ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Pailementaife Kaleodei,
»imieiüaiid.
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS 1 Zl EUWSCH-VLAANDEREN
6e jaargang
Woensdag 3 November ÏS t»
Nummer 3173
Bijtijds Gered.
Zeelandia" Rotterdam.
Ingezonden MededeeUng.
BRESKENSCHE COURANT
Abonnementsprijs p. 3 maanden f 1.25 frar.co p. poai f 1,40
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgevcr J. C. LE BLEU
voorheen K. BOOM—BI.IEK
Telefoo.) BRESKKNS p' Wro
No. 2! 7017g
dements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
:-: Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
OR AT1S verzekering gulden bij levens- j«ja gld. bij dood mp gld. bij verlies vj ~ld. bij ver- ja gld. bij ver- air gld. bij ver- is gld. bij verlies
vo or de abonné's tegen VM M lange ongeschikt- THn door h van t;n hi. lies van een /i[J lies van een /h lies van een IM van eiken
jn gelukken voor: heid tot werken. eenongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. anderen vinger.
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage.
28 October: De Voorzitter heett
eenige dagen geleden gezin
speeld op de mogelijkheid, dat de
behandeling van het ontwerp-we-
genbelastingwet een „onverwacht
spoedig einde" zou nemen. On
getwijfeld heeft hij daarbij een
profetischen blik gehad, want in
derdaad moest deze behandeling
heden eindigen, doordat de laat
ste stemming over een amende
ment mislukte door de afwezig
heid van 43 leden van de 84, die
de presentielijst hadden geteekend.
Vermoedelijk echter zal de pre
sident dit .onverwacht spoedige
einde" niet hebben bedoeld
Niemand had echter kunnen
verwachten, dat een gansche ver
gadering noodig zou zijn om de
rijwielbelasting af te handelen.
De stemming was den geheelen
middag vrij bewogen; de Kamer
bood meer het beeld van een
wedstrijd om de wielrijders
toch allen kiezers, niet waar
achter zich te krijgen.
De strijd ging daarbij in hoofd
zaak tusschen de Sociaal-Demo
craten en de Vrijzinnig-Democra
ten, die elkaar daarbij zoo weinig
welwillend bejegenden dat zij
zich beurtelings verzetten tegen
het tijd sparend stemmen bij zit
ten en opstaan, het is de bedoe
ling om elkanders stemmen te
kunnen uitspelen tegen den ver
kiezingstijd, wanneer het immers
gaat om de gunst van de fietsen
de landgenooten Bij de beslis
sing over een Vrijz.-Democratisch
amendement eischte de heer Oud
hoofdelijke stemming om de So
ciaal-Democraten in een lastig
parket te brengen, waarop dezen
uit wraak dit voorbeeld aan het
einde der vergadering volgden
met het gevolg, dat men wegens
onvol'alligheid moest uiteen gaan
Een weinig verheffende politiek!
Een komische verwarring ont
stond bij de Soc. Democraten
toen de heer Hiemstra in een
verstandig oogenblik zijn motie
tot verlaging der rijwielbelasting
tot f 1.50 introk. De heer Schaper
9g«£L&SVe3E.
18.
DOOR
REINHOLD ORTMANN.
Anders heb ik misschien ook
nog het ongeluk om het onder
weg te verliezen. En mijn ver
mogen is helaas niet toereikend
om je dat verlies te vergoeden.
Hij stemde toe, maar toen zij
aanstalten maakte om op te staan,
hield hij haar tegen.
„Neem me niet kwalijk maar
dat was nog niet alles, wat ik je
voor mijn vertrek wilde zeggen.
Heeft de proef nog altijd niet
lang genoeg geduurd, waaraan je
me tot op heden onderworpen
hebt, Magda Kun je me nog
steeds niets anders op mijn weg
meegeven dan deze wreede hoop
op een onzekere toekomst
„Neen I" antwoordde zij met
bijna hard klinkende stem, en
haar gelaat werd plotseling weer
ernstig. „En wanneer het soms
je bedoeling is, het mij "opnieuw
weer lastig te maken, dam moet
ik je verzoeken, mij mijn weg
alleen te laten vervolgen. Ik haat
deze scènes, waardoor ik mij toch
vloog naar den Voorzitter, dat
hij aanstonds de motie van zijn
partijgenoot overnam. Echter te
vergeefs de beraadslagingen
waren gesloten en de Voorzitter
liet onverstoorbaar de naamlijst
aflezen voor de stemming.
