ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
De Engelsche slaking,
Bijtijds Gered.
Binnenland,
BRESKENSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs p. 3 maanden f 1.25 franco p. po»t f 1,40
A d v e r t e n 11 e p r Jj s v a n 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent Inge*. Meded. 3G ct. p. regel.
Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU
voorheen E. BOOM—BLIEK
TNo.'ZT BRESKENS
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
:-: Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
16 s Efiargang
Zaterdag 16 October 1926
Nummer 3168
G R A T I S verzekering as
voor de abonné's tegen yy\
ongelukken voor: W»
De risico
gulden bij levens- gld. bij dood »p gld. bij verlies gld. bij ver- il gld. bij ver- air gld. bij ver- i
M lange ongeschikt- door Q van een h[l lies van een ^+[1 lies van een /h lies van een 1
U heid tot werken. iUW eenongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger.
van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevalien-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage.
b gld. bij verlies
J van eiken
anderen vinger.
Bij de opening van het con
gres van de Brilsche arbeiders
partij te Margate heeft de voor
zitter, Robert Williams, een zeer
belangwekkende rede gehouden.
Harde waarheden zijn daarin ge
zegd tegen de extremistische ele
menten in de Britsche arbeiders
beweging en hun jammerlijke
stakingspolitiek, al bleef, natuur
lijk, een zeer scherpe critiek zoo
wel op de mijneigenaars de
„reactionairste werkgeversgroep"
die men zich kan denken en
op de regeering niet achterwege.
Geheel in den geest van deze
uiteenzettingen was de door het
parlementslid Rhys Davies Dins
dag ten congresse ingediende
motie, waarin den mijnwerkers
hulde werd gebracht en de re
geering ten scherpste werd ver
oordeeld en waarin dan nader
wordt verklaard, dat de proble
men van de mijnindustrie slechts
kunnen worden opgelost door de
nationalisatie.
Natuurlijk vond deze motie van
verschillende zijden krachtige be
strijding, Niet natuurlijk omdat
men niet instemde met de hulde
aan de strijdende mijnwerkers,
met de critiek op de regeering
of met het denkbeeld der natio
nalisatie, maar omdat men van
de arbeiderspartij wat anders ver
langde dan woorden en toekomst
beloften. Men verlangde feitelij
ken steun ten einde een voort
zetting van den strijd der mijn
werkers mogelijk te maken: de
financieele ondersteuning en me
dewerking aan de noodzakelijk
geachte strijdmaatregelen. Maar
zij die dit wenschten bleken ho
peloos inj. de minderheid. De
meerderheid van de Britsche ar
beiders ziet in, dat met dezen
industrieelen strijd verder niets
anders kan worden gewonnen en
men beseft daarenboven volko
men, dat men tot een voortzet
ting van den strijd niet in staat
is.
De vorige week hebben de
extreme elementen onder de mijn-
DOOR
RE1NHOLD ORTMANN.
Zonder ook maar in het minst
van haar stuk te zijn gebracht,
praatte zij ongestoord verder en
haar diepe stem klonk zoo dui
delijk door de kleine ruimte, dat
Werner ieder woord wel verstaan
moest.
„Ik hoop, dat u zoo'n hals-
brekenden toer niet spoedig op
nieuw zult ondernemen, Baton",
ging zij voort. „U kon toch wel
een heel klein beetje meereerbeid
hebben voor de zenuwen van
hen, die hier op uw terugkeer
wachten".
„Och, het zou niet zoo heel
erg zijn, wanneer ik eens werke
lijk niet terug zou komen I" ant
woordde de heer op onverschil
ligen toon. Ik hoor tot de over-
bodigen, wier ve'rdwijnen geen
leegte achterlaat. Een aartsboeme
laar als ik. die overal rondzwerft,
heeft geen tijd, om zich ergens
bemind te maken".
„U bent te benijden. Ten
minste, wat betreft uw heerlijke
onafhankelijkheid. Ten slotte is
het toeh lief beste wat een man
werkers, die uit den aard der
zaak zij, die over de grootste
monden beschikken komen altijd
het meest naar voren onder
de gedelegeerden het sterkst ver
tegenwoordigd zijn, nog een
laatste wanhoopspoging gedaan.
