerost door een bende, die kappen en jassen droeg van de Ku Klux Kan. Onder de aldus „bestraften" zijn verscheidene vrouwen en ook een predikant, dien de mannen uit zijn kerk gesleept hadden en dien zij gekastijd hadden, omdaLzij hem verdacht hadden van een onzedelijken levenswandel. Een journalist kreeg er zoo van langs, dat hij er na weken nog ziek van was. De gezworenen daa van durven de mannen, die van dergelijke dingen verdacht worden, niet te veroordeelen en een ambtenaar van het O M. die tegen de vrijspraak van eenigedier „zede lijkheidsapostelen' in hooger beroep was gegaan, is op zijn beurt met een flinke afrossing bestraft. lieve Liesje, Gcd zij dank, jij bent nop van mij, jij bent nog van mijl" terwiil hij het ge zichtje van het kird met heete kussen bedekte. De hartstochte lijke liefkoozing ran den man was niet geschikt, den schrik van den kleine te bedaren, met angstige blikken Inchtte ze zich uit zijn a-men te bevrijden en begon, toen haar dit niet gelukte onbedaarlijk te schreien. Toen liet Hendrik haar verschrikt los; uit zijn oogen schoten heete tranen, toen hij zag, dat zijn eigen vleesch en bloed zich tegen zijn liefde verzette, en met bevende stem stamelde hij: ,Niet bang zijn, mijn Liesje, ik doe je niets Laat me alleen maar je gezichtje zien, je lieve oogjes Was het het angstige smee- ken dat in zijn woorden klonk, was het de drang van het bloed, dat zijn draden weefde tusschen het hart van den vader en dat van het kind, bij Liesje ver dween de vrees voor den vreem den man, alleen de zorg om de nog steeds bewustelooze moe der beangstigde haar. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1927 | | pagina 1