ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN Pailemeniaire Kalender, vamnweeix. Oorlogen liefde. Tob nooit. Gemeenteraad BRESKENSCHE COURANT VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN Abonnementsprijs p. 3 maanden f 1.25 franco p. post f 1,40 Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU voorheen E. BOOM—BLIEK TNo.,020° BRESKENS Abonnements-Advertentles zeer billijk tarief. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk :-: Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur S6e Jaargang Woensdag 16 Maart 1927 Nummer 3210 GRATIS verzekering gulden bij levens- j>a gld. bij dood air gld. bij verlies pa gld. bij ver- i« gld. bij ver- aar gld. bij ver- sa gld. bij verlies voor de abonné's tegen yMf] lange ongeschikt- Imi] door /h van een hM lies van een 411 lies van een /h lies van een III van eiken ongelukken voor: heid tof werken. eenongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. anderen vinger. De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage. Het groote oogenblik is geko men: de Eerste Kamer zal zich uitspreken over het Nederlandsch Belgisch Verdrag! Het was den eersten dag druk op het Binnenhof, en hoe meer de groote wijzer van de klok op een det torens van de Ridderzaal in de richting van 12 ging, hoe grooter het aantal toeschouwers werd. Het waren vooral ook de persfotografen, die in het mid delpuntder belangstelling ston den. Listig en strategisch zetten deze hun aanvallen op, n zoo dra een slachtoffer .geknipt'' was, holden zij weer naar een anderen kant, waar plots een ander Kamerlid opdoemde. Nadat van de Ridderzaal elf korte heldere slagen hadden geklonken, opende de president de zitting. Het Nederlandsch- Belgisch verdrag was in zijn laatste phase gekomen; een historische zitting werd geopend in een vergaderzaal, die in de historie van ons land zoo'n groote rol heeft gespeeld van den tijd van Johan de Witt af. Het was doodstil toen de eerste spreker, de socialistische Senator Henri Polak het woord verkreeg. Maar al spoedig verwekte hij opschudding, toen hij het harde woord sprak: .België moet gehol pen worden aan oorlogsbuit, en wij moeten België aan dien buit helpen". Schelde regiem, de ge varen voor de Zeeuwsche polders, de nieuwe kanalen van gewel dige afmetingen alles offers waartegenover Nederland zelf niets verkrijgt. „Huiveren" voor de gevolgen van verwerping (woorden van Minister van Karnebeek) deed de heer Polak volstrekt niet; een zekere pers in België zal misschien wel .ontploffen", beweerde hij onder hilariteit, misschien klinkt er een zwakke echo in de Franschepers, maar de mogendheden zullen niets doen, wanneer Nederland thans afwijst wat België jaren geleden heeft nagelaten te aan vaarden. 26. door F. R. IX. Op dtnzelfden Zondagmiddag zat aan een van de vensters van de gelagkamer in den „Grauwen Kop" de jonge vrouw Anne Margreet Werner te breien. Het jonge paar, dat de herberg en de slagerij gepacht had, had haar gevraagd, voor vandaag de leiding van de herberg op zich te nemen, omdat zij voor een kleine erfenis op reis moesten naar de een paar uur van Dorn- ichied gelegen geboorteplaats van de vrouw. Daar de kinderen bij moeder Christien goed ver zorgd waren en ook Koenraad, goedig alt hij was, er niets tegen had, was Anne Margreet, uit vriendelijkheid, gaarne op het verzoek van de pachters inge gaan en heerschte net als vroeger tijdelijk als waardin in den „Grauwen Kop". Bijzondere moeite had het tot nu toe niet fekost. Want 's morgens na erktijd hadden Koen'aad en De heer Polak was de eerste spreker, en na hem stonden er nog ruim twintig ingeschreven, die in