ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Parlementaire kalender,
Bijtijds Gered.
Herfstweer
Ouderwijs
aan volwassenen,
BRESKENSCHE CÖURAN
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs p. 3 maanden f 1.25 franco p. port f 1,40
A d v er t e n 11 e p r 0 s v a n 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU
voorheen E. BOOM—BLIEK
Telefoon RnpcitHNC Pootglro
No. 21 ÖK 13 «VHM 3 70179
Abonnements-Advertentles zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
l 6e Jaargang
Woensdag 20 October 1926
Nummer 3169
GRATIS verzekering gulden bij levens- gld. bij dood *p gld. bij verlies ua gld. bij ver- ii gld. bij ver- air gld. bij ver-
voor de abonné's tegen ViJM lange ongeschikt- door /h van een hij lies van een f+y lies van een /Q lies van een
ongelukken voor: heid tot werken. een ongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. 1
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage.
gld. bij verlies
van eiken
anderen vinger.
14 October: De parlementaire
vacantfe is thans definitief afge-
loopen, en de „geachte afge
vaardigden" hebben tot aan de
aanstaande jaarwisseling weder
hun winterverblijf in de Residen
tie betrokken.
Het begrootingswerk in de af-
deelingen is thans verricht; vele
Kamerleden zitten thans als rap
porteur te zwoegen aan de be-
grootingsverslagen. Het is ge
bruik, dat de Kamer, alvorens
zich in de onmetelijke begroo-
tingszee te werpen, een aantal
belangrijke wetsontwerpen afdoet.
Zoo zal de Kamer zich dus tot 9
November onledig houdenjmetde
belastingwetten. Waarbij de pre
sident de verrassende mededee-
ling deed, dat hij met de behan
deling van het Belgisch Verdrag
(welke op 26 October was be
paald) nog eenigen tijd wil wach
ten Deze mededeeling beteekent,
dat het Verdrag vermoedelijk weer
achter den Kerstboom verdwenen
is. Traineert de Kamer met de
behandeling van dit Verdrag,
omdat naar verluidt bij eventu-
eele aanneming de Eerste Kamer,
gezien den aandrang uit het volk,
het zal verwerpen?
Overigens werd deze eerste dag
gevuld met een interpellatie over
een Indische aangelegenheid, wel
ke hier te lande al bitter weinig
belangstelling getrokken heeft.
Hét betrof het feit, dat indertijd
de Indische Regeering aan eeni-
ge residenten een schrijven heeft
gezonden, waarin hun belang
stelling werd gevraagd voor de
stichting van lnlandsche Vereeni-
gingen met een economisch doel.
De communist, de heer de Visser,
zag hierin een actie van een be
paalde politieke partij tegen de,
altijd spionneerende, communis
tische beweging in Indië, welke
anti-communistische actie door de
Regeering zou worden gesteund;
hij ging zelfs zóó geweldig te
keer. dat de president hem eeni-
ge malen tot de orde moest roe
pen. De interpellant, de heer
Cramer, ontving echter op zijn
»»©IÏ,ï,SY©Bf.
14.
DOOR
REINHOLD ORTMANN.
„Mijn God wat hebt ge
gedaan? Uw verloofde".
„Mijn verloofde Dat is
degene die nu tot mij spreekt.
Zij loopt naast mij
„U weet niet wat u zegt.
Gelooft u in allen ernst, dat ik
tusschen u en uw verloofde zou
kunnen dringen?"
„Je hebt je niet tusschen ons
gedrongen. Ik kon haar niet
bedriegen dat is alles Dat ik
eerst heden gekomen ben, is dat
geen bewijs genoeg voor den
strijd, dien ik gestreden heb,
voor mijn wanhopig worstelen
naar de erkenning van wat goed
en wat niet goed was? Ik heb
mijn woord gehouden, heb je niet
meer willen zien, maar je beeld
kon ik niet meer vergeten, mijn
gedachten niet meer van je los
rukken. Zou ik voor het altaar
treden met dit zondig verlangen
naar een ander in mijn hart
lk wist niet meer wat ik doen
moest, 't was of ik krankzinnig
sou worden Toen heb ik de
vele vragen een zoo rustig
en opentiartig antwoord van
Minister Koningsberger, dat de
Kamer, die de zaak als een storm
in een glas water beschouwde,
haar daarmede voor afgedaan
verklaarde.
