ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Pailemeniaire Kalender,
vamnweeix.
Oorlogen liefde.
Tob nooit.
Gemeenteraad
BRESKENSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs p. 3 maanden f 1.25 franco p. post f 1,40
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU
voorheen E. BOOM—BLIEK
TNo.,020° BRESKENS
Abonnements-Advertentles zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
:-: Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
S6e Jaargang
Woensdag 16 Maart 1927
Nummer 3210
GRATIS verzekering gulden bij levens- j>a gld. bij dood air gld. bij verlies pa gld. bij ver- i« gld. bij ver- aar gld. bij ver- sa gld. bij verlies
voor de abonné's tegen yMf] lange ongeschikt- Imi] door /h van een hM lies van een 411 lies van een /h lies van een III van eiken
ongelukken voor: heid tof werken. eenongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. anderen vinger.
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage.
Het groote oogenblik is geko
men: de Eerste Kamer zal zich
uitspreken over het Nederlandsch
Belgisch Verdrag!
Het was den eersten dag druk
op het Binnenhof, en hoe meer
de groote wijzer van de klok op
een det torens van de Ridderzaal
in de richting van 12 ging, hoe
grooter het aantal toeschouwers
werd. Het waren vooral ook de
persfotografen, die in het mid
delpuntder belangstelling ston
den. Listig en strategisch zetten
deze hun aanvallen op, n zoo
dra een slachtoffer .geknipt''
was, holden zij weer naar een
anderen kant, waar plots een
ander Kamerlid opdoemde.
Nadat van de Ridderzaal elf
korte heldere slagen hadden
geklonken, opende de president
de zitting. Het Nederlandsch-
Belgisch verdrag was in zijn
laatste phase gekomen; een
historische zitting werd geopend
in een vergaderzaal, die in de
historie van ons land zoo'n
groote rol heeft gespeeld van
den tijd van Johan de Witt af.
Het was doodstil toen de eerste
spreker, de socialistische Senator
Henri Polak het woord verkreeg.
Maar al spoedig verwekte hij
opschudding, toen hij het harde
woord sprak: .België moet gehol
pen worden aan oorlogsbuit, en
wij moeten België aan dien buit
helpen". Schelde regiem, de ge
varen voor de Zeeuwsche polders,
de nieuwe kanalen van gewel
dige afmetingen alles offers
waartegenover Nederland zelf
niets verkrijgt. „Huiveren" voor
de gevolgen van verwerping
(woorden van Minister van
Karnebeek) deed de heer Polak
volstrekt niet; een zekere pers
in België zal misschien wel
.ontploffen", beweerde hij onder
hilariteit, misschien klinkt er een
zwakke echo in de Franschepers,
maar de mogendheden zullen
niets doen, wanneer Nederland
thans afwijst wat België jaren
geleden heeft nagelaten te aan
vaarden.
26.
door
F. R.
IX.
Op dtnzelfden Zondagmiddag
zat aan een van de vensters van
de gelagkamer in den „Grauwen
Kop" de jonge vrouw Anne
Margreet Werner te breien. Het
jonge paar, dat de herberg en
de slagerij gepacht had, had
haar gevraagd, voor vandaag
de leiding van de herberg op
zich te nemen, omdat zij voor
een kleine erfenis op reis moesten
naar de een paar uur van Dorn-
ichied gelegen geboorteplaats
van de vrouw. Daar de kinderen
bij moeder Christien goed ver
zorgd waren en ook Koenraad,
goedig alt hij was, er niets tegen
had, was Anne Margreet, uit
vriendelijkheid, gaarne op het
verzoek van de pachters inge
gaan en heerschte net als vroeger
tijdelijk als waardin in den
„Grauwen Kop". Bijzondere
moeite had het tot nu toe niet
fekost. Want 's morgens na
erktijd hadden Koen'aad en
De heer Polak was de eerste
spreker, en na hem stonden er
nog ruim twintig ingeschreven,
die in zeer traag tempo elkander
opvolgden Men zal dus nog
wat geduld moeten oefenen voor
dat de beslissing valtl
Hoe geheel anders is het in
de Tweede Kamer toegegaan!