Tenslotte zal dus de rijwielbe
lasting onveranderd naast de we
genbelasting blijven gehandhaafd,
echter nadat de Regeering ver
klaarde dat een afslag tot f 2 in
overweging was.
29 October. Het Belgisch trac-
taat! Reeds voor den aanvang der
zitting kon men in het Kamerge
bouw die nerveuze stemming
waarnemen, die op naderende
spanning wijst. Weinige uitver
korenen konden een plaats op de
gereserveerde tribune veroveren;
een gedeelte van de publieke
tribune is zelfs voor de buiten-
landsche pers gereserveerd.
Minister van Karnebeek is schier
ongemerkt binnengekomen; wie
zal zeggen wat in hem omgaat,
nu het Parlement zal oordeeien
over een stuk van zijn levenswerk,
dat door de overgroote meerder
heid van het volk reeds is ver
worpen?
Reeds deze seerste middag zal
hem alle optimisme in de schoe
nen hebben doen zinken. Vier
sprekers van verschillende poli
tieke richting hebben het-woord
gevoerd, en hun critiek was niet
weifelend. De Kamer had aan
den Kampioen in de tegenstand
tegen het verdrag, Mr. Knottebelt,
de eer gelaten de rij der inge
schreven veertien sprekers te
openen. Zijn rede was gelijk
men van een beminnelijk man
als Mr. Knottebelt mag verwach
ten, voornaam en zakelijk. Ver
klaarde Mr Knottebelt te spreken
namens zijn politieke vrienden,
den Vrijheidsbond de volgende
sprekers, de heeren Lovink en
Krijger deden insgelijks namens
de Christelijk-Historische fractie,
zoodat omtrent deze twee fracties
geen twijfel kan bestaan. Terwijl
tenslotte de heer Btautigam; na
mens een deel der socialistische
tractie zoo'n uitmuntend betoog
hield, waarin hij verklaarde aan
deze zelfmoord van Nederland
nooit of te nin-mer tot een over
ijld besluit laat brengen".
„Het was mijn bedoeling niet,
je tot een overijld besluit te
dwingen", antwoordde hij rustig.
Laat ons er maar niet verder over
spreken
Magda had nu echter de lust
verloren, om hun wandeling ver
der voort te zetten. Zij weirtchte
naar het hotel terug te keeren en
Werner willigde zonder tegen
spraak haar verzoek in.
Onderweg ontmoetten zij eenige
andere pensiongasten en daar
Magda met hen een gesprek aan
knoopte, nam Werner deze ge
legenheid te baat, afscheid van
haar te nemer., zonder onbeleefd
te schijnen.
Eerst aan de lunch zag hij haar
weer. Maar hij mengde zich
slechts een enkele keer in haar
levendig gesprek met den baron,
en stond van tafel op nog voor
het dessert was opgediend.
Aangezien het rijtuig, dat de
beide heeren tot aan het dichtst
bijzijnde dorpje zou brengen, om
drie uur besteld was, bleef er
voor de laatste voorbereidingen
nauwelijks nog een uur over, en
Werner bracht het grootste ge
deelte van dien tijd op zijn kamer
door. Ongeveer tien minuten voor
den afgespioken tijd was hij ge
niet te willen meedoen, dat ver
schillende leden hem kwamen
complimenteeren.
Vorige weck gaf de Zeeuwsche
Vereeniging „Zeelandia" in de
groote zaal van Odeon haar eerste
uitvoering in d t seizoen.
Nadat de Zeelandia-Marsch
gespeeld was door mej. C de
Rooij, piano, derf heer Pieterse,
viool en den heer Verbeeke,
guitaar, opende de voorzitter
deze bijeenkomst.
In zijn openingsrede gewaagde
de voorzitter, de heer Blaas,
van het feit dat er eenige jaren
geleden geen Zeeuwsche Fooneel-
stukken waren, terwijl nu zelfs
keus te maken is uit verschillende
tooneelstukken en voordrachten
nu er meer geschreven wordt in
Zeeuwsch dialect
Het was dan ook een goede
gedachte van de zusterv.ereeni-
ging uit Haarlem »m het door
haar voorzitter geschreven stuk
„9e Piet an z'n tweede vrouwe
kwam" naar het verhaal van
Beunke, op te doen voeren.
De belangstellenden, die de zaai
vulden, hebben hun gang ^naar
„Odeon" niet betreurd Het spel
werd vlot gespftatfl .fin dé.jPëel-
sters en spelers waren hun rol
goed meester.