Zoo was dus deze eerste zitting
een treffend voorbeeld van een
interpellatie, waarvoor geen di
rect zakelijk motief bestond. Zij
gaf relief aan de waarschuwing
van den president, dat interpel
latie-aanvragen voortaan alleen
door hem zullen worden gesteund,
wanneer zij een onderwerp be
treffen, dat zonder interpellatie
niet aan de orde zou kunnen ko
men, en dat in het vervolg ook
interpellan en aan een spreektijd
zullen worden gebonden. De Ka
mer deed er het zwijgen toe; zij
zal in de toekomst moeten toonen,
of zij den moed heeft zoo noodig
een interpellatie-aanvraag te wei
geren.
15 October: Een sterk bezette
Kamer, een aanwijzing dat er
iets bijzonder aan de orde is. En
inderdaad, als eenig punt prijkte
op de agenda het wetsonderwerp
van Minister Slotemaker de Bruine,
dat de uitvoering van de veel
besproken wet inzake de tand
technici aan een herziening on
derwerpt. Men kent het drama
waarvan thans de laatste acte
werd opgevoerd en dat het
„tandartsen schandaal' pleegt te
worden genoemd. Echter beter
ten halve gekeerd dan ten heele
gedwaald. Minister Slotemaker de
Bruine, die aanvankelijk het voor
beeld van zijn voorganger had
gevolgd in de kunstige wijze,
waarop tandtechnici worden toe
gelaten tot het uitoefenen der
tandheelkundige praktijk, had na
de interpellatie in het voorjaar
een ontwerp ingediend, waarbij
al het kwaad weer ongedaan
wordt gen aakt. Immers al de
nieuwbenoemde tandtechnici zul
len nu nögmaals hun visum moe
ten vragen, en bij de beoordeeling
daarvan zal de Minister dan wor
den geadviseerd door een des
kundige commissie
Enkele sprekers hebben nog
eens lucht gegeven aan hun ont-
beslissing gelegd in de hand van
haar, die recht op mij had. En
ik heb haar niets verzwegen.
Gisteren ontving ik haar ant
woord. Het bestond uit de terug
gave van mijn ring en uit deze
woorden. Je mag niet weigeren
om ze te lezen, Magda".
Hij gaf haar den brief en zij
liet er even haar blik op rusten,
voor zij las
„Wanneer het tot jouw geluk
strekt, wil ik probeeren om het
te dragen. Ik ben niet boos op
je. Vaarwel 1
HELENE".
„Nu?" vroeg hij. „Wat heb je
me daarop te zeggen Zij zweeg
en keek voor zich uit. Eerst toen
hij zijn verlangen naar haar ant
woord nog dringend herhaald had
begon zij te spreken.
„Wat kan ik anders zeggen,
dan dat je een noodlottige, on
vergeeflijke dwaasheid begaan
hebt, en dat dat ik toch niet
de kracht heb, om je er verwijten
over te maken".
„Magda I" riep hij juichend.
„Liefste Magda!'
„Om Gods wil niet zoo
luid 1 Veronderstel, dat men het
hoorde I"
„En waarom mag men het niet
ho ren Zijn we dan niet vtlj?
stemming over de wijze van (niet)-
uitvoering der wet, inaar wie de
feitelijke schuldige is. werd niet
opgehelderd. De Kamer was de
quaestie blijkbaar beu en zoo
verliep het debat onverwacht
rustig en kwam de Minister er al
heel gemakkelijk af.
Nadat eenige amendementen
waren verworpen of ingetrokken,
werd de ministerieele schuldbe
kentenis zonder -stemming aan
vaard, in de hoop, dat dit wetje
inderdaad tot herstel van het
gepleegde onrecht zal leiden!
Ingezonden Mededeeling.
Bij guur, vochtig weder
worden huid en haiden
vaak ruw en schraal Dit
verzacht en geneest men
spoedig met
Doos 30-60 90 ct. PUROL
De heer J. J verzocht ons het
volgende op te nemen, waaraan
wij gaarne voldoen. Schrijver
zag graag dat een gedachten-
wisseling over onderstaandonder
werp leiden kon tot verdere uit
werking van het idee.
Gaarne s'ellen wij hiervoor
eenige plaatsruimte beschikbaar.
Red.
Bitter weinig is ons bijgeble
ven van 't onderwijs dat we
ontvingen op de Lagere School.