De conferentie der mijnwerkers
gedelegeerden besloot toen im
mers om een stopzetten van in
voer en vervoer van kolen te
eischen, een steunheffing van de
leden der andere vakbonden en
zelfs het terugkeeren van het
veiligheidspersoneel uit de mij
nen, teneinde de mijneigenaars
dpor het gevaar van een vernie
tiging der mijnen bang te maken
en tot toegevendheid te dwingen.
Maar het was al dadelijk dui
delijk, dat van dat alles niets
zou kunnen komen. En bij de
besprekingen te Margate is dat
den heethoofden onder de mijn-
werkerrs nog eens extra dui
delijk gemaakt.
In het bijzonder heeft de leider
van het spoorwegpersoneel Tho
mas er op gewezen, dat van een
steunheffing onder de andere
vakbonden geen spiake zou kun
nen zijn. Men heeft z'n geld noodig
voor de eigen vakgenooten. En
het avontuur van de algemeene
staking doet verschillende der
groote vakbonden, inzonderheid
ook die van het spoorwegperso
neel, nog onder zware lasten
gebukt gaan.
In deze omstandigheden kon
dan ook van een stopzetten van
het kolenvervoer niets komen.
Niemand voelde iets voor een
uitbreiding van het conflit: in de
resultaten van verderen industri
eelen strijd was er bij de ver
schillende vakbonden niet het
minste vertrouwen.
De positie is thans na de lange
maanden van de mijnwerkerssta
king aldus, dat de mijnwerkers
op geen verdere hulp van buiten
meer kunnen rekenen. De strijd
der mijnwerkers wordt volkomen
verloren geacht en de eenige
troost die men hun te Margate
kon geven was deze, dat zij in
de toekomst, als er weer een
regeering der arbeiderspartij aan
het bewind zal. komen, zullen
zich in zijn leven wenschen kan".
„En toch zijn er ook in mijn
bestaan oogenblikken, juffrouw,
waarin ik geen vuriger wensch
koester, dan die, om mij van die
onafhankelijkheid te ontdoen en
een zacht juk op mijn schouders
te laden. Juist de enkele dagen,
die ik hier doorbracht, waren
zeer rijk aan zulke oogenblikken".
„Vergeet u alweer, wat u mij
gisteren beloofd hebt Ik geef u
de verzekering, dat ik mijn be
dreiging onbarmhartig tot waar
heid zal maken, zoodra u ook
nog maar één keer weer in uw
oude gebrek vervalt".
Het zachte antwoord van den
man bleef voor Werner onver
staanbaar, maar het was in ieder
geval niet van dien aard, dat het
Magda's boosheid opwekte, want
zij lachte vroolijk. Daarna spra
ken zij nog eenigen tijd onbe
vangen over de in de touristen-
wereld gelukkig nog zoo weinig
bekende schoonheden in de om
geving van Lengenbracht, totdat
Magda plotseling zeide
„Maar u verzuimt uw afspraak
met professor Warner, baronl
De oude heer is een zeer nauw
gezet persoon en dweept gewoon
met stiptheid; hij zou het u nooit
vergeven, wanneer u hem zou
laten wachten".
kunnen rekenen op pogingen om
het denkbeeld van een nationa
lisatie der kolenmijnen te verwe
zenlijken.
Zoo wordt de strijd nu naar
politiek terrein overgebracht. En
in afwachting van een beslissing
in dezed strijd zullen de mijn
werkers maar moeten trachten
door een verzoenedde houdieg
nog zooveel mogelijk voor zich
zelf te redden. Doorvechten is
hopeloos.
Dat is ook de eenige conclusie,
welke men kan trekken uit de
Dinsdag door Mac Donald ge
houden rede.
Het is te begrijpen dat de ex
tremisten uit het mijnwerkers
kamp met felheid de houding
der „kameraden", en inzonder
heid van Mac Donald en Thomas,
brandmerkten.
Maar hun woede kan aan den
tóestand niets veranderen. De
strijd is voor de mijnwerkers en
vooral voor de Mijnwerkersfede
ratie verloren En het noodlotti
ge voor hen is hierbij dat deze
strijd verloren is tengevolge van
de fouten der onbekookte leiding,
die zich door Moskousche in
vloeden van de wijs heeft laten
brengen.