Een langdurend applaus was
er wel het bewijs van dat men
met het spel mede leefde.
„Daar de Haarlemmers dien
zelfden avond nog naar huis
moesten, was het stuk vroeg
afgeloopen.
Dat de nastukjes, gegeven door
de heeren v. d. Bliek en Sche
pers en mej v. d Klooster ook
in goeden smaak vielen, bewees
het daverend applaus, dat hun
te beurt viel.
Oudergewoonte was er bal na,
onder leiding van den heer Jac.
de Rooij, gedurende welk door
jongeren als ouderen menig
dansje werd gemaakt.
„Zeelandja" kan dan ook met
voldoening op dezen geslaagden
avond terugzien.
reed voor het vertrek. Toen hij
in sombere stemming de trap
afdaalde, kwam hij langs de deur
van Magda's kamer, en onwille
keurig hield hij zijn schreden in.
Hij hoorde haar stem daar binnen.
Zij moest dus bezoek hebben.
En nu hoorde hij heel duidelijk
haar hartstochtelijke stem
„Het was jouw denkbeeld, niet
het mijne. Nu echter moet je het
ook ten einde bretigen. Je aar
zeling je wankelmoedigheid
komt uit niets anders voort dan
uit ellendige lafhartigheid
Werner was blijven staan en
luisterde ademloos naar deze
onheilspellende woorden. Indien
Magda zich niet in haar rol als
tooneelspeelster daarbinnen in de
een of andere passage uit een
drama oefende óf een alleenspraak
hield, dan moest haar bezoeker
zijn stem wel tot een heel zacht
fluisteren hebben laten dempen,
want de privaatdocent hoorde in
't geheel geen antwoord op haar
in onmiskenbare opwinding uit
gesproken woorden. De vreemd
ste voorstellingen en vermoedens
jaagden door zijn brein, en bijna
werd hem de verzoeking te mach
tig, om nog dichter naar de deur
te sluipen, "teneinde zich zeker
heid te verschaffen Maar het zou
de eerste maal in zijn leven zijn
Zenuwachtig, Overspannen
en Slapeloos
Mijnhardt s Zenuw tabletten
zuilen Uw zenuwen kalmeeren en
sterken en Uw slapeloosheid ver
drijven Buisje 75 ct. Bij Apoth.
en Drogisten.
EEN TELEGRAM UIT ZEELAND
AAN DE TWEEDE KAMER.
Vrijdagavond werd te Middel
burg een zeer druk bezochte ver
gadering gehouden, uitgaande van
de aid. Zeeland van het comité
van actie tegen het Nederlandsch-
Bclgische verdrag, welks voor
zitter, de heer C. Boudewijnse,
wees op het groote Zeeuwsche
belang, dat bij het verdrag is be
trokken.
Het woord werd gevoerd door
ir. A. A. Mussert, luitenant gene-
raal b. d H L van Oordt, en
prof. H T. Coienbrander, die
achtereenvolgens de economische,
de militaire en de historisch-po
litieke zijde van het tractaat be-
ichtten.
Na een slotwoord van den heer
Umbgrove werd staande het Wil
helmus en het Zeeuwsche volks
lied gezongen, waarna op voor
stel van den voorzitter werd be
sloten het volgende telegram aan
de Tweede Kamer te zenden:
„Zeeuwen.ingrooten getaleteMid
delburg in vergadering bijeen, van
oordeel, dat het thans aan Uwe
goedkeuring onderworpen Ned.-
Belgisch verdrag niet is in het
landsbelang noch in dat van Zee
land in het bijzonder, beducht
voor de gevolgen van gedeelte
lijk prijsgeven der Nederlandsche
souvereiniteit op (Je Westerschel-
de, Verzoeken U het verdrag niet
te aanvaarden. Boudewijnse, voor
zitter Zeeuwsch Comité".
Nadat de heer Mussert nog aan
de vergadering had gevraagd of
het comilé de actie moest voort
zetten en op den steun der aan
wezigen kon rekenen, waarop
toestemmend werd geantwoord,
werd de vergadering gesloten.
geweest, dat hij voor luistervink
gespeeld had. en zijn eergevoel
belette hem ook thans na zeer
korten strijd zulk een vernedering
voor zichzelf te ondergaan. Hij
ging dus verder en wachtte be
neden bij de ingang van het hotel
tot von Leiningen zou komen.