Na zeer langdurige debatten zou
daar de beslissing vallen over
het socialistische ontwapenings
voorstel. Zeker, het stond tevo
ren vast, dat het verworpen zou
worden, maar het had een waar
dige demonstratie kunnen worden
van hooggestemd idealisme. Maar
het is wei héél 'anders gegaan:
het heeft-ziedaar het komische
slot-slechts een haar gescheeld
of de heeren ontwapenaars had
den hun onderlinge geschillen
door het vuistrecht beslecht
Welk een ontgoocheling moet
dat zijn geweest voorde idealis
tische vredelievende ontwape
naars, die op de tribunes aan
wezig waren!
De oorzaak van het kabaal
was deze: de communist had
een amendement ingediend, dat
de z. g. Veiligheidswacht, welke in
het ontwapeningsvoorstel was
voorzien, niet zou mogen optre
den bij politieke of economische
conflicten tusschen kapitaal en
arbeid. Een onaangenaam geval
voor de socialisten en reeds werd
gefluisterd over een plannetje
hnnnerzijds om den dans te
ontspringen door tijdig hun
voorstel in te trekken De com
munist schijnt, van dit slimmig
heidje de lucht te hebben gekre
gen, althans hij zette zijn amen
dement fluks in een motie om.
En toen hij tenslotte verklaarde,
dat hij zou stemmen voor het
ontwapeningsvoorstel, waarvan
hij zooveel kwaad had verteld,
werd het den socialisten te
machtig. Een hunner gaf het;
sein door „lafaard" te roepen
Mr. Sannes brulde voortdurend
„laffe bliksem en vierentwintig
socialisten trachtten tevergeefs
den éénen communist te over
schreeuwen. Want deze liet zich
niet onbetuigd-en toen viel het
ergste te vreezen: de zware arm
haar oude vader met kleine
Liesbeth bij het bedienen der
gasten geholpen. Nu op den
vroegen middag was de gelag
kamer leeg en eerst tegen den
avond, tegen den tijd, dat de
herbergier weer terug zou ko
men, waren weer gait-n te ver
wachten, daar de middagdienit
eerst om vijf uur eindigde en
de inwoners tot aan dit tijdstip
de herberg niet mochten bezoe
ken.
De oude bekende vertrekken,
waar de jonge vrouw zich nu
bevond, waarin ze zoo menig
gelukkig uur met haar eersten
man had doorgebracht, die haar
smart om den verlorene mee
hadden aanschouwd en waar ze
toen alleen gehuisd had, tot haar
geliefde Koenraad haar naar
zijn huis voerde, riepen leven
dige herinneringen aan vervlogen
tijden bij haar op. Met warmte
dacht ze aan Hendrik, die het
verstaan had, haar in den korten
tijd van hun huwelijk het leven
zoo zonnig te maken toch was
dit innige gevoel voor den af-
gestervene vrij van alle aardsch
verlangen als tot een ver
heerlijkten geest, die verheven
boven menschelijk denken en
menschelijke begeerten in lichte
sferen zweeft, zag ze tot hem
van den geweldigen Stenhuis
ging omhoog en daalde neer,
op of vlak bij het gelaat des
heeren Visser Misschien is deze
nog net aan een klap ontkomen
door handig ontwijken-maar het
is al erg genoeg geweest: de
eerste slag of duw, of wat ook,
is in het Nederlandsche Parle
ment gevallen. En het is of de
ironie van het noodlot het wil,
dat het vuistrecht, het meest anti
democratische strijdmiddel dat er
bestaat, in ons Parlement het
eerst is toegepast van de zijde
dergenen, die zich op de borst
kloppen dat uitsluitend zij recht
voor macht willen laten gaan
O
Het is steeds opnieuw het
oude liedje: wij zouden dit of
dat wel doen, als wij er maar
den tijd voor hadden. Wij zouden
een bezoek brengen of een brief
schrijven, wij zouden een nieuwe
arbeid ondernemen, ach wij
zouden zooveel doen, mits onze
tijd maar niet zoo beperkt was
Laten wij eigenlijk niet dikwerf
de mooiste kansen van ons leven
ongeb uikt voorbij gaan omdat
het ons aan tijd ontbreekt om
de gelegenheid aan te grijpen
en te benutten.