Een goede les ook voor ande
ren en voor elders. Hbl.
Ingezonden Mededeeling.
"Pij
Kloven
Het vlaggen op het
Gemeentehuis.
De viering van den Koningin
nedag heeft dit jaar niet overal
zonder incidenten plaats gehad.
Incidenten, die werden uitgelokt
door degenen, die juist in de
eerste plaats aangewezen zijn
voor het stellen van goede orde
in de gemeente.
De gemeentelijke autoriteiten
te Enschedé berichten aan de
De baron verhief zich inet een
zucht.
,U bent wreed; juffrouw!
Het zou zoo aardig geweest zijn,
wanneer ik de afspraak vergeten
had. Maar daar u er mij nu
eenmaal aan herinnerd hebt, moet
ik natuurlijk woord houden. Tot
weerziens dus aan het souper 1"
„Tot ziens, Baron!"
Zij liet toe, dat hij haar ridderlijk
de hand kuste en toen hij zich
in de deur nog eens omdraaide,
knikte zij hem vriendelijk toe.
Nauwelijks was hij weg, of Wer
ner Marold sprong op en trad
op Magda toe.
„Wie is die heer, door wienu
zich zoo het hof laat maken
vroeg hij met heesch klinkende
stem. „Dus dat is de gunst en
de eenzaamheid, waarnaar u zoo
vurig verlangde
Met verwonderden blik zag zij
naar hem op.
„Ik begrijp u niet, doctor 1
Mag ik weten, vanwaar u zich
het recht aanmatigt, mij zulke
vragen te stellen
„Vanwaar ik mij dat recht aan
matig ik zal het u zeggen.
Maar niet hier, waar ons ieder
oogenblik een kwast, van het
zelfde slag als die baron, kan
lastig vallen. Ik verzoek u drin
gend, mij op een wandeling te
hoofden van scholen, dat aan
leden van het personeel gelegen
heid diende te worden gegeven
om op den lsten Mei vrijaf te
krijgen Met betrekking tot den
Koninginnedag werd echter geen
aanschrijving in dien zin uitge
vaardigd: integendeel werd be
paald, dat juist op dien dag
eenige schoolwerkzaamheden (de
behandeling van opgegeven taken
en her-examen) een aanvang
zouden nemen.
Op de desbetreffende vragen
van eenige Raadsfracties hebben
B. en W. geantwoord dat, aan
gezien op den 31 sten Augustus
in de stad geen enkele feeste
lijkheid plaats had, het niet
wenschelijk werd geacht de scho
len te sluiten Uit het antwoord
van B. en W blijkt voorts, dat
dit onheusche optreden zich niet
heeft beperkt tot den met de
onderwijszaken belasten wethou
der; immers op de aan het slot
gestelde vraag, of B. en W. be
reid zijn ook ten opzichte van
de gemeentediensten, voor zoo
ver de dienst dit toelaat, den
31sten Augustus als nationale
feestdag volledig te handhaven,
en dien dag bedoelde diensten te
sluiten, hebben B en W. geant
woord, dat genoemde fracties bij
de behandeling van het werk
liedenreglement zelf maar een
daartoe strekkend voorstel moe
ten indienen!
Intusschen, van veel meer anti-
monarchalen geest getuigt onge
twijfeld het optreden van den
Burgemeester van Goor. In den
gemeenteraad toch leidde deze,
daarvoor symphatie toonend, een
voorstel in, om op Koninginne
dag niet te v'aggen aan het ge
meentehuis Deze Burgemeester
toonde daardoor niet te weten,
dat de Raad van State (in welks
samenstelling sedert niet de min
ste wezenlijke verandering kwam)
met betrekking tot een andere
gemeente (Wormerveer) reeds
heeft uitgemaakt, dat „niet vlag
gen op een gemeentehuis in een
monarchalen Staat, strijdig is
met het algemeen belang". In elk
geval werkte de Burgemeester
welbewust mede aan een besluit
vergezellen, wanneer u geen
andere plaats weet, waar ik on
gestoord met u spreken kan.
