ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN Pailementaife Kaleodei, »imieiüaiid. VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS 1 Zl EUWSCH-VLAANDEREN 6e jaargang Woensdag 3 November ÏS t» Nummer 3173 Bijtijds Gered. Zeelandia" Rotterdam. Ingezonden MededeeUng. BRESKENSCHE COURANT Abonnementsprijs p. 3 maanden f 1.25 frar.co p. poai f 1,40 Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. Drukker-Uitgevcr J. C. LE BLEU voorheen K. BOOM—BI.IEK Telefoo.) BRESKKNS p' Wro No. 2! 7017g dements-Advertenties zeer billijk tarief. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk :-: Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur OR AT1S verzekering gulden bij levens- j«ja gld. bij dood mp gld. bij verlies vj ~ld. bij ver- ja gld. bij ver- air gld. bij ver- is gld. bij verlies vo or de abonné's tegen VM M lange ongeschikt- THn door h van t;n hi. lies van een /i[J lies van een /h lies van een IM van eiken jn gelukken voor: heid tot werken. eenongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. anderen vinger. De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage. 28 October: De Voorzitter heett eenige dagen geleden gezin speeld op de mogelijkheid, dat de behandeling van het ontwerp-we- genbelastingwet een „onverwacht spoedig einde" zou nemen. On getwijfeld heeft hij daarbij een profetischen blik gehad, want in derdaad moest deze behandeling heden eindigen, doordat de laat ste stemming over een amende ment mislukte door de afwezig heid van 43 leden van de 84, die de presentielijst hadden geteekend. Vermoedelijk echter zal de pre sident dit .onverwacht spoedige einde" niet hebben bedoeld Niemand had echter kunnen verwachten, dat een gansche ver gadering noodig zou zijn om de rijwielbelasting af te handelen. De stemming was den geheelen middag vrij bewogen; de Kamer bood meer het beeld van een wedstrijd om de wielrijders toch allen kiezers, niet waar achter zich te krijgen. De strijd ging daarbij in hoofd zaak tusschen de Sociaal-Demo craten en de Vrijzinnig-Democra ten, die elkaar daarbij zoo weinig welwillend bejegenden dat zij zich beurtelings verzetten tegen het tijd sparend stemmen bij zit ten en opstaan, het is de bedoe ling om elkanders stemmen te kunnen uitspelen tegen den ver kiezingstijd, wanneer het immers gaat om de gunst van de fietsen de landgenooten Bij de beslis sing over een Vrijz.-Democratisch amendement eischte de heer Oud hoofdelijke stemming om de So ciaal-Democraten in een lastig parket te brengen, waarop dezen uit wraak dit voorbeeld aan het einde der vergadering volgden met het gevolg, dat men wegens onvol'alligheid moest uiteen gaan Een weinig verheffende politiek! Een komische verwarring ont stond bij de Soc. Democraten toen de heer Hiemstra in een verstandig oogenblik zijn motie tot verlaging der rijwielbelasting tot f 1.50 introk. De heer Schaper 9g«£L&SVe3E. 18. DOOR REINHOLD ORTMANN. Anders heb ik misschien ook nog het ongeluk om het onder weg te verliezen. En mijn ver mogen is helaas niet toereikend om je dat verlies te vergoeden. Hij stemde toe, maar toen zij aanstalten maakte om op te staan, hield hij haar tegen. „Neem me niet kwalijk maar dat was nog niet alles, wat ik je voor mijn vertrek wilde zeggen. Heeft de proef nog altijd niet lang genoeg geduurd, waaraan je me tot op heden onderworpen hebt, Magda Kun je me nog steeds niets anders op mijn weg meegeven dan deze wreede hoop op een onzekere toekomst „Neen I" antwoordde zij met bijna hard klinkende stem, en haar gelaat werd plotseling weer ernstig. „En wanneer het soms je bedoeling is, het mij "opnieuw weer lastig te maken, dam moet ik je verzoeken, mij mijn weg alleen te laten vervolgen. Ik haat deze scènes, waardoor ik mij toch vloog