De baron was niet erg precies,
en toen Werner eindelijk het
geluid van schreden op de trap
hoorde, was het een lichte, zwe
vende tred en het ruischen van
zijden kleeren.
Met een van vreugde stralend
gelaat, zooals hij het bij haar
maar zelden aanschouwd had,
snelde Magda naar hem toe.
„ik was al bang, dat ik te laat
zou komen, ora je een voor
spoedige reis te wenschen", zeide
zij vriendelijk. „Maar waar is
onze baron toch?"
Het leek Werner onmogelijk,
hier aan huichelarij of comedie-
spel te kunnen denken. En of
schoon het nog voor weinige
minuten zijn bedoeling geweest
was, haar te vragen wie haar
bezoeker geweest was, zou hij
zich nu geschaamd hebben, haar
door zulk een vraag te beleedi-
gen. Hij antwoordde dus met
schijnbare onverschilligheid en
herinnerde haar daarop aan haar
belofte, terwijl hij behoedzaam
ANTWERPEN OORLOOS-
HAVEN.
Het zij mij vergund zoo schrijft
een lezer in het Hlb. eenige
opmerkingen te maken naar aan
leiding van hetgeen generaal H. L.
van Oordt in het Ochtendblad
van 28 October schreef over mijn
artikel in het „Handelsblad' van
25 October 1.1. (Avondblad).
Het liep over de reserve in de
T. M., waarin aan België voor de
doorvaart van zijn oorlogsschepen
een bijzondere behandeling wordt
toegezegd.
De generaal schrijft dat Ne
derland zich tegenover België
niet vooraf militair heeft w Hen
binden en later woordelijk„En
daarom is de reserve der T. M
zoo uiterst gevaarlijk omdat, war-
neer België er in oorlogstijd va
gebruik maakt (wat zijn rechi
zou zijn nadat Nederland die reser
ve definitief zou hebben aanvaard)
de W. Schelde in elk geval een
deel van het oorlogsterrein zou
zijn geworden en Nederland tegen
zijn wil in den oorlog zou wor
den medegesleept"
Nu neemt de generaal aan dat
Nederland in den oorlog zou
worden medegesleept, wanneer
België in oorlogstijd gebruik
maakt van het toegekende recht.
M. i is „het gebruik maken
van het recht niet noodig om
dit voor Nederland fatale gevolg
te veroorzaken. Ik betoogde dat
„het toekennen van het recht"
Nederland partij zou maken.
De generaal schrijft: een mili
tair „bondgenootschap heeft Ne
derland niet willen aangaan, om
dat het zich niet vooraf militair
wil binden".
Is dit juist? Is de bedoelde
reserve geen militaire binding?
De reserve is toch iets minder
dan e n meer omvatlend militair
verbond. Bij het laatste toch zou
Nederland dadelijk als oorlog
voerende partij moeten optreden.
Bij de besproken reserve zou de
eventueele tegenpartij van België
aan die reserve het recht ontlee-
nen om onmiddellijk onze gren
zen te overschrijden. Mocht in-
tusschen die tegenpartij zich
daarvan onthouden en ook België
het gezegelde couvert te voor
schijn haalde en het haar over
handigde.
Ook nu nog scheen zij te aar
zelen.
„Ik doe het, eerlijk gezegd,
heel ongaarne zeide zij. „Maar
omdat je er zoo op aandringt en
daar ik het nu eenmaal beloofd
heb".
Zij borg den brief zorgvuldig
in haar taschje en juist was zij
daarmede gereed, toen von Lei-
ningens slanke gestalte, evenals
de doctor volledig voor den tocht
uitgerust, naast hem opdook.
,Ik vraag excuus, dat ik mij
een paar minuten verlaat heb",
zeide hij haastig, en zijn anders
zt o heldere stem klonk eigen
aardig dof.
„Wanneer het u hetzelfde is,
waarde doctor, zullen wij nu ook
geen minuut meer verliezen".
Indien Werner niet direct aan
deze uitnoodiging gevolg had
gegeven en de treden van het
steenen trapje was afgedaald, dan
zou zijn argwaan waarschijnlijk
weer opnieuw opgewekt zijn ge
worden door den beteekenisvollen
vragenden blik, dien baron von
Leiningen een oogenblik op Mag
da liet rusten, en door het bijna
onmerkbare hoofdknikje, waar
mede zij het antwoord gaf,
(Wordt vervolgd)