En toch is dit alles maar schijn!
Zeker een dag is gauw om voor
hem, die hard werkt. Maar in de
levens van de meesten onzer zijn
de dagen vele en zou er in die
veelheid van dagen heel wat meer
geproduceerd kunnen worden dan
gemeenlijk geschiedt Kijkt maar
eens naar de levens vandegroo
te mannen der samenleving!
Ziet eens wat die geprodu
ceerd hebben en vergelijkt daar
dan eens mede het armzalige
beetje arbeid, dat verricht wordt
door het meerendeei der lieden,
die zoo hard roepen, dat zij geen
tijd hebben om alles te verrich
ten wat zij wel tot stand zouden
willen brengen. Neemt eens een
leven als dat van Henri Ford,
die zelf millioenen verdiende met
zijn automobielbedrijf en tevens
op, sprak ze met hem in haar
gebeden en smeekte om zijn
voorspraak bij den Be»tuurder
van het Heelal voor hef aard
sch; geluk van haar en de haren.
Haar aardsche liefde, haar ge-
heele vrouwelijk voelen en ver
langen behoorde haar goeden
Koenraad, in wiens a'men zij
zich als een kind op moeders
schoot zoo behagelijk veilig en
geborgen voelde. Wie haar
jaren geleden, toen ze met
Hendrik voor het altaar trad,
zou gezegd h-bber, dat een
zoodanige verandering in haar
binnenste in den betrekkelijk
korten tijd van eenige jaren zou
plaats hebben ze zou den
twijfelaar verontwaardigd toe
geroepen hebben „Nooit zal de
liefde voor een anderen man
plaats in mijn hart vinden. Mijn
trouw blijft tot over het graf!"
En nu? De mensch wikt en
God beschikt 1 Machtig werkt
de tijd I
Zeldzaam, dat deze gedachten
vandaag voor het eerst bij haar
opkwamen, dat ze voor de eerste
maal de veranderingen van haar
zieleleven tot in het kleinste
naging. Waren hef de bekende
vertiekken, die haar herinnerin
gen wekten, was het de geest
van den gestorven man, die door
de gemeenschap doorzijn arbeid
onschatbare diensten bewees
Denkt eens aan Edison en aan
zoovele andere groote Amerika
nen. Geeft U .eens rekenschap
van den stagen arbeid van de
groote dichters, schrijvers en
wijsgeeren, waarvan vele geslach
ten de vruchten hebben geplukt
en in de toekomst nog zullen
blijven plukken.
En stelt daartegenover dan
eens uw eigen productief 1 Na
tuurlijk is het niet aan elkeen
onzer beschoren om een groot
man te zijn. Maar wel kunnen
wij allen wat van de groote
mannen leeren en dat is, dat een
menschenleven heusch voldoende
tijd biedt om heel wat tot stand
te brengen, onverschillig op
welk terrein van menschelijke
bemoeiing wij onze taak hebben
gevonden. Waar het slechts op
aan komt is, dat wij een wel
besteed leven leiden, dat wij
onzen dag goed gebruiken en
geen tijd verbeuzelen met onnutte
dingen. Wij moeten den blik
onafgebroken gericht houden op
het voorbeeld van grooter gees
ten en daaraan de inspireerende
kracht ontleenen, die ons in staat
zal stellen om ons eigen leven
rijke vuchten te doen dragen.
Dr Jos De Cock
SCHOONDIJKE.
Donderdag vergaderde de Raad
dezer gemeente. Afwezig de heer
Quist. Na vaststelling der no
tulen werd mededeeling gedaan
van de navolgende ingekomen
stukken
a. Van Ged. Staten, dat de vee
markt te Koewacht is verzet.
b. idem, dat ontheffing is ver
leend van het geven van licha
melijke oefeningen op de Lagere
School.
c. Afschrift van rekening en
begrooting van het Groene Kruis.
d. Procesverbaal van kasop
name op 8 Maart. Alle voor
kennisgeving aangenomen.
Van het Schoolmuseum te
deze ruimten zweefde en haar
gedachten die richting gaf. In
droomen verzonken liet de jonge
vrouw haar handen met het brei-
weik in de schoot' rutten en
keek door het kleine venstertje
op de in stralenden glans van
de herfstzon liggende straat.
