ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN De Engelsche slaking, Bijtijds Gered. Binnenland, BRESKENSCHE COURANT VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN Abonnementsprijs p. 3 maanden f 1.25 franco p. po»t f 1,40 A d v e r t e n 11 e p r Jj s v a n 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent Inge*. Meded. 3G ct. p. regel. Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU voorheen E. BOOM—BLIEK TNo.'ZT BRESKENS Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk :-: Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur 16 s Efiargang Zaterdag 16 October 1926 Nummer 3168 G R A T I S verzekering as voor de abonné's tegen yy\ ongelukken voor: W» De risico gulden bij levens- gld. bij dood »p gld. bij verlies gld. bij ver- il gld. bij ver- air gld. bij ver- i M lange ongeschikt- door Q van een h[l lies van een ^+[1 lies van een /h lies van een 1 U heid tot werken. iUW eenongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevalien-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage. b gld. bij verlies J van eiken anderen vinger. Bij de opening van het con gres van de Brilsche arbeiders partij te Margate heeft de voor zitter, Robert Williams, een zeer belangwekkende rede gehouden. Harde waarheden zijn daarin ge zegd tegen de extremistische ele menten in de Britsche arbeiders beweging en hun jammerlijke stakingspolitiek, al bleef, natuur lijk, een zeer scherpe critiek zoo wel op de mijneigenaars de „reactionairste werkgeversgroep" die men zich kan denken en op de regeering niet achterwege. Geheel in den geest van deze uiteenzettingen was de door het parlementslid Rhys Davies Dins dag ten congresse ingediende motie, waarin den mijnwerkers hulde werd gebracht en de re geering ten scherpste werd ver oordeeld en waarin dan nader wordt verklaard, dat de proble men van de mijnindustrie slechts kunnen worden opgelost door de nationalisatie. Natuurlijk vond deze motie van verschillende zijden krachtige be strijding, Niet natuurlijk omdat men niet instemde met de hulde aan de strijdende mijnwerkers, met de critiek op de regeering of met het denkbeeld der natio nalisatie, maar omdat men van de arbeiderspartij wat anders ver langde dan woorden en toekomst beloften. Men verlangde feitelij ken steun ten einde een voort zetting van den strijd der mijn werkers mogelijk te maken: de financieele ondersteuning en me dewerking aan de noodzakelijk geachte strijdmaatregelen. Maar zij die dit wenschten bleken ho peloos inj. de minderheid. De meerderheid van de Britsche ar beiders ziet in, dat met dezen industrieelen strijd verder niets anders kan worden gewonnen en men beseft daarenboven volko men, dat men tot een voortzet ting van den strijd niet in staat is. De vorige week hebben de extreme elementen onder de mijn- DOOR RE1NHOLD ORTMANN. Zonder ook maar in het minst van haar stuk te zijn gebracht, praatte zij ongestoord verder en haar diepe stem klonk zoo dui delijk door de kleine ruimte, dat Werner ieder woord wel verstaan moest. „Ik hoop, dat u zoo'n hals- brekenden toer niet spoedig op nieuw zult ondernemen, Baton", ging zij voort. „U kon toch wel een heel klein beetje meereerbeid hebben voor de zenuwen van hen, die hier op uw terugkeer wachten". „Och, het zou niet zoo heel erg zijn, wanneer ik eens werke lijk niet terug zou komen I" ant woordde de heer op onverschil ligen toon. Ik hoor tot de over- bodigen, wier ve'rdwijnen geen leegte achterlaat. Een aartsboeme laar als ik. die overal rondzwerft, heeft geen tijd, om zich ergens bemind te maken". „U bent te benijden. Ten