naar den Voorzitter, dat hij aanstonds de motie van zijn partijgenoot overnam. Echter te vergeefs de beraadslagingen waren gesloten en de Voorzitter liet onverstoorbaar de naamlijst aflezen voor de stemming. Tenslotte zal dus de rijwielbe lasting onveranderd naast de we genbelasting blijven gehandhaafd, echter nadat de Regeering ver klaarde dat een afslag tot f 2 in overweging was. 29 October. Het Belgisch trac- taat! Reeds voor den aanvang der zitting kon men in het Kamerge bouw die nerveuze stemming waarnemen, die op naderende spanning wijst. Weinige uitver korenen konden een plaats op de gereserveerde tribune veroveren; een gedeelte van de publieke tribune is zelfs voor de buiten- landsche pers gereserveerd. Minister van Karnebeek is schier ongemerkt binnengekomen; wie zal zeggen wat in hem omgaat, nu het Parlement zal oordeeien over een stuk van zijn levenswerk, dat door de overgroote meerder heid van het volk reeds is ver worpen? Reeds deze seerste middag zal hem alle optimisme in de schoe nen hebben doen zinken. Vier sprekers van verschillende poli tieke richting hebben het-woord gevoerd, en hun critiek was niet weifelend. De Kamer had aan den Kampioen in de tegenstand tegen het verdrag, Mr. Knottebelt, de eer gelaten de rij der inge schreven veertien sprekers te openen. Zijn rede was gelijk men van een beminnelijk man als Mr. Knottebelt mag verwach ten, voornaam en zakelijk. Ver klaarde Mr Knottebelt te spreken namens zijn politieke vrienden, den Vrijheidsbond de volgende sprekers, de heeren Lovink en Krijger deden insgelijks namens de Christelijk-Historische fractie, zoodat omtrent deze twee fracties geen twijfel kan bestaan. Terwijl tenslotte de heer Btautigam; na mens een deel der socialistische tractie zoo'n uitmuntend betoog hield, waarin hij verklaarde aan deze zelfmoord van Nederland nooit of te nin-mer tot een over ijld besluit laat brengen". „Het was mijn bedoeling niet, je tot een overijld besluit te dwingen", antwoordde hij rustig. Laat ons er maar niet verder over spreken Magda had nu echter de lust verloren, om hun wandeling ver der voort te zetten. Zij weirtchte naar het hotel terug te keeren en Werner willigde zonder tegen spraak haar verzoek in. Onderweg ontmoetten zij eenige andere pensiongasten en daar Magda met hen een gesprek aan knoopte, nam Werner deze ge legenheid te baat, afscheid van haar te nemer., zonder onbeleefd te schijnen. Eerst aan de lunch zag hij haar weer. Maar hij mengde zich slechts een enkele keer in haar levendig gesprek met den baron, en stond van tafel op nog voor het dessert was opgediend. Aangezien het rijtuig, dat de beide heeren tot aan het dichtst bijzijnde dorpje zou brengen, om drie uur besteld was, bleef er voor de laatste voorbereidingen nauwelijks nog een uur over, en Werner bracht het grootste ge deelte van dien tijd op zijn kamer door. Ongeveer tien minuten voor den afgespioken tijd was hij ge niet te willen meedoen, dat ver schillende leden hem kwamen complimenteeren. Vorige weck gaf de Zeeuwsche Vereeniging „Zeelandia" in de groote zaal van Odeon haar eerste uitvoering in d t seizoen. Nadat de Zeelandia-Marsch gespeeld was door mej. C de Rooij, piano, derf heer Pieterse, viool en den heer Verbeeke, guitaar, opende de voorzitter deze bijeenkomst. In zijn openingsrede gewaagde de voorzitter, de heer Blaas, van het feit dat er eenige jaren geleden geen Zeeuwsche Fooneel- stukken waren, terwijl nu zelfs keus te maken is uit verschillende tooneelstukken en voordrachten nu er meer geschreven wordt in Zeeuwsch dialect Het was dan ook een goede gedachte van de zusterv.ereeni- ging uit Haarlem »m het door haar voorzitter geschreven stuk „9e Piet an z'n tweede vrouwe kwam" naar het verhaal van Beunke, op