zeer traag tempo elkander opvolgden Men zal dus nog wat geduld moeten oefenen voor dat de beslissing valtl Hoe geheel anders is het in de Tweede Kamer toegegaan! Na zeer langdurige debatten zou daar de beslissing vallen over het socialistische ontwapenings voorstel. Zeker, het stond tevo ren vast, dat het verworpen zou worden, maar het had een waar dige demonstratie kunnen worden van hooggestemd idealisme. Maar het is wei héél 'anders gegaan: het heeft-ziedaar het komische slot-slechts een haar gescheeld of de heeren ontwapenaars had den hun onderlinge geschillen door het vuistrecht beslecht Welk een ontgoocheling moet dat zijn geweest voorde idealis tische vredelievende ontwape naars, die op de tribunes aan wezig waren! De oorzaak van het kabaal was deze: de communist had een amendement ingediend, dat de z. g. Veiligheidswacht, welke in het ontwapeningsvoorstel was voorzien, niet zou mogen optre den bij politieke of economische conflicten tusschen kapitaal en arbeid. Een onaangenaam geval voor de socialisten en reeds werd gefluisterd over een plannetje hnnnerzijds om den dans te ontspringen door tijdig hun voorstel in te trekken De com munist schijnt, van dit slimmig heidje de lucht te hebben gekre gen, althans hij zette zijn amen dement fluks in een motie om. En toen hij tenslotte verklaarde, dat hij zou stemmen voor het ontwapeningsvoorstel, waarvan hij zooveel kwaad had verteld, werd het den socialisten te machtig. Een hunner gaf het; sein door „lafaard" te roepen Mr. Sannes brulde voortdurend „laffe bliksem en vierentwintig socialisten trachtten tevergeefs den éénen communist te over schreeuwen. Want deze liet zich niet onbetuigd-en toen viel het ergste te vreezen: de zware arm haar oude vader met kleine Liesbeth bij het bedienen der gasten geholpen. Nu op den vroegen middag was de gelag kamer leeg en eerst tegen den avond, tegen den tijd, dat de herbergier weer terug zou ko men, waren weer gait-n te ver wachten, daar de middagdienit eerst om vijf uur eindigde en de inwoners tot aan dit tijdstip de herberg niet mochten bezoe ken. De oude bekende vertrekken, waar de jonge vrouw zich nu bevond, waarin ze zoo menig gelukkig uur met haar eersten man had doorgebracht, die haar smart om den verlorene mee hadden aanschouwd en waar ze toen alleen gehuisd had, tot haar geliefde Koenraad haar naar zijn huis voerde, riepen leven dige herinneringen aan vervlogen tijden bij haar op. Met warmte dacht ze aan Hendrik, die het verstaan had, haar in den korten tijd van hun huwelijk het leven zoo zonnig te maken toch was dit innige gevoel voor den af- gestervene vrij van alle aardsch verlangen als tot een ver heerlijkten geest, die verheven boven menschelijk denken en menschelijke begeerten in lichte sferen zweeft, zag ze tot hem van den geweldigen Stenhuis ging omhoog en daalde neer, op of vlak bij het gelaat des heeren Visser Misschien is deze nog net aan een klap ontkomen door handig ontwijken-maar het is al erg genoeg geweest: de eerste slag of duw, of wat ook, is in het Nederlandsche Parle ment gevallen. En het is of de ironie van het noodlot het wil, dat het vuistrecht, het meest anti democratische strijdmiddel dat er bestaat, in ons Parlement het eerst is toegepast van de zijde dergenen, die zich op de borst kloppen dat uitsluitend zij recht voor macht willen laten gaan O Het is steeds opnieuw het oude liedje: wij zouden dit of dat wel doen, als wij er maar den tijd voor hadden. Wij zouden een bezoek brengen of een brief schrijven, wij zouden een nieuwe arbeid ondernemen, ach wij zouden zooveel doen, mits onze tijd maar niet zoo beperkt was Laten wij