„Maar ik begrijp werkelijk niet,
doctor
„Weerstreef mijn wensch niet
ik smeek het u, Magda 1
Gij kunt niet vermoeden» welk
een kwelling ik heb moeten
doorstaan gedurende deze einde-
looze reis".
„Goed dan, ik zal u terwille
zijn. Maar u moet mij beloven
„Neen. geen beloften 1 Gij
zult niets dergelijks meer ver
langen, wanneer u alles zult we
ten, wat ik u te zeggen heb".
Nu stond zij inderdaad zonder
verdere tegenspraak op. Zij gin
gen den tuin door, van waaruit
verschillende wegen voerden naar
het langzaam glooiende berg
woud
Zoolang zij den zoom van dit
woud nog niet bereikt hadden,
sprak Werner Marold geen woord.
En pas toen hij zich goed over
tuigd had, dat geen menschelijk
wezen zich in hun nabijheid be
vond. begon hij hijgend
„Je weet, waarom ik gekomen
ben en wat ik je te zeggen heb?
Wees oprecht, Magda niet
waar, je weet het
Maar zij schudde het hoofd.
„Op mijn woord van eer, ik
tot niet vlaggen op een zóó laat
tijdstip, dat vernietiging ervan
bezwaarlijk meer kon geschieden.
De burgemeester van Goor,
die met zorgzaam gekozen woor
den durfde te kennen geven, dat
hij vlaggen wil zoodra de Ko
ningin in socialistischen geest,
alzoo strijdig met de wenschen
van de groote meerderheid van
ons volk, wil regeeren, heeft niet
beseft, dat hem een publiek ambt
is toevertrouwd, dat hij niet als
socialist, maar als dienaar van
de Kroon moet vervullen!
Het bovenstaande maakt zeker
wel begrijpelijk het bericht, dat
de Regeering het voornemen
koestert om in het vervolg de
Gemeenteraden te belasten met
de zorg om op verjaardagen van
de leden van het Koninklijk Huis
de vlag uit te steken.
Ingezonden Mededeeling.
Overwerkte Zenuwen
kalmeeren en worden gesterkt
door de Zenuwstillende en Ze
nuwsterkende
Mijnhardt's Zenuwtabletten
Glazen Buisje 75 ct. Bij Apoth.
en Drogisten.
VRIJWILLIGE LANDSTORM.
Voor jongelieden, die naar hun
leeftijd komen te behooren tot
de lichting 1928 en voor hen. die
reeds tot buitengewoon dienst
plichtige zijn bestemd, wordt de
gelegenheid opengesteld een ver
bintenis aan te gaan bij het voor
oefeningsinstituut van den Vrij-
willigen Landstorm, teneinde
daarbij het bewijs van voorge
oefendheid te verwerven.
Het bewijs van voorgeoefend
heid geeft recht op een verkor
ting van den eersten oefenings-
tijd van vier maanden.
Er wordt geoefend zes uur per
week en wel des avonds of Za
terdagnamiddags, alzoo in den
vrijen tijd, tot een 300 oefenings
uren per jaar.
De oefeningen zijn geheel kos-
heb er geen flauw vermoeden
van!"
Hij nam zijn hoed af en streek
zich met de hand over het klamme
voorhoofd.
„Je kunt het niet vermoeden?
Nu ja, zoo natuurlijk, zoo van
zelfsprekend is het nu misschien
niet. Maar het is het onafwend
bare, het onveranderlijke het
is het eenige, wat gebeuren kon,
nadat wij eikaar weergevonden
hebben en nadat ik van je ge
hoord heb, van welken aard het
bedrog is geweest, dat je twee
jaar geleden tegenover mij pleeg
de. Kunt je het nu nog niet
raden
,Ik vrees, dat ik het kan raden
Maar het zou verschrikkelijk zijr.,
wanneer mijn vermoeden waar
heid bevatte".
„Verschrikkelijk Waarom?
Verschrikkelijk en misdadig is
alleen de leugen, waaraan twee
menschen hun leven ten offei
moeten brengen. Ik heb den
moed gehad, om den sluier van
dien leugen op te lichten en te
verscheuren en nu ligt het
voor ons waarnaar wij zoo lang
gesmacht hebben de zonneschijn
van het geluk.
(Wordt vervolgd