te doen voeren. De belangstellenden, die de zaai vulden, hebben hun gang ^naar „Odeon" niet betreurd Het spel werd vlot gespftatfl .fin dé.jPëel- sters en spelers waren hun rol goed meester. Een langdurend applaus was er wel het bewijs van dat men met het spel mede leefde. „Daar de Haarlemmers dien zelfden avond nog naar huis moesten, was het stuk vroeg afgeloopen. Dat de nastukjes, gegeven door de heeren v. d. Bliek en Sche pers en mej v. d Klooster ook in goeden smaak vielen, bewees het daverend applaus, dat hun te beurt viel. Oudergewoonte was er bal na, onder leiding van den heer Jac. de Rooij, gedurende welk door jongeren als ouderen menig dansje werd gemaakt. „Zeelandja" kan dan ook met voldoening op dezen geslaagden avond terugzien. reed voor het vertrek. Toen hij in sombere stemming de trap afdaalde, kwam hij langs de deur van Magda's kamer, en onwille keurig hield hij zijn schreden in. Hij hoorde haar stem daar binnen. Zij moest dus bezoek hebben. En nu hoorde hij heel duidelijk haar hartstochtelijke stem „Het was jouw denkbeeld, niet het mijne. Nu echter moet je het ook ten einde bretigen. Je aar zeling je wankelmoedigheid komt uit niets anders voort dan uit ellendige lafhartigheid Werner was blijven staan en luisterde ademloos naar deze onheilspellende woorden. Indien Magda zich niet in haar rol als tooneelspeelster daarbinnen in de een of andere passage uit een drama oefende óf een alleenspraak hield, dan moest haar bezoeker zijn stem wel tot een heel zacht fluisteren hebben laten dempen, want de privaatdocent hoorde in 't geheel geen antwoord op haar in onmiskenbare opwinding uit gesproken woorden. De vreemd ste voorstellingen en vermoedens jaagden door zijn brein, en bijna werd hem de verzoeking te mach tig, om nog dichter naar de deur te sluipen, "teneinde zich zeker heid te verschaffen Maar het zou de eerste maal in zijn leven zijn Zenuwachtig, Overspannen en Slapeloos Mijnhardt s Zenuw tabletten zuilen Uw zenuwen kalmeeren en sterken en Uw slapeloosheid ver drijven Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten. EEN TELEGRAM UIT ZEELAND AAN DE TWEEDE KAMER. Vrijdagavond werd te Middel burg een zeer druk bezochte ver gadering gehouden, uitgaande van de aid. Zeeland van het comité van actie tegen het Nederlandsch- Bclgische verdrag, welks voor zitter, de heer C. Boudewijnse, wees op het groote Zeeuwsche belang, dat bij het verdrag is be trokken. Het woord werd gevoerd door ir. A. A. Mussert, luitenant gene- raal b. d H L van Oordt, en prof. H T. Coienbrander, die achtereenvolgens de economische, de militaire en de historisch-po litieke zijde van het tractaat be- ichtten. Na een slotwoord van den heer Umbgrove werd staande het Wil helmus en het Zeeuwsche volks lied gezongen, waarna op voor stel van den voorzitter werd be sloten het volgende telegram aan de Tweede Kamer te zenden: „Zeeuwen.ingrooten getaleteMid delburg in vergadering bijeen, van oordeel, dat het thans aan Uwe goedkeuring onderworpen Ned.- Belgisch verdrag niet is in het landsbelang noch in dat van Zee land in het bijzonder, beducht voor de gevolgen van gedeelte lijk prijsgeven der Nederlandsche souvereiniteit op (Je Westerschel- de, Verzoeken U het verdrag niet te aanvaarden. Boudewijnse, voor zitter Zeeuwsch Comité". Nadat de heer Mussert nog aan de vergadering had gevraagd of het comilé de actie moest voort zetten en op den steun der aan wezigen kon rekenen, waarop toestemmend werd geantwoord, werd de vergadering gesloten. geweest, dat hij voor luistervink gespeeld had. en zijn eergevoel belette hem ook thans na zeer korten strijd zulk een vernedering voor zichzelf te ondergaan. Hij ging dus verder en wachtte be neden bij de ingang van het hotel tot von Leiningen