eigenlijk niet dikwerf de mooiste kansen van ons leven ongeb uikt voorbij gaan omdat het ons aan tijd ontbreekt om de gelegenheid aan te grijpen en te benutten. En toch is dit alles maar schijn! Zeker een dag is gauw om voor hem, die hard werkt. Maar in de levens van de meesten onzer zijn de dagen vele en zou er in die veelheid van dagen heel wat meer geproduceerd kunnen worden dan gemeenlijk geschiedt Kijkt maar eens naar de levens vandegroo te mannen der samenleving! Ziet eens wat die geprodu ceerd hebben en vergelijkt daar dan eens mede het armzalige beetje arbeid, dat verricht wordt door het meerendeei der lieden, die zoo hard roepen, dat zij geen tijd hebben om alles te verrich ten wat zij wel tot stand zouden willen brengen. Neemt eens een leven als dat van Henri Ford, die zelf millioenen verdiende met zijn automobielbedrijf en tevens op, sprak ze met hem in haar gebeden en smeekte om zijn voorspraak bij den Be»tuurder van het Heelal voor hef aard sch; geluk van haar en de haren. Haar aardsche liefde, haar ge- heele vrouwelijk voelen en ver langen behoorde haar goeden Koenraad, in wiens a'men zij zich als een kind op moeders schoot zoo behagelijk veilig en geborgen voelde. Wie haar jaren geleden, toen ze met Hendrik voor het altaar trad, zou gezegd h-bber, dat een zoodanige verandering in haar binnenste in den betrekkelijk korten tijd van eenige jaren zou plaats hebben ze zou den twijfelaar verontwaardigd toe geroepen hebben „Nooit zal de liefde voor een anderen man plaats in mijn hart vinden. Mijn trouw blijft tot over het graf!" En nu? De mensch wikt en God beschikt 1 Machtig werkt de tijd I Zeldzaam, dat deze gedachten vandaag voor het eerst bij haar opkwamen, dat ze voor de eerste maal de veranderingen van haar zieleleven tot in het kleinste naging. Waren hef de bekende vertiekken, die haar herinnerin gen wekten, was het de geest van den gestorven man, die door de gemeenschap doorzijn arbeid onschatbare diensten bewees Denkt eens aan Edison en aan zoovele andere groote Amerika nen. Geeft U .eens rekenschap van den stagen arbeid van de groote dichters, schrijvers en wijsgeeren, waarvan vele geslach ten de vruchten hebben geplukt en in de toekomst nog zullen blijven plukken. En stelt daartegenover dan eens uw eigen productief 1 Na tuurlijk is het niet aan elkeen onzer beschoren om een groot man te zijn. Maar wel kunnen wij allen wat van de groote mannen leeren en dat is, dat een menschenleven heusch voldoende tijd biedt om heel wat tot stand te brengen, onverschillig op welk terrein van menschelijke bemoeiing wij onze taak hebben gevonden. Waar het slechts op aan komt is, dat wij een wel besteed leven leiden, dat wij onzen dag goed gebruiken en geen tijd verbeuzelen met onnutte dingen. Wij moeten den blik onafgebroken gericht houden op het voorbeeld van grooter gees ten en daaraan de inspireerende kracht ontleenen, die ons in staat zal stellen om ons eigen leven rijke vuchten te doen dragen. Dr Jos De Cock SCHOONDIJKE. Donderdag vergaderde de Raad dezer gemeente. Afwezig de heer Quist. Na vaststelling der no tulen werd mededeeling gedaan van de navolgende ingekomen stukken a. Van Ged. Staten, dat de vee markt te Koewacht is verzet. b. idem, dat ontheffing is ver leend van het geven van licha melijke oefeningen op de Lagere School. c. Afschrift van rekening en begrooting van het Groene Kruis. d. Procesverbaal van kasop name op 8 Maart. Alle voor kennisgeving aangenomen. Van het Schoolmuseum te deze ruimten zweefde en haar gedachten die richting gaf. In droomen verzonken liet de jonge vrouw haar handen met het brei- weik in de schoot' rutten en