Lezen, nu ja, dat gaat wel, als
we 't maar niet hardop behoe
ven te doen. Punten, komma's,
de leesteekens herinneren we ons
wel, om even op te houden. Maar
de toon, bij hardop lezen En
in verband daarmee 't begrijpen
van 't gelezene En de uitspraak?
En zijn er in ons Zeeuwsch-
Vlaanderen niet verscheidene
menschen, die 't heelemaal niet
kunnen
Het onderwijs aan volwassenen
Kunnen wij ons geluk dan niet
voor de oogen van iedereen open
baren
„Neenl viel zij hem in de
rede, met een beslistheid die
hem plotseling deed zwijgen.
„Dat kunnen wij niet, nu ten
minste nog in geen geval. En
wanneer je niet wil, dat ik deze
plaats terstond verlaat, om mij
ergens voor je te verbergen waar
je me nooit zoudt vinden luister
dan rustig naar me. Ik wijs niet
af wat je me aanbiedt, maar nu,
op dit oogenblik kan ik het niet
aannemen, lk wil tijd hebben
om te overwegen, net zoo goed
als jij die ook gehad hebt. Je
kunt een ander geworden zijn in
die twee jaren en ook jij hebt
geen zekerheid of ik in dien
langen tijd niet in mijn nadeel
veranderd ben. Laten wij dus
eenigen tijd naast elkaar gaan als
twee oude goede vrienden. En
laat ons voor de oogen der men
schen ook niet anders schijnen
dan vrienden. Wanneer wij dan
na eenige maanden misschien wel
na eenige weken, heel zeker zijn,
ons nog alles weergevonden heb
ben wat wij voor twee jaren
meenden te hebben verloren, dan
ik beloof je het plechtig. Wer
ner dan zal mij niets meer
weerhouden om je in vol ver-
bedoelt het tekort in deze aan
te vullen.
Schrijven? Hoevelen slaat de
schrik van 't hart, als ze een
brief moeten schrijven, óf hun
haam nog maar moeten zetten.
Het schrift van velen onzer is
nauwelijks leesbaar. En zijn er in
Zeeuwsch-Vlaanderen geen, die
't heelemaal niet kunnen?
Onze tegenwoordige tijd, die
zooveel eischt. eischt óók een
vlugge voor elk leesbare dus
ook voor zichzelf!) hand.
Het onderwijs aan volwassenen
beoogt het tekort aan vaardigheid
in deze, aan te vullen Rekenen?
Hoofdrekenen gaat bij de meeste
van onze menschen uiterst ge
brekkig nietwaar? ,En oppapier?
Hoeveel ambachtslui zuchten niet
over eenvoudige toepassingen
van optellen, aftrekken, verme
nigvuldigen, deelen, met heele-
en gebroken getallen?
En hoeveel landbouwers zijn
hier vlug in?
Het onderwijs aan volwassenen
beoogt, het tekort in deze aan te
vullen, naar de eischen van on
zen tijd.
leder onzer moet toch eenigs-
zins in staat zijn, zijn gedachten
mondeling en schriftelijk aan
anderen mede te kunnen deelen.
Ja, een brief schrijven! Een ver
zoek, een sollicitatie richten aan
wereldlijke- of geestelijke over
heid! Moeten niet de. meesten
onzer erkennen, daartoe niet in
staat tè zijn? Als we nog een
brief schrijven staan er, God
weet, hoeveel fouten in.
Het onderwijs aan volwassenen
beoogt dit tekort aan te vullen!
Het heden rust op 't verleden.
En- het heden, in- 't verleden ken
nen de meesten onzer niet, niet
waar? Mjgelijk is enkelen onzer
nog een „jaartal" bijgebleven
(of dat jaartallen geschiedenis is)
En toch, onze tijd is beslist niet
te begrijpen, als we de cultureele
ontwikkeling in groote trekken,
uit 't verleden niet kennen.
We hebben algemeen stemrecht.
Elk onzer, diende toch eenigszins
op de hoogte te zijn, hoe we
geregeerd worden, hoe een wet
ontstaat, enz,
trouwen alles te geven, wat ik
te geven heb".