zou komen. De baron was niet erg precies, en toen Werner eindelijk het geluid van schreden op de trap hoorde, was het een lichte, zwe vende tred en het ruischen van zijden kleeren. Met een van vreugde stralend gelaat, zooals hij het bij haar maar zelden aanschouwd had, snelde Magda naar hem toe. „ik was al bang, dat ik te laat zou komen, ora je een voor spoedige reis te wenschen", zeide zij vriendelijk. „Maar waar is onze baron toch?" Het leek Werner onmogelijk, hier aan huichelarij of comedie- spel te kunnen denken. En of schoon het nog voor weinige minuten zijn bedoeling geweest was, haar te vragen wie haar bezoeker geweest was, zou hij zich nu geschaamd hebben, haar door zulk een vraag te beleedi- gen. Hij antwoordde dus met schijnbare onverschilligheid en herinnerde haar daarop aan haar belofte, terwijl hij behoedzaam ANTWERPEN OORLOOS- HAVEN. Het zij mij vergund zoo schrijft een lezer in het Hlb. eenige opmerkingen te maken naar aan leiding van hetgeen generaal H. L. van Oordt in het Ochtendblad van 28 October schreef over mijn artikel in het „Handelsblad' van 25 October 1.1. (Avondblad). Het liep over de reserve in de T. M., waarin aan België voor de doorvaart van zijn oorlogsschepen een bijzondere behandeling wordt toegezegd. De generaal schrijft dat Ne derland zich tegenover België niet vooraf militair heeft w Hen binden en later woordelijk„En daarom is de reserve der T. M zoo uiterst gevaarlijk omdat, war- neer België er in oorlogstijd va gebruik maakt (wat zijn rechi zou zijn nadat Nederland die reser ve definitief zou hebben aanvaard) de W. Schelde in elk geval een deel van het oorlogsterrein zou zijn geworden en Nederland tegen zijn wil in den oorlog zou wor den medegesleept" Nu neemt de generaal aan dat Nederland in den oorlog zou worden medegesleept, wanneer België in oorlogstijd gebruik maakt van het toegekende recht. M. i is „het gebruik maken van het recht niet noodig om dit voor Nederland fatale gevolg te veroorzaken. Ik betoogde dat „het toekennen van het recht" Nederland partij zou maken. De generaal schrijft: een mili tair „bondgenootschap heeft Ne derland niet willen aangaan, om dat het zich niet vooraf militair wil binden". Is dit juist? Is de bedoelde reserve geen militaire binding? De reserve is toch iets minder dan e n meer omvatlend militair verbond. Bij het laatste toch zou Nederland dadelijk als oorlog voerende partij moeten optreden. Bij de besproken reserve zou de eventueele tegenpartij van België aan die reserve het recht ontlee- nen om onmiddellijk onze gren zen te overschrijden. Mocht in- tusschen die tegenpartij zich daarvan onthouden en ook België het gezegelde couvert te voor schijn haalde en het haar over handigde. Ook nu nog scheen zij te aar zelen. „Ik doe het, eerlijk gezegd, heel ongaarne zeide zij. „Maar omdat je er zoo op aandringt en daar ik het nu eenmaal beloofd heb". Zij borg den brief zorgvuldig in haar taschje en juist was zij daarmede gereed, toen von Lei- ningens slanke gestalte, evenals de doctor volledig voor den tocht uitgerust, naast hem opdook. ,Ik vraag excuus, dat ik mij een paar minuten verlaat heb", zeide hij haastig, en zijn anders zt o heldere stem klonk eigen aardig dof. „Wanneer het u hetzelfde is, waarde doctor, zullen wij nu ook geen minuut meer verliezen". Indien Werner niet direct aan deze uitnoodiging gevolg had gegeven en de treden van het steenen trapje was afgedaald, dan zou zijn argwaan waarschijnlijk weer opnieuw opgewekt zijn ge worden door den beteekenisvollen vragenden blik, dien baron von Leiningen een oogenblik op Mag da liet rusten, en door het bijna onmerkbare hoofdknikje, waar mede zij het antwoord gaf, (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1926 | | pagina 1