keek door het kleine venstertje op de in stralenden glans van de herfstzon liggende straat. Het tooneeltje, dat ze zoo dik wijle gezien had. De wagge lende ganzen bij de goot, die met uitgerekten hals tegen de plechtig voorbijschrijdende kerk gangers bliezen, een kakelend kippenvolkje. Spits van den buurman, die keffend op een hem plagenden jongen afstoof en dadelijk omkeerde, toen de jongen met de pet in den mond op handen en voeten achteruit kroop. Anne Margreet moest ondanks haar eigenaardige ge drukte stemming lachen het was alles net als vroeger 1 Maar daar die gestalte, die daar ginds op den landweg naar den Galgenkop aankwam, was wat nieuws Wat een eigenaardigen gang had die man 1 Hij deed levendig aan Hendrik denken ook de houding van den vreem deling kwam haar zoo bekend voor. Een eigenaardig gevoel, een mengeling van angst en weemoedige droefheid besloop haar hart, toen ze zag, dat de Middelburg was een verzoek in gekomen om subsidie. B en W. erkennen gaarne de waarde van een dergelijke inrichting, maar moeten om de geringe waarde er van voor Schoondijke afwijzend adviseeren. De Raad gaat hier mee accoord. Van P. van Oorschot te Vlis- singen een verzoek tot slichting van een radio-centrale Daar de minister over de kwestie nog geen beslissing heeft genomen en enkele leden er ook geen succes van verwachten, terwijl de voorzitter bovendien mee deelt, te hebben vernomen, dat slechts aansluiting op 2 stations zal worden verkregen, wordt besloten, voorloopig afwijzend te beschikken. Na ingewonnen advies bij den Raad van Arbeid stellen B. en W. voor om voor een voor gemeente- rekening verpleegde nog 3 jaar zegels te blijven plakken, waar door dan de invaliditeitsrente f 3.50 per week wordt, wat een heele verlichting voor de gemeen te zou beteekenen. De Raad gaat hiermee na korte bespreking accoord. Het kohier hondenbelasting wordt voor 78 honden vastge steld op f270. Het vermenigvuldigingscijfer der gemeentelijke inkomsten belasting wordt van 0.8 terug gebracht op 0 7, in verband met de bijdrage der kosten H B. S wordt een wijziging aangebracht in de begrooting 1927. Tot leden der schattingscom missie worden herkozen dhrn J. M. Risseeuw, A. Luteijn en de voorzitter, terwijl in de plaats van den heer Joh. Risseeuw wordt benoemd de heer Cammaert. Tot leden van het stembureau worden benoemd de heeren Cammaert, A. Luteijn, terwijl de burgemeester ambtshalve voor zitter is, en tot plaatsvervangers Mej. Bruijnooge en den heer M. Bruijnooge. Hierna doet de voorzitter nog mededeeltng van het feit, dat te Sasput in de speruren is gedraaid, met als gevolg een schadepost wandelaar recht op de herberg afkwam en de stoep naar de voordeur opliep het was haar, alsof met dezen onbektnde het noodlot naderde, doch snel kal meerde ze zich met de gedachte, dat het toch heel vanzelfsprekend was, als een vreemdeling, die door het dorp kwam, een her berg opzocht om uit te rusten. De deur ging open en de vreemdeling stond op den drem pel. Als zag ze een geest, zoo staarde Anne Margreet met lijkbleek gezicht en spookachtig flikkerende oogen naar den bin nenkomende. Was het een droom, die haar de gestalte en het gezicht van haar eersten man voortooverde, of was ze gestorven en ontmoette ze hem in een andere wereld Maar neen ze leefde I Daarbuiten scheen het goud van de herfstzon, van de kerk nood den de klokken tot den dienst, het getik van de hangklok maande als steeds aan de vergankelijk heid van het aardsche en hier stond Hendrik Schilling, in levenden lijve voor haar. Keer den de dooden dan weer (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1927 | | pagina 1