En wat hij ook deed, hoe hij
ook in onstuimige afwisseling nu
eens ernstig bad en smeekte, dan
weer dringend eischte, zij bleef
onwrikbaar bij haar besluit. En
haar woorden lieten hem geen
twijfel, dat het haar ernst was
met de bedreiging, hem nogmaals
en nu voor goed te verlaten,
wanneer hij er in bleef volharden,
meer van haar te verlangen dan
zij wilde geven. Daarom gaf hij
zich dan eindelijk gewonnen en
stemde in alles toe. Maar de
herinnering aan het vertrouwe
lijke tête-a-tête, waarin hij bij
zijn aankomst Magda gevonden
had met dien vreemden man. liet
hem geen rust. En hij verborg
haar zijn afgunstige vrees niet
Zij lachte hem hartelijk uit.
„Zoolang je geen andere mede-
deelingen te '.reezen hebt dan
dien goeden Rolf von Leiningen",
zeide zij, .behoef je je heusch
niet ongerust te maken. Hij is
de beminnelijkste persoon dien
je je maar denken kunt, en
daarbij een zeer amusant causeur;
maar hij beoefent het flirten even
ijverig als het bergbeklimmen. En
hij heeft daarbij evenmin ernstige
bedoelingen als ik er aan denk,
zij" vriendelijkheden of zijn be»
Wie onzer weet daar wat van
Weinigen, niet waar?
Het onderwijs aan volwassenen
beoogt, dit tekort 'aan te vullen,
waardoor mede ons karakter ir,
goeden zin versterkt zal worden.
Plaatsnamen, eakele namen van
groote rivieren uit ons land en
misschien ook nog uit Indië, zijn
ons mogelijk nog wat in 't ge
heugen gebleven. Maar wie onzer
begrijpt de plaats van onze groote
steden op het gebied van handel?
De beteekenis van ons zeeklei
gebied Van 't hoogveengebied?
Van de zandgrond De mijn
streek De scheepvaart enz. enz
De bijzondere beteekenis van N.
Indië voor ons land? enz. Weten
de meesten onzer den weg nog
wel in een spoorboekje
Het onderwijs aan volwassenen
beoogt het tekort aan kennis en
inzicht bij te brengen
Van de plantenwereld weten
we weinig of niets.
Van de dierenwereld heel wei
nig. Van den bouw van den
mensch zelf, eenvoudige gezond
heidsregels enz. zeer weinig.
Van hefbooman, krachten, stoom
machine, geluid, licht, electriciteit
enz. zullen we maar zwijgen.
En tóch, hoe zou eenige kennis
en inzicht, in 't bijzonder in 't
plantenrijk ons leven veraange
namen, hoe zou eenige kennis
van den mensch ons van nut
zijnl
Het onderwijs aan volwassenen
beoogt dit tekort aan te vullen.
Wanneer we hier van kennis en
inzicht spraken, bedoelden we
natuurlijk een minimum.
Laten critische lezers, dit voor
al in 't oog houden.
Hoe nu dit tekort aan kennis
en inzicht aan te vullen? Hoe
zal nu een cursus voor volwas
senen moeten werken
Allereerst willen we op den
voorgrond stellen, dat van school
meesterachtig optreden van den
onderwijzer geen sprake magzijn
bij zoo'n cursus.
Bij een cursus voor volwasse
nen kan de onderwijzer slechts
met liefde, volle toewijding, fijne
tact, niets anders dan de oprecht
nederige dienaar van de vol-
droefde verzuchtingen als ernst
op te nemen".
„Niettemin zou ik je heel dank
baar zijn, wanneer je in je ver
dere omgang met hem wat meer
terughoudendheid wilde toonen
dan je tot nu toe aan den dag
hebt gelegd. Het zou toch heel
goed kunnen gebeuren, dat hij je
schijnbare belangstelling in zijn
persoon, ten slotte verkeerd op
zou vatten".
„Neen vriend, ik -zal mij
wat mijn gedrag betreft niet aan
voorschriften laten binden, ook
door jou niet. Ik heb je nog ab
soluut geen rechteu op mij tot
gestaan. En ik wil je wel zeggen,
dat het zeker niet de juiste manier
is om mij voor je te winnen,
wanneer je trachten wilt mij n
mijn vrijheid te belemmeren'1
Het krampachtige vertrek van
Werners gelaat en de blik waar
mede hij haar aanzag, verrieden,
welk een bittere ontgoocheling
haar handelwijze en haar woo
den hem bereidden.
Zeker had hij na den brief,
dien zij voor hem in Rosenheim
had achtergelaten, op een gehe I
andere ontvangst van zijn aai -
zoek gerekend.
(Wordt vervoigrl