Het tooneeltje, dat ze zoo dik
wijle gezien had. De wagge
lende ganzen bij de goot, die
met uitgerekten hals tegen de
plechtig voorbijschrijdende kerk
gangers bliezen, een kakelend
kippenvolkje. Spits van den
buurman, die keffend op een
hem plagenden jongen afstoof
en dadelijk omkeerde, toen de
jongen met de pet in den mond
op handen en voeten achteruit
kroop. Anne Margreet moest
ondanks haar eigenaardige ge
drukte stemming lachen het
was alles net als vroeger 1 Maar
daar die gestalte, die daar
ginds op den landweg naar den
Galgenkop aankwam, was wat
nieuws Wat een eigenaardigen
gang had die man 1 Hij deed
levendig aan Hendrik denken
ook de houding van den vreem
deling kwam haar zoo bekend
voor. Een eigenaardig gevoel,
een mengeling van angst en
weemoedige droefheid besloop
haar hart, toen ze zag, dat de
Middelburg was een verzoek in
gekomen om subsidie. B en W.
erkennen gaarne de waarde van
een dergelijke inrichting, maar
moeten om de geringe waarde er
van voor Schoondijke afwijzend
adviseeren. De Raad gaat hier
mee accoord.
Van P. van Oorschot te Vlis-
singen een verzoek tot slichting
van een radio-centrale Daar de
minister over de kwestie nog
geen beslissing heeft genomen
en enkele leden er ook geen
succes van verwachten, terwijl
de voorzitter bovendien mee
deelt, te hebben vernomen, dat
slechts aansluiting op 2 stations
zal worden verkregen, wordt
besloten, voorloopig afwijzend te
beschikken.
Na ingewonnen advies bij den
Raad van Arbeid stellen B. en W.
voor om voor een voor gemeente-
rekening verpleegde nog 3 jaar
zegels te blijven plakken, waar
door dan de invaliditeitsrente
f 3.50 per week wordt, wat een
heele verlichting voor de gemeen
te zou beteekenen. De Raad
gaat hiermee na korte bespreking
accoord.
Het kohier hondenbelasting
wordt voor 78 honden vastge
steld op f270.
Het vermenigvuldigingscijfer
der gemeentelijke inkomsten
belasting wordt van 0.8 terug
gebracht op 0 7,
in verband met de bijdrage
der kosten H B. S wordt een
wijziging aangebracht in de
begrooting 1927.
Tot leden der schattingscom
missie worden herkozen dhrn J.
M. Risseeuw, A. Luteijn en de
voorzitter, terwijl in de plaats
van den heer Joh. Risseeuw wordt
benoemd de heer Cammaert.
Tot leden van het stembureau
worden benoemd de heeren
Cammaert, A. Luteijn, terwijl de
burgemeester ambtshalve voor
zitter is, en tot plaatsvervangers
Mej. Bruijnooge en den heer M.
Bruijnooge.
Hierna doet de voorzitter nog
mededeeltng van het feit, dat te
Sasput in de speruren is gedraaid,
met als gevolg een schadepost
wandelaar recht op de herberg
afkwam en de stoep naar de
voordeur opliep het was haar,
alsof met dezen onbektnde het
noodlot naderde, doch snel kal
meerde ze zich met de gedachte,
dat het toch heel vanzelfsprekend
was, als een vreemdeling, die
door het dorp kwam, een her
berg opzocht om uit te rusten.
De deur ging open en de
vreemdeling stond op den drem
pel. Als zag ze een geest, zoo
staarde Anne Margreet met
lijkbleek gezicht en spookachtig
flikkerende oogen naar den bin
nenkomende. Was het een
droom, die haar de gestalte en
het gezicht van haar eersten
man voortooverde, of was ze
gestorven en ontmoette ze hem
in een andere wereld
Maar neen ze leefde I
Daarbuiten scheen het goud van
de herfstzon, van de kerk nood
den de klokken tot den dienst,
het getik van de hangklok maande
als steeds aan de vergankelijk
heid van het aardsche en hier
stond Hendrik Schilling, in
levenden lijve voor haar. Keer
den de dooden dan weer
(Wordt vervolgd.)