minste, wat betreft uw heerlijke onafhankelijkheid. Ten slotte is het toeh lief beste wat een man werkers, die uit den aard der zaak zij, die over de grootste monden beschikken komen altijd het meest naar voren onder de gedelegeerden het sterkst ver tegenwoordigd zijn, nog een laatste wanhoopspoging gedaan. De conferentie der mijnwerkers gedelegeerden besloot toen im mers om een stopzetten van in voer en vervoer van kolen te eischen, een steunheffing van de leden der andere vakbonden en zelfs het terugkeeren van het veiligheidspersoneel uit de mij nen, teneinde de mijneigenaars dpor het gevaar van een vernie tiging der mijnen bang te maken en tot toegevendheid te dwingen. Maar het was al dadelijk dui delijk, dat van dat alles niets zou kunnen komen. En bij de besprekingen te Margate is dat den heethoofden onder de mijn- werkerrs nog eens extra dui delijk gemaakt. In het bijzonder heeft de leider van het spoorwegpersoneel Tho mas er op gewezen, dat van een steunheffing onder de andere vakbonden geen spiake zou kun nen zijn. Men heeft z'n geld noodig voor de eigen vakgenooten. En het avontuur van de algemeene staking doet verschillende der groote vakbonden, inzonderheid ook die van het spoorwegperso neel, nog onder zware lasten gebukt gaan. In deze omstandigheden kon dan ook van een stopzetten van het kolenvervoer niets komen. Niemand voelde iets voor een uitbreiding van het conflit: in de resultaten van verderen industri eelen strijd was er bij de ver schillende vakbonden niet het minste vertrouwen. De positie is thans na de lange maanden van de mijnwerkerssta king aldus, dat de mijnwerkers op geen verdere hulp van buiten meer kunnen rekenen. De strijd der mijnwerkers wordt volkomen verloren geacht en de eenige troost die men hun te Margate kon geven was deze, dat zij in de toekomst, als er weer een regeering der arbeiderspartij aan het bewind zal. komen, zullen zich in zijn leven wenschen kan". „En toch zijn er ook in mijn bestaan oogenblikken, juffrouw, waarin ik geen vuriger wensch koester, dan die, om mij van die onafhankelijkheid te ontdoen en een zacht juk op mijn schouders te laden. Juist de enkele dagen, die ik hier doorbracht, waren zeer rijk aan zulke oogenblikken". „Vergeet u alweer, wat u mij gisteren beloofd hebt Ik geef u de verzekering, dat ik mijn be dreiging onbarmhartig tot waar heid zal maken, zoodra u ook nog maar één keer weer in uw oude gebrek vervalt". Het zachte antwoord van den man bleef voor Werner onver staanbaar, maar het was in ieder geval niet van dien aard, dat het Magda's boosheid opwekte, want zij lachte vroolijk. Daarna spra ken zij nog eenigen tijd onbe vangen over de in de touristen- wereld gelukkig nog zoo weinig bekende schoonheden in de om geving van Lengenbracht, totdat Magda plotseling zeide „Maar u verzuimt uw afspraak met professor Warner, baronl De oude heer is een zeer nauw gezet persoon en dweept gewoon met stiptheid; hij zou het u nooit vergeven, wanneer u hem zou laten wachten". kunnen rekenen op pogingen om het denkbeeld van een nationa lisatie der kolenmijnen te verwe zenlijken. Zoo wordt de strijd nu naar politiek terrein overgebracht. En in afwachting van een beslissing in dezed strijd zullen de mijn werkers maar moeten trachten door een verzoenedde houdieg nog zooveel mogelijk voor zich zelf te redden. Doorvechten is hopeloos. Dat is ook de eenige conclusie, welke men kan trekken uit de Dinsdag door Mac Donald ge houden rede. Het is te begrijpen dat de ex tremisten uit het mijnwerkers kamp met felheid de houding der „kameraden", en inzonder heid van Mac Donald en Thomas, brandmerkten. Maar hun woede kan aan den tóestand niets veranderen. De strijd is voor de mijnwerkers en vooral voor de Mijnwerkersfede ratie verloren En het noodlotti ge voor hen is hierbij dat deze strijd verloren is tengevolge van de fouten der onbekookte leiding, die zich door Moskousche in vloeden van de wijs heeft laten brengen. Een goede les ook voor ande ren en voor elders. Hbl. Ingezonden Mededeeling. "Pij Kloven Het vlaggen op het Gemeentehuis. De viering van den Koningin nedag heeft dit jaar niet overal zonder incidenten plaats gehad. Incidenten, die werden uitgelokt door degenen, die juist in de eerste plaats aangewezen zijn voor het stellen van goede orde in de gemeente. De gemeentelijke autoriteiten te Enschedé berichten aan de De baron verhief zich inet een zucht. ,U bent wreed; juffrouw! Het zou zoo aardig geweest zijn, wanneer ik de afspraak vergeten had. Maar daar u er mij nu eenmaal aan herinnerd hebt, moet ik natuurlijk woord houden. Tot weerziens dus aan het souper 1" „Tot ziens, Baron!" Zij liet toe, dat hij haar ridderlijk de hand kuste en toen hij zich in de deur nog eens omdraaide, knikte zij hem vriendelijk toe. Nauwelijks was hij weg, of Wer ner Marold sprong op en trad op Magda toe. „Wie is die heer, door wienu zich zoo het hof laat maken vroeg hij met heesch klinkende stem. „Dus dat is de gunst en de eenzaamheid, waarnaar u zoo vurig verlangde Met verwonderden blik zag zij naar hem op. „Ik begrijp u niet, doctor 1 Mag ik weten, vanwaar u zich het recht aanmatigt, mij zulke vragen te stellen „Vanwaar ik mij dat recht aan matig ik zal het u zeggen. Maar niet hier, waar ons ieder oogenblik een kwast, van het zelfde slag als die baron, kan lastig vallen. Ik verzoek u drin gend, mij op een wandeling te hoofden van scholen, dat aan leden van het personeel gelegen heid diende te worden gegeven om op den lsten Mei vrijaf te krijgen Met betrekking tot den Koninginnedag werd echter geen aanschrijving in dien zin uitge vaardigd: integendeel werd be paald, dat juist op dien dag eenige schoolwerkzaamheden (de behandeling van opgegeven taken en her-examen) een aanvang zouden nemen. Op de desbetreffende vragen van eenige Raadsfracties hebben B. en W. geantwoord dat, aan gezien op den 31 sten Augustus in de stad geen enkele feeste lijkheid plaats had, het niet wenschelijk werd geacht de scho len te sluiten Uit het antwoord van B. en W blijkt voorts, dat dit onheusche optreden zich niet heeft beperkt tot den met de onderwijszaken belasten wethou der; immers op de aan het slot gestelde vraag, of B. en W. be reid zijn ook ten opzichte van de gemeentediensten, voor zoo ver de dienst dit toelaat, den 31sten Augustus als nationale feestdag volledig te handhaven, en dien dag bedoelde diensten te sluiten, hebben B en W. geant woord, dat genoemde fracties bij de behandeling van het werk liedenreglement zelf maar een daartoe strekkend voorstel moe ten indienen! Intusschen, van veel meer anti- monarchalen geest getuigt onge twijfeld het optreden van den Burgemeester van Goor. In den gemeenteraad toch leidde deze, daarvoor symphatie toonend, een voorstel in, om op Koninginne dag niet te v'aggen aan het ge meentehuis Deze Burgemeester toonde daardoor niet te weten, dat de Raad van State (in welks samenstelling sedert niet de min ste wezenlijke verandering kwam) met betrekking tot een andere gemeente (Wormerveer) reeds heeft uitgemaakt, dat „niet vlag gen op een gemeentehuis in een monarchalen Staat, strijdig is met het algemeen belang". In elk geval werkte de Burgemeester welbewust mede aan een besluit vergezellen, wanneer u geen andere plaats weet, waar ik on gestoord met u spreken kan. „Maar ik begrijp werkelijk niet, doctor „Weerstreef mijn wensch niet ik smeek het u, Magda 1 Gij kunt niet vermoeden» welk een kwelling ik heb moeten doorstaan gedurende deze einde- looze reis". „Goed dan, ik zal u terwille zijn. Maar u moet mij beloven „Neen. geen beloften 1 Gij zult niets dergelijks meer ver langen, wanneer u alles zult we ten, wat ik u te zeggen heb". Nu stond zij inderdaad zonder verdere tegenspraak op. Zij gin gen den tuin door, van waaruit verschillende wegen voerden naar het langzaam glooiende berg woud Zoolang zij den zoom van dit woud nog niet bereikt hadden, sprak Werner Marold geen woord. En pas toen hij zich goed over tuigd had, dat geen menschelijk wezen zich in hun nabijheid be vond. begon hij hijgend „Je weet, waarom ik gekomen ben en wat ik je te zeggen heb? Wees oprecht, Magda niet waar, je weet het Maar zij schudde het hoofd. „Op mijn woord van eer, ik tot niet vlaggen op een zóó laat tijdstip, dat vernietiging ervan bezwaarlijk meer kon geschieden. De burgemeester van Goor, die met zorgzaam gekozen woor den durfde te kennen geven, dat hij vlaggen wil zoodra de Ko ningin in socialistischen geest, alzoo strijdig met de wenschen van de groote meerderheid van ons volk, wil regeeren, heeft niet beseft, dat hem een publiek ambt is toevertrouwd, dat hij niet als socialist, maar als dienaar van de Kroon moet vervullen! Het bovenstaande maakt zeker wel begrijpelijk het bericht, dat de Regeering het voornemen koestert om in het vervolg de Gemeenteraden te belasten met de zorg om op verjaardagen van de leden van het Koninklijk Huis de vlag uit te steken. Ingezonden Mededeeling. Overwerkte Zenuwen kalmeeren en worden gesterkt door de Zenuwstillende en Ze nuwsterkende Mijnhardt's Zenuwtabletten Glazen Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten. VRIJWILLIGE LANDSTORM. Voor jongelieden, die naar hun leeftijd komen te behooren tot de lichting 1928 en voor hen. die reeds tot buitengewoon dienst plichtige zijn bestemd, wordt de gelegenheid opengesteld een ver bintenis aan te gaan bij het voor oefeningsinstituut van den Vrij- willigen Landstorm, teneinde daarbij het bewijs van voorge oefendheid te verwerven. Het bewijs van voorgeoefend heid geeft recht op een verkor ting van den eersten oefenings- tijd van vier maanden. Er wordt geoefend zes uur per week en wel des avonds of Za terdagnamiddags, alzoo in den vrijen tijd, tot een 300 oefenings uren per jaar. De oefeningen zijn geheel kos- heb er geen flauw vermoeden van!" Hij nam zijn hoed af en streek zich met de hand over het klamme voorhoofd. „Je kunt het niet vermoeden? Nu ja, zoo natuurlijk, zoo van zelfsprekend is het nu misschien niet. Maar het is het onafwend bare, het onveranderlijke het is het eenige, wat gebeuren kon, nadat wij eikaar weergevonden hebben en nadat ik van je ge hoord heb, van welken aard het bedrog is geweest, dat je twee jaar geleden tegenover mij pleeg de. Kunt je het nu nog niet raden ,Ik vrees, dat ik het kan raden Maar het zou verschrikkelijk zijr., wanneer mijn vermoeden waar heid bevatte". „Verschrikkelijk Waarom? Verschrikkelijk en misdadig is alleen de leugen, waaraan twee menschen hun leven ten offei moeten brengen. Ik heb den moed gehad, om den sluier van dien leugen op te lichten en te verscheuren en nu ligt het voor ons waarnaar wij zoo lang gesmacht hebben de zonneschijn van het geluk. (Wordt vervolgd